|
ฉันเป็นเด็ก
ฉันเรียนหนังสือที่โรงเรียน
โรงเรียนของฉันมีห้องเรียนสี่เหลี่ยมหลายห้อง
ในห้องเรีนยสี่เหลี่ยมของฉันมีกระดานสี่เหลี่ยม
มีกระเบื้องสี่เหลี่ยม
มีโต๊ะสี่เหลี่ยม
มีเก้าอี้สี่เหลี่ยม
มีตู้สี่เหลี่ยม
เวลาที่ฉันเรียนหนังสือ ฉันเห็นหนังสือสี่เหลี่ยม
กล่องดินสอสี่เหลี่ยม
และยางลบสี่เหลี่ยม
ฉันชอบมองไปที่หน้าต่างสี่เหลี่ยม
ไม่ใช่เพราะฉันชอบสี่เหลี่ยม
แต่ฉันชอบสิ่งที่อยู่ข้างนอกห้องเรียนสี่เหลี่ยมของฉันต่างหาก
ต้นไม้ข้างนอกไม่เป็นสี่เหลี่ยม
นกและผีเสื้อที่อยู่ในสวนสี่เหลี่ยมก็ไม่เป็นสี่เหลี่ยม
ฉันเฝ้าคิดว่าหากฉันเรียนหนังสืออยู่ในห้องเรียนสี่เหลี่ยมนี้ต่อไป
ความคิดของฉันจะกลายเป็นสี่เหลี่ยมไหม ?
หรือว่าหัวใจของฉันจะเปลี่ยนเป็นสี่เหลี่ยมหรือเปล่า ?
ฉันกลัว
ฉันอยากได้ความอบอุ่นจากมือของใครสักคน
จะมีใครช่วยฉันได้บ้างไหมนะ
หรือว่าฉันจะต้องอยู่กับความกลัวในกล่องสี่เหลี่ยมนี้ต่อไป
แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น
ฉันก็ดีใจ ที่น้ำตาของฉันไม่เป็นสี่เหลี่ยม
| จากคุณ |
:
treeofhope 
|
| เขียนเมื่อ |
:
12 ต.ค. 53 16:33:44
|
|
|
| 
กลอนเปล่า : สี่เหลี่ยม
