|
ในโลกนี้ยิ่งดูยิ่งยอกย้อน
เปรียบละครโรงใหญ่ให้ฉงน
ต่างชืวิตต่างครอบครัวต่างตัวตน
แต่ละคนสวมบทบาทไปตามทาง
บ้างสวมบทร่ำรวยด้วยยศศักดิ์
บ้างคนรักชอบเกลียดเหยียดถากถาง
บ้างก็โศกบ้างก็เศร้าชีวิตวาง
บ้างอัปปางตกยากลำบากไป
ในบทบาทต่างคนต่างวิถี
ยากจนมีสุขทุกข์ต่างไฉน
บ้างคนดีบ้างคนร้ายปะปนไป
ทำอย่างไรให้ละครจบตอนลง
บทบางตอนละครชีวิตเศร้า
โรครุมเร้าใจสลายเป็นผุยผง
ยากแก่การรักษาให้อยู่คง
ชีพปลดปลงลาจากไกลไปก่อนกาล
บทบางบทคนโฉดแสนใจชั่ว
หลงเมามัวอบายมุขทุกสถาน
ทั้งตีชิงวิ่งราวไม่เข้าการ
ทั้งระรานคนตีไม่รีรอ
เมื่อเปรียบไปดุจละครทุกตอนจบ
ต่างก็พบความตายบั้นปลายหนอ
ถึงยากจนร่ำรวยเหลือล้นพอ
ทุกคนก็หนีไม่พ้นวังวนกรรม
ฉะนั้นท่านทั้งหลายได้ตระหนัก
จงประจักษ์ใจตนให้คนขาม
ประพฤติดีปฏิบัติดีทุกโมงยาม
โลกนี้คงงดงามด้วยความดี
| จากคุณ |
:
กิ่งฟ้า   
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 ต.ค. 53 00:26:43
|
|
|
| 
ละครโรงใหญ่
