ความคิดเห็นที่ 1 เรนาเขย่าร่างโซลโทครั้งแล้วครั้งเล่า  ตกใจจนน้ำตาไหลออกมา  เธอพยายามยกร่างเขา   แต่โซลโทตัวหนักยิ่งนัก   แม้ลากแล้วลากอีกจนเรนาสิ้นแรงก็ไปได้เพียงไม่กี่ก้าว   ครั้นเรนาพยายามแบกเขาขึ้นหลัง  กลับพบว่าตนขยับไม่ได้  แถมแทบจะถูกทับแบนด้วย เธอร้อนใจเต็มทีไม่ทราบจะทำอย่างไร  สุดท้ายในสมองอันปั่นป่วนก็คิดว่าคงยอมต้องทิ้งเขาไว้จริง ๆ   ต้องไปตามคนมาช่วยให้ได้ แต่ว่าตอนที่กำลังละล้าละลังนั้นเอง  โซลโทซึ่งนอนอยู่กับพื้นก็ยันร่างลุกขึ้นมา "โซลโท!" เรนาร้องอุทานด้วยความยินดี   กรากเข้าไปจับไหล่ของเขาไว้ "เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง   เป็นอะไรมากไหม   ข้าเป็นห่วงแทบแย่   รู้สึกอย่างไรบ้าง   อย่าเพิ่งขยับนะ   ข้าจะรีบไปตามหมอมา" "ไม่เป็นไรหรอก  เรนา" เจ้าของร้านเอชานตอบ    เขาจับมือเธอไว้ก่อนจะพลิกตัวขึ้นมานั่ง   เรนาชะงักไป โซลโทก็ยังคงดูเป็นโซลโท   ร่างใหญ่แข็งแรง   ผมสีเหลืองน้ำตาลเหมือนทรายหรือฟางข้าว   ดวงตาสีฟ้าอ่อน  เครื่องหน้าเรียบ ๆ อย่างคนชนบท แม้ดูสบายตาก็ไม่หล่อเหลาอะไร ทว่าเวลานี้ เรนากลับรู้สึกอย่างประหลาดว่ามีบางสิ่งเปลี่ยนแปลง  เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไรก็เพ่งมองนิ่งอยู่  โซลโทเห็นดังนั้นจึงยิ้มให้พลางวางมือลงบนหน้าอกตน  ชั่วขณะที่ชายหนุ่มวางมือบนหน้าอกนั่นเอง   หลานสาวร้านเฮเบลก็รู้สึกว่าตาพร่าพราย   เธอไม่เห็นมีอะไรผิดปรกติอีกต่อไป  จึงคิดว่าคงจะตกใจมากเกินขนาดเท่านั้นเอง "ไม่เป็นไรจริงหรือ" หญิงสาวถามย้ำ "ไม่เป็นไรจริง ๆ" โซลโทตอบ "ข้าคงทำงานมากไปหน่อย   ข้ามาตามเจ้าไงล่ะเรนา   เย็นแล้วไม่รีบกลับบ้าน  ท่านทาร์นจะเป็นห่วงเอา" "เจ้าทำงานมากไปจริง ๆ" หญิงสาวบอก  ช่วยคนรักให้ลุกขึ้น "ภายหน้าห้ามทำงานหนักขนาดนี้อีกนะ   ถ้าเจ้าเป็นอะไรไปข้าต้องเสียใจมาก ๆ แน่ ๆ" โซลโทหัวเราะไม่ตอบอะไร  เรนาจึงทำหน้าบึ้งใส่เขานิดหนึ่งฐานไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่ได้  แต่ต่อมาค่อยนึกออกว่าตนเพิ่งเขียนอะไรไป   เธอจึงเก็บกระดาษที่เขียนเพลินจนได้ปึกใหญ่ขึ้นมา   เล่าเรื่องราวทั้งหลายให้เจ้าของร้านเอชานฟัง "ข้าคงต้องอ่านอีกที  เขียนเร็วยิ่งนัก  จำไม่ค่อยได้ว่าเขียนอะไรไป" "ก็ไว้พรุ่งนี้แล้วกัน   วันนี้ไปกินข้าวเสียก่อน" โซลโทบอก "ข้าวกลางวันได้กินหรือเปล่า   ไม่กินข้าวเดี๋ยวก็ไม่สบาย" เรนาฟังอย่างนั้นก็พยักหน้า   รู้สึกตัวว่าลืมกินข้าวกลางวันไปจริง ๆ   เธอตามโซลโทขึ้นวงเวทมนตร์ไปยังชั้นดาดฟ้าที่พวกมังกรรออยู่ หญิงสาวเข้าไปหาดอกไม้น้อยที่นอนหลับรอเรียบร้อยแล้ว  บอกขอโทษมันที่ใช้เวลานาน  ส่วนโซลโทก็ไปหารัฟ ปรกติยามโซลโทหายไปและกลับมาเช่นนี้   รัฟจะต้องร้องกี๊ซ ๆ กระตือรือร้น   แปลเป็นข้อความคล้าย ๆ "อ๊ะ โซลโทกลับมาแล้ว ๆๆ   รัฟคิดถึง ๆๆๆ" จากนั้นถ้าหากท่านเจ้าของร้านไม่ระวังตัวให้ดี   จะต้องถูกลิ้นสาก ๆ เลียหน้าเลียตา   รัฟถือว่าหายไปสิบนาทีหรือสามวันแล้วได้เจอกันใหม่ก็น่าดีใจเท่ากัน   โซลโทกลับมาแล้วต้องชวนเล่นให้สมใจ แต่ตอนนั้น เรนาก็สังเกตแวบหนึ่งเหมือนกันว่ารัฟไม่ร้องกี๊ซ เมื่อเธอหันไปมองจึงเห็นว่าเจ้ามังกรเขียวเรียบร้อยจนน่าประหลาด  ยามโซลโทยกมือขึ้น  รัฟก็โน้มหัวลงมาให้ลูบโดยง่าย  ไม่พยายามเลีย ๆ อม ๆ มือไปด้วยแต่อย่างไร  ...มันโน้มหัวหมอบกิริยาดีราวกับมังกรหลวงที่ฝึกมาแล้ว   ดวงตาสีเหลืองนิ่งเรียบปราศจากแววกระตือรือร้นช่างเล่นตามปรกติโดยสิ้นเชิง "วันนี้รัฟเรียบร้อยจัง" หญิงสาวตั้งข้อสังเกต "มันคงเริ่มเป็นผู้ใหญ่แล้ว" เจ้าของร้านเอชานตอบ เรนาไม่ได้ติดใจสงสัยอะไร   ที่จริงเธอก็ไม่ได้ติดใจอยู่นั่นเองแม้เมื่อยามขึ้นบินดอกไม้น้อยจะเริ่มถอยห่างรัฟอย่างแปลก ๆ   ปรกติดอกไม้น้อยหยิ่ง  ชอบทำตัวเป็นพี่สาวรำคาญรัฟไปทุกเรื่อง  แต่มังกรดำมักจะช่วยดูทางลมให้  และชอบบินคู่กันเพราะมังกรทั้งเมืองนี้นอกจากริอัลกับรัฟแล้ว  ก็ไม่มีตัวใดบินเร็วสู้ดอกไม้น้อยได้  อย่างไรก็ตาม  วันนี้มังกรดำของเรนากลับทิ้งระยะห่างออกไป   ท่าทางมันตื่น ๆ ไม่ค่อยแน่ใจ   ทั้งยังขู่แฟ่เมื่อรัฟเข้ามาใกล้ด้วย โซลโทส่งเรนาที่ร้านเฮเบล   แต่เขาไม่ได้รอจนเห็นหญิงสาวลงดีแล้วจึงค่อยจากไป   เรนาไม่ได้คิดอะไรเลย  แต่ท่านตาที่มาช่วยจับบังเหียนมังกรให้กลับเป็นคนเอ่ยถามขึ้น "นานา  ทำไมวันนี้เจ้าหนุ่มร้านเอชานถึงรีบไปนัก" "เขากลัวท่านตาน่ะสิคะ" หญิงสาวตอบยิ้ม ๆ "ท่านตาอยู่ในลานแบบนี้   โซลโทคงกลัวท่านจะขี่ฟาลอคขึ้นไปเฉ่งกระมัง" "ปรกติถึงข้าอยู่ในลาน เวลามาส่งเจ้า ข้าก็เห็นมันรอดูจนเจ้าลงดีแล้วทุกครั้งจึงค่อยไป" ท่านทาร์นบอก "เจ้าควรไปบอกมัน  หากนึกว่าข้าอนุญาตให้คบหากันได้แล้วเลยเกิดเหลิง  เห็นเจ้าเป็นของตายไม่ต้องให้เกียรติก็ได้   ข้าจะไปฆ่ามัน" เรนาหัวเราะคำอันดุร้ายนั้น   แต่ไม่ได้คิดอะไรเลย ... เอลาซแปลกใจเล็กน้อยเมื่อลงมาตอนเช้า  ปรกติเขาไม่ใช่คนตื่นสาย  แต่ก็ไม่เคยประสบความสำเร็จในการตื่นเช้ากว่าโซลโทสักทีเช่นกัน  ท่านเจ้าของร้านมักตื่นมาแต่ไก่โห่  ทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก่อนหกโมงเช้า พอท่านชายลงมาก็มักจะพบว่าตนยังไม่ทันทำอะไร   กลับมีอาหารเช้าที่ถึงจะไม่อร่อยนักแต่ก็เยอะแยะอลังการวางรออยู่พร้อมน้ำชาเรียบร้อยแล้ว แต่วันนี้ไม่มีอาหารเช้าอลังการแต่อย่างใด  มีเพียงโซลโทนั่งกินข้าวอยู่คนเดียว  เขาปิ้งแผ่นแป้งเฉพาะส่วนของตนคนเดียวเท่านั้น  และชงชาให้ตัวเองถ้วยเดียวด้วย   ท่านชายงงหน่อยหนึ่ง  แต่เมื่อเห็นโซลโทไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ  ชายหนุ่มซึ่งเป็นคนหน้าบางก็คิดได้ว่าบางทีโซลโทคงเริ่มลำบากใจที่ข้ามากินอยู่เปล่า ๆ แล้วกระมัง   อีกอย่างหนึ่ง บางทีเจ้าของร้านเอชานอาจจะเริ่มไม่พอใจแล้วที่ท่านชายทำราวกับเขาเป็นคนรับใช้   ดีแต่อ้าปากรอกินข้าวที่เขาเป็นคนทำให้อยู่ได้ทุกวัน   ไม่รู้จักช่วยตัวเอง ท่านชายคิดเช่นนั้นก็หน้าแดง  เร่งเข้าครัวไปทำอาหารของตนเอง  เรื่องเพียงต้มชาปิ้งแผ่นแป้ง  เขาย่อมทำเองได้   อีกอย่างหนึ่งโซลโทก็ทำเครื่องทาหน้าแผ่นแป้งทิ้งไว้ในตู้มากมาย ยังไม่นับที่เรนาชอบทำมาฝากด้วย ทำอาหารเช้าไม่ได้ยากเย็นอะไร   ไม่ช้าเอลาซก็ยกแผ่นแป้งส่วนของตนออกมา  เหลือเพียงรอให้น้ำเดือดจะได้ต้มชาเท่านั้นเอง โซลโทไม่ได้ทักทายเขา  เพียงพยักหน้าให้หน่อยหนึ่ง   ท่านชายก็พยักหน้าตอบเช่นกัน   ปรกติเจ้าของร้านเอชานจะช่างคุยกว่านี้นิดหน่อย  แต่ท่านชายคิดว่าเขาคงมีหลายเรื่องให้คิด  เลยไม่ได้สนใจ อย่างไรก็ตาม  แขกคนต่อมาไม่ได้หน้าบางเป็นผู้ดีอย่างเอลาซเลย "อะไรวะ  ทำไมไม่มีข้าวกิน" เทย์ เฮเบลอาละวาด คนที่เหลืออีกสองหันไปมองสิ่งมีชีวิตเห็นแก่ตัวตรงประตูห้องกินข้าว   ก่อนจะหันกลับไปสนใจอาหารของตัวเอง "ไอ้ขอรับ   อาหารล่ะอาหาร" พ่อมดยังคงประท้วงต่อไป "ครัวอยู่ทางนั้น" โซลโทชี้นิ้ว   ตอบง่าย ๆ เทย์ชะงักหน่อยหนึ่ง   เกิดสงสัยว่าไอ้ขอรับอารมณ์บูดมาจากไหนหรือเปล่า   แต่เพราะหิวเต็มทีพ่อมดจึงยักไหล่   เดินเข้าครัวไปทำอะไรดังโคร้งเคร้งอยู่คนเดียว "เปิดเทอมหน้าข้าคงต้องพยายามจัดเวลาให้ดีกว่านี้" ชายหนุ่มบอกเมื่อกลับออกมาอีกครั้งพร้อมแผ่นแป้งและเครื่องทาของตนเอง "นอกจากไปสอนแทนคุณหนูวิดาแล้ว  ข้าคิดว่าจะไปที่ร้านเฮเบลบ้าง  อยากทดลองอะไรหลายอย่างที่ร้านนั่น   แล้วก็คิดว่าควรช่วยตาแก่โหดเสียที หมู่นี้ชักแก่แล้วแต่ยังขืนทำงานหนักเกินตัว  แต่ไอ้ขอรับ ข้าจะทำแผนกับเรื่องประชาสัมพันธ์ไว้สำหรับฤดูใบไม้ผลิ   เจ้าคิดว่า..." "ข้าจะขายร้านเอชาน" โซลโทบอกเรียบง่าย เทย์ที่กำลังจะกัดแผ่นแป้งกัดลิ้นตัวเองดังกร้วมทันที "ฮะ!" พ่อมดออกเสียงหลังจากผ่านวินาทีเจ็บปวดสุดชีวิตไปได้สำเร็จ "ข้าจะขายร้านเอชาน   หากท่านทาร์นจะรับซื้อมังกรทั้งสามตัวต่อก็คงดีมาก" เมื่อถึงตอนนี้  แม้ท่านชายก็ยังตกใจเช่นกัน "เฮ้ยไอ้ขอรับ  เจ้าไข้ขึ้นหรือเปล่า" เทย์ถามอย่างไม่แน่ใจ “พวกเจ้าก็มีที่ไปดีแล้วไม่ใช่หรือ   เจ้าก็กลับร้านเฮเบล  ท่านชายไม่ช้าคงกลับบ้านท่านพ่อ   ท่านเจวานเองเมื่อแต่งงานกับเจ้าหญิงแล้วคงไม่ได้คิดทำอะไรที่นี่ต่อไปให้เนิ่นนานหรอก   เขาเป็นลูกเขยของพระราชา   เท่ากับเป็นเจ้าชาย   ไม่คิดหรือว่าถ้าหากเป็นอย่างนี้   คนที่จะเป็นพระราชาคนต่อไปหากไม่ใช่ท่านชาย  เจ้าหญิงโมราก็ต้องขึ้นเป็นพระราชินี  ท่านเจวานเป็นพระสวามี   ใครจะให้มาทำงานร้านเล็ก ๆ ในเมืองมหาวิทยาลัยเล็ก ๆ อยู่ได้" เจ้าของร้านเอชานบอก "อีกอย่าง ข้าไม่สนใจจะทำกิจการร้านมังกรแล้ว น่าเบื่อหน่ายยิ่งนัก" "โซลโท  เจ้าไม่สบายใช่ไหม" เอลาซเริ่มเป็นห่วงขึ้นมาอีกคน โซลโทมองคนทั้งสองตรงหน้า ฝ่ายตรงข้ามก็มองเขาเช่นกัน ครั้นแล้วเทย์และเอลาซต่างก็เห็นชัดตาว่ามีบางสิ่งผิดประหลาดในตัวเพื่อนตน   ใบหน้าร่างกายยังคงเป็นโซลโท   แต่แววตาเปลี่ยนไป   ไม่มีความใสสัตย์ซื่ออีกแล้ว   ไม่มีความเยาว์วัยยังไม่รู้ไม่เข้าใจโลกอีกมากของโซลโท   แววตานั้นราวกับคนที่ผ่านโลกมาไม่รู้กี่พันปี  มีประสบการณ์มาก  เปี่ยมด้วยความมั่นใจ   แต่แม้มองทุกสิ่งทะลุตลอดเป็นอย่างดีก็ไม่แยแสสิ่งใดนอกจากตนเอง "เจ้าเป็นใคร" เทย์เอ่ยช้า ๆ ในที่สุด  เขากดเสียงต่ำ   แม้ท่านชายเองก็เลื่อนมือลงจับมีดเหน็บตรงเข็มขัดเช่นกัน "ข้าคือโซลโท เอชานอย่างไรเล่า" อีกฝ่ายหัวเราะแผ่วเบา "เจ้าไม่ใช่ไอ้ขอรับ" พ่อมดโต้กลับไปทันที "เป็นใคร   เกิดอะไรขึ้นกับไอ้ขอรับกันแน่" คนที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาบิดมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม "อ้อ  หมายถึงโซลโทคนนั้นหรอกหรือ...ตายไปนานแล้วละ" เขาบอก "ตายไปแต่เมื่อสิบกว่าปีก่อน   ไม่เคยอยู่ที่นี่มาแต่แรกแล้ว" ... หลายวินาทีผ่านไป   เทย์กับเอลาซแทบลืมหายใจ "หมายความว่าอย่างไร" ท่านชายเอ่ยถามในที่สุด "เหตุใดไม่รอเจวาน โยราห์มาอีกคน" ชายที่ไม่ใช่โซลโทถามง่าย ๆ "ข้าขี้เกียจเล่าหลายครั้งให้มากความ" เจวานมาถึงหลังจากนั้นไม่นาน  ปรกติเขามักถึงร้านเวลานี้ทุกวัน  บางครั้งก็กินอาหารเช้า  บางครั้งก็ดื่มเพียงชา  ชายวัยกลางคนก็ไม่แน่ใจว่าตนติดใจโต๊ะอาหารเช้าที่มีคนล้อมวงกินกันหลายคนแต่เมื่อไร อย่างไรก็ตาม บรรยากาศเช้านี้ต่างจากทุกวันอย่างเห็นได้ชัด เจวานไม่ได้ยินเสียงเด็ก ๆ พูดคุยเอะอะลงมาถึงชั้นล่างก็แปลกใจ   เขาเดินขึ้นบันได   พบนายน้อย  เทย์  และท่านชาย   คนทั้งสามนั่งเงียบอยู่ในกิริยาที่ประหลาด  ท่านชายไม่ได้กินอาหาร   แต่มือกุมด้ามมีดวางอยู่บนโต๊ะ  เกร็งราวเตรียมต่อสู้กับใคร   เทย์เหยียดเท้าขึ้นมาพาดโต๊ะทั้งสองข้าง   นั่งเอนอยู่บนสองขาหลังของเก้าอี้   ปรกติเจวานเห็นกิริยาทรามถึงเพียงนี้ต้องเตะมันกระเด็นแล้ว  แต่เขาก็รู้สึกได้เช่นกันว่าแม้ทำจ้องเพดานเฉยไม่แยแสโลก  เทย์เองกลับเกร็งเช่นกัน   มีเพียงนายน้อยที่กินข้าวอยู่ได้   ไม่สนใจใคร "มีอะไรเกิดขึ้นหรือ" ชายวัยกลางคนถาม โซลโทที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะเงยหน้าขึ้นมา "สวัสดี เจวาน" เขาเอ่ยเรียบง่าย   มีรอยยิ้มบางที่มุมปาก   แต่ส่งให้คนถูกทักสะดุ้งทันที "นายไซธีน!" ชายวัยกลางคนอุทาน อีกสองคนสะดุ้ง  เทย์ถึงกับชันตัวรวดเร็วจนขาเก้าอี้กระแทกพื้นดังโครม "ท่านว่าอะไร!" เขาร้อง "ก็ไม่ถูกเสียทีเดียวนัก   แต่นับว่าแม่นยำอยู่" โซลโทที่หัวโต๊ะเอ่ยยิ้ม ๆ ต่อไป "ขอบคุณที่ยังจำข้าได้  เจวาน โยราห์" จากคุณ : ลวิตร์ เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 53 13:02:01

ความคิดเห็นที่ 2 "เกี่ยวอะไรกันตรงไหมไม่ทราบยะ" <-- ไหนๆ นี่มันอะไร๊!!! จากคุณ : POLLUX^.^ เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 53 13:29:07

ความคิดเห็นที่ 3 กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ (แปลว่า ม่ายยยยย ไม่จริง ไซธีน ทำงี้ทำไม เอาขอรับกลับมานะ ไม่ยอมๆๆๆ) แงๆๆ ขอรับของหนูๆๆๆ ฮือออออออออ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เริ่มจะไม่ชอบไซธีนขึ้นมาอย่างแรงงงงงงงงง ตอนต่อไป ไม่นานใช่มั้ยคะ (ทำตาปริบๆ เว้าวอน) จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 53 13:52:42

ความคิดเห็นที่ 4 SHOCK!!!!! จากคุณ : เจรามี (เจรามี) เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 53 14:30:09

ความคิดเห็นที่ 5 เย้ๆ เราทายถูก จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 53 15:11:35

ความคิดเห็นที่ 6 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ (กรีดร้องเป็นภาษามังกรกับรัฟ) โนววววว โซลโทไปเที่ยวแดนคนตายแล้วเหรอ ไม่นะ เอาท่านเจ้าของร้านมาทำพิธีแต่ง แล้วแย่งเจ้าสาวจากท่านทาร์นก่อน!!! แต่ว่า.....เทย์ สายสัมพันธ์ของเจ้ากับของเล่นช่างแน่นหนา(?) ไม่นานนักก็รู้ได้ทันทีว่า นั่นไม่ใช่ของเล่น อือ ไม่เลวๆ แต่อะไรก็ไม่เท่าไอ้ท่าวิ่งหอบผ้าไปให้วิดามอรีเย็บหรอก -*-................. ปล.มีเจ้าตัวมาให้เค้นก็ดีเหมือนกันนะนี่ ว่าแต่........ทำไมแผนตามหาไซธีนมันทำท่าจะ ต้องกลายเป็นแผนตามหาโซลโทไปแทนล่ะ ไม่นะ จากคุณ : อมราวตี เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 53 16:27:15

ความคิดเห็นที่ 7 เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย (ตอนแรกจะร้องกรี๊ด แต่เดี๋ยวซ้ำกับคนข้างบน) ไอ้ขอรับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ ไปเดินเล่นแทนที่คุณหนูวิดาเสียแล้ว กลับมาก่อน อย่าเพิ่งตายสิ แล้วเรนาจะทำยังไง!!! ป.ล. ไอ้เทย์...รับขวัญแฟนด้วยการเอาผ้าไปให้เย็บเนี่ยนะ -"- จากคุณ : piccy (piccy) เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 53 16:57:30

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนต้นกำลังฮาในอาการต้องการคนเอาใจของเทย์ กระทั่งเรื่องคุณหนูวิดาลงไปเดินเล่นหน้าแดนคนตายยังฮาไปด้วยเลย แต่...ตอนหลังๆ นี่มันอะไรฮ้าาาาาา =[]=;;; อย่าบอกนะว่า...ลุงไซธีนอยู่มาเป็นพันๆ ปีด้วยการบอดี้สแนชคนอื่น อ๊า...เป็นคุณลุงวรนาชไปแล้ว - -;;; จากคุณ : Anithin เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 53 17:10:23

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านตอนแรก...กะว่าจะแซวซะหน่อย...ว่าไอ้เทย์..สำออยเป็นบ้า... พออ่านไปๆ....ไม่เอานะ...เอาไอ้ขอรับของกาปอมคืนมา....แงๆๆๆๆ ไม่ยอมจริงๆด้วย จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 53 17:24:15

ความคิดเห็นที่ 10 ฮว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (กรีดร้องด้วยเสียงใหม่ไม่ให้ซ้ำกับคนข้างบน) เจ้าโซลโทตัวปลอมจะมาหลอกอะไรเรนารึเปล่า ท่านพี่ชายต้องจัดการพาเจ้าขอรับกลับมานะ! คุณหนูวิดาออกจะสนิทกับคนฟากกระโน้นถึงขนาดนี้ ต้องเจรจาได้เซ่! ฮว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (ปิดท้ายอีกหนึ่งที) จากคุณ : ทินา (ทินา) เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 53 17:39:00

ความคิดเห็นที่ 11 อืม...พวกเรื่องของโลกหลังความตายว่าเป็นยังไงนี่เล่าต่อๆ กันมาจากคนประเภทคุณหนูวิดานี่เองสินะ จากคุณ : Liebestraum เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 53 18:37:52

ความคิดเห็นที่ 12 จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (ร้องคำอื่นไม่ออกจริงๆ) จากคุณ : snowman เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 53 18:52:01 A:1.46.14.141 X: TicketID:295495

ความคิดเห็นที่ 13 แบบว่าถึงกับเมนต์ไม่ถูกกันเลยทีเดียว เฮือกกกกก ตอนแรกจะแซวฉากหวานแหววของจอมมารจากนรกกับองค์หญิงซอมบี้... แล้วนี่มันอะไรอ่า นึกว่าท่านไซธีนจะกลับตัวกลับใจแล้วซะอีก ซิกๆ T^T จากคุณ : Draconia เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 53 21:33:10

ความคิดเห็นที่ 14 Y-Y สงสารไอ้เทย์ อดลวนลามวิดาตอนนอน (เสียดายแทน) แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 53 22:49:53 จากคุณ : อสิตา เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 53 21:42:10

ความคิดเห็นที่ 15 ไอ้ขอรับบบบบ!!!!!!!!!!!!!!!!!! กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เคียว เอาไอ้ขอรับคืนเค้ามาเด๋วนี้นะ หง่ะ กะจะแซวสาวเจ้าสุดหลอนกับจอมมารสีจมปูเสียหน่อย เจอท้ายบทไป หมดอารมณ์ทันตาเห็น เคียวก๊ะ เค้ารู้ว่าเคียวเป็นคนใจดี รักตัวละครทุกตัว ดังนั้นไอ้ขอรับต้องไม่เป็นไรใช่ไหมคะ ปิ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ O.O จากคุณ : ปาล์ม. เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 53 15:07:18

ความคิดเห็นที่ 16 เย้ๆๆๆ มังกรมาแล้ว ^_^ เอ่อ... เทย์ขอรับ "การไปหยิบเสื้อผ้ามาให้เย็บซ่อมแซม" คือปฏิกริยาแรกที่แสดงออกเมื่อคนรักฟื้นจากความตายเหรอจ๊ะ ซึ้งจริงพ่อคู้ณณณณ แต่นี่คือเทย์นี่เนอะ จะให้มากอด ลูบหลังตบไหล่คงเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว (อย่าได้หวังว่าจะเห็นฉากแบบนี้จากเทย์) .... เอาโซลโทคนซื่อ (บื้อ) ไร้เดียงสาคืนมาเลยน้า ตาไซธีน ทำไมถึงบอกว่าโซลโทตายไปเมื่อสิบกว่าปีก่อนแล้วอ่ะ ถ้า.. ถ้าโซลโทตายไปแล้ว แล้วคนซื่อ (บื้อ) ไร้เดียงสาที่มาทำงานร้านเอชานนั่นคือใคร จากคุณ : Masaomi เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 53 16:01:07

ความคิดเห็นที่ 17 งือๆๆๆ ไหนว่าไซธีน เอชานยกร้านให้ไอ้ขอรับแล้วไงล่ะ อุตส่าห์เขียนลงพินัยกรรมฉบับติดโต๊ะไม่ให้ท่านบัณฑิตแงะออกด้วย จะมาทวงร้านคืนแล้วทำไมต้องเอาไอ้ขอรับไปทิ้งด้วยยยยยย.... แล้วต่อไปหมารัฟจะเล่นกับใครล่ะ กีซซซซ.... *********************************************** กลับมาอีกรอบ ตาเฒ่าไซธีนกู้เงินจากร้านเงิน ๒๘๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ นีเบล แล้วคิดชักดาบละสิ อย่างนี้ท่านมัตยา ซาวาลจะไปเก็บเงินกับใครล่ะ (ท่านเจวานจะมีปัญญาจ่ายเร้อ..) แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 53 13:55:03 จากคุณ : Canossa เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 53 17:07:07

ความคิดเห็นที่ 18 ทำร้ายจิตใจกันมากมาย ตอนเริ่มกับตอนจบนี่หักมุมอารมณ์เลยทีเดียว สงสัยต้องพึ่งคุณหนูวิดาลงไปตามโซลโทกลับมา พร้อมทำพิธีขับไล่ ไซธีนละมัง จากคุณ : chaiyanun เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 53 18:51:35

ความคิดเห็นที่ 19 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! ตาแก่ไซธีน คืนเจ้าหนูโซลโทของข้ามาเดี๋ยวนี้นะ(เฟ้ย!!) ธารอยากขบหัวคนชรา(อ้ากกกกกกกกกกกกกกก!!!) ปล. "เพราะเจ้าทำร้ายจิตใจที่บอบบางอ่อนไหวของข้า" << เจอประโยคนี้ถึงกับช๊อค อ่านไปต่อไม่ถูกทีเดียว จากคุณ : ธารธารา เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 53 19:19:14 A:124.122.146.113 X: TicketID:254920

ความคิดเห็นที่ 20 คนอ่านอึ้ง พูดอะไรไม่ออก เอาไอ้ขอรับคืนมา แง่วๆ ลุงเจวานสู้ๆ จากคุณ : LaGooNz เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 53 19:52:43 A:58.9.225.237 X: TicketID:189682

ความคิดเห็นที่ 21 เอ่อ.......................                          อ่าาาาาาา                                    TT____________________TT รอโซลโทกลับมาค่ะ จากคุณ : Lastquarter เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 53 23:13:51

ความคิดเห็นที่ 22 ตายไปตั้งแต่ จมน้ำตอนเด็ก หรือ ไม่น่านิ จากคุณ : Craft Collector เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 53 12:31:07

ความคิดเห็นที่ 23 งืออออ อ่านตอนแรกกะลังกี๊ซซซซซ เทย์อยู่ดีดี ทำไมพี่ลวิตร์ทำแบบนี้ เอาเจ้าของเล่นคืนมา!!!! T-T T-T จากคุณ : ฟ้าเคียงดาว (ฟ้าเคียงดาว) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 19:12:42

ความคิดเห็นที่ 24 กรี๊ดดด นายไซธีน มาอย่างเท่ห์เลยยยย >.< ให้ไอ้ขอรับอยู่แทนคุณหนูวิดาไปก่อนพักนึงก็ได้ หนมๆอยากเห็นนายไซธีนแผลงฤทธิ์ ให้ชาวบ้านนินทาอีก จากคุณ : หนมจีน เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 08:51:35 A:182.52.26.13 X: TicketID:063710

ความคิดเห็นที่ 25 ม...ม..ม่ายยยยน้าาาาาาาาา >< /me วิ่งหนีัไปน้ำตาไหลพราก จากคุณ : nutxnut เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 08:38:55

ความคิดเห็นที่ 26 กระซิกๆ กี๊ซๆ อยากร้องให้ T[]T ไม่ได้เข้ามาอ่านนานแล้ว เจอตอนนี้เข้าไป....ม่ายยยยยยยย กี๊ซซซซซซซซซ กี๊ซๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮือออออ โซลโทททท ปล.ชอบความสัมพันธ์ของ ท่านเจ้าของร้าน พ่อมด และท่านชายจังเลย เป็นมิตรภาพที่น่ารักจริงๆ ชอบเวลาสามคนนี้เข้าฉากร่วมกันมากๆ พอคิดว่าสามคนนี้อยู่ร่วมกันอย่างที่บรรยายไว้ก็รู้สึกมีความสุขบอกไม่ถูก แบบว่านิสัยคนละอย่าง ฐานะคนละแบบ กลับมาอยู่ร่วมกันได้อย่างน่าประหลาดจริงๆ >< จากคุณ : SaSaSeira เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 23:54:21

ความคิดเห็นที่ 27 โอ้ย ใจหล่นไปที่ตาตุ่ม ไอ้ขอรับจะเป็นไงล่ะเนี่ย ไซธีนกลับมาแล้ว จากคุณ : river (ริเวอร์) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 53 10:54:54

ความคิดเห็นที่ 28 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9989714/W9989714.html จากคุณ : ลวิตร์ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 53 18:01:32