|
เปรียบเหมือนดั่งเงาสะท้อนบนผืนน้ำ
เฝ้าติดตามทุกครั้งให้พบเห็น
อยากจะลบอยากจะลืมช่างยากเย็น
สิ่งที่เป็นสิ่งที่ค้างอยู่ข้างใน
ที่ให้เธอนั้นมันมากกว่าความรัก
สุดจะหักห้ามใจไม่สั่นไหว
ยิ่งอยากลืมยิ่งจดจำยิ่งฝังใจ
ความรู้สึกภายในที่ให้เธอ
ฉันต้องทำอย่างไรจึงลบล้าง
ภาพวันวานที่คอยตามอยู่เสมอ
เป็นเหมือนเงาส่องสะท้อนใบหน้าเธอ
ยิ่งได้เจอยิ่งเห็นยิ่งปวดใจ
เพราะความรักมันฝังรากจนหยั่งลึก
เฝ้าติดตามตราตรึงแม้อยู่ไหน
ยิ่งรักเธอยิ่งต้องห่างกันออกไป
นานเพียงใดหวังลืมได้ในสักวัน
... กลอนเก่าๆ ที่เคยแต่งไว้ค่ะ เอามาลงขอคำชี้แนะค่ะ 
| จากคุณ |
:
นารีจำศีล  
|
| เขียนเมื่อ |
:
19 ต.ค. 53 15:28:34
|
|
|
| 
....ในสักวัน...
