|
กำแพง...
นี่คุณ มาดูสมุดพกนี่สิ ตาหนูสอบได้ที่หนึ่งอีกแล้วนะ
ไหนๆ มาดูซิ แหม สมกับเป็นลูกพ่อจริงๆ เก่งอย่างนี้สงสัยต้องให้รางวัลกันหน่อยแล้ว จะเอาอะไรดีล่ะ หือ
เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เดี๋ยวเย็นนี้เราไปกินข้าวนอกบ้านกันนะ แล้วก่อนกลับก็แวะซื้อของเล่นซักชิ้นเป็นไง เอาชิ้นที่ลูกอยากได้เลย
ผมยิ้มกับคำชื่นชมและค่าตอบแทนที่จะได้รับ...
.......................................
นี่ลูก อย่าเอาแต่เล่นเกมอยู่นะ นี่ดึกแล้ว อาบน้ำนอนได้แล้วนะ
..................................
แล้วพักนี้น่ะ หนังสือหนังหาไม่เห็นค่อยอ่านเลยนะ ขยันๆ หน่อยสิ ใกล้สอบอยู่แล้ว เดี๋ยวเกรดก็ตกหรอก
..................................
อากาศบางๆ ที่ไม่ว่าใครก็มองไม่เห็นนอกจากผมก่อตัวขึ้น...
........................................
ผลสอบเข้าเป็นมั่งคุณ ลูกสอบเข้าได้มั้ย
แน่นอนอยู่แล้วล่ะ ก็ลูกเราเรียนออกจะเก่งขนาดนี้ ก็ต้องสอบเข้าได้อยู่แล้วล่ะ เดี๋ยวเดือนหน้าต้องไปมอบตัว คุณก็พาลูกไปซื้อเสื้อผ้าแล้วก็เอาไปปักซะล่ะ
....................................
เป็นไง ดีใจมั้ยลูก หือ
ก็ เฉยๆ
ผมพูด จิตใจพองโตด้วยความรู้สึกบางอย่าง
........................................
เฮ้ย เอาการบ้านมาลอกหน่อยเด่ะ เร็วๆ เดี๋ยวเข้าเรียนแล้ว
......................................
อะไรวะ ไอ้นี่ขอยืมหน่อยไม่ได้รึไง เออ ไม่เอาก็ได้เว้ย ไปยืมคนอื่นก็ได้
อยากไม่ขยันเองนี่ ทำเองก็รับกรรมเองละกัน...ผมเมินเพื่อนที่เข้ามาขอยืมลอกการบ้าน
อากาศบางๆ ชัดเจนขึ้น
........................................
งานนี้ของอาจารย์ เรามาช่วยกันหาข้อมูลละกันนะ จะได้ช่วยๆ กันด้วย
เราว่าต่างคนต่างทำดีกว่า แล้วค่อยเอามารวมกันทีหลัง หลายคนยุ่งยากไม่สะดวก
เฮ้ย อะไรวะไอ้นี่ ช่วยๆ กันน่ะดีแล้ว จะได้ประคับประคองกันไป จะได้ผ่านๆ กันทุกคนไง
ก็แล้วแต่จะคิดละกัน แต่เราขอบายว่ะ ไม่เอาด้วยหรอก เดี๋ยวก็มีคนกินแรงอีก เราเบื่อว่ะ
ช่างมันเว้ย พวกเราทำกันเองละกัน อย่าไปหวังพึ่งมันเลย
.........................................
มวลอากาศหนาแน่นก่อตัว
........................................
เฮ้ย เย็นนี้ไปเล่นบอลกันดีกว่าว่ะ ไม่ได้เล่นกันนานแล้วด้วย
แต่ข้าว่าดูหนังดีกว่า มีเรื่องใหม่เพิ่งเข้าเมื่อวานเอง
เออ ไงก็ได้เว้ย
แล้วเราจะชวนมันด้วยมั้ยวะ
อย่าเลย ไอ้นั่นน่ะมันหยิ่ง มันไม่คบพวกเราหรอก
.........................................
ข้าก็ว่างั้น อย่าไปยุ่งกับมันเลย
ใช่แล้ว พวกแกน่ะอย่ามายุ่งกับชั้นเลย ไปเที่ยวเล่นไปเตะบอลกัน วันๆ เอาแต่ทำเรื่องไร้สาระ ชั้นไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนอย่างพวกแกหรอก ถึงไม่มีพวกแกชั้นก็เอาตัวรอดคนเดียวได้
ผมก่อกำแพง
........................................
นี่ รายงานกลุ่มนี้มันยังไงกัน ทำไมมันคนละทิศละทางแบบนี้ พวกเธอตั้งใจทำกันรึเปล่าเนี่ย
......................................
เห็นมั้ย ข้าบอกแล้วว่าให้ช่วยๆ กันทำก็ไม่เชื่อ
เอารายงานของพวกเธอกลับไปทำมาใหม่เดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าขืนส่งมาแล้วเป็นอย่างนี้อีก ปีหน้าพวกเธอได้เรียนวิชานี้ใหม่แน่
พวกโง่ ทำให้ชั้นซวยไปด้วยเลย เห็นสิ่งที่พวกแกทำมั้ย ไอ้รายงานห่วยๆ อย่างนั้น ซวยจริงๆ เลยต้องมาอยู่กลุ่มเดียวกับพวกแกเนี่ย ผมหัวเสียอย่างเก็บอาการไว้ไม่อยู่ ทั้งหมดมันเป็นความผิดของพวกแกนั่นล่ะ
กำแพงเริ่มแข็งแกร่งขึ้น
........................................
จะเอ็นทรานซ์อยู่แล้วนะ เพลาๆ บ้างเถอะ ไอ้เกม ไอ้อินเตอร์เน็ตน่ะ อ่านหนังสือหนังหาซะบ้างสิ
เถอะน่า แม่ อย่ายุ่งหน่อยเลย เดี๋ยวผมก็จัดการเรื่องทุกอย่างเองล่ะ
มันจะไม่ง่ายอย่างนั้นล่ะสิลูก รู้ตัวรึเปล่าว่าพักหลังๆ เนี่ย คะแนนสอบลูกตกลงไปเยอะเลยนะ
...................................
ผมเมินทุกคำพูด ใจจอจ่ออยู่กับหน้าจอ และนั่นเป็นคำตอบที่ผมให้
กำแพงเริ่มทอดยาวไปไกล
........................................
เห็นมั้ย แม่บอกแกแล้วแท้ๆ ว่าให้ขยันๆ หน่อย การเอ็นทรานซ์น่ะมันยาก
.....................................
เอาน่าคุณ สอบไม่ได้ก็ไม่เป็นไร มหาวิทยาลัยมีตั้งหลายที่นะ ว่าแต่แกเถอะ อยากจะเรียนที่ไหนล่ะ คราวนี้ต้องตั้งใจให้มากนะ รู้มั้ย
ผมผละเดินออกมาจากวงสนทนาที่มีผมเป็นแกนหลักในการดำเนินเรื่อง ทำท่าไม่ยินดียินร้ายกันสิ่งที่เกิดขึ้น
บ่น บ่น บ่นกันเข้าไป ว่ากันเข้าไป ไม่มาเป็นผมไม่รู้หรอกว่ามันน่าเบื่อขนาดไหน เสียงบ่นเสียงด่านั่นล่ะทำให้ผมไม่มีสมาธิ รู้ไว้ซะด้วย พ่อกับแม่นั่นล่ะที่ผิด ผมต้องสอบได้ไปแล้วถ้าไม่มาคอยฟังแต่เสียงน่ารำคาญแบบนี้
กำแพงอันแข็งแกร่งสูงขึ้น
........................................
นี่ นายตัวดี ถ้าขืนยังไม่ยอมส่งรายงานอีกนะ ชั้นไม่ให้เธอไปไหนแน่ เข้าใจมั้ย
......................................
เฮ้ย รายงานกลุ่มน่ะ เหลือแกคนเดียวแล้วนะ
......................................
อะไรเนี่ยแก เกรดตกอีกแล้ว ทำไมยิ่งเรียนยิ่งแย่อย่างนี้นะ
......................................
เป็นพนักงานใหม่น่ะ อย่าลาอย่าสายให้มันบ่อยนักสิ เห็นมั้ยว่างานเยอะขนาดไหน มาช่วยกันทำหน่อยสิ
......................................
งานที่ผมสั่งน่ะ เมื่อไหร่จะได้ซักที
......................................
เฮ้ย เงินที่เอาของพวกข้าไปน่ะ คืนด้วยนะ ทั้งต้นทั้งดอก ถ้าไม่คืนล่ะก็ น่าจะรู้นะว่าจะเป็นยังไง
...........................................
........................................
ก็อยากสอนไม่รู้เรื่องเองนี่ งานก็ให้ตั้งเยอะแยะใครจะไปทำทัน อาจารย์นั่นล่ะไม่ดีเอง
เหลือของชั้นคนเดียวงั้นเรอะ พวกแกคิดว่าไอ้รายงานห่วยๆ นั่นจะทำให้ผ่านได้ยังงั้นเรอะ พวกแกเคยมาปรึกษาชั้นบ้างมั้ย พวกแกนั่นล่ะพวกโง่เง่า
เลิกบ่นผมซะทีเหอะ ผมเบื่อ เบื่อ เบื่อ ได้ยินมั้ย พ่อกับแม่นั่นล่ะที่ผิด
ชั้นก็ลาตามสิทธิ์ของชั้นนั่นล่ะ ใครจะทำไม งานค้างมันก็งานของพวกแกทั้งนั้นไม่ใช่เรอะ แล้วทำไมชั้นต้องไปช่วยรับผิดชอบสิ่งที่พวกแกทำด้วย พวกแกอยากชักช้าเองทำไม
เล่นสั่งงานเมื่อวานจะเอาวันนี้ เทวดาที่ไหนจะไปทำให้ได้ สั่งงานดูตาม้าตาเรือซะบ้างสิ ถ้ารีบถ้าสำคัญขนาดนั้น ทำไมไม่สั่งให้มันเร็วกว่านี้ หัวหน้าเฮงซวยเอ๊ย
คิดดอกกันขนาดนี้ ทำไมไม่เอามีดมาจี้กันเลยล่ะ แกมันก็แค่จิ๊กโก่ปลายแถวเท่านั้นล่ะวะ
กำแพงสูงยิ่งขึ้น
........................................
บัดนี้ ในวันที่กาลเวลาเปลี่ยนแปลงไป ในวันที่ผมอับจนหนทางและต้องการให้ใครสักคนช่วย ผมกลับพบว่าไม่ว่าจะมองไปทางใดรอบกายผมถูกโอบล้อมไว้ด้วยกำแพงชั้นแล้วชั้นเล่า
กำแพงอันแข็งแกร่งและสูงเสียดฟ้าที่ไม่ว่าจะทำยังไงผมก็ไม่อาจหลุดพ้นจากมันได้
กำแพงที่ผมเคยสร้างเพื่อหลีกหนีความจริงและความคิดบางอย่าง แต่ตอนนี้กลับทำให้ผมไร้ทางออกอย่างสิ้นเชิง รอบกายว่างเปล่าและไร้เงาผู้คน
ในวันนี้นี่เองที่ผมเพิ่งคิดได้ว่าคงจะดีกว่านี้ถ้าวันนั้นผมพยายามปรับปรุงตัวเพื่อคนรอบข้างและเพื่อตัวเอง คงจะดีกว่านี้ถ้าผมช่วยเหลือและรับฟังผู้อื่นบ้าง
หากผมพยายามทลายมันในวันที่มันยังไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนี้ ผมก็คงจะไม่เดินทางมาจนถึงวันนี้
...วันที่ผมไม่เหลือใครแม้แต่คนเดียว...
| จากคุณ |
:
KTHc   
|
| เขียนเมื่อ |
:
26 ต.ค. 53 22:07:33
|
|
|
| 
กำแพง...
