|
โคเวนปล่อยมือแล้ว เขาทรุดตัวข้างนัคทา สิ้นแรงจนพูดอะไรไม่ออก ชาวอิยาตบไหล่เพื่อนครั้งหนึ่งก่อนจะลุกไปดูเด็กหญิงทั้งสอง คานาราวกับหลับอยู่ ท่าทางยังไม่เป็นไร ร่างกายคงรับพลังจากโคเวนไปบ้างบางส่วนเหมือนกัน ส่วนนายีนั้นเขาไม่กล้าแก้ผ้าพันแผลดู แต่คิดว่าหน้าเธอมีสีเลือดขึ้นแล้ว ท่าทางไม่ทรมานอีกต่อไป ลูกดูเหมือนหลับสบาย ไม่ช้าคงตื่นขึ้นมา
"ข้าจะเอาคานาเข้าเครื่องแทน เจ้าก็ไปพักเถอะ" นัคทาบอกเพื่อน "อย่าเพิ่งให้นายีเห็นชามูตอนนี้ เธอจะตกใจ"
"อืม"
โคเวนเข้าไปในห้องที่เคยเป็นห้องเขา นัคทาได้ยินเสียงเพลง โคเวนคงเลือกเพลงที่ทำให้ตนผ่อนคลายลง เขาเองก็รู้สึกตึงเครียดแปลก ๆ เช่นกัน เป็นความรู้สึกประหลาดซึ่งผสมผสานระหว่างความสงบของคนที่รู้ดีว่าจะต้องทำอะไรต่อไป แต่ในขณะเดียวก็ไม่มีทางทราบว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น เดินไปอีกทางหนึ่ง บางทีตอนนี้อาจจะยังถอยกลับได้ แต่ยิ่งเดินไปจะยิ่งไม่มีวันถอยกลับ จะไม่อาจล่วงรู้ชะตากรรมใด ๆ ได้เลย
...หากถอยกลับจะทำอย่างไร ฆ่าโคเวน ฆ่าคานาอันหรือ เขาก็ได้สิ่งที่ตนปรารถนาแล้ว ทราบว่าชามูเองก็ย่ำแย่เช่นกัน และนายีก็จะไม่ตาย
นัคทาหัวเราะหึ ๆ แห้งแล้งออกมา...สัญชาตญาณขั้นต่ำของคนเราช่างบัดซบได้จนน่ากลัวจริง ๆ
แต่เขารู้ ถ้าหากทำเช่นนั้นเมื่อไร เขาจะไม่มีวันกลับเป็นสิ่งที่มีสติปัญญากว่าสัตว์ได้อีกต่อไป เขาจะทำลายจิตวิญญาณของตนเอง อีกอย่างหนึ่ง เขาทำได้หรือเปล่า...นัคทาไม่แน่ใจ บางทีอาจได้เมื่อตกอยู่ในสภาพเหมือนสัตว์ที่สุดเท่านั้น แต่ตราบใดที่ยังพอมีสติก็ทำไม่ได้หรอก ทำไม่ได้เช่นเดียวกับที่ฆ่าพ่อแม่พี่น้องของตนเองไม่ได้กระมัง
ชายหนุ่มนั่งอยู่เป็นเวลานาน สุดท้ายนายีก็ขยับตัว เผยอเปลือกตาขึ้น นัคทาจึงไปดูเธอ
“พ่อจ๋า นายีฝัน” เด็กหญิงบอก
“อย่างนั้นหรือ นายีเจ็บตรงไหนหรือเปล่า สบายดีแล้วหรือยัง” ชายหนุ่มถาม
“นายีฝันว่าเห็นพี่สาวคนหนึ่ง เอาของสวยมากไม่ให้ นายีไม่รู้ว่าเป็นอะไร พี่สาวบอกว่าพ่อของพี่สาวให้เอามาให้” เด็กหญิงบอกเจื้อยแจ้วต่อไป
พ่อหรือ ผู้หญิงที่โคเวนให้เชื้อยอมให้ลูกรู้แล้วหรือ...แวบหนึ่งนัคทาคิดอย่างนั้น แต่แล้วความแปลกใจก็มาเยือน ความฝันนั้นจริงหรือ มีการสื่อสารบางอย่าง หรือว่าเพียงฝันธรรมดาสามัญ
“นายีเล่นกับพี่สาว แต่พี่ไม่สบาย” นายีลุกขึ้น หันไปมองร่างของคานาอันข้างกาย ไม่มีความแปลกใจใด ๆ เลย “พ่อจ๋า พี่สาวจะตื่นเมื่อไร เล่นกันสนุกดี”
“นายีอยากให้พี่เขาตื่นหรือลูก” นัคทาถามด้วยเสียงอ่อนโยน “ถ้าอย่างนั้นเจ้าช่วยพี่เขาได้ไหม...”
ผูกสัมพันธ์ซึ่งพ่อไม่มีวันล่วงรู้ว่าจะนำเจ้าไปสู่อะไร สร้างโลกใหม่ที่พ่ออาจไม่มีวันจะไปถึงกับเจ้าได้
…
เด็กหญิงสองคนเล่นกันอยู่ที่ลานชายป่า ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดหนวกหูยิ่งนัก คานาอันยังไม่มีแรงเท่าไร แต่ก็ขืนจะวิ่งไป ที่จริงยังมีหน้ามาชวนน้องปีนต้นไม้ เพราะตอนตัวอยู่ในเมืองไม่เคยเห็นต้นไม้อย่างนี้มาก่อน น่าเสียดายที่โดนพ่อห้ามปรามโดยไว
นายีอ่อนกว่าคานาอันสองปี ยังไม่รู้เรื่องราวต่าง ๆ มากมายในโลกนี้ บางทีอาจยังไม่เข้าใจกระทั่งเรื่องอิยาและชามูอย่างชัดเจนด้วยซ้ำไป ความเจ็บปวดและความตายที่ผ่านมายังดูเป็นเรื่องห่างไกล แม้พอดูออกว่าเพราะเธอผ่านเรื่องต่าง ๆ มามากกว่าคานา จึงดูว่าน่าจะโตขึ้นขรึมจริงจังกว่า แต่เด็กหญิงก็ชอบพี่สาวชาญฉลาดที่ช่างเล่นนั่นนี่และมีเรื่องเล่ามากมาย เธอชอบพ่อของพี่สาวเช่นกัน ดูเหมือนเด็กหญิงจะไม่ได้เชื่อมโยงเขาเข้ากับชามูที่น่ากลัวดังโคเวนกับนัคทาเคยกลัว เธอคิดว่าเขาเป็นลุงโคเวน ลุงโคเวนมีนิทานเยอะ ใจดี เด็กหญิงก็ชอบเขาเหมือนที่ชอบพี่สาวนั่นเอง เธอชอบพี่สาวมากพอจะยอมเกือบทุกครั้งที่พ่อขอเจาะเลือด แต่บางทีก็หงุดหงิดงอแง อาละวาดว่าไม่รักพี่สาวแล้ว ไม่รักพ่อไม่รักลุงโคเวนแล้วเหมือนกัน
“พรุ่งนี้คงกลับเผ่าไหว เมียข้าเป็นห่วงแย่แล้ว” นัคทาบอก เขาเดินไปกลับระหว่างเผ่าสองสามครั้งในรอบสามสี่วันนี้เพื่อแจ้งข่าว โคเวนเองก็กลับเมืองชามูเช่นกัน เขาไม่เคยขอเลือดจากนัคทาแม้แต่ครั้งเดียว แต่ชาวอิยาดูก็รู้ว่าเพื่อนไปให้พลังคน เห็นโคเวนกลับมาท่าทางโทรมเมื่อไรเขาก็ถอนใจ ให้เลือดบ้าง เขาไม่เป็นไร ถึงอย่างไรร่างกายอิยายิ่งให้เลือดมากก็ยิ่งสร้างทดแทนไวอยู่แล้ว ที่จริงนัคทาก็ยังสนใจเรื่องนี้มากอยู่เหมือนเดิม แม้ในใจจะมีเรื่องกังวลไม่น้อย ก็ยังรู้สึกสงสัยว่าเมื่อถึงวันที่คานากับนายีพร้อม และคานากัดนายีให้เป็นสุนัขป่า ตอนนั้นผลที่ได้จะเป็นอย่างไร หากพวกเธอยังกินเลือดและให้พลังอยู่เช่นนี้ต่อไปในอีกหลายปีข้างหน้า การกลายร่างครั้งจะต้องมีอะไรยิ่งกว่าตอนที่เขาเป็นฝ่ายให้เลือดโคเวนอยู่ข้างเดียวเพียงสองปีแน่นอน
“กลับเผ่าแล้วจะทำอย่างไร” โคเวนถาม
“ยังพาคานาไปด้วยไม่ได้ อันตราย จะเจาะเลือดใส่กล่องเย็นทิ้งไว้บ้าง เผื่อจำเป็น” นัคทาบอก “จากนั้นข้าจะเรียกประชุมคนที่เหลือรอด...พูดเรื่องทั้งหมดให้พวกเขาฟัง”
โคเวนเงียบไป
“ข้าก็ตั้งใจจะทำอย่างนั้นเหมือนกัน” เขาเอ่ยในที่สุด “แต่อย่าได้ไปคนเดียว ข้าจะพาคานากลับเมืองก่อน จากนั้นจะไปกับเจ้า คงไม่ปรากฏตัวเพราะจะทำให้เจ้าพูดลำบากยิ่งขึ้น แต่จะรออยู่รอบนอก หากเจ้ามีอันตรายให้ส่งสัญญาณโดยไว”
“หือ”
“เราจะมีชีวิตต่อไป นัคทา จนกว่าจะพาอิยาและชามูปีนขึ้นจากนรกได้” โคเวนบอกเรียบ ๆ “ดังนั้นอย่าได้ตาย”
| จากคุณ |
:
ลวิตร์   
|
| เขียนเมื่อ |
:
12 พ.ย. 53 14:45:45
|
|
|
|
Sinner Redeems (๑๗/ครึ่งแรก)
