^แด่คุณผู้หญิงที่รัก^

เอ่อ...จะว่าเขียนเล่น ๆ ระบายอารมณ์ก็ได้ค่ะ

-----------------------
For you, my lady
แด่คุณผู้หญิงที่รัก

ถ้าคุณเคยสงสัยว่าทำไมพวกผู้ชายถึงบ้าเซ็กซ์และบอล ตอนนี้ผมกำลังสงสัยเช่นกันว่าทำไมพวกผู้หญิงถึงคลั่งไคล้การช็อปปิ้ง

เห็นแก่พระเจ้า ผมยังหาความน่าพิสมัยของการเดินอยู่ท่ามกลางผู้คนที่แทบจะเบียดกันตายไม่เจอจริง ๆ

เรื่องของเรื่องคือวันนี้คุณชวนผมไปกินข้าว ใช่...กินข้าว คุณบอกผมอย่างนั้น และไม่มีปัญหา แม้ที่ที่คุณอยากไปกินจะเป็นร้านก๊วยจั๊บในย่านการค้าส่งชื่อดังก็เถอะ

แม้จะเป็นเดือนพฤศจิกายน แต่ที่รัก ผมบอกได้เลยว่าหน้าหนาวที่พูดกันในประเทศคุณน่ะมันก็แค่คำพูดโก้ ๆ ของช่วงเวลาที่ร้อนน้อยกว่าปกตินิดหน่อย แต่สำหรับมนุษย์ห้องแอร์อย่างผมแล้ว บอกได้เลยว่ามันร้อนมาก ๆ ร้อนจนตับจะแตกอย่างที่คุณเคยบ่นนั่นละ ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจที่การกินข้าวในที่ที่อากาศร้อนจัดจะทำให้ผมหัวเสีย แต่เมื่อเป็นความต้องการของคุณผมก็โอเค ไม่ได้เลวร้ายสักเท่าไร อย่างน้อยก็ยังไม่ได้อยู่กลางแดดละนะ

แต่ที่เลวร้ายคือหลังกินข้าวเสร็จคุณอยากจะซื้อของชิ้นหนึ่ง ซึ่งโอเค...ผมเดินตามคุณได้อยู่แล้ว กับแค่การซื้อของชิ้นเดียว

แต่...(ไม่ต้องแปลกใจ ผมยังมีอีกหลายแต่แน่นอน) การซื้อของชิ้นเดียวของคุณคือการต้องฝ่าดงมนุษย์ที่แทบจะเหยียบกันตายเข้าไปในตรอกแคบ ๆ ที่โคตรจะร้อนและเต็มไปด้วยไอชื้นที่เหนอะหนะของคนที่ผ่านไปมา และหน้าที่ของผมคือการปกป้องเป้ากางเกงของตัวเองและทุกส่วนในตัวคุณ

เห็นแก่พระเจ้า ถ้าเป็นผมจะรีบจ้ำให้เร็วที่สุด หาร้านที่ต้องการให้เจอแล้วซื้อของชิ้นนั้นก่อนจะรีบเผ่นไปให้พ้นอย่างรวดเร็ว

แต่...เป็นสัญชาตญาณผู้หญิงหรือไงครับคนดี ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมคุณต้องแวะแทบทุกร้าน อะไรต่อมิอะไรที่ผมยังหาความน่าสนใจไม่เจอ แต่มันกลับดึงดูดความสนใจของคุณเหลือเกิน

เห็นแก่พระเจ้า...ผมว่าตุ๊กตาตัวนั้นมันก็คล้าย ๆ หมีควายในห้องนอนคุณอยู่นะ ไม่เห็นจะน่าตื่นเต้นเลย

ที่รัก...คุณก็รู้ว่าผมไม่เคยมีปัญหากับการเดินอยู่ข้าง ๆ คุณ แต่ปัญหามันเกิดกับผมเมื่อที่นี่มันร้อน มันแออัดและผมกำลังจะหายใจไม่ออก

แต่...คุณที่เคยใส่ใจผมก็ไม่เคยหันมามองเลย

ผมโอเคเสมอกับการถือของให้คุณ ทั้งที่ผมไม่เคยทำให้ใครมาก่อน แต่ไม่ใช่ถุงพะรุงพะรังที่แทบจะทับขาผมไม่ให้ก้าวไปไหนได้อยู่แล้ว

หลังจากเดินไปไกลพอควร ในที่สุดคุณก็หันมาเห็นผม แต่พระเจ้าเถอะ...ผมรู้ว่าหน้าตาตัวเองคงบอกบุญไม่รับอย่างมาก แต่ที่ผมไม่รู้คือคำพูดแบบนั้นหลุดออกมาจากปากคุณได้อย่างไร

‘กลับไปก่อนก็ได้นะ’

เหอะ...น่าตื้นตันชะมัด ทั้งที่คุณเคยบอกว่าเป็นห่วงผมมากจนไม่อยากให้ผมไปไหนต่อไหนเอง แม้แต่ไปทำงานยังต้องให้คนขับรถไปส่งทั้งที่แต่ก่อนผมก็เคยขับรถไปกลับเองอยู่ตลอด แต่ตอนนี้คุณกำลังบอกให้ผมเดินฝ่าดงมนุษย์กลับไปเองในสถานที่ที่ทั้งโคตรร้อนและเสี่ยงต่ออาชญากรรมแบบนี้น่ะเหรอ

ความเกรงใจที่คุณเคยพูดถึงหรือความห่วงใยที่คุณเคยมีให้ผมเหมือนจะละลายหายไปแล้วสินะ

คุณไม่พร้อมที่จะกลับ ส่วนผมก็ไม่ต้องการจะอยู่ แต่เพื่อคุณไง เพื่อคุณ ผมจึงต้องอยู่และเดินไปกับคุณ

แล้วไง...คุณดูมีความสุข สนุกเหลือเกินกับการแวะร้านนั้นร้านนี้ ส่วนผมก็เป็นได้แค่หมาแก่ที่เดินตามเจ้าของอย่างซื่อสัตย์

น่ารำคาญชะมัด ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ว่ามันมีอะไรน่าสนใจนักหนาในสายตาคุณ

กระเป๋าที่คุณมีเป็นสิบ ๆ ใบ ยังจะหามาอีกทำไม

เสื้อนั่นคุณก็ซื้อรายวัน วันนี้ยังจะซื้ออีกเหรอ

แล้วนั่นอะไรตุ๊กตาเต็มห้องนอน คุณยังคิดจะหาไปเพิ่มอีกเหรอ

ชุดเครื่องครัวนั่นอะไร จะแบบไหนมันก็ใส่อาหารได้เหมือนกันละ

‘สีไหนสวย’ คุณยังหันมาถามผม แล้วหยิบกระเป๋าสองใบมาเทียบกันให้ดูเสียด้วย

ทาสผู้ซื่อสัตย์ของคุณทำได้แค่ชี้ไปแกน ๆ อย่างนั้นละ สำหรับผมแล้วมันงี่เง่าและไม่สวยเลยสักสี เว้นก็แต่ขาวกับดำนั่นละ

‘เหนื่อยแล้วเหรอ...มาเดี๋ยวช่วยถือ’ ขอร้องเถอะอย่าถามดีกว่า ถ้าคุณรู้ว่าผมเหนื่อยก็เสียสละเวลาช็อปปิ้งกลับไปด้วยกันเถอะครับ มันร้อนเข้าใจไหม

‘เดี๋ยวนะ ถึงตรงนั้นแล้ววกกลับละ’ เหอะ...ผมเห็นว่ามันผ่านจุดจุดนั้นมาแล้วแต่คุณก็ไม่คิดจะวกกลับ

เห็นแก่พระเจ้า ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าพวกคุณจะชอบอะไรนักหนา ทั้งที่มันร้อนออกขนาดนี้

และที่ร้ายคือ...ขณะที่พวกคุณเรียกร้องไม่อยากไปเที่ยวป่าเขาลำเนาไพรเพราะความลำบาก แต่พวกคุณกลับทนลำบากกับเรื่องแบบนี้ได้ ให้ตายเถอะ...

คุณเคยหาว่าผมให้คุณได้ไม่มากพอ ไม่เท่ากับใครหลายคนที่อยากจะให้คุณ

ลองให้ไอ้พวกผู้ชายที่มาจีบคุณ และคุณเคยว่ามันดีนักดีหนามาเดินแบบนี้บ้างสิ คุณจะได้รู้ว่าความจริงเราก็ไม่ได้ต่างกันหรอก

คุณเห็นว่ามันให้ได้มาก เพรามันไม่ได้ให้ทุกอย่างที่คุณต้องการ แต่ผมต้องให้ทุกอย่างที่คุณต้องการ แม้แต่การมาเดินตามคุณต้อย ๆ ทั้งที่มันไม่ใช่วิสัยของผมเลยสักนิด

บอกได้เลยว่าเหตุผลเดียวที่ผมยอมทำ...เพราะคุณคือผู้หญิงที่ผมรัก

แต่ได้โปรดเถอะคนดี บางครั้งการกระทำของคุณก็เป็นอะไรที่ยากจะเข้าใจ และผมก็หน่ายไปบ้างที่จะทำความเข้าใจ

เรื่องง่าย ๆ ที่ผู้ชายอย่างเราทำจึงเป็นการนิ่งเฉยที่คุณว่าไม่ทำอะไรนั่นละ

แต่สำหรับผมแล้วนั่นคือการอดทน

เราอดทนต่อความไร้เหตุผลของผู้หญิง เราอดทนต่อการกระทำที่เราไม่เข้าใจ เพียงเพราะเรารักคุณ

เรื่องง่าย ๆ ที่เราทำแล้วคุณไม่พอใจ แต่เราก็ไม่รู้จะทำอย่างไรจริง ๆ

เพราะเรายังไม่เข้าใจคุณ และคุณ...ก็ไม่เคยคิดจะเข้าใจเรา

วันนี้คุณรู้ว่าผมเบื่อที่จะเดิน เมื่อกลับมาคุณจึงงอนใส่ผม ขณะที่ผมยังได้แต่นั่งนิ่ง ๆ และปวดหัวกับเวลา 4 ชั่วโมงที่เสียไปท่ามกลางความร้อน

แต่ไม่เป็นไร ผมยังโอเคและยินดีจะทำตามความต้องการของคุณ แต่เพียงเหตุผลง่าย ๆ ที่อยากให้คุณรู้และจดจำไว้

...คือผมรักคุณ...




ปล. ถ้าจะกรุณา...เราหันมาทำความเข้าใจกันบ้าง ผมคงขอบคุณ
แต่...ช่างมันเถอะ ผมรู้ว่าอาจเป็นแค่ความฝัน ถ้าจะให้ผู้หญิง...มีเหตุผล

จากคุณ	: Argent
เขียนเมื่อ	: 13 พ.ย. 53 16:14:32