|
ไม่ถึงห้านาทีต่อมาก็มีเสียงเคาะประตู อาเมียร์บอกให้คนข้างนอกเข้ามาโดยไม่ทันถามว่าเป็นใคร เพราะนึกว่าอีกฝ่ายคงไม่พ้นเป็นรูอาร์คหรือแอช
แต่ไม่นึกเลยว่าจะเป็นชาลัวห์
“มีอะไรหรือ” เด็กหนุ่มผมดำตัดสินใจถามเรียบๆ แม้จะประหลาดใจ สีหน้าของอีกฝ่ายดูกระอักกระอ่วน แต่ก็เหมือนไม่ได้มาร้าย
“เอ่อ...ข้าจะมา...ขอโทษที่ทำให้ลำบาก” คำแรกที่ชายหนุ่มพูดทั้งๆ ที่เพิ่งปิดประตูลงเป็นสิ่งที่ผู้ฟังไม่คาดคิดเลย “เรื่อง...เมื่อคืนนี้”
“ไม่เป็นไรหรอก” อาเมียร์ตัดสินใจรับ “ที่จริงข้าก็ทำไปตามหน้าที่ ข้ายังต้องพาเจ้ากลับไปพบท่านเบเรคเพื่อให้ท่านตัดสินโทษ ไม่จำเป็นต้องขอโทษกันก็ได้”
ชาลัวห์ก้มหน้าลง
“...ข้ารู้ แต่ถึงอย่างนั้น...ข้าก็คิดว่าควรขอโทษ ไม่ว่าจะทำไปด้วยเหตุผลอะไร หรือไม่คาดคิดว่าผลจะเป็นอย่างนี้ ถ้าข้าทำอะไรให้คนอื่นเดือดร้อนก็ต้องขอโทษ...ใช่ไหมล่ะ”
เด็กหนุ่มผมดำกะพริบตาปริบๆ กับคำพูดที่ไม่น่าจะมาจากปากของลูกชายเจ้ามณฑลชอร์ซาผู้หยิ่งยโสเลยแม้แต่น้อย
“ตอนนี้ ข้าตั้งใจจะไปขอโทษพ่อแม่ของเฟลิมจริงๆ ที่ข้ากลับมาก็เพราะ...อยากให้ใครสักคนยอมรับคำขอโทษของข้ากระมัง ถึงมันจะแก้ไขอรไรก็ตามที่ข้าทำลงไปไม่ได้ก็เถอะ”
อาเมียร์มองชายที่ยืนก้มศีรษะนิ่งอยู่ตรงหน้าตนครู่หนึ่ง ขณะคิดไปถึงเรื่องของเกรเนียที่เขาเห็นจากความทรงจำของชายคนนั้น
ที่จริง เด็กหนุ่มก็อยากถามว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นระหว่างคนทั้งสอง จึงทำให้ชาลัวห์เปลี่ยนแปลงไปได้ถึงขั้นนี้ในชั่วข้ามคืน แต่นั่นคงเป็นเรื่องที่ไม่ควรถาม และหากชาลัวห์ต้องการบอก ก็คงเอ่ยปากออกมาเอง
“ข้า...ขอร้องท่านสักอย่างได้ไหม” ชายหนุ่มพูดขึ้นมาอีกครั้ง อย่างนอบน้อมกว่าแต่ก่อนจนอาเมียร์ไม่อยากเชื่อ
“อะไรหรือ”
“ข้า...อยากขอยืมเงินสักก้อน คือ...ผู้หญิงที่ข้าคุยด้วยเมื่อวานเป็นคนรู้จัก ข้ากับครอบครัวทำให้นางต้องมาอยู่ที่นี่ ข้าเพิ่งได้รู้จากปากของนางเมื่อวันก่อน ข้าอยากช่วยนาง เลยคิดว่าจะฝากเงินไปให้ผ่านท่านหมอซานา ข...ข้ารู้ว่าเงินแค่นั้นแก้ไขอะไรไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็ไม่อยากให้นางต้องลำบาก ท่าน...คงไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้เป็นการเอาเงินฟาดหัวใช่ไหม”
เด็กหนุ่มฟังคำอธิบายกึ่งสารภาพของอีกฝ่ายแล้วก็อึ้งไป ก่อนจะค่อยๆ เรียบเรียงคำตอบ
“ไม่หรอก เจ้าตั้งใจจะช่วยเพื่อให้นางสบายขึ้น ไม่ได้คิดเอาตัวรอดนี่นา” อาเมียร์บอก “แต่เงินพวกนั้นเป็นของเจ้าหญิง ข้าคิดว่าไปขอนางเองจะดีกว่า”
สีหน้าของชาลัวห์บอกความไม่แน่ใจ...ออกจะเป็นกลัวด้วยซ้ำที่ต้องไปอธิบายให้บุคคลที่สี่ฟังอีกคน เด็กหนุ่มจึงแทบอาสาจะพูดให้แล้ว หากว่าชายหนุ่มจะไม่พยักหน้ารับเสียก่อน
“เข้าใจแล้ว ข้าจะรีบไปพูดกับพระองค์”
อาเมียร์มองเงียบๆ จนกระทั่งชาลัวห์ขอตัว ออกไปจากห้องของตน แล้วปิดประตูลง
ไม่คิดเลย ว่าบนเส้นทางที่เด็กหนุ่มตัดสินใจพาอีกฝ่ายมาด้วยเพื่อความสะดวกในการหลบหนี เพื่อหาข้อเท็จจริงของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และเพื่อให้ครอบครัวของท่านเบเรคตัดสินโทษของเขาตามความพอใจ แต่ไม่ได้หวังในทีแรกให้ชายหนุ่มสำนึกผิดแต่อย่างใด กลับทำให้ชาลัวห์เปลี่ยนแปลงไปได้ถึงเพียงนี้
และดูเหมือนอาเมียร์เองก็คงเปลี่ยนแปลงไปด้วยเช่นกัน ที่เริ่มมีความเห็นใจคนคนนั้นขึ้นมามากขึ้นเรื่อยๆ ...ทั้งๆ ที่ชายหนุ่มเป็นคนฆ่าเฟลิม ซ้ำด้วยเหตุที่ไม่ควรให้อภัยแท้ๆ
ชะตากรรมบางครั้งก็เป็นเรื่องที่ประหลาดนัก
* * * * *
| จากคุณ |
:
Anithin  
|
| เขียนเมื่อ |
:
26 ต.ค. 53 10:56:35
|
|
|
|
ตำนานสงครามบัลลังก์เหนือ ๒ - ๑๓ - ฝากไว้กับชะตากรรม
