ความคิดเห็นที่ 1 Chapter 26 “สหายเอ้ย...” เลออสกล่าวลอย ๆ ด้วยสีหน้าที่ดูจะตกตะลึงต่อภาพเรฟาอิมในคริสตัลเบื้องหน้าของตนเอง “ขาว...มาก!” ไกเอ่ยต่อทันทีด้วยสีหน้าที่ดูตื่นตะลึงต่อผิวพรรณของเรฟาอิมที่ดูเรียบเนียนและผ่องใสอย่างมาก “ใหญ่...ด้วย!” เลออสเอ่ยซ้ำด้วยสีหน้าเช่นเดิมเมื่อเห็นรูปร่างสัดส่วนโดยเฉพาะหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่ไม่แพ้เซคิน่า แต่ถ้าเทียบกับสัดส่วนของมนุษย์ปกติแล้วมันดูใหญ่จริง ๆ “แจ่มมากไอ้เกลอ” โป้ก!!! ปึก!!! “โอ้ย!!!” ทันทีที่ไกเอ่ยจบ ทั้งไกและเลออสต่างก็ถูกเซคิน่าและเนมิสซ่าเล่นงานทันที เลออสนั้นถูกเซคิน่ากำหมัดเขกเข้าที่ศีรษะเต็มแรง ฝ่ายไกนั้นก็ถูกเนมิสซ่าชกเข้าที่ท้องเต็มรัก จนทั้งสองลงไปนั่งเจ็บอยู่กับพื้นก่อนที่จะถูกสองสาวตวาดออกไป “อ้ายพวกลามกเอ้ย!!” ชไนเดอร์ที่เห็นเลออสและไกโดนเล่นงานไปเช่นนั้นได้แต่ก้มศีรษะพร้อมทั้งเอามือลูบใบหน้าของตนเองด้วยความหนักใจ สถานการณ์เช่นนี้ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาแต่ละคนยังเริงร่าคิดเรื่องอะไรเช่นนี้กันได้อีก แม้ว่าเขาเองจะเขินอายและตื่นตะลึงต่อสภาพของเรฟาอิมที่เปลือยกายอยู่ภายในคริสตัลด้วยเฉกเช่นเลออสและไก แต่เขาก็ไม่ได้แสดงทีท่าอะไรมากนักนอกจากสีหน้าที่แดงเรื่อเท่านั้นด้วยความสนใจของเขาอยู่ที่เรื่องที่เขาอยากจะรู้เสียมากกว่า ชไนเดอร์หันไปมองอนาคิมที่เมื่อครู่แสดงความหวาดกลัวด้วยความห่วงใย หากแต่ว่าสิ่งที่เขาเห็นนั้นคือ อนาคิมที่ยืนจดจ้องเรฟาอิมไม่วางตาอยู่ครู่หนึ่งแล้วยกมือทั้งสองขึ้นมากุมนมของตนก่อนที่จะบีบนิดหน่อยด้วยสีหน้าที่ดูห่อเหี่ยว จากนั้นจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ “ถ้าข้าคือเรฟาอิมจริง ๆ ทำไมข้าไม่ใหญ่แบบนั้นบ้างล่ะ” ‘นั่นคือสิ่งที่เจ้ากังวลอยู่รึอย่างไรกันอนาคิม’ ชไนเดอร์ที่หันมามองเห็นอนาคิมกำลังบีบหน้าอกของนางเองก็ได้แต่ยิ้มแหย ๆ พล่างส่ายศีรษช้า ๆ ด้วยความหนักใจ “เจ้าเพิ่งจะสิบแปดเองนะ เดี๋ยวโตเป็นสาวกว่านี้ก็ได้แบบนางเองล่ะ” ลิลูกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงหนักใจ แต่อย่างว่าถ้านำสัดส่วนอนาคิมไปเทียบกับเรโนอาที่รุ่นราวคราวเดียวกันมันคงทำให้นางเป็นป้มด้อยอยู่มิใช่น้อยจริง ๆ ชไนเดอร์มองแต่ละคนแล้วก็ให้หนักใจ เขาจึงเข้าเรื่องทันทีด้วยเสียเวลา ณ ที่แห่งนี้นานมากแล้ว ใหนกว่าจะเดินทางกลับอีกและเมื่อกลับไปอาจจะต้องมีงานใหญ่รออยู่อีก เวลาที่จะได้พักผ่อนก็น้อยลงไป เกิดมีศึกสงครามจะตั้งตัวกันไม่ทันเสียก่อน “ท่านคือ...เรฟาอิม จริง ๆ รึ” นางไม่ได้ตอบอันใด แต่กลับจดจ้องชไนเดอร์ด้วยทีท่าแปลกใจอย่างเห็นได้ชัด นางดูจะยังเคลื่อนไหวในคริสตัลนั่นได้ราวกับว่าภายในคริสตัลนั่นไม่ได้เป็นของแข็งเฉกเช่นภายนอกแต่เหมือนนางอยู่ภายในภาชนะที่ใส่ของเหลวเสียมากกว่า นางจดจ้องชไนเดอร์ด้วยสายตาที่ไม่ค่อยเชื่ออะไรบางอยางพลางเอามือข้างหนึ่งขึ้นมาวางที่หน้าอกตนเองก่อนที่จะค่อย ๆ ผินหน้าไปทางด้านซ้ายของตน ดวงตาของนางที่จดจ้องไปยังที่แห่งหนึ่งใกล้ ๆ กับนาง ซึ่งท่าทางของนางทำให้ชไนเดอร์นั้นมองตามด้วยความสงสัย ตรงที่ ๆ นางมองไปนั้นชไนเดอร์ได้เห็นโครงกระดูกมนุษย์นอนอยู่ แต่โครงกระดูกดังกล่าวใส่เสื้อผ้าอาภรณ์ที่ดูแล้วแสดงถึงยศศักดิ์ที่สูงอย่างมาก เขาพอจะจำได้ว่าชุดเช่นนี้มันเป็นเครื่องทรงระดับพระมหากษัตริย์ “หรือว่านั่นคือ...องค์ชูไนมาน!?” “ใช่...ข้าก็ตกใจนะ นึกว่าอยู่ ๆ ท่านฟื้นมายืนอยู่ตรงหน้าข้า จนข้าต้องหันไปมองให้แน่ใจว่าจะเป็นพระองค์จริง ๆ รึเปล่า” เรฟาอิมหันกลับมามองชไนเดอร์แล้วเอาฝ่ามือนาบที่แก้มของตนเองพลางยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะเอ่ยตอบชไนเดอร์ที่ดูจะตกใจต่อภาพของโครงกระดูกในอาภรณ์ของกษัตริย์ที่เขาคาดว่าน่าจะเป็นองค์ชูไนมานบรรพบุรุษของเขา เสียงของนางดังผ่านคริสตัลราวกับวิ่งตรงเข้ามายังโสตประสาทของผู้ฟังได้โดยตรง “นี่คือสิ่งยืนยันสินะว่าท่านคือเรฟาอิม” “ก็...เช่นนั้นล่ะ” เรฟาอิมตอบรับชไนเดอร์อย่างสุภาพ กิริยาท่าทางของนางนั้นดูจะเรียบร้อยคนละเรื่องกับเซคิน่าที่เป็นสหายของนางอย่างยิ่งทีเดียว “เจ้านี่นะถ้ายังมีชีวิตอยู่ก็น่าจะบอกกล่าวกันบ้างสิ” เซคิน่าที่จัดการเลออสเสียนอนหมอบไปกับพื้น เดินตรงมาหา เรฟาอิมพร้อมทั้งยิงคำถามออกไปด้วยความรู้สึกไม่พอใจนัก หากแต่เรฟาอิมกลับผายมือออกแล้วตอบเซคิน่าอย่างอารมณ์ดี “เจ้าว่าข้าอยู่ในสภาพเช่นนี้จะติดต่อผู้ใดได้เล่า อีกอย่าง...ข้าไม่มีชีวิตแล้วนะ ไม่ได้ยังอยู่ปกติเช่นเจ้าเสียหน่อย” คำตอบของเรฟาอิมออกจะทำให้ทุกคนงุนงงอย่างมาก ด้วยในเมื่อนางยังคงพูดจาได้เฉกเช่นคนปกติ เพียงแค่เหมือนถูกขังอยู่ในคริสตัล เหตุใดกลับเอ่ยว่าตนเองตายไปแล้วเช่นนั้น ยกเว้นลิลูที่รู้และเข้าใจทุกอย่างดีเธอจึงเอ่ยออกไปในขณะที่ทั้งหมดยังดูงุนงงต่อสิ่งที่เรฟาอิมกล่าว “ก็ข้าบอกแล้วนี่นา ว่าอนาคิมก็คือเรฟาอิม ฉะนั้นคิดว่าเรฟาอิมที่อยู่ตรงหน้าเจ้ายังมีชีวิตอยู่รึยังไงกัน” “แต่นาง...” เนมิสซ่าหันกลับมามองลิลูที่อยู่ในมืออนาคิมด้วยความสงสัยก่อนที่นางเหมือนจะนึกอะไรบางสิ่งออก “รึว่า...” ‘แม่สาวนักเวทย์นี่หัวไวดีแฮะ’ ลิลูคิดในใจด้วยเห็นท่าทางของเนมิสซ่านั้นพอจะเดาได้ว่านางเข้าในสิ่งที่ตัวเธอได้กล่าวไปแล้ว เซคิน่าที่ยังงงอยู่จึงเอ่ยถามเนมิสซ่าออกไปด้วยความร้อนใจ “รึว่าอะไรของเจ้าน่ะเนมิสซ่า” เนมิสซ่าหันไปมองอนาคิมแล้วหันกลับไปมองเรฟาอิมที่ดูจะไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ ออกมาให้เห็นก่อนที่เธอจะสรุปความคิดของตนเองออกมาให้ทุกคนได้ฟัง “ถ้าตามที่ลิลูกล่าว จากสภาพของเรฟาอิมที่ข้าเห็น...ข้าเดาว่านี่เป็นรูปแบบของการเหลือไว้เพียงร่างกายและความทรงจำเท่านั้น แต่วิญญาณจริง ๆ นั้นก็คือตัวอนาคิมเอง” “เจ้านี่ฉลาดดีจริง ๆ นะ” ลิลูเอ่ยชมเนมิสซ่าที่เข้าใจอะไรได้รวดเร็วและค่อนข้างถูกต้องเลยทีเดียว “หมายความว่า...” เซคิน่าที่ยังสับสน แม้จะบอกเช่นนั้นแต่มันก็เหมือนย้ำสิ่งที่ลิลูเคยบอกเธอว่าอนาคิมคือเรฟาอิม ซึ่งเธอไม่ค่อยอยากจะยอมรับสักเท่าไหร่เพราะภาพที่เห็นเบื้องหน้า ณ เวลานี้เรฟาอิมยังดูราวกับว่ายังเป็นปกติไม่ได้เสียชีวิตเป็นร่างไร้วิญญาณไม่ “ข้ามีแต่ความคิด กับความทรงจำน่ะสิเซคิน่า” เรฟาอิมกล่าวพลางเท้าเอว แม้ท่าทางของเธอจะเหมือนไม่พอใจกับเซคิน่าที่ไม่ยอมเชื่ออะไรง่าย ๆ แต่เธอก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้เซคิน่าด้วยรู้ดีว่ามิตรภาพระหว่างเธอกับเซคิน่านั้นมันมีมากเกินกว่าที่จะให้เซคิน่าเชื่อว่าเธอที่มีสภาพดูปกติสมบูรณ์นี้หาได้มีชีวิตอยู่แล้วไม่ ด้านอนาคิมได้แต่ยืนฟังเงียบ ๆ เธอเองก็เข้าใจในสิ่งที่ลิลูกล่าวอยู่ เพียงแต่ไม่ค่อยอยากจะยอมรับนัก กระนั้นเธอก็คงปฏิเสธความเป็นจริงไม่ได้อยู่ดี ไม่ใช่เพราะเสียงสนับสนุนแนวคิดนี้ทั้งจากลิลูและเนมิสซ่า แต่ด้วยเมื่อเธอเห็นเรฟาอิมสนทนากับเซคิน่าแล้วมันทำให้เตือนถึงความรู้สึกของของเธอที่มีต่อเซคิน่านั้นเหมือนคุ้นเคยและสนิทกันมาก ซึ่งความรู้สึกเช่นนี้มันมีมาตั้งแต่วันที่เธอไปนอนค้างในที่พักของเซคิน่าแล้ว เพียงแต่ครั้งนั้นเธอไม่ได้ปริปากบอกใครก็เท่านั้นเอง “แต่แม่ลิงนี่ถ้าไม่นับว่าหน้าตาเหมือนเจ้าแล้วอย่างอื่นแทบจะไม่เหมือนเลยนะ โดยเฉพาะนิสัยร้อง งื่อ ง่า อะไรนั่นน่ะ” เซคิน่ากล่าวพลางสะบัดนิ้วโป้งใส่อนาคิมที่ยืนฟังด้วยสีหน้าเจื่อน ๆ ความคิดของเซคิน่านั้นมองว่าอนาคิมมีส่วนต่างจากเรฟาอิมค่อนข้างมากจนราวกับว่าเป็นคนละคน คนละวิญญาณกันเสียมากกว่าจริง ๆ เรฟาอิมมองเซคิน่าอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะไปมองอนาคิมที่ยืนนิ่งไม่กล่าวสิ่งใดก่อนที่จะเอามือขึ้นมาเกาศีรษะตนเองเล็กน้อยแล้วเอ่ยตอบเซคิน่าไป “เออ...ก็ให้นึกว่าอนาคิมเป็นข้ากลับชาติไปเกิดก็ได้ ผลของการกลับชาติไปเกิดมักทำให้พวกกิริยาท่าทางหรือนิสัยใจคอบางอย่างไม่ได้สอดคล้องกับตัวตนเดิม ซึ่งมันก็...เป็นเรื่องปกติน่ะนะ” จากคุณ : joyka เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 53 08:40:58

ความคิดเห็นที่ 2 ชไนเดอร์ที่ฟังคำอธิบายของเรฟาอิมก็ให้นึกถึงปฏิกิริยาของนางที่เห็นเขา มันทำให้เขาอดที่จะเอ่ยถามเรฟาอิมออกไปด้วยความประหลาดใจเสียไม่ได้ “นี่ท่านเหมาว่าข้าเป็นองค์ชูไนมานกลับชาติมาเกิดด้วยรึเปล่านี่” เรฟาอิมยิ้มให้กับคำถามของชไนเดอร์เล็กน้อยก่อนที่จะตอบอย่างมีเลศนัย “นั่นท่านต้องพิสูจน์ด้วยตัวเอง แต่อาจจะไม่ต้องพิสูจน์ก็ได้นะ” เลออสที่ฟังแต่ละคำตอบของเรฟาอิมแล้วก็ให้รู้สึกว่าสิ่งที่ตนเคยคิดไว้กับความเป็นจริงดูจะคนละทางกัน เพราะเมื่อฟังจากคำบอกเล่าของเซคิน่านั้น เรฟาอิมดูจะเป็นนักรบที่มีนิสัยเยือกเย็น เป็นคนจริงจัง เปิดเผย แต่ที่เห็นกลับดูเป็นผู้หญิงที่ออกจะกวน ๆ และยังชอบกล่าวอะไรเป็นปริศนาอีกต่างหาก เขาจึงสะกิดถามเซคิน่าออกไปเพื่อให้เซคิน่ายืนยันสิ่งที่เห็น “นี่เซคิน่า เรฟาอิมมีนิสัยกวน ๆ แบบนี้น่ะรึ” “อืม...นิสัยดั้งเดิมของนางเลยล่ะ ชอบยียวนกวนประสาท แต่ในขณะเดียวกันก็นบน้อบกับผู้ที่มีอาวุโสสูงกว่า” เซคิน่ากล่าวพลางถอนหายใจ มันคงถึงเวลานี้เธอต้องยอมรับที่ปรากฏอยู่ตรงเสียแล้วกระมัง คำถามที่คาใจเธออยู่จึงได้เอ่ยถามออกไป “ว่าแต่ ทำไมเจ้าถึงได้มีสภาพเป็นเช่นนี้เล่า” เรฟาอิมก้มมองเซคิน่านิดหน่อยก่อนที่จะเอานิ้วแตะริมฝีปากของตนเองแล้วตอบด้วยน้ำเสียงกวน ๆ เช่นเดิม “ก็ข้าต้องอยู่ในฐานะแกนกลางที่ควบคุมระบบของวิหารแห่งนี้น่ะ อีกอย่างถ้าจะให้เหลือแต่สมองไปลอยเท้งเต้งในโหลดองข้าว่าสภาพมันคงน่าสังเวชกว่าแบบนี้แน่ ๆ เชียวล่ะ” “แกนกลางควบคุมระบบของวิหาร...” ชไนเดอร์ทวนคำของเรฟาอิม แต่มันก็ประหลาดที่วันนี้เขากลับเห็นว่าผู้ที่ควบคุมระบบน่าจะเป็นอนาคิมเสียมากกว่า “เป็นผู้คุมระบบที่ดูจะขี้เกียจมาก ขนาดปล่อยให้ไส้เดือนเจาะเข้ามาทำรังในวิหารได้เนี่ย” ลิลูเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาสด ๆ ร้อน ๆ “ข้าไม่ได้ขี้เกียจเสียหน่อย แต่ข้าหลับตั้งแต่เมื่อตอนที่ส่งเจ้ากับอนาคิมออกไปจากที่แห่งนี้น่ะ” เรฟาอิมกล่าวพลางสะบัดมือข้างหนึ่งไปมาเป็นเชิงปฏิเสธ เนมิสซ่าที่ยืนฟังพลางคิดตามรู้สึกประหลาดต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ด้วยลิลูให้ข้อมูลเหมือนว่าที่แห่งนี้ปลีกตัวออกจากโลก แต่การที่อยู่พวกไส้เดือนสามารถเข้ามายังที่แห่งนี้ได้ มันก็แสดงให้เห็นว่าระบบการป้องกันของที่แห่งนี้ไม่ได้แข็งแกร่งแต่อย่างใดเลย แค่เจาะพื้นเข้ามาทะลุพื้นหรือเพดานก็เข้ามายังภายในวิหารได้สบาย ๆ “เช่นนั้น ถ้าในสภาพที่ไร้การป้องกัน ที่แห่งนี้ใคร ๆ ก็เข้ามาได้เช่นนั้นสิ” “ก็ไม่เชิงเสียทีเดียว เพียงแต่คงเพราะกาลเวลาทำให้บางจุดในวิหารเกิดชำรุดจนเปิดช่องให้มีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาได้กระมัง” เรฟาอิมกล่าวในขณะที่แสดงสีหน้าครุ่นคิด แต่เธอก็ยอมรับว่าถ้าเข้ามาได้ในบางจุดแล้วก็สามารถเข้ามาภายในได้จริง ๆ “เอ้า ๆ อย่าออกนอกเรื่องนาข้าถามว่าทำไมเจ้าถึงได้มาอยู่ในคริสตัลแบบนี้ ทำไมวิญญาณของเจ้าถึงได้ไปเกิดเป็นอนาคิม” เซคิน่าเอ่ยขึ้นด้วยดูเหมือนว่าสิ่งที่นางถามเริ่มถูกเบี่ยงประเด็นออกไปจนนางไม่ได้คำตอบเสียที เรฟาอิมมองเซคิน่าเล็กน้อย ก่อนที่จะหันไปทางอนาคิมหากแต่จริง ๆ แล้วเธอมองไปยังลิลูผู้ซึ่งเธอคิดว่าน่าจะได้ให้ข้อมูลหรือคำอธิบายไปแล้วบ้าง โดยเฉพาะเรื่องของตัวเธอเองกับอนาคิม หากแต่ท่าทางลิลูจะไม่ได้ให้คำตอบใด ๆ เป็นชิ้นเป็นอัน จึงทำให้ตัวเธอต้องถูกสหายสนิทมาจี้ถามเอาเช่นนี้ “ก็ถ้าง่าย ๆ คือยังไงร่างนี้ที่ไร้ซึ่งวิญญาณมันไม่สามารถคงอยู่เป็นรูปเป็นร่างได้ หากแต่ถ้าอยู่ในคริสตัลนี้จะยังคงสามารถเป็นร่างเช่นนี้ได้ ส่วนทำไมวิญญาณของข้าจึงไปเป็นอนาคิม...ข้าว่าให้ลิลูเล่าดีกว่า นางรู้รายละเอียดมากกว่าข้าเสียอีก” “น่ะ...โยนมาให้ข้าอีกแล้ว” ลิลูกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักใจหลังจากที่ถูกโยนมาให้เป็นผู้ตอบ เธอไม่ได้ชอบบอกเล่าเรื่องนี้นักด้วยเพราะมันเป็นเรื่องที่ดูจะซับซ้อนพอสมควร ซึ่งเธอไม่ชอบที่จะต้องมาแถลงไขให้ผู้ที่ไม่เข้าใจฟัง “เช่นนั้นคงต้องขอรายละเอียดจากเจ้าหน่อยนะลิลู” ชไนเดอร์หันมากล่าวอย่างเรียบ ๆ เขาไม่ได้เบื่อหน่ายกับการโยนคำถามไปโดยมาของลิลูและเรฟาอิม ด้วยคิดว่าการที่ลิลูพามายังที่แห่งนี้มันทำให้ความน่าเชื่อถือของคำตอบน่าจะมีมากขึ้น “อย่างที่พวกเจ้ารู้ อนาคิมไม่ใช่มนุษย์ แต่นางเป็นสิ่งที่ถูกสร้างภายใต้แนวคิด ‘สิ่งมีชีวิตสมบูรณ์แบบ’ ซึ่งผู้ที่สร้างนางนั้นพวกเจ้าน่าจะรู้จักกันในนาม ไอน์เซเนียร์ ปัญหาคือการที่จะสร้างของเช่นนั้นได้ต้องมีการทดลอง สร้าง แล้วก็ทำลายหลายต่อหลายครั้ง นั่นเพื่อให้ได้โครงสร้างทางกายภาพที่สมบูรณ์พร้อม แต่วิญญาณไม่ใช่ของที่สร้างกันได้ง่าย ๆ ไอน์เซเนียร์จึงได้เลือกที่จะเก็บวิญญาณไว้ใช้งานต่อเรื่อย ๆ” ลิลูกล่าวอย่างเรียบ ๆ ในขณะที่อนาคิมนั้นดูจะสนใจฟังเรื่องดังกล่าวมาก ด้วยเพราะมันเป็นเรื่องใกล้ตัวอย่างยิ่งแต่ตัวเธอไม่เคยรับรู้มาก่อนเลย “ไอน์เซเนียร์สร้างสิ่งมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบขึ้นมาทำไมล่ะ แถมยังกองทัพโกเลมในนี้อีก” เนมิสซ่าเอ่ยถามด้วยความสงสัยต่อวัตถุประสงค์ของไอน์เซเนียที่สร้างอนาคิมขึ้นมาอย่างไร้ที่มาที่ไปอย่างบอกไม่ถูก “นั่นน่ะสิ โดยเฉพาะที่เจ้าบอกข้าว่า อนาคิมนั้นมีชะตากรรมที่ต้องบังคับเจ้าโกเลมพวกนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้  มันเกี่ยวข้องกับ...เรื่องของมารดาของเจ้าเช่นนั้นรึ” ชไนเดอร์กล่าวเพิ่ม ซึ่งทำให้ทุกคนสนใจลิลูมากขึ้นด้วยชไนเดอร์กล่าวเหมือนกับรู้เรื่องอะไรมากกว่าสิ่งที่พวกเขารู้เสียอีก ด้านอนาคิมยิ้มเจื่อน ๆ เล็กน้อย ด้วยเธอเป็นผู้เล่าเรื่องของมารดาลิลูให้ชไนเดอร์ฟังโดยที่ไม่รู้ว่าลิลูยินยอมหรือไม่ ซึ่งก็เป็นไปตามที่เธอกังวลเพราะทันทีที่ชไนเดอร์กล่าวจบลิลูก็เอ่ยกับอนาคิมทันทีด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะพอใจนัก “นี่เจ้าเล่าอะไรให้คนรักของเจ้าฟังบ้างเนี่ย” “ง...งื่อ...ก...ก็ทั้งหมดที่ข้ารู้นั่นล่ะ” อนาคิมตอบด้วยสีหน้าเจื่อน ๆ แต่จะให้นางทำอย่างไรได้ ด้วยชไนเดอร์ใช้อำนาจในฐานะผู้บังคับบัญชาซึ่งปกติเธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้อยู่แล้ว และเธอยังกลัวอีกว่าชายที่เธอหลงรักจะไม่พอใจถ้าเธอปกปิดทุกอย่างเป็นความลับไปเสียหมด “อย่าไปโทษอนาคิมเลย นางเล่าตามคำสั่งของข้าน่ะ” ชไนเดอร์เอ่ยต่อลิลูพลางถอนหายใจออกมาเพราะเขารู้สึกว่าเป็นเพราะเขาบังคับให้นางเล่าจึงได้ทำให้ลิลูไม่พอใจเช่นนั้น “โฮ้โฮ้โฮ้~ ที่เจ้ากับเจ้าเป็นคู่รักกันรึ” เรฟาอิมที่นิ่งฟังอยู่นานฉีกยิ้มออกมาพลางนิ้วชี้ข้างหนึ่งชี้ไปยังอนาคิม อีกข้างชี้ไป ที่ชไนเดอร์พร้อมกับเอ่ยด้วยทีท่าที่ดูตื่นเต้น คำกล่าวของเรฟาอิมทำให้ทั้งอนาคิมและชไนเดอร์ต่างยืนนิ่งด้วยสีหน้าแดงเรื่อ ก่อนที่เซคิน่าจะเอ่ยแหยออกไป “เจ้าทั้งสองยังไม่ชินอีกรึไงกับ เขารู้กันทั้งวังจนแทบจะรู้กันไปทั้งเมืองแล้วด้วยล่ะมั้ง” “เจ้าหนุ่มนี่ใครกันน่ะเซคิน่า” เรฟาอิมที่เห็นและคุยกับชไนเดอร์นั้นยังไม่รู้ว่าเขาเป็นใครมาจากใหน รู้แค่เขานั้นคล้ายกับองค์ชูไนมาน เธอจึงเอ่ยถามเซคิน่าออกไปด้วยท่าทางที่ดูสนใจอย่างมาก “แม่ทัพแห่งเฟรโดน่า เป็นลูกหลานขององค์ชูไนมานนั่นล่ะ” “อื้ม~ เลยหน้าตาคล้ายองค์ชูไนมานสินะ” เรฟาอิมตอบรับสิ่งที่เซคิน่ากล่าวอย่างเข้าใจอะไรมากขึ้น เซคิน่าหันกลับไปมองชไนเดอร์ที่ยืนนิ่งพลางเกาศีรษะตนเองที่อยู่ ๆ ก็มีคนมาบอกว่าเขาเหมือนบรรพบุรุษ แถมคนที่พูดนั้นยังเป็นคนรักของบรรพบุรุษของเขาเองเสียด้วย ซึ่งเซคิน่าที่เห็นชไนเดอร์ก็พอจะเข้าใจความรู้สึกของเขาพอควร แต่กระนั้นบรรยากาศที่เริ่มผ่อนคลายมันก็ช่างเชิญชวนให้นางแกล้งหยอกเล่นไปเสียเหลือเกิน “ไม่ใช่คล้ายแค่ใบหน้าหรอกนะ ข้าว่าเขาก็ดันมามีคนรักที่หน้าตาเหมือนกับที่องค์ชูไนมานมีซะด้วยสิ” เรฟาอิมยิ้มที่มุมปากในขณะที่รับฟังสิ่งที่เซคิน่ากล่าว ราวกับยอมรับว่านางเป็นคนรักขององค์ชูไนมานจริง ๆ ซึ่งนั่นทำให้เซคิน่าที่มองปฏิกิริยาตอบรับมั่นใจในสิ่งที่ชไนเดอร์เคยสัณนิษฐานไว้ว่าเรฟาอิมนั้นคิอคนรักขององค์ชูไนมาน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจจะถามเรื่องนี้ด้วยมันก็ผ่านมานานแล้ว เซคิน่าจึงหันกลับไปเอ่ยถามลิลูต่อ “เอ้า!! ยัยหอกแดงช่วยชี้แจงเรื่องเจ้าโกเลมแล้วก็เหตุผลการคงอยู่ของอนาคิมด้วย” จากคุณ : joyka เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 53 08:41:46

ความคิดเห็นที่ 3 “อ...อา...ขอทีละอย่างก็แล้วกัน พวกเจ้ายิงคำถามเสียจนข้าแทบพรุนเลยทีเดียว” ลิลูเอ่ยออกมาท่ามกลางสายตาของทุกคนที่จับจ้องเธออยู่ ยกเว้นเรฟาอิมที่ยืนยิ้มหลับตาพริ้มราวกับว่ากำลังสุขใจที่ได้โยนภาระการตอบปัญหาต่าง ๆ ให้ลิลูไปเสียได้ “เอาเรื่องของสิ่งมีชีวิตสมบูรณ์แบบกับเรื่องของมารดาข้าก่อนก็แล้วกัน คือ...อนาคิมนั้นอย่างที่บอกนางเป็นสิ่งมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ แต่ก็ไม่เต็มปากน่ะนะ ความคิดของไอน์เซเนียร์ในการสร้างสิ่งมีชีวิตสมบูรณ์แบบนั้น เดิมก็เพียงต้องการพิสูจน์ว่าแม้ไม่ใช่พระผู้เป็นเจ้าก็สามารถสร้างสิ่งนี้ได้” “พระผู้เป็นเจ้าเช่นนั้นรึ?” เนมิสซ่าเอ่ยลอย ๆ ด้วยความสงสัย เพราะนางเกิดมาภายใต้ความเชื่อที่ว่าไอน์เซเนียร์เป็นผู้สร้างทุกอย่างในดินแดนแถบนี้ทั้งหมด “ใช่ พระองค์เป็นผู้ที่สร้างโลกแห่งนี้ และสิ่งมีชีวิตมากมาย ก่อนที่จะเกิดสงครามบนสวรรค์ตามคัมภีร์ที่อนาคิมเคยหยิบของเจ้ามาอ่านนั่นล่ะ เพียงแต่มนุษย์เขียนขึ้นตามความเข้าใจที่ว่าหลังจากเกิดสงครามก็เกิดเผ่าพันธุ์ต่าง ๆ ขึ้นซึ่งหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ หลาย ๆ สิ่งมันมีอยู่แต่เดิมแล้ว แค่ไอน์เซเนียร์มาสร้างเพิ่มเติมต่อยอดไปก็เท่านั้น” ลิลูอธิบายต่อแต่สิ่งที่นางเอ่ยทำให้แทบทุกคนงุนงงสับสน ด้วยเนื้อหามันเป็นเรื่องที่พวกเขาไม่เคยได้รับรู้จากที่ใหนมาก่อนทั้งสิ้น “เข้าเรื่องต่อล่ะนะ...จริง ๆ ก่อนจะเกิดเหตุการณ์สงครามบนสวรรค์นั้นมันเกิดเรื่องขึ้นกับมารดาและพี่ ๆ ของข้า ซึ่งทำให้ไอน์เซเนียร์ที่เป็นสหายสนิทของมารดาข้าหยุดสร้างสิ่งมีชีวิตสมบูรณ์แบบตามที่นางหวัง...” “เดี๋ยว ๆ เจ้าว่ามารดาของเจ้า...นี่ยัยหอกแดง เจ้ามีแม่กับเขาด้วยรึ?” เซคิน่าเอ่ยถามด้วยความงุนงงต่อสิ่งที่ลิลูกล่าวด้วยนางไม่คิดว่าหอกอย่างลิลูนั้นจะมีมารดาราวกับเป็นสิ่งมีชีวิตเช่นนี้ “เจ้าคิดว่าเกิดมาถึงข้าก็เป็นหอกแบบนี้เลยรึไงกัน” “คือตัวนางเดิมเป็นสิ่งมีชีวิตน่ะค่ะ แต่เสียชีวิตก็เลยถูกนำวิญญาณมาเก็บไว้ในหอกแบบนี้ล่ะค่ะ” อนาคิมกล่าวขึ้นมาพร้อม กับลิลูหากแต่สิ่งที่อนาคิมกล่าวเป็นการอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างสุภาพในขณะที่ลิลูดูจะเป็นการถามเซคิน่ากลับไปเสียมากกว่า เลยทำให้เซคิน่าย้อนลิลูกลับไปทันที “ข้าคิดว่าเจ้าเกิดจากกระบอกไม้ไผ่น่ะยัยหอกแดง” “แล้วท่านแม่ก็เลยหันมาสร้างข้าในแบบที่สามารถช่วยเป็นกำลังให้มารดาของลิลูที่อาจจะกลับมาในอนาคต” เรฟาอิมเอ่ยต่อจากเซคิน่า ด้วยเธอรู้สึกว่าลิลูบรรยายแล้วมันมักมีเหตุให้ออกนอกเรื่องบ่อยเสียเหลือเกิน เธอจึงคิดว่าอธิบายเองท่าทางจะดีกว่า “เลยสร้างให้เจ้ามีพรสวรรค์ในการสู้รบเช่นนี้งั้นสิ” เซคิน่ากอดอกพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความเข้าใจมากขึ้น เธอก็เคยคิดอยู่มาตลอดว่าทั้งเรฟาอิมและอนาคิมดูจะพัฒนาตนเองและมีฝีมือได้ราวกับได้รับประทานพรในการสู้รบจึงได้เก่งกาจเช่นนี้ ตอนนี้เธอก็ได้เข้าใจแล้วว่าที่เธอคิดก็ไม่ผิดจริง ๆ “จะว่างั้นก็ได้ เพราะการที่จะช่วยเหลือมารดาของลิลูแล้วก็เป็นกำลังให้นางต้องมีความสามารถสูงอยู่ เพราะศัตรูของมารดาลิลูนั้นเก่งกาจอย่างมากเลยทีเดียว” “ถึงได้ต้องมีกองทัพที่แข็งแกร่งอย่างเจ้าพวกเกราะยักษ์เหล่านั้นด้วยสินะ” ชไนเดอร์กล่าวด้วยสีหน้าครุ่นคิดกับสิ่งที่เรฟาอิมบอก แม้เขาจะไม่ทราบว่าศัตรูของมารดาลิลูนั้นคือผู้ใด แต่การที่ต้องมีทั้งผู้นำทัพที่เก่งกาจและกองทัพที่ดูน่าเกรงขามเช่นนี้ย่อมหมายความว่าศัตรูเหล่านั้นไม่ใช่พวกธรรมดาเป็นแน่ แต่กระนั้นเรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขารู้สึกใส่ใจเท่า... “ไม่ยุติธรรมเลยนะ ไอน์เซเนียร์เนี่ย” ชไนเดอร์เอ่ยออกมาลอย ๆ หลังจากที่เขากล่าวประโยคแรกไปแล้วครู่หนึ่ง ซึ่งนั่นทำให้เซคิน่าหันกลับมามองชไนเดอร์แล้วเอ่ยด้วยความสงสัยในทันที “อะไรน่ะชไนเดอร์” “กำหนดมาให้เกิดมาเพียงเพื่อทำสงคราม...โดยที่เจ้าตัวอาจจะไม่ได้ทำตามความต้องการของตนเองเลยเช่นนี้มัน...” ชไนเดอร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะกล่าวพลางจดจ้องเรฟาอิมด้วยน้ำเสียงและแววตาที่แสดงความเห็นอกเห็นใจจนทำให้เรฟาอิมที่รับฟังและมองเขานั้นนิ่งอึ้งไปเลยทีเดียว “น่าสงสารสินะ” เลออสที่ลุกจากพื้นขึ้นมากล่าวเสริมพลางเดินไปลูบศีรษะของอนาคิมเบา ๆ ด้วยเขาเองก็เห็นพ้องกับชไนเดอร์ มันดูเป็นชะตากรรมที่บีบบังคับให้ทำโดยไม่ได้ถามความต้องการของเจ้าตัวเลยแม้แต่น้อย ด้านอนาคิมที่ถูกลูบศีรษะนั้นได้แต่ทำตาปริบ ๆ ตัวเธออาจจะมีความสามารถเช่นนั้นแต่จุดประสงค์ เป้าหมาย หรืออะไรอื่นใดว่าเธอต้องเข้าไปทำสงครามนั้นเธอไม่เคยรับรู้เลยแม้แต่น้อย ไม่มีอะไรมาเตือนเสียด้วยซ้ำ จนกระทั่งเธอได้มาพบลิลูและได้รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น แต่นั้นก็ดูจะเป็นความรู้สึกอยากให้การช่วยเหลือเฉกเช่นยามที่เธอพบเจอคนที่กำลังมีปัญหาแล้วเธออยากช่วยก็เท่านั้นเอง “เจ้านี่นะ...พูดเหมือนองค์ชูไนมานตอนที่รู้ว่าข้าเกิดมาเพื่ออะไรเลย” เรฟาอิมกอดอกกล่าวพลางอมยิ้มให้ชไนเดอร์ จนอนาคิมและเนมิสซ่าที่เห็นท่าทางของเรฟาอิมเกิดรู้สึกหวงชไนเดอร์ขึ้นมาทันที “มันก็น่าจะพูดแบบนี้ล่ะ ขนาดพวกสัตว์ประหลาดยังเกิดมาทำอะไรตามใจตัวเอง เลือกทางเดินชีวิตของตัวเองได้ แล้วนี่พวกเจ้าต้องเกิดมาภายใต้เงื่อนไขอะไรก็ไม่รู้เอาแต่ใจแบบนี้มันดูไม่ยุติธรรมเลยจริง ๆ” เนมิสซ่ากล่าวพลางถอนหายใจออกมาก่อนที่จะจดจ้องเรฟาอิมด้วยความรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยที่ดูท่าทางนางเหมือนกับพอใจในตัวพี่ชายของเธอ “แหม ๆ ข้าล่ะซึ้งน้ำใจพวกเจ้าจริง ๆ แต่ลองถามอนาคิมก่อนก็ได้ว่านางเหมือนถูกบังคับเรื่องการช่วยมารดาของลิลูรึไม่” เราฟาอิมกล่าวพลางชี้ไปยังอนาคิมที่ยืนกระพริบตาปริบ ๆ ซึ่งทุกคนก็หันไปมองอนาคิมเป็นตาเดียวกันจนอนาคิมนั้นรู้สึกเกร็ง ๆ ก่อนที่จะเอ่ยตอบไปอย่างตะกุกตะกัก “อ...เออ ถ้าเรื่องของลิลูข้าว่านางน่าสงสารนะ ข้าเลยคิดว่าอยากจะช่วย ส่วนเรื่องสงครามอะไรนั่นน่ะ ถ้ามันทำเพื่อคนหมู่มากข้าคิดว่า...มันก็น่าจะ...ลองทำดูนะคะ” “หมายความว่าเจ้าเต็มใจช่วยสินะ?” เลออสกล่าวพลางจับศีรษะอนาคิมแล้วโยกไปมาจนอนาคิมร้องงื้อ ๆ ตามแบบของนางด้วยแรงโยกของเลออสนั้นแรงพอดูจนตัวนางโยกเยกไปมาเลยทีเดียว “ดูคำตอบไม่ค่อยเหมือนทำไปตามหน้าที่เลยจริง ๆ นะ” เซคิน่าที่รับฟังคำตอบของอนาคิมเท้าเอวกล่าวด้วยความรู้สึกแปลกใจ เพราะคำตอบของอนาคิมนั้นไม่ได้เหมือนคนถูกบังคับสักเท่าไหร่ ดูท่าทางมันเหมือนคนที่อยากจะช่วยคนอื่นด้วยความสงสาร กับต้องการช่วยเหลือด้วยหากเป็นประโยชน์เพื่อคนหมู่มาก ซึ่งเป็นเหตุผลที่ดูเป็นเรื่องเป็นราวดี ชไนเดอร์ยืนมองอนาคิมที่ถูกเลออสจับโยกไปมาแทบจะเป็นตุ๊กตาล้มลุกอยู่ครู่หนึ่งจึงหันกลับหาเรฟาอิมแล้วเอ่ยถามขึ้นตามที่ตัวเขาเองคาดเดาจากคำตอบของอนาคิม “ไอน์เซเนียร์ ให้สิทธิ์เจ้าเลือกเส้นทางในชีวิตได้เช่นนั้นรึ?” เรฟาอิมที่ถูกถามยิ้มรับ แต่นางก็หาได้ตอบอันใด แต่กลับเป็นลิลูที่เอ่ยตอบคำถามนั้นไปแทน “ใช่...แม้ไอน์เซเนียร์จะสร้างให้อนาคิมนั้นมีความสามารถในด้านการรบและให้อำนาจสิทธิ์ขาดในการสั่งการเหล่าทหารที่นางสร้างขึ้น แต่ก็ไม่ได้บังคับเสียทีเดียว อนาคิมยังคงคิดและตัดสินใจเลือกชะตากรรมของตนเองได้เฉกเช่นมนุษย์ทั่วไป” “เช่นนั้นแล้วทำไมเจ้าถึงได้กล้ากล่าวว่าอนาคิมมีชะตาที่ต้องควบคุมพวกทหารเหล่านี้ได้เล่า มันออกจะมั่นใจเกินไปเสียหน่อยนะ” เนมิสซ่ากล่าวออกมาด้วยสงสัยมากขึ้น ในเมื่ออนาคิมมีสิทธิ์ตัดสินใจว่าจะใช้หรือไม่ใช้ทหารพวกนั้น แต่ลิลูกลับเคยบอกว่าอนาคิมต้องใช้แน่ ๆ นั้นหมายความว่าเช่นใดกัน “นั่นสินะ คงเพราะนิสัยของนางเป็นเช่นนี้กระมังจึงทำให้ข้าเชื่อว่าสักวัน นางจะต้องใช้เหล่า ‘เนฟิลิม’ พวกนี้ในการทำสงครามเพื่อช่วยเหล่าผู้คนที่บริสุทธิ์เป็นแน่” ลิลูตอบไปตามความรู้สึกส่วนหนึ่งของตนเอง จริง ๆ เธอรู้ดีว่าอนาคิมไม่อาจจะหนีชะตากรรมนี้พ้นตราบเท่าที่มนุษย์ยังทำสงครามแย่งชิงความยิ่งใหญ่ซึ่งจะเป็นตัวบีบบังคับให้นางต้องดิ้นรนกลับมาใช้เหล่าทหารเกราะยักษ์ที่เธอเรียกว่า ‘เนฟิลิม’ ในสักวันหนึ่ง “เนฟิลิม เจ้าพวกนั้นมีชื่อเรียกว่าเนฟิลิมงั้นรึ?”  ชไนเดอร์กล่าวพลางลูบคางตนเองพลางคิดในใจว่าถ้าเจ้าพวกนั้นมีชื่อเรียกลิลูก็น่าจะบอกกันก่อนให้เรียกโกเลมบ้างเกราะยักษ์บ้าง มันดูพิกล ๆ เสียจริง ๆ จากคุณ : joyka เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 53 08:42:33

ความคิดเห็นที่ 4 “ข้าก็เป็นเนฟิลิมเหมือนกับพวกนั้น ฉะนั้นอนาคิมก็เป็นเนฟิลิมนะ” เรฟาอิมกล่าวพลางอมยิ้ม ในขณะที่คนอื่น ๆ ดูจะตกตะลึงอย่างมากจนเลออสหยุดแกล้งอนาคิมในทันที ยิ่งโดยเฉพาะชไนเดอร์นั้นเขาได้สัมผัสมันจะแทบจะควักเครื่องในมันออกมาดูก็ถึงกับจดจ้องอนาคิมไม่วางตา ก่อนที่จะหันกลับไปบอกเรฟาอิมด้วยไม่เชื่อในสิ่งที่นางกล่าว “แต่ข้าว่าดูยังไงอนาคิมนี่เป็นมนุษย์นะ ถึงจะบอกว่าไม่ใช่มนุษย์เพราะเป็นสิ่งมีชีวิตอะไรที่ไอน์เซเนียร์สร้างขึ้นมา ก็ยังดูเป็นมนุษย์มากกว่าพวกเนฟิลิมยักษ์นั่นเสียอีก” “แย่จริงท่านนี่ อย่าคิดว่าพอเป็นเนฟิลิมแล้วต้องเป็นตัวอะไรใหญ่ ๆ เช่นนั้นสิ เนฟิลิมน่ะเป็นสิ่งที่ไอน์เซเนียร์น่ะสร้างขึ้นมาให้มีโครงสร้างตามแบบมนุษย์แล้วผสมเข้ากับพลังวิญญาณแห่งแสงสว่างเฉย ๆ น่ะ ฉะนั้นรูปแบบของเนฟิลิมจึงเป็นได้หลากหลายไม่จำกัดแต่เจ้าตัวใหญ่ ๆ พวกนั้นหรอก” เรฟาอิมตอบในสิ่งที่ชไนเดอร์ข้องใจก่อนที่จะเอ่ยถามบางสิ่งออกไปด้วยความสนใจแกมประหลาดใจ “ว่าแต่...การที่พวกเจ้ามาที่นี่คงไม่ได้เพราะจะมาหาคำตอบเรื่องชาติกำเนิดของอนาคิมเป็นแน่ เพราะรูปลักษณ์ของนางไม่น่าจะมีอะไรบ่งบอกได้เลยว่าน่าจะต้องมาค้นหาความลับ...รึว่าแม่นี่ไปออกฤทธิ์ออกเดชอะไรไว้น่ะ” เลออสที่รับฟังกลับมาจับศีรษะอนาคิมแล้วจับโยกไปเยกมาอีกครั้งเพียงแต่ไม่ได้แรงเท่าครั้งแรก พร้อม ๆ กับที่เขาเอ่ยตอบเรฟาอิมไปด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ “ไม่น่าเรียกว่าออกฤทธิ์ออกเดช แต่เพราะหน้าตาของนางเหมือนเจ้านั่นล่ะ เซคิน่าที่จำได้เลยสงสัยว่าเจ้ากับองค์ชูไนมานซ่อนอะไรไว้รึเปล่า พวกข้าเลยต้องออกมาไขปริศนาอะไรกันเช่นนี้อย่างไรเล่า” “จริง ๆ ก็เพราะมันมีเมืองบ้าสงครามด้วยล่ะ ก็เลยต้องมาหาคำตอบว่าผู้ปกครองเมืองบ้า ๆ ผู้นั้นหวังอะไรจากเฟรโดน่ากันแน่” ไกที่ลุกขึ้นมานั่งชันเข่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ด้วยแม้ว่าตัวเขาจะเหมือนคึกคักเวลาได้ไปสู้รบปรบมือกับผู้ใด แต่หาใช่กับคีราเนียไม่ เพราะในมุมมองของไกนั้นเขามองว่าเหมือนเอาชีวิตไปสังเวยพวกบ้าสงครามที่ไม่ได้ทำให้อะไรดีสักเท่าไหร่ เรฟาอิมที่ฟังคำตอบจากเลออสและไก กอดอกแสดงสีหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเอ่ยถามเซคิน่าราวกับรู้อะไรบางอย่าง “ถ้าให้ข้าเดานะเซคิน่า...คงเป็นเจ้าหอกข้างแคร่ขององค์ชูไนมานทำพิษสินะเนี่ย” เซคิน่าดีดนิ้วพร้อมกับชี้ไปยังเรฟาอิมแล้วเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าน้ำเสียงกวน ๆ เฉกเช่นที่เรฟาอิมกวนเธอไว้ในตอนที่เธอถามถึงสาเหตุที่เรฟาอิมเป็นเช่นนี้ “โอ้ว~ แน่นอน!! คนรุ่นข้ากับเจ้าไม่ต้องรู้เหตุการณ์ในปัจจุบัน พอฟังก็เดากันได้ทั้งนั้นล่ะ” เรฟาอิมที่ได้รับคำตอบแสดงสีหน้าเจ็บใจพร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เจ็บแค้นออกมา “เชอะ!! รู้เช่นนี้ครั้งนั้นข้าขัดคำสั่งองค์ชูไนมานแล้วสังหารมันเสียก็ดี” “เดี๋ยว ๆ เรื่องอะไรกันเล่าให้พวกข้ารู้บ้างสิ” เลออสกล่าวขึ้นด้วยความสงสัยในสิ่งที่ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ ด้วยเขาไม่เคยได้รับรู้เรื่องในสมัยขององค์ชูไนมานนัก อนาคิมที่ยืนฟังโดยมีเลออสจับศีรษะนางโยกไปมาเบา ๆ ก็ยกมือของตนเองมาจับแขนของเลออสเพื่อหยุดการแหย่เล่นไว้ก่อนที่เอ่ยออกไปราวกับรู้และเข้าใจในสิ่งที่เรฟาอิมและเซคิน่าสนทนากันอยู่ “เรื่องของกษัตริย์เอลมุนด์ที่องค์ชูไนมานพยายามจะควบรวมเมืองของเขามาไว้กับเมืองบาลันเทียร์เช่นนั้นรึ” “หืม? เจ้ารู้เรื่องนี้ด้วยรึ อย่าบอกนะว่าความจำของเรฟาอิมผุดมาในหัวเจ้าน่ะแม่ลิง” เซคิน่าหันมาเอ่ยถามด้วยความสงสัย ที่อนาคิมนั้นรู้ในเรื่องที่ผ่านมาร่วมร้อยห้าสิบปีเช่นนี้ “ไม่หรอก นางอ่านเอกสารประวัติของเฟรโดน่าและราชวงศ์ข้าเสียจนแทบจะปรุไปหมดแล้วต่างหาก” ชไนเดอร์กล่าวพลางมองอนาคิมที่เพิ่งกล่าวเรื่องกษัตริย์เอลมุนด์ไป ก่อนที่เขาจะกล่าวต่อเพียงสั้น ๆ “แต่มันก็เป็นเรื่องของการเมือง กษัตริย์เปลี่ยนนโยบายก็เปลี่ยน จะโทษองค์เอลมุนด์คงไม่ได้หรอก” เรฟาอิมฟังคำกล่าวของชไนเดอร์ก็ทำหน้าบึ้งเล็กน้อยก็ที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงออกจะรำคาญต่อสิ่งที่เกิดขึ้น “ใจดีเสียจริงนะท่านน่ะ แต่ถ้าครั้งนั้นจัดการถอนรากถอนโคนซะ แล้วควบรวมอำนาจมาไว้ในมือก็คงไม่มีปัญหากับพวกชนชาติที่ดูจะกระหายสงครามเช่นนี้ดอก” “แต่ดูเหมือนพวกนั้นต้องการอะไรบางอย่างจากเฟรโดน่ามากกว่าจะทำสงครามนะเรฟาอิม พวกข้าเลยต้องมาหานี่ยังไงว่าสิ่งที่ซ่อนอยู่ในเฟรโดน่ามันคืออะไรกันแน่” เซคิน่าหันไปกล่าวกับเรฟาอิมอย่างเรียบ ๆ ตัวเธอนั้นก็เห็นด้วยกับเรฟาอิม พอสมควรเกี่ยวกับการจัดการพวกที่อาจจะมีปัญหาในอนาคต แต่เวลามันผ่านมานานแล้วจะกลับไปแก้อะไรก็คงไม่ได้ อีกทั้งเวลานี้ทีท่าของคีราเนียก็ดูจะอ่อนลงอย่างน่าสงสัยอีกด้วย “แล้วยังไงกัน ที่นี่มีอะไรให้พวกนั้นคว้าไปใช้งานได้เสียเมื่อไหร่ ตราบใดที่อนาคิมไม่สั่ง ก็ใช้อะไรไม่ได้ ยิ่งนางดูจะสนิทกับพวกเจ้าขนาดนี้ ข้าพูดได้เลยว่า ‘วิญญาณของข้าไม่มีความคิดจะทรยศสหายแน่นอน’ จริงหรือไม่อนาคิม” เรฟาอิมกล่าวด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่ายก่อนจะตบท้ายอย่างหนักแน่นแล้วโยนคำถามใส่อนาคิมที่ยืนฟังอยู่ ซึ่งอนาคิมก็ยิ้มรับแล้วตอบอย่างหนักแน่นกลับไปเช่นกัน “แน่นอน ข้าไม่มีวันทรยศหันมาทำร้ายคนที่ข้ารักเป็นแน่” คำตอบที่จริงจังและหนักแน่นมันช่วยตอกย้ำความมั่นใจของทุกคนได้อย่างมาก แต่กระนั้นเลออสก็อดที่จะแหยอนาคิมและชไนเดอร์ออกไปเสียไม่ได้จริง ๆ “ข้าว่าเจ้าน่าจะบอกว่า ‘ข้าไม่มีวันทรยศชายผู้เป็นที่รักแน่นอน’ เสียมากกว่านะแม่ลิง” “ง...งื่อ~~~” อนาคิมครางออกมาพร้อม ๆ กับที่โดนเลออสจับศีรษะของเธอโยกเยกไปมาอย่างแรง ด้วยเพราะเลออสนั้นชักจะสนุกกับการหยอกล้ออนาคิมเล่นเช่นนี้เสียแล้ว ---------------------------------------------------Next to Chapter 27 จากคุณ : joyka เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 53 08:42:56

ความคิดเห็นที่ 5 คุยกับผู้อ่านค่ะ *-*)" รู้สึกเรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่ลงได้สม่ำเสมอกว่าเรื่องอื่น ๆ และมีแววยืดกว่าเรื่องอื่นจริง ๆ ------------------------------------ โชคดีนะครับว่าอนาคิม ใส่ password และ user name ตรงหน้าประตูได้ทัน ไม่งั้นโดนน้องใส้เดือนแทะแน่ ตะขาบแค่พูดถึงก็ขนลุกแล้วครับ  ยิ่งเห็นตัวจริงเสียงจริง ยิ่ง กึ๋ยซ์.... คุณ joyka  ใช้เวลาไหนมาเขียนนิยายครับ ถึงเขียนออกมาได้มากขนาดนี้ได้ แทบจะเป็นเรื่องมหัศจรรย์เลย ไม่ใช่เรื่องเดียว ตั้งหลายเรื่อง ถึงบางเรื่องจะช้าจะอู้ไปบ้างก็ตาม แต่ภาพรวมยังดูสร้างงานออกมาได้มาก ฉากสุดท้าย เรฟาอิม ก็ทำให้อนาคิม อาย หรือเปล่านี่ อยู่ในสภาพนั้น ^__^......... จากคุณ : Psycho man - (_/|\_) ขอบคุณโครการแก้คำผิดค่า~ บางทีก็เคยพยายามคิดให้ตะขาบมันน่ารัก แต่ก็คิดไม่ลงจริง ๆ ส่วนเรื่องเวลาเขียน ส่วนมากก็ช่วงพักจากสอนน่ะค่ะ กับกลับบ้านก็จะมีเวลาพิมพ์ยาวหน่อย แต่ตอนนี้รู้สึกสำนึกแล้วที่ประมาณการตัวเองสูงมากไป (= =' 4 เรื่องต่ออาทิตย์นี่ชีวิตแทบไม่ต้องไปทำอย่างอื่นเลยจริง ๆ จากคุณ : joyka เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 53 08:48:16

ความคิดเห็นที่ 6 แต่ตอนนี้รู้สึกสำนึกแล้วที่ประมาณการตัวเองสูงมากไป ^ ^ ไม่ลองเลือก Drop บางเรื่องไปละครับ  เขียนให้เรื่องหลักที่ตัวเองชอบๆ จบก่อนแล้วค่อยวนกลับมาก็ได้มั้ง ปล.    พรุ่งนี้สอบ thesis..... คืนนี้ต้องยาวนานแน่ๆเลย แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 53 20:47:09 จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 53 20:46:34