แมวปิลาร์.........บทที่ 1 (ปัญหาของแมว)

แมวปิลาร์หายไปนาน
ยังพอมีคนจำได้ไหม


ปืลาร์เป็นแมว อาศัยอยู่ในบ้านของคุณนายใจดี

ปิลาร์เป็นแมว รูปร่างหน้าตานิสัยใจคอน่ารักน่าชัง

และนี่คือเรื่องราวหนึ่งของแมวปิลาร์


อากาศในตอนเช้าสดชื่น ท้องฟ้าไม่มีเมฆฝน สายลมโชยพัดเย็นชื่นใจ ปิลาร์ปีนขึ้นมาตามต้นมะม่วง แล้วพาตัวเองมายืนอยู่บนหลังคาบ้าน เดินมองซ้ายมองขวามองหน้ามองหลังอย่างมีความสุขตามประสาแมว ไม่ต้องวุ่นวายยุ่งยากอยู่กับอาชีพการงาน

ชะโงกลงไปมองสนามหญ้าหน้าบ้าน หนูแจ๋วเด็กรับใช้กำลังรดสนามหญ้าอย่างตั้งอกตั้งใจ   เลยออกไปเป็นถนนหน้าบ้าน รถขายอาหาร ผักสด และผลไม้กำลังจอดอยู่ใกล้ๆ ประตูหน้าบ้าน คุณนายใจดีเดินออกไปทางประตู  ไม่ต้องทายก็รู้ว่าวันนี้จะได้กินปลาย่างแสนหอมแสนอร่อยอีกแล้ว

พอนึกถึงปลาย่าง ปิลาร์เสียปากสามครั้ง แทบจะมองเห็นปลาย่างหล่นลงมาจากความคิด เธอชอบปลาย่างมากที่สุดในบรรดาปลาทั้งหมด ปลาทอดก็มีไขมันมากเกินไป ไม่เหมาะกับแมวหุ่นสวยอย่างปิลาร์ ปลาดิบก็ไม่ชอบเพราะไม่ใช่แมวญี่ปุ่น ปลากะป๋องก็ไม่ชอบเพราะเปิดไม่เป็น

หนูแจ๋วมองขึ้นมาเห็นปิลาร์พอดีก็เลยส่งยิ้มมาให้แล้วตะโกนทักทายขึ้นมา

“สวัสดีค่ะ คุณปิลาร์ ขึ้นไปอยู่บนนั้นเดี๋ยวก็ตกลงมาคอหักหรอกนะคะ”

หนูแจ๋วคงจงใจพูดให้คุณนายใจดีได้ยิน เพราะความจริงปิลาร์ก็ไม่แน่ใจว่าหนูแจ๋วจะรักเธอขนาดไหน บางวันก็ดีแสนดี แต่บางวันพอคุณนายไม่อยู่ ก็แอบเอาไม้ไล่ตีปิลาร์ ทั้งที่ไม่ได้ทำความผิดอะไรให้หนูแจ๋วเดือดร้อนเลยสักนิด แค่วิ่งเล่นในห้องครัว ชนจานแตกไปห้าหกไบ ทำแก้วแตกสี่ห้าไบ วิ่งชนถังน้ำหกกระจายเลอะเทอะแล้วคาบผ้าที่กำลังจะรีดออกไปวางหน้าบ้านสองสามผืนเท่านั้น

ปิลาร์ยิ้มให้หนูแจ๋วเพราะวันนี้ยังอารมณ์ดีอยู่ แต่หนูแจ๋วคงไม่รู้หรอกว่าปิลาร์ยิ้มให้ เนื่องจากคนทั่วไปหรือคนพิเศษก็ตาม มักจะคิดว่าแมวยิ้มไม่เป็น ความจริงแมวยิ้มเป็น แต่เป็นการยิ้มแบบแมวๆ คนเลยไม่เข้าใจเพราะคนเราคุ้นเคยกับการยิ้มแบบคนๆ มากกว่า  แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าสิ่งที่เราไม่คุ้นเคยไม่เคยชินจะไม่มี

ปิลาร์อ้าปากหาว ทั้งที่เพิ่งตื่นนอนมาไม่นาน การนอนเป็นธรรมชาติของปิลาร์ ในสายตาของแมวไม่ว่าจะเป็นบนหลังคา ใต้เตียง บนตู้เสื้อผ้า เก้าอี้ โต๊ะ เคียง โซฟา กิ่งไม้ ล้วนเป็นที่นอนหมดทั้งสิ้น

ลองเดินไปดูด้านหลังบ้านดีกว่า อาจจะมีอะไรมากกว่า หลังบ้านของคุณนายใจดีก็เป็นหลังบ้านของเพื่อนบ้านอีกหลังหนึ่งซึ่งปิลาร์เคยแอบไปเดินเล่นอยู่บ่อยๆ  

แต่ก่อนบ้านหลังนั้นมีหมาหน้าดุ นิสัยไม่ดี ชอบเห่า ชอบหอน จนนึกรำคาญ หมาบ้าหมาบออะไรไม่รู้ ชอบเห่าเป็นงานอดิเรก เห็นปิลาร์ครั้งใดก็มันจะเห่าอย่างเมามัน ทีปิลาร์เองตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยคิดจะเห่าจะหอนแม้แต่ครั้งเดียว ได้ยินเสียงหมาเห่าทีไร พาลให้นึกถึงเสียงเพลงที่คุณผู้ชายเคยบอกว่าเป็นเพลงพวกฮาร์ดคอร์ เมื่อได้ยินเสียงหมาหอนทีไร ก็จะพาลนึกถึงเพลงของคุณนายใจดีทีเรียกว่าเพลงก่อนนอน

 ดีว่าหมาตัวนั้นปีนต้นไม้ไม่ได้ ถ้าปีนได้คงขึ้นมาไล่จับปิลาร์กินเป็นอาหารไปแล้ว ถึงจะฉลาดรู้ภาษาคนปานใด แต่ปิลาร์ไม่รู้ภาษาหมา เพราะการพัฒนาภาษาสัตว์สากลยังไม่ไปถึงไหน เลยไม่อยากเสวนากับหมาตัวนี้เท่าไรนัก

แต่วันนี้ไม่มีหมาหน้าโหด

มีแมวมาแทน

ปิลาร์มองเห็นแมวหนุ่มตัวหนึ่งเดินอยู่ข้างบ้านหลังนั้น เป็นแมวประเภทที่แมวแถวนี้ไม่ชอบมากๆเลยเพราะเป็นแมวลูกครึ่ง รูปร่างหน้าอัปลักษณ์เหลือทน แมวซึ่งเกิดมาโชคร้ายเป็นแมวลูกครึ่ง จะถูกสังคมแมวตราหน้า กดต่ำลงไปอีกระดับหนึ่ง เป็นที่ไม่นิยมชอบชอบของสังคมแมว  จุดรอยเปื้อนของสังคม

ส่วนแมวนอกไม่ค้องพูดถึง ยิ่งเป็นที่รังเกียจหนักเข้าไปอีก ในเมืองนี้ไม่มีแมวนอกมานานแล้วเนื่องจากไม่ได้รับการยอมรับจากบรรดาแมวทั้งหลายในเมือง แมวนอกถูกมองว่าเป็นแมวอัปมงคล รูป่ร่างหน้าตาพิลึกพิลั่นผิดธรรมชาติ อ่อนแอ น่าเกลียดน่าชังที่สุดจนไม่มีใครคบ

แมวตัวนั้นเงยหน้าขึ้นมามองปิลาร์ ทำหน้างงๆ พักหนึ่งแล้วก้าวถอยไปหลบอยู่มุมบ้าน แล้วค่อยๆโผล่หน้าออกมามอง

ปิลาร์เชิดหน้าหนีทันที เชอะ..แมวระดับต่ำ อย่างนี้จ้างสักพัน ฉันก็ไม่หันไปมอง

หลังจากเชิดหน้าหยิ่งพักหนึ่ง หากสายตาของปิลาร์ก็ยังแอบชำเลืองมองแมวตัวมีปมด้อยตัวนั้น เห็นค่อยๆหลบหายไป คงรู้ตัวล่ะสิว่าคนละระดับชั้นกัน เชอะ...

หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ปิลาร์ก็คอยแอบสังเกตแมวนอกตัวนั้น ซึ่งดูเหมือนว่าแมวลูกครึ่งจะรู้ตัวดีว่าตัวเองต่างเผ่าพันธุ์ผิดเพี้ยนไปจากแมวแถบนี้ จึงไม่เคยออกจากบ้านไปไหนเลย ถ้าไม่หลบอยู่ในบ้านก็จะออกมาเดินอยู่ข้างบ้าน จะปีนขึ้นหลังคาบ้านก็ไม่ได้ เพราะว่าข้างบ้านไม่มีต้นไม้

แมวปิลาร์จึงก้มลงมองอย่างภาคถูมิใจในความเป็นแมวเหนือหลังคาบ้านของตัวเอง

แมวหนุ่มตัวนั้นก็ออกมามองปิลาร์ในตอนเช้าเหมือนกัน ฝ่ายหนึ่งก้มมองฝ่ายหนึ่งเงยหน้ามองยิ่งรุ้สึกชัดเจนว่าต่างชนชั้นกันเหลือเกิน

แต่ก็มีเช้าวันนี้ เจ้าแมวตัวนั้นรวบรวมความกล้า คาบไก่ย่างชิ้นงามกระโดดขึ้นมาบนกำแพงหลังบ้าน แล้วบรรจงวางไก่ย่างลงบนกำแพง เงยหน้าขึ้นมามองปิลาร์ยิ้มให้แล้วพูดอย่างสุภาพว่า

“ของฝากเล็กๆน้อย สำหรับเพื่อนใหม่ครับ”

ปิลาร์รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันที ก็กำแพงนั้นมันเป็นกำแพงของปิลาร์สำหรับเดินออกกำลังกายมานานแล้ว ไม่เคยมีแมวตัวไหนกล้าปีนขึ้นมาแบบนี้

“รู้ไหมว่าทำอะไรลงไป”

ปิลาร์ขู่ฟ่อ สีหน้าท่าทางเอาเรื่องเลยทีเดียว

“เอ๋....!!!”

แมวหน้าใหม่ทำหน้างุนงง มองซ้ายมองขวามองหน้ามองหลัง ก่อนเงยหน้าขึ้นมาถามด้วยสายตาไร้เดียงสา

“ผมทำอะไรผิดเหรอครับ”

“นายกำลังเหยียบอยู่บนกำแพงของฉัน”

“กำแพงของคุณ..”

แมวหนุ่มทวนคำอย่างไม่แน่ใจ เพราะคิดดีแล้วว่ากำแพงกั้นระหว่างบ้านแต่ละหลังมันเป็นเส้นทางสาธารณะไม่มีใครจับจองยึดถือเป็นเจ้าของได้

“นายไม่รู้เรื่องอะไร” ปิลาร์กระชากเสียงขุ่นๆ

“ฉันเดินเล่นอยู่บนกำแพงนี้ก่อนนาย ฉันก็ต้องเป็นเจ้าของ พวกแมวนอกแมวครึ่งก็อย่างนี้ล่ะไม่รู้ตัวบทกฏหมายสากลของแมว ทีนี้ก็รู้ไว้ซะว่านายกำลังยืนอยู่บนกำแพงรั้วบ้านของฉัน”

“ครับ..เอ่อ ผมยอมรับผิดก็ได้ครับ ว่าแต่..” แมวหนุ่มหน้าตาแปลกตัวนั้นเสียงอ่อย
แบบแมวยอมแพ้ ก้มลงไปมองไก่ย่างแล้วเงยหน้าขึ้นมาบอกว่า

“ช่วยรับไมตรีเล็กๆ น้อยๆ ได้ไหมครับ ไก่ย่างนี้ผมคัดเลือกมาว่าชิ้นดีที่สุดในจานแล้ว”

“เอามาจากไหน”

ปิลาร์เอียงคอถาม เสียงยังไม่ยอมหายหยิ่ง

“เจ้านายท่านซื้อมาจากรถเข็นหน้าบ้านครับ อร่อยนะครับ”

“จะบอกอะไรให้.. ฉันน่ะ อย่างน้อยจะต้องกินไก่ย่างระดับห้าดาวจากร้านอาหารหรูหราในเมืองเท่านั้น จึงจะได้มาตรฐาน ไก่ย่างรถเข็นแบบนี้ฉันกินไม่ลงหรอก นายเอากลับไปซะ”

“ไม่ลองชิมสักนิดเหรอครับ”

แมวหนุ่มลูกครึ่งพยายามต่อรอง ใบหน้าท่าทางเสียใจไม่น้อยกับการถูกปฏิเสธไมตรี

“ก็บอกแล้วไงว่าไม่”

“งั้นผมขอโทษนะครับ”

พูดจบแมวลูกครึ่งตัวนั้นก็เดินมาคาบไก่ย่างแล้วกระโดดลงกำแพงลงไปอย่างหงอยๆ บางทีเกิดมาผิดที่ผิดทางอะไรๆก็ไม่ส่งเสริม เพียงแค่จะผูกมิตรไมตรีเล็กๆน้อยๆ กับแมวข้างบ้านก็ยังไม่ถูกยอมรับนับถือ นับประสาอะไรกับสังคมแมวอันกว้างใหญ่บนโลกนี้

ปิลาร์มองตามไก่ย่างอย่างนึกเสียดายในใจ เจ้าไก่ชิ้นนั้นมันช่างหอมหวนน่ากินเหลือเกิน หอมแตกต่างไปจากไก่ย่างฟ้าดาวที่เคยกินมาจนชิน

ไม่แน่นะ ถ้าอ้อนวอนอีกสักนิดอาจจะยอมใจอ่อนลดตัวลงไปกินก็ได้

แต่ช่างเถอะ ลืมๆไปดีกว่า ในบ้านยังมีอาหารมากมายที่หนูแจ๋วเตรียมไว้ให้ทุกเช้า หน้าที่ของหนูแจ๋วอย่างหนึ่งคือการเรียนรู้ให้ได้ว่าปิลาร์ชอบอะไร กินอะไร โดยสังเกตจากพฤติกรรม อาหารชนิดไหนถ้าแมวปิลาร์ไม่ชอบ จะเอาจมูกไปดมๆ แล้วหันหลังให้ ใช้เท้าหลังตะกุยพื้นเหมือนจะเขี่ยพื้นดินซึ่งมองไม่เห็นไปฝังกลบอาหารชนิดนั้น เป็นการบอกว่า ปิลาร์ไม่ชอบ ปิลาร์ไม่กิน

“คุณปิลาร์มาแล้วหรือคะ”

หนูแจ๋วร้องทักทายเมื่อเห็นแมวตัวโปรดของคุณนายใจดีเดินเข้ามาในบ้าน พลางหยิบจานใส่อาหารแมวมาให้ทันที ท่าทางหนูแจ๋วอารมณ์ดีเป็นพิเศษ คุณนายใจดีเดินมาทักทายหนูแจ๋วและปิลาร์สักพักก่อนออกจากบ้านไปกับคุณผู้ชายใจดี

“ปิลาร์มากินเร็ว วันนี้ไก่ย่างห้าดาวเชียวนะ”

ไก่ย่างห้าดาววันนี้ทำไมไม่ค่อยอร่อยถูกปากถูกใจเหมือนเช่นทุกวันนะ ทั้งที่เป็นไก่เจ้าเดียวกันร้านเดียวกัน ภาพและกลิ่นไก่ย่างรถเข็นชิ้นนั้นยังติดตาตรึงใจติดจมูกอยู่มิรู้คลาย ทำไมหนูแจ๋วไม่ลองซื้อมาให้กินบ้างนะ

พอกินได้สักครู่ ปิลาร์ก็หันไปดื่มน้ำล้างหน้าล้างตาแบบแมวๆ หนูแจ๋วอุ้มปิลาร์ขึ้นมา ด้วยท่าทางอามณ์ดีเป็นพิเศษแล้วกระซิบบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นอย่างที่ปิลาร์ไม่ค่อยได้ยินบ่อยนัก

“เธอรู้ไหม....”
หนูแจ๋วเปลี่ยนสรรพนามของปิลาร์เมื่อคุณนายใจดีไม่อยู่บ้าน

“ลูกชายเจ้าของบ้านหลังบ้านเราถูกสเปคฉันมากเลยล่ะ สงสัยเรียนจบมาใหม่ๆ หล่อมากๆๆ เมื่อเช้าสบตาฉันทีหนึ่ง โอย แทบเป็นลม”

ปิลาร์อ้าปากหวอ อะไรกัน... หนูแจ๋ว นั่นมันระดับลูกชายเจ้าของบ้านนะ ช่างไม่เจียมตัวเจียมใจเลยหนูแจ๋ว

“นี่ๆๆ รู้นะว่าคิดอะไรอยู่..”

หนูแจ๋วพูดเหมือนล่วงรู้ความคิดของปิลาร์

“ใช่ๆๆฉันมันเป็นแค่คนรับใช้ แต่เรื่องหัวใจมันห้ามกันไม่ได้ เธอเป็นแมวจะมารู้อะไร ความคิดของคนเรามันไม่มีเหตุผลหรอก บางครั้งคนเราก็ทำอะไรอยู่นอกเหนือเหตุผลและความถูกต้องนะรู้ไหม ตัวพอห้ามได้แต่ใจห้ามกันไม่ได้รู้ไหม”

“เมี้ยว!”  

ปิลาร์ร้องตอบด้วยความอัศจรรย์ใจกับคำพูดเกินบทเกินหน้าตาของสาวรับใช้  หนูแจ๋วยิ้มชื่นใจ ตีความง่ายๆ ว่าแมวเห็นด้วย

“เอาล่ะวันนี้แจ๋วใจดีมีความสุข เดี่ยวเราเดินไปเที่ยวปากซอยกัน”

จากนั้นแมวหนึ่ง คนหนึ่ง ก็พากันออกจากบ้านตรงไปปากซอยซึ่งมีร้านอาหารร้านค้ามากมาย และเป็นวันหนึ่ที่ปิลาร์ได้มีโอกาสไปเที่ยวปากซอยโดยไม่ต้องกลัวหมาไล่กัดเหมือนที่แล้วมาเพราะมีหนูแจ๋วคุ้มครอง

เกิดเป็นแมวก็มีความสุขไปตามประสาแมวๆ แต่เกิดเป็นคนบางทีก็ไม่ได้มีความสุขตามประสาคน แต่ไม่เป็นไร หาเอาข้างทางก็ได้เผื่อมีคนทำหล่นเอาไว้...



จบบทที่ 1

แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 53 10:16:57

จากคุณ	: Psycho man
เขียนเมื่อ	: 31 ต.ค. 53 10:14:24