ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีครับคุณ tiki_ทิกิ กลอนสี่ ๏ ดินแดนใดใด ......... ภูไพรดอนลุ่ม อันชนประชุม ............ เป็นกลุ่มเป็นกอง หากไร้ความรัก ......... คอยถักแต่ทอง ความมืดหม่นหมอง .... เมื่อมองย่อมมี ๏ น้ำควรชื่นคาม ....... ใช่ทามวิถี ถั่งท้นชลธี ................. ทุกที่ทุกทาง ปรวนแปรที่เป็น .......... ลำเค็ญทุกข้าง สูงต่ำไม่ต่าง .............. เพราะต่างตักตวง ๏ ลมล่องฤดู .............. พรมพรูผ่านห้วง- เวหาน่าห่วง ............... หนักหน่วงเริ่มหนา เพราะเหตุอันใด ......... จึงให้วาตา ทำลายแหล่งหล้า ....... หรือว่าเพราะคน ๏ ไฟกาลกาลี ............. มาทีเกินทน เผาผลาญภินท์พน ...... บันดลกันดาร จึงต้องพึงตรอง .......... ลองเลิกรุกราน ธรรมชาติร้าวฉาน ...... คนซานซวนเซ ๚ะ๛ ............................................................ เอา ดิน-น้ำ-ลม-ไฟ มาฝากครับ :) จากคุณ : ราม ลิขิต เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 08:26:27 A:125.27.69.87 X: TicketID:150092

ความคิดเห็นที่ 2 คงเพราะบุญนี้ สี่ชั่วโมงต่อมาน้ำค่อยค่อยกลับลงคลองไป แต่ต้องนั่งลุ้นอีก สองวัน ถึงอย่างไรเราก็ยังดื่มด่ำคาปูชิโนและละเลียดบทกวี ว่าจะท่วมหรือไม่ท่วม จากอำเภอช้างกลาง นครศรีธรรมราชครับ สายน้ำ กำลังออกไปกอดเมืองไทยให้หายเหนื่อย กอดภาคเหนือ ภาคอีสาน ภาคกลาง ค่อยไปกอดภาคใต้ อ้อมกอดเจ้า หนาวหรืออุ่น ทดสอบความเข้มแข็งของคนด้วยอ้อมกอด ผมสงสัยว่าเรือโนอาห์ จะเอามดคันร้อนขึ้นไปกี่ตัว และบนนั้นมีห้องน้ำพอหรือเปล่า กอดเมืองไทย กอดฟ้า กอดน้ำ กอดภูเขา กอดต้นหญ้า...แล้วให้ต้นไม้กอด กอดเรือเล็ก กอดเรือใหญ่... กอดโกงกาง...แล้วนอนกางให้เค้ากอด กอดหินยักษ์ กอดหินเรดาห์ กอดถ้วยฟิฟ่า...หือ! กอดน้อยหน่า มังคุด เงาะ กอดทุเรียน...ระวังหนาม กอดลิง ให้ลิงกอด กอดฮิปโป กอดปลา...แล้วให้ปลากอด กอดกองฟาง กอดหุ่นไล่กา กอดดอกไม้ กอดผีเสื้อ...สมุทร ลงไปกอดทะเลใส ขึ้นไปกอดทะเลหมอก ออกไปกอดเมืองไทย...ให้หายเหนื่อย (สปอตโฆษณา การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย) http://www.youtube.com/watch?v=v5IbrLLZBlQ ศึกษาสิ่งที่จะกอดก่อนกอด หรือกอดสอดมือสะเปะสะปะ กอดกับล็อคคอต่างกันตรงไหน หน้าตาผมหายไปไหน เส้นแบ่งระหว่างอึดอัดกับอบอุ่น บางเหลือเกิน จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 14:04:21

ความคิดเห็นที่ 3 คุณ : ราม ลิขิต  คะ           สิ่งมีชีวิตแค่คิดได้ หัวใจคุ้นถวิลชินสิ่งของ เกิดมาลาภะปะจับจอง แตะต้องสิ่งใดไขว่คว้าพัน           ลืมว่าตัวตนบนพื้นโลก เทือกเขาหนุนโหนกก็ยึดมั่น ลุ่มน้ำพายเรือก็สำคัญ กู ฉัน มรึง คุณ หมุนพากเพียร          ชีวิตหายใจไขเข้าออก กินไปสำรอกบอกคลื่นเห.รี.ยน อดกินนิ่วหน้าว่าวิงเวียน น้อย มาก ยาก เลี่ยน ล้วน ตัวตน       ยึดไป มัดไป น้ำไขคลั่ง ม้วนประดังผลักขู่ดูสับสน กำหนดจิตเราเฝ้าอดทน เผื่อพ้นตรงหน้าพาปล่อยวาง       ตกตมมิว่าอย่าตกต่ำ ชอกช้ำมิว่าอย่ายกหาง ขื่นขมต้องจริตบิดข่มคราง ทิ้งสี.รอยพราง..แห่งอบาย       มิมีสิ่งใดในชีวิต ขบคิดเสียเถิดก่อนจักสาย ยึดมั่น บุญ ไว้ เสียก่อนวาย ผ่อนคลาย บาป ลง คงแต่ธรรม       ธรรม เพียง สิ่ง เดียว ที่ ใน โลก สุข โศก รันทด รด กระหน่ำ เพราะ ตัว ตน เรา เข้า ครอบ งำ คิด ย้ำ ตัว กู คู่ ลม ปราณ............. เอวังด้วยประการฉะนี้ ขอบคุณที่ท่านมาเขียนบทกวี กลอนสี อันไพเราะจับใจเหลือเกิน คำใดใด ในบทนี้ เป็นเพียง ความสำนึกรู้สึกในบทกวี หาได้เจตนาหยาบคายประการใดไม่ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 15:18:24

ความคิดเห็นที่ 4 คุณ : แสงแรก ประดับดิน คะ อ่านบทกวีละเลียดละเมียดคาปูชิโน่ ของคุณ แล้ว ละไม จิต ค่ะ    หน้าตา ไม่มีอยู่แล้ว เพราะไม่ต้องสนใจกระจก และไม่ต้องพึ่งพาใครภายนอก อยู่นิ่ง ๆ ดู ลม ดู ฟ้า ดู ดิน ดูข่าว ทีวี เพราะยังมีไฟฟ้า เล่นเกมบ้าง กันมิให้จิตวุ่นกับความว่าง อานกลอนบ้าง เพื่อให้ผ่อนคลาย หากกลอนใด อ่านไม่ผ่อนคลาย ก็วาง วาง ลงไป มือไม้ ก็ยังทำงาน เย็บปักถักร้อย มองไปในอนาคตอันใกล้ ว่าวันนั้นวันนี้ ฉันจะทำโน่น ทำนี่ เท่านี้ ก็เพลินวัน เพลินเวลา เพลินคืน ไปแล้วนะคะ          เอาเถอะ ท่วมมา ก็เิชิญท่วมไป อย่างมากก็ตัวเปียก แฉะ ชื้น เย็น (เสียบ้างเนอะ) คนสมัยไหน ๆ ก็รู้จัก " ฤดูน้ำหลาก " กันทุกทวีป เช่น ปิรามิดยืนแช่เกือบมิดน้ำ ก่อนจะมีเขื่อนอย่างปัจจุบัน          ปัญหาโลกแตก ที่เรามักทำเป็นลืม        (ถีบ) เรือ ทิ้ง ไป ไม่ผูกไว้กับเสาใต้เรือน     หันมาหาเครื่องยนต์กลไกเทคโนโลยี  เพื่อนเก่าบอก คนสวนไม่รู้จักตัดต้นกล้วยมาผูกมัดกันไปไว้ เพื่อวางไม้บนต้นกล้ิวย ให้ลอยเป็นแพไป(เหมือนขนมกล้วยทอด ) ก็ยากจะสอนให้ พ้นน้ำ              เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 15:49:29

ความคิดเห็นที่ 5 ธรรมชาติไม่เคยเอียงตามเสียงสั่ง มนุษย์จะรักชังไม่ไว้หน้า เมื่อจะเกิดก็ต้องเกิดไม่นำพา มาตรฐานทั่วหน้าว่ากันไป บนโลกกลมใบเดียวอันเบี้ยวบูด ไม่มีสูตรแน่นอนให้แก้ไข สถานการณ์ตัวแปรเปลี่ยนแปลงไว จักรวาลยิ่งใหญ่เกินควบคุม ใต้กะลาโลกาอันน่าเศร้า มนุษย์เฝ้าแบ่งแยกแตกเป็นกลุ่ม สิ่งสมมุติมากมายขยายคลุม สร้างเปลือกหุ้มลวงตาพาวุ่นวาย ธรรมชาติแปรปรวนชวนวิตก สร้างนรกสร้างสวรรค์เป็นหลั่นสาย มวลมนุษย์ก็ดิ้นรนจนวางวาย บทสุดท้ายสลายวับดับชีวี เสมอกันทุกคนรวยจนยาก เหลือเศษซากเถ้าถ่านวิญญาณผี ธรรมชาติไม่รู้จักเลวชั่วดี มนุษย์นี้ที่กำหนดเป็นกฏเกณฑ์ จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 15:55:22

ความคิดเห็นที่ 6 17.37 น. ๏ กลอนสี่กี่ซอน ... ซอกซ้อนกี่ฐาน สานฝันสันขวาน .... ตอกบานหน้าต่าง สองข้างบานคู่ ....... กลอนอยู่บนล่าง   เป็นสองฐานสร้าง ... คู่ล่างแลบน ๏ สองมาตรฐาน ...... สร้างบ้านเรือนตน ตึกระฟ้าหม่น .......... รวยจนลืมจำ ย่าปู่อยู่ป่า ............. บ้านนาขนำ ศักดินาย่ำ ............. เหยียบคำครูฤๅ ๏ สักกี่นานั่น .......... ทรงธรรม์ให้ถือ เป็นค่าฝีมือ ............ ฝึกปรืำอทำนา เจ้ายศเจ้าอย่าง ....... ขี่ช้างขี่ม้า สืบทอดยศฐา ......... บรรดาศักดิ์กัน ๏ ฐานบนคนนี้ ......... นั่งชี้นิ้วนั่น ฐานล่างช่างมัน......... รับบัญชานาย รู้ทีรู้ท่า .................. ทำมาค้าขาย สินบนมากมาย ........ เส้นสายนำทาง ๏ ทำมาค้าขึ้น ......... ลืมคืนสินล่าง สายสิญจน์ยินบ้าง .... มัดร่างหลังตาย ฐานบนฐานล่าง ........ ฐานข้างขวาซ้าย ฐานว่างวางวาย ........ ฐานหายนายพัง ๏ ฐานธรรมชาติ ...... ฐานมาตราชั่ง มาตรวัดชาติอัง ....... กฤษฝรั่งเศสไทย นิ้วฟุตศอกวา .......... หรือว่าเซ็นได้ เซ็นติเมตรให้ิ ......... เลือกใช้เลือกทำ ๏ โอ้มาตรฐาน ......... ศาลสูงหรือต่ำ ลืมคิดลืมคำ ............ เปิดตำรามั่ว พจนานุกรม ............ ฐานล้มพ่อครัว ฐานเสาฐานจั่ว ......... ท่วมทั่วถึงกัน ๏ สองมาตรฐาน ....... ต่างด้านดื้อรั้น สมบุกสมบัน ............ อาถรรพ์ฟ้าดิน ฐานธรรมดา ............. ใช่มาปล้อนปลิ้น ต่างดับต่างดิ้น .......... อยู่ถิ่นแหลมทอง-ไร้สองมาตรฐานจิต คิดได้วันใดไทยสยามยิ้มร่าบารนี ๚ะ๛ (ฮี่ฮี่) 19.16 น. แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 53 22:56:08 จากคุณ : นกโก๊ก เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 53 19:20:51

ความคิดเห็นที่ 7 แป่ว.. ขอบ่นๆ ก็เขียนสดหน้าจอ แล้วจู่ๆ ก็วูบ โธ่... แล้วจะจำได้ไหมเนี่ย.. สวัสดีค่ะ พี่นก,, คุณแสงแรก,, น้าราม,, และเจ้าบ้าน พี่ทิกิค่ะ จากคุณ : แจม (สีน้ำฟ้า) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 00:51:18

ความคิดเห็นที่ 8 แจมไม่มานาน.. ระบบจึงลงโทษหรือไงเนี่ย.. ความเห็นเบิ้ลอีก.. เฮ้อ.. เมื่อกี้.. เขียนกลอน..ไปได้หนึ่งบท จำไม่ได้แล้วจริงๆ.. เดี๋ยวแจมค่อยมาต่อใหม่นะคะ.. ขออภัยด้วยค่ะพี่ (น่าอายจริงนิ..แจม) แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 53 00:55:57 จากคุณ : แจม (สีน้ำฟ้า) เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 00:52:20

ความคิดเห็นที่ 9 อืมม์ อืมม์ ระบบลงโทษบ่อย อยู่นะ น้องแจม จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 01:24:13

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีค่ะพี่ทิกิ และพี่ทุกคน มองโลกหล้าปลิวปรายสายลมเศร้า หัวอกเหงาเกินกั้นความหวั่นไหว ท่วมแล้วท่วม..บ่อยครั้งร้อยทุกข์ไว้ โหยไห้หักระทมบ่ล้มเลย เอนอิงแอบหม่นว้างอยู่สร้างโศก เงียบงันมองโลกเคลื่อนโยก,สั่น,ระเหย ฤ ล่วงรอยเวลาชื่นคราเคย โลกจึงเผยช้ำล่วงดูช่วงราน ซ่อนอ้างว้างผ่านคืนรู้ขื่นขม โบกโบยบ่มวิญญาณพานผ่านผลาญ เหลือเพียงเศษฝันซึ้งคิดถึงวาร สงสารคืนนั่งเดินคราเพลินพื้น พื้นหาย...สองฝั่งฝันเกินบรรจบ น้ำท่วมทบลบแล้วกับแววรื่น เหม่อเดียวดายหนาวล้ำพรมค่ำคืน สะอึกสะอื้นดุจมลายกับสายลม จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 53 12:33:39