พรหมลิขิตรัก........ไอดิน (บทนำ)

พรหมลิขิตรัก      

แรกเจอ

ณ ย่านใจกลางกรุงเทพมหานคร เมืองหลวงที่ใครหลาย ๆ คนหลงใหลในความสวยงาม ซึ่งมีทั้งความงามของสถาปัตยกรรมและความศิวิไลที่ใครหลายคนใฝ่ฝันที่จะมาเที่ยวหรือมาทำงาน ไม่เว้นแม้แต่ชาวต่างชาติ ที่โหวตให้กรุงเทพเป็นเมืองที่น่าอยู่ที่สุดในโลก แต่คงไม่ใช่กับเธอผู้นี้.......อริศรา หรือแพนที่หลายคนเรียกขาน

แพนเป็นเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง ที่มีฐานะยากจน ทางบ้านไม่มีเงินส่งให้เรียนแต่เพราะความเป็นคนที่มีความคิดแตกต่างมาโดยตลอด จึงรั้นทางบ้านเรียนจนจบปริญญาตรี สาขาวิชาวิทยาการคอมพิวเตอร์ ด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนเอง ทำงานทุกอย่างที่ขวางหน้าเพื่อให้ตัวเองได้มีโอกาสเรียนและไม่รบกวนทางบ้านแต่ก็เป็นความภูมิใจที่สามารถส่งตัวเองเรียนจนจบเกียรตินิยมอันดับสอง

ก่อนที่จะจบการศึกษา แพนได้มาฝึกงานที่กรุงเทพฯ เมืองใฝ่ฝันของเพื่อนร่วมรุ่นหลายคนที่จบแล้วต้องการทำงานที่นี่ แต่เธอกลับไม่รู้สึกอย่างนั้น ตรงกันข้ามหญิงสาวกลับไม่ชอบเอาเสียเลย ตลอดระยะเวลา 3 เดือนของการฝึกงาน เธอต้องตื่นมาเจอควันพิษตั้งแต่ตีห้า โหนรถเมล์เบียดเสียดทุกวัน ผู้คนไม่มีน้ำใจ และมีอีกหลายอย่างที่ทำให้คิดว่าหลังจากฝึกงานเสร็จแล้วจะไม่มีวันมาเหยียบที่กรุงเทพฯ นี้อีก

หลังจากที่จบการศึกษาแพนก็หางานทำในช่วงที่ประเทศไทยเกิดภาวะเศรษฐกิจตกต่ำพอดี งานที่ว่าหายากก็ยิ่งยากไปกันใหญ่ พนักงานบริษัทหลายแห่งถูกคัดออก เพื่อให้สถานประกอบการสามารถอยู่ได้ในภาวะเศรษฐกิจเช่นนี้ จึงไม่น่าแปลกใจที่หญิงสาวจะหางานทำไม่ได้เลยจึงต้องตัดสินใจทำงานที่ต่ำกว่าวุฒิที่เรียนมา เพื่อความอยู่รอดและเพื่อปากท้องของคนทางบ้านที่หวังพึ่งพิง แพนเข้าไปทำงานเป็นลูกจ้างรายวันของโรงงานแห่งหนึ่ง ในแผนกพนักงานควบคุมเครื่องจักร หลายคนคงคิดว่ามันก็ไม่ใช่งานที่หนักหนาอะไร แต่ไม่ใช่เลย มันกลับตรงกันข้าม มันทั้งหนัก ทั้งเหนื่อย สำหรับลูกผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องยกลังออกจากกระเช้าไฟฟ้าที่ลอยวนมาเรื่อย ๆ เพื่อให้ลังถูกส่งไปยังเครื่องขึ้นรูปให้เป็นกล่อง พอหมดก็ต้องยกใหม่ และต้องคอยคุมเครื่องจักรให้ทำงานมีประสิทธิภาพอีกด้วย

วันแรกที่ทำงานหญิงสาวแทบทนไม่ไหวเพราะเหนื่อยสายตัวแทบขาดกว่าจะได้พักแต่ละวันก็ล่วงเข้าวันใหม่ ...แต่ก็ต้องทน... เธอทำงานหนักได้ไม่กี่เดือน ก็มีหัวหน้าใจดีเห็นความสามารถ เพราะในการคุมเครื่องจักรนั้นจะมีเจ้าหน้าที่ชาวต่างชาติมาให้คำแนะนำและบำรุงรักษาเครื่องจักร ซึ่งเธอก็สามารถสื่อสารกับเขาได้เข้าใจ แม้ว่าภาษาต่างประเทศเป็นวิชาเดียวที่เธอไม่ถนัดเอาเสียเลยก็ตาม ...จึงทำให้เข้าตากรรมการ...แพนถูกย้ายให้ไปทำงานที่ไม่ต้องใช้แรงงานเป็นการวิเคราะห์เคมีของผลิตภัณฑ์ แต่ถึงกระนั้นก็ยังทำงานที่ต่ำกว่าวุฒิอยู่ดี และต้องทำงานเป็นกะด้วย คราวนี้ไม่หนักแต่อดนอน ช่างโชคร้ายจริง ๆ แต่ฟ้าก็มีตาส่งให้เธอได้ไปช่วยงานด้านเอกสารเพราะกำลังขาดผู้ช่วย เลยได้เดินเอกสารท้างงง...วัน

“เอ๊.....เสียงเจื้อยแจ้วอะไรอีกนะ สงสัยวันนี้มีคนมาดูงานที่บริษัทอีกแหงเลย“ แพนพึมพำคนเดียวขณะที่เสร็จจากการไปส่งเอกสารที่ตึกตรงข้ามและกำลังจะกลับเข้าสำนักงาน ระหว่างที่กำลังจะเลี้ยวที่มุมตึกเอกสารในแฟ้มของเธอก็พลันตกจากมือไปกองกระจัดกระจายที่พื้นแทน ส่วนตัวเองกลับเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของใครบางคน ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วตัว จนต้องเงยหน้าขึ้นมองบุคคลที่ทำให้เธอไม่ต้องล้มไปกองอยู่กับพื้น....ตาสบตา....โอ๊ว...แม่เจ้า คนอะไรหล่อเป็นบ้าเลย ตัวสูงใหญ่ นัยน์ตาสีเขียวมรกต แต่ผมกลับดำสนิท ริมฝีปากบางได้รูปแดงจัดรับกับผิวขาวอมชมพู ว๊าย ๆ ฝรั่งหนุ่มสุดหล่อ...หญิงสาวแอบชื่นชมในใจเพราะเธอเองก็มักแพ้ฝรั่งหนุ่มรูปหล่อเสียด้วยซิ !

“Are you ok?” เขาถามออกมาแต่ไม่ยอมปล่อยมือ หากนัยน์ตาสีเขียวมรกตกลับเต้นวิบวับ

“I’m ok, Thank you very much” แพนตอบหลังจากได้สติคืน และผละจากอ้อมกอดอันอบอุ่นนั่น (อย่างน่าเสียดาย ฮิ ฮิ) ยิ้มให้เขานิดหนึ่งก่อนจะเดินจากไปด้วยใบหน้าแดงไปจนถึงลำคอ ใจงี้เต้นแรงจนแทบกระดอนออกมานอกอก ต้องอาศัยมือทาบมันไว้เพื่อให้ผ่อนคลายลง อาการแบบนี้เป็นเพราะอะไรกันแน่ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริง ๆ

จากคุณ : ไอดิน  
เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 10:49:21 A:182.93.132.63 X: TicketID:262651

จากคุณ	: เจียวต้าย
เขียนเมื่อ	: 5 ต.ค. 53 06:35:03