ความคิดเห็นที่ 1 처음부터 지금까지  (  From the beginning until now  ) จาก  มินิซีรีย์  Winter Love Song (겨울연가) Artist : 류 (Ryu) รู้ว่าเคยเปรยคำย้ำเอาไว้                       ว่าจักไม่คร่ำครวญกำสรวลเศร้า แต่ตอนนี้โศกศัลย์เกินบรรเทา                เรื่องก่อนเก่าอย่างใดไม่อาจทำ ขอได้โปรด...อย่าแสร้งแกล้งเมินเฉย       กับฉันเลยดั่งมอบความบอบช้ำ ยิ่งเรื่องราวคราวก่อนยังย้อนนำ-             ให้จดจำอยู่มากยากลืมเลือน ฯ แต่เมื่อใดไม่ประสบหรือพบเห็น              สิ่งที่เป็นคือเศร้าเฝ้าเชือดเฉือน จึงรู้ว่าสิ่งหนึ่งซึ่งย้ำเตือน                       ว่าเธอเหมือนทุกสิ่งอย่างจริงแท้ จึงถามไถ่ไปว่าถ้าหากฉัน                       อยากยิ้มพลันแล้วเธอเพียงเผลอแค่- ร้องไห้พลันได้หรือคือตัวแปร                 ว่าเพียงแค่สิ่งยากหากทำไป ฯ ครั้นเมื่อเธออยากจ้องมองดูฉัน               ยิ่งก็พลันยังคงความสงสัย เธอรู้สึกผิดหวังหรืออย่างไร                    หรือจำใจแสร้งสุขทุกคราครัน แล้วความรักมากมีที่เราสอง                  ไยจึงต้องแตกต่างอย่างเธอ – ฉัน แสนเจ็บปวดรวดร้าวทุกคราวพลัน-         ต้องโศกศัลย์เหตุใดไม่รู้เลย ฯ จึงอยากถามความจริงสิ่งสงสัย               รู้สึกบ้างอย่างไรได้โปรดเฉลย ยามเธอมองจ้องฉันนั้นอย่างเคย             ช่างเฉยเมยดั่งนั้นพลันคาดเดา- ว่ารู้สึกผิดหวังทั้งเบื่อหน่าย ?                  หรือมุ่งหมายตอกย้ำเติมความเศร้า อยากให้ลืมเรื่องทั้งผอง แห่งสองเรา         แล้วเธอเล่าทำได้หรือไรกัน ? ฯ จากคุณ : นกมีหูหนูมีปีก (the darkknight) เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 53 05:24:44

ความคิดเห็นที่ 2 ปกติเป็นคนที่เฉยๆกับอะไรเกาหลีๆ เรียกได้ว่านานๆจะเสพที แต่กับเพลงนี้ รู้สึกว่าฟังแล้วน้ำตาไหลได้เลยนะ ด้วยเมโลดี้และเสียงคนร้อง แม้จะแปลเองไม่ออกแถมไม่เคยดูละครก็เถอะ T-T ชอบค่ะ ป.ล. พระเอกน่ารักจัง แก้ไขเมื่อ 24 ต.ค. 53 05:48:11 จากคุณ : อสิตา เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 53 05:46:26

ความคิดเห็นที่ 3 คห.2  ขอบคุณ  ครับ ผมก็แปลไม่ออกหมือนกัน  แต่เพลงเพราะมาก  ละครดีมาก ( แม้ไม่ค่อยได้ดูนัก ) ขอบคุณที่มาเยือนนะครับ หวังว่าจะได้มาเยือนอีกหลายครั้งหลายครา  ถ้ามีโอกาส ขอบคุณทุกท่านด้วย  ที่เข้ามาอ่านและฟังเพลง  ด้วยกัน  ครับ ที่สำคัญ  " อย่าเศร้าจนใจบุบสลาย  อย่าได้เดียวดายอย่างไร้เรี่ยวแรง  "  เหมือนผมนะขอรับ แก้ไขเมื่อ 24 ต.ค. 53 12:44:52 จากคุณ : นกมีหูหนูมีปีก (the darkknight) เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 53 06:06:04

ความคิดเห็นที่ 4 ... จากวันนั้น ... ถึงวันนี้ ........................... หิมะโพลนพร่างทั้ง...........ธรณิน ขาวปลั่งเทียมเมฆินทร์......ห่มฟ้า เหมันต์เมื่อชีวิน...............ไหวหวั่น ยังอุ่นบ่คลายถ้า..............ทบด้วยใจเสมอ ........................................................................... ........................................................................... “เพียงกายหวั่นสั่นสะท้านเพราะกาลหนาว...” ฝากเรื่องราว ... ร้อยเรียงคำ ... นำสาส์นส่ง ความรู้สึกลึกล้ำยังดำรง อย่างมั่นคง ... ตลอดปี ... ที่ผ่านเลย ... ... จวบหิมะหวนมา ... อีกคราครั้ง โปรยปรายดั่งพจน์พร่ำรำพันเผย แทนน้ำเสียงเรียงศัพท์ขับขานเปรย นั่นคือความ ... คุ้นเคย ... ใช่เฉยชา ... ... เมื่อหิมะสีหมอก ... พอกทับถม เทียมเมฆห่มพรมขาวพราวผืนหล้า ภาพทรงจำล้ำล่วงห้วงมายา ยิ่งติดตา ... ตรึงใจ ... ใช่เลือนราง ... ... จากวันนั้น ... ถึงวันนี้ ... ที่หนาวย้อน ความอาวรณ์แต่คราแรกมิแตกต่าง จงอย่าเหงาเปล่าเปลี่ยวทุกเที่ยวทาง หากหัวใจ ... ไม่ลาร้างเหินห่างกัน  ... ........................................................................... ........................................................................... . . . จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 53 16:53:21

ความคิดเห็นที่ 5 ... ... ( ๒ ) ... ถึงวันนี้ ... ยังมีกันและกันอยู่ ร่วมเรียนรู้ ... ฤดูใจที่ไหวหวั่น แม้นเหน็บหนาวเพียงใดในชีวัน หมั่นเติมใจให้กัน...นั้นอย่างเคย ... ... หิมะโปรยปรายกระหน่ำราวพร่ำพจน์ ที่จารจดความนัยไว้เฉลย ว่าคืนวันผันไป ... ใช่ละเลย แค่วางเฉย...รับรู้ ... ฤดูกาล ... ความเย็นชา ... พายะเยือก ... สู่เทือกเขา หรือเร่งเร้าอุณหภูมิ ... เสริมภูมิต้าน ยิ่งคนึง...ตรึงตน ... ยิ่งทนทาน จนล่วงผ่านกาลหนาว ... ราวชาชิน ... ... หิมะเสกแดนสรวง ... ด้วยดวงใจ ที่อ่อนนอกแข็งใน ... ใช่กรวดหิน และนิยามความรัก ... จักยลยิน มิจบสิ้น ... ตราบใจไม่ผันแปร ... ..................................................................... ..................................................................... ครองคู่กลางห้วงแห่ง..........เหมันต์ ลมล่องต้องกายพลัน..........โอบเอื้อ ถึงหนาวใช่หนาวอัน............ควรคลาด-คลาเฮย ไออุ่นแห่งนวลเนื้อ.............ยิ่งให้ยังเคียง ..................................................................... ..................................................................... . . . # ขอขอบคุณภาพประกอบสวย ๆ จากอินเตอร์เน็ตค่ะ # แก้ไขเมื่อ 26 ต.ค. 53 10:44:57 แก้ไขเมื่อ 26 ต.ค. 53 10:24:34 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 53 10:09:31

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีทุกท่าน  ครับ  ( แต่เห็นคนเดียว ) ขอลคุณสำหรับ  คห.4 , 5  คุณ  ploythana  พลอยธนา  ครับ มาพร้อมกับ  บทกลอนสุภาพ  8  บท  และ  โคลง  อีก  2  บท  ครับ เพราะมาก  เขียนดีและมีลีลาจังหวะบทกวีที่พริ้วไหว  ดีจริง ภาพประกอบ  ยิ่งเข้าได้กับละคร  เกาหลี  ด้วยครับ ขอบคุณที่มาเยือนและนำบทกวีพร้อมภาพประกอบมาให้ชมเสมอ   หวังว่าจะได้อ่านอีกหลายวาระครับ ขอบคุณทุกท่านที่กำลังอ่านอยู่อย่างเงียบเชียบแล้วทำไม่รู้ไม่ชี้   ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่อ่านแล้ว  และจากไปเฉยเฉยแบบไม่ทักทายกันบ้าง ขอบคุณสำหรับท่านที่จะมาอ่านใหม่  และ ใหม่สดเสมอ ฝันดีทุกท่านครับ จากคุณ : นกมีหูหนูมีปีก (the darkknight) เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 53 21:06:56

ความคิดเห็นที่ 7 ... ทาง ... ใบไม้ .................. ... บนถนนหนทาง...ทุกย่างก้าว หลากเรื่องราว...เริ่มต้นให้ค้นหา ได้เรียนรู้ ... ผู้คน ... บทสนทนา ด้วยภาษา ... ท่าทาง ... ที่ต่างไป ... .... ทาง ... ใบไม้ร่วงหล่นจนกลาดเกลื่อน ฤดูกาลขานเตือน ... โดยเคลื่อนไหว การผลิดอกออกผลจนทิ้งใบ ฝากร่องรอยคล้อยใจ ... ให้ตราตรึง ... ... หลากเรื่องราว ... คราวนั้นในวันนี้ เส้นทางที่สองเรา ... ต่างเข้าถึง ยังงดงามยามจิตคิดคำนึง ตั้งแต่เริ่มนับหนึ่ง ... คิดถึงกัน ... ...ทาง...ที่สองดวงใจได้เสาะค้น และหวังผลเคียงข้างร่วมทางฝัน สองข้างทางต่างไปใต้แสงวัน เฉดสีสันละลานตา ...คราแสงแร-  ... . . . # ขอขอบคุณภาพประกอบสวย ๆ จากอินเตอร์เน็ตค่ะ # แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 53 23:40:26 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 23:37:32

ความคิดเห็นที่ 8 ... ... คล้ายสื่อสารผ่านฤดู...มิรู้ล่วง และเปิดห้วงแห่งจิตพิศกระแส- การเปลี่ยนแปลงแห่งฤดู...รู้ปรับแปร ลดข้อแม้ที่ผูกมัดขัดขวางเรา ... จงมองข้ามความรู้สึกอันลึกลับ ที่สำทับให้สับสนระคนเหงา ยามใบไม้ปลิดขั้ว ... มายั่วเย้า ฟ้องว่าเรา ... อ่อนแอ ... ก็แค่นั้น ... ...ทาง ... ที่สองดวงใจได้ผ่านพ้น ทุกแห่งหนนำใจเพลินใฝ่ฝัน เพียรขาดเสริมเติมสุขทุกคืนวัน ย่อมงดงามยามสัมพันธ์นั้นงอกเงย ... ... บนถนนหนทาง ... ต่างย่างก้าว หมั่นส่งข่าว ... แม้นตัวไกล ... แต่ใจเผย ใบไม้แห้งแล้งราว ... หนาวกว่าเคย เป็นนัยเอ่ยเฉลยให้ ... เธอได้ยิน ... . . . # ขอขอบคุณภาพประกอบสวย ๆ จากอินเตอร์เน็ตค่ะ # *** กลับมาแก้ไขข้อความบางตำแหน่งนะคะ 55 *** แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 53 00:20:39 จากคุณ : ploythana เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 53 23:41:18

ความคิดเห็นที่ 9 แวะมาชื่นชม ค่ะ ว่าภาษา สละสลวยมากๆ   คุณนกมีหูฯ  สบายดีนะคะ จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 00:22:10