Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
Sinner Redeems (๑๕)

๑. http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/03/W9018703/W9018703.html
๒. http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/03/W9026155/W9026155.html
๓. http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/03/W9041329/W9041329.html
๔. http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/03/W9054093/W9054093.html
๕. http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/04/W9066358/W9066358.html
๖. http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/04/W9082250/W9082250.html
๗. http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/04/W9106378/W9106378.html
๘. http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/04/W9141109/W9141109.html
๙.๑ http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/04/W9189103/W9189103.html
๙.๒ http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/05/W9228566/W9228566.html
๑๐.๑ http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/06/W9323209/W9323209.html
๑๐.๒ http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/06/W9344846/W9344846.html
๑๑.๑ http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/06/W9409053/W9409053.html
๑๑.๒ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9455480/W9455480.html
๑๒.๑ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9534229/W9534229.html
๑๒.๒ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9543863/W9543863.html
๑๓ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9578901/W9578901.html
๑๔.๑ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9621900/W9621900.html
๑๕ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9630038/W9630038.html

###

คุณ scottie @ เอ ม่ามั้ยน้า...

คุณ LaGooNz @ ต่อเลยค่า ^^

ทินาจัง @ เคยอ่านเรื่องนั้นแหละ หนุก ๆๆ

คุณ Bangkokian @ ก็คงอยากดีกันนาน ๆ แต่ก็ระแวงด้วยน่ะค่ะ

คุณ Draconia @ คนเขียนก็นาน ๆ มาตอนเหมือนกันคับ  ภารกิจเยอะเหลือ T^T

หน่าจัง @ หงึก ๆ

พี่โร @ ความจริงก็มีหลายด้านนะขอรับ

เจรามี @ ซึ่งเป็นวงจรธรรมดาแม้แต่ในโลกนี้ด้วยละมัง

คุณเหมันต์ใบไม้ผลิ @ การกินก็เป็นการมีชีวิตอยู่นี่เนอะ
ส่วนโคเวนก็ปากร้ายขึ้นตามกาลเวลา - -''

น้องธาร @ แหม่  เจ้าโคเวนโดนมาขนาดนั้นก็มีระแวงบ้างเน่อ

คุณ K.belle @ แก้ลิ้งค์ให้แล้วนะคะ

คุณวารี @ บ่เป็นหยังคับ  เค้าก็ชอบเพลงเก่า ๆ เช่นกัน ^^

คุณเรียวรุ้ง @ มันมีความระแวงกันเยอะน่ะค่ะ

พี่แก้ว @ ถ้าเป็นการแข่งขันอย่างสร้างสรรค์ก็ดีเนอะคับ

###

อีกสองตอนจะจบแล้ววว

###

๑๕. Plead

ทว่าความจริงคืออะไรเล่า

พวกเขาจ้องมองกัน...ระแวงและล้าอย่างคนที่เป็นทั้งมิตรและศัตรูจำนวนมากมักรู้สึก   แน่นอนว่าต่างฝ่ายย่อมต้องนึกถึงคนของตน   แต่หากให้ฆ่ากันตอนนี้   แม้นัคทาที่ใจแข็งกว่ายังรู้สึกยกมือไม่ขึ้น  ...ก็อย่างที่โคเวนเห็นนั่นเอง  ทางเดียวที่จะฆ่าได้คือด้วยการต่อสู้เอาชีวิตรอดจนบ้าคลั่งเลือดเข้าตา

"ถ้าหากข้าบอกว่าไม่คิดรบเล่า" นัคทาถามในที่สุด

ไหล่ของโคเวนตกลงเล็กน้อย   แม้ไม่ได้ลดการป้องกันหมดสิ้นก็เห็นได้ชัดว่าเขาเกือบโล่งใจ

"ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็กินอาหารเถอะ" ชายหนุ่มพูดง่าย ๆ "เดือดแล้ว"

โคเวนเอนหลังไปเล็กน้อย   คงตั้งใจรอให้นัคทากินอาหาร   ทว่าชาวอิยาไม่ได้ทำเช่นนั้นทันที   เขากรีดเลือดใส่กระบอกไม้ยื่นให้เพื่อนก่อน   แล้วจึงได้ยกกระบอกใส่อาหารของตนขึ้น

"ชามูมีธรรมเนียมชนแก้วกันไหม" ชายหนุ่มถาม "เราอิยาชนแก้วเป็นสัญญาณว่าตกลงกันแล้ว   ที่จริงต้องใช้เหล้า   แต่เลือดกับอาหารคงใช้ได้เหมือนกัน"

โคเวนยิ้มบาง ๆ   เขายื่นกระบอกใส่เลือดไปเบื้องหน้า   เมื่อกระบอกไม้กระทบกันเป็นเสียงดัง   ทั้งสองก็ดื่มอาหารของตน

"มีนิทาน..." ชาวชามูเอ่ยลอย ๆ มองกระบอกในมือ "นักรบจากสองเผ่าเป็นเพื่อนกัน   ต่อมาเผ่าทั้งสองเกิดศึกใหญ่  นักรบย่อมต้องรับใช้เผ่าตน   ระหว่างสงคราม พวกเขาพบกันที่ริมฝั่งน้ำ   เขารบกันในตอนกลางวัน   ทว่าเพราะมีธรรมเนียมสงบศึกในตอนกลางคืน   ต่างฝ่ายจึงอาจกลับเป็นเพื่อนกันเมื่ออาทิตย์ลับฟ้า   กลางวันต่อสู้  กลางคืนแบ่งปันอาหาร  เหล้า  และยา  ข้ามฝั่งไปเยือนกองไฟพักแรมของอีกฝ่าย..."

โคเวนหยุดเรื่องอยู่เพียงนั้น   แต่นัคทาเป็นอิยา  คนอิยาชอบฟังนิทาน

"แล้วอย่างไร" เขาถามเกือบคล้ายเร่ง   ทำให้อีกฝ่ายอดหัวเราะหึ ๆ ไม่ได้

"...หัวเราะด้วยกันตอนกลางคืน  รบกันให้ถึงตายในตอนกลางวัน" ชาวชามูมองเข้าไปในกองไฟ "จนกระทั่งวันสุดท้ายต่างคนต่างทราบแน่ว่ารุ่งขึ้นฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งคงต้องตาย   คืนนั้นจึงไม่ได้ร่วมกินดื่มหัวเราะกันอีก  ครั้นถึงวันรุ่งขึ้น คนที่อ่อนแอกว่าก็ตาย  อีกฝ่ายอุ้มศพเขาข้ามน้ำ  นำไปฝังตามธรรมเนียม"

นัคทานิ่งไปชั่วขณะ   เขาดื่มอาหารที่เริ่มเย็นลงแล้วในรวดเดียว  ก่อนจะโยนกระบอกไม้ลงกองไฟ   ของเหลวที่เหลือติดก้นปะทุดังฉี่   โคเวนจึงทำตาม  ไม้ชนิดนี้แม้ยังไม่แก่จัดก็แห้งพอจะถูกเผาไหม้หมดสิ้นได้   ชั่วไม่นานกระบอกไม้จึงถูกเปลวไฟลามเลียกลายเป็นเถ้าถ่าน  สลายไป

"ข้าน่าจะบอกเจ้า..." ชาวอิยาพึมพำ "แม้มันจะไม่ได้แสดงอะไรนอกจากความอ่อนแอของข้า  แต่หลายปีที่ขังเจ้าไว้   ข้าคิดว่าเจ้าไม่มีสติ  ไม่รับรู้อะไร   เมื่อข้าคิดฆ่าเจ้า  ข้าคิดตลอดเวลาว่าต้องให้เจ้าตายสบาย  ตายทั้งไม่รู้อะไร  ตายเหมือนหลับไป   ข้า..."

เขานิ่งเงียบ  พบว่าไม่มีคำใดที่ถูกต้องเหมาะสมสำหรับสถานการณ์เช่นนี้เลย

"ขอโทษที่ทำให้เจ้าต้องลำบากทุกข์ทรมาน" ชายหนุ่มเอ่ยหลังจากผ่านไปเนิ่นนาน "ข้าไม่ได้ตั้งใจ  ไม่เคย...ตั้งใจเลย"

ถ้อยคำแปลกยิ่งนัก  แปลกจนแม้ตัวนัคทาเองก็รู้สึกได้...มีทั้งความดีและความชั่ว   ความเหี้ยมโหดและความเมตตากรุณา   โกหกหลอกลวงและซื่อสัตย์จริงใจ   ความซับซ้อนอย่างยิ่งซึ่งไม่อาจจำแนกแยกแยะเป็นชิ้นเป็นส่วนได้   กระนั้นบางทีคนเราก็เป็นเช่นนี้เอง

โคเวนเงยหน้ามองดาวเบื้องบน  ไม่พูดอะไร

พวกเขาโผล่พ้นพื้นดินเมื่อเย็นย่ำแล้ว   ด้วยเหตุนี้กว่าจะได้กินอาหารจัดการสิ่งต่าง ๆ เรียบร้อยจึงเป็นยามกลางคืน   นัคทาตัดสินใจตั้งค่ายพักนอน   เขาบอกว่ารุ่งเช้าค่อยสำรวจดูว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน  และควรเดินทางต่อไปอย่างไรบ้าง   เขาบอกว่าให้ผลัดกันตื่นเฝ้ายาม   โคเวนก็ตอบรับ   ดูเหมือนทั้งสองจะตัดสินใจไม่พูดเรื่องการเป็นศัตรูอีกแล้ว...ลืมมันโดยสิ้นเชิงอย่างน้อยก็ชั่วคราว

...

ยามรุ่งเช้า ตะวันทอแสงผ่านแพใบไม้หนาแน่นเบื้องบนอีกครั้ง  นัคทาจึงเอ่ยขึ้น

"ไปด้วยกันก่อนไหม  ให้รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนและจะกลับได้อย่างไร" เขาว่า "เจ้าไม่รู้ทางในป่า  ข้าจะพาไปส่งที่ที่กลับเมืองชามูได้"

โคเวนยักไหล่   ไม่ได้พูดอะไรแต่ลุกขึ้นเงียบ ๆ  เขามองนัคทากวาดดินกลบกองไฟ  ทำลายร่องรอยการตั้งค่าย  ชาวอิยาทำเสร็จเรียบร้อยแล้วก็หัวเราะว่าอาจจะห่างไกลจนไม่มีชามูหรืออิยาอื่น ๆ แถวนี้ก็ได้  เพียงทำจนติดเป็นนิสัยเท่านั้น   เขาออกเดินไปข้างหน้า   กุมมีดไว้   เกือบกลับเป็นเหมือนนัคทาหนุ่มน้อยกาลก่อนที่มั่นใจในตัวเอง   นัคทาผู้เหมือนสุนัขป่าจ่าฝูง   พอใจจะปกป้องพวกพ้องของตน

พวกเขาพบว่าทางที่เลือกเดินนำขึ้นที่สูง   ยามเดินไปเรื่อย ๆ ก็พบลำน้ำ   แต่ครั้นข้ามลำน้ำไปแล้ว  นัคทาที่เมื่อแรกยังเพียงนำทางเฉย ๆ กลับเริ่มดูหลากใจ   เขาเหลียวมองรอบ ๆ   โคเวนที่ตามอยู่ข้างหลังจึงถามว่ามีอะไร

"ข้าไม่เคยเห็นต้นไม้พวกนี้มาก่อน" นัคทาบอก

เขาเริ่มลองแตะต้องใบไม้  ลูบเปลือกไม้  สูดดมกลิ่นอย่างระมัดระวัง  โคเวนไม่รู้จักต้นไม้ดอกไม้มากนักจึงไม่มีความเห็นใด   ทว่าครั้นเดินไปได้อีกพักหนึ่ง   แม้ชาวชามูก็เริ่มรู้สึกตระหนกขึ้นมาบ้าง   ต่อให้ไม่รู้จักต้นไม้  แต่ในที่สุดแล้วคนเราย่อมมีสามัญสำนึกพื้นฐานเกี่ยวกับสัตว์และพืช   เวลานี้ต้นไม้เหล่านั้นเริ่มผิดสามัญสำนึกแม้แต่ของโคเวนแล้ว   ไม่ว่าลักษณะของผลหรือดอก  สีของเปลือกไม้   หรือกระทั่งบางต้นที่ดูไม่รู้ว่าเป็นสัตว์หรือพืชกันแน่   นัคทาที่มีสัญชาตญาณป่ามากกว่าเริ่มเกร็ง  ตื่นระแวงไพร  เขากำมีดแน่นจนโคเวนเองก็พลอยเกร็งไปด้วย

ครั้นแล้วก็มีเสียงแสกสากดังขึ้น  ชั่ววูบเดียวเท่านั้นก่อนที่สัตว์ตัวหนึ่งจะเผ่นแผล็วออกมา   มันวิ่งตัดหน้าคนทั้งสอง  ชะงักนิดหนึ่ง  หันมามอง   มันเป็นสัตว์กินพืชอย่างเห็นได้ชัด   ตัวใหญ่กว่ากระต่ายเล็กน้อย  หูยาวดวงตากลมโตสีเขียว   ขายาวเต็มไปด้วยเกล็ด   แต่บางส่วนก็มีขนคล้ายสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเช่นกัน   มันมองอยู่ครู่หนึ่งก็วิ่งต่อ   ทิ้งชายทั้งสองให้ยืนนิ่งงั้นอยู่เช่นนั้นเอง

"ข้าไม่เคยเห็นสัตว์นั่นมาก่อน..." นัคทาบอกในที่สุด "ตัว...อะไร"

โคเวนไม่ตอบ  เขาก็ไม่เคยเห็นเช่นกัน   ที่จริงคือสัตว์ลักษณะเช่นนั้นผิดสามัญสำนึกของทั้งสองมากเกินไป

"เจ้ารู้สึกว่าหายใจลำบากขึ้นหรือเปล่า" ชาวอิยาถามหลังจากนั้นไม่นาน  

"ไม่" โคเวนตอบ "แต่ปรกติชามูจะทนกับสภาพอากาศดีกว่าอิยา  ถ้าหากไม่ไหวข้าจะให้พลังเจ้า  หรือไม่อย่างนั้นเราก็เดินย้อนกลับไปหาทางใหม่"

แต่นัคทาคิดว่าควรไปต่อ   เขาเป็นคนอยากรู้อยากเห็น  แม้เกร็งก็ยังอยากไปดูว่าจะมีอะไรต่อบ้าง   ยิ่งเดิน  ทั้งสองยิ่งพบพรรณไม้ที่คุ้นเคยน้อยลง   สัตว์เท่าที่พอเห็นบ้างเริ่มดูแปลกประหลาดจนถึงขั้นไม่อาจเข้าใจได้   เขามองบางสิ่งที่ไม่อาจแยกแยะได้ว่าเป็นพืชหรือสัตว์   สัตว์เลื้อยคลานหรือสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม   รู้สึกถึงอันตรายของความไม่รู้ตลอดเวลา   จากนั้นพักหนึ่งนัคทาก็เริ่มหอบ  ดูเหมือนอากาศจะเบาบางลง   โคเวนจึงให้พลังเขา  

"ข้าได้กลิ่นทะเล" ชาวชามูบอกขณะวางมือลงบนไหล่เพื่อน   แต่นัคทาไม่เคยเห็นทะเลมาก่อน   เมื่อได้รับพลัง  พอหายใจออกบ้างแล้ว  เขาก็รู้สึกเพียงว่ามีกลิ่นปร่าเค็มในอากาศ

พวกเขาปีนสูงขึ้นเรื่อย ๆ จนสุดท้ายจึงเห็นว่าข้างหน้าเป็นทางขาด   ครั้นแล้วแหวกพุ่มไม้ที่ขวางสายตาออกก็พบว่ามาอยู่ริมผา...สูงยิ่งนัก   ด้านล่างเป็นทะเลสีคราม  นัคทามองสภาพรอบ ๆ ด้วยความงุนงง   เขาไม่เคยเห็นน้ำมากเช่นนี้มาก่อน   มีน้ำมากมายยิ่งนักไปจนสุดขอบฟ้าโดยรอบ   ทว่าหลังจากมองอยู่ครู่หนึ่งชายหนุ่มก็ชะงัก

"นั่นแผ่นดินใช่ไหม"

ใช่   มีแผ่นดินอยู่ไม่ไกลนัก  ทอดยาวไปตามเส้นขอบฟ้า   ทำให้พอบอกได้ว่าเป็นแผ่นดินค่อนข้างใหญ่   โคเวนเองก็มองตามสายตาเพื่อนเช่นกัน   หลังจากเงียบไปชั่วขณะ  เขาก็เอ่ยขึ้น

"นัคทา...ข้าคิดว่าเราเดินผ่านอุโมงค์ใต้ทะเลมา"

"หือ"

"นั่นคือแผ่นดินใหญ่   เรามาจากที่นั่น...เดินผ่านใต้ทะเลมา" ชายหนุ่มบอก "คงเพราะอย่างนั้นพืชพันธุ์กับสัตว์จึงแปลกไป"

โคเวนอธิบายว่าตามแผนที่ที่ดาวเทียมแสดงไว้   รอบเกาะใหญ่ที่พวกเขาอยู่ยังมีเกาะเล็กเกาะน้อยอีกพอสมควร  เกาะเหล่านั้นบางแห่งก็น่าจะอยู่ได้   แต่ไม่มีใครไปจับจอง  หรือแม้อาจมีบ้างไม่มีหลักฐานทิ้งไว้   บางทีที่พืชพรรณและสัตว์เป็นอย่างนี้คงเพราะชาวโลกผู้มาตั้งรกรากปรับสภาพเพียงที่เกาะใหญ่ ไม่ได้สนใจเกาะน้อย   สภาพของเกาะซึ่งพวกเขาอยู่ตอนนี้จึงครึ่ง ๆ กลาง ๆ   บางทีอาจเพราะสัตว์และพืชบางชนิดข้ามมาจากเกาะใหญ่  จนเกิดการผสมผสานระหว่างสิ่งมีชีวิตจากโลกกับสิ่งมีชีวิตท้องถิ่นก็ได้

"เจ้าหมายความว่าอย่างไร...จากโลก" นัคทาไม่เข้าใจ

"มีหนังสือเก่า ๆ ในฐานของเจ้าหลายเล่มพูดถึงสภาพบนโลก   บอกว่าตามที่ต่าง ๆ ล้วนมีสิ่งมีชีวิตแตกต่างกัน  คิดดูแล้วพวกคนจากโลกมาตั้งรกรากที่นี่   นอกจากพยายามปรับพื้นที่แล้วย่อมต้องปรับระบบต่าง ๆ ตลอดจนสิ่งแวดล้อมด้วย   ข้าเชื่อว่าไม่ว่าเสือหรือกวาง  หรือพืชพันธุ์ต่าง ๆ ที่เราเห็นอาจจะไม่ใช่ของดาวนี้  ดาวนี้ก็มีสิ่งมีชีวิตพื้นฐานของตัวเอง"

"ถ้าอย่างนั้น..." ชาวอิยาเอ่ยขึ้นตามประสาคนคิดไว "จะมีสิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาไหม   หมายถึง...คิดรู้ได้เหมือนชามูหรืออิยา  แต่ว่าไม่ใช่  ไม่ได้มาจากโลก   เกิดบนดาวนี้เอง   เหมือนต้นไม้หรือสัตว์พวกนั้น"

"ข้าไม่รู้" โคเวนพึมพำ

ความรู้สึกกลัวราง ๆ ตกต้องคนทั้งสอง   ถ้าหากมีสิ่งมีชีวิตเช่นนั้นอยู่จริงย่อมอาจหมายถึงอันตรายที่จะมาเมื่อไรก็ได้  ไม่เพียงต้องรบกันเอง  หากแต่อาจต้องรบกับอีกฝ่ายที่พวกตนไม่รู้จักไม่เคยพบเห็นมาก่อนเลย

แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 53 14:14:54

จากคุณ : ลวิตร์
เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 53 20:49:20




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com