ความคิดเห็นที่ 1 3.นักรบจากผาครุฑ (ครึ่งแรก) หัสรังสีไม่ได้มาที่ป้อมนักล่าพร้อมด้วยเดชาอานุภาพแห่งพลทัพเฉกเช่น วาฬาหรือเทพนักรบจากตระกูลอื่นเพื่อแสดงว่าตนต้องการเข้ารับการทดสอบเพื่อเข้าเป็นหนึ่งในห้าของเทพนักรบ เพราะเขามาเพียงผู้เดียว แต่กระนั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับการสำแดงแสนยานุภาพของตน ดังนั้นจ้าวแดนตะวันออกจึงไม่ต้องลงไปเตรียมการตั้งขบวนเพื่อเข้ามาในพิธีเปิดอย่างเป็นทางการเฉกเช่นหัวหน้าเผ่านักรบอื่นๆ ร่างสูงของผู้ครองวังสุริยันชะงักฝีเท้า เมื่อเห็นว่าใครกันที่มารอรับอยู่ที่โถงด้านล่าง ฝ่ายตรงข้ามเองก็เหมือนกับโดนบังคับให้มาทำหน้าที่เจ้าภาพที่ดี จึงไม่อาจปฏิเสธได้ บุษบรรณย่อกายลงอย่างเสียไม่ได้ เพราะวันนี้เธอไม่ได้แต่งกายเป็นแบบเทพนักรบหรือมือปราบเทวะที่สะพายอาวุธมาเต็มอัตราศึกอย่างทุกครั้ง หากเป็นชุดพื้นเมืองประจำเผ่าภูระแม้จะไม่ดูหรูหรา เฉิดฉายเฉกเช่นเทพีในศิลาลัย แต่ก็ทำให้ผู้ที่เห็นหญิงงามเป็นประจำทุกวันจนแทบเอียนถึงกับต้องมองด้วยแววตาประหลาดใจ “ท่านบังสูรย์ต้องคอยรับรองผู้อาวุโส จึงไม่อาจปลีกเวลามาเชิญท่านจ้าวแดนตะวันออกได้ งานปัญจยุทธจะเริ่มในไม่ช้า ขอให้ท่านตามข้าพเจ้ามา” ในคราแรกเมื่อจ้าววังสุริยันเห็นบุษบรรณจึงคิดจะกล่าวสนทนาด้วยดีเพราะใจหนึ่งเสมือนตระหนักดีว่าตนยังไม่เคยมีโอกาสได้กล่าวขออภัยและชี้แจงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีก่อนในมายาเลในตอนที่เขายังเยาว์วัยและปัญญา...หากเมื่อได้ยินคำสนทนาที่แสนจะทางการและเป็นปฏิปักษ์กลายๆ ของสาวเจ้า จ้าวแดนตะวันออกจึงแค่พอเอ่ยตอบเป็นมารยาทและคิดว่าไม่มีประโยชน์ที่จะรื้อฟื้นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว เขาผงกศีรษะรับและผายมือเชื้อเชิญให้หญิงสาวเดินนำไปก่อนอย่างให้เกียรติ บุษบรรณสะบัดหน้าเดินนำ ซ้ำยังจ้ำพรวดๆ แบบที่เทพีในศิลาลัยไม่มีวันกระทำได้แน่ ราวกับอยากให้ถึงที่หมายไวๆ ตลอดเวลาทั้งสองไม่ได้มีคำสนทนาอื่นใดอีก ในใจบุษบรรณนึกสาปแช่งพี่ใหญ่ที่มาโผล่กลางดึกแล้วบอกแกมบังคับให้เธอต้องไปรับหัสรังสีที่เรือนรับรอง “งั้นให้พี่บาลานไปสิเห็นว่างๆ อยู่ไม่มีอะไรทำนี่ ตกลงกันแล้วว่าข้าต้องไปรับเหล่าผู้อาวุโสที่วิหารไหม อีกอย่าง...ทำไมต้องให้ข้าไปเชิญเจ้า-คลั่งนั่นมาด้วยล่ะ?” บังสูรย์มองน้องสาวด้วยสายตาตำหนิก่อนจะพูดตรงๆ “จ้าวแดนตะวันออกไม่ใช่เจ้าคลั่ง พูดจาให้มันไพเราะมีมารยาทหน่อย เจ้าไม่ใช่เด็กๆ แล้ว” จากนั้นผู้เป็นพี่ชายเว้นจังหวะช่วงหนึ่งจึงกล่าวต่อ “พี่รู้ว่าเจ้าไม่ใคร่อยากผูกมิตรกับท่านหัสรังสีเท่าไหร่นัก แต่...น้องรัก พี่อยากให้เจ้าลืมเรื่องบาดหมางที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีก่อน ที่สำคัญสหายของเจ้าก็...” จากนั้นแม้แต่หัวหน้าป้อมนักล่าก็ไม่อาจพูดได้จบประโยคเพราะเห็นดวงตาของน้องสาวที่จ้องเขม็งกลับมาเหมือนกับจ้องตาอริศัตรูก็ไม่ปาน บังสูรย์จึงต้องแสร้งทำเป็นกระแอมไอ แล้วเปลี่ยนหัวเรื่องให้ไกลออกไปจาก ‘สหาย’ ของน้องสาว “ก็เจ้าเป็นมือปราบบุษบามินตราแล้วไม่ใช่รึ? ขนาดพี่ห้ามนักหนาก็ยังอยากจะเป็นเสียให้ได้” จากนั้นเขาก็กล่าวต่อโดยไม่ยอมให้น้องสาวเถียงได้ทัน “และพี่ก็คิดว่าการให้ความปลอดภัยต่อเทพเทวาทิศนั้น น่าจะเป็นหน้าที่ลำดับแรกๆ ของพวกมือปราบเทวะใช่หรือไม่?” “ข้าพักงานอยู่” บุษบรรณเอ่ยแทรก หน้าบึ้งด้วยความไม่พอใจ “ถ้าไม่ไป งั้นไปรับศนิกะจากที่พักแรมมา” เขายื่นคำขาด เพราะรู้ว่าน้องสาวแสนรังเกียจเจ้าเผ่าคารูณ “ส่วนท่านผู้อาวุโสพี่จะให้บาลานไปรับเอง” จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 53 22:06:39

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อเจอเข้าไม้นี้น้องสาวก็ต้องมีอันต้องแต่งองค์ทรงเครื่องรับหน้าที่มาเชิญหัสรังสีแทน แม้จะเกลียดอย่างไรหากก็ไม่อาจปฎิเสธได้ว่าบัดนี้หัสรังสีคือจ้าวแดนตะวันออกผู้ครองอาณาจักรถึงหนึ่งในสี่ของบุราทิศ จ้าวแห่งวังตะวันออกผู้ทรงอำนาจและองอาจสมชายชาญ การที่จะให้เทพนักรบธรรมดามาเชิญอาจดูไม่สมศักดิ์ศรีไปสักหน่อย เมื่อเข้าเขตบริเวณงานที่จัดขึ้นที่ลานกลางเมืองของป้อมนักล่า เทพนักรบทั้งหมดต่างก็หลีกทางให้โดยดี บุษบรรณหยุดรายงานกับฝ่ายพิธีการว่าจ้าวแดนตะวันออกมาถึงแล้ว จากนั้นจึงก้าวผ่านซุ้มประตู ขณะเดียวกันเทพนักรบที่ยืนระวังอยู่สองข้างต่างพร้อมใจทำความเคารพต่อจ้าวเทวาทิศ เมื่อผ่านซุ้มประตูทางเข้ามาแล้วผู้คนจึงเบาบางลง เทพีแห่งอุตราทิศเดินนำหัสรังสีตรงไปยังอาคารหลังหนึ่งที่ทางฝ่ายพิธีการจัดไว้ให้ เจ้าบ้านพาอาคันตุกะหนุ่มเดินวนขึ้นหอบันไดโปร่งจนถึงชั้นบนสุดแล้วจึงข้ามไปสู่ระเบียงบนหอสูงที่ก่อสร้างยื่นล้ำเข้าไปในอากาศทำให้แลเห็นทัศนียภาพเบื้องล่างของดินแดนภูระได้อย่างชัดเจน บัดนี้ลานหน้าป้อมแห่งเทพทิศเหนือเริ่มคลาคล่ำไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา ราวกับว่าชาวเทพทุกสายตระกูลในบุราทิศจะพากันอวดแสนยานุภาพให้เป็นที่ประจักษ์แก่สายตา เมื่อถึงที่นั่งบนระเบียงสูงแห่งหนึ่ง หญิงสาวผู้ทำหน้าที่นำทางคล้ายถอนใจด้วยความโล่งอกเมื่อภารกิจลุล่วงโดยไร้ปัญหา บุษบรรณหยุดอยู่ด้านหน้าไม่ได้ก้าวล้ำเข้าไปในที่ส่วนตัว หัสรังสีกล่าวขอบใจพอเป็นมารยาทแต่แล้วในขณะที่ตนกำลังจะเบี่ยงกายเข้าไป กลับเอ่ยขึ้น “งานในคืนนี้ เจ้าไปหรือไม่?” ข้าไปไม่ไปแล้วมันหนักกบาลใครหือ?...บุษบรรณอยากตอกกลับไปเช่นนี้เต็มเสียง หากสิ่งที่กล่าวออกไปด้วยใบหน้าแสร้งยิ้มกลับตอบอย่างมีมารยาท “เผ่าภูระเป็นเจ้าภาพจัดงานไม่เพียงแต่ข้า ทว่าทุกคนในเผ่าล้วนมีหน้าที่ต้อนรับอาคันตุกะของเรา” “ถ้าเช่นนั้นเจ้าจะให้เกียรติรำดาบกับข้าได้หรือไม่?” “ข้าเจ็บเท้า” ประโยคหลังบุษบรรณตอบโดยไม่เสียเวลาคิด ซึ่งหากพี่ใหญ่หรือหัวหน้ามือปราบมาได้ยินเข้า ไม่แคล้วเธอต้องถูกทำโทษอย่างหนักแน่ๆ ในฐานะเสียมารยาทกับจ้าววังสุริยันผู้ยิ่งใหญ่ หากคำตอบที่สวนออกมาโดยไม่ได้ไตร่ตรองนั้นกลับทำให้คู่สนทนาของเธอถึงกับนิ่งอึ้ง บุษบรรณจึงใช้เวลานั้นรีบคำนับลงด้วยความเคยชินแทนที่จะถอนสายบัวเหมือนในคราแรกและเดินจ้ำๆ ชนิดที่คนเท้าเจ็บไม่น่าจะทำได้ หายลับไปท่ามกลางผู้คนที่เริ่มจะทยอยมาจับจองที่นั่งมากขึ้น ที่นั่งแต่ละชั้นอยู่บนระเบียงยื่นที่มีพื้นที่กว้างขวางจนสามารถวางโต๊ะตัวเตี้ยสูงราวคืบเศษ บนโต๊ะประกอบไปด้วยอาหารคาวหวาน และสุรามณฑาอันเลื่องชื่อลือชาของอาณาจักรวางอยู่เหนือพรมหนาสีน้ำเงิน บัดนี้ระเบียงรอบหอสูงที่สร้างรายล้อมลานหน้าป้อมเริ่มมีผู้คนหนาตาขึ้นเรื่อยๆ ชั้นที่นั่งของหัสรังสีจะอยู่ในลำดับสูงสุดเฉกเช่นเดียวกับชั้นของเจ้าบ้าน เพราะเมื่อมองต่ำลงไปจะเห็นแต่หลังคาของผ้าหลากสีสันซึ่งกางขึงคลุมเป็นร่มเงาแก่บริเวณระเบียงแต่ละชั้นที่ยื่นออกมา ส่วนวาฬาหรือหัวหน้าเผ่าท่านอื่นจะต้องยาตราทัพเข้ามาเพื่อเป็นเกียรติในวันพิธีที่เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ ***** เมื่อถึงเวลาบังสูรย์หัวหน้าเผ่าเทพนักรบเดินมายังแท่นพิธี เขายื่นมือรับคันศรจากน้องสาวคนเล็กแล้วง้างสายธนูและยิงขึ้นไปบนท้องฟ้าบังเกิดเป็นเส้นสีรุ้งกระจายโดยรอบของลานหน้าป้อม ชาวเทพแห่งอุตราทิศที่ยืนรอบลานอยู่เบื้องล่างต่างกันโห่ร้องกึกก้องจนแทบสะเทือนไปถึงแนวเทือกเขาพญาบรรพต จากนั้นเสียงกลองวายุนาถพลันดังเป็นจังหวะกึกก้อง และกระชั้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ เป็นสัญญาณบ่งบอกให้แก่บรรดาเทพต่างถิ่นประจักษ์ว่างานปัญจยุทธได้อุบัติขึ้นแล้ว แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 53 22:31:24 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 53 22:10:08

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อได้ยินเสียงกลองให้จังหวะสัญญาณกระบวนทัพของเหล่าเทพจากทุกสารทิศต่างยาตราตรงมายังลานหน้าป้อมกันอย่างพร้อมเพรียง นายทหารเทพจากทุกสายตระกูลอวดรัศมีและเบ่งทับแสนยานุภาพกันอย่างไม่เกรงกลัว ริ้วธงขบวนสัญลักษณ์ตระกูลเทพที่เกรียงไกรต่างกรีฑาทัพออกมาจากทุกหัวถนนสร้างความตื่นตาตื่นใจแก่ชาวเทพภูระเป็นอย่างยิ่ง ทั้งกลีบดอกไม้หลากสีโปรยปรายมาจากเบื้องบนอาคารสองข้างถนน ทำให้แต่ละขบวนยิ่งน่าดู ในกระบวนทัพทั้งหมดในที่นี้ ที่น่าดูและอึกทึกที่สุดเห็นจะไม่พ้นพหุยาตราของเทพมังกร ด้วยเพราะว่าผู้นำทัพมาคือหัวหน้าเผ่าเทพมังกรหนุ่ม นามวาฬาแห่งตำหนักมังกร ผู้มีวาจาอ่อนหวาน และรูปกายต้องใจสตรีเพศ ดังนั้นกว่าที่ทัพของวาฬาจะฝ่าคลื่นดอกไม้และสตรีออกมาได้ทำให้เสียเวลาอยู่นานพอควร หากดูเหมือนจ้าวมังกรหนุ่มกำลังได้ใจ เขาเสกคาถาลอยขึ้นไปบนฟ้า ในฉับพลันกลีบดอกไม้กลับกลายเป็นดอกบัวสีทองงดงามให้แก่บรรดาสตรีที่วิ่งตามมาเป็นพรวน สร้างความอลม่านข้างทัพบาดาลไม่น้อย “เจ้าหนอนเขียวนั่นมันเก็บกดมากนักหรือ? มัวทำเป็นเล่นพิเรนทร์อยู่ได้” บุษบรรณเอ่ยขึ้น เธอนั่งรวมกลุ่มอยู่ด้านหลังกับเหล่าพี่ชายของเธอ ส่วนบังสูรย์และผู้อาวุโสของหัวหน้าเผ่านั่งอยู่ด้านหน้า บาลานเอียงคอมากระซิบถามความคืบหน้าว่าได้ส่งสารน้อยฝากรักของบาเยนทร์ให้มัสลินแล้วหรือยัง ฝ่ายน้องสาวจึงผงกศีรษะ “แหมมือชั้นนี้...” บุษบรรณกล่าว “แต่ช่วงนี้ใกล้วันทดสอบ มัสเลยไม่ค่อยมีเวลาคงต้องรออีกนานเลย” “ว้า...” บาลานลากเสียงยาว “ไอ้เรานึกว่าจะได้ขวัญกำลังใจให้พี่ชายเสียอีก อุตส่าห์มีโอกาสแสดงฝีมือทั้งที ดันโดนแสงอาทิตย์มาบังอีก เสียรูปการณ์หมด” บาลานทำท่าจะเอ่ยปากอีกทว่ากลับโดนเสียงกัมปนาทอย่างหนึ่งกลบสิ้น...เสียงนั้นก้องประหนึ่งเสียงคำรนของพญาสิงหราช ทำเอาบรรดาสาวๆ ที่กรีดกรายรุมล้อมรถศึกของวาฬาต่างชะงักไปชั่วขณะ เสียงกัมปนาทดังเป็นจังหวะยิ่งกว่าพสุธาสะเทือน...สลับกับเสียงคำรามของจ้าวแห่งหุบเขา จากนั้นผู้คนที่ยืนคลาคล่ำอยู่กลางถนนก็แตกฮือออกเป็นช่อง... แท้จริงเสียงที่คล้ายเหล่ายักษ์กำลังย่ำปฐพีอยู่แท้จริงคือ ด้ามหอกยาวที่กระแทกพื้นเป็นจังหวะโดยพร้อมเพรียงจากเหล่าทหารเทพในชุดล่าสัตว์ บ้างสวมเกราะรูปเขากระทิง บ้างก็สวมเกราะเบาหรือไม่ก็หนังสัตว์หยาบ คล้องเขี้ยวสัตว์ แม้ไม่ได้แต่งกายเป็นชุดแบบเดียวกัน หากเสียงที่เกิดจากด้ามหอกที่กระทุ้งจนพื้นดินสะเทือนนั้นฟังราวกับดังมาจากหอกทรงพลังเพียงเล่มเดียว เสียงคำรามจากเสือหิมะเดินพล่านอยู่ในกรงเหล็กที่หามมาด้วยทาสยักษ์ตัวใหญ่ นำหน้ารถศึกที่เทียมม้าสีเทา และผู้ที่ยืนถือสายบังเหียนด้วยตนเองโดยไม่ต้องมีสารถี แสดงถึงความเจนจัดในการขับรถ ธงที่นำขบวนมานั้นปรากฏสัญลักษณ์รูปเขากระทิงของผาจามรี บุษบรรณได้ยินบาลานอุทานออกมา “เจ้าวัวบ้าของน้องมาแล้ว โห...มาเป็นฝูงเสียด้วย” ***** เมื่อเห็นว่าขบวนของตนไม่สามารถเคลื่อนได้ต่อไปเพราะความวุ่นวายไร้ระเบียบของทัพด้านหน้า ผู้ที่ยืนอยู่หลังรถศึกจึงส่งสัญญาณมือให้หยุด จากนั้นเสียงประหนึ่งพสุธาคำรนเป็นจังหวะกระชั้นพลันเงียบหาย จอมนักรบแห่งเผ่าคารูณขยับหน้ากากกระทิงเขาโค้งทำให้เห็นใบหน้าแท้จริงภายใต้เครื่องทรงศีรษะนั้นยังคงแลหยาบกระด้างไม่ผิดกับเดียรชาติที่สวมอยู่เดิม  เขาจ้องเขม็งไปยังเหล่าสตรีที่ล้อมหน้าล้อมหลังขบวนทัพของเทพบาดาลพลันส่งเสียงหัวเราะกึกก้องไปทั้งลานเมือง “นี่หรือคือผู้นำเผ่ามังกร กระไรเลยหนอ ฮะ..ฮ่า...ถึงมีแต่เหล่านางเวสิยา หรือนี่คือขุมกำลังหลักที่แท้จริงของเทพมังกร? มิน่าเล่า สมุทรคทาทิศถึงสาปสูญไปเสียได้ด้วยแต่มัวเมาในนารีรส” สิ้นเสียงคำปรามาสที่น้อยครั้งนักที่จะทำให้วาฬาจะเกิดอารมณ์ขุ่นมัว เพราะอีกฝ่ายไม่เพียงว่าถึงเผ่ามังกรหากยังลามไปถึงคทาทิศอันศักดิ์สิทธิ์ จ้าวมังกรหนุ่มโต้ตอบกลับไปโดยพลัน “อา...ข้าเองก็ไม่นึกฝันว่าจ้าวแห่งสัตว์พักตร์หนาจะพูดจาเป็น ข้านึกว่าได้แต่ดมกลิ่นสาปสางของพวกตน เพื่อคลำทางกลับบ้านแลประกาศอาณาเขตเท่านั้น” แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 53 22:35:30 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 53 22:13:12

ความคิดเห็นที่ 4 ศนิกะแห่งเขาเหนือหุบยิ้มในทันใด...ดวงตาโตและดุดันถลึงมองมายังวาฬา “ฮึ! จ้าวมังกรวาฬา ข้าจะรอดูสิว่าเกล็ดมังกรของเจ้าจะคมยิ่งวาจาหรือไม่? มิฉะนั้นแล้วคมหอกของข้าจะทะลุแทงหัวใจเพื่อหยุดความโอหังของเจ้าเสีย” “โอ....ท่านจ้าวเผ่าผู้เก่งกล้า อย่าได้ทำเช่นนั้นเลย เพราะทุกห้องหัวใจของข้านี้มีแต่มอบให้แก่เหล่าสตรีที่งามล้วนแห่งแดนเหนือจนสิ้นแล้ว คงไม่ได้เหลือมาเผื่อท่านแน่” วาฬาแกล้งแสดงท่าตื่นตกใจกลัว กุมไปที่หัวใจตน วาระนั้นเรียกเสียงหัวเราะคิกชอบใจจากเหล่าสตรีโดยรอบ อีกครั้งที่เสียงกระแทกพื้นดังสนั่นกลบเสียงล้อฉอเลาะของพวกผู้หญิง “จ้าวมังกร! มันจะมากไปแล้วนะ!” “มากหรือ? ไม่เลย...หัวใจทั้งสี่ห้องของข้ามันมีที่เหลือพอให้สตรีทั่วทั้งอาณาจักร หากจะมีผู้ใดสามารถเติมเต็มช่องว่างหัวใจข้าได้ ก็มีแต่เทพีแห่งทิศเหนือเพียงคนเดียวของข้า” ศนิกะคว้าหอกเล่มยาวชี้ขวางไปที่วาฬาเพราะตระหนักดีว่าฝ่ายตรงข้ามหมายถึงใคร “ถ้าเช่นนั้นข้าต้องขออภัยท่าน ด้วยว่านางแห่งทิศเหนือของท่านนั้นเกิดมาเพื่อเคียงกายข้าเท่านั้นดั่งเช่นลำนำของท่านจักษุทิพย์พยากรณ์ออกมา” ทว่าวาฬาไม่เกรงกลัวต่อท่าทางกร่างของเจ้าเผ่าคารูณเลยสักนิด เขาเอ่ยโต้ตอบกลับไปโดยพลัน “บุรุษหยาบหนายิ่งหนังกระทิงเช่นท่าน ควรค่าเพียงให้แล่เนื้อถลกหนังเพื่อเท้าเธอเหยียบนั้นถือว่าเป็นบุญของท่านแล้ว” ทันใดนั้นศนิกะและวาฬาเกือบได้เปิดศึกหน้านางเป็นคู่แรกก่อนการประลองแท้จริงจะเริ่มขึ้นเสียอีก จอมทัพแห่งเผ่าคารูนพุ่งหอกแผลงฤทธีไปยังเจ้าเผ่ามังกร บรรดาสาวๆ ที่ยืนล้อมอยู่ต่างกรีดร้องเสียงหลงและวงแตกในทันใด...วาฬาขยับตรีศูลด้ามยาวในมือขวางปะทะหอกของศนิกะ หากจ้าวแห่งพรานผาไม่รอช้าพุ่งขวานสั้นประจำกายออกไปอย่างเต็มกำลังเป็นคำรบสอง เพราะแท้จริงแล้วหอกเล่มแรกที่ซัดไปเพียงแค่อาวุธล่อหลอกเท่านั้น อาวุธชิ้นที่สองต่างหากคือคมอาวุธปลิดชีวิตจริง! เสียงผู้คนโดยรอบส่งเสียงร้องฮือ ขณะที่ขวานแห่งเผ่าคารูนแหวกอากาศตรงมายังกายของจ้าวมังกรผู้ไม่ทันในเล่ห์เหลี่ยมของเสือนักรบเจนการศึก วาระนั้นเองบังเกิดแสงสีฟ้าดุจเปลวไฟสีเงินพุ่งตัดขวางออกมาเป็นลำจากที่ใดที่หนึ่ง แม้ไม่ทรงอานุภาพดังเช่นพระเพลิง หากความเร็วและแม่นยำดุจมีดลมได้ขวางทางขวานของศนิกะ พละเวทนั้นเบี่ยงเบนการโจมตีของอาวุธร้าย จนมันพุ่งปักตกลงบนลานโดยแรงระหว่างทัพที่ทั้งสองเทวะประจันหน้ากัน ความเงียบครอบคลุมสถานที่นั้น...ด้วยไม่คิดว่าจะมีผู้ใดสามารถสำแดงเวทสกัดกั้นอันตรายได้อย่างรวดเร็วและกล้าหาญถึงเพียงนี้ เพราะหากพลาดไปเพียงธุลีเดียว มีดลมนั้นอาจทำอันตรายแก่เทวะทั้งสองได้ แต่ดูเหมือนศนิกะจะรู้คำตอบว่าผู้ที่ขวางทางนี้คือผู้ใด เขาคำรามลั่นดุจกระทิงป่า “อา...ตำแหน่งชนะเลิศของปัญจยุทธคงสำคัญพอที่จะทำให้ ผาครุฑ ขยับปีกได้แล้วกระมัง!” ***** คุยกันท้ายบท: ผู้มาใหม่นี้คือใคร เอาไว้มาต่อครึ่งหลังตอนหน้านะคะ แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 53 22:18:11 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 53 22:16:38

ความคิดเห็นที่ 5 นี่ล่ะ บุษบรรษของผม ...บุษบรรณสะบัดหน้าเดินนำ ซ้ำยังจ้ำพรวดๆ แบบที่เทพีในศิลาลัยไม่มีวันกระทำได้แน่ <มาดเด็ดขาดมาก ไม่ต้องเรื่องมาก> ...ทำไมต้องให้ข้าไปเชิญเจ้า-คลั่งนั่นมาด้วยล่ะ?” <พูดจาตรงไปตรงมา> ...บุษบรรณอยากตอกกลับไปเช่นนี้เต็มเสียง หากสิ่งที่กล่าวออกไปด้วยใบหน้าแสร้งยิ้มกลับตอบอย่างมีมารยาท <ยังรู้เขารู้เรา ไม่สุ่มสี่สุ่มห้า> ..“เจ้าหนอนเขียวนั่นมันเก็บกดมากนักหรือ? มัวทำเป็นเล่นพิเรนทร์อยู่ได้” บุษบรรณเอ่ยขึ้น <วาจาอารมณ์ตกร้ายแสบดีมาก> แล้วอย่างนี้จะไม่เป็นแฟนคลับตลอดชีพได้ยังไง ว่าแต่หัสรังสีมาวุ่นวายอะไรกับบุศบรรณ มาชวนรำดาบอะไร ไม่เอา ไปรำเซิ้ง คนเดียวดีกว่าท่านหัสรังสี ชิ้วๆๆ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 00:01:54

ความคิดเห็นที่ 6 เรามาเชียร์ธาตุลม! (ซะงั้น... เพราะเราเป็นคนธาตุลมเต็มๆ ล้วนๆ ค่ะ ฮ่าๆ) จากคุณ : POLLUX^.^ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 00:37:20

ความคิดเห็นที่ 7 มีงานเลี้ยงตอนเย็นด้วยเหรอนี่ รอดูหัสรังสีที่เปลี่ยนไปว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง ผู้มาใหม่ก็น่าจับตาเหมือนกัน ป.ล. เมื่อวานไปซื้อหนังสือมาเรียบร้อยแล้วนะคะพี่รัณ เพิ่งออกมาเลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 53 12:03:51 จากคุณ : Caje เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 12:03:16

ความคิดเห็นที่ 8 รบกันก่อนการประลองน่าจะตัดสิทธิเสียทั้งคู่ โทษฐานไม่นึกถึงความปลอดภัยของประชาชน และน่าจะให้ขวานที่ถูกขัดขวางกระเด็นไปเฉี่ยวๆ หัสรังสี เรื่องจะได้ผูกเวรกันเพิ่มขึ้นคงสนุกอีกไม่น้อยครับ ผาครุฑกลายเป็นผู้ที่ทำร้าย จ้าวแดนตะวันออก เขียนกันได้อีกเล่มหนึ่งเลยครับ สวัสดี จากคุณ : ชัดเจนน้องนาง เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 18:54:33

ความคิดเห็นที่ 9 ตัวละครใหม่หรือเปล่า วาฬามาแล้ว ระหว่างวาฬาและศนิกะ ต้องเชียร์อันดับ 2 สุดใจขาดดิ้นเลย จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 19:23:44

ความคิดเห็นที่ 10 เพิ่งกลับมาจากงานหนังสือฯ ค่ะ. เพิ่งรู้ว่าวันสุดท้ายคนเบาบางกว่าวันแรกๆ แฮะ (หรือเราคิดไปเองหว่า?) อ่านความเห็นแรกของคุณ Psycho man แล้ว ทำให้รู้สึกทึ่งกับนักอ่านพันทิปจริงๆ เพราะเราลงแต่ละเรื่องมีระยะห่างนานพอควร แต่ยังอุตส่าห์จำบุคลิกของตัวละครได้ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ, ว่าแต่...มุขรำเซิ้งนี้ เราหัวเราะก๊ากเลยค่ะ, (บังเอิญคิดภาพตาม) คุณ Pollux ^.^:  ใช่ขอรับ เล่มนี้เป็นเล่มธีมวายุค่ะ คุณ น้องเคจ: ขอบคุณมากที่อุตส่าห์รอนะคะ, ใช่ค่ะมีงานตอนเย็นเลยไปถึงค่ำด้วย, ส่วนผู้มาใหม่เป็นใครต้องรออ่านค่ะ คุณ ชัดเจนฯ: ไม่ได้หรอกค่ะ, หากถูกตัดสิทธิเสียหมด เรื่องก็ไม่มีสิคะ (จริงมะ?) แต่คุณทายถูกส่วนหนึ่งค่ะ ส่วนไหน? ไม่บอก คุณ Scottie: โฮ่...คุณยังเป็นนายกสมาคมพระรองฯ นิยมเหมือนเคยเลยค่ะ, ขอบคุณอีกครั้งในทุกความเห็นนะคะ จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 20:07:41

ความคิดเห็นที่ 11 แอบย่องตามหลังมาเงียบๆ มาขอบคุณอีกครั้งสำหรับลายเซ็นต์ กำลังอ่านเล่มสองอย่างช้าๆ เพราะเวลาไม่ค่อยอำนวย (ขนาดเรื่องของตัวเอง อาทิตย์นี้ยังไม่มีจะลงเลยครับ) และขอบคุณที่สละเวลาแวะไปทักทายกันด้วยครับ รอตอนต่อไปอยู่นะครับ จากคุณ : zoi เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 05:49:22

ความคิดเห็นที่ 12 ตามเข้ามาอ่าน จากคุณ : ตานุ่นภารโรง (y4uc) เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 53 21:15:18