ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 191 ตื่น “ข้าส่งพวกเจ้าได้แค่นี้แหละนะ” ราชสีห์ในร่างคนลอยตัวอยู่เบื้องหน้าดวงดาวสีขาวที่เจิดจ้าเปล่งประกายสุกใสดวงหนึ่ง “ขอบคุณมาก” มิคาเอลไม่ถามหรือรบเร้าให้อีกฝ่ายนำทางต่อ ซึ่งค่อนข้างจะผิดความคาดหมายของราชสีห์ในร่างคนไม่น้อย “เฮอะ อย่าได้ลำพองใจไปว่าจะเข้าไปได้ง่ายๆ องค์รานี ผู้เป็นหญิงงามบนท้องฟ้าไม่เคยปล่อยให้ใครได้แตะต้องเพชรของนางหรอกนะ” “หญิงงาม ท้องฟ้ากับเพชรอย่างนั้นหรือ” มิคาเอลทวนถามช้าๆ ต่อให้เป็นพื้นที่ปิด คนออกแบบเกมมักจะใส่คำใบ้หรือรหัสต่างๆไว้ใกล้ๆกับสถานที่ที่ต้องใช้เสมอ สิ่งที่สัตว์เวทตัวนี้พูดออกมาอาจจะเป็นประโยชน์ในภายภาคหน้า “ก็ใช่นะสิ เจ้าคิดว่าภายในวังขององค์รานีจะมีอะไรนอกจากเพชร” คำพูดประโยคนี้ถึงกับทำให้เจ้าเดรกตาวาว “เพชรหมดเยยเหยอ” เดรกน้อยถามย้ำอย่างรวดเร็วจนลิ้นแทบพันกัน “แน่นอน” ราชสีห์ในร่างคนเชิดหน้าบอก “ใจกลางดาวดวงนั้นมีแต่เพชรทั้งนั้น” “โอ้โห บ้านพี่งูนี่น่าอยู่ที่ฉุดเลย” เจ้าเดรกน้อยหันไปพยักเพยิดกับพี่งูที่กำลังกลุ้มใจเพราะหาทางเข้าบ้านไม่ได้ “ข้าจะรอดูพวกเจ้าอยู่แถวนี้ พวกเจ้าเข้าไปได้แล้ว” พูดจบ ราชสีห์ในร่างคนก็พาสมัครพรรคพวกถอยห่างออกไปเกือบร้อยกิโลเมตร เมื่ออาหมวยกับมิคาเอลและบรรดาสัตว์เวทลอยตัวเข้าไปอีกไม่ถึงสิบเมตรก็เกิดวงแหวนสีน้ำเงินเข้มวนรอบดวงดาว “โปรดระบุชื่อผู้ที่ตุณต้องการพบ และสถานที่ที่คุณต้องการไป” เสียงจากระบบดังขึ้น พร้อมๆกับการที่วงแหวนเปลี่ยนเป็นกำแพงและประตู ที่ด้านข้างประตูทั้งสองข้างมีช่องสี่เหลี่ยมและแป้นพิมพ์ผุดขึ้นมา ด้ายซ้ายมีสี่ช่อง ส่วนด้านขวามีแปดช่อง สามช่องแรกเรียงติดกัน เว้นระยะหนึ่งตัวอักษรก่อนที่จะตามด้วยช่องสี่เหลี่ยมอีกห้าช่อง อาหมวยกับมิคาเอลหันไปมองหน้ากันแล้วหันไปยิ้มให้พี่งู “นายหญิงข้าไม่รู้ชื่อของท่านแม่” พี่งูพูดด้วยเสียงเครือราวกับจะร้องไห้ --------------------------------------- “อะไรกันนี่” วิธานถามขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “ก็ Lady in the sky with diamonds ไงคุณ” หัวหน้าจีเอ็มย้ำอีกครั้ง ------------------------------------- “ไม่ต้องกังวลไปหรอก อินดิโก้ ใช่ไหมมายาวดี” มิคาเอลปลอบก่อนจะหันไปยิ้มกับอาหมวย “คุณรู้ใช่ไหมว่าเราต้องไปพบใคร ที่ไหน” อาหมวยหัวเราะ ผู้หญิงกับเพชรอาจจะมีเยอะ แต่ผู้หญิงบนฟ้าที่มีเพชรน่ะมีไม่มากหรอก “พอดี พี่ชายฉันชอบฟังเพลงเก่าๆ โดยเฉพาะของวงสี่เต่าทอง” มิคาเอลหัวเราะตาม “ถึงดาวแคระขาวจะอยู่ไกลไปหน่อย แต่ผมก็เคยหาข้อมูลไว้อยู่บ้าง ในฐานะที่เป็นแหล่งลงทุนที่น่าสนใจ” ชายหนุ่มยิ้มเมื่อนึกถึงร่างโปรเจคที่วางเกะกะอยู่บนโต๊ะของเขา โครงการร่วมทุนไปทำเหมืองเพชรบนดาวแคระขาวดวงหนึ่งที่อยู่ห่างไกลออกไปถึงห้าสิบปีแสง ด้วยเทคโนโลยีในขณะนี้อย่าว่าแต่จะคุ้มทุนเลย กระทั่งจะเดินไปถึงดาวดวงที่ว่าในกี่ชั่วคนเขายังคำนวณไม่ค่อยจะถูก แต่จะเอาอะไรกับความโลภของมนุษย์ แค่ได้ยินว่ามีโคตรเพชรที่เป็นใจกลางของดาวดวงนั้นมีเส้นผ่านศูนย์กลางเกือบสี่พันกิโลเมตรหลายคนก็ทุ่มชีวิตให้แล้ว สาเหตุเดียวที่เขายังไม่โยนโปรเจคนี้ทิ้งก็เพราะแนวทางในการพัฒนาเทคโนโลยีมันน่าสนใจ และในวันนี้ แค่ชื่อดาว ไม่ใช่เลขหนึ่งตามด้วยศูนย์อีก 34 ตัว ซึ่งเป็นน้ำหนักของเพชร ก็คุ้มแล้วสำหรับการเก็บโปรเจคนี้ไว้บนโต๊ะ “งั้นฉันซ้าย ส่วนคุณขวา” ทั้งคู่พยักหน้าให้กันและกันก่อนจะลอยตัวไปป้อนรหัส LUCY BPM 37093 ------------------------------------------- “รหัสผ่านคืออะไร” วิธานแทบจะผวาไปที่หน้าจอเพื่อดูให้ชัดๆว่ามิคาเอลกับมายาวดีกดอะไรลงไปบนแป้นพิมพ์บ้าง แต่ความหวังของเขาก็มลายไปอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อเวลาในเกมเร็วกว่าเวลาในโลกจริง แค่เขาขยับอาหมวยกับมิคาเอลก็กดรหัสผ่านเรียบร้อยไปแล้ว วิธานทุบโต๊ะด้วยความเจ็บใจเมื่อเขาเห็นแค่เงาหลังสองผู้เล่นและสามสัตว์เวทเดินผ่านประตูมิติเข้าไปโดยไม่มีโอกาสจะเห็นรหัสผ่านแม้แต่ตัวอักษรเดียว “ถึงจะดูทันก็ไม่มีประโยชน์หรอกครับ” หัวหน้าจีเอ็มตอบเสียงเรียบ พอท่านประธานหันมามอง เขาก็พูดต่อ “หลังจากที่มีคนผ่านเข้าไปได้ รหัสชุดใหม่ก็จะถูกสุ่มขึ้นมาแทนทันที” วิธานยืดตัวขึ้น ทำทีเป็นจัดเนคไทด์ให้เข้าที่ ก่อนจะกระแอมแล้วถามต่อ “แล้วรหัสผ่านชุดใหม่คืออะไร” “คำใบ้จะไม่ปรากฏจนกว่าผู้ที่เข้าไปจะออกมา” หัวหน้าจีเอ็มตอบสั้นๆ วิธานถอนหายใจที่ไม่อาจได้รหัสตัวใหม่ เขายักไหล่แล้วหันไปสนใจกับจอภาพใหม่ และก็ต้องตกใจเมื่อพบว่ามันกลายเป็นจอดำว่างเปล่า “ภาพหายไปไหน” เขาถามอย่างร้อนรน คราวนี้หัวหน้าฝ่ายเทคนิคเป็นคนตอบเอง “โปรแกรมติดตามผู้เล่นที่ส่งภาพและเสียงหยุดทำงานเมื่อผู้เล่นเข้าสู่พื้นที่ส่วนตัว” เขาหยุด ไม่พูดต่อว่า การกำหนดให้เป็นพื้นที่ส่วนตัวนี้นอกจากจะทำให้ทีมงานไม่สามารถเข้าไปตรวจสอบว่าข้างในมีอะไรได้แล้ว ยังเป็นการยกระดับที่อยู่ของแม่มังกรจากพื้นที่เล่นเกมธรรมดาให้เทียบเท่ากับบ้านของผู้เล่นอีกด้วย “อันตรายเกินไปจริงๆ” หัวหน้าฝ่ายเทคนิคได้แต่เก็บความคิดไว้ในใจ “บ้านของสัตว์เวทเนี่ยนะ พื้นที่ส่วนตัว” วิธานถามเสียงลั่นห้อง แต่ใครเล่าจะตอบได้ นอกจากอดีตหัวหน้าฝ่ายออกแบบและฝ่ายเควสที่เสียชีวิตไปแล้ว ทำไม พวกเขาจึงกำหนดให้บ้านของสัตว์เวทตัวหนึ่งเป็นพื้นที่ส่วนตัวที่ทีมงานปกติเข้าไปยุ่งไม่ได้ วิธานมองจอภาพว่างเปล่าแล้วถอนหายใจเมื่อรู้ว่าไม่มีใครตอบเขาได้แน่ “เรียกภาพเฮเดสขึ้นมา” เขาออกคำสั่งใหม่ -------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:09:01

ความคิดเห็นที่ 2 เปรี้ยง ภาพพื้นที่ใหม่ปรากฏขึ้นพร้อมเสียงฟ้าผ่า เฮเดสลอยตัวอยู่กลางอากาศ ตวัดทวนฟาดไปที่คอขวานพสุธากัมปนาท ก่อให้เกิดสายฟ้านับสิบต่อต้านการโจมตี กระแสไฟฟ้าพุ่งจากตัวขวานผ่านทวนเหล็กไปถึงเฮเดสจนร่างทั้งร่างเต็มไปด้วยประกายไฟแปลบปลาบ ชายหนุ่มยิ้มที่มุมปากก่อนจะลอยตัวสูงขึ้นแล้วทิ้งตัวดิ่งลงมาฟันที่จุดเดิมซ้ำอีกครั้ง ปง เสียงโลหะกระทบกันก้องกังวาน เฮเดสฉวยโอกาสที่พยัคฆ์ขาวลายเมฆยังตั้งตัวไม่ติด รวบรวมประจุไฟฟ้าที่เขารับไว้จากการโจมตีด้วยทักษะติดขวาน ส่งกลับไปหาพยัคฆ์ขาวลายเมฆอย่างไม่รอรี แสงแปลบปลาบที่ล้อมรอบตัวและเสื้อคลุมของเฮเดสถูกดึงมารวมเป็นลูกบอลสายฟ้าส่งเสียงฉื่อๆอยู่ตลอดเวลา เนื่องจากมันเป็นพลังจากการโจมตีของศัตรู เฮเดสจึงควบคุมมันไม่ได้เต็มที่ แต่ช่วงเวลาสั้นๆก่อนที่เขาจะสูญเสียการควบคุม ชายหนุ่มก็ผลักมันเข้าหาจุดเดิมที่คอขวาน หักอาวุธระดับเจ็ดออกเป็นสองท่อนราวกับว่ามันเป็นเพียงกิ่งไม้แห้งเล็กๆกิ่งหนึ่ง เปรี๊ยะ พยัคฆ์ขาวลายเมฆเสียหลักเมื่ออาวุธหักคามือ แรงกระแทกที่ตามมาผลักเขากระเด็นไปราวกับว่าวขาด เมื่อตกถึงพื้นยังไถลไปอีกหลายเมตรกว่าจะตั้งตัวได้ “แก” เขาใช้แขนเสื้อเช็ดเลือดที่มุมปากแล้วพูดออกมาได้แค่คำเดียว เฮเดสเก็บอาวุธคู่ใจหลังจากโจมตีสำเร็จ แม้จะสามารถทำลายอาวุธฝ่ายตรงกันข้ามได้ แต่ทวนของเขาก็พร้อมจะพังได้ทุกเมื่อเช่นกัน เจ้าแห่งความตายจึงต้องยืนเตรียมพร้อมอยู่ที่ประตูนรกคอยรับมือกับสองพยัคฆ์ด้วยสองมือเปล่า “หึๆ” พยัคฆ์ขาวลายเมฆลุกขึ้นได้แล้ว เขามองผ่านเฮเดสไปทางด้านหลัง ครั้งแรกที่เขาเห็นกำแพงทองคำและบทกวีเก่าๆวางเกะกะอยู่ที่พื้น เขายังคิดว่าบริษัทเกมจะเลือกนรกในนิทานปรัมปราของชนชาติใดชนชาติหนึ่งมาเป็นต้นแบบเสียอีก คิดไม่ถึงว่าเมื่อประตูนรกเปิดและกำแพงทองคำหายไป สิ่งที่รอพวกเขาอยู่กลับกลายเป็นอวกาศ ไม่นาน เขาก็หันความสนใจกลับมาที่เฮเดส เมื่อเห็นศัตรูใช้มือเปล่า เขาก็เหลือบมองไปทางซ้ายด้วยความระแวง พอเห็นพี่ใหญ่พยัคฆ์เฆนทร์ยังยืนคุมก้อนน้ำแข็งที่ห่อหุ้มตัวอะโฟร์ไดท์อยู่อย่างเข้มแข็ง เขาก็วางใจจนเริ่มท้าทาย “จะไม่ล้วงอาวุธใหม่ออกมารึ” เฮเดสยิ้ม “ก็ต้องดูว่า พวกคุณจะเข้ามาทีละคน หรือจะเข้ามาทีเดียวพร้อมๆกัน” “โอหังจริงๆ” พยัคฆ์ขาวลายเมฆถ่มเลือดทิ้งแล้วเรียกอาวุธชิ้นใหม่ สนับมือสีทองซีดจนเกือบขาวก็ปรากฏขึ้นที่มือทั้งสองข้าง มันขยายออกไปคลุมข้อมือเลยไปจนเกือบถึงข้อศอก โลหะที่คลุมหลังมือโป่งนูนขึ้นตามแนวกระดูกมือและแขน และเมื่อมาถึงข้อนิ้ว กรงเล็บโลหะยาวกว่าหกนิ้วก็งอกออกมา “ไป๋หู่ สนับมือเทพเจ้า ถึงจะเป็นอาวุธระดับสิบ แต่คุณเคยใช้อาวุธสังกัดธาตไฟและแสงอย่างขวานพสุธากัมปนาทมาก่อน จะเปลี่ยนเป็นอาวุธที่ใช้ธาตุลมเป็นหลักในตอนนี้ ไม่คิดว่าสายไปหน่อยหรือ” เฮเดสทักยิ้มๆ ไป๋หู่ หรือสนับมือเทพเจ้าพยัคฆ์ขาวนี้ แม้จะมีชื่อสอดคล้องกับชื่อไอดีของพยัคฆ์ขาวลายเมฆ แต่ธาตุประจำตัวของอาวุธกลับไม่ใช่ นักรบเทพเป็นอาชีพที่ผสานพลังเวทเข้ากับอาวุธเพื่อเสริมการโจมตีได้ และถ้าใช้อาวุธที่เสริมพลังเวทด้วย ความร้ายกาจอาจเพิ่มพูนเป็นร้อยเป็นพันเท่า แต่อาชีพนี้ก็มีข้อจำกัด การผสานพลังเวทจะอย่างไรก็ต้องใช้พลังเวทที่ตนเองชำนาญ นักรบเทพส่วนมากจะเลือกพัฒนาตัวเองให้เข้ากับอาวุธที่มี จึงมักจะใช้เวทได้แค่หนึ่งหรือสองสายเท่านั้น หากคิดจะใช้ให้ได้ครบทุกสายมีแต่ต้องเป็นนักเวทเบญจธาตุด้วยเท่านั้น จึงจะทำได้ การเตือนของเฮเดส แม้จะฟังเหมือนดูแคลน แต่ก็แฝงความจริงที่พยัคฆ์ขาวลายเมฆไม่อาจไม่ยอมรับ “ได้หรือไม่ได้ เดี๋ยวก็ได้รู้กัน” พูดจบพยัคฆ์ขาวลายเมฆก็กระโจนเข้าใส่ทันที แทนที่จะจู่โจมด้วยกรงเล็บเหล็ก เขากลับฟันศอกเล็งไปที่กกหูของเฮเดส ฝ่ายรับก็รู้ทันหมุนตัวหลบแล้วโต้กลับไปที่เอว พยัคฆ์ขาวอาศัยการเสริมทักษะธาตุลมจากอาวุธช่วยดีดตัวหนีไปได้หวุดหวิด จากนั้นทั้งคู่ก็แลกหมัดแลกเท้ากันอย่างสูสี ดูเผินๆเหมือนไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ ปึก เฮเดสยกแขนขึ้นกันหมัดของพยัคฆ์ขาวลายเมฆออกไปได้อีกครั้ง ชายหนุ่มรู้ว่าพยัคฆ์ขาวฯกำลังถ่วงเวลาเพื่อรออะไรบางอย่าง แต่การต่อสู้ด้วยมือเปล่าในช่วงที่ผ่านมา เขาสังเกตพบว่าลักษณะการต่อสู้ของพยัคฆ์ขาวลายเมฆมีลักษณะเฉพาะ การเคลื่อนไหว การถ่ายน้ำหนักตัวมาช่วยเสริมการโจมตี ล้วนเป็นรูปแบบเดียวกันกับบรรดาครูฝึกที่คุณหลิงส่งมาฝึกให้เขา สิ่งเดียวที่แตกต่าง คือคนๆนี้มีลูกเล่นพลิกแพลงที่หลากหลายและสกปรกกว่าครูฝึกในชีวิตจริงของเขาหลายเท่า “หมอนี่เป็นนักสู้ในชีวิตจริง แต่ไม่ใช่นักกีฬา หรือกลุ่มที่สู้กันอย่างขาวสะอาดเด็ดขาด” เฮเดสสรุปได้ไม่ยาก หลังจากที่อีกฝ่ายจู่โจมที่ดวงตาและใช้หลายเทคนิคที่ถือว่าต้องห้ามแม้แต่ในกีฬาที่แข่งขันแบบฟูลคอนแทค (Full-contact) เคร้ง เฮเดสเรียกใบมีดออกมาจากปลอกแขนเพื่อเบี่ยงกรงเล็บแหลมให้พ้นออกไปจากใบหน้า พยัคฆ์ขาวลายเมฆเสียจังหวะจนตัวเซเล็กน้อย แต่ก็ใช้ทักษะเสริมเวทลมของอาวุธช่วยในการทรงตัวและหวนกลับมาโจมตีได้เช่นเคย เสียงโลหะปะทะกันถี่ยิบ ตอนนี้พยัคฆ์ขาวลายเมฆเลิกใช้หมัดลุ่นๆ แต่เปลี่ยนมาใช้สนับมือหนุนการโจมตีอย่างเต็มที่แล้ว แต่เฮเดสยังคงยิ้มอยู่ในหน้า การเสียการทรงตัวในท่าที่ควรจะทำได้ง่ายๆและรูปแบบการใช้ทักษะเสริม ทำให้เฮเดสรู้เรื่องที่สองของพยัคฆ์ขาวลายเมฆ การทรงตัวเป็นเรื่องที่ซับซ้อน สมองต้องอาศัยข้อมูลจากการมองเห็น จากเซลล์ประสาทที่หูชั้นในและข้อมูลจากกล้ามเนื้อ เอ็นและข้อ การสูญเสียข้อมูลบางส่วนเนื่องจากการเสื่อมสภาพตามวัยอาจมีผลไม่มากสำหรับการทรงตัวในชีวิตประจำวันธรรมดาๆทั่วไป แต่ไม่ใช่สำหรับการต่อสู้ และยิ่งไม่ใช่การต่อสู้ในเกมที่เร็วกว่าโลกจริงถึงหกเท่า การเซในท่าง่ายๆแบบนี้ บอกให้เฮเดสรู้ว่า สมองของอีกฝ่ายมีปัญหาในการประมวลข้อมูล และปัญหาแบบนี้ในนักสู้ฝีมือขนาดนี้ มักจะพบในคนที่เลยวัยเกษียณแล้วเท่านั้น ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ เฮเดสขว้างอาวุธลับผสมเวทออกไปสามชิ้น สองชิ้นแรกซัดไปที่ศีรษะ ชิ้นหนึ่งพออีกหนึ่งนิ้วจะถึงเป้าหมายก็แตกออกกลายเป็นควันสีดำปกคลุมใบหน้า อีกชิ้นส่งเสียงหวีดหวิวหมุนเป็นวงกลมล่อให้พยัคฆ์ขาวหมุนตัวตาม ส่วนชิ้นที่สามพุ่งลงด้านล่างแตกออกเป็นไอเย็นแช่แข็งตั้งแต่เท้ามาจนถึงเข่า เขาลงมือทดสอบข้อสันนิษฐาน พี่ใหญ่พยัคฆ์ที่ยืนดูเหตุการณ์ปล่อยตะขอเหล็กที่เกี่ยวก้อนน้ำแข็งลง ล้วงเอากระบองสามท่อนออกมาเตรียมพร้อมเมื่อเห็นพยัคฆ์ขาวฯเสียหลักจนเกือบหงายหลัง แต่แล้วเขาก็ลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อพยัคฆ์ขาวลายเมฆใช้ทักษะธาตุลมมาเสริมการเคลื่อนไหว จนสามารถโต้เฮเดสกลับได้ เคร้งๆๆ เฮเดสเปลี่ยนไปใช้ดาบสั้นรับมือกับกรงเล็บทั้งสิบแทน เขาไม่ประหลาดใจที่พยัคฆ์ขาวลายเมฆตั้งตัวได้เร็วขนาดนี้ การรับมือและแก้ปัญหาได้อย่างรวดเร็วช่วยย้ำให้เฮเดสแน่ใจว่าอีกฝ่ายเป็นคนแก่ เพราะมีแต่คนที่รู้ว่าตัวเองมีปัญหานี้ จึงจะเรียกทักษะมารอไว้ก่อน แต่การแก้ปัญหาด้วยวิธีนี้กลับเผยจุดอ่อนอีกจุดออกมา “กังวลแต่เรื่องสภาพร่างกายไม่สมบรูณ์ ใช้เวทเสริมตลอดเวลา จนลืมไปว่า ทักษะติดอาวุธกับการผสานพลังเวทมันใช้ได้มากกว่านั้น” เฮเดสยิ้มอยู่ในใจ เขารับมือไปตามสภาพ เมื่ออีกฝ่ายอยากถ่วงเวลา เขาก็จะช่วย แต่เมื่อไรที่ต้องการจบเกม เขาจะจบมันลงในแบบของเขา “มาแล้ว” พี่ใหญ่พยัคฆ์ตะโกนบอกเสียงลั่น คู่ต่อสู้ทั้งสองหันไปหาเขาเป็นตาเดียว ---------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:09:44

ความคิดเห็นที่ 3 “อู้หู” เดรกน้อยร้องอย่างลืมตัวเมื่อเข้ามาในบ้านของพี่งู มันเหลียวซ้ายแลขวามองเสา ฝาผนัง และเพดานที่สร้างด้วยเพชรล้วนๆอย่างตื่นตาตื่นใจ “นี่ถ้าให้นายหญิงเจีย-ไน นะ มันต้องวาวกว่านี้แน่ๆเลย” เจ้าเดรกน้อยวิ่งไปลูบๆคลำๆเสาสีขาวขุ่นที่เป็นเพชรดิบทั้งต้นอย่างพึงใจ “อย่าเลย ขืนเจียรนัยจนวูบวาบ แล้วจะนอนหลับได้อย่างไร” พี่งู เจ้าของบ้านตัวจริงขัดคอ ก่อนจะปรามไม่ให้ส่งเสียงดังไปกว่านี้ “พูดเบาๆหน่อย เดี๋ยวท่านแม่ตื่น” “ตื่นสิดี โกเลมน้อยจะได้ไปสวัสดี” พี่งูถึงกับกุมขมับ เมื่อได้ยินคำตอบจากน้องอีกตัว คราวนี้นายหญิงก็เลยต้องเข้ามาช่วย “โกเลมน้อย วันนี้เรามาเอาไข่ฝ่อ 11 ฟองแล้วก็จะรีบไป ไม่มีเวลาสวัสดีแม่พี่งูหรอก” “เหรอ” โกเลมน้อยรับฟังอย่างตั้งใจ “งั้นก็ต้องรีบไปเอาไข่ฝ่อแล้วละสิ” พูดจบมันก็ตั้งท่าจะวิ่ง จนพี่งูต้องหนีบคอเสื้อรั้งมันไว้ “รู้แล้วเหรอว่าไปทางไหน” พี่งูเข่นเขี้ยวถาม “ไม่รู้” เจ้าโกเลมน้อยส่ายหน้าดิกแล้วก็ยิ้มเผล่อย่างเดียว จนพี่งูส่ายหน้าตามไปด้วยแล้วเดินนำแทน มันเดินนำทุกคนตรงไปที่ห้องฟักไข่ ห้องๆนี้มีลักษณะเป็นโดมขนาดใหญ่ มีเสาทองคำตั้งเป็นหลักสิบสองต้น ผนังแต่ละด้านมีเส้นทองคำประสานโยงใยเป็นโครงข่ายเสริมความแข็งแรง เพชรนิลกาฬฝังอยู่เต็มโครงข่ายทองคำนี้ตั้งแต่พื้นไปจนถึงสองส่วนสามของความสูงของโดม จากนั้นก็มีพื้นที่เว้นว่างไว้สูงประมาณหนึ่งเมตรเป็นช่องระบายอากาศเปิดให้เห็นท้องฟ้า ที่ยอดโดมมีเพดานทำด้วยเพชรสีชมพูเม็ดกลมลอยอยู่ตรงกลางเป็นแหล่งให้แสงสว่างแห่งเดียวในห้องนี้ ที่อ่างน้ำขนาดใหญ่กลางห้องมีสิ่งที่คล้ายหนวดมังกรโผล่ขึ้นมาสิบสามเส้น ที่ปลายหนวดมีจานก้นตื้นสำหรับบรรจุไข่ติดไว้ หนวดที่ตั้งไข่สีทองและสีเงินตั้งตรงชูขึ้นสูงกว่าห้าเมตร ส่วนหนวดอีกสิบเอ็ดเส้นที่เหลือต่างโน้มลงสู่พื้นสูงบ้างต่ำบ้าง ทุกเส้นสูงไม่เกินสองเมตรและมีเส้นหนึ่งที่อยู่ต่ำจนเกือบจะเรี่ยพื้น “อู้หู” เดรกน้อยร้องเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ พี่งูแอบส่ายหน้าก่อนจะหันไปหานายหญิง “นายหญิง ไข่ที่ฟักไม่ได้จะถูกทำลายเมื่อลงถึงพื้น ท่านแม่จะไม่สนใจไข่ที่ถูกลดระดับลงมาเกินครึ่ง ถ้านายหญิงจะเอาไข่ฝ่อก็รีบเก็บเถิด” เจ้างูชี้ไปที่ไข่สีขาวใบที่อยู่ต่ำที่สุดประกอบคำพูด พออาหมวยหันไปหามิคาเอล เขาตรวจสอบอีกครั้งว่า ออโรโบรอสเคสใบที่สองได้เข้ามาอยู่ในเขตที่จะส่งของไปให้ได้แล้วหรือยัง “กระเป๋าอีกใบมาถึงแล้ว” อาหมวยจึงส่งสัญญาณให้ทุกคนทุกตัวช่วยกันเก็บไข่มาให้มิคาเอลทันที รอบแรกและรอบที่สองนั้นไม่มีปัญหา แต่ในรอบที่สาม เจ้าเดรกน้อยบินไปเก็บไข่ไม่ทันนายหญิง พี่โกเลมน้อยและพี่งู มันหันไปมองทุกคนที่กำลังวุ่นวายส่งไข่ให้นายท่านเก็บไข่ใส่กระเป๋า แล้วก็เงยหน้าไปมองไข่ใบที่มันคิดว่าสวยที่สุด น่าเก็บกลับบ้านที่สุด “เก็บคนละสามฟอง ฟองที่สาม เดรกน้อยจะเอาฟองนี้” เจ้าเดรกน้อยบินตรงไปที่ไข่สีทอง “อย่า” พี่งูตะโกนลั่นเมื่อหันมาเห็น แต่สายไปเสียแล้ว วินาทีที่มือเล็กๆของเจ้าเดรกน้อยแตะที่เปลือกไข่ แสงสว่างก็หายวับไปจากห้อง เหลือแต่ดวงตาสีเขียวมรกตขนาดยักษ์มองผ่านช่องระบายอากาศเข้ามา “ท่านแม่ตื่นแล้ว นายหญิง เผ่น” เจ้างูเปลี่ยนสัญญาณเตือนภัย ---------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:10:17

ความคิดเห็นที่ 4 บทที่ 192 ผู้เสียสละ ไม่ทันที่เจ้างูจะพูดจบ มันก็รู้สึกว่ามีแรงดึงกระชากมันไปที่ช่องระบายอากาศด้านตรงกันข้าม พอมันหันไปมองจึงได้เห็นนายท่านโอบเอวนายหญิงกระโดดหนีท่านแม่ของมันผ่านช่องระบายอากาศไป และเพราะในตอนนี้ทุกคนยังผูกติดกันอยู่ การกระทำของนายท่านจึงเท่ากับเป็นการพาพวกมันทั้งหมดหนีไปพร้อมกันเลยทีเดียว “เอ๊ะ” เจ้าเดรกน้อยรู้สึกถึงแรงกระตุก แต่สองตาของมันยังจับจ้องไข่สีทองตาเป็นมัน “เดรกน้อย” พี่งูรู้สึกถึงแรงฝืน ไม่ยอมหนีออกมาตามแรงดึง มันจึงตะโกนเรียกน้องเล็กอีกครั้ง ส่วนเจ้าโกเลมน้อยก็กระโจนไปคุ้มครองนายหญิงตามหน้าที่แล้ว จึงเท่ากับว่ามีถึงสองแรงช่วยกันดึงตัวเจ้าเดรกน้อยให้ห่างจากไข่ “ไปแล้วๆ” พี่งูโล่งใจที่ได้ยินเสียงตอบจากเจ้าเดรกน้อยได้ไม่เท่าไร ก็ต้องตาเหลือกอีกหนเมื่อเห็นมันรวบไข่สีทองใส่กระเป๋า พี่งูยืนตัวแข็งเมื่อรู้สึกว่าตาของแม่มังกรหรี่ลง จากนั้นแสงสว่างก็ส่องมาในห้องได้เพิ่มขึ้น มันรู้ดีว่าแม่มังกรกำลังจะลงมือแล้ว พี่งูดึงเชือกที่ผูกมันกับเดรกน้อยเต็มแรง ลากไอ้น้องเล็กตัวซนออกจากห้องทันที ตึง เสียงหางมังกรฟาดลงหลังห้องฟักไข่ดังสนั่น ตามด้วยเสียงโครมครามเพราะห้องฟักไข่ทั้งห้องกำลังถล่มลงมา พี่งูตกใจที่แม่มังกรพังห้องโดยไม่สนใจไข่สีเงิน แต่มันหารู้ไม่ว่า เหตุที่แม่มังกรพังห้องจนเละ ก็เพราะเจ้าเดรกน้อยมันเห็นว่ายังไงก็ต้องหนีอยู่แล้ว มันเลยรวบไข่ทั้งสองฟองใส่กระเป๋าหมดเกลี้ยง มิคาเอลพาอาหมวยหนีออกนอกชั้นบรรยากาศ แต่แรงดึงดูดมหาศาลทำให้เขาเคลื่อนไหวได้ช้ากว่าปกติ ต้องรอจนอาหมวยได้สติ ช่วยใช้พลังเวทเสริมการเคลื่อนไหว ทั้งคู่จึงได้ลากตัวเองและสัตว์เวททั้งสามหนีออกมาได้สำเร็จ พรึ่บ พวกเขาไม่ทันจะได้หยุดพักหายใจ แม่มังกรก็พ่นเปลวไฟสูงมาสร้างกำแพงไฟสูงกว่าตึกสิบชั้นโอบล้อมพวกเขาทุกทิศทาง “อย่าคิดถึงความเป็นจริง นี่เป็นภาพมายา” มิคาเอลบอกอาหมวยทันทีที่เธอทำหน้าเหลือเชื่อที่มีเปลวเพลิงลุกไหม้ในอวกาศได้ “ตอนนี้ พวกเราก็อยู่ที่นี่โดยไม่ได้ใส่ชุดอวกาศ ดังนั้นอะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นในพื้นที่นี้” มิคาเอลย้ำกับอาหมวยอีกที “เดรกน้อยเอาไข่ที่ขโมยมาคืนท่านแม่เดี๋ยวนี้” พี่งูตะโกนสั่งเดรกน้อยเสียงลั่น มันมองไปรอบๆเห็นแต่ทะเลเพลิงที่ไม่อาจมองทะลุ ไม่อาจเห็นทางรอดแม้แต่น้อยนิด เดรกน้อยไม่ได้ขโมยนะ แค่หยิบมาเฉยๆ...เอง” เจ้าเดรกน้อยเถียงได้ไม่ทันจบ ก็อ้าปากค้าง เพราะมันเห็นดวงตาสีเขียวคู่ที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่มันเคยเห็นโผล่ขึ้นมาเหนือกำแพงไฟ มันมองหาส่วนอื่นๆของใบหน้า แต่ก็เห็นแต่เงาทมึนสีดำสนิท และพบว่า ดาวหลายดวงที่เคยอยู่ข้างหลังแม่มังกรหายไป เดรกน้อยกลืนน้ำลายเอื้อก “ท่านแม่ของพี่งูต้องเป็นมังกรที่ตัวใหญ่ที่สุดในโลกแน่ๆเลย” มันส่ายหน้าสองสามที “ไม่ใช่สิ ใหญ่กว่าโลกเลยต่างหาก” “จะให้คืนฟองไหนอ่า” มันถามพี่งูเสียงสั่น ดวงตาสีเขียวถอยไปอีกแล้ว ทุกคนและทุกตัวรับรู้ว่าแม่มังกรจะโจมตีอีกครั้ง “มายาวดี” พอมิคาเอลให้สัญญาณ อาหมวยก็เร่งพลังเวททั้งหมดที่มีช่วยกันกับมิคาเอลฉุดดึงสัตว์เวททั้งหมดหนีไปทางด้านล่าง เพราะอาหมวยกับมิคาเอลมัวแต่วุ่นจนไม่ทันได้เห็นวีรกรรมของเจ้าเดรกน้อย พวกเขาจึงคิดว่าแม่มังกรตามมาทวงไข่ฝ่อคืน พวกเขาได้แต่หวังว่า จะหนีได้จนเฮเดสเอาไข่ออกจากออโรโบรอสเคสที่อยู่อีกด้านของนรก และแม่มังกรจะเลิกตาม เมื่อไข่มังกรหายไป “สีทอง” พี่งูทำเสียงขู่ฟ่อ ไม่ได้สะกิดใจเลยว่าทำไมเจ้าเดรกน้อยต้องถามว่าฟองไหน “เร็ว” พี่งูเร่ง มันลากเจ้าเดรกน้อยให้ลงมาตามแรงดึงอีกหลายเมตร ทางหนึ่งมันก็เร่งพลังเวทเสริมนายหญิงของมัน อีกทางก็จับตาดูว่าท่านแม่จะทำอะไรต่อ “ไม่ทันแล้ว” เจ้างูร้องลั่นเมื่อเห็นเปลวเพลิงสีเขียวก่อกำเนิดเหนือกำแพงไฟและกำลังพุ่งลงมาหาด้วยความเร็วที่มันเคลื่อนที่ได้เกือบสองเท่า “เดรกน้อยยอมแล้ว” เจ้าเดรกน้อยขว้างไข่สีทองกลับไปหาแม่มังกรตามคำสั่งพี่งู อาหมวยและมิคาเอล ลอดกำแพงไฟสำเร็จ เปลี่ยนทิศทางหนีไปตามทางเดิมที่เดินทางมา พี่งูกับโกเลมน้อยช่วยหนุนนายหญิงกับนายท่านเต็มที่ จึงเหลือแต่เดรกน้อยที่ถูกลากตามมาในท่าที่ยังหันหน้าประจันกับตาเขียวๆของแม่มังกร และมองไข่สีทองถูกเปลวเพลิงสีเขียวเผาจนไม่เหลือซากด้วยความเสียดาย “ไม่เอาก็ไม่บอก” เจ้าเดรกน้อยบ่นอุบอิบได้ไม่ทันขาดคำ แม่มังกรก็คำรามด้วยความกราดเกรี้ยว ตาสีเขียวได้เปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว ระหว่างที่หนี เจ้างูก็ทบทวนขั้นตอนการโจมตีของแม่มังกรเร็วจี๋ เพื่อคาดการณ์ของการโจมตีครั้งถัดไป “ครั้งแรก ฟาด ครั้งที่สองใช้เวท ครั้งที่สาม เป็นเวทจากนรกขั้นแรก” เจ้างูเริ่มหนักใจ ทุกครั้งที่ท่านแม่ลงมือ ท่านแม่เปลี่ยนไปใช้เวทที่มีอำนาจทำลายล้างสูงขึ้นเสมอ “ต่อไปจะเป็นอะไร” เจ้างูถามตัวเอง เจ้างูเองแม้จะได้ความทรงจำคืนมากแล้ว แต่ก็มีข้อมูลหลายส่วนที่กีย์ไม่ได้ใส่ไว้ให้ ในช่วงที่มีการแข่งขัน ฝ่ายออกแบบกับฝ่ายเควสเริ่มตัวด้วยทรัพยากรที่เท่าๆกัน แต่พอสืบได้ว่าฝ่ายออกแบบสร้างสัตว์เวทถึงสิบตัวครอบครองธาตุทั้งห้าทั้งด้านสว่างและด้านมืด จอมมารแห่งเควสคิดจึงเอาวิทยาการสมัยใหม่มาใช้กับสัตว์เวทที่พวกเขาสร้างขึ้นเพียงตัวเดียว จากการใช้เวทและหลักการเล่นแร่แปรธาตุในสมัยโบราณไปเป็นการใช้ความรู้ทางเคมีจริงๆ และขั้นต่อไปของการพัฒนาคือ ฟิสิกส์ขั้นสูง แต่กีย์ไม่รู้ว่าจอมมารแห่งเควสอัพเกรดแม่มังกรไปถึงไหน เขาจึงตั้งโปรแกรมให้ลูกมังกรสามารถเชื่อมต่อกับแม่เพื่อดูข้อมูลบางอย่างแทน “ฉห แล้ว..” เจ้างูตะโกนลั่นเมื่อได้คำตอบ “ท่านแม่ อย่าใช้นิวเคลียร์เชียวนะ” ตั้งแต่มาถึง นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้างูพยายามจะติดต่อกับท่านแม่อย่างจริงจัง ในตอนแรกมันมัวแต่คิดจะช่วยนายหญิงก่อนจะต้องจากกันจริงๆ จึงจงใจไม่ติดต่อ แต่พอเจ้าเดรกน้อยก่อเรื่อง มันก็คิดแต่จะลากเจ้าเดรกน้อยออกมาจนไม่มีเวลาจะคิดเรื่องนี้ แต่ตอนนี้มันรู้แล้วว่า ถ้าท่านแม่ไม่รู้ว่ามีมันอยู่ตรงนี้ละก็ ตายหมู่แน่นอน ทว่า เสียงเจ้างูไปได้ไม่ไกลเท่าที่มันคิด แม่มังกรบินผงาดขึ้น บังแสงจากดวงดาวทั้งหลายจนมืดสนิท “ระวัง” เมื่อเห็นลำแสงสีขาวพุ่งมาหา มิคาเอลก็ดึงเชือกเหวี่ยงสัตว์เวททั้งสามตัวออกไปด้านข้างให้ไกลที่สุด ส่วนอาหมวยที่อยู่ในรัศมีการโจมตี ใกล้เกินกว่าจะส่งไปทางไหนได้ ชายหนุ่มได้แต่ดึงตัวเธอเข้ามากอดแล้วใช้แผ่นหลังของเขารับลำแสงนั้นแทน “มิคาเอล” อาหมวยร้องด้วยความแปลกใจที่อีกฝ่ายจู่ๆก็ดึงเธอเข้าไปหา เธอเบิกตาโตเมื่อหันไปเห็นลำแสงสีขาวพุ่งเข้ามา เธอนิ่งงันไปด้วยความตกใจ จากนั้นเธอเห็นทุกเหตุการณ์ทุกอย่างทยอยเกิดขึ้นตามลำดับราวกับเป็นภาพช้า ตั้งแต่ตอนที่มิคาเอลกระชากตัวเธอไปปกป้อง หมุนตัวไปรับการโจมตีแทนเธอจนสร้อยคอที่เขาสวมอยู่ถูกเหวี่ยงไปด้านหลัง อาหมวยได้แต่เบิกตาค้างเมื่อรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น เสียงระเบิดดังขึ้น แต่ไม่มีใครได้ยิน เพราะความดังของมันได้เกินระดับที่หูคนจะได้ยินไปเสียแล้ว อาหมวยมองข้ามไหล่ของมิคาเอล เห็นพระเครื่องที่หลวงจีนปริศนามอบให้ดึงดูดลำแสงสีขาวมาที่ตัวพระเครื่องทั้งหมด จากนั้นลำแสงที่แม่มังกรส่งมาก็เปลี่ยนพระเครื่องดินเหนียวให้กลายเป็นผลึกแก้วใสคล้ายอัญมณี ก่อนที่จะแตกออกเป็นลำแสงนับร้อยนับพันพุ่งเข้าโจมตีมิคาเอลทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้า อาวุธ เกราะและเครื่องป้องกันอื่นๆของมิคาเอลค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีเทา และสุดท้ายก็สลายกลายเป็นผง เหลือเพียงชุดผ้าสำหรับผู้เล่มมือใหม่ที่ระบบจะเปลี่ยนให้โดยอัตโนมัติถ้าเสื้อผ้าของผู้เล่นถูกทำลายทั้งหมด เมื่อมือที่ประคองอาหมวยตกลง อาหมวยก็กลับต้องเป็นฝ่ายประคองชายหนุ่มไม่ให้ล้มลงทั้งน้ำตา “มิคาเอล” อาหมวยแทบจะไม่มีเสียงเรียก ชายหนุ่มยิ้มให้อาหมวยทั้งๆที่มีเลือดไหลซึมออกมาทั้งจมูกและปาก “ผม..ไม่เป็นไร” พูดจบเขาก็หลับตาลง อาหมวยใจหายวาบ ในรายงานของศาสตราจารย์มาคาเบะ การหมดสติคือจุดเริ่มต้นของการกลายเป็นเจ้าชายนิทรา “มิคาเอล ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ อย่ามาเป็นอะไรต่อหน้าฉันเป็นอันขาดเข้าใจไหม” อาหมวยตะโกนสุดเสียง ถ้าไม่ติดว่าเธอต้องประคองเขาอยู่ เธอคงจับเขาเขย่าจนกว่าจะตื่น ผู้เล่นมิคาเอลได้เสี่ยงชีวิตรับการโจมตีที่รุนแรงเกินกว่าที่ตนเองจะรับไว้ได้แทนผู้เล่นมายาวดี พันธสัญญาระหว่างองครักษ์เทพกับราชาสร้างเสร็จสมบรูณ์ เสียงประกาศจากระบบเรียกสติอาหมวยกลับคืนมา เธอไม่สนใจคำประกาศจากระบบที่ยังมีต่ออีกยาวยืด แต่กลับสั่งเอไอตรวจสอบอาการมิคาเอลและใช้ทักษะทุกอย่างรักษาเขาให้ฟื้นขึ้นมาให้ได้ ในขณะที่อาหมวยรักษามิคาเอลจนไม่สนใจสิ่งแวดล้อม เจ้างูมองน้องสองตัวที่ติดมากับมันนิ่ง มันมองเลยไปที่ปลายเชือก เชือกที่ผูกพวกมันไว้กับนายท่านและนายหญิงขาดไปหมดแล้ว “พี่งู” เจ้าเดรกน้อยเรียกเสียงอ่อย เจ้างูมองหน้าน้องแล้วก็ถอนใจ ก่อนที่จะโดนเหวี่ยงมา นายท่านส่งคำสั่งสุดท้ายมาด้วย “รักษาตัวให้รอด แล้วก็ฝากน้องด้วย” “โกเลมน้อยจะไปคุ้มครองนายหญิง” แม้จะได้รับคำสั่งสุดท้ายเหมือนพี่งู แต่เจ้าโกเลมน้อยเลือกแล้วว่ามันจะทำอะไร มันพุ่งปราดกลับไปหานายหญิงทันที และเพราะเชือกผูกเอวของสัตว์เวททั้งสามตัวนี้ยังดีอยู่ มันจึงลากพี่งูกับเดรกน้อยไปด้วยกันทั้งหมด “เหวอ” เจ้าเดรกน้อยร้องลั่น แต่พี่งูยังเหลียวซ้ายแลขวามองหาท่านแม่ มันไม่เชื่อว่าท่านแม่จะหยุดแค่นี้ การลงมือครั้งต่อไปเป็นสิ่งที่น่ากลัวกว่าเดิมแน่ๆ “ฆ่าผู้เปิดนรก” เสียงท่านแม่ดังขึ้นในหัว เจ้างูสะดุ้งสุดตัว คราวนี้ท่านแม่ใช้คำสาประบุตัว ต่อให้นายท่านหนีกลับไปถึงข้างบน ท่านแม่ก็โจมตีถึงอยู่ดี ดวงตาของแม่มังกรเปลี่ยนสีอีกครั้ง คราวนี้กลายเป็นสีน้ำเงิน เจ้างูมองท่านแม่แล้วก็หันไปมองนายหญิงที่ประคองนายท่านอยู่ ในที่สุด มันก็ต้องทำในสิ่งที่มันหลีกเลี่ยงมาโดยตลอด “เอไอ” มันออกคำสั่งกับเอไอของนายหญิง “เอาโล่ออกมา” อาหมวยหันขวับ เมื่อเห็นโล่อคิลิสลอยออกมาเอง “อะไรน่ะ” เธอถามทั้งๆที่ยังประคองมิคาเอลอยู่ แล้วก็ต้องเบิกตากว้างอีกหนที่เห็นลูกไฟสีฟ้าขนาดมหึมาในปากมังกร “อย่าทำอะไรนายหญิงของโกเลมน้อยนะ” เจ้าโกเลมน้อยบินมายืนจังก้า กางมือกางขาเตรียมรับลูกไฟ แถมยังตะโกนใส่แม่มังกรอย่างไม่กลัวเกรง วูบ เจ้างูดึงโล่อคิลิสมาบังหน้านายหญิงและนายท่าน “จะทำอะไรกันน่ะ นายท่านสั่งแล้วไม่ใช่หรือว่า..” อาหมวยเริ่มดุสัตว์เวทในความดูแล แต่ก็สายเกินไป แม่มังกรส่งลูกไฟมาแล้ว “นายหญิงข้าลาก่อน” เจ้างูค้อมหัวให้ ก่อนจะออกคำสั่ง “เดรกน้อยมา” “ไม่นะ” อาหมวยเพิ่งสะกิดใจว่าเจ้างูจะทำอะไรเมื่อเห็นมันจูงเดรกน้อยเข้าไปในโล่ เธอเพิ่งคิดออกว่าใครคือเจ้าแห่งแสงสว่างและความมืดที่วงกลมวงสุดท้ายของโล่อคิลิสต้องการ “ย๊าก.... ทุกคนหลบเร็ว ลูกไฟมาแล้ว” เจ้าโกเลมน้อยตะโกนบอกพร้อมๆกับที่รวบรวมกำลังทั้งหมดทั้งมวลของมันพุ่งเข้าไปทำลายลูกไฟสีฟ้า “ไม่ต้องกลัวนะเดรกน้อย ถึงออกมาไม่ได้อีก พี่งูก็จะอยู่เล่นกับเดรกน้อยเอง” นี่คิอประโยคสุดท้ายที่เจ้างูพูดก่อนที่เงามืดจะปรากฏที่ด้านหลัง -------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:10:58

ความคิดเห็นที่ 5 บทที่ 193 แฮกเกอร์ “มาแล้ว” พอพี่ใหญ่ส่งสัญญาณบอกว่าเห็นไฟกระพริบขึ้นที่ออโรโบรอสเคสของอะโฟร์ไดท์ พยัคฆ์ขาวลายเมฆก็กระโดดไปที่ก้อนน้ำแข็ง เขาใช้กรงเล็บเหล็กตะกุยไปที่บริเวณใบหน้าของอะโฟร์ไดท์เต็มแรง แกรก เสียงขรูดดังขึ้นเบาๆ กรงเล็บเหล็กแทบจะไม่สร้างรอยขีดข่วนบนก้อนน้ำแข็งได้เลย “ส่งข่าวไปหาเจ้ามิคาเอล บอกให้หยิบไข่สีทองใส่มาในออโรโบรอสเคสด้วย ไม่อย่างนั้น นังนี่ตาย” พยัคฆ์ขาวลายเมฆใช้กรงเล็บจิกซ้ำเป็นการขู่ สีหน้าของเขาบอกว่าอย่าหมายจะขอผ่อนปรน ผิดกับพี่ใหญ่พยัคฆ์ที่ยืนเยื้องไปด้านหลัง ดูเหมือนเขาจะอึดอัดกับการกระทำของคนร่วมกิลด์อยู่ไม่น้อย “ไม่คิดบ้างหรือว่าผมกับอะโฟร์ไดท์เป็นแค่ตัวล่อ” เฮเดสย้อนถามด้วยท่าทีไร้กังวล พยัคฆ์ขาวลายเมฆนิ่งขึงไปชั่วครู่ ก่อนจะหัวเราะฮาๆ “แล้วแกคิดว่าข้าไม่เตรียมอะไรไว้รับมือเลยหรือไง ถ้าเจ้ามิคาเอลกลับจากนรกโดยทางประตูที่มันเปิดไว้เองในเมืองละก็ มันก็จะเจอกองทัพที่แท้จริงของกิลด์พยัคฆ์” พยัคฆ์ขาวแสยะยิ้ม ก่อนจะสั่งอย่างโอ่ๆ “ทางทีดีแกส่งข้อความไปหาเจ้ามิคาเอลตามที่ข้าบอก ไม่อย่างนั้น ข้าไม่รับรองว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้ามันขึ้นมามือเปล่า” “อ้อ ที่แท้ก็เตรียมการไว้แล้ว” เฮเดสพยักหน้าช้าๆแล้วย้อนถามอีกหน “แต่ว่าที่นั่นมันเมืองของมิคาเอลเขานะ คุณว่า เขาจะไม่เตรียมการอะไรไว้รอต้อนรับคุณบ้างเลยหรือไง” --------------------------------------- ตามปกติ ไฟร์ดราโก้ เป็นเมืองแห่งการค้าที่คึกคักไม่แพ้อินเดียโนลา แต่ในวันนี้ ทั่วทั้งเมืองกลับมีแต่ความเงียบ ไม่มีผู้เล่นหรือ NPC ออกมาให้เห็นแม้แต่คนเดียว ยกเว้น คนสามคนที่กำลังเดินเข้าเมืองมาอย่างเปิดเผย “หลวงลุงคะ หนูว่าเราไปที่สำนักงานของกิลด์อัศวินกันเลยเถอะค่ะ” ท่านหญิงมังกรหันไปบอกหลวงจีนปริศนาหลังจากที่ยืนสำรวจอาคารบ้านเรือนรูปทรงเรขาคณิตของเมืองไฟร์ดราโก้อยู่ครู่หนึ่ง “อย่าเพิ่งสิ ขออาตมาไปที่ลานกลางเมืองก่อน” หลวงจีนปริศนาแย้งด้วยเสียงเนิบช้าอันเป็นเอกลักษณ์ “ผมว่า เราควรจะทำตามที่ท่านหญิงมังกรบอกนะครับ” หมาป่าขนเหล็กสนับสนุนท่านหญิงมังกรด้วยสีหน้ากังวลไม่น้อย คนของเบนนี่ จาง ยังเหลือกลุ่มผู้เล่นระดับสูงของกิลด์พยัคฆ์ที่โกงระดับจนเต็มที่ยังไม่ปรากฏตัว ถ้าเขาเดาไม่ผิด คนกลุ่มนี้ควรจะซุ่มอยู่ในเมืองไฟร์ดราโก้ ถึงเขาจะคิดว่า คนพวกนี้ต้องรอโจมตีมิคาเอลเพื่อชิงไข่มังกรเป็นกลุ่มสุดท้าย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า พวกเขาจะไม่เปลี่ยนใจออกมาจับหลวงจีนปริศนาไปเป็นตัวประกัน หากทั้งหมดลงมือ แค่เขากับท่านหญิงมังกร คงรับมือไม่ไหว “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่ต้องรีบ” หลวงจีนปริศนาปฏิเสธคำแนะนำแล้วเดินนำไปที่ลานกลางเมือง สองผู้คุ้มกันจึงต้องเดินตามอย่างไม่มีทางเลือก เมื่อมาถึงลานกลางเมืองหลวงจีนปริศนาก็ล้วงเอากะบะกาบกล้วยสานหยาบๆเป็นรูปสี่เหลี่ยมมาวางที่กลางลานแล้วล้วงหยิบเอาตุ๊กตาดินเผาอีกสี่ตัวออกมาวางในกระทง พอจัดวางให้ตุ๊กตาหันหน้าไปคนละทาง พอเรียบร้อยดี หลวงจีนปริศนาก็ใช้เวทลึกลับหลอมตุ๊กตาทั้งสี่กับกะบะเข้ากับพื้นหินอ่อนจนเป็นเนื้อเดียวกัน “อะไรครับ” หมาป่าขนเหล็กคุกเข่าลงไปมองพิธีกรรมของหลวงจีนปริศนาอย่างสนใจ “ตุ๊กตาเสียกบาลไงโยม” หลวงจีนปริศนายังทดลองขยับตุ๊กตาระหว่างที่อธิบายไปด้วย “มันเป็นพิธีกรรมโบราณน่ะ สมัยก่อนโน้น ถ้ามีคนป่วยหนักหรือมีเคราะห์ เขาก็จะเอาตุ๊กตามาตั้งไว้แบบนี้ แล้วก็ทำพิธีหักคอตุ๊กตา หลอกผีว่าคนๆนั้นตายไปแล้ว คนๆนั้นก็จะได้รอดตายไง” จากนั้นท่านก็เผลอเอามือลูบศีรษะตัวเองด้วยความเขอะเขิน “ไม่ใช่ว่าอาตมางมงายหรอกนะ แต่ว่าอาตมาต้องมีตัวช่วยนิดหน่อยน่ะ แล้วตุ๊กตาพวกนี้ก็เป็นสัญลักษณ์ที่ดี เผื่อว่าคนมีเคราะห์เขาเห็น เขาจะได้รู้และออกจากเกมไปเองก่อน” “ครับ” แม้จะรับคำ แต่หน้าตาของหมาป่าขนเหล็กไม่ได้บอกว่าเขาเข้าใจอะไรขึ้นมาเลยสักนิด หลวงจีนปริศนาก็เลยพูดต่ออีกหน่อย “ก็ที่โยมมิคาเอลเขาวานให้อาตมามาช่วยคนที่ซ่อนอยู่ในเมืองไงโยม” พอหลวงลุงเริ่มเกริ่น ท่านหญิงมังกรก็ชักอึดอัด เธอมองไปรอบๆ คนของกิลด์พยัคฆ์ไม่รู้ว่าซ่อนตัวอยู่ที่ไหนบ้าง ท่านเล่นพูดตรงนี้ ก็รู้ถึงหูคนพวกนั้นเท่านั้นเอง “หลวงลุงคะ” เธอพยายามปราม “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ยังไงโยมพวกนั้นก็ต้องรู้อยู่แล้ว ถือว่าอาตมาเล่าเผื่อไปถึงพวกเขาก็แล้วกัน” หลวงจีนปริศนายังใจเย็น “ก็อย่างที่เขาประกาศกัน การโจมตีจากนรกขึ้นมาถึงเมื่อไร การตายในเกมอาจจะเป็นการตายจริงๆก็ได้ โยมมิคาเอลเขาก็เลยขอให้อาตมามาช่วย” “การโจมตีจากนรกเป็นคำสาปหรือครับ” หมาป่าขนเหล็กถามทันที เพราะเท่าที่เขารู้มา หลวงจีนปริศนาทำได้อย่างเดียวคือแก้คำสาป “ไม่ใช่หรอก ถึงใช่อาตมาก็แก้คำสาปไม่ทันแน่” หลวงงจีนปริศนาปฏิเสธทันที “อ้าว” หมาป่าขนเหล็กร้องเสียงหลง “ก็ไม่เห็นหรือไงว่าหลวงลุงทำเตรียมพิธีเสียกบาลให้พวกนั้นแล้ว น่าจะเดาได้ว่าท่านจะช่วยเจ้าพวกนั้นอย่างไร” ท่านหญิงมังกรช่วยตอบให้ แล้วก็หันไปเร่งหลวงลุง “หลวงลุงคะ เสร็จแล้วก็รีบไปเถิดค่ะ” แม้จะโล่งใจที่หลวงจีนปริศนายอมเดินทางไปในที่ปลอดภัยเสียที แต่หมาป่าขนเหล็กก็ยังสงสัยว่า หลวงจีนปริศนาจะทำอะไร “คุณๆ ที่บอกว่า หลวงลุงจะทำพิธีเสียกบาลให้น่ะ มันหมายความว่าอย่างไร” หมาป่าขนเหล็กแอบถามท่านหญิงมังกรระหว่างที่หลวงจีนปริศนาวางกะบะตุ๊กตาเสียกบาลอีกหลายอันรอบตึกสำนักงานใหญ่กิลด์อัศวินมังกรไฟ ท่านหญิงมังกรหันมามอง กระตุกยิ้มที่มุมปากนิดนึงแล้วเฉลย “ในพิธีเสียกบาลในโลกจริง เราจะหักคอตุ๊กตาก่อน ตัวจริงจะได้ไม่ตาย ส่วนเกม ถ้าจะไม่ให้ตัวจริงตาย เราก็ต้อง” ท่านหญิงยกมือขึ้นปาดคอก่อนจะพูดต่อ “ก่อนที่พวกนั้นจะตายจริงไง” หมาป่าขนเหล็กกลืนน้ำลายเอื้อก ยืนอึ้ง จนท่านหญิงเดินผ่านหน้าเขาเข้ากิลด์ไปจึงได้สติ “นี่ ไหนว่าท่านไม่ทำปาณาไง สัตว์อสูรสักตัวก็ไม่เคยฆ่า” เขาสาวเท้าก้าวตามมาเพื่อถามให้กระจ่าง “ใครบอกนายว่านี่คือ ปาณาฯ อย่างนี้เขาเรียกว่าการุณยฆาตต่างหาก” ---------------------------------------------- ในขณะที่เฮเดสและกลุ่มของหลวงจีนปริศนากำลังรับมือและเตรียมรับมือกับกิลด์พยัคฆ์ สองจอมมารกับกีย์กกำลังเฝ้าสังเกตเหตุการณ์ในนรกอย่างเคร่งเครียด “โอ๊ะ นั่นมันอะไร” กีย์แทบจะผุดลุกจากที่นั่งเมื่อเห็นของบางอย่างที่ติดกับสร้อยคอของมิคาเอลดูดกลืนลำแสงสีขาวที่แม่มังกรส่งมาได้ จอมมารหนึ่งไล่หาข้อมูลจากฐานข้อมูลไอเทม ส่วนจอมมารสองเคาะแป้นพิมพ์รัวเร็วเรียกคำสั่งตรวจสอบว่ามิคาเอลได้ไอเทมปริศนานั้นมาตั้งแต่เมื่อไรและอย่างไร “แย่แล้ว” กีย์ร้องออกมาเมื่อเห็นมิคาเอลสลบไปหลังจากเสื้อเกราะถูกทำลาย เขาเตรียมแทรกแซงระบบแต่เขาก็ต้องหยุดเมื่อได้ยินเสียงประกาศจากระบบ ผู้เล่นมิคาเอลได้เสี่ยงชีวิตรับการโจมตีที่รุนแรงเกินกว่าที่ตนเองจะรับไว้ได้แทนผู้เล่นมายาวดี พันธสัญญาระหว่างองครักษ์เทพกับราชาสร้างเสร็จสมบรูณ์ “โห คุณเคนจิตั้งเงื่อนไขไว้ขนาดนี้เลยหรือ” กีย์อุทานเมื่อรู้ถึงเงื่อนไขลับของการสร้างพันธสัญญาระหว่างราชาและองครักษ์เทพ เมื่อพันธสัญญาสมบรูณ์หมวยน้อยลูกศิษย์อย่างไม่เป็นทางการของเขาสามารถประคองชีวิตมิคาเอลไว้ได้แน่ แม้จะร่อแร่ก็เถอะ อดีตจอมเวทประจำห้องครัวจึงหันไปสนใจเรื่องอื่น “มันน่าแปลกตรงไหน” จอมมารหนึ่งละมือจากฐานข้อมูลไอเทมหันมาถาม “องครักษ์เทพต้องยอมสูญเสียการป้องกันตนเองทั้งหมดเพื่อช่วยราชา ถ้าไอ้ตัวราชามันไม่เคยยอมตายแทนองครักษ์เทพมาก่อน มันจะคู่ควรกับการเสียสละขององครักษ์เทพเหรอ” กีย์ยักไหล่ ตราบใดที่ลูกศิษย์ของเขายังปลอดภัย เขาไม่สนใจหรอกว่าเจ้าจอมมารมันจะประชดประชันเขาอย่างไร “แล้วนั่น แกเลิกหาข้อมูลไอเทมแล้วหรือ” กีย์ถาม เมื่อเหลือบไปเห็นจอมมารหนึ่งเลิกการค้นหาและสั่งปิดฐานข้อมูลไอเทม “ไม่หาแล้ว หาไม่เจอ” จอมมารหนึ่งสั่งเก็บหน้าจอแสง แถมยังยกขาพาดโต๊ะคอมพ์อีก “แล้วแกเจออะไรหรือเปล่า” จอมมารหนึ่งโยนคำถามไปหาจอมมารสองบ้าง จอมมารสองนั่งอึ้ง อ่านข้อมูลที่ขึ้นมาแล้วก็ยกมือขยี้ตา หลังจากนั้นยังเอานิ้วมือไล่ตามตัวอักษรเพื่ออ่านซ้ำอีกต่างหาก โครม จอมมารหนึ่งถีบเก้าอี้จอมมารสองไปชนกับกำแพง “ไอ้บ้า ทำอะไรฟะ” จอมมารสองโวยทันที “ก็ใครใช้ให้ถามแล้วไม่ตอบ ลีลาอยู่นั่นแหละ” จอมมารหนึ่งตอบเสียงห้วน “งั้นเอ็งก็มาอ่านเองเลย ไม่อึ้งอิมกี่อย่างข้าให้มันรู้ไป” จอมมารสองลูบข้อศอกป้อยๆตอบอย่างงอนๆ “มันจะอะไรกันนักกันหนาวะ” จอมมารหนึ่งเดินไปอ่านเอง แล้วก็เบิกตาโพลงทันที “อะไร” กีย์ถามทั้งๆที่ไม่ละสายตาจากจอภาพที่ฉายเหตุการณ์ในนรก “ไอเทมนั่น เป็นไอเทมที่สร้างโดยผู้เล่นอย่างอิสระ ไม่ได้ใช้โปรแกรมหรือไอเทมอื่นในเกมหรือของระบบเป็นฐานในการพัฒนาเลย” จอมมารหนึ่งอ่านข้อความเสียงหลง กีย์หันขวับมามอง “เป็นไปได้อย่างไร ใครเป็นคนสร้าง” พวกเขาทั้งสามเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่ทำงานมานาน พวกเขารู้ดีว่าเกมนี้มีความซับซ้อนแค่ไหน การสร้างไอเทมแปลกปลอมแบบนี้ขึ้นมาโดดๆชิ้นเดียวยังแทบจะเป็นไปไม่ได้ แต่ไอเทมชิ้นนี้ยังสามารถอยู่ในเกมได้ราวกับเป็นสิ่งที่ระบบสร้างขึ้น มิหนำซ้ำยังดูดกลืนเวทจากนรกของแม่มังกรนรกานต์ซึ่งเป็นฟังค์ชั่นที่ยังไม่ได้เปิดเผยออกสู่สาธารณะชนได้ แม้ว่าสุดท้ายจะต้องปล่อยให้มันผ่านออกมา แต่ก็ลดพลังทำลายลดลงจนเหลือไม่ถึงหนึ่งในล้าน และยังบังคับทิศทางการทำลายให้ไม่สามารถโจมตีคนที่อยู่รอบข้างได้อีกด้วย คนที่ทำได้ต้องเป็นยิ่งกว่าแฮกเกอร์มือหนึ่งของจักรวาลเสียอีก “หรือมิคาเอลจะแอบให้นักเขียนโปรแกรมอีกทีมของบริษัททำขึ้น” กีย์คาดเดาถึงอีกทางที่น่าจะเป็นไปได้ แต่จอมมารสองก็ให้ข้อมูลที่ทำให้เพื่อนร่วมงานทั้งสองอ้าปากค้าง “เปล่า ไอเทมนั่นสร้างขึ้นในเกม โดยหลวงจีนปริศนา มอบให้มิคาเอลกันในเกมนั่นแหละ ไม่ได้ใช้โปรแกรมภายนอกอะไรมาปรับแต่งทั้งสิ้น” “อะไรนะ” จอมมารหนึ่งกับกีย์แทบจะร้องประสานเสียง การทำแบบนี้มันยิ่งกว่าแฮกแล้ว ต่อให้ทีมงานของบริษัทเกมเองสร้างไอเทมแบบนี้ขึ้นมาเอง ยังไม่แน่ว่าจะไม่ทำให้ระบบรวน แต่นี่หลวงจีนปริศนากลับทำได้ด้วยตัวเองคนเดียว เขาทำได้อย่างไร “ฆ่าผู้เปิดนรก” เสียงแม่มังกรดังผ่านลำโพงออกมา สองจอมมารและกีย์จึงต้องเปลี่ยนไปทำงานตาเหลือกกับอีกเรื่องแทน “ฉห แล้ว แม่มังกรใช้คำสาปร่วมกับนิวเคลียร์ฟิชชั่น” จอมมารหนึ่งโวยวาย “คำสาปมีผลแค่ไหน” จอมมารสองตะโกนถามกีย์ ทั้งๆที่แทบจะนั่งอยู่ติดกัน “มันจะตามผู้เล่นคนที่เปิดนรก จากนรกไปจนถึงประตูนรกในพื้นที่ปกติ” กีย์ตอบเสียงเรียบ แต่เหงื่อผุดออกมาเต็มหน้าผาก “ยิ่งกว่า ฉห ยกกำลังสอง” จอมมารหนึ่งโวยวายต่อ เพราะแค่ภูตทั้งสิบตัวนั่น ก็ไม่รู้ว่าผู้เล่นจะได้รับบาดเจ็บจริงไปกี่คน แต่ระดับแม่มังกรมาเอง รับประกันได้มีแต่ตายกับนอนเป็นผักแน่นอน “มีทางแก้ไหม” จอมมารสองตรวจสอบข้อมูลไปด้วยถามไปด้วย “ไม่มี ยังไงไอ้ระเบิดนิวเคลียร์ลูกนั้นก็ต้องไปถึงพื้นที่ปกติแน่ ทางเดียวที่จะรอดคือ ต้องออกไปให้พ้นรัศมีการระเบิดภายในหนึ่งนาที” กีย์ยกแขนเสื้อขึ้นซับเหงื่อ “ไม่ใช่ระเบิดนิวเคลียร์ลูกนั้น” จอมมารหนึ่งแย้ง พอทุกคนเงียบและหันมามอง เขาก็พูดต่อเสียงแห้ง “คนเปิดนรกคือ เฮเดสกับมิคาเอล ฉะนั้น มีระเบิดสองลูก” “ฉห ฉห ตายหมดแน่ๆ ติดต่อเฮเดสเร็ว หลวงจีนปริศนาด้วย ส่งหาทุกคนเลยเร็ว” จอมมารสองร้องสั่งแล้วก็ทำเองทันที “มีของดีของเด็ดอะไรก็ขนออกมาให้หมดเลยนะหลวงพ่อ สาธุ” จอมมารสองยกมือพนมท่วมหัวหลังจากกดเอนเทอร์เสร็จ เขาเริ่มฝากความหวังไว้ที่แฮกเกอร์มือหนึ่งผู้ไม่เป็นที่รู้จักเสียแล้ว “เฮ้ย แล้วเจ้าจอมมารน้อยของเรามันไปทำอะไร” จอมมารหนึ่งตะโกนลั่นเมื่อเห็นโกเลมน้อยพุ่งเข้าไปหาระเบิดนิวเคลียร์ที่แม่มังกรส่งออกมา “เฮ้ย อินดิโก แกอย่าเข้าไปในโล่สิ” กีย์โวยวายบ้างเมื่อเห็นสัตว์เวทที่ตัวเองถือหางเดินเข้าโล่อคิลิส จอมมารหนึ่งกดปุ่มขยายจอภาพจนเต็มสเกลและเปิดเสียงเต็มที่ พวกเขาจึงได้ยินเสียงเล็กๆของเจ้าเดรกน้อยเต็มสองหู “จะไปเล่นข้างในเหรอ งั้นเดรกน้อยไปชวนพี่โกเลมน้อยอีกคนนะ” “ม่ายยยย” สามเสียงประสานกันลั่นเมื่อเจ้าเดรกน้อยบินไปฉุดมือโกเลมน้อยจนมันเสียสมาธิ เสียจังหวะในการรับมือกับระเบิดนิวเคลียร์ที่พวกเขาไม่รู้อานุภาพลูกนั้น สามหนุ่มตาเหลือกค้าง จ้องหน้าจอรอว่าอะไรจะเกิดขึ้น จนกระทั่ง “พลังโจมตีของแม่มังกรอยู่ในระดับที่ไม่อาจรับไว้ได้ ไข่มังกรนรกานต์ทำงานโดยอัตโนมัติ” เสียงประกาศจากระบบดังขึ้น จากนั้นก็มีวัตถุสีขาวออกมาจากกำไลของโกเลมน้อย พอมันพองตัวขึ้นจนสูงกว่าครึ่งเมตรเปลือกไข่ก็แยกเป็นสองส่วนก่อนจะดึงโกเลมน้อยและเดรกน้อยที่จับมือกันอยู่ไปไว้ที่ตรงกลางและประกบปิดได้ทันก่อนที่ระเบิดจะมาถึง เสียงคลิกดังขึ้นเบาๆ บอกให้รู้ว่าเปลือกไข่ทั้งสองส่วนเข้าล็อกปิดสนิท ตามด้วยแสงเรืองๆอาบทั่วฟองไข่ เชื่อมเปลือกไข่ทั้งสองส่วนให้ติดสนิทจนไม่เหลือรอยต่อ “จอมมารน้อยลูกพ่อ” จอมมารหนึ่งคราง เขาลุ้นจนหมดแรงว่าลูกรักลูกชังของเขาจะรอดไหม “ดีจริงๆเลย ที่มันมีไข่มังกรอยู่” จอมมารสองล้วงผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตาป้อยๆ “แล้วมันไปขโมยมาจากไหน” กีย์ถาม สองจอมมารทำตาขวางใส่กีย์อย่างพร้อมเพรียงกัน แต่ไม่ทันที่จะด่ากลับว่าใครเขาสนใจกันว่ามันเอามาจากไหน ก็ต้องร้องเฮ้ยอีกหน “อะไรอีกเนี่ย” จอมมารหนึ่งครางเมื่อเห็นไข่มังกรถูกดูดเข้าไปในโล่อคิลิส “ก็เด็กข้ามันเข้าไปในโล่แล้ว โล่มันก็จะเอามังกรทองอีกตัวจะได้สมดุลไง” กีย์ถอนหายใจ “แล้ว?” จอมมารสองไม่เข้าใจ “ก็ไอ้ตัวที่จับมืออยู่กับลูกรักของแกไงเล่า ไอ้โง่” กีย์ตวาดไส่ ถือโอกาสระบายอารมณ์เสียหน่อย ไหนๆมังกรน้อยที่เขาอุตส่าห์ปลุกปั้นมันมาขนาดนี้ต้องเสียท่าไปโดนขังอยู่ในโล่ตลอดกาลเสียแล้ว เสียงประกาศจากระบบดังขึ้นอีกหน “ผู้เล่นมายาวดีสร้างโล่อคิลิสสำเร็จ เนื่องจากภารกิจนี้เป็นภารกิจที่ต้องส่งภารกิจทันที ระบบจะส่งตัวผู้เล่นมายาวดีไปที่วิหารเฮฟเฟตุสเพื่อส่งภารกิจ ณ บัดนี้” “เฮ้ย” สามจีเอ็มลุกขึ้นยืนร้องลั่นเมื่อทั้งโล่ อาหมวยและมิคาเอลถูกวาร์ปหายไป และหลังจากนั้นความมืดสนิทก็เข้าปกคลุมจอภาพ จอมมารหนึ่งกระโจนเข้าไปเคาะแป้นพิมพ์เพื่อตรวสอบทันที “เครื่องไม่เสียนี่หว่า หรือว่าเป็นที่จอ” “ไม่มีอะไรเสียทั้งนั้น” กีย์สูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะบอก พอสองจอมมารหันมา เขาก็ชี้ไปที่จอสีดำ “ที่พวกนายเห็นคือตัวของแม่มังกรไง” “หา” สองจอมมารร้องลั่น “ตัวมันใหญ่ขนาดนั้นเลยรึ” จอมมารหนึ่งถาม ทั้งๆที่เฝ้าจอมาด้วยกันตลอด “ข้าว่า สิ่งที่สำคัญกว่า ก็คือ มันจะไปไหน” จอมมารสองกลืนน้ำลายเมื่อเขาสั่งขยายภาพจนในที่สุดเขาก็เห็นว่าแม่มังกรกำลังบินไปคนละทิศกับที่มันส่งระเบิดนิวเคลียร์ไป “จะไปไหน ก็ไปตามลูกมันน่ะสิ” กีย์ตอบสั้นๆ ไม่ต้องอธิบาย จีเอ็มมือเก่าทั้งสามก็เดาได้ไม่ยากว่า ไอ้แสงเรืองๆที่ไข่มังกรนรกานต์เปล่งออกมาหลังจากที่เก็บโกเลมน้อยกับเดรกน้อยเข้าไปมีไว้เพื่อแจ้งตำแหน่งให้แม่มังกรมาเก็บมันไปฟักนั่นเอง “แล้วต้องแจ้งใครอีกไหม” จอมมารหนึ่งนั่งลงอย่างหมดแรง “จะเหลือใครให้แจ้งอีกล่ะ” จอมมารสองจ้องลูกไฟสีฟ้าสองลูกที่เขารู้ว่ามีระเบิดนิวเคลียร์อยู่ข้างในวิ่งไปที่ไฟร์ดราโก้ด้วยความเร็วสม่ำเสมอ ทุกทีมกำลังเตรียมพร้อมรับมือกับระเบิดสองลูกนี้ พวกเขาเรียกแผนที่มาดูเส้นทางการบินของแม่มังกร แล้วก็ถอนหายใจ “โอลิมปัส จริงๆด้วย” จอมมารหนึ่งหันไปมองกีย์แล้วก็ถาม “แกคิดว่า ยายเด็กนรก ศิษย์เอกของแกจะสู้กับแม่มังกรได้ไหม” กีย์ไม่ตอบ จวบจนบัดนี้เขายังไม่เห็นทางว่าใครจะรับมือกับแม่มังกรในภาวะปกติได้ แต่สิ่งที่หมวยน้อยต้องเจอไม่ใช่แค่แม่มังกรในภาวะปกติ แต่จะเป็นมังกรแม่ลูกอ่อนที่ไปตามหาไข่ และไข่ที่ว่าก็ดันถูกขังอยู่ในไอเทมที่มีชื่อเธอเป็นเจ้าของ เขาไม่คิดว่าลูกศิษย์เขาจะรับมือแม่มังกรได้หรือเปล่า แต่เขากำลังคิดว่า หมวยน้อยจะตายในสภาพไหนมากกว่า ในขณะที่กีย์เงียบไป จอมมารสองจะก็พูดออกมา “ถ้าวัดที่ฝีมือก็ตายแหงๆ แต่ยายเด็กปีศาจนี่ ปกติหล่อนมากับดวง เอาเป็นว่า ข้าให้ยายนี่เป็นต่อสองหนึ่ง ใครจะรอง” ------------------------------------------------ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:12:05

ความคิดเห็นที่ 6 บทที่ 194 เหยื่อนรก “นั่นอะไร” วิธานเขม้นมองลูกไฟสีฟ้าที่พุ่งเคียงคู่กันไปสองลูกตาไม่กระพริบ “อ๋อ การโจมตีของแม่มังกรครับ” หัวหน้าฝ่ายเทคนิคเป็นคนตอบ เพราะหัวหน้าจีเอ็มกำลังวุ่นวายสั่งการให้ทุกฝ่ายเตรียมพร้อมอยู่ “แล้วคุณทำอะไรน่ะ” วิธานดึงแขนหัวหน้าจีเอ็มมาซัก เมื่อเห็นเขากดปุ่มแดงส่งสัญญาณฉุกเฉินพร้อมกันทีเดียวนับสิบปุ่ม หัวหน้าจีเอ็มหันมามองประธานบริษัทเกมเงียบๆ จนเขาต้องปล่อยมือ แล้วก็หันไปทำงานต่อโดยไม่สนใจจะตอบคำถาม หัวหน้าฝ่ายเทคนิคซึ่งเป็นคนเดียวที่ไม่ได้วิ่งวุ่นกับเขาก็เลยหันมาอธิบายแทน “คือว่าการโจมตีของแม่มังกรนี่มันร้ายแรงมาก อาจถึงขั้นต้องปิดซ่อมทวีปใหญ่ เราก็เลยต้องเตรียมพร้อมกันนิดหน่อยน่ะครับ” เขาเหลือบตาไปดูปุ่มแดงทั้งแผงแล้วก็พยายามทำหน้านิ่งๆ เพราะถ้าท่านประธานตาไว เขาจะเห็นว่า ปุ่มแดงพวกนั้นมันไม่ได้แค่ส่งสัญญาณฉุกเฉินไปหาจีเอ็มและ NPC ที่อยู่ในเกม แต่มันส่งข้อมูลไปให้ผู้ถือหุ้นใหญ่อย่างลอเรนโซด้วย “แล้วพวกคุณสั่งเตรียมรถพยาบาลทำไม” วิธานชี้ไปที่ไฟสัญญาณฉุกเฉินประจำห้องพยาบาล “อ..เอ่อ” หัวหน้าฝ่ายเทคนิคแอบถอนหายใจเฮือกก่อนจะตอบ “คือว่า คราวก่อนที่ทำให้จีเอ็มเดฟนอนไม่ตื่นนั่น ยังไม่ได้เศษเสี้ยวของการโจมตีของแม่มังกรในครั้งนี้เลยครับ เราก็เลยต้องเตรียมการไว้ก่อน เผื่อจะมีใครเป็นอะไรไป” วิธานหน้าซีดเผือด เขาหันไปหาจอภาพอีกครั้ง “มีลูกไฟสองลูกเลยหรือ” “ใช่ครับ” หัวหน้าฝ่ายคนเดิมรับคำ “ลูกหนึ่งวิ่งไปที่ประตูนรกที่คุณมิคาเอลเปิด ส่วนอีกลูก กำลังไปหาเฮเดส” “อะไรนะ” วิธานร้องเสียงหลง “แจ้งให้พวกเขาหลบออกมาโดยเร็วที่สุดเดี๋ยวนี้” เขาตะโกนสุดเสียงเพื่อให้คนที่ปลายทางโทรศัพท์ได้ยิน จะได้แจ้งต่อไปที่เบนนี่ จาง แต่หัวหน้าฝ่ายจีเอ็มหันมาตอบท่านประธานด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “บริษัทเกมจะไม่แทรกแซงการเล่นของผู้เล่นครับ” ------------------------------------------------------- ทุกคนทุกฝ่าย ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายที่คิดชิงไข่มังกร ฝ่ายที่คิดจะจับผู้ร้ายและเจ้าหน้าที่ของบริษัทเกมต่างก็ข้อความเตือนกันอย่างถ้วนทั่ว “หืมม” หลังจากอ่านข้อความ หัวหน้า NPC เมืองอินเดียโลนาก็สั่งการด่วนทันที “เปลี่ยนระดับการป้องกันเมืองไปใช้โหมดสงครามและเตรียมปิดกำแพงเมืองภายในห้านาที” ในขณะเดียวกัน จีเอ็มฝ่ายตรวจสอบก็ออกประกาศถึงผู้เล่นทุกคนที่อยู่นอกเมือง “เนื่องจากจะมีการโจมตีจากสัตว์เวทระดับราชาเป็นบริเวณกว้าง ระบบจะส่งผู้เล่นทุกท่านที่ไม่เกี่ยวข้องกับเควสกลับเมืองอินเดียโนลาภายในสิบวินาที เพื่อป้องกันผู้ไม่เกี่ยวข้องจากการเสียค่าประสบการณ์และระดับอย่างไม่จำเป็น 10 9 8 7 ...” ---------------------------------------------- ทางฝ่ายสามโจรสลัดและแปดม้าก็เช่นกัน “เจ้าหมีเห็นข้อความใหม่หรือยัง” อีกาตาเดียวถามเพื่อนด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “เห็นแล้ว” พี่หมีตอบเรียบๆก่อนจะสั่งการ “นายกับเจ้าเหยี่ยวออกจากเกมได้แล้ว นายกลับไปคอยประสานงาน ข้าจะส่งที่อยู่ของพวกมีปัญหาไปให้ จะได้ไปเอาตัวมาโรงพยาบาลทัน ส่วนเจ้าเหยี่ยวไปที่โรงพยาบาลเลย นายคงต้องประสานงานและอธิบายให้หมอและพยาบาลห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลต่างๆเข้าใจว่า พวกที่เจ้าอีกาส่งไปหาเป็นอะไรกันแน่” “โอเค” ทั้งคู่ล็อกออฟทันที “ส่วนเรา” พี่หมีหันไปหาแปดม้า “ก็กลับไปเป็นตำรวจเต็มตัวได้สักที” พี่หมีเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อผ้าแบบเดียวกับที่เขาสวมเมื่ออยู่นอกเกม ก่อนจะล้วงไอเทมพิเศษรูปกุญแจออกมาสร้างประตูมิติ “ครับผม” ทั้งแปดม้ารับคำ ทั้งแปดคนเปลี่ยนไปสวมเครื่องแบบตำรวจไอที พวกเขาตรวจสอบอาวุธอิเลคโทรนิครูปร่างคล้ายปืนและตราตำรวจก่อนจะเดินตามพี่หมีไปยังห้องพิเศษของเกม ห้องรอเกิดใหม่สำหรับผู้เล่นสามร้อยคนที่ท่านประธานบริษัทเกมจัดการอัพเลเวลจนเต็มร้อยยี่สิบ พี่หมีกวาดตามองคนสิบกว่าคนที่นั่งรอนอนรอในห้องแล้วออกคำสั่ง “คัดกรองหาคนที่มีอาการผิดปกติก่อน ส่วนที่เหลือค่อยเอาตัวมาสอบสวน” พอออกคำสั่งเสร็จ พี่หมีก็นึกขึ้นได้อีกเรื่อง “อีกไม่เกินห้านาทีจะมีมาใหม่อีกราวๆสองร้อยคน อย่าลืมแบ่งคนไว้ล่ะ” ------------------------------------------------- เฮเดสกับพยัคฆ์ขาวลายเมฆได้รับข้อความเตือนภัยแทบจะพร้อมๆกัน แม้จะมาจากคนละแหล่ง เคร้ง เฮเดสยื่นดาบเข้าไปรับกรงเล็บเหล็กแทนก้อนน้ำแข็งที่หุ้มตัวอะโฟร์ไดท์ “อีวาน ไปจัดการเฮเดส เราไม่มีเวลาแล้ว” พยัคฆ์ขาวลายเมฆออกคำสั่งให้พี่ใหญ่พยัคฆ์เข้าไปสู้แทน เฮเดสจึงต้องกระโดดหลบค้อนมหาวินาศที่ซัดตูมลงมาแทบจะไม่ทัน เปิดโอกาสให้พยัคฆ์ขาวลายเมฆใช้ดาบเสริมเวทไฟทำลายก้อนน้ำแข็งที่ห่อหุ้มตัวอะโฟร์ไดท์อย่างไร้การรบกวน “คิดหรือว่า ทำลายก้อนน้ำแข็งแล้วจะเอาได้ไข่สีทองไป” เฮเดสถามพี่ใหญ่เมื่อเขาใช้ดาบคู่รับค้อนจากการฟาดครั้งที่สองเอาไว้ได้อย่างหวุดหวิด “ขอเพียงได้ออโรโบรอสเคสมา อย่างน้อยก็ต้องได้อะไรติดมือไปบ้างแน่ๆ” พี่ใหญ่ตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย เขาใช้สองมือยกค้อนขึ้นแล้วทุบตูมลงมาที่พื้นดินจนเป็นหลุมขนาดใหญ่ สร้างพายุหมุนขึ้นรอบตัวเขาและเฮเดส เกิดเป็นเขตแดนพิเศษที่ทำให้เฮเดสฝ่าออกไปขัดขวางพยัคฆ์ขาวลายเมฆไม่ได้ “หวังว่าคุณคงแน่ใจในทางที่เลือกแล้วนะ” เฮเดสอดใจที่จะถามไว้ไม่ได้ พี่ใหญ่พยัคฆ์ในวันนี้ช่างต่างจากคนที่เขาเคยรับมือเมื่อปีที่แล้วเหลือเกิน ฝีมือการต่อสู้อาจจะยอดเยี่ยมเหมือนเดิม แต่ความสง่างาม ภาคภูมิที่เคยเปล่งประกายออกมาได้หายไปหมดแล้ว “ผมไม่เคยมีทางเลือก” พี่ใหญ่ควงค้อนฟาดลงเป็นครั้งที่สามพร้อมกับให้คำตอบ -------------------------------------------- ทางไฟร์ดราโก้นั้น พอเบนนี่ จางได้ข้อมูล เขาก็สั่งให้คนของกิลด์พยัคฆ์บุกกิลด์อัศวินมังกรไฟทันที หวังจะได้ตัวมิคาเอลทันทีที่เขากลับจากนรก พวกเขาทั้งสองร้อยคนเริ่มปรากฏกายตามจุดต่างๆของเมือง จัดการวางเพลิงเพื่อปิดล้อมหลวงจีนปริศนาและคนที่จะกลับมาจากนรก “ปิดทางออกหมดแล้วให้ไปรวมตัวกันที่หน้าประตูใหญ่” เมื่อออกคำสั่งเสร็จ หัวหน้ากลุ่มก็นำกลุ่มย่อยของตนเองไปที่หน้าตึกกิลด์อัศวินมังกรไฟ เขาไม่จำเป็นต้องเหลียวมอง กลิ่นควันไฟคละคลุ้งบอกให้รู้ว่า ไฟร์ดราโก้กำลังกลายเป็นทะเลเพลิงอย่างสมบรูณ์แบบ --------------------------------------------- ส่วนหลวงจีนปริศนา ท่านได้ข้อความตอนที่กำลังเทศน์ให้หมาป่าขนเหล็กฟัง “โยมก็พูดเกินไป การง การุณยฆาตอะไรกัน ที่อาตมาจะทำ เรียกว่าการฆ่ายังไม่ได้เลย โยมรู้ไหม การจะผิดศีลปาณาน่ะ ต้องครบองค์ห้า” “ยังไงหรือครับ” หมาป่าขนเหล็กถามอย่างสนใจ “หนึ่ง สัตว์นั้นต้องมีชีวิต สองเรารู้ว่าสัตว์นั้นมีชีวิต สามมีเจตนาจะฆ่า สี่ลงมือทำและห้าสัตว์นั้นตายไงล่ะ” หลวงลุงอธิบายแล้วก็พูดถึงเรื่องในเกมต่อ “ส่วนที่อาตมาจะต้องช่วยผู้เล่นพวกนั้น ไม่นับเป็นฆ่า เพราะไม่ได้ตายจริง ศีลก็ไม่ทะลุ ไม่ด่างพร้อย เพราะเจตนาของอาตมาคือจะช่วยให้เขาพ้นจากอันตราย เข้าใจหรือยัง” หมาป่าขนเหล็กยิ้มแห้งๆ “เรื่องนี้ก็เข้าใจอยู่หรอกครับ แต่ว่า...” “แต่ว่า อะไรรึ” หลวงลุงย้อนถามด้วยความเมตตา หมาป่าขนเหล็กยิ้มแห้งกว่าเดิม “อย่าหาว่าอย่างโน้นอย่างนี้เลยนะขอรับ ตอนนี้ท่านเลเวลแค่ 35 ตั้งแต่เล่นเกมมา ไม่เคยฆ่าสัตว์อสูรสักตัว เป็นปลิงมาโดยตลอด แล้วจะไปสังหารผู้เล่นเลเวล 120 จำนวนสองร้อยคน ให้ลดระดับจนเหลือ 29 ได้อย่างไรขอรับ” หลวงลุงไม่ทันตอบ สัญญาณว่ามีข้อความมาถึงก็ดังขึ้น พอท่านอ่านข้อความเสร็จ ท่านหญิงมังกรก็เดินเข้ามาในห้องโถงพอดี “พวกมันมายืนออกันอยู่หน้าตึกแล้วค่ะ หลวงลุง” “นั่นสินะ มากันหมดแล้ว” หลวงจีนปริศนาพยักหน้าแล้วหันไปหาหมาป่าขนเหล็ก “อาตมาคงไม่มีเวลาอธิบายแล้วล่ะ ดูเลยก็แล้วกัน” แทนที่จะเดินไปที่หน้าตึก ท่านกลับเดินไปที่ใจกลางห้องโถง ใกล้กับจุดที่มิคาเอลเคยร่ายเวทเปิดนรกไว้ “ก็คงต้องเป็นตรงนี้ละนะ” ท่านทำท่าเหมือนจะลงมือ แล้วก็ชะงัก หันหน้าไปถามหมาป่าขนเหล็ก “เอ่อ ว่าแต่ตอนเรียน โยมหมาป่าได้เกรดวิชาฟิสิกส์เท่าไรรึ” ------------------------------------------------- และตัวสุดท้ายที่ได้รับข้อความ ก็คือลูกเจี๊ยบน้อย มันเอียงคออ่านข้อความที่มาถึงแล้วก็บ่น “ต้องออกไปทำงานอีกล่ะ คราวนี้นะ ถ้าเจอพวกงี่เง่า เจี๊ยบน้อยจะปล่อยให้ตายให้เกลี้ยงเลย” ว่าแล้วเจ้าลูกเจี๊ยบน้อยก็กางปีกบินออกไปทำหน้าที่แต่โดยดี --------------------------------------- “สำเร็จ” พยัคฆ์ขาวลายเมฆร้องด้วยความดีใจ ในที่สุดเขาก็เจาะก้อนน้ำแข็งออกเป็นช่องพอให้เขาเอื้อมมือไปหยิบออโรโบรอสเคสออกมา พี่ใหญ่พยัคฆ์รามือทันทีที่ได้ยินเสียง เขาทิ้งเฮเดสไว้กับพายุหมุนที่เขาสร้างขึ้น เพื่อกระโดดมาช่วยพยัคฆ์ขาวลายเมฆ แต่พอพายุไร้คนควบคุม เหลือแต่คำสั่งให้ล้อมเฮเดสไว้ ชายหนุ่มจึงล่อให้มันหมุนติดตามมาตัดหน้าพี่ใหญ่พยัคฆ์ และไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้ประมือกันอีกหน ก็มีเสียงร้องลั่นขึ้น “อ๊าก” พยัคฆ์ขาวลายเมฆร้องอย่างโหยหวน พี่ใหญ่พยัคฆ์สลายพายุทันที แต่เมื่อหันไปก็เจออะโฟร์ไดท์ยืนอยู่ข้างก้อนน้ำแข็งเงยหน้ามองอะไรสักอย่างบนฟ้า เมื่อเงยหน้ามองตามเขาก็ร้องสุดเสียง “พ่อ” พยัคฆ์ขาวลายเมฆลอยคว้างอยู่กลางอากาศนอกเขตปลอดภัยของประตูนรก รอบตัวเขามีเงาวิญญาณสีเทาดำล้อมรอบ พวกมันสูบเลือดเนื้อของพยัคฆ์ขาวลายเมฆจนร่างกายใหญ่โตของเขาค่อยๆยุบยอบเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก สภาพชุดเกราะที่ค่อยๆแตกสลายเป็นชิ้นๆ บอกให้รู้ว่ามีการโจมตีอย่างต่อเนื่องตลอดเวลาแม้จะมองไม่เห็น พี่ใหญ่พยัคฆ์ถีบตัวกระโดดจะขึ้นไปช่วย แต่กลับถูกเฮเดสกดไหล่ไว้ “คุณ” พี่ใหญ่พยัคฆ์หันขวับมา ดวงตาเป็นสีแดงก่ำ พร้อมจะฆ่าทุกคนที่ขัดขวาง เฮเดสใช้ความนิ่งสยบความโกรธ “นั่นไม่ใช่การโจมตีธรรมดา มีแต่ผมที่ใช้เซตเจ้าแห่งความตายถึงออกไปได้ คุณรออยู่ตรงนี้แหละ” พูดจบเฮเดสก็กระโดดลอยตัวออกนอกเขตปลอดภัย เขาไม่สามารถแผ่รังสีมรณะเหมือนอินดิโก้ ดราก้อน แต่รังสีอำมหิตจาการโจมตีอย่างกราดเกรี้ยวก็ทำให้เงาวิญญาณพวกนั้นยอมปล่อยพยัคฆ์ขาวลายเมฆนานพอที่เฮเดสจะลากเขากลับมาที่เขตปลอดภัยได้ พี่ใหญ่พยัคฆ์ปราดมารับพยัคฆ์ขาวลายเมฆในสภาพชายชรามีแต่หนังหุ้มกระดูกด้วยมือสั่นระริก “พ่อ” “อะโฟร์ไดท์เปิดก้อนน้ำแข็ง” เฮเดสสั่งเสียงห้วน เฮเดสคาดการณ์ได้ไม่ยากว่า อะโฟร์ไดท์ที่มีเวทธาตน้ำระดับสูงเป็นอันดับสองในเกมน่าจะรู้สึกตัวก่อนที่จะโดนลากลงนรกมาแล้ว และเธอก็สามารถออกจากก้อนน้ำแข็งนั่นได้ตลอดเวลา แต่ที่ไม่ออก ก็เพราะรอโอกาสโจมตีพยัคฆ์ขาวลายเมฆทีเผลอเท่านั้นเอง นั่นไม่ใช่เรื่องแปลกและก็เป็นกลยุทธที่ใครๆก็ใช้ แต่ที่เขาไม่พอใจก็คือ การที่อะโฟร์ไดท์ลงมืออย่างไม่รู้จักหนักเบา เธอรู้อยู่แล้วว่า นอกเขตปลอดภัยมีอันตรายถึงชีวิต แต่ก็ยังทำร้ายพยัคฆ์ขาวลายเมฆด้วยการส่งเขาออกนอกเขตไป หญิงสาวสะบัดมือทีเดียว ก้อนน้ำแข็งก็แยกเป็นสองส่วน เธอผสานพลังความเย็นเข้ากับเวทรักษา แม้จะไม่ทำให้ดีขึ้น แต่อย่างน้อย พยัคฆ์ขาวลายเมฆก็จะคงอยู่ในสภาพเดิมเมื่ออยู่ในก้อนน้ำแข็งนี้ จากนั้นเธอก็บอกให้พี่ใหญ่พยัคฆ์เอาร่างพยัคฆ์ขาวลายเมฆใส่ไว้ในก้อนน้ำแข็ง แล้วจัดการปิดผนึก “ผมติดต่อจีเอ็มแล้ว  คุณส่งที่อยู่ของพยัคฆ์ขาวมาให้ผมด้วย พอกลับถึงเมืองให้ล็อกออฟทันที จะมีรถพยาบาลไปรอรับ” เฮเดสอาสาจะช่วยพี่ใหญ่พยัคฆ์แบกก้อนน้ำแข็งแต่พี่ใหญ่ปฏิเสธ ชายหนุ่มเห็นหน้าตาเคร่งเครียดของพี่ใหญ่พยัคฆ์แล้วก็ไม่ต่อล้อต่อเถียงอีก เขาร่ายคาถาปิดประตูนรก เพื่อพาทุกคนกลับไปสู่พื้นที่ปกติทันที เมื่อมาถึงหน้าเทเลพอร์ท พวกเขาก็เห็นกลุ่มควันสีดำหนาทึบลอยอยู่เหนือเมืองไฟร์ดราโก้ “คนของพ่อลงมือแล้ว ถ้าวาร์ปกลับไป อาจจะไม่ปลอดภัยสำหรับพ่อ ผมจะแบกพ่อวิ่งกลับไปเอง” พอพูดจบพี่ใหญ่ก็แบกก้อนน้ำแข็งใส่หลังนำหน้าไปคนเดียว “เฮเดส” ชายหนุ่มชะงักเท้าเมื่อได้ยินเสียงเรียก “ฉันไม่เก่งเท่านายหรอกนะ จะได้ยั้งมือเมื่อสู้กับคนๆนั้นได้” เฮเดสมองตาเงาหลังอะโฟร์ไดท์ที่วิ่งกลับเข้าเมืองไปเงียบๆ เขาไม่แน่ใจว่าหูฝาดหรือเปล่าที่ได้ยินเสียงเครือเหมือนคนจะร้องไห้ แล้วหยดน้ำใสๆบนใบหน้านั่นจะใช่น้ำตาหรือเปล่านะ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:12:57

ความคิดเห็นที่ 7 บทที่ 195 สังหารหมู่ ลูกเจี๊ยบน้อยโผบินขึ้นเหนือท้องฟ้าเมืองฟลอร่า ซึ่งตอนนี้เงียบสงัดเพราะไม่มีผู้เล่นและ NPC เหลืออยู่ มันบินวนรอบเมืองสำรวจว่าไม่มีใครที่ยังตกค้างก่อนจะทิ้งตัวดิ่งไปที่หน้าร้านของคุณครูแล้ววิ่งจู้ดเข้าไปข้างใน “อ้าวเจี๊ยบน้อยจะรีบไปไหน” น้าบุษเงยหน้ามาถามหลังจากที่ล้วงเอาไข่ฟองสุดท้ายออกจากออโรโบรอสเคส “ไปไฟร์ดราโก้” เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยตั้งใจจะไปไฟร์ดราโก้ผ่านประตูบ้านอีกบาน “เจี๊ยบน้อยต้องไปบอกทางให้คนหนีก่อนที่ระเบิดจะตู้ม” “อ้อ งั้นหรือจ๊ะ งั้นก็ขอให้ทำงานสำเร็จกลับมาอย่างปลอดภัยนะจ๊ะ” พอน้าบุษอวยพรให้ เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยก็ยกปีกสวัสดีเตรียมจะไป แต่ก็โดนเรียกไว้ก่อน “ลูกเจี๊ยบน้อย” ลุงบรรณารักษ์ที่อยู่ในห้องนั้นด้วยกวักมือเรียกลูกเจี๊ยบน้อยเข้าไปหา “อะไรเหรอ” ลูกเจี๊ยบน้อยเอียงคอมองม้วนคาถาที่ลุงบรรณารักษ์ล้วงออกมาให้อย่างแปลกใจ “ม้วนคาถาเคลื่อนย้ายของ NPC ไงเจี๊ยบน้อย ลุงให้ ตอนนี้ที่ไฟร์ดราโก้กำลังวุ่นวาย เจี๊ยบน้อยออกจากบ้านแล้วบินไปตามปกติอาจจะโดนโจมตีได้ เอานี่ไปเสีย พอไปถึงไฟร์ดราโก้ เจี๊ยบน้อยก็ใช้คำสั่งตรวจสอบว่าจะไปหาใครแล้ววาร์ปออกนอกเมืองไปได้เลย แต่เจี๊ยบน้อยรู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าต้องไปรอที่จุดปลอดภัยเลย ห้ามบินหาเป้าหมายอย่างเด็ดขาด” ลุงบรรณารักษ์อธิบายอย่างใจดี “รู้เจี๊ยบน้อยรู้ว่าจุดปลอดภัยอยู่ที่ไหน พี่ยักษ์กับพี่งูให้เจี๊ยบน้อยท่องแผนที่ไว้หมดแล้ว” เจ้าเจี๊ยบน้อยรีบบอกเพราะกลัวไม่ได้ม้วนคาถา ถึงจะเก่งขึ้นมาก แต่ประสบการณ์การถูกโจมตีที่ช่องเขาขาดก็ยังฝังใจมันอยู่ พอได้ยินว่าอาจมีคนซุ่มโจมตี แถมคราวนี้ไม่มีคุณครูหรือนายหญิงอยู่กับมันด้วย ฉะนั้น เอาม้วนคาถามาก่อนเป็นดีที่สุด ลุงบรรณารักษ์ถึงกับอมยิ้มเมื่อเจ้าลูกเจี๊ยบน้อยรีบไหว้แล้วก็รวบม้วนคาถาวิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วราวกับกลัวว่าลุงบรรณารักษ์จะเปลี่ยนใจ “ใจดีจังนะคะ” น้าบุษทักแล้วก็ถามด้วยความข้องใจ “ไอเทมของ NPC ให้เจี๊ยบน้อยเอาไปใช้ จะไม่มีปัญหากับตัวคุณในภายหลังหรือคะ” “โทษตามปกติก็ไล่ออกครับ แต่หลังจากวันนี้ ผมไม่สนใจอะไรอีกแล้วล่ะครับ” ลุงบรรณารักษ์มองไปที่ไข่สิบเอ็ดฟองที่เรียงอยู่บนถาดอย่างเป็นระเบียบแล้วก็ยิ้มอีกหน “ผมรอวันนี้มาเป็นปี เดี๋ยวผมก็จะเอาไข่พวกนี้ไปให้ศาสตราจารย์มาคาเบะที่ห้องปฐมพยาบาลของจีเอ็ม และอีกไม่นาน ยายหนูของผมก็จะฟื้นเสียที ขอแค่ยายหนูฟื้น ผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้วล่ะครับ จะว่าไป เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยมันก็มีส่วนช่วยเหลือผมไม่น้อย ม้วนคาถาแค่นั้น เป็นเรื่องเล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับสิ่งที่เจี๊ยบน้อยต้องทำ” ในขณะที่ลุงบรรณารักษ์พูดอย่างอารมณ์ดี น้าบุษก็ถามด้วยความสงสัย “เอ ไม่รู้ว่าทางไฟร์ดราโก้เกิดอะไรขึ้นนะคะ ถึงต้องให้ลูกเจี๊ยบน้อยไปรับตัวเฮเดสกับอะโฟร์ไดท์กลับมาด่วน” “ก็คงเป็นการโจมตีรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งของมังกรนรกานต์นั่นแหละ” แม้แต่ลุงบรรณารักษ์เองก็ไม่รู้ว่า แม่มังกรจะใช้ระเบิดนิวเคลียร์ เขาจึงยังออกความเห็นด้วยน้ำเสียงเรื่อยๆเฉื่อยๆได้ “แล้วยังมีพวกกิลด์พยัคฆ์ที่ล้อมเมืองไฟร์ดราโก้อีก” น้าบุษถอนหายใจดังเฮ้อ แล้วก็ถามแกมบ่น “ได้ยินว่าพวกนั้นมีตั้งสองร้อยคน แค่หลวงจีนปริศนากับผู้ช่วยอีกสองจะทำอะไรได้” “อืมม” ลุงบรรณารักษ์เกาคาง “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ก็คงจะมีทีเด็ดละนะ ผมเห็นคุณเหยี่ยวเขาคุยกับหลวงจีนปริศนาอยู่ตั้งนานสองนาน” “คุณเหยี่ยวหรือคะ” น้าบุษทวนถามด้วยความแปลกใจ “ตั้งแต่เข้าเกมมา น้าไม่เห็นได้ยินว่าคุณเหยี่ยวมาที่นี่หรือไฟร์ดราโก้เลยนะคะ แล้วไปพบหลวงจีนปริศนาได้ที่ไหนกัน” ลุงบรรณารักษ์อึกอักเล็กน้อยเมื่อรู้ตัวว่าเผลอพูดหลุดปากอะไรออกไป “เอ่อ เจอกันในโลกจริงน่ะครับ” พูดจบก็ยกมือขึ้นห้ามทันควัน “อย่าถามผมต่อเลยนะว่าเขาสองคนเป็นใคร ถึงผมไม่กลัวโดนไล่ออก แต่เรื่องนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของผู้เล่นน่ะ” น้าบุษพยักหน้าว่าเข้าใจ แต่เธอก็อดรำพึงต่อไม่ได้ “แล้วจะได้เรื่องหรือคะ ให้คุณเหยี่ยววางแผนเนี่ย” จนป่านนี้ น้าบุษก็ยังไม่ลืมผลลัทธ์ของแผนกิเลนมหาประลัย ส่วนลุงบรรณารักษ์ก็นิ่งไป เขายิ่งคิดสีหน้าก็ยิ่งขาวเผือด จากการที่เป็น NPC ประจำเควสที่สามโจรสลัดหมายตา ทำให้เขาเห็นว่าสามคนนี้ วางแผนให้ใครทีไร คนอื่นล้มตายกันระนาวทุกที ลุงบรรณารักษ์สะบัดหน้า “กับพระกับเจ้าคงเว้นบ้างละน่า” ------------------------------------ “ผมได้เอมาตลอดครับ หลวงลุงถามทำไมหรือครับ” หมาป่าขนเหล็กยังงงไม่หายเรื่องเกรดฟิสิกส์ แต่ถ้ามันเกี่ยวจริงๆ นักฟิสิกส์ประจำองค์กรปรมาณูเพื่อสันติคนนี้จะช่วยให้เต็มที่เลยทีเดียว “ออเหรอ สมัยเรียนมัธยม อาตมาสอบตกตลอดเลย” ท่านยิ้มเล็กน้อยก่อนจะสั่ง “แต่โยมไม่ต้องอธิบายอะไรให้อาตมาเข้าใจนะ ว่าอะไรมันเป็นไปได้ อะไรเป็นไปไม่ได้ตามหลักวิชาการ” “ทำไมหรือครับ” หมาป่าขนเหล็กงงหนักขึ้น “ก็ตอนนี้ จินตนาการมันสำคัญกว่าความรู้นะสิ” ท่านตอบยิ้มๆ หลังจากที่หมาป่าขนเหล็กรับปากว่าจะไม่พูดแทรกอย่างเด็ดขาด หลวงจีนปริศนาก็เริ่มลงมือและอธิบายไปพร้อมๆกัน “อย่างตอนนี้ เราอยากรู้ว่าระเบิดของแม่มังกรมาถึงไหนแล้ว เราก็ต้องมาที่จุดที่โยมมิคาเอลร่ายเวทเปิดนรกไว้” หมาป่าขนเหล็กตะครุบปากตัวเองแทบไม่ทัน เกือบจะถามออกไปแล้วว่าท่านมีทักษะเปิดนรกกับเขาด้วยหรือ แต่หลวงจีนปริศนาคว่ำมือเหนือพื้นที่กลางห้องโถงครู่เดียว พื้นห้องก็กลายสภาพเป็นกระจกใส ภาพลูกไฟสีฟ้าสองลูกก็ปรากฏที่พื้นห้อง “มาเร็วเสียด้วยสิ อย่างนี้ต้องชลอมันหน่อย” ว่าแล้วหลวงจีนปริศนาก็ก็ทำท่าเหมือนจะดันให้ลูกไฟนั้นถอยกลับ ซึ่งดูอย่างไร เจ้าลุกไฟนั้นก็ยังเดินทางมาข้างหน้าได้เรื่อยๆ แม้ว่าจะช้าลงไปบ้างก็เถอะ “เอ่อ” หมาป่าขนเหล็กทำท่าจะถาม แล้วก็นึกถึงคำสัญญาขึ้นมาได้ก็เลยไม่พูดอะไร หลวงจีนปริศนาก็เลยพูดต่อ “โยมจอมมารเขาบอกว่าในลูกไฟนี่มีระเบิดนิวเคลียร์ฟิชชั่นมาด้วย เอ่อ โยมรู้ไหมว่า ฟิชชั่นนี่มันต่างจากฟิวชั่นอย่างไร” พอหมาป่าขนเหล็กทำท่าจะตอบจริงๆ หลวงลุงก็หันไปมองลูกระเบิดที่กำลังวิ่งเข้ามาหา แล้วก็สั่งไม่ให้ตอบเสียเอง “อ้อ ไม่ต้องตอบหรอกนะ เดี๋ยวอาตมาจะสับสน เอาเป็นว่า โยมจอมมารเขาบอกว่าสองลูกนี่แรงกว่าไอ้ที่ลงที่ฮิโรชิมาไม่กี่เท่าเอง” หมาป่าขนเหล็กอ้าปากค้าง “แรงกว่าที่ฮิโรชิมา แล้วยังมาใจเย็นยืนอธิบายอยู่เนี่ยนะ” “อาตมาก็เลยต้องส่งให้พวกข้างนอกเขาไปเกิดที่ทวีปเริ่มต้นก่อนที่ระเบิดจะมาถึงไง อ้าว ลูกเจี๊ยบน้อย..” หลวงลุงหยุดเมื่อเห็นเจ้าลูกเจี๊ยบน้อยวิ่งลุกๆออกมา “สวัสดีค่ะ ไปนะคะ” เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยเอาปีกประกบกันแล้วไหว้กราดรอบสี่ทิศราวกับนักมวย แล้วก็ตั้งท่าจะวิ่งต่อจนท่านหญิงมังกรต้องรีบเบรค “เจี๊ยบน้อยออกไปไม่ได้ หลวงลุงจะลงมือแล้ว” “อ้าว ไม่ได้นะ เจี๊ยบน้อยต้องไปรับคนข้างนอกก่อน” เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยโวยทันที พอท่านหญิงมังกรรู้ว่าคนที่เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยจะไปรับคืออะโฟร์ไดท์กับเฮเดส เธอก็หันไปทางหลวงลุงทันที ท่านหันไปมองลูกไฟสีฟ้าที่พื้น ก่อนจะให้คำตอบ “ถ้ารอ อาตมาจะไม่มีเวลาจัดการลูกที่ไปนอกเมือง ลูกเจี๊ยบน้อยจะตามตัวพวกเขาเจอและพากลับมาภายในสองนาทีได้ไหมล่ะ ถ้าไม่ได้ ให้พวกเขาถูกลดระดับจนไปเกิดในทวีปเริ่มต้นจะปลอดภัยกว่านะ” ท่านหญิงมังกรหน้าซีดเผือดด้วยความเป็นห่วงเพื่อน หมาป่าขนเหล็กก็หนักใจไม่แพ้กัน ไปกลับภายในสองนาที อย่าว่าแต่จะไปตามคนที่นอกเมืองเลย แค่ไปกลับระหว่าที่นี่กับประตูเมืองก็ไม่ทันแล้ว “ได้ๆ เจี๊ยบน้อยมีม้วนคาถาของลุงบรรณารักษ์ งั้นเจี๊ยบน้อยจะรีบไปรีบมาก็แล้วกัน” เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยล้วงม้วนคาถาออกมาโชว์ให้ทุกคนก่อนจะเรียกใช้อย่างรวดร็ว “ถ้าจะปล่อยแสงผ่านตุ๊กตาเมื่อไรจะส่งสัญญาณไปหานะ ได้สัญญาณแล้วให้หาที่หลบทันทีรู้ไหม” หลวงลุงสั่งก่อนที่ลูกเจี๊ยบน้อยจะวาร์ปหายไป ----------------------------------------------- เมื่อมาถึงนอกเมืองเจ้าลูกเจี๊ยบน้อยก็ปักหลักอยู่ที่ปากถ้ำบนโขดหินสูงกว่าสิบเมตรซึ่งเป็นจุดปลอดภัยไม่ยอมขยับไปไหน เรียกว่า ถ้าสัญญาณมาปุ๊บมันก็มุดเข้าถ้ำลงไปหลบอยู่ใต้ดินได้ทันควัน เจ้าลูกเจี๊ยบมันกวาดตามองหาคนที่มันต้องมารับไปเรื่อยๆ แต่แทนที่มันจะเจออะโฟร์ไดท์หรือเฮเดสตามที่ม้วนคาถาบอกมันกลับเจอคนส่งน้ำแข็งแทน “นี่ๆ” มันร้องเรียกใหญ่ ถึงไม่ใช่คนที่ให้มารับ แต่ถ้าไม่ช่วยก็ตายเหมือนกัน มันเลยจะชวนเข้ามาหลบด้วยกันเสียหน่อย พี่ใหญ่พยัคฆ์หยุดเมื่อได้ยินเสียงเรียก เขาเหลียวซ้ายแลขวามองหาว่าใคร “นี่ๆ เค้าอยู่ข้างบน” เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยเรียกซ้ำก่อนจะถามต่อ “ตัวๆเห็นเฮเดสกะอะโฟร์ไดท์ไหม” พี่ใหญ่พยัคฆ์เขม้นมองมันไม่นานก็นึกออกว่าเจ้านี่คือลูกนกฟินิกส์ที่เขาเจอในการประชุมห้ากิลด์นั่นเอง “ตามมาด้านหลัง แค่นี้ใช่ไหม ผมจะรีบไป” พี่ใหญ่พยัคฆ์ตัดบท เขาไม่อยากยุ่งกับใคร ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดก็คือการพาพ่อไปออฟไลน์ในเมืองโดยต้องหลบการโจมตีทุกชนิดให้พ้นด้วย “อย่าเพิ่งไปจิ มาหลบด้วยกันก่อน” เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยเรียกด้วยความหวังดี ก่อนที่พี่ใหญ่พยัคฆ์จะปฏิเสธ อะโฟร์ไดท์และเฮเดสก็เดินตามกันออกมาจากแนวป่าหิน “ทางนี้” ลูกเจี๊ยบน้อยร้องสุดเสียง “หลวงจีนจะปล่อยคำสาปตุ๊กตาแล้ว” เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยเคยได้ยินว่าหลวงจีนคนนี้แก้คำสาปได้ ต้องมีคำสาปเยอะ มันก็เลยจัดการแปลงสารจากการปล่อยแสงเป็นการปล่อยคำสาปไปเสียแล้ว มันช่างเป็นลูกนกที่มั่วได้อย่างสม่ำเสมอดีจริงๆ พี่ใหญ่ที่คิดจะผละไปก็เปลี่ยนใจกระโดดขึ้นไปหาลูกเจี๊ยบน้อยทันที ถ้าเจ้าลูกเจี๊ยบน้อยถูกส่งมาเตือนเฮเดสกับอะโฟร์ไดท์ การทำตามที่มันบอกย่อมไม่ผิดพลาดแน่ ส่วนเฮเดสกับอะโฟร์ไดท์นั้น พวกเขาได้รับคำเตือนจากสองจอมมารอยู่แล้ว เมื่อได้ยินเสียงลูกเจี๊ยบน้อยก็เดาเรื่องได้กว่าครึ่ง จึงใช้เวทลมหนุนตัวเองมาหาลูกเจี๊ยบน้อยอย่างไม่รอช้า “มีอะไร..” อะโฟร์ไดท์ถามไม่ทันจบ เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยก็วิ่งนำหน้าเข้าไปในถ้ำ “หลบเร็วๆ คำสาปตุ๊กตามาแล้ว” มันเตือนซ้ำระหว่างที่วิ่งนำหน้าไปด้วย ทั้งสามหันไปด้านหลังเห็นลำแสงสีส้มบิดเป็นเกลียวอยู่บนท้องฟ้า ทุกครั้งที่หมุนจะเกิดประกายไฟวูบวาบ เมฆที่อยู่รอบๆก็ถูกดึงเข้ามาหา แล้วกลายเป็นสีดำทมึน จนท้องฟ้าแทบจะมืดสนิท “ไปเถอะ” เฮเดสรุนหลังอะโฟร์ไดท์ให้เดินตามลูกเจี๊ยบน้อยและพี่ใหญ่พยัคฆ์ไป ไม่มีประโยชน์ที่จะรอดูว่าหลวงจีนปริศนาจะใช้ทักษะอะไร หรือผลของทักษะจะเป็นแบบไหน ทักษะที่เขาใช้จะต้องไม่ใช่สิ่งที่ได้มาง่ายๆ และถ้าวัดความรุนแรงของทักษะจากการที่เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยมันคิดแต่จะหนีท่าเดียวแล้ว เขาไปขอดูภาพบันทึกเหตุการณ์ย้อนหลังน่าจะปลอดภัยกว่า ------------------------------------------ “ตกลงหลวงลุงจะทำอะไรหรือครับ” หมาป่าขนเหล็กก้มมองลูกไฟสองลูกที่ตอนนี้เริ่มแยกออกจากกันแล้ว “จะทำสองอย่างพร้อมกันก็เกินกำลังอาตมาไปเหมือนกัน ใครนะที่บอกว่าจิตคนไม่มีข้อจำกัด คิดอะไรก็คิดไปได้เรื่อยๆ” หลวงจีนปริศนาตอบเป็นเชิงบ่น แม้ท่านจะฝึกมามาก แต่พอเอาเข้าจริง การที่ท่านเล่นเกมมานาน ก็ทำให้ท่านยอมรับความเป็นเกมเข้าไปในจิตใต้สำนึกอยู่ไม่น้อย สิ่งที่ท่านคิดจะทำหลายอย่างจึงถูกกฏเกณฑ์ในใจของท่านเองบอกว่าทำไม่ได้ ท่านจึงไม่สามารถหยุดระเบิดทั้งสองลูกได้ตามใจปรารถนา “งั้นก็ช่วยไม่ได้ละนะ” ท่านเลิกชลอระเบิดทั้งสองลูก หันมาสนใจเฉพาะลูกที่กำลังพุ่งเข้ามาหา ตึงๆๆ เสียงเอะอะโวยวาย ร้องท้า ตะโกนคำหยาบ ตามด้วยเสียงระเบิดดังมาจากหน้ากิลด์ไม่ขาดสาย “ไอ้โล้น แน่จริงก็รับคำท้าข้าสิวะ” ผู้นำกลุ่มนักสู้จากกิลด์พยัคฆ์ร้องท้าตลอดเวลา เขาต้องการให้หลวงจีนปริศนารับคำท้าและออกมาข้างนอกเขาจะได้ไม่ต้องเสียเวลาทลายประตูกิลด์ที่ขึ้นชื่อว่าแกร่งที่สุดในเกม “รับก็ดีนะคะหลวงลุง หลังงานนี้จะได้ไม่ติดตัวแดง” หมาป่าขนเหล็กมองท่านหญิงมังกรอึ้งๆ นี่เธอยังคิดว่าจะฆ่าคนพวกนั้นได้ทีเดียวทั้งหมดอยู่หรือ ตัวเขาเองคิดแค่ว่า เข้าตาจนเมื่อไรก็จะใช้บัตรเชิญเข้าบ้านของมิคาเอลลากทั้งหลวงจีนปริศนาและท่านหญิงมังกรหลบเข้าบ้านเพื่อผ่านทางหนีไปเมืองอื่นเท่านั้น “ออ งั้นหรือ งั้นพอจะเริ่มปล่อยแสงก็ตอบตกลงเขาไปนะ” ท่านสั่งเอไอด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “โยมหมาป่า” หลวงลุงเรียกจนหมาป่าขนเหล็กต้องเลิกนั่งอึ้ง “ครับ” “ปกติระเบิดนี่มันต้องมีชนวนใช่ไหม” “ครับ” หมาป่าขนเหล็กอ้าปากจะให้ข้อมูลเรื่องเข็มแทงชนวนที่ต้องมีลักษณะพิเศษอย่างไรบ้าง แต่ก็ต้องหยุดไปเมื่อหลวงจีนปริศนาเรียกเอาของบางสิ่งบางอย่างออกมาจากพื้นที่ “เข็มนี่ครับ” หมาป่าขนเหล็กมองเข็มเย็บผ้าเล่มยาวราวๆสองนิ้วในมือหลวงจีนปริศนาแล้วก็พูดไม่ออก “ใช่” หลวงจีนปริศนาพยักหน้า “อาตมาไม่เคยเห็นของจริง ให้มันหน้าตาอย่างนี้ไปก่อนก็แล้วกัน” ท่านพูดราวกับว่าเข็มเย็บผ้ากับเข็มแทงชนวนระเบิดมันใช้แทนกันได้ “เอ่อ” หมาป่าขนเหล็กพูดไม่ออก “เอ่อนี่โยม วัตถุนี่มันต้องเจอกับอะไรนะมันถึงจะคายพลังงาน” หลวงลุงชักจะเลือนๆไป จำไม่ได้ว่า คุณหมอจากโรงพยาบาลตำรวจคนนั้นเขาบอกว่าอะไรก่อนจะเปิดหนังให้ดู “วัตถุ ก็สสาร จะให้ปล่อยพลังงาน ก็ต้องเจอกับปฏิสสาร แอนตี้แมทเตอร์ไงครับ” หมาป่าขนเหล็กตอบไปแล้วก็นึกขึ้นได้ว่า ถ้าสองอย่างนี้มาเจอกันเมื่อไร สสารจะสลายตัวและคายพลังงานออกมามากว่าที่ปฏิกริยานิวเคลียร์จะให้ได้เสียอีก เขาตั้งใจจะห้าม แต่ก็สายไปเสียแล้ว “หลวงจีนปริศนาตอบรับคำท้าของอาชาโลหิต หัวหน้าตึกหมื่นม้า กิลด์พยัคฆ์สามเศียร” เอไอของหลวงจีนปริศนาส่งข้อความเสียงประกาศให้ทุกคนในกลุ่มทราบพร้อมๆกับที่หลวงจีนปริศนาทำอะไรสักอย่างกับเข็มเย็บผ้าในมือ “มันรับแล้วโว้ย พวกเราบุก” เมื่อหลวงจีนปริศนาตอบรับคำท้า กิลด์อัศวินมังกรไฟก็ไม่อยู่ในฐานะที่จะปกป้องแขก ประตูกิลด์จึงเปิดให้อีกฝ่ายบุกเข้ามาทันที หมาป่าขนเหล็กเห็นแสงสว่างขึ้นวูบเดียว แล้วทั้งเข็มเย็บผ้าและแสงก็หายไป เปรี๊ยะๆๆๆ หัวตุ๊กตาเสียกบาลสี่ตัวที่หน้ากิลด์ระเบิดออก เห็นเป็นแสงสว่างไปทั่ว แสงไปถึงที่ไหน ผู้เล่นกิลด์พยัคฆ์ก็กลายเป็นแสงทันที ไม่มีแม้แต่โอกาสจะส่งเสียงร้อง “เนื่องจากการโจมตีของแม่มังกรมาถึงเขตเมืองไฟร์ดราโก้แล้ว ผู้เล่นที่ถูกสังหารจะถูกบังคับเกิดใหม่อัตโนมัติจนกว่าระดับจะต่ำเกินกว่าที่จะเล่นในทวีปใหญ่ได้ เสียงประกาศจากระบบดังขึ้นซ้ำเติม การโจมตีครั้งนี้ แม้เป็นการลงมือของหลวงจีนปริศนา แต่เพราะไอเทมที่ใช้บางส่วนกับมาจากระเบิดของแม่มังกร ระบบจึงถือว่า แม่มังกรได้มาถึงแล้ว และเริ่มใช้ฟังค์ชั่นบังคับการเกิดใหม่ทันที “ทะ ทะ ท่าน” หมาป่าขนเหล็กเริ่มติดอ่างเมื่อเห็นกำแพงและตึกรามบ้านช่องที่อยู่ใกล้ๆกิลด์เริ่มสลายกลายเป็นแสงไปพร้อมๆกับผู้เล่นกิลด์พยัคฆ์ เขาไม่รู้หรอกว่า หลวงลุงมีแอนตี้แมทเตอร์อยู่เท่าไร แล้วกำแพงที่หาย หายจากการถูกทำลายตามปกติ หรือแอนตี้แมทเตอร์มันหลุดออกมา “อ้าวแรงไปหรือ งั้นก็ต้องแบ่งๆไปที่ลานกลางเมืองบ้าง” หลวงจีนปริศนาทำท่ากังวลเล็กน้อยแต่เมื่อเห็นว่าตัวตุ๊กตายังอยู่ดีก็สบายใจ เพราะท่านใช้ตัวตุ๊กตาเป็นเกณฑ์วัด ตราบใดที่ตัวตุ๊กตายังอยู่ก็แสดงว่าพลังทำลายที่ท่านส่งออกไปจะไม่กระทบเทือนไปถึงสมองของผู้เล่นเกมคนไหน เปรี้ยงๆๆๆ เสียงระเบิดของหัวตุ๊กตาเสียกบาลที่ลานกลางเมืองดังกว่าตัวที่อยู่หน้ากิลด์มาก และก็เช่นเคยแสงสว่างที่เกิดขึ้นทำให้ผู้เล่นกิลด์พยัคฆ์กลายเป็นไฟกระพริบจนกระทั่งพวกเขาไม่สามารถกลับมาเกิดใหม่ได้อีก ช่างเป็นวิธีการฆ่าที่รวดเร็วเกินไปจริงๆ “หลวงลุงคะ คนที่อยู่ด้านนอกน่าจะไปกันหมดแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะมีหลบซ่อนอยู่ในตึกบ้างหรือเปล่า” ท่านหญิงมังกรมองไปรอบๆด้วยความกังวล ในเมืองไฟร์ดราโก้ มีอาคารสูงอยู่นับร้อย การจะตามหาคนที่ซ่อนตัวอยู่นับว่ายากจริงๆ แต่หากปล่อยไว้จนระเบิดอีกลูกของแม่มังกรมาถึง คนๆนั้นคงไม่แคล้วต้องเข้าโคม่าหรือไม่ก็ตายแน่ๆ “เอ้า ถ้าอย่างนั้นก็ต้องออกแรงให้เต็มที่อีกหน่อย” หลวงจีนปริศนาสั่งให้แสงจากตุ๊กตาทั้งหมดขึ้นไปรวมตัวบนท้องฟ้าเป็นลำแสงสีส้ม พวกมันบิดเป็นเกลียวเข้าด้วยกันและปล่อยประจุไฟฟ้าออกมาเป็นระยะๆ ท้องฟ้าจากที่สดใสไร้เมฆ ก็กลับกลายเป็นสีดำทมึน เมฆฝนถูกดึงมาจากอีกฝากฟ้ามารวมตัวกันหนาแน่น บดบังท้องฟ้าจนแทบไม่เห็นแสงอาทิตย์ “เอาละนะ” หลวงจีนปริศนาให้สัญญาณ ลำแสงสีส้มม้วนเข้าหากัน รัดกันแน่นเป็นเกลียวเชือกก่อนจะระเบิดออก เกิดเป็นสายฟ้านับพันผ่าลงสู่พื้น เมื่อถึงพื้นดินก็เกิดการระเบิด ตึกรามบ้านช่องทลายลงมาเป็นฝุ่นผง ระเบิดแต่ละจุดเมื่อถึงพื้นแล้วก็ก่อให้เกิดระเบิดระเบิดลูกโซ่ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงกำแพงเมือง บรึ้ม กำแพงเมืองไฟร์ดราโก้กลายเป็นฝุ่นผงในพริบตา แต่การระเบิดยังไม่หยุด มันยังคงระเบิดต่อไปเรื่อยๆกินเข้าไปถึงอาณาเขตป่าหินเกือบสิบกิโลเมตร “เอ่อ” หมาป่าขนเหล็กพูดไม่ออก เขาไม่สามารถถามหลวงจีนปริศนาด้วยว่า แอนตี้แมทเตอร์บ้านไหนมันกลายเป็นสายฟ้าตามด้วยระเบิดถล่มเมืองได้ สิ่งที่เขาเห็นมันไม่เข้ากับทฤษฎีใดๆที่เขาเรียนมาทั้งสิ้น “แหม เหมือนหนังที่ดูในโรงพยาบาลเปี๊ยบเลย” หลวงลุงเหลียวมองผลงานโดยรอบด้วยความพอใจ ตอนนี้นอกจากพื้นที่กลางห้องโถงและเก้าอี้หัวหน้ากิลด์แล้ว รอบตัวพวกเขาสามคนล้วนแต่เป็นที่ราบสีเทาสุดลูกหูลูกตา เห็นเพียงโขดหินใหญ่สูงกว่าสิบเมตรอยู่ลิบๆเท่านั้นเอง “คนที่ต้องช่วยคงหมดแล้วล่ะคะ เราไปกันเถอะ” ท่านหญิงมังกรยังจำได้ว่ายังเหลือระเบิดอีกหนึ่งลูก “รอลูกเจี๊ยบน้อยด้วย” เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยวาร์ปกลับมาทันทีที่การระเบิดสิ้นสุด มันพามาทั้งเฮเดส อะโฟร์ไดท์และคนส่งน้ำแข็ง หมาป่าขนเหล็กเหลือบดูภาพที่พื้นห้องโถง เมื่อเห็นว่าระเบิดกำลังจะถึงเป้าหมายนอกเมืองที่เฮเดสเปิดประตูนรกค้างไว้ เขาก็ตะโกนลั่น “วิ่ง” ชายหนุ่มลากหลวงจีนปริศนาไปที่หลังเก้าอี้หัวหน้ากิลด์ให้บัตรเชิญเข้าบ้านเปิดประตู วิ่งนำหน้าทุกคนหนีไปอีกเมือง เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยบินแซงหน้าท่านหญิงมังกรตามไปเป็นตัวที่สาม พี่ใหญ่พยัคฆ์ หลังจากที่เห็นการลงมือของหลวงจีนปริศนาแล้ว เขารู้ดีว่า ถ้าหลวงจีนปริศนายังหนี เขาก็ต้องหนี เขาแบกก้อนน้ำแข็งวิ่งตามท่านหญิงมังกรไปอย่างไม่รอรี ตูม กลุ่มควันรูปดอกเห็ดก่อตัวขึ้นต่อหน้าต่อตาอะโฟร์ไดท์ เธอยืนตัวแข็งเมื่อรับรู้ถึงแรงสะเทือนและลูกคลื่นของการทำลายล้างที่กำลังวิ่งเข้ามาหา “ยังจะเหม่ออะไรอยู่” เฮเดสลากแขนอะโฟร์ไดท์ตามเข้าประตูไปเป็นสองคนสุดท้าย พวกเขาทั้งหมดวิ่งสุดฝีเท้าเพื่อไปให้ถึงเขตทางเดินรวมที่จัดว่าเป็นส่วนที่อยู่นอกเมืองไฟร์ดราโก้อย่างเต็มกำลัง ทางเดินแคบๆที่พวกเขาใช้ไหวโยกอย่างรุนแรง หมาป่าขนเหล็กกับท่านหญิงมังกรต้องคอยประคองหลวงลุงไม่ให้ล้ม พี่ใหญ่พยัคฆ์ก็เซจนกระแทกกำแพงไปหลายหน แต่ทุกครั้ง เขาเอาตัวเขาเข้ารับการกระแทกตลอด ไม่ยอมให้มีการสะเทือนไปถึงก้อนน้ำแข็งแม้แต่น้อย เฮเดสกับอะโฟร์ไดท์ก็เช่นกัน เวททั้งหลายที่มี ล้วนใช้ไม่ได้เมื่อมีคนขวางทางในที่แคบๆนี้เต็มไปหมด ตัวเดียวหนีได้อย่างสบายก็คือ เจ้าลูกเจี๊ยบน้อย หลังจากย่อตัวแล้ว มันก็บินนำหน้าชาวบ้านเขาตลอด แล้วก็มายืนเชียร์เหย็งๆที่ทางเดินส่วนกลาง “เร็ว เร็วเข้า ระวังเพดานถล่มด้วย” มันร้องเชียร์อย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นทางเดินเริ่มยุบตัวไล่หลังเฮเดสมา “อั่ก” พี่ใหญ่พยัคฆ์พยายามเอาก้อนน้ำแข็งหลบก้อนอิฐที่หลุดจากเพดานจนตัวเขาเองสะดุดคว่ำหน้าลุกขึ้นไม่ไหว หมาป่าขนเหล็กได้ยินเสียงแล้ว แต่เขาอยู่หน้าสุด ไม่สามารถย้อนกลับไปช่วยได้ จึงทำได้แค่ลากหลวงลุงและท่านหญิงมังกรพ้นทางเดินออกมา พอคนขวางทางออกมานั่งหอบที่พื้น เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยก็บินสวนไปช่วยลากคนส่งน้ำแข็งที่มันเก็บตกมาไม่ให้ขวางทางคนอื่น พอไม่มีพี่ใหญ่พยัคฆ์ขวางทาง เฮเดสก็โยนอะโฟร์ไดท์ตามมา ก่อนที่จะพุ่งตัวออกมาเป็นคนสุดท้าย “ปิดประตู” เจ้าของบัตรเชิญสั่งอย่างเหนื่อยหอบ เสียงครืนๆดังตามมาอีกพักใหญ่กว่าจะหยุด บอกให้รู้ว่า ถ้าปิดทางเชื่อมต่อกับไฟร์ดราโก้ไม่ทัน ก็ไม่แน่ว่าบ้านทั้งหลังจะเหลือแต่ซาก หลังจากที่นั่งพักจนหายเหนื่อยแล้ว นักฟิสิกส์ประจำองค์กรปรมาณูเพื่อสันติตัวจริงก็ถามอย่างอดไม่ได้ “ใครหรือครับที่บอกท่านว่า เข็มเย็บผ้ากับเข็มแทงชนวนระเบิดมันเหมือนๆกัน แล้วคนนี้เป็นคนเดียวกับที่บอกท่านว่า เวลาสสารกับปฏิสสารมาเจอกันแล้วทำระเบิดแสงกับระเบิดสายฟ้าได้หรือเปล่าครับ” “อ๋อ ก็คนๆเดียวกันนั่นแหละ” หลวงจีนปริศนาตอบเสียงเรื่อยๆ หมาป่าขนเหล็กทำท่าเหมือนอยากจะบีบคอคน “แล้วท่านรู้หรือปล่าวครับว่า ไอ้ที่ท่านรู้มา มันไม่ตรงกับความเป็นจริง แล้วถ้าพลาดขึ้นมาถ้าระบบของเกมใส่ข้อมูลจริงไว้ เราจะตายกันหมด ไม่เหลือซากเลยนะครับ” “โยม ใจเย็นๆ” หลวงลุงปลอบ “ที่นี่มันโลกมายา อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นแหละ ถ้าเราไม่ยึดติดกับมัน” แล้วหลวงลุงก็ยิ้ม “อาตมาว่า อาตมาเข้าใจแล้วล่ะ ว่าทำไมบางคนเขาถึงบอกว่า บางครั้งจินตนาการก็สำคัญกว่าความรู้” แต่ท่านหารู้ไม่ว่า ที่ในโลกจริง ในขณะที่พี่อีกากำลังตรวจสอบที่อยู่ของผู้เล่นที่อาจได้รับความกระทบกระเทือนทางสมองจนต้องให้รถพยาบาลไปรับอยู่นั้น เขาก็นึกอะไรขึ้นได้มาบางอย่าง “ไอ้หมอ ตอนที่แกเอาการ์ตูนสงครามล้างโลกให้พระท่านดูเป็นตัวอย่าง แกไม่กลัวเหรอว่า พวกนั้นจะตายกันเกลี้ยงน่ะ” “แล้วทำไมวะ” คุณหมอเหยี่ยวเงยหน้าจากเอกสารที่เขาเตรียมส่งไปให้รถพยาบาลทุกคันขึ้นมาถามอย่างไม่เข้าใจว่าเพื่อนจะมาถามอะไรตอนนี้ “อ้าว ก็เกมนี้มันชอบใส่ความสมจริงนี่หว่า แม่มังกรยังใช้นิวเคลียร์เป็น จะมีข้อมูลเรื่องแอนตี้แมทเตอร์ด้วยก็ไม่แปลก แล้วถ้ามันไม่เป็นอย่างในการ์ตูนล่ะ” พี่อีกาคิดจนคิ้วขมวด “จะยังไง ถ้ามีข้อมูลจริง พวกนั้นก็ได้ลดระดับไปเหลือ 29 กันหมด แล้วกิลด์เราก็จะขึ้นเป็นอันดับหนึ่งแทนไงเล่า ไม่เห็นต้องถาม” พี่อีกาฟังแล้วก็นิ่งคิด ทุกกิลด์ล้วนทุ่มกำลังไปสู้กับมารประจำเทเลพอร์ทกันหมด ความเสียหายคงไม่ใช่น้อย มิคาเอลก็สละเมืองไปแล้ว คนสำคัญในกิลด์พยัคฆ์หลายคนยังไงๆก็ต้องโดนจับ ถ้าเฮเดสกับอะโฟร์ไดท์ถูกลดระดับเหลือ 29 จริง กิลด์ขุมทรัพย์ก็ต้องขึ้นมาเป็นอันดับหนึ่งแน่นอน เขามองเพื่อนที่กำลังก้มหน้าก้มตาแก้ไขเอกสารอย่างเคร่งเครียด แล้วถาม “แกวางแผนสังหารหมู่มาแต่ต้นเลยหรือวะ” พี่เหยี่ยวชะงักกึก แล้วชี้หน้าตัวเอง “ข้าเนี่ยนะจะชั่วได้ขนาดนั้น แล้วเรื่องนิวเคลียร์ ข้าก็รู้พร้อมๆกะแก จะวางแผนล่วงหน้าได้ไงฟะ” แต่หลังจากที่คิดอีกเขาก็เปลี่ยนใจ “จะว่าไปก็ไม่เลวเหมือนกันนะ ชื่อเสียงอันชั่วร้ายขนาดนี้ ไม่ฟลุกจริง ไม่ได้มาง่ายๆ เสร็จงานแล้วอย่าลืมเตือนให้ข้าปล่อยข่าวเรื่องนี้ด้วยล่ะ” ----------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:13:49

ความคิดเห็นที่ 8 บทที่ 196 เมื่อถึงเวลา อาหมวยถูกส่งมาที่วิหารเฮฟเฟตุสในเมืองโอลิมปัส เธอถอนหายใจโล่งอกที่ระบบส่งมิคาเอลมาพร้อมกับเธอเพราะเธอยังมีพันธสัญญาที่จะต้องปกป้องเขาอยู่ มิคาเอลยังไม่ฟื้น ไม่ว่าจะทุ่มเทรักษาหรือให้น้ำยาไปเท่าไร ระดับพลังชีวิตของเขาก็เพิ่มขึ้นแค่นาทีละหนึ่งจุดเท่านั้น “แต่อย่างน้อยที่นี่ก็ปลอดภัย” อาหมวยมองไปรอบๆจึงได้รู้ว่าเธอนั่งอยู่ในวิหารหินอ่อน เป็นวิหารเปิดที่ไม่มีกำแพง นอกจากเสาหินอ่อนขนาดสองคนโอบ 24 ต้นแล้ว ไม่มีอะไรบดบังสายตาคนภายนอกได้อีก เมื่อเธอหันไปด้านหลัง จึงได้พบรูปปั้นเทพเจ้ากรีกหน้าตาดุดันนั่งอยู่บนทั่งเหล็ก สองของมือเทพเจ้าแทนที่จะถืออุปกรณ์ช่างชนิดใดชนิดหนึ่ง กลับกำลังยกโล่กลมที่อาหมวยคุ้นเคยขึ้นมาพิจารณา “อินดิโก้ โกเลมน้อย เดรกน้อย” หยดน้ำใสๆไหลออกมาจากตา ภาพสุดท้ายที่สัตว์เวททั้งหมดถูกดูดไปไว้ในโล่ยังติดตาเธอ “นายหญิง พลังชีวิตของนายท่านมิคาเอลจะไม่เพิ่มเร็วกว่านี้แล้ว” เอไอของอาหมวยรายงาน “จัดการให้มิคาเอลออกจากเกมไปเสีย” เมื่ออยู่ที่นี่แล้วไม่มีประโยชน์ อาหมวยก็คิดจะส่งมิคาเอลกลับออกไป แต่ “เอไอของนายท่านมิคาเอลถูกทำลายไปแล้ว ข้าไม่สามารถส่งนายท่านออกจากเกมได้ด้วยตนเอง” เอไอของอาหมวยรายงานอุปสรรคพร้อมกัยเสนอทางออก “เราต้องรอให้นายท่านมิคาเอลมีพลังชีวิตเพิ่มขึ้นจนฟื้นขึ้นมา นายท่านมิคาเอลจึงจะออกจากเกมได้” “เพิ่มพลังชีวิตหรือ แต่มันไม่มีทางที่จะทำได้เร็วไปกว่านี้แล้วนี่” “นายหญิง องครักษ์เทพมีทักษะดึงวิญญาณ สามารถดึงพลังชีวิตจากไอเทมมาเสริมให้ตัวเองหรือราชาได้” เอไอบอกถึงทักษะใหม่ที่อาหมวยไม่คิดจะสนใจฟังตอนที่ได้อาชีพ “ไอเทมหรือ มีไอเทมอะไรที่มีพลังชีวิต” อาหมวยถามแล้วก็ชะงัก แต่เอไอรีบให้คำตอบที่อาหมวยไม่อยากได้ยิน “โล่อคิลิสไงนายหญิง” “ไม่” อาหมวยปฏิเสธทันที “นายหญิง แม่มังกรยังไม่เลิกราแน่ เรามีเวลาอีกไม่นานหรอกนะ” ฟังเผินๆเหมือนเอไอจะห่วงนายหญิงและนายท่าน แต่ความจริงแล้วการสูญสลายของเอไออีกตัวต่างหากที่ทำให้เอไอตัวนี้กลัวจนจับจิต ขอเพียงนายหญิงยอมดึงพลังชีวิต ขอเพียงนายท่านมิคาเอลฟื้นและออกจากเกมได้เอง นายหญิงก็จะออกจากเกมด้วย แล้วมันก็จะปลอดภัย กว่านายหญิงจะเข้าเกมอีกครั้ง แม่มังกรคงตามหานายมันไม่เจอแล้ว “ไม่” เสียงปฏิเสธของอาหมวยไม่เข้มแข็งเหมือนเดิม เธอก้มมองคนที่สลบอยู่ คำถามที่เขาเคยถามเธอยังก้องอยู่ในหู   “นี่คุณ ชีวิตคนกับชีวิตสัตว์เวทย์ที่ฟื้นคืนชีพได้นะ ชั่งน้ำหนักดูบ้างสิ ระหว่างสัตว์เวทย์อย่างโกเลมน้อยกับคนจริงๆอย่างผม คุณห่วงใครมากกว่ากัน” “นายหญิง” เจ้าเอไอคัดค้านการตัดสินใจของอาหมวยสุดตัว มันร่ายยาวทั้งอาการของมิคาเอลที่จะแย่ลงเรื่อยๆ และความเสี่ยงที่แม่มังกรจะตามมาทันไม่ยอมหยุดปาก “พอแล้ว” อาหมวยหลับตา แม้แต่ที่อยู่สุดท้ายของพวกเด็กๆเธอก็ต้องทำลายกับมือหรือนี่ แต่ก่อนที่อาหมวยจะออกคำสั่ง แธอรู้สึกว่ามีใครช่วยเช็ดน้ำตาให้ เธอลืมตาขึ้นทันที “อย่าทำอะไรที่ตัวเองจะต้องเสียใจไปตลอดกาลเลยนะ” มิคาเอลที่เพิ่งยันตัวลุกขึ้นมานั่งได้ บอกอาหมวยทั้งๆที่หน้ายังซีด ปากยังขาว “มายาวดี ผมไม่เป็นไรหรอก คุณ ไม่จำเป็นต้อง...” “คุณฟื้นแล้ว” อาหมวยโผเข้าไปหามิคาเอลทันที แม้หน้าตาจะยังซีดเซียว แต่ชายหนุ่มก็อดหัวเราะหึๆไม่ได้ “นี่ถ้าผมรู้นะว่า ฟื้นแล้วคุณจะกอดผมแบบนี้ละก็ ผมลุกขึ้นนานแล้ว ไม่นอนฟังเจ้าเอไอของตุณบ่นกรอกหูผมอยู่ตั้งนานหรอก” และก็เพราะมัวแต่พูดเล่นแบบนี้ มิคาเอลเลยโดนทุบจนแทบจะสลบไปอีกหนเพราะพลังชีวิตลดต่ำเกินไป “นายหญิง เมื่อนายท่านมิคาเอลฟื้นแล้วก็รีบวาร์ปกลับบ้านไปออกจากเกมกันเถอะ” เจ้าเอไอเร่งใหญ่ แต่ก็ยังสายเกินไป กึง เสียงบางสิ่งบางอย่างกระทบโลหะดังก้องวิหาร อาหมวยกับมิคาเอลหันไปหาต้นเสียงก็พบว่ามีกรงเล็บขนาดยักษ์แทงทะลุโล่อคิลิสออกมา “แม่มังกรมาแล้ว ตายแน่คราวนี้” เสียงเอไอคร่ำครวญอยู่ในหัว มิคาเอลดึงตัวอาหมวยให้หลบหลังเสาต้นที่ใกล้ที่สุดทันที -------------------------------------------------- กรงเล็บสีดำเป็นเงาแวววาวขยับขึ้นลงสองสามครั้ง ก่อนจะมีเสียงบ่นออกมา “เล็กไปอีกแล้วหรือนี่ น่าเบื่อชมัด” จากนั้นเจ้าของเสียงก็ถอนกรงเล็บกลับไป และเมื่อกลับมาไหม่ ก็มาในรูปกลุ่มควันดำล่องลอยผ่านช่องที่ถูกเจาะมาก่อตัวเป็นรูปเป็นร่าง กลุ่มควันค่อยๆลอยขึ้นสูงและเลือนหายไป แม่มังกรปรากฏตัวในร่างมนุษย์ เธอเป็นสาวผิวสี หน้าตาคมเข้ม รูปร่างสมส่วน แต่ใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์และรังสีบางอย่างที่แผ่ออกมาจากตัวเธอ ทำให้ดูน่าเกรงขาม เมื่อเสริมกับเกราะหนังมังกรสีดำเต็มยศ ไม่ว่าแผงกำบังไหล่ เกราะมือ เกราะแขน เกราะลำตัวและเกราะขา ล้วนมีเกล็ดมังกร ปุ่มหนามและเขี้ยวสัตว์ประดับอยู่ทุกชิ้น ไม่ว่าสัตว์เวทระดับไหนก็รู้ตัวว่าต้องถอยห่างจากเธอให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอมองโล่อคิลิสด้วยสายตาขุ่นขวาง “ยังไม่สลายไปอีกรึ นับว่ามีดีไม่น้อย สมกับที่กล้าขังลูกข้าไว้ข้างใน” เธอตวัดมือเพียงวูบเดียวรูปปั้นเฮฟเฟตุสก็ถูกตัดขาดสะพายแล่ง ส่วนหัวและท่อนบนกลิ้งตกลงมาแตกเป็นชิ้นๆแทบเท้าแม่มังกร หลังจากที่ได้ระบายอารมณ์ไปบ้าง เธอก็เอื้อมมือไปดึงบางสิ่งบางอย่างออกมา “อะ” มิคาเอลปิดปากอาหมวยได้ทันก่อนที่เธอจะหลุดปากเรียกอินดิโก้ออกมาเต็มเสียง แม่มังกรใช้มือซ้ายหิ้วพี่งูที่คอ ส่วนมือขวาก็แตะโน่นดึงนี่สำรวจไปทั่ว เมื่อแรกเห็นหน้าท่านแม่ เจ้างูนิ่งขึง พูดไม่ออกเพราะรังสีอำมหิตที่ท่านแม่แผ่ออกมา แต่ดูเหมือนยิ่งท่านแม่ตรวจสอบมันมากเท่าไร รังสีอำมหิตก็จางหายไปเท่านั้น จนในที่สุด “ใช้ได้” แม่มังกรปล่อยพี่งูให้ไปยืนรอที่พื้น พี่งูจ้องหน้าท่านแม่ตาโต เมื่อเธอดึงแก้มลูกชายคนโตเล่นก่อนจะสั่ง “รอตรงนี้นะ” พูดจบ เธอก็เอื้อมมือไปหยิบของอย่างที่สองออกจากโล่ เจ้างูชะเง้อคอยาวไปแอบดูว่าท่านแม่จะเอาอะไรออกมา แล้วมันก็ต้องตาโตกว่าเดิมเมื่อเห็นไข่มังกรนรกานต์สูงครึ่งเมตรถูกดึงออกมาจากโล่อคิลิส “น้อง” เจ้างูวิ่งไปหาไข่ทันที แต่ก็ต้องชะงักกึกเมื่อแม่มังกรหันมามอง “เงียบ” แม่มังกรหันมาสั่ง เธอปล่อยไข่ลงพื้นแล้วถอยออกไปสองก้าว เจ้างูมองตามด้วยความไม่เข้าใจไม่นานก็ได้ยินเสียง “ปล่อยเดรกน้อยนะ เดรกน้อยจะออกไป” เสียงโวยวายสลับกับเสียงทุบเปลือกไข่แว่วออกมา “อย่าเพิ่งร้องสิ เดี๋ยวเราช่วยกันก็ออกไปได้แล้ว” เสียงเจ้าโกเลมน้อยปลอบน้องดังตามมา “ฝาแฝดหรือ” แม่มังกรเอียงคอมองไข่อย่างสนใจ จากนั้นไข่ที่ตั้งอยู่นิ่งๆก็เริ่มกระโดดได้ “หนึ่ง สอง ซ่ำ โดด หนึ่ง สองซ่ำ โดด” เจ้าโกเลมน้อยตะโกนบอกจังหวะอยู่เป็นระยะ ไข่เด้งขึ้นเด้งลง ชนเพดานก็หลายหน แต่ก็ไม่แตกสักที “แง ไม่เห็นได้ผลเลย” ผ่านไปไม่ถึงห้านาที เจ้าเดรกน้อยเริ่มร้องไห้เสียแล้ว พี่งูขยับตัวทันที “นั่นเจ้าจะทำอะไร” พอแม่มังกรถาม พี่งูก็ยืนตัวแข็งค้างทั้งๆที่เพิ่งจะก้าวเท้าขวาออกมา “ข้าจะไปช่วยน้อง” พี่งูตอบเสียงอ่อยๆ “ห้ามช่วย” แม่มังกรสั่งเสียงห้วน “พร้อมเมื่อไหร่ น้องเจ้าก็ออกจากไข่ได้เอง” แม่มังกรเปลี่ยนจากยืนเป็นนั่ง เธอใช้มือปาดรูปปั้นเฮฟเฟตุสส่วนที่เหลือหล่นโครมไปที่พื้น แล้วก็ยึดที่นั่งของเฮฟเฟตุสอย่างสบายใจ พี่งูก็เลยต้องถอยไปยืนข้างๆท่านแม่ มันแอบดูสีหน้านึกสนุกของท่านแม่แล้วก็แอบบ่นอุบอิบอยู่ในใจ  “นั่งดูอย่างเดียวคงได้ออกมาหรอก เปลือกไข่มังกรนรกานต์ต้องใช้กรงเล็บมังกรนรกานต์จึงจะเจาะออกมาได้ ขืนให้รอจนพร้อม โกเลมน้อยกับเดรกน้อยไม่ได้ออกมาแหงๆ”   มหกรรมกระโดด กระแทกเพื่อทำลายไข่ดำเนินต่อไปต่อหน้าผู้ชมและผู้แอบชมทั้งสี่ และมันก็ไม่ได้เป็นการกระโดดขึ้นๆลงๆทิศทางเดียวเหมือนเดิม หลังจากที่กระโดดได้สักพัก ทั้งสองตัวที่อยู่ในไข่คงจะทั้งมึนและเมา การกระโดดครั้งหลังๆ จึงเป๋ไปเป๋มาชนโน่นชนนี่เด้งไปทั่ว แทบจะลอยออกนอกวิหารไปก็หลายหน ดีที่แม่มังกรคว้าทัน เจ้าสองตัวในไข่ก็เลยได้กระโดดต่อไปเรื่อยๆโดยไม่ไปตกน้ำตกท่าที่ไหนเสียก่อน ก็อก เจ้างูทำตาโตเมื่อเห็นเล็บยาวๆของแม่มังกรกระแทกเปลีอกไข่เป็นรอยตอนที่เด้งมาทางเธอ มันแอบส่งข้อความหาโกเลมน้อยทันที หลังจากนั้น ไข่มังกรเด้งได้ก็ลอยมาหาแม่มังกรถี่ขึ้น เธอต้องสะบัดมือไปตบมันกลับไปกลับมาก็หลายหน เจ้างูแอบมองรอยร้าวเพิ่มขึ้นทีละนิดละนิดรอบเปลือกไข่ด้วยความพอใจ “เอาละน้า” เจ้าโกเลมน้อยให้สัญญาณใหม่ เนื่องจากมันเห็นแสงรอดมาตามรอยร้าวจนเกือบจะครบวงอยู่แล้ว มันก็เลยนัดกันกับเดรกน้อยให้ช่วยกันถีบไปคนละทาง “หนึ่ง สอง ซ่ำ” เสียงนับตามมาด้วยเสียงเปลือกไข่แตกและเสียงตัวอะไรตกตุ้บลงบนพื้น ตามด้วยเสียงคึ่กๆเพราะเจ้าสองตัวที่ตกถึงพื้นมันกลิ้งโคล่โล่ไปกันคนละทาง “อ๋อย” เดรกน้อยลูบก้นส่งเสียงครางอ่อยๆ ทั้งๆที่ยังมีเปลือกไข่ครึ่งหนึ่งคลุมอยู่บนหัว และถึงมันจะมึนจนขนาดนั่งยังเซ มันก็รู้สึกว่าตัวมันลอยขึ้นได้เอง มันเลยยกเปลือกไข่ที่คลุมหัวมันอยู่ขึ้นไปนิดนึง “อ้าว ตัวนี้สีตกหรือนี่” แม่มังกรทำหน้าแปลกใจเมื่อเห็นลูกมังกรที่ขาวผิดปกติ เจ้าเดรกน้อยทำหน้ายู่ทันควัน “เค้าไม่ได้ฉีตก แล้วก็ไม่ได้ตกฉีด้วย” มันเถียงทั้งๆที่ตายังลายนี่แหละ “กล้าดี เถียงเก่งเสียด้วย” แม่มังกรไม่ได้สนใจคำพูดเจ้าเดรกน้อยสักเท่าไร เธอเริ่มตรวจสอบธาตุทั้งหกที่ควรจะมีอยู่ในตัวลูกมังกรทันที “มีครบ แต่ยังย่อยเพชรนิลกาฬไม่ได้อีกหรือ” แม่มังกรบ่นก่อนจะวางเดรกน้อยไปอุ้มสัตว์เวทอีกตัวที่ออกจากไข่มาสำรวจต่อ เจ้าโกเลมน้อยแม้จะมึนเหมือนกัน แต่อาการดีกว่ามาก มันยิ้มแป้นให้แม่มังกรก่อนจะพนมมือป้อมๆของมันสวัสดีตามที่นายหญิงสอน “สวัสดีคร้าบ” “หือ” แม่มังกรอุทานเมื่อเห็นโกเลมน้อยเต็มตา “ยังเป็นตัวอ่อนที่ยังไม่พัฒนาอีกหรือนี่” “ไม่ใช่ โกเลมน้อยพัฒนาแล้ว พัฒนาตั้งหลายหน” โกเลมน้อยเถียงทันทีเหมือนกัน ก็มันพัฒนามาหลายหนจริงๆนี่นา แต่แม่มังกรไม่สนใจคำพูดของโกเลมน้อยเช่นเคย เธอใช้เวทยกเดรกน้อยและโกเลมน้อยให้ลอยขึ้นตรงหน้า แล้วเดินวนพิจารณาอย่างเคร่งเครียด เธอมองไปที่โกเลมน้อย “ตัวนี้สมดุลของธาตุดีมาก แต่ทำไมยังเป็นตัวอ่อนอยู่” “เค้าไม่อ่อนนะ เค้าเป็นจอมมารน้อย” โกเลมน้อยมองแม่มังกรงงๆ พี่งูที่ยืนอยู่หลังท่านแม่สะดุ้งเฮือก ขืนท่านแม่ตรวจสอบสถานะแล้วพบว่าเดรกน้อยกับโกเลมน้อยไม่ใช่ลูกมังกรนรกานต์ พวกมันทั้งสองตัวต้องโดนฆ่าแน่ “เอาไงดีๆ” พี่งูรีบคิดจนเผลอหลุดปากออกมา พอเห็นพี่โกเลมน้อยเถียง เดรกน้อยก็เอามั่ง “แล้วเค้าก็ไม่ใช่มังกรฉีตกด้วย เค้าเป็นมังกร..” “เหลวไหล เลอะเทอะ” พี่งูรีบปราดเข้ามาขวาง มันตวาดเสียงลั่นก่อนที่เจ้าเดรกน้อยจะสารภาพออกมาว่ามันเป็นมังกรทอง แม่มังกรหันมามองพี่งูนิ่ง พี่งูสูดลมหายใจเข้าลึกๆเรียกความกล้าก่อนจะทำท่าเคร่งเครียดถามเดรกน้อยกับโกเลมน้อยต่อ “ที่อยู่บนหัวนั่นอะไร” สัตว์เวทสองตัวหยิบเปลือกไข่บนหัวลงมาดูก่อนจะตอบอย่างพร้อมเพรียง “เปลือกไข่” “ไข่อะไร” พี่งูยังไม่เลิกทำเสียงดุ “ไข่มังกร” เดรกน้อยตอบเสียงอ่อยๆ ทำไมพี่งูต้องดุมันด้วยก็ไม่รู้ “มังกรอะไร” คราวนี้พี่งูหันไปหาโกเลมน้อย “มังกรนรกานต์” เจ้าโกเลมน้อยตะโกนตอบเสียงดังด้วยความดีใจที่มันตอบได้ พี่งูเลยได้ทีใส่ต่อเป็นชุด “เจ้าสองตัวอย่ามาพูดจาเหลวไหลเลอะเทอะ ออกมาจากไข่มังกรนรกานต์ ก็ต้องเป็นลูกมังกรนรกานต์ เข้าใจไหม” โกเลมน้อยยืดตัวขึ้นทันที ทำหน้าเหมือนเพิ่งคิดได้ “เออเนาะ” “จิงด้วย” เดรกน้อยก็เหมือนกัน “ยังจะมาจิงด้งจิงด้วยอะไรกัน ยังไม่รีบเรียกท่านแม่อีก” พี่งูรีบรวบรัดตัดความ สั่งให้ทั้งคู่รีบฝากเนื้อฝากตัวให้เรียบร้อยก่อนที่ท่านแม่จะสงสัย “ท่านแม่” พวกมันสองตัวทำตามคำสั่งแล้วหันมาชมพี่งู “พี่งูนี่เก่งจริงๆเลย นี่ถ้าพี่งูไม่บอก เราสองคนไม่รู้นะเนี่ยว่า ความจริงพวกเราเป็นมังกรนรกานต์ เนอะ” ชมเสร็จก็หันไปพยักเพยิดกันเองสองตัว ปล่อยให้พี่งูแอบถอนหายใจเฮือกที่ฝ่าวิกฤติไปได้อีกหน แม่มังกรแอบยิ้มที่มุมปาก ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ทันพี่งู แต่ไข่มังกรนรกานต์ยอมให้สัตว์เวทและผู้เล่นเข้าไปอยู่ได้อยู่แล้ว เธอจึงไม่สนใจว่า ก่อนหน้าที่จะมาอยู่ในไข่ ลูกน้อยของเธอจะเคยเป็นอะไรมาก่อน สิ่งเดียวที่เธอต้องทำให้แน่ใจ มีแค่ตรวจสอบให้ชัดว่า สิ่งที่ออกมาคือ มังกรนรกานต์เท่านั้นเอง และเพราะระบบใส่สัญชาติญาณของสัตว์นักล่าหลายอย่างให้มังกรนรกานต์ ซึ่งรวมถึงการที่พี่น้องจะฆ่ากันเองจนเหลือแต่ตัวที่แข็งแรงที่สุด การที่พี่งูห่วงใยเจ้าแฝดที่ดูเหมือนจะผิดปกติคู่นี้ จึงทำให้แม่มังกรสบายใจขึ้นที่จะไม่ต้องนั่งดูพี่น้องฆ่ากันเองโดยที่เธอไม่มีสิทธิเข้าไปยุ่ง “ถอยไป” แม่มังกรลูบหัวพี่งูนิดนึง เธอแค่กระดิกนิ้วโกเลมน้อยกับเดรกน้อยก็ลอยมาอยู่คู่กัน “เจ้าสองตัว ตัวไหนเป็นพี่ ตัวไหนเป็นน้อง” โกเลมน้อยชูแขนขึ้นพร้อมๆกับที่เจ้าเดรกน้อยชี้มาที่โกเลมน้อยก่อนจะเสริม “พี่งูเป็นพี่ใหญ่” “ตัวที่มีธาตุสมดุลกว่าเป็นพี่ก็สมเหตุสมผลดี แต่ทำไม ถึงยังเป็นแค่ตัวอ่อน” แม่มังกรสำรวจเจ้าโกเลมน้อยอีกหน เธอพึมพำเบาๆด้วยความไม่เข้าใจ “อยู่ในไข่มีอะไรกินหรือเปล่านี่” “มี มีเยอะเลย” เจ้าเดรกน้อยล้วงอาหารปิคนิคของมันออกมาแจก “อ๊ะ นี่ไง” มันยื่นสายไหมสีสวยที่มันเม้มไว้ให้แม่มังกรเป็นคนแรก ก่อนจะเริ่มปฏิบัติการแจกให้ทั่ว จะได้กินพร้อมๆกันอร่อยที่ฉุด “อาหารอยู่ที่เจ้านั่นหมดเลยหรือ” แม่มังกรถามโกเลมน้อย โกเลมน้อยพยักหน้า “น้องเดรกเขาชอบเก็บ โกเลมน้อยเลยให้เดรกเก็บหมดเลย อันไหนเดรกไม่ชอบ โกเลมน้อยค่อยเก็บ” เพียงเท่านี้ แม่มังกรก็เข้าใจแล้วว่า ที่ไอ้ตัวเล็กสุดได้เป็นมังกรก่อนก็เพราะมันเก็บอาหารไว้เพียงตัวเดียวนี่เอง ส่วนเจ้าคนกลางที่มีธาตุสมดุลทั้งๆที่มันยังเป็นตัวอ่อนก็คงเพราะมันเป็นคนเก็บเพชรนิลกาฬ “พวกเจ้าสองตัวแบ่งเพชรกับอาหารกันดีอยู่ใช่ไหม” แม่มังกรลองถามเพิ่มอีกนิด จะได้แน่ใจว่า เจ้าฝาแฝดคู่นี้ไม่ได้มัวแต่แย่งชิงจนพัฒนาไม่สมบรูณ์ทั้งคู่ “แบ่งจิ เดรกน้อยไม่งกกับพี่กับน้องหรอก” มันหันไปพยักหน้ากับโกเลมน้อย “เดรกน้อยมีขนมอะไรก็แบ่งพี่โกเลมน้อยทุกที ก็พี่โกเลมน้อยยังแบ่งเพชรนิลกาฬให้เดรกน้อยกินเลย เนอะ” ข้อสรุปของแม่มังกรจึงได้รับการยืนยันอย่างสมบูรณ์ โดยมีพี่งูแอบปาดเหงื่ออยู่ข้างหลัง ตูม อยู่ๆแม่มังกรก็สะบัดมือทลายเสาหินอ่อนขนาดสองคนโอบไปทั้งต้น “แล้วใครมันบังอาจทำให้เปลือกไข่ร้าว จนเจ้าแฝดออกมาจากไข่ได้ก่อนกำหนด” ในเมื่อลูกฝาแฝดของเธอไม่ได้แย่งชิงกันเองจนเติบโตไม่สมบรูณ์ พวกมันก็ควรจะอยู่ในไข่ไปจนกว่าจะพร้อมที่จะออกมา เธอจะจัดการใครก็ตามที่กล้าทำให้ลูกของเธอเป็นแบบนี้ แต่แล้วแม่มังกรก็ต้องแปลกใจที่นิ้วเล็กๆสามนิ้วจากลูกสามตัวชี้มาที่เธอหมดเลย “ข้าเหรอ” แม่มังกรชี้มาที่ตัวเอง เดรกน้อยพยักหน้าหงึกๆ เจ้าโกเลมน้อยเอาเปลือกไข่ในมือส่งให้ท่านแม่ ส่วนเจ้างูก็ทำหน้าเมื่อย “ไข่มังกรนรกานต์ นอกจากเล็บมังกรนรกานต์แล้ว มีอะไรเจาะได้อีกที่ไหนเล่า ท่านแม่ดูเองก็แล้วกัน รอยเล็บท่านแม่ทั้งนั้นแหละ” “หือ” แม่มังกรรับเปลือกไข่มาดูจนหน้านิ่ว “แม่เป็นคนทำเองจริงๆหรือ” “อื้อ” สามเสียงตอบรับประสานกันอย่างพร้อมเพรียง -------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:16:47

ความคิดเห็นที่ 9 ที่ห้องรับแขกบ้านมิคาเอล เฮเดสกับอะโฟร์ไดท์ช่วยพี่ใหญ่พยัคฆ์เอาพยัคฆ์ขาวลายเมฆออกจากก้อนน้ำแข็ง ส่วนหลวงจีนปริศนาก็เข้ามาช่วยล้างคำสาปบางส่วนเพื่อให้เขาฟื้นพอที่จะล็อกออฟออกจากเกมได้ ทางด้านหมาป่าขนเหล็กเขาก็ตรวจสอบสถานการณ์ทั่วไปภายในเกมผ่านสายข่าวของเขา แต่หลังจากที่เช็คข่าวเรียบร้อย ชายหนุ่มก็เดินไปหาท่านหญิงมังกร “นี่คุณ ผมขอถามหน่อยสิว่า คนที่วางแผนแนะวิธีจัดการกับกิลด์พยัคฆ์นั่น สังกัดกิลด์เจ็ดขุมทรัพย์หรือเปล่า” “ตะขอกรงเล็บเหยี่ยว หัวหน้ากิลด์เจ็ดขุมทรัพย์ ถามทำไมหรือ” ท่านหญิงมังกรย้อนถามด้วยความสงสัย และเมื่อหมาป่าขนเหล็กแจกแจงข้อมูลที่เขาเพิ่งได้รับ ไม่ว่าจะเป็นการสูญเสียในแต่ละกิลด์ วิธีการรับมือกับมารธาตุดินที่กิลด์เจ็ดขุมทรัพย์แทบจะไม่บอบช้ำ และการที่คนสำคัญของกิลด์พยัคฆ์แทบจะถูกจับเกือบทั้งหมด “คุณคงนึกออกนะว่า ถ้าเมื่อกี้ หลวงลุงของคุณพลาดเพราะบริษัทเกมใส่ข้อมูลเรื่องแอนตี้แมทเตอร์ไว้มากพอจนท่านไม่สามารถควบคุมมัน และเปลี่ยนลักษณะการทำลายได้อย่างที่เคยเห็นภาพในการ์ตูนที่หมอนั่นเปิดให้ดู อะไรจะเกิดขึ้น” หมาป่าขนเหล็กถาม ท่านหญิงมังกรนิ่งขึงไปทันที เธอคาดเดาได้ไม่ยากว่าอะไรจะเกิดขึ้นหากว่าเธอ อะโฟร์ไดท์และเฮเดสตายจนระดับลดเหลือ 29 เธอเคาะโต๊ะสองสามทีก่อนจะเปิดปากพูด “หลวงลุงสามารถทำสมาธิจนควบคุมความฝันได้ก็จริง แต่การควบคุมนั้นก็จำกัดอยู่แค่ตัวเอง การจะทำให้สิ่งที่ตัวเองคิดมีผลต่อผู้เล่นคนอื่น ก็ต้องทำให้สอดคล้องกับระบบของเกม” เธอหยุดไปครู่หนึ่ง ให้เวลาหมาป่าขนเหล็กทำความเข้าใจก่อนจะพูดต่อ “ก่อนจะเข้าเกม คุณลอเรนโซจึงนิมนต์หลวงลุงให้ไปที่โรงพยาบาล หนึ่งนั้น เพื่อให้ออนไลน์ในที่ที่มีทีมแพทย์ดูแล สองเพื่อแก้ปัญหาที่ว่า” “แล้วหมอนั่นก็มา” หมาป่าขนเหล็กเดา ท่านหญิงพยักหน้า “หลวงลุงไม่เคยทำร้ายใคร จึงไม่รู้ว่าจะควบคุมความฝันให้เป็นแบบไหนจึงจะจัดการกับกลุ่มคนร้ายได้ หมอนั่นก็เลยเอาดิสก์รวมฮิตฉากสงครามล้างโลกในรอบร้อยปีให้หลวงลุงดู  จีเอ็มสองคนของ GWL ก็อยู่ที่นั่นด้วย พวกเขาปรับแต่งเอไอของหลวงลุงให้ประสานกับเซิร์ฟใหญ่โดยมีเงื่อนไขสองข้อ ข้อแรกขอเพียงสิ่งที่หลวงลุงคิดเข้ากันได้กับรูปแบบการทำลายโดยใช้ทักษะใดทักษะหนึ่งที่เป็นไปได้ในเกม ก็ให้แสดงผลทันที และสองพลังทำลายส่วนที่อาจมีผลต่อสมองของผู้เล่นคนอื่นจะถูกดึงมาไว้ที่ตัวตุ๊กตาเสียกบาลก่อนเพื่อกันไม่ให้มันออกไปได้” “เยี่ยมมาก” หมาป่าขนเหล็กชม พอถูกมองหน้าเขาก็พูดต่อ “ไม่ว่าพลาดหรือไม่พลาด กิลด์พยัคฆ์ก็ถูกล้างบาง และยังอาจลดระดับหัวหน้ากิลด์คู่แข่งอีกสองคนให้เหลือ 29 ได้ด้วย” “แล้วกิลด์ขุมทรัพย์ก็ขึ้นแท่นเป็นกิลด์อันดับหนึ่งอย่างแน่นอน” ท่านหญิงมังกรช่วยต่อให้ “คงต้องมีใครจัดการกับเจ้าเหยี่ยวเจ้าเล่ห์นี่จริงๆสักที” หมาป่าขนเหล็กหมายมั่นปั้นมือราวกับจะมีแผน “ชั่วร้ายขนาดนี้ ถือเป็นหน้าที่ของทุกคนที่ต้องกำจัด คุณจะทำอะไร ฉันเอาด้วยก็แล้วกัน” ท่านหญิงมังกรประกาศทันที   “แล้วหนูต้องช่วยไหมอะ” ลูกเจี๊ยบน้อยที่นั่งแอบฟังอยู่นานถามขึ้น “หือ” ทั้งสองคนหันควับทันที พอเห็นหน้าไร้เดียงสาของเจ้าลูกเจี๊ยบน้อยก็โบกมือไล่ทันควัน “ไหนว่าเสร็จงานจะไปหาคุณครูไม่ใช่หรือ ไปได้แล้วมั๊ง” เท่านี้เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยก็ตาโต “จิงด้วย” มันเปิดช่องกลุ่มสัตว์เวทของมันทันที “ทุกคนมาแล้ว คุนคูก็ต้องมาแล้ว ไปหาคุนคู ไปหาคุณคู” มันวิ่งจู๊ดไปยังประตูที่จะเปิดไปที่เมืองโอลิมปัสทันที หมาป่าขนเหล็กกับท่านหญิงมังกรหันไปปรึกษาหาวิธีแก้ลำพี่เหยี่ยวต่อด้วยความสบายใจที่กันไม่ให้เด็กๆต้องมานั่งฟังเรื่องที่ไม่สมกับวัยได้สำเร็จ โดยหารู้ไม่ว่า แม้ว่าลูกเจี๊ยบน้อยจะบินไปหาคุนคู แต่ลูกเจี๊ยบน้อย ผู้สื่อข่าวพิเศษของ GWL ทีวีก็ยังจำคีย์เวิร์ดสำคัญๆได้หลายคำ อาทิ เหยี่ยวเจ้าเล่ห์ กิลด์ขุมทรัพย์ คนวางแผน ล้างกิลด์พยัคฆ์ ลดระดับหัวหน้ากิลด์คู่แข่ง “เอ ข่าวพวกนี้จะแลกลูกชิ้นได้กี่ไม้เนี่ย ต้องไปหาพี่เดรกน้อยแล้วล่ะ เจี๊ยบน้อยนับเลขไม่ถูก” ------------------------------------------------------ เจ้างูยืนกระสับกระส่ายหลบมุมแอบมองท่านแม่นั่งคุยกับเจ้าเดรกน้อยและโกเลมน้อยอยู่ตัวเดียว มันเหลียวมองไปทางท่านแม่สลับกับเสาต้นหนึ่งเป็นระยะๆ แล้วมันก็กำลังเคืองๆเจ้าโกเลมน้อยอย่างมาก “กว่าจะหลอกให้เจ้าเดรกไปนั่งซักท่านแม่เรื่องเพชรได้ แล้วเจ้าโกเลมน้อยมันไปนั่งอ้าปากหวอฟังท่านแม่โม้เรื่องกรุสมบัติทำไม” เจ้างูบ่นอย่างขัดใจ มันรู้ดีว่า ท่านแม่พาพวกมันกลับบ้านได้ทุกเมื่อ และสิ่งสำคัญที่สุดที่ยังไม่ได้รับการแก้ไขก็คือข้อมูลสัตว์เวทของเจ้าโกเลมน้อยและเดรกน้อยนั่นเอง หากท่านแม่ตรวจพบเมื่อไรว่า พวกมันเป็นจอมมารและมังกรทองเมื่อไร น้องสองตัวของมันก็ตายเมื่อนั้น มันอุตส่าห์วางแผนหลอกให้เจ้าเดรกน้อยไปชวนท่านแม่คุยเพื่อถ่วงเวลา แล้วมันจะได้บอกให้โกเลมน้อยจัดการแก้ไขข้อมูลของตัวเองและเดรกน้อยเสีย แต่พอทำสำเร็จ เจ้าโกเลมน้อยดันทำตัวเป็นฝาแฝดตัวติดกันกับเจ้าเดรกเข้าจริงๆ เจ้างูจึงต้องออกมายืนหงุดหงิดอยู่ตัวเดียวแบบนี้ “ไม่ได้ดั่งใจเลย ให้ตาย” มันบ่นพร้อมๆกับที่เหลือบไปเสาต้นเดิม เจ้างูรู้ว่านายหญิงกับนายท่านของมันหลบอยู่ตรงไหน เหมือนๆกับที่มันรู้ว่าท่านแม่ของมันรู้ โชคดีที่พอท่านแม่เจอลูกมังกรแล้ว ท่านแม่ก็เลิกสนใจคนขโมยไข่ โดยเฉพาะไข่ที่ฝ่อไปแล้วอย่างที่นายหญิงหยิบมา นี่เป็นอีกเรื่องที่มันต้องห่วง เพื่อความปลอดภัยของนายหญิง มันต้องชวนท่านแม่กลับบ้านให้เร็วที่สุด แต่ ตราบใดที่โกเลมน้อยยังไม่ได้เปลี่ยนข้อมูลของตัวเองและเดรกน้อย มันก็ชวนท่านแม่กลับบ้านไม่ได้เด็ดขาดเหมือนกัน “ทำไงดีๆ” มันหลุดปากบ่นเป็นครั้งที่ร้อยของวันนี้ มันคิดจนปวดหัวก็คิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรต่อ แต่มันก็ไม่ต้องคิดนาน เพราะจู่ๆก็มีตัวป่วนเพิ่มเข้ามาอีกตัว เจ้างูเงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นเงาปีกทาบลงบนพื้นวิหาร หน้ามันซีดเผือดเมื่อเห็นว่าตัวอะไรบินมา มันหันขวับไปทางท่านแม่ แล้วก็เป็นดังคาด ท่านแม่เห็นเจ้านกฟินิกส์ตัวนั้นแล้วเหมือนกัน แต่เจ้านกฟินิกส์ไม่ได้สนใจท่านแม่ของมันเลย พอถลาลงพื้นๆได้ มันก็วิ่งจู้ดไปยังเสาต้นที่เจ้างูเหลือบมองมาโดยตลอด “คุนคู” เสียงเรียกของลูกเจี๊ยบน้อยทำให้โกเลมน้อยกับเดรกน้อยหันขวับ “นายหญิง นายท่าน” ลูกมังกรหมาดๆสองตัวร้องเย้ ก่อนจะประสานเสียงเรียกอาหมวยกับมิคาเอลแล้ววิ่งตามไปสมทบกับลูกเจี๊ยบน้อย จึงเหลือแต่พี่งูตัวเดียวที่เห็นท่านแม่ทำหน้าขึง ลุกขึ้นยืน มองตามลูกแฝดไปด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก และรังสีอำมหิตก็เริ่มกลับมา เจ้างูทรุดตัวนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง “มันจะมาทำไมตอนนี้” -------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:18:02

ความคิดเห็นที่ 10 อาหมวยก้าวออกมาบังลูกเจี๊ยบน้อยและสัตว์เวทอีกสองตัวที่กำลังวิ่งมาหาทันที แม่มังกรตวัดสายตามามองอาหมวย เธอนิ่งไปนิดนึงเมื่อเห็นจอมเวทหญิงเอาตัวเองออกมาปกป้องลูกสัตว์เวททั้งสามทั้งๆที่ดูๆไป เธอคนนั้นไม่มีทางต้านเธอได้แม้ครึ่งฝ่ามือ เธอเหลือบมองไปด้านหลังก็เห็นพาลาดินหนุ่มที่เคยอาจหาญพอที่จะรับการโจมตีของเธอหนึ่งครั้งนั่งพิงเสาอย่างไร้เรี่ยวแรง เธอแปลกใจที่เขายังมีชีวิตอยู่ แม่มังกรชะงักไปเมื่อเห็นพระเครื่องที่กลายเป็นแก้วของมิคาเอล เธอจำได้ว่าไอเทมชิ้นนี้ดึงพลังโจมตีของเธอไว้ในการลงมือครั้งก่อน เธอใช้ทักษะตรวจสอบทันที แล้วก็ต้องนิ่งไปอีกเมื่อพบว่า ไม่สามารถตรวจสอบได้ แต่ในเมื่อพาลาดินคนนั้นมีพลังชีวิตเหลือไม่ถึงห้าร้อย เธอก็หันไปสำรวจอาหมวยแทน “มีไอเทมประหลาดติดตัวทั้งคู่ ดูเหมือนจะไม่ธรรมดา” เมื่อแม่มังกรได้ข้อสรุป เธอก็หันไปสนใจเจ้าแฝดต่อ “นี่ๆจะบอกให้ ความจริงเดรกน้อยเป็นมังกรนรกานต์แหละ” เจ้าเดรกน้อยอวดเพื่อนใหญ่ โกเลมน้อยเลยเอาบ้าง “แล้ว พี่โกเลมน้อยก็เจอท่านแม่แล้วด้วยนะ” “เหรอ” ลูกเจี๊ยบร้องด้วยความตื่นเต้น “แล้วท่านแม่อยู่ไหนล่ะ” “นั่นไง” แฝดคนละฝาชี้ไปที่แม่มังกรทันที แล้วเจ้าลูกเจี๊ยบน้อยก็ทำตาโตร้องออกมาลั่นวิหาร “โอ้โห ท่านแม่จ๋วยจัง” พี่งูที่เริ่มทำใจได้กำลังสังเกตการณ์ด้วยความลุ้นถึงกับสะดุ้งเฮือก แต่พอมันเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของท่านแม่ มันก็ยกตำแหน่งสาลิกาลิ้นทองให้เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยไปทันที “ใช่แล้วท่านแม่สวยที่สุดในโลกเล้ย” เสียงสนับสนุนของโกเลมน้อยเรียกรอยยิ้มจากแม่มังกรมากขึ้น “ใช่ๆ เดรกน้อยก็ว่าท่านแม่จ๋วย ใช่ไหมนายหญิง” แต่พอเจ้าเดรกน้อยพูดจบประโยค ท่านแม่ก็ทำหน้าเฉยทันควัน แม่มังกรเดินมาหาอาหมวยช้าๆ ในขณะที่อาหมวยก็ยืนนิ่งรอรับสถานการณ์ทุกรูปแบบ โดยมีมิคาเอลยันตัวลุกขึ้น ค่อยๆเดินมายืนให้กำลังใจอยู่ด้านหลัง “มังกรนรกานต์ไม่เป็นสัตว์เลี้ยงของใคร” แม่มังกรเปิดประเด็นเสียงเรียบ อาหมวยฟังแล้วก็ไม่รู้ว่าจะแย้งกับแม่มังกรอย่างไร เธอเห็นโดยตลอดว่าเจ้างูใช้ลูกเล่นอะไรทำให้โกเลมน้อยกับเดรกน้อยกลายเป็นลูกมังกรนรกานต์ไปด้วย หากเธอบอกว่าพวกมันไม่ใช่มังกรนรกานต์ก็เท่ากับทำลายความหวังดีของเจ้างูทั้งหมด แต่เธอก็ไม่ต้องคิดนาน เพราะมีเสียงเล็กๆช่วยเถียงแทนแซงแซ่ไปหมด “ท่านแม่ แถวนี้ไม่มีใครเป็นสัตว์เลี้ยงสักหน่อย” โกเลมน้อยช่วยเป็นตัวแรก “ใช่ๆ มีแต่สัตว์เวทระดับสาม เนอะ” เจ้าเดรกน้อยยืนยันสิ่งที่มันเรียนรู้มาตั้งแต่เกิดทันที แถมยังไปหาพยักเพยิดหาพวกกับลูกเจี๊ยบน้อยอีก “ใช่ๆ ใครเข้าโรงเรียนของคุนคูนะ ต้องเป็นสัตว์เวทระดับสามเท่านั้น” ลูกเจี๊ยบน้อยสนับสนุนใหญ่ “แล้วทำไมพวกเจ้าต้องเรียกจอมเวทกับพาลาดินสองคนนี้ว่า นายหญิงกับนายท่านด้วย” แม่มังกรมีสีหน้าดีขึ้นนิดหน่อย สัตว์เวทที่เป็นเด็กเล็กพูดตรงกันถึงสามตัวย่อมไม่ใช่เรื่องโกหก แต่อย่างไร เธอก็ต้องถามให้กระจ่าง “ก็เรียกมาอย่างนี้ตั้งนานแล้วนี่นา พอจำความได้ปุ๊บ ก็เรียกนายหญิงแล้วเนอะ” โกเลมน้อยตอบแล้วก็หันไปหาเดรกน้อย เจ้าเดรกน้อยยืนเอียงคอเอามือเกาคางคิดอยู่ตั้งนานกว่าจะนึกออก “เดรกน้อยเรียกนายหญิงมาตั้งแต่อยู่ในไข่แน่ะ” พี่งูแอบดูสีหน้าท่านแม่แล้วก็รู้ว่าท่านแม่คงไม่ค่อยพอใจในคำตอบเท่าไร มันจึงรีบเข้ามาขวางก่อนที่ท่านแม่จะใช้ทักษะตรวจสอบโกเลมน้อยและเดรกน้อยจนความจริงแตกโพล๊ะ “ท่านแม่ นายหญิงดูแลพวกเรามาอย่างดี ไม่เคยทำเหมือนเราเป็นแค่สัตว์เลี้ยง และถึงเราจะเรียกนายหญิงว่านายหญิง แต่นายหญิงให้เจตจำนงเสรีกับพวกเราทุกตัวนะ” เจ้างูเห็นท่านแม่นิ่งไป มันก็เสนอตัวทันที “ถ้าไม่เชื่อท่านแม่ตรวจสอบข้าก็ได้” พูดจบมันก็นึกได้ว่า ท่านแม่ตรวจสอบมันตัวเดียวน่ะไม่มีปัญหา แต่ถ้าท่านแม่เกิดตรวจสอบโกเลมน้อยกับเดรกน้อย มันมีปัญหาใหญ่แน่ เจ้างูเลยลากเจ้าตัวที่ไม่เกี่ยวข้องเข้ามาร่วมวง “หรือท่านแม่จะตรวจสอบเจ้าลูกเจี๊ยบน้อยนี่ด้วยก็ได้นะ เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยเพิ่งมาเข้าโรงเรียนทีหลัง พอเข้าโรงเรียนแล้ว นายหญิงก็บอกให้นายหญิงของลูกเจี๊ยบน้อยให้เจตจำนงเสรีกับมันเหมือนกัน” พูดจบพี่งูก็ผลักเจ้าลูกเจี๊ยบน้อยไปหาท่านแม่เอาดื้อๆ เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยหุบปีกทำตัวเจี๋ยมเจี้ยมสุดขีดด้วยความตกใจ ตอนที่อยู่ห่างๆ ท่านแม่ก็ดูสวยดีอยู่หรอก แต่พอโดนผลักเข้ามาใกล้ๆ เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยถึงได้รู้ว่าท่านแม่มีรังสีอำมหิตเข้มข้นขนาดไหน มันพยายามทำใจกล้าฉีกยิ้มให้ตอนที่ท่านแม่อุ้มมันขึ้นมาตรวจสอบ ขนาดมันรู้ว่าท่านแม่เก็บงำรังสีอำมหิตไปเกือบหมดแล้ว รังสีที่ผ่านมาถึงมันยังมากกว่าตอนที่เจ้ามังกรดินอันธพาลเบ่งกล้ามใส่มันเสียอีก แม่มังกรนั้นเดิมทีก็เอ็นดูเจ้าลูกเจี๊ยบน้อยเพราะความปากหวานของมันอยู่แล้ว พอเธอใช้ทักษะตรวจสอบมันเสร็จ เธอก็มีความสงสารให้มันเพิ่มขึ้นไปอีก ทักษะตรวจสอบของแม่มังกรนั้นสูงเท่ากับจีเอ็มอดีตหัวหน้าฝ่ายที่สร้างมันขึ้นมา สิ่งที่ต่างกันมีเพียงแม่มังกรต้องสัมผัสตัวสิ่งที่จะตรวจสอบจึงจะตรวจสอบในระดับนี้ได้ แต่หากไม่ได้สัมผัส แม่มังกรก็ทำได้แค่ตรวจสอบสถานะและความสามารถบางอย่างเท่านั้น ดังนั้นเมื่อเธออุ้มเจ้าลูกเจี๊ยบน้อยขึ้นมา แม่มังกรจึงไม่เพียงดูสถานะของเจ้าลูกเจี๊ยบน้อยได้ แต่ยังดูประวัติย้อนหลังไปได้จนถึงวันที่มันยังอยู่ในไข่ แม่มังกรเปลี่ยนจากรังสีอำมหิตเป็นรังสีสีทองตอนที่รู้ว่าเจ้าลูกเจี๊ยบน้อยเคยโดนสัตว์เวทอื่นรุมรังแก ทันทีที่รู้ว่ารังสีเปลี่ยน เจ้าลูกนกขี้อ้อนก็ฉวยโอกาสซบอกแม่ที่มันไม่เคยมี พอถึงตอนที่เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยถูกทิ้ง มือที่ลูบไล้ขนของเจ้าเจี๊ยบน้อยอยู่ถึงกับชะงัก พอเจ้าเจี๊ยบน้อยเงยหน้ามองแม่มังกร เธอก็ยิ้มให้มันอย่างอ่อนโยนและปลดทักษะเฉพาะของฟีนิกส์ที่ถูกล็อคไว้ทั้งหมดเท่าที่ระดับของเจ้าเจี๊ยบน้อยจะมีได้ “เอ๋” เจ้าเจี๊ยบน้อยร้องอย่างแปลกใจที่จู่ๆก็รู้สึกว่าตัวเองเก่งขึ้นกระทันหัน พอรู้ว่าใครช่วย มันก็เอาปีกประกบกันกราบที่อกทันที “ขอบคุณค่า” “ฝึกให้มากเข้าไว้ ต่อไปจะได้ไม่ต้องกลัวใครอีก” แม่มังกรสั่งก่อนที่จะปล่อยมันลงพื้น เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยยิ้มหวานให้ท่านแม่อีกที ใจนึงก็ยังอยากให้ท่านแม่อุ้มต่อ แต่อีกใจก็ยังเสียวๆกับรังสีอำมหิตที่ท่านแม่ปล่อยออกมาไม่หาย สุดท้ายมันก็ไหว้ขอบคุณท่านแม่อีกครั้งก่อนจะวิ่งจู๊ดไปอวดทักษะใหม่กับเพื่อนวัยเดียวกัน “นี่ๆ ดูจิ เจี๊ยบน้อยมีทักษะใหม่เยอะแยะ ท่านแม่เก่งที่สุดเล้ย” เจ้างูหันไปดูน้องแฝดของมันวิ่งไปมุงเจ้าลูกเจี๊ยบน้อยแล้วของทดลองทักษะใหม่กันอย่างสนุกสนานแล้วเดินมาข้างหน้า เตรียมตัวรับการตรวจสอบเป็นรายต่อไป “ท่านแม่” แต่แม่มังกรกลับไม่สนใจ “ไม่จำเป็น ข้าว่า ข้าพอจะรู้จักจอมเวทคนนี้ดีขึ้นแล้ว” แล้วเธอก็หันไปบอกอาหมวยตรงๆ “ข้าจะเอาลูกข้าไปทั้งหมด” อาหมวยหันไปมองสัตว์เวทที่อยู่ในความดูแลแล้วก็พูดไม่ออก อินดิโก้นั้น เธอทำใจไว้แต่แรกว่าคงต้องแยกจากกัน แต่สำหรับโกเลมน้อยกับเดรกน้อย ทั้งคู่ตัวหนึ่งเธอเป็นผู้สร้าง อีกตัวก็เห็นมาตั้งแต่เกิด เธอจะต้องสูญเสียพวกมันทีเดียวทั้งหมดจริงๆหรือ “เจ้าไม่มีสิทธิที่จะครอบครองลูกข้า” แม่มังกรย้ำ “โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเจ้าเคยเชื่อมต่อกับโล่ที่มีลูกข้าอยู่เพื่อดึงพลังชีวิตแล้ว” ที่แท้ ก่อนที่แม่มังกรจะเจาะโล่ออกมานั้น เธอสัมผัสได้ว่ามีการเชื่อมต่อเพื่อจะดึงพลังชีวิตจากโล่ในตอนที่เธอตามมาทัน เธอจึงเสี่ยงใช้กรงเล็บเจาะโล่เพื่อเอาลูกของเธอออกมาก่อนที่พวกมันจะโดนดูดกลืนจนกลายเป็นส่วนหนึ่งของโล่หรือถูกดูดพลังชีวิตไป แต่เมื่อเจาะโล่สำเร็จ เธอกลับพบว่า คนที่ทำการเชื่อมต่อไม่เริ่มดูดพลังชีวิตสักที เมื่อรู้ว่าคนที่เชื่อมต่อกับโล่คือคนที่เลี้ยงลูกมันมา แม่มังกรก็เดาสาเหตุของความลังเลได้สองสามส่วน แต่ที่เธอไม่เข้าใจก็คือ เมื่อตัดสินใจเชื่อมต่อแล้วทำไมไม่ดูดพลังชีวิตทันที และเพราะเหตุนี้ เธอจึงยังไม่ฆ่าอาหมวยตั้งแต่ต้น มิคาเอลเอื้อมมือมาบีบมืออาหมวยบอกให้รู้ว่าเขาพร้อมจะสนับสนุนการตัดสินใจของเธอเสมอไม่ว่าเธอจะยอมปล่อยเจ้าโกเลมน้อยไปหรือไม่  “ทุกอย่างแล้วแต่คุณตัดสินใจ” แม่มังกรหัวเราะทันที “เจ้าไม่กลัวว่านางจะเลือกลูกข้าแล้วปล่อยให้เจ้าตาย เหมือนตอนที่นางไม่ยอมดึงพลังชีวิตจากโล่มาช่วยเจ้าอย่างนั้นหรือ เอ หรือว่าความจริง เจ้าเตรียมจะเสียสละลูกข้าอยู่แล้ว เจ้าหนุ่มนั่นถึงได้กล้าให้เจ้าตัดสินใจ” เธอมองหน้าอาหมวยรอคำอธิบาย “เจ้าเอไอตัวแสบ” พี่งูหลุดปากทันที มีแต่เจ้าเอไอไร้สมองนั่นถึงกล้าเชื่อมต่อกับโล่ก่อนที่นายหญิงจะอนุญาต และมันต้องยุยงนายหญิงให้ดูดพลังชีวิตจากโล่ไปใช้แน่ๆ สองตาของพี่งูเปล่งประกายวาววับ มันเหลือบไปที่เมนูเกมของนายหญิง “เดี๋ยวมันจะต้องชดใช้อย่างสาสม” อาหมวยเม้มริมฝีปากแน่น แม้จะยังไม่ลงมือ แต่เธอรู้ดีว่าหากแม่มังกรมาช้าอีกสักนิด หรือมิคาเอลฟื้นช้ากว่าเดิมอีกสักหน่อย เธอคงต้องทำตามที่เจ้าเอไอบอก และนี่ก็เป็นเหตุผลที่เธอไม่กล้าเถียงแม่มังกรหรือดึงดันที่จะเก็บสัตว์เวททั้งสามตัวไว้ นอกจากนี้ การตัดสินใจที่ไม่เด็ดขาดของเธอก็เกือบทำให้มิคาเอลตกอยู่ในอันตราย เรียกได้ว่าในตอนนี้ อาหมวยมีแต่ความรู้สึกผิดที่ลังเลจนทั้งสองฝ่ายต้องเดือดร้อน   และแล้วอาหมวยก็รู้สึกว่ามือที่กุมมือเธออยู่นั้นบีบมือของเธอแน่นขึ้น “มายาวดีจะไม่ทำร้ายสัตว์เวทในความดูแลของเธอแน่นอน” มิคาเอลตอบแทนอาหมวย “แล้วเจ้าไม่โกรธรึ ที่นางไม่ช่วยเจ้า หรือว่า เจ้ารู้ตัวดีว่า สำหรับนาง เจ้ามันไร้ความหมาย” แม่มังกรยิ้มที่มุมปากเหมือนจะเย้ย มิคาเอลถอนหายใจ ความเย็นเฉียบของมือที่เขากุมอยู่บอกให้รู้ว่า เจ้าตัวรู้สึกอย่างไร แม้ว่าเธอจะยังยืนนิ่งไม่แสดงท่าทีหวั่นไหวไปกับคำพูดของแม่มังกร “มายาวดีรักและผูกพันกับอินดิโก้ โกเลมน้อยและเดรกน้อยจริงๆ ผมเองเป็นคนที่มาทีหลัง อย่างน้อยก็หลังอินดิโก้กับโกเลมน้อยแน่ๆ หากในวันนี้เธอตัดใจเสียสละสัตว์เวททั้งสามตัวโดยไม่ลังเล ต่อให้ผมรอดตายไป สิ่งที่จะติดอยู่ในใจผมไปตลอดกาลก็คือ เมื่อไรที่เธอจะตัดสินใจเสียสละผมเพื่ออะไรบางอย่าง” อาหมวยหันขวับมามองมิคาเอลอย่างคาดไม่ถึง ชายหนุ่มพยักหน้ายืนยันสิ่งที่เขาพูด เขาบีบมืออาหมวยอีกครั้ง “การดึงพลังชีวิตจากไอเทมมาใช้ ไม่ใช่แค่การฆ่าแล้วรอให้เกิดใหม่ แต่เป็นการทำลายไอเทมและสิ่งที่อยู่ในไอเทมนั้นอย่างถาวร ถ้าคุณตัดใจทำร้ายสัตว์เวทที่คุณเลี้ยงมากับมือได้โดยไม่ลังเล คุณก็ไม่ใช่คุณแล้ว” “มิคาเอล” อาหมวยหลับตาครู่หนึ่ง ก่อนจะบอก “ฉันขอโทษ และขอบคุณที่เข้าใจ” เมื่อสิ่งที่ติดค้างในใจหายไป อาหมวยก็กลับมาเป็นคนเดิม เธอหันไปมองหน้าแม่มังกรได้อย่างเต็มตา ในเมื่อแม่มังกรประกาศความต้องการออกมาตรงๆ เธอก็จะตอบไปตรงๆเหมือนกัน “อินดิโก้ ตั้งใจจะไปอยู่กับคุณตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว แต่โกเลมน้อยกับเดรกน้อยเพิ่งจะรู้ว่าท่านแม่มีตัวตนในวันนี้ ถ้าทั้งคู่จะไปกับคุณ ฉันก็จะไม่ห้าม แต่ถ้าพวกเขาไม่อยากไป ฉันก็จะขัดขวางให้ถึงที่สุด” “กล้าดี” แม่มังกรยิ้มด้วยความพอใจ “อินดิโก้ เรียกเจ้าแฝดมาที่นี่เดี๋ยวนี้”   พี่งูทำตามคำสั่งอย่างไม่เต็มใจนัก มันรู้ดีว่าถ้าถามเจ้าโกเลมน้อยและเดรกน้อยตรงๆ คำตอบจะออกมาแบบไหน และเมื่อแม่มังกรบอกพวกมันว่าจะต้องแยกจากนายหญิงและนายท่านไปตลอดกาล คำตอบที่ได้ก็เป็นไปตามที่เจ้างูคาด “ไม่ไป” เจ้าเดรกน้อยกอดอกกระแทกตัวนั่งกับพื้น หน้าตาบูดสนิท แววตาบอกความดื้อดึงเต็มที่ ส่วนเจ้าโกเลมน้อยถึงกับวิ่งไปกอดนายหญิงไม่ยอมปล่อย “โกเลมน้อยจะอยู่กับนายหญิง โกเลมน้อยไม่ไปไหนทั้งนั้น นายหญิงอย่าให้โกเลมน้อยไปนะ” แม่มังกรยืนหน้าขึงมองสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าอย่างไม่พอใจ มิคาเอลกุมพระเครื่องที่คอ ไอเทมชิ้นเดียวที่เหลืออยู่ไว้แน่น เตรียมพร้อมรอรับการลงมือของแม่มังกร ในขณะที่พี่งูเอาแต่กุมขมับพึมพำว่า “ตูนึกแล้ว” -------------------------------------------------- “โกเลมน้อยอย่าเพิ่งเข้าใจผิดสิ” สุดท้ายพี่งูก็ต้องออกโรงเอง เมื่อท่านแม่เอาแต่กอดอกทำหน้าโมโห ส่วนนายหญิงนอกจากลูบหน้าลูบหลังเจ้าโกเลมน้อยสั่งให้มันเชื่อฟังท่านแม่ ไม่ดื้อไม่ซนแล้วก็ไม่ช่วยพูดให้อะไรๆมันดีขึ้นเลย “เข้าใจผิดเหรอ” โกเลมน้อยหันขวับมาถาม แต่มือก็ยังเกาะแขนเสื้อนายหญิงไม่ยอมปล่อย “ใช่แล้ว” พี่งูพยักหน้า “ท่านแม่บอกว่า ต่อไปนี้เราต้องย้ายไปอยู่กับท่านแม่ตลอดกาล มันหมายความว่าเราย้ายบ้านกันเฉยๆ แต่เราก็ยังมาหานายหญิงได้อีกนี่นา” “มาได้เหรอ” โกเลมน้อยถามอย่างไม่แน่ใจ พี่งูได้ทีเลยรีบพูด “ได้สิ ก็ตอนที่พี่งูลานายหญิงไปหาท่านแม่ นายหญิงยังบอกเลยว่า พี่งูมาที่บ้านนายหญิงได้เสมอ ใช่ไหมนายหญิง” พูดจบมันก็หาลูกคู่ อาหมวยจึงต้องพยักหน้ายืนยันกับโกเลมน้อย เธอรู้ว่าการแตกหักกับแม่มังกรไม่มีผลดี และผลสุดท้ายอาจเลวร้ายกว่าที่คาดคิด ดังนั้น หากว่า เธอช่วยให้โกเลมน้อยกับเดรกน้อยยอมไปกับแม่มังกรด้วยความเต็มใจได้ เธอก็จะช่วย “ไม่ว่าอย่างไร บ้านนายหญิงก็เป็นบ้านของโกเลมน้อยเสมอ เหมือนๆกับที่เป็นบ้านของพี่งูอินดิโก้กับเดรกน้อยไงจ๊ะ การย้ายที่อยู่ไม่ทำให้เรื่องนี้เปลี่ยนแปลงหรอก” “จริงนะ” โกเลมน้อยถามย้ำ พอนายหญิงพยักหน้าอีกครั้ง พี่งูก็เริ่มเกลี้ยกล่อมไอ้ตัวที่ทำเมินแต่ความจริงแอบตะแคงหูฟังอยู่ทุกคำต่อ “แล้วการย้ายไปนะ ก็เท่ากับว่าเรามีบ้านสองหลังเลยไง มีบ้านนายหญิง แล้วก็มีบ้านท่านแม่ บ้านที่มีเพชรเยอะแยะไปหมดไง โกเลมน้อยกับเดรกน้อยจำได้ไหมว่าบ้านท่านแม่สวยแค่ไหน” “จำได้” พอพูดถึงเพชร เจ้าเดรกน้อยก็ลืมตัวตอบเสียงใสทันที พอเห็นทุกคนหันมามองมันก็ทำท่าเขินๆนิดหน่อยก่อนจะพูด “มีฉองหลังก็ต้องดีกว่าหนึ่งหลังอยู่แล้วเนอะ” ในขณะที่พี่งูกำลังโล่งใจ มันก็ต้องสะดุ้งอีกหนเมื่อท่านแม่พูดขัดขึ้นมา “นางอนุญาตให้มาได้ทุกเมื่อ แล้วมีเหตุผลอะไรที่ข้าต้องให้พวกเจ้ามา” โกเลมน้อยกับเดรกน้อยหน้าเสียทันทีทั้งคู่ ส่วนเจ้างูพอหันไปมองท่านแม่ เห็นท่ากอดอกแล้วพูดแบบเมินๆไม่มองหน้าใคร ก็เดาออกว่าท่านแม่กำลังงอนที่มันไม่เห็นความสำคัญ เพราะแทนที่มันจะขอคำยืนยันจากท่านแม่ว่าให้เจ้าน้องสองตัวมาได้ แต่ดันไปขอนายหญิง แต่มันก็พูดไปแล้ว จึงทำอะไรไม่ได้ นอกจากเกาหัวแอบพึมพำไม่ให้ใครได้ยิน “ให้ตาย ทั้งท่าทั้งคำพูด อย่างกับแม่บังเกิดเกล้าเจ้าเดรกจริงๆ ป่วนพอกันอีกต่างหาก” “ท่านแม่ต้องให้พี่งู พี่โกเลมน้อยกับพี่เดรกน้อยมาจิ ก็พี่ๆเขาต้องมาโรงเรียน” ใครจะนึกว่าคำตอบอันแสนจะมีเหตุผลจะออกมาจากเจ้าลูกเจี๊ยบน้อย “โรงเรียนคืออะไร แล้วทำไมต้องมาโรงเรียน” แม่มังกรหันมาถามเสียงสะบัด “ก็..ก็ โรงเรียนก็เป็นที่เรียนหนังสือ เรียนต่อสู้ไง ดูนี่จิ ตราโรงเรียนของเจี๊ยบน้อย” พออธิบายไม่ค่อยถูก เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยก็ลากเดรกน้อยมาช่วยอีกตัว “นี่ไง พี่เดรกน้อยก็มี ทุกคนมีหมดเลยเพราะทุกคนต้องมาโรงเรียน” “ใช่ๆ โกเลมน้อยเป็นหัวหน้าห้อง โกเลมน้อยต้องมาโรงเรียน” เจ้าตัวส้มตาใสขึ้นมาทันทีที่ได้ข้ออ้าง “เราจะไปโรงเรียน เราจะไปโรงเรียน” เจ้าเดรกน้อยมันหาตำแหน่งมายืนยันไม่ได้เหมือนพี่โกเลมน้อย มันก็ใช้วิธีตระโกนซ้ำๆกระโดดขึ้นๆลงๆแทน ผลก็คือเจ้าลูกเจี๊ยบน้อยและโกเลมน้อยรีบวิ่งเข้ามาร่วมวงในทันใด “เราจะไปโรงเรียน เราจะไปโรงเรียน” พี่งูยกมืออุดหู แต่เสียงเรียกร้องของสัตว์เวทสามตัวก็ยังดังลอดเข้ามาให้ได้ยิน ดังนั้น ไม่ต้องคิดว่า แม่มังกรจะปวดแก้วหูแค่ไหน “หยุด” แม่มังกรตะโกนสั่งเสียงลั่น เสียงเรียกร้องเงียบกริบทันที จอมเรียกร้องสามตัวยืนตรงตาใสรอฟังคำตอบจากแม่มังกร แต่แม่มังกรกลับย้อนถามพวกมันเสียงห้วน “ทำไมข้าถึงสอนไม่ได้ หรือเจ้าคิดว่าข้าไม่เก่งพอ” เจ้างูกระตุกแขนโกเลมน้อยกับเดรกน้อยห้ามพูดห้ามเถียงเด็ดขาด และมันก็ไม่ต้องออกแรงเตือนสำทับ เพราะแม่มังกรจงใจแผ่รังสีอำมหิตออกมาข่มขู่ไม่ให้ตัวไหนบังอาจหือ แต่มีอยู่ตัวนึงที่ไม่กลัว “ท่านแม่เก่ง เก่งที่ฉุดเล้ย แต่ท่านแม่เก่งเกินไปไง เลยสอนไม่ได้” ลูกเจี๊ยบน้อยกระโดดนำหน้าออกมาตอบแจ้วๆ “หือ” แม่มังกรชักสนใจ “อธิบายมา” เธอสั่งแล้วก็จงใจแผ่รังสีเพื่อข่มขู่ให้มากขึ้นไปอีก “ก็ๆ” เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยกลัวจนติดอ่าง แต่ด้วยความที่มันกลัวไม่มีเพื่อนเล่นมากกว่า มันเลยแข็งใจวิ่งไปลากเดรกน้อยกับโกเลมน้อยมายืนเป็นเพื่อนก่อนจะตอบ “ก็พวกเราอยู่อนุบาลอยู่เลย ใช่ม้า” มันกระตุกให้โกเลมน้อยกับเดรกน้อยพยักหน้าตาม แม่มังกรพอเห็นลูกก็เลิกแผ่รังสี รอฟังอย่างเดียวว่า เจ้าลูกนกนี่จะมาไม้ไหน “ยายไก่ไม่มีขนบอกว่า โรงเรียนมีตั้งหลายชั้น ท่านแม่เก่งที่สุดก็ต้องสอนชั้นสูงที่สุด ใช่ป่าว” แม่มังกรพยักหน้า “ฟังดูก็มีเหตุผลดี” พอท่านแม่ยอมรับ เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยก็บอกให้เดรกน้อยยกมือขึ้นแล้วมันก็เริ่มนับ “ตอนนี้เราอยู่อนุบาลหนึ่ง แล้วก็มีอนุบาลฉอง ฉาม ถัดไปก็เป็นประถม หนึ่ง ฉอง ฉาม ฉี่ ห้า หก แล้วก็ยังมีมัธยม” พอนิ้วเดรกน้อยหมด มันก็ดึงนิ้วโกเลมน้อยมานับต่อ “ฉอง ฉาม ฉี่ ห้า หก แล้วก็ ปอตรี หนึ่ง ฉอง ฉาม ฉี่ แล้วก็ ปอโท หนึ่ง” แล้วมันก็ชะงัก “เห็นม้า ปอโทยังไม่จบเลย นิ้วก็หมดแล้ว แต่ท่านแม่เก่งฉุด ต้องสอนปอเอก สอนอนุบาลไม่ได้หรอก มันห่างกันเกินไป” เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยเชิดหน้าจบการชี้แจงของมันอย่างภาคภูมิใจ ดีนะเนี่ยที่มันถามนายหญิงเรื่องโรงเรียนมาหมดแล้ว ไม่งั้นนับไม่ถูกหรอก เจ้าเดรกน้อยมองมือตัวเองกับมือโกเลมน้อยจนคิ้วขมวด “ใช่เลยห่างจิงๆด้วย” มันกางแขนสองข้างจนสุดเลย เดี๋ยวท่านแม่ไม่เห็นว่าห่างจริงๆ “งั้นเราก็ต้องให้นายหญิงสอน ท่านแม่สอนไม่ได้” เจ้าโกเลมน้อยสรุปด้วยความดีใจ “เราจะไปโรงเรียน เราจะไปโรงเรียน” พอหัวหน้าห้องสรุป เจ้าเดรกน้อยก็ตะโกนประท้วงต่อทันที และพอมีคนเริ่มอีกสองตัวที่เหลือก็กลับเข้ากลุ่มไปร่วมตะโกนด้วย “หยุด” แม่มังกรจำต้องส่งเสียงตวาดอีกครั้ง เธอมองลูกแฝดกับลูกนกฟีนิกส์แล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ขอแม่ประชุมลับแป๊บนึง” เธอชูนิ้วชี้ขึ้น เหมือนจะบอกว่าขอเวลาแค่นาทีเดียวเท่านั้น พอเจ้าสามตัวนั้นพยักหน้า เธอก็หันไปหาอาหมวยกับมิคาเอล “เจ้าสองคนตามข้ามา” เธอเดินนำไปที่มุมหนึ่งของวิหาร ท่ามกลางความอยากรู้อยากเห็นของลูกสัตว์เวททั้งสี่ตัว “นี่เจ้าเลี้ยงเจ้าสี่ตัวนี่มาตลอดเลยรึ” แม่มังกรถามอาหมวยทันทีที่อยู่ตามลำพังระหว่างพวกผู้ใหญ่ “เอ่อค่ะ” อาหมวยไม่รู้จะตอบว่าอย่างไร ปกติพวกเด็กๆก็เชื่อฟังดี เธอก็เพิ่งจะเห็นฤทธิ์พวกมันในวันนี้พร้อมแม่มังกรนั่นแหละ “แล้วโรงเรียนนั่น มันคืออะไร” แม่มังกรเข้าประเด็นต่อไปทันที คราวนี้มิคาเอลชิงตอบก่อนอาหมวย เขาพอจะเดาได้ว่า คุณแม่มือใหม่ที่มีลูกทีเดียวสามตัวน่าจะรู้สึกปวดหัวพอๆกับเขาตอนที่เจ้ายักษ์แดงป่วน “เป็นที่ที่พ่อแม่ส่งลูกให้ไปเรียนหนังสือและอะไรอีกหลายๆอย่าง ทางหนึ่งก็ให้เด็กๆได้เรียนรู้ระเบียบวินัย ส่วนอีกทางก็เปิดโอกาสให้พ่อแม่ได้พักหรือเอาเวลาไปทำอย่างอื่นบ้าง” หลังจากที่ต้องเผชิญกับความดื้อดึงของลูกๆ เสียงร้องไห้ ตามด้วยการประท้วงเรียกร้องจะไปโรงเรียน แม่มังกรสนใจทันทีที่รู้ว่ามันเอาลูกไปฝากให้คนอื่นดูแลได้ด้วย “ขอข้าตรวจสอบเจ้าหน่อย” พูดจบแม่มังกรก็คว้ามืออาหมวยไปตรวจสอบทันที “เรียนมาแต่ทักษะหลอกเด็ก จะเอาอะไรมาสอนลูกข้าได้” แม่มังกรบ่นทันทีที่เห็นทักษะต่างๆของอาหมวย  แต่พอดูไปสักพัก แม่มังกรก็สรุปว่าอาหมวยนี่แหละเหมาะที่จะเป็นพี่เลี้ยงให้ลูกๆของเธอที่สุดแล้ว เพราะเป็นทั้งแม่ครัว และผู้รักษา พลังเวทที่มีแม้ว่าน้อยนิด แถมยังเป็นพวกเล่นแร่แปรธาตุที่พัฒนาได้ไม่เท่าไร แต่ก็มากพอที่จะไล่จับมังกรนรกานต์เด็กๆได้อยู่ “ว่าไงครับ” มิคาเอลถามทันทีที่เห็นสีหน้าของแม่มังกรเปลี่ยนไป “เรื่องมันไม่ง่ายอย่างที่พวกเจ้าคิดหรอกนะ” แม่มังกรหันมามองมิคาเอลอย่างรู้ทัน “ข้อแรก ข้ายังไม่ได้ตรวจสอบเจ้าแฝดนั่นอย่างละเอียด แต่จากที่ดูคร่าวๆ พวกมันมีปัญหาตอนที่วิวัฒนาการมาเป็นมังกรนรกานต์แน่ๆ อย่างน้อยข้าก็ต้องให้พวกมันฝึกอยู่ที่บ้านอย่างน้อยสองเดือนเพื่อปรับพื้นฐาน และถ้าพวกมันงอแงแบบนี้ละก็ อาจจะต้องฝึกนานแบบไม่มีกำหนด พวกเจ้ารู้ใช่ไหมว่า มังกรนรกานต์มีศัตรูที่ร้ายกาจอยู่ หากพวกมันออกมาเที่ยวเล่นทั้งๆที่ยังไม่สมบรูณ์ละก็ จะอันตรายแค่ไหน” มิคาเอลพยักหน้า นับแต่นี้โกเลมน้อยกับเดรกน้อยจะกลายเป็นสัตว์เวทที่ไม่มีเจ้าของ ใครๆก็ฆ่ามันได้ หากพวกมันยังเที่ยววิ่งเล่นไปทั่วเหมือนตอนที่อยู่ในความดูแลของเขาละก็มันก็อันตรายจริงๆ แล้วยังมีภูตและมารประจำธาตุทั้งเก้าอีก แค่เดินทางออกนอกเมืองพวกมันก็อาจจะถูกโจมตีได้เช่นกัน “ฉันจะหาทางคุยกับโกเลมน้อยและเดรกน้อยเอง” อาหมวยเสนอตัวเมื่อรู้ซึ้งถึงอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้น แม่มังกรดูจะพอใจมากขึ้นเมื่อได้ยินข้อเสนอ “ข้อสอง มังกรนรกานต์พูดคำไหนคำนั้น ถ้าข้ารับปากเจ้าแฝดให้มาโรงเรียน ก็แปลว่าข้าต้องให้มันมาจริงๆ แต่ว่า ใครจะเป็นคนเปิดประตูนรก ถ้าจะให้เดินทางผ่านประตูที่ภูตและมารประจำธาตุเฝ้า ก็แปลว่าข้าต้องฆ่าพวกมันทั้งหมดทุกครั้งที่ขึ้นมา เจ้ารู้ใช่ไหมว่า มันจะเกิดความเสียหายขนาดไหนหลังการต่อสู้แต่ละครั้ง” อาหมวยหันไปสบตามิคาเอลทันที ทั้งคู่คิดตรงกันโดยไม่ต้องนัดหมาย แค่เปิดประตูให้เฮเดสชั่วคราว ยังวุ่นวายขนาดนี้ ถ้าแม่มังกรมาเองละก็ เมืองทั้งห้าคงกลายเป็นเมืองร้าง “หรือจะให้ผมใช้ทักษะเปิดนรกให้” มิคาเอลเสนอตัว แม่มังกรหัวเราะทันที “ทักษะที่เจ้ามีไว้เปิดประตูให้เจ้าลงไป ไม่ใช่ให้ข้าหรือสัตว์เวทจากนรกตัวไหนขึ้นมา” เธอหยุดไปคิดนิดนึงก่อนจะพูดต่อ “แต่อันที่จริง การที่ข้าขึ้นมาได้ในครั้งนี้ก็นับว่าแปลก พวกเจ้าสามารถมาที่นี่ได้โดยไม่ต้องผ่านประตูนรกที่เปิดไว้ แถมโล่นั่น ก็ทนกรงเล็บข้าได้โดยไม่สลายตัวไป น่าแปลกจริงๆ ข้าขอเอามันไปตรวจสอบหน่อยก็แล้วกันนะ” อาหมวยกับมิคาเอลพยักหน้า พวกเขาไม่สามารถบอกแม่มังกรได้ว่า พวกเขาส่งภารกิจไปแล้ว โล่นั่น ไม่ได้เป็นของพวกเขาอีกต่อไป ส่วนที่แม่มังกรตั้งข้อสังเกต พวกเขารู้แค่ว่า ตัวเองมาที่เมืองโอลิมปัสได้ก็เพราะระบบส่งเควสอัตโนมัติที่กำหนดให้พาตัวผู้เล่นมาส่งภารกิจในทันที และที่แม่มังกรมาได้ก็คงเป็นเพราะกรงเล็บของเธอติดอยู่กับโล่ตอนที่มันผ่านจากนรกมาที่นี่ แต่ทำไมโล่อคิลิสไม่ถูกทำลาย พวกเขาก็ไม่รู้เหมือนกัน และกว่าที่จีเอ็มฝ่ายตรวจสอบจะรู้ว่า โล่อคิลิสเอาพลังชีวิตมากมายมาจากไหน แม่มังกรก็ยึดโล่ไปเป็นของตัวเองเสียแล้ว แถมยังอนุญาตให้พี่งูเอาไปดัดแปลงเล่นจนบริษัทเกมต้องมายื่นข้อเสนอเพื่อจะเอาของคืนจากอาหมวย แต่คราวนี้พวกเขาต้องเจอกับความผิดหวังบ้างแล้ว แม่มังกรกระดิกนิ้วเรียกโล่ที่กองอยู่บนพื้นมาเก็บ แล้วก็หันไปบอกอาหมวยกับมิคาเอล “ข้าจะอนุญาตให้ลูกข้ามาโรงเรียนของพวกเจ้าได้ ก็ต่อเมื่อพวกเจ้าหาทางให้ข้ากับลูกๆขึ้นมาโดยไม่ต้องสู้กับเจ้าภูตและมารประจำธาตุพวกนั้น ถึงข้าจะไม่รังเกียจที่ต้องถล่มเมือง แต่ถล่มบ่อยๆมันก็น่าเบื่อเข้าใจไหม” “เอ่อ ครับ” มิคาเอลรับปากทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร “เอาล่ะ เด็กๆเตรียมตัวกลับบ้าน” พอเสร็จธุระแม่มังกรก็เรียกลูกๆทันที “แล้วโรงเรียนล่ะ” โกเลมน้อยไม่ยอมหรอกนะ แอบไปคุยกันเอง แล้วก็จะมาเอาตัวมันไปไม่บอกไม่กล่าวเนี่ย “ช่วงแรกนี้ ข้าจะสอนเอง”แม่มังกรตอบสั้นๆ เจ้าโกเลมน้อยฟังแล้วก็หน้าเบะ น้ำตาไหลเป็นทางทันที “โกเลมน้อย” อาหมวยดึงเจ้าตุ๊กตาอ้วนมากอด ก่อนจะอธิบายอย่างอ่อนโยน “ตอนนี้โรงเรียนปิดเทอมอยู่ โกเลมน้อยกลับบ้านไปฝึกวิชากับท่านแม่ให้เก่งๆก่อน แล้วพอนายหญิงกับนายท่านหาทางเปิดประตูนรกให้พวกโกเลมน้อยกลับมาได้ เราค่อยเปิดโรงเรียนให้โกเลมน้อยมาอยู่กับนายหญิงไง ดีไหม” เจ้าตุ๊กตาสีส้มยกมือป้ายน้ำตาป้อยๆ หยุดร้องไห้มาถาม “จริงนะ” “จริงสิ แล้วถ้าทำประตูไม่เสร็จสักทีละก็ นายหญิงจะชวนนายท่านเดินทางไปหาโกเลมน้อย กับพี่งู กับเดรกน้อยที่บ้านของท่านแม่เอง แต่โกเลมน้อยต้องพานายหญิงเที่ยวด้วยนะ ตกลงไหม” “ตกลง” พอได้ยินว่านายหญิงจะเป็นฝ่ายไปหามันด้วย มันก็ยิ้มตาใสพยักหน้าหงึกๆ “แล้วนายหญิงอย่าลืมเอาขนมเยอะๆไปฝากเดรกน้อยนะ” เจ้าเดรกรีบสั่งทันที “ได้จ้า จะเอาอะไรจดมาเลยหรือจะฝากข้อความมาทีหลังก็ได้ เดี๋ยวนายหญิงเอาไปให้” แม่มังกรเห็นแล้วก็อดโล่งใจไม่ได้ มันคิดๆดูแล้ว เลี้ยงลูกสามตัวนี่ทั้งเหนื่อยทั้งปวดหัว สงสัยมันต้องมองหาพี่เลี้ยงเด็กสักคนเสียแล้ว และระหว่างที่แม่มังกรพิจารณาอาหมวยอย่างหมายมาด เจ้างูก็สะกิดท่านแม่ยิกๆ “มีอะไร” เธอหันไปถามลูกชายคนโต “ท่านแม่ ข้าขอเวลาส่วนตัวไปร่ำลานายหญิงสักครู่นะ” “ส่วนตัว?” แม่มังกรย้อนถาม เพราะการที่ลูกมันขอเช่นนี้ก็เท่ากับว่ามันจะใช้ทักษะใดๆเพื่อแอบฟังหรือตรวจสอบไม่ได้เลย เจ้างูพยักหน้า “ข้ามีเรื่องต้องจัดการกับไอ้ตัวที่บังอาจเชื่อมต่อนายหญิงกับโล่เพื่อดึงพลังชีวิตโดยไม่ขออนุญาต ก่อนที่จะไปกับท่านแม่น่ะ” เพียงเท่านี้ แม่มังกรก็เข้าใจ เพราะถ้าเธอได้เห็นหรือได้ยินไอ้ตัวที่ว่า เธอต้องจัดการมันด้วยตนเองแน่ แล้วมันก็จะกระทบไปถึงว่าที่พี่เลี้ยงของลูกๆมันอย่างช่วยไม่ได้ แล้วเรื่องก็จะยุ่ง เพราะเจ้าแฝดคงไม่ยอม เธอหักนิ้วด้วยความเสียดายที่ไม่อาจลงมือด้วยตนเอง แต่เมื่อเธอมองไปที่ลูกชายคนโตแล้วก็ยิ้มออกมาได้ “ถ้าอินดิโก้จะจัดการเอง ชะตากรรมของไอ้ตัวนั้นก็คงไม่ดีสักเท่าไรหรอกน่า” “เอาสิ พวกเจ้าสามตัวร่ำลากันตามสบาย  แม่จะเล่นกับเจ้าลูกเจี๊ยบระหว่างที่รอ” “เดี๋ยว ท่านแม่” เจ้างูเพิ่งนึกขึ้นได้อีกเรื่อง “เสร็จจากตรงนี้เรากลับบ้านเลย ไม่ไปถล่มอะไรที่ไหนแล้วใช่ไหม” แม่มังกรมองเจ้างูแล้วก็ถามกลับ “เจ้าอยากจะไปถล่มใคร ที่ไหนก่อนหรือเปล่าล่ะ แม่จะได้พาไป” “มะ ไม่ต้องหรอกท่านแม่ ข้าเหนื่อยมากเลย เสร็จเรื่องแล้ว ข้าขอกลับบ้านไปนอนเลยนะ” พี่งูปฏิเสธแทบจะไม่ทัน ที่มันถามก็เพื่อจะได้ยืนยันว่าเควสกู้โลกของเจ้าเดรกน้อยสำเร็จแล้ว ขืนท่านแม่พามันไปถล่มใครต่อ แล้วเมื่อไรมันจะโต พอท่านแม่รับปาก พี่งูก็ถอนหายใจเฮือก ได้เวลาสะสางทุกเรื่องเสียที ทั้งเรื่องเปลี่ยนสถานะของน้องสองตัว ทวงรางวัลภารกิจกู้โลก แล้วก็จัดการเจ้าเอไอตัวแสบ มันหักนิ้วเป็นการวอร์มด้วยท่าเดียวกับท่านแม่ของมันเปี๊ยบ ------------------------------------------------ อาหมวยกับมิคาเอลรับฟังเรื่องความสามารถในการแก้ข้อมูลของโกเลมน้อยอย่างนึกไม่ถึงกันทั้งคู่ แต่มิคาเอลตั้งตัวได้ก่อนเพราะเขาพอจะรู้มาก่อนว่าเจ้าโกเลมน้อยมันเจาะระบบเป็น “งั้นโกเลมน้อยต้องรีบแก้ไขชื่อประเภทสัตว์เวทนะ ถ้าท่านแม่มารู้ทีหลังว่าระบบลืมเปลี่ยนให้ ท่านแม่จะเสียใจ” มิคาเอลบอกโกเลมน้อยหน้าซื่อเสียงซื่อ จนเจ้าตุ๊กตาตัวส้มเชื่อสนิทใจ คว้ามือเดรกน้อยมาแก้ไขชื่อประเภทสัตว์เวทให้เป็นมังกรนรกานต์ทันที พี่งูมองน้องสองตัวหลบไปนั่งจุ๊กจิ๊กแก้ไขข้อมูลกันสองตัวแล้วมันก็เริ่มภารกิจที่สองต่อ “นายท่าน” เจ้างูตัดสินใจคุยกับมิคาเอลที่น่าจะรู้เรื่องเกมมากกว่านายหญิง พอนายท่านหันมามอง มันก็บุ้ยใบ้ไปทางน้องสุดท้อง “ท่านแม่รับปากแล้วว่า จะตรงกลับบ้าน ดังนั้น เควสกู้โลกก็น่าจะผ่านแล้วนะ” เจ้างูใช้แค่คำว่าน่าจะผ่านก็เพราะว่า แม้ทั้งห้าเมืองจะวุ่นวายเพราะภูตและมารทั้งเก้าแค่ไหน คนที่ลงแรงรับมือคือกิลด์ทั้งห้า การโจมตีของแม่มังกรสองครั้งสุดท้าย ก็เป็นใครไม่รู้รับไป ส่วนกลุ่มของมัน ที่หนีรอดมาได้ก็ด้วยระบบส่งเควสอัตโนมัติของนายหญิง และที่แน่ใจว่าโลกนี้ปลอดภัยแน่ๆก็ตอนที่มันของท่านแม่ให้ตรงกลับบ้านทันที ทุกขั้นตอน ตั้งแต่ต้นจนจบ เจ้าเดรกน้อยไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากตามไปเที่ยว “เอ่อ” แม้แต่ผู้เล่นที่รู้กฎทุกกฎของเกมอย่างมิคาเอลก็ยังลังเลที่จะหาเหตุอะไรไปอ้างกับระบบเพื่อทวงรางวัล “อินดิโก้” อาหมวยพูดแทรกขึ้นมา เธอพูดแล้วก็เว้นเป็นจังหวะเหมือนกำลังฟังใครแล้วถ่ายทอดออกมาให้พี่งูอีกต่อ “เอไอเขาขอสัญญาแบ่งแยกดินแดน นับแต่นี้ไม่ก้าวก่ายซึ่งกันและกัน เขาจะบอกวิธีส่งภารกิจกู้โลกของเดรกน้อยให้” พูดจบอาหมวยก็ขมวดคิ้ว “อินดิโก้กับเอไอมีเรื่องอะไรกันอีกแล้วหรือ” “ไม่มีทาง” พี่งูปฏิเสธทันที “ข้ายังไม่ได้สะสางเรื่องที่เจ้าบังอาจคิดจะดูดพลังชีวิตจากโล่เลยนะ” “งั้นเจ้าก็เป็นมังกรทารกในนรกอันมืดมิดไปตลอดกาลเลย” เจ้าเอไอสวนกลับทันที จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:20:40

ความคิดเห็นที่ 11 “หยุดเถียงกันเดี๋ยวนี้นะ” อาหมวยรีบห้าม  ก่อนที่มันจะทะเลาะกันจนเสียเรื่อง “นี่มันเรื่องอะไรกัน” นายท่านถามเพียงเท่านี้ ทั้งพี่งูและเอไอต่างก็แข่งกันฟ้องเสียงขรมจนฟังแทบไม่เป็นภาษา มิคาเอลต้องแทรกคำถามไปหลายครั้งกว่าจะรู้เรื่องในที่สุด “อินดิโก้” มิคาเอลเรียกพี่งูเสียงจริงจัง “นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าจะเป็นที่พึ่งหลักของน้องๆแล้วนะ และคนที่จะเป็นที่พึ่งของคนอื่น คนที่จะเป็นผู้ใหญ่น่ะ จะต้องตัดสินด้วยเหตุและผล จะใช้อารมณ์เหมือนเด็กๆไม่ได้ อินดิโก้อยากโตเป็นผู้ใหญ่ใช่ไหม” พี่งูพยักหน้าทั้งๆที่ไม่แน่ใจว่ามันผิดตรงไหน ทำไม นายท่านถึงพูดเหมือนจะดุมันแบบนี้ “ดีแล้ว” มิคาเอลพยักหน้าแล้วพูดต่อ “ถ้าอย่างนั้น ถ้าไม่ใช้อารมณ์นำหน้า อินดิโก้ก็คงจะรู้ดีว่า สิ่งที่เอไอเสนอให้นายหญิงทำนั้น มันทำตามหน้าที่” พี่งูพยักหน้าอีกครั้ง มันเบัปาก เมื่อนึกภาพออกว่า เจ้าเอไอคงกำลังจะยิ้มเยาะมันอย่างไร “อินดิโก” อาหมวยดึงพี่งูเข้าไปหา เธอลูบศีรษะมันเบาๆก่อนจะบอก “นายหญิงรู้ว่าอินดิโก้ไม่ชอบที่เอไอจัดการเชื่อมต่อกับโล่ก่อนที่จะได้รับคำสั่ง และเรื่องนี้เอไอก็ผิดจริงๆ” ได้ยินเท่านี้ พี่งูก็หน้าชื่นขึ้น “แต่” “แต่อะไรเหรอนายหญิง” เจ้างูเงยหน้าขึ้นถาม “แต่เราต้องให้คนที่ทำผิดได้มีโอกาสแก้ไขสิ่งที่เขาทำให้ถูกต้อง หรือชดเชยสิ่งที่เขาทำให้เสียหายนะจ๊ะ การแก้แค้นที่มุ่งแต่ทำลายกันไม่ทำให้อะไรดีขึ้นมาเลยสักนิดเดียว” พี่งูสบตานายหญิงได้ไม่นานมันก็หลบตา คิดๆไปมันก็จริงอย่างที่นายหญิงพูด แต่มันก็ยังมีอะไรบางอย่างคาใจอยู่ “แล้วเจ้าเอไอล่ะ” “เอไอผิดสองเรื่อง” มิคาเอลตอบทันที “หา” เจ้าเอไอร้องเสียงลั่น คราวนี้พี่งูได้มีโอกาสยิ้มเยาะมันบ้าง “ผิดแรกเป็นเรื่องเล็กน้อย การเชื่อมต่อกับโล่โดยยังไม่ได้รับคำสั่ง แม้จะไม่ถูกต้องแต่ก็เป็นแค่การเตรียมการ และที่สำคัญ เจ้ายังรอคำสั่ง ไม่ฝ่าฝืนดูดพลังชีวิตเอง จึงถือว่าพอให้อภัยได้” มิคาเอลแจกแจงความผิดด้วยเสียงเข้มงวด “แล้วเรื่องที่สองล่ะนายท่าน” พี่งูช่วยถามทันที ถึงนายหญิงจะกล่อมจนมันเห็นด้วยว่าควรให้โอกาสเจ้าเอไอ แต่การที่เห็นมันโดนดุก็นับเป็นความสุขอย่างหนึ่งอยู่ดีนั่นแหละ “ผิดครั้งที่สอง คือการเอาการส่งภารกิจมาต่อรอง” มิคาเอลเสียงเข้มจนพี่งูยังกลัว “การส่งภารกิจเป็นหน้าที่ของเจ้า เอไอ การเรียกร้องสิ่งตอบแทนในสิ่งที่ต้องทำเพราะเป็นหน้าที่อยู่แล้วก็คือการคอรัปชั่น การทำผิดครั้งแรก เจ้าอาจอ้างว่าเจ้าห่วงความปลอดภัยของนายหญิง แต่การทำผิดครั้งที่สองมันบ่งบอกชัดเจนว่าที่แท้เจ้าห่วงแต่ตัวเอง ถ้าเจ้ากลัวตายจนยอมละทิ้งหน้าที่ เจ้าก็ไม่ควรจะเป็นเอไอประจำตัวผู้เล่นอีกต่อไป” “นายท่าน” เจ้าเอไอร้องอย่างตกใจ อย่าว่าแต่มันเลย เจ้าของตัวจริงกับคู่อาฆาตของมันยังนั่งอึ้ง ไม่ว่าใครก็ไม่คิดว่า มิคาเอลจะพูดเหมือนพิพากษาประหารชีวิตเจ้าเอไอออกมาแบบนี้ ทั้งหมดเงียบกันไปพักใหญ่ ในที่สุดเจ้าเอไอก็เปิดปาก “นายหญิง ข้ายอมรับผิดและยอมรับการตัดสิน แต่ข้ามีเรื่องขอร้องสองเรื่อง” อาหมวยถอนหายใจ “ว่ามา” “เรื่องแรก ข้าขอทำหน้าที่สุดท้ายให้เสร็จสิ้นก่อน ข้าจะส่งภารกิจกู้โลกให้เดรกน้อย” มันไม่รอคำตอบ แต่ส่งจอภาพแสงแสดงสถานะภารกิจของเดรกน้อยให้ปรากฏขึ้นกลางวงสนทนาทันที “ตอนที่นายหญิงส่งภารกิจ ระบบแค่ประกาศรับการส่งภารกิจเหมือนตอนที่นายท่านตะขอกรงเล็บเหยี่ยวส่งภารกิจ และไม่มีเอ็นพีซีปรากฏตัวเหมือนตอนที่นายท่านอีกาตาเดียวและนายท่านเอลโลฮิมส่งภารกิจ” เอไอเปรียบเทียบรูปแบบการส่งภารกิจของสมาชิกปาร์ตี้เลือดทั้งสี่ก่อนจะสรุป “ดังนั้น ข้าคาดเดาว่า ตอนนี้ระบบใช้โปรแกรมคำนวณอัตโนมัติ ไม่มีเอ็นพีซีประจำภารกิจควบคุม ขอเพียงข้าส่งข้อความที่แม่มังกรให้สัญญาและระบุว่าเดรกอยู่ในกลุ่มก็ถือว่าผ่านเงื่อนไขแล้ว มีข้อเสียอย่างเดียว คือพอไม่มีเอ็นพี่ซีควบคุม การคำนวณเรื่องค่าประสบการณ์และปรับระดับจะช้ากว่าปกติ” “เริ่มติดต่อระบบ ส่งข้อมูลเพื่อขอรับรางวัล” เมื่อเอไอประกาศ ก็มีแถบยาวตามขวางสีฟ้าขึ้นกลางจอภาพพร้อมกับตัวอักษรหนึ่งแถว สถานะของภารกิจ: ติดต่อระบบเพื่อส่งภารกิจ เจ้างูจ้องจอภาพตาไม่กระพริบ มันแทบจะหยุดหายใจตอนที่มีเสียง “ติ้ง” และแถบยาวสีฟ้าก็เริ่มมีขีดสีแดงปรากฏขึ้นที่ด้านซ้าย มันเหลือบดูสถานะก็พบว่ามันก็เปลี่ยนแปลงไปเช่นกัน สถานะของภารกิจ: กำลังตรวจสอบเงื่อนไข --------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:21:05

ความคิดเห็นที่ 12 ในขณะที่นายหญิง นายท่านและพี่งูคุยกัน โกเลมน้อยกับเดรกน้อยก็แยกออกมานั่งห่างๆเพราะมันสองตัวก็มีเรื่องสำคัญต้องจัดการเหมือนกัน “ต้องเปลี่ยนเป็นมังกรนรกานต์” โกเลมน้อยพึมพำเบาๆตอนที่แก้ไขข้อมูลให้เดรกน้อย “แล้วคนอ่านเขาจะรู้ไหมอะว่า เดรกน้อยเป็นมังกรนรกานต์ฉีทอง ไม่ใช่ฉีตก” เดรกน้อยยังกังวลกับคำวิจารณ์ของแม่มังกรตอนที่มันออกจากไข่ไม่หาย โกเลมน้อยนั่งคิดนิดนึงแล้วก็ยิ้มกว้าง “ไม่รู้หรอก” “งั้นไม่ได้เลยนะ” เดรกน้อยโวยวายแล้วก็สั่งต่อทันที “พี่โกเลมน้อยต้องเขียนไปให้ชัดๆว่าเดรกน้อยเป็นฉีทอง ไม่ใช่ฉีตก” “เอางั้นเหรอ” โกเลมน้อยเอียงคอถาม จากนั้นก็แก้ไขข้อมูลของเดรกน้อยใหม่อย่างตั้งอกตั้งใจ จากมังกรนรกานต์ธรรมดาให้เป็นมังกรนรกานต์สีทอง “พอใจยัง” พอถูกถาม เจ้าเดรกน้อยก็เอียงคออ่านข้อมูลตัวเองอย่างพออกพอใจ แต่สักพักก็ทำหน้ายู่ “พี่โกเลมน้อยเติมดอกไม้อีกหน่อยนะ” “ดอกไม้?” คนฟังถามเสียงสูงก่อนจะนึกออกเอง “อ๋อ ดอกไม้ข้างหลังชื่อ แล้วก็มีหมายเหตุบอกรายละเอียดข้างล่างใช่ม้า จะใส่ว่าอะไรอะ” จากนั้นไม่นาน ข้อมูลของเจ้าเดรกอย่างเป็นทางการ ก็คือ มังกรนรกานต์สีทอง* หมายเหตุ – สีทองจริงๆนะ ไม่ได้สีตก แล้วก็ไม่ได้ตกสีด้วย “แล้วของพี่โกเลมน้อยล่ะ” พอข้อมูลของมันเรียบร้อยมันก็มาช่วยดูของพี่โกเลมน้อยมั่ง “เอ๋ จะเป็นมังกรนรกานต์เฉยๆเหรอ” “ไมอะ ไม่ชอบเหรอ” โกเลมน้อยเอียงคอถามน้องชาย “ก็ชอบ” เจ้าเดรกน้อยลากเสียงยาว “แต่เดรกน้อยชอบให้พี่โกเลมน้อยเป็นจอมมารน้อยด้วยนี่นา” “เหรอ” โกเลมน้อยชะงักไปนิดนึง มันก้มมองข้อมูลของมันแล้วก็ยิ้มกว้าง “งั้นก็ต้องแก้แบบนี้” มังกรนรกานต์จอมมาร* หมายเหตุ –  เป็นมังกรนรกานต์ เป็นตุ๊กตา แล้วก็เป็นจอมมารด้วย โกเลมน้อยเป็นหมดเลย จริงๆนะ แล้วเจ้าสองพี่น้องก็หัวเราะกิ๊กกั๊กด้วยความพอใจในผลงาน แต่พอพวกมันจะเอาผลงานไปอวดนายหญิง มันก็เห็นพวกนายหญิง นายท่านกับพี่งูจ้องจออะไรก็ไม่รู้เครียดเชียว “งั้นเราอย่าไปกวนเลยเนาะ” โกเลมน้อยตัดสินใจ “อื้อ” เดรกน้อยเห็นด้วยเต็มที่ มันเหลียวซ้ายแลขวา หันไปเห็นเจ้าเจี๊ยบน้อยกำลังร้องเมดเล่ย์โรงเรียนของหนูอวดท่านแม่อยู่ มันก็เลยชวน “เราไปหาท่านแม่กันดีกว่าเนอะ” ---------------------------------- ผ่านไปเกือบสิบห้านาที เจ้างูยังจ้องหน้าจอเหมือนเดิม ตอนนี้แถบสีฟ้ากลายเป็นสีแดงไปเกินเก้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว ส่วนสถานะภารกิจก็เปลี่ยนไปถึงสามครั้ง จากกำลังตรวจสอบเงื่อนไข ไปเป็นรับรองการผ่านภารกิจ และกำลังคำนวณค่าประสบการณ์เพื่อปรับระดับให้กับสมาชิกในครอบครัว “หวือ” เจ้างูตาค้างเมื่อจู่ๆแถบสีก็ถอยหลังไปจนการเป็นแถบสีฟ้าเหมือนเดิม “เกิดอะไรขึ้น” มันโวยวาย สถานะภารกิจเปลี่ยนเป็นยกเลิกไปแล้ว จอภาพกระพริบไม่หยุด บ่งบอกว่าเจ้าเอไอกำลังติดต่อระบบเพื่อตรวจสอบข้อมูลอย่างเต็มที่ว่ามีอะไรผิดพลาด และมันก็ได้คำตอบ “เนื่องจากมังกรเกิดใหม่ในครอบครัวได้ตั้งภารกิจแรกของตนเองสำเร็จ สมาชิกที่ระดับหนึ่งร้อยและต่ำกว่า ต้องรอจนมังกรนรกานต์จอมมาร โกเลมน้อย ผ่านภารกิจ จึงจะปรับระดับให้สูงกว่าหนึ่งร้อยได้” เสียงชี้แจงจากระบบหยุดลงพร้อมกับหน้าจอดับ เจ้างูหันไปด้านหลัง มันได้ยินเสียงเจ้าโกเลมน้อยบอกท่านแม่ดังลั่น “จริงๆนะ โกเลมน้อยจะพาท่านแม่เที่ยวให้ทั่วเลย ไปให้ครบทุกเมือง ท่านแม่จะได้กินของอร่อยๆทุกร้าน ได้ซื้อของเล่น ได้เสื้อใหม่ แล้วก็...” โครม พี่งูหงายหลังผลึ่ง “โกเลมน้อย โกเลมน้อยตั้งเควสแบบนี้แล้วเมื่อไหร่พี่งูจะโต” มันครางอย่างไร้สติอยู่ตรงหน้านายหญิง แต่ในสถานการณ์แบบนี้ มิคาเอลยังอุตส่าห์หาข้อดีออกมาจนได้ “อย่างน้อย เราก็รู้ว่าระบบได้รับรองโกเลมน้อยว่าเป็นมังกรโดยสมบรูณ์แล้ว” อาหมวยพยักหน้า ตอนนี้เธอไม่ต้องกังวลแล้วว่าแม่มังกรจะตรวจสอบโกเลมน้อยกับเดรกน้อยเมื่อไร แต่เควสพาแม่มังกรเที่ยวทั่ว GWL นี่ ท่าทางจะยากกว่าเควสกู้โลกหลายเท่า ------------------------------------------------ “นายหญิง” เจ้าเอไอปรากฏตัวขึ้นเป็นจอภาพสี่เหลี่ยมลอยออกมาจากเมนูเกม มันสร้างกระทั่งภาพดวงตาสำนึกผิดที่มีน้ำตาไหลเป็นทางประกอบเสียงเรียกอาหมวยเสียงอ่อยๆ “ตอนแรกข้าคิดว่า ถ้าทำดีไถ่โทษสำเร็จ นายหญิงคงไม่ใจร้ายกับข้านัก แต่ตอนนี้ ...” มันลากเสียงยาวแล้วก็เงียบไปนานกว่าจะต่อให้จบ “นายหญิงจะลงโทษข้าอย่างไรก็ว่ามาเถอะ ข้ายอมให้นายหญิงตัดสินคนเดียวนะ” มิคาเอลหัวเราะหึๆ เอไอตัวนี้เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวไม่เลว พอรู้ว่าเขาตั้งใจจะปลดมัน ก็หันไปพึ่งนายหญิงที่ใจดีกว่าทันที แล้วคำพูดเมื่อกี้ ฟังเผินๆเหมือนจะยอมสิโรราบอย่างไร้เงื่อนไข แต่เอาเข้าจริงกลับกีดกันเขาออกไปอย่างสิ้นเชิง “เอ่อ..” อาหมวยตัดสินใจไม่ถูก สำหรับเธอ คนที่รู้ตัวว่าทำผิดและพยายามแก้ไข ก็ควรค่าแก่การอภัยแล้ว อย่าว่าแต่ความล้มเหลวที่เกิดขึ้น เกิดอย่างไม่คาดฝันและไม่เกี่ยวข้องกับเจ้าเอไอเลยสักนิดเดียว “ถ้าคุณตัดสินใจไม่ถูก ยกให้ผมจัดการไหม” พอมิคาเอลเสนอตัว เจ้าเอไอก็หลุดทันที “ไม่เอานะ นายหญิง ข้าไม่เอานายท่าน ขืนให้นายท่านตัดสิน ข้าก็โดนทำลายนะสิ นายหญิงได้โปรด นายหญิงจะส่งข้าไปเฝ้ากรุที่ไหนก็ได้ แต่อย่าฆ่าข้าหรือทำให้ข้าหลับตลอดกาลเลยนะ นะ นะ” เอไออ้อนวอนอาหมวยเสียงสั่น จอภาพสี่เหลี่ยมแทนตัวมันถึงกับมีมือยื่นออกมากอดแขนอาหมวยประกอบการอ้อนวอน “เจ้าจะกลัวอะไร ราคาเจ้าไม่ใช่ถูกๆ จะได้สั่งทำลายกันง่ายๆ” พอมิคาเอลพูดแบบนี้ เจ้าเอไอก็สงบลงกลายเป็นจอสี่เหลี่ยมเหมือนเดิม แต่มันยังเหลือมือข้างหนึ่งไว้เกาะอาหมวยอย่างเหนียวแน่น “แล้วนายท่านจะลงโทษข้าอย่างไรล่ะ” แทนที่มิคาเอลจะตอบ เขากลับหันไปหาพี่งู “อินดิโก้” “ครับ” พี่งูขานรับและลุกขึ้นมานั่นด้วยท่าทางยังห่อเหี่ยวอย่างเห็นได้ชัด “อินดิโก้ การจะโตเป็นผู้ใหญ่น่ะ มันไม่ใช่แค่เรื่องระดับหรือขนาดตัว ยังจำได้ไหมว่า เมื่อกี้ นายท่านบอกว่าการจะเป็นผู้ใหญ่จะต้องเป็นอย่างไร” มิคาเอลทวนถามยิ้มๆ พี่งูถอนหายใจเฮือก พยายามทำใจกับสิ่งที่เพิ่งหลุดลอยไปอย่างไม่คาดฝัน ก่อนจะหันมาตอบอย่างเซ็งๆ “ต้องมีเหตุ มีผล ไม่เอาแต่อารมณ์” แม้เจ้างูจะตอบอย่างเสียไม่ได้ขนาดนั้น มิคาเอลก็ยังชม “ดี และตอนนี้ อินดิโก้ก็จะได้รับการทดสอบว่าพร้อมที่จะเป็นผู้ใหญ่แล้วหรือยัง ด้วยการ... รับเจ้าเอไอนี่ไปไว้ในความดูแล” “หา” พี่งูกับเอไอร้องประสานเสียงจนอาหมวยต้องอุดหู พี่งูเบิกตาโตจ้องหน้านายท่าน มิคาเอลก็พยักหน้ายืนยันอย่างช้าๆ ในขณะที่เจ้าเอไอเอาแต่โอดครวญอ้อนวอนนายหญิง “นายหญิงอย่าให้ข้าไปกับเจ้างูเลยนะ นะนายหญิง สงสารข้าเถิด” “มิคาเอล” อาหมวยตัดสินถาม “ก็รู้อยู่แล้วว่า สองคนนี่ไม่ถูกกัน ทำไมถึงต้อง?” “ก็เพราะเอไอและอินดิโก้ต้องช่วยกันเพื่อให้ได้สิ่งที่ตนเองต้องการไงล่ะ” มิคาเอลตอบอาหมวยก่อนจะหันไปถามพี่งู “เจ้าว่า เอไอตัวนี้เป็นอย่างไร” พี่งูพ่นลมออกทางจมูก เหลือบตาไปมองเจ้าเอไอแล้วก็ถอนหายใจเฮือก ความจริงมันอยากจะสาธยายความเลวร้ายของไอ้เอไอตัวแสบให้สาสมกับความแค้นแม้ว่ามันจะเกินจริงไปหน่อย แต่นายท่านก็ดักคอมันแล้วด้วยคำว่าผู้ใหญ่เสียแล้ว ในเมื่อมันอยากโตเป็นผู้ใหญ่มันก็ต้องไม่ใช้อารมณ์ คำพูดที่ออกจากปากมันจึงเป็นสิ่งที่มันกลั่นกรองออกมาแล้วเป็นอย่างดี “เป็นเอไอประสิทธิภาพสูง จากศึกที่ช่องเขาขาด มันพิสูจน์ตัวเองได้ว่า มันสามารถควบคุมเงาวิญญาณหลายร้อยตัวและประสานงานแจกจ่ายพลังชีวิตให้กับทุกคนทุกตัวได้ดีจนไม่มีใครตาย มันพัฒนาตัวเองได้ ในศึกช่องเขาขาด มันลืมคำนวณผลของกับดักคำสาป แต่ในคราวนี้ มันเรียนรู้ที่จะหาข้อมูลจากทุกแหล่งและคัดกรองเอาข้อมูลสำคัญมาใช้ในการประมวลผล มันจึงได้รู้ว่า โล่อคิลิสมีพลังชีวิตมากพอ” “ฮึ” เจ้าเอไอเชิดหน้า ส่งเสียงขัดขึ้นมา “ไม่ใช่มากพอ แต่เกินพอ ถ้าเจ้าไม่มัวแต่งี่เง่าคิดแต่จะโกรธข้า เจ้าก็น่าจะรู้ว่า ต่อให้นายหญิงดูดพลังชีวิตเป็นปี พลังชีวิตของโล่นั่นก็ไม่ยุบยอบ” เจ้างูทำตาขวาง แต่ก็ไม่โต้ตอบ มับจบรายงานการวิเคราะห์ของมันด้วยการแอบด่าอย่างแนบเนียน “แต่น่าเสียดาย เอไอตัวนี้มีข้อเสียที่แก้ไม่หายอยู่สองข้อ ข้อแรก กลัวตายจนหัวหด ถ้าให้มันเลือก มันจะหนีหรือไม่ก็ซุกหัวหลบหางไม่สู้ใครเด็ดขาด หากใช้มันเป็นกองหนุน อาจตายทั้งกลุ่มได้ง่ายๆ และสอง ปากมาก ขี้คุย แม้ไม่โกหก แต่ก็เบี่ยงเบนความจริงอ้างตัวรับความชอบเสมอ อย่างเรื่องพลังชีวิตของโล่อคิลิส มันไม่มีทางรู้ว่าโล่มีพลังชีวิตอยู่เท่าไรก่อนการเชื่อมต่อ แต่มันกลับพูดราวกับว่ามันรู้อยู่ก่อนแล้ว ซึ่งเรื่องนี้ อาจจะนับเป็นข้อเสียข้อที่สาม ไม่ยอมรับผิด” “นายหญิง อย่าไปฟังมัน” พอแก้ตัวไม่ขึ้น เอไอก็เปลี่ยนเป้าหมายในการอ้อน แต่อาหมวยกลับยกนิ้วชี้ขึ้นแตะที่ริมฝีปาก ปรามไม่ให้มันส่งเสียงนรบกวนมิคาเอล “อินดิโก้ นายหญิงกับนายท่านรับปากท่านแม่ของอินดิโก้ไปแล้วว่าจะหาทางเปิดประตูนรกให้ท่านแม่ของอินดิโก้พาพวกอินดิโก้มาหานายหญิง แล้วในตอนนี้ อินดิโก้ ต้องการจะทำอะไรที่ทำให้เรามีเป้าหมายร่วมกันหรือเปล่า” มิคาเอลถามนำยิ้มๆ เจ้างูมองหน้านายท่านแล้วมันก็เริ่มนึกอะไรออก “เควสของโกเลมน้อย ถ้าท่านแม่พาพวกเรามาโรงเรียนได้ ท่านแม่ก็มาเที่ยวได้” มันตอบเสียงใส ตาเป็นประกาย เริ่มมีความหวังขึ้นมาใหม่ “แล้วการสร้างประตูมันต้องมีอะไรบ้างล่ะ เจ้าเอไอ” มิคาเอลถามนำเช่นเคย แต่คราวนี้เปลี่ยนเป้าหมายไปถามไอ้ตัวที่เกาะแขนนายหญิงแน่นไม่ยอมปล่อยเพราะกลัวโดนปิดโปรแกรม   เส้นรอบขอบจอภาพกระพริบทันที เจ้าเอไอมันหดตัวกลับเข้าไปอยู่ในเมนูเกมเพื่อใช้พลังงานทั้งหมดในการหาคำตอบอยู่เกือบนาที มันจึงโผล่กลับมาอีกครั้ง “ข้าเปรียบเทียบการเปิดประตูของนายท่านกับเฮเดสแล้ว ข้าพบว่า ลักษณะการเปิดประตูของพวกท่านมีสิ่งที่เหมือนกันอยู่อย่างหนึ่ง คือ การใช้พลังเวทเชื่อมระหว่างนรกกับโลก” เจ้าเอไอบรรยายการทำงานของเวทด้วยภาษาของเกมอย่างยืดยาว อาหมวยปล่อยให้พี่งูยืนฟังอย่างสนใจ ส่วนตัวเธอดึงมิคาเอลมากระซิบถาม “คุณก็รู้อยู่แล้วว่า การเปิดนรก จริงๆก็คือการเชื่อมต่อระหว่างเซิร์ฟเวอร์ คาถาของคุณความจริงมันก็คือพาสเวิร์ด แล้วคุณจะหลอกล่อให้เจ้าเอไอมันวิเคราะห์ไปทำไม” “ผมต้องการให้อินดิโก้กับเจ้าเอไอได้ความคิดเรื่องหาพาสเวิร์ด” มิคาเอลกระซิบตอบเสียงเรียบ “อะไรนะ” พออาหมวยหลุดปาก พี่งูกับเจ้าเอไอก็หันมามอง จนเธอต้องโบกมือให้เจ้าเอไอพูดต่อ ส่วนเธอเองหันไปกระซิบถามมิคาเอลต่อ “คุณจะทำอะไรของคุณ หือ” “คุณคอยฟังอินดิโก้สรุปก็แล้วกัน” มิคาเอลตอบยิ้มๆ ทั้งคู่นั่งฟังเจ้าเอไอบรรยายต่ออีกไม่นาน พี่งูก็ได้ข้อสรุปตามที่มิคาเอลคาด “ที่เจ้าพูดมาทั้งหมด การเปิดประตูนรกจะต้องมีสองสิ่ง หนึ่ง การเชื่อมต่อระหว่างสองโลก และสอง ช่องทางสำหรับผ่าน” พี่งูหยุดคิดแล้วก็ยิ้ม “โล่อคิลิส สามารถเชื่อมต่อระหว่างนรกกับที่นี่ได้” พูดจบมันก็หันมามองนายท่าน มิคาเอลพยักหน้า การที่โล่คลิลิสสามารถวาร์ปกลับมาได้ทันที ก็แสดงว่ามันต้องมีโปรแกรมหรือพาสเวิร์ดสำหรับผ่านทางติดตัว “แต่เราไม่รู้ว่ามันมาได้อย่างไร” พี่งูใช้นิ้วเท้าเคาะพื้นตอนที่ครุ่นคิดจนคิ้วขมวด “ส่วนเจ้า” มันลากเสียงยาว ก่อนจะหันมาเหล่เจ้าเอไอ “ก็สามารถตรวจสอบข้อมูลเกือบทุกอย่างที่เจ้าดูแลได้สินะ” เจ้างูหันมาจ้องเอไอตรงๆ “แต่ว่าโล่นั่น มันไม่ใช่ไอเทมธรรมดา ข้างในมันเป็นอีกมิติ ตอนที่ข้าอยู่ข้างใน ข้อมูลมันมากมายจนสับสนไปหมด แล้วยังมีทั้งลูกน้องของข้าแล้วก็ลูกน้องเดรกน้อยอยู่อีกหลายร้อยตัว” เจ้างูฉีกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “แต่เจ้าก็คุ้นเคยกับมันอยู่แล้วนี่” “ตะ ตะ แต่ แต่ว่า โล่นั่น ท่านแม่เจ้าเอาไปแล้วนะ” เจ้าเอไอชักจะเริ่มเห็นอนาคตของตัวเอง ขืนมันต้องไปอยู่กับเจ้างูจริงๆ มันเริ่มไม่แน่ใจว่า ตายจะดีกว่าอยู่หรือเปล่า “ท่านแม่เอาไป ข้าก็ขอของกลับมาได้ นายหญิงข้าขอเจ้านี่ไปกับข้าด้วย” พี่งูตัดสินใจทันทีที่นึกออกว่าจะใช้งานเจ้าเอไออะไรได้บ้าง “อย่างนี้สิ ถึงจะเรียกว่า โตแล้วจริงๆ เมื่อละวางการใช้อารมณ์แบบเด็กๆได้ ความสำเร็จก็อยู่ไม่ไกลแล้ว” เจ้างูเงยหน้ายิ้มรับคำชมจากนายท่านทันที “ไม่เอา นายหญิง อย่าให้ข้าไปนะ ข้าไม่ไปกับเจ้างู” เจ้าเอไอมันแปลงร่างจนมีแปดแขน กระโดดมาเกาะแขนอาหมวยแน่ไม่ยอมปล่อย “ทำไม ไม่ชอบหรือ เจ้าจะได้อยู่ประจำไอเทมที่มีพลังชีวิตมากๆ แล้วก็ไม่ต้องออกไปเสี่ยงอันตรายอีกต่อไป ไม่ดีหรือ” มิคาเอลถามจนเจ้าเอไอชะงัก “จริงด้วย” มันครุ่นคิดถึงพลังชีวิตที่มันเห็นแต่เลขศูนย์ต่อท้ายเต็มไปหมด และพอโดนกรงเล็บของแม่มังกรเจาะจนทะลุ สิ่งที่มันเห็นก็คือเลขเก้าเรียงเป็นแถวยาวเหยียด แต่แล้วเสียงเย็นชาของพี่งูก็ลอยมาดับฝันของมันจนสลายไม่มีชิ้นดี “ฝันไปเถอะ เจ้าจะได้เข้าไปอยู่ในโล่อคิลิสก็ต่อเมื่อเราเปิดประตูได้สำเร็จเท่านั้น ก่อนหน้านั้น ข้าจะให้เจ้าอยู่ในไอเทมของข้า แต่เอ จะเอาอะไรให้เจ้าอยู่ดี รองเท้าข้าเจ้าสนใจไหม” “อินดิโก้” อาหมวยเรียกอย่างอ่อนใจ “เพิ่งจะได้รับคำชมไปเมื่อกี้นี้เองแท้ๆ ...” เจ้างูหยุดกึกแล้ววิ่งไปหลบหลังนายท่านก่อนจะจะโดนนายหญิงดุต่อ พอนายหญิงหยุดมันก็กระตุกขากางเกงนายท่านชี้ให้ดูเจ้าเอไอที่ข้อมือนายหญิง ตอนนี้มันเปลี่ยนสีสลับไปมาแถมยังกระพริบไม่ยอมหยุดเหมือนพยายามคำนวณหรือตรวจสอบข้อมูลอย่างเคร่งเครียด “นายหญิง ท่านยกจี้ที่ท่านสวมให้เป็นที่อยู่ของข้าได้ไหม” เจ้าเอไออ้อนวอนอาหมวยเสียละห้อย “ทำไมต้องเป็นจี้” มิคาเอลถามทันที ไอเทมชิ้นนี้เป็นของที่หลวงจีนปริศนาให้มา เขาเคยตรวจสอบแล้ว มันไม่ได้มีคุณสมบัติพิเศษอะไร ทำไมเจ้าเอไอถึงอยากได้ “ก็ ก็ ข้าไม่ไว้ใจเจ้างู” แม้จะไม่อยากสารภาพ เจ้าเอไอก็พูดออกมาในที่สุด “ถ้ามันให้แม่มังกรฆ่าข้าทีหลัง ข้าจะเอาอะไรไปสู้ล่ะ ข้าก็ต้องขอจี้ของนายหญิงไว้ป้องกันตัวนะสิ” “ทำไมถึงคิดว่าจี้จะป้องกันเจ้าได้ล่ะ” อาหมวยถามด้วยความสงสัย ต่อให้เธอกับมิคาเอลร่วมมือกัน ก็มองไม่เห็นทางที่จะรับมือแม่มังกรได้ แล้วทำไมเจ้าเอไอจึงหวังพึ่งจี้เล็กๆอันเดียว “ก็ตอนที่แม่มังกรโจมตี ข้าได้ยิน นายท่านอธิษฐานกับจี้ของนายท่านว่า ขอให้นายหญิงปลอดภัย แล้วนายหญิงก็ปลอดภัยจริงๆนี่นา จี้ที่เป็นคู่แฝดของนายหญิงก็ต้องใช้ได้เหมือนกันสิ ถ้านายหญิงจะให้ข้าไปกับเจ้างู ข้าขอจี้อันนี้ไปด้วยนะ นะ นะ” เจ้าเอไอมันเอาแต่อ้อนวอนอาหมวยโดยไม่ได้ดูสถานการณ์รอบข้างเลยสักนิดว่า นายหญิงไม่ได้ฟังมัน อาหมวยหันขวับไปมองมิคาเอลตั้งแต่มันบอกว่า นายท่านอธิษฐานขอให้นายหญิงปลอดภัย ในเสี้ยววินาทีของความเป็นตาย คนๆนี้เลือกที่จะปกป้องเธอโดยไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเอง และในตอนนี้ เธอได้รู้ว่าในวินาทีนั้น สิ่งที่เขาคิด ก็มีเพียงความปลอดภัยของตัวเธออีก อาหมวยมองเข้าไปในดวงตาของมิคาเอลนิ่งและนานราวกับต้องการจะอ่านให้ออกว่าที่เขาทำมาทั้งหมดนั้น มันเพื่ออะไร มิคาเอลดึงมืออาหมวยมากุมไว้ “นั่นเป็นสิ่งเดียวที่ผมต้องการ” “ขอบคุณ” อาหมวยพูด แม้ว่าในส่วนลึกของหัวใจจะรู้ว่า คำขอบคุณเพียงเท่านี้ไม่มีวันเทียบกับสิ่งที่คนตรงหน้าทำให้เธอได้ “ยินดีเสมอ และยินดีที่จะดูแลคุณตลอดไป” มิคาเอลส่งสายตาให้อาหมวยได้ไม่ถึงห้าวินาทีก็เริ่มรู้สึกถึงรอยเล็บที่จิกเข้ามาในเนื้อ “ในเวลาแบบนี้ ต่อหน้าเด็กๆแบบนี้ คุณยังจะ.. คุณนี่มัน..” อาหมวยคงจะเล่นงานมิคาเอลต่อไปอีกนาน ถ้าพี่งูไม่กระตุกแขนเรียกนายหญิงเสียก่อน “นายหญิง ข้าขอข้อมูลจากเจ้าเอไอมาดูแล้ว ที่นายหญิงรอดมาได้มันเหลือเชื่อมากเลย จี้ของนายท่านดูดซับพลังของท่านแม่ไว้เกือบทั้งหมด แล้วส่วนที่เหลือ ก็ถูกกระจายออกจนไม่โดนนายหญิงแม้แต่นิดเดียว มีแต่นายท่านที่รับไปเต็มๆ  นายหญิงถ้าจี้นี่มันทำตามคำอธิษฐานได้ขนาดนี้ ข้าขอยืมไปก่อนได้ไหมนายหญิง เผื่อว่ามันจะช่วยอะไรได้” พี่งูพูดรวดเดียวจบจนไม่สนใจสถานการณ์รอบข้างเหมือนเจ้าเอไอ นายหญิงจึงมีเวลาปั้นหน้าทำท่าปกติถอดสร้อยคอไปสวมให้พี่งู “จี้ที่นายหญิงให้ ไม่ใช่จี้ธรรมดานะ แต่เป็นพระ อินดิโก้สวมแล้วต้องเป็นเด็กดีนะ พระถึงจะคุ้มครอง” อาหมวยถอดสร้อยให้อย่างไม่ลังเล ก่อนจะสั่งเสียยืดยาว หลังจากนั้น เธอก็ออกคำสั่งปลดเอไอออกจากเมนูเกมประจำตัว แล้วให้มันเข้าไปอยู่ในจี้ตามที่มันขอ เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อย แม่มังกรก็เตรียมตัวพาลูกๆกลับบ้าน “มันถึงเวลาที่ข้าต้องไปแล้ว” “ค่ะ” อาหมวยปล่อยมือจากเด็กๆทั้งสามตัวอย่างเสียดาย “ข้าจะรีบทำประตูให้เสร็จ” พี่งูให้สัญญา “ข้าสัญญาว่าจะไม่ป่วนเจ้างูเรื่องนี้” เจ้าเอไออุตส่าห์โผล่หน้าออกมาให้สัญญากับเขาด้วย “ถึงประตูยังไม่เสร็จ นายหญิงก็มาหาโกเลมน้อยได้นะ” โกเลมน้อยไม่ลืมหรอกว่า นายท่านพานายหญิงไปบ้านท่านแม่ได้ “แล้วก็อย่าลืมเอาขนมมาฝากเดรกน้อยเยอะๆด้วยนะ” เจ้าตัวเล็กสั่งต่อทันที เมื่ออาหมวยพยักหน้า แม่มังกรก็พาลูกๆวาร์ปกลับบ้าน เจ้าเจี๊ยบน้อยโบกปีกยืนส่งเพื่อนๆจนลับตา “เจี๊ยบน้อยจะรอเล่นด้วยตอนโรงเรียนเปิดน้า” “อย่างน้อย การจากกันคราวนี้ก็ไม่เลวร้ายเท่าที่เคยคิด พวกเด็กๆก็แค่กลับไปอยู่ในความดูแลของแม่” มิคาเอลปลอบอาหมวยเมื่อเห็นเธอยังยืนมอง ไม่ยอมถอนสายตาไปจากจุดที่พวกเด็กๆเคยยืนอยู่ “เรายังมีโอกาสได้พบพวกเขาอีก เมื่อถึงเวลา” “ค่ะ เมื่อถึงเวลา” อาหมวยพยักหน้าทั้งๆที่ยังจ้องอยู่ที่จุดเดิม ----------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:21:59

ความคิดเห็นที่ 13 (ตอนแถม: side story – เราจะโต) ถึงนายหญิง ตั้งแต่มาถึง ข้ากับเจ้างูก็ช่วยกันอย่างขันแข็ง เพื่อหาทางเปิดประตูนรกผ่านโล่อคิลิส และในตอนนี้ เราสามารถเยียวยาบาดแผลของโล่จนไม่มีพลังชีวิตรั่วไหลอีกต่อไปแล้ว อีกไม่นาน เราก็คงจะได้กลับไปหานายหญิง “นี่” เสียงพี่งูแว้ดขึ้นมา “เขียนบอกนายหญิงไปอย่างนั้นได้อย่างไร ทำอย่างกะที่เจ้าปิดแผลโล่ได้เพราะเจ้าทำเองอย่างแหละ แก้จดหมายเดี๋ยวนี้นะ บอกนายหญิงไปตรงๆว่า ท่านแม่ช่วยใช้เวทปิดแผลให้มันเสียหายตรงไหนหา” พี่งูทำหน้าเอือมระอากับนิสัยที่แก้ไม่หายของเจ้าเอไอ วูบ เจ้าเอไอมันงอนพับหน้าจอเก็บกลับเข้าไปในจี้ที่มันอาศัยอยู่ “เฮ้ย ออกมา ห้ามเขียนจดหมายหานายหญิงโดยที่ข้าไม่รู้เด็ดขาด” พี่งูโวยวายเสียงลั่น แต่นอกจากแสงกระพริบที่จี้ที่บอกว่ามันได้ยินแล้ว เจ้าเอไอไม่มีทีท่าว่าจะเอาจดหมายออกมาให้เจ้างูตรวจสอบก่อนแม้แต่นิด “พี่งู” เสียงเดรกน้อยนำหน้ามาก่อนเสียงวิ่งตึงๆของมันกับโกเลมน้อย พอพี่งูหันไปก็เจอเจ้าเดรกน้อยมือหนึ่งหอบหมอนกับผ้าห่ม อีกมือหนึ่งลากโกเลมน้อยวิ่งตามมายืนยิ้มเผล่ในห้องนอนมันเรียบร้อยแล้ว “มีอะไร” พี่งูมองหมอนกับผ้าห่มในมือเจ้าเดรกน้อยกับโกเลมน้อยแล้วก็นึกสังหรณ์อะไรบางอย่าง “เดรกน้อยจะนอนตรงกลาง” เจ้าเดรกน้อยชูหมอนกับผ้าห่มประกาศเสียงลั่นห้อง ส่วนโกเลมน้อยเดินเอาหมอนกับผ้าห่มของมันไปวางเรียงบนเตียงพี่งูโดยไม่รอคำอนุญาต เจ้างูเหลือบตามองเพดาน แล้วก็ถอนหายใจ เป็นอันว่า โครงการสร้างประตูต้องพับไว้อีกแล้ว มันและเจ้าเอไอมีความเห็นตรงกันว่า ตราบใดที่ยังไม่รู้ว่าจะให้โกเลมน้อยกับเดรกน้อยทำอะไร ห้ามให้น้องๆสองตัวเข้ามาช่วยเด็ดขาด เดี๋ยวจะช่วยจนพังเหมือนคราวก่อนๆ “เอ้า นอนก็นอน” เจ้างูถอดสร้อย เตรียมจะเก็บใส่กล่อง “เอ๋ พี่งูมีพระ” โกเลมน้อยที่ใกล้ชิดกับนายหญิงที่สุดทัก “รู้จักเหรอ” พี่งูชะงักถือสร้อยค้างไว้ “อื้อ” โกเลมน้อยพยักหน้า “มีพระ ต้องสวดมนต์ก่อนนอน” “เหรอ สวดไมอะ” เดรกน้อยเอียงคอถามทั้งๆที่ตบหมอนค้างอยู่ “สวดให้โตเร็วๆไง จำไม่ได้เหรอ” ถ้าโกเลมน้อยตอบอย่างอื่น พี่งูคงแค่ยักไหล่ แต่พอมีคำว่าโต พี่งูถึงกับยืนตัวแข็ง มันปรึกษาเจ้าเอไอทันที “เป็นไปได้หรือ” “คงได้มั๊ง ก็นี่เป็นไอเทมอธิษฐานนี่ ขอให้ปลอดภัยจากการโจมตีของท่านแม่ยังได้ ก็น่าจะขอให้โตได้” เอไอตอบแบบผ่านๆ “แล้วทำไม เราอธิษฐานให้เปิดประตูตั้งหลายที ประตูก็ไม่เปิด” พี่งูแย้งกลับทันควัน มันกับเอไอช่วยกันอธิษฐานมาตั้งหลายหน ไม่เคยประสบความสำเร็จสักครั้ง “ก็เราตั้งใจได้ไม่เท่านายท่านนี่นา ตอนที่นายท่านขอให้นายหญิงปลอดภัยนะ จิตของนายท่านนิ่งจนข้าเห็นแสงเลยนะ” เจ้าเอไอมันพยายามทบทวนความจำ “แต่ว่า นี่เป็นจี้คนละชิ้น วิธีใช้อาจไม่เหมือนกันก็ได้” เท่านี้พี่งูก็เหลือบตามองไปมาระหว่าพระกับโกเลมน้อย “หรือว่า โกเลมน้อยจะรู้อะไร” “โกเลมน้อย” พี่งูเรียก “คร้าบ” “โกเลมน้อยเคยเห็นนายหญิงใช้จี้นี่เหรอ” โกเลมน้อยชะเง้อคอดูสร้อยพระในมือพี่งูแล้วก็พยักหน้า “เคย” “เหรอ” พี่งูพยายามจะระงับความดีใจไว้ “นายหญิงใช้จี้อย่างไร” “ใช้สวดมนต์ก่อนนอน” เจ้าโกเลมน้อยตอบอย่างไม่ค่อยสนใจอะไรนัก “สวดมนต์?” พี่งูเริ่มงง จะเหมือนบทสวดของพวกนักเวทหรือเปล่าหว่า “โกเลมน้อยสวดเป็นไหม” พี่งูลองถามต่อ โกเลมน้อยส่ายหน้า “โกเลมน้อยจำตอนต้นได้นิดเดียวเอง” พี่งูเริ่มผิดหวัง รู้อย่างนี้ เมื่อก่อนมันไม่หนีไปนอนในคทาคนเดียวก็ดีหรอก แต่แล้วความหวังของมันก็กลับมาใหม่เมื่อได้ยินเจ้าเดรกน้อยพูดขึ้นมา “แต่เดรกน้อยจำตอนจบได้นะ” หลังจากนั้นพี่งูก็นั่งซักถามสิ่งที่โกเลมน้อยกับเดรกน้อยจำได้อย่างละเอียด จนในที่สุดมันก็มั่นใจว่าน่าจะได้บทสวดมาเกือบจะครบถ้วนแล้ว “งั้นเรามาสวดมนต์ก่อนนอนกันเถอะ” พี่งูสั่งการ น้องๆก็รีบกระโดดขึ้นประจำที่บนเตียงไปนั่งพนมมือแต้ทันที “แกแน่ใจนะว่าแกจะไว้ใจไอ้ตัวป่วนสองตัวนี่” เจ้าเอไอแอบส่งสัญญาณขัดจังหวะพี่งู แต่ก็ถูกเมินเพราะเจ้าโกเลมน้อยเริ่มสวดนำแล้ว “นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต” “สัมมาโต” พอถึงท่อนของมัน เจ้าเดรกน้อยก็เปลี่ยนมานำเสียงแจ๋วด้วยความมั่นใจ โธ่ ของกล้วยๆ ภะคะวะโต อะระหะก็โต สัมมาจะไม่โตได้อย่างไร อะไรๆลงท้ายด้วยโตหมดแหละ เดรกน้อยจำได้  “นะโม โตเร็วๆ สาธุ เพี้ยง” “กราบ” พอโกเลมน้อยให้สัญญาณ ทุกตัวก็ก้มกราบหมอนจนตูดโด่งอย่างพร้อมเพรียงกัน จี้ที่คอพี่งูเริ่มมีแสงวูบวาบจากเจ้าเอไอ “ข้าว่า บทสวดนี่มันทะ:-)ๆชอบกลนะ” แต่มันพูดไปก็เท่านั้น เจ้างูมันชอบบทสวดมนต์ที่ชื่อว่านะโมโตเร็วๆบทนี้ที่สุดเลย ---------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:23:55

ความคิดเห็นที่ 14 บทที่ 197 อาการหนัก? “มิคาเอล” นี่คือคนๆแรกที่อาหมวยนึกถึงเมื่อเธอออกจากเกม แม้ตอนที่อยู่ในเกม เขาเหมือนจะไม่เป็นอะไร แต่เธอสังเกตได้ว่า เขาเคลื่อนไหวและพูดคุยโต้ตอบได้ช้าว่าที่เคย เธอไม่แน่ใจว่าเขากำลังปิดบังอะไรเธออยู่หรือเปล่า จะอย่างไรเธอก็ต้องเห็นกับตาว่าเขาตื่นและไม่เป็นอะไรจริงๆจึงจะวางใจได้ หญิงสาวปลดอุปกรณ์ที่เป็นสายระโยงระยางออกจากตัวก่อนจะลุกออกจากเครื่องเล่นเกมวิ่งไปที่ประตูทั้งๆที่ยังอยู่ในชุดนอนลายหมี “หนูหมวย จะไปไหนหรือจ๊ะ” มารตีร้องถามเมื่ออาหมวยวิ่งผ่านห้องนั่งเล่นจะออกนอกห้องชุดที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน “คุณป้า” อาหมวยหันมามองด้วยความนึกไม่ถึงว่าทั้งมารตีและมาเรียจะอยู่ในห้องนั่นเล่นด้วยกันจนดึกป่านนี้ เธอเม้มริมฝีปากก่อนจะตัดสินใจขอร้อง “คุณป้าช่วยเรียกรถพยาบาลให้ทีได้ไหมคะ หนูจะขึ้นไปดูคุณมิคาเอลก่อน แล้วเดี๋ยวจะกลับมาเล่าให้ฟังค่ะ” “รถพยาบาลหรือจ๊ะ” มารตีย้อนถามอย่างงุนงง “ค่ะ ให้มาด่วนที่สุดเลยนะคะ เดี๋ยวหนูลงมา” อาหมวยวิ่งออกนอกห้องตรงไปยังที่พักของมิคาเอลทันที “นี่” มารตีร้องเรียก แต่เมื่อไม่ทันเธอก็ส่ายหน้าน้อยๆ “แม่คะ ทำไมไม่บอกหนูหมวยของแม่ละคะว่า ไม่ต้องกังวล เครื่องเล่นเกมของตามิคส่งข้อมูลไปให้หมอที่โรงพยาบาลตลอดเวลาเหมือนกับเครื่องที่หนูหมวยเล่นนั่นแหละ พ่อเพิ่งโทรมาจากโรงพยาบาลบอกว่า ตามิคอาจจะมึนงงและปวดหัวหนักหน่อยสักสองสามชั่วโมง แต่ก็ไม่เป็นอันตรายแน่ คืนนี้จะกินยาแก้ปวดแล้วนอนพักก่อนก็ได้ พรุ่งนี้ค่อยไปตรวจร่างกายให้ละเอียดอีกที” มาเรียเดินตามมาสมทบเมื่อเห็นว่าแม่ไม่รั้งหนูหมวยไว้เลย แล้วเธอก็ต้องงงหนักขึ้นเมื่อแม่ต่อสายโทรศัพท์เรียกรถพยาบาลมาจริงๆ “แล้วนั่นแม่จะเรียกรถพยาบาลมาทำไมคะ” “อ้าว ลูกไม่ได้ยินที่หนูหมวยขอหรือ หนูหมวยขอ แม่ก็ต้องจัดให้สิ” มาเรียได้ยินก็ถอนหายใจเฮือก “แม่นะแม่ อย่านึกว่ารู้ไม่ทัน นี่กะจะสร้างสถานการณ์กระชับความสัมพันธ์ระหว่างลูกชายกับว่าที่ลูกสะใภ้ละสิ” เธอแอบส่ายหน้า เมื่อหัวค่ำ พ่อไม่น่าบอกแม่ก่อนเลยว่า พ่อกับตามิคกำลังทำอะไร แล้วก็สั่งให้คนของบริษัทเกมและโรงพยาบาลส่งข้อมูลให้แม่รู้ทุกระยะ พอหมดห่วงลูกชายตัวเอง แม่ก็เริ่มวางแผนจัดการลูกสาวคนอื่นอีกแล้ว “มาเรีย แล้วลูกจะยืนเฉยๆทำไมจ๊ะ มาเร็ว มาช่วยกันคัดฉากเด็ดๆให้ครอบครัวหนูหมวยดู” พอวางโทรศัพท์ได้มารตีก็สั่งงานทันที มาเรียหันไปมองหน้าจอที่เธอใช้คำสั่งหยุดค้างไว้เมื่อได้ยินเสียงอาหมวยออกจากห้อง เหลืออยู่แต่แถบตัวอักษรบนจอบอกรายละเอียดของสิ่งที่ฉายค้างไว้ บันทึกเหตุการณ์ในเกม GWL พื้นที่ – นรก ผู้เล่น – มิคาเอลและมายาวดี “นี่แม่จะให้ครอบครัวหนูหมวยดูด้วยหรือ” มาเรียถามอย่างคาดไม่ถึง “ใช่สิ” มารตีพยักหน้า “น้องชายเราไม่เป็นอะไรมาก ยังต้องไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลเลย นี่ลูกสาวเขาทั้งคน ถูกชวนให้ไปเสี่ยงอันตรายด้วยกัน ก็ต้องให้หมอเขาตรวจเหมือนกันแหละ แล้วถ้าหนูหมวยต้องไปที่โรงพยาบาลกลางดึก แม่ก็ต้องแจ้งให้แม่หนูหมวยทราบสิจ๊ะ ส่วนภาพที่บันทึกไว้นั่น ภาพเดียวแทนคำอธิบายได้นับหมื่นนะจ๊ะ ก็ต้องคัดดีๆหน่อยสิ” “แม่” มาเรียชักจะอ่อนใจ “เวลาอย่างนี้ แม่ยังคิดเรื่องพวกนี้อยู่อีกหรือนี่” มารตีพยักหน้า เธอเดินไปจูงมือลูกสาวให้กลับไปนั่งหน้าทีวีอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส “มาเรียลูกรัก จำไว้นะจ๊ะ ว่าแม่ไม่ชอบทำอะไรที่เสียพลังงานเปล่าๆ การที่ตามิคแอบเสี่ยงอันตรายไปสืบสวนเรื่องราวในเกมเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว โวยวายไปก็ไม่เกิดประโยชน์ ทางเดียวที่ทำให้ตามิคไม่ทำอย่างนี้อีก ก็คือต้องหาคนมาช่วยกันดูแล” มาเรียส่ายหน้าน้อยๆจนแม่หยุดพูด “ถ้าเรื่องมันเป็นอย่างที่พ่อเล่าให้ฟัง หนูรับรอง ถ้าแม่รู้แต่แรก แม่ไม่ห้ามเจ้ามิคหรอก แต่จะกระโดดไปร่วมวงต่างหาก เพราะฉะนั้น อย่าอ้างค่ะ” “อ้าวเหรอ” มารตีผิดหวังนิดๆที่ลูกสาวรู้ทัน “ถ้าแม่จะเอาหนูหมวยมาเป็นสะใภ้ให้ได้ก็รับมาตรงๆเถอะค่ะ ทั้งสร้างสถานการณ์ให้เข้าไปใกล้ชิด ทั้งเตรียมภาพเตรียมเทปไว้หาคะแนนจากครอบครัวฝ่ายหญิง และแก้ตัวแทนลูกชายที่พาลูกสาวเขาไปเสี่ยงอันตราย ชัดขนาดนี้ อย่าอ้างเรื่องอื่นให้เสียเวลาเลยค่ะ” “งั้น..” มารตีชักจะทำตัวไม่ถูกเมื่อลูกสาวรู้ทันทุกสเตป มาเรียถอนหายใจเฮือกใหญ่ “แม่จะโทรไปที่บ้านหนูหมวยก็โทรเลยค่ะ ส่วนเรื่องบันทึกเหตุการณ์นี่ เราทำเองไม่เนียนไม่บิ้วอารมณ์เท่ามืออาชีพเขาหรอกค่ะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวหนูจะเลือกฉากเด็ดๆแล้วสั่งให้ทีมงานของคุณหลิงช่วยตัดต่อให้ก็แล้วกัน” เมื่อรู้ว่าห้ามไม่ได้แล้ว มาเรียก็ตัดสินใจสนับสนุนสุดตัวแทน “ลงมือเลยค่ะลูกรัก” คุณแม่ยกมือเอานิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้มาทำเป็นวงกลมแล้วชูสามนิ้วที่เหลือเป็นสัญญาณโอเค แต่ก่อนที่เธอจะกดโทรศัพท์มารตีก็หันมาสั่งเพิ่มเติม “แล้วลูกอย่าลืมบอกให้คุณหลิงรอให้แม่โทรไปโวยวายถามว่าเกิดอะไรขึ้นก่อน แล้วค่อยส่งไฟล์ที่ตัดต่อเสร็จแล้วมาให้แม่นะ” หลังจากนั้นสองแม่ลูกก็ส่งสัญญาณโอเคนะคะให้กันและกันอีกครั้งก่อนที่แยกย้ายไปจัดการทุกสิ่งทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนที่รถพยาบาลจะมาถึง ------------------------------------------- มิคาเอลตื่นขึ้นพร้อมกับอาการปวดหัวและมึนงงอย่างหนักจนต้องนอนหลับตานิ่งๆ แต่หลับตาได้ไม่นานเขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู “มิคาเอล คุณตื่นหรือยัง เป็นอะไรมากหรือเปล่า” อาหมวยวิ่งไปนั่งข้างเครื่องเล่นเกมทันทีที่มิคาเอลใช้คำสั่งเสียงสั่งให้ระบบรักษาความปลอดภัยของบ้านเปิดประตูให้ “ผมไม่เป็นอะไร” แม้จะพยายามจะแสดงให้เห็นว่าไม่เป็นอะไรจริงๆด้วยการลุกขึ้นมานั่ง แต่ชายหนุ่มก็อดเอามือกดหน้าผากไม่ได้เมื่อจู่ก็ปวดหัวจี๊ดขึ้นมาตอนที่เปลี่ยนท่า “ถ้าเจ็บก็อย่าฝืนสิคะ” อาหมวยเข้าไปช่วยดึงสายต่างๆออกจากตัวและประคองมิคาเอลให้ออกมาจากเครื่องเล่นเกมโดยไม่รอช้า “ฉันบอกคุณป้าให้เรียกรถพยาบาลแล้ว เดี๋ยวก็คงมา” มิคาเอลชะงักทันที “คุณให้แม่เรียกรถพยาบาลหรือ” “ค่ะ แต่ฉันยังไม่ได้บอกอะไรคุณป้า คุณไม่ต้องกังวลนะคะ” แม้จะรู้ว่าอาหมวยหมายความว่า เขาไม่ต้องกังวลว่า แม่จะกังวลเรื่องของเขาเกินกว่าเหตุ แต่ชายหนุ่มรู้ดีว่า ป่านนี้ พ่อคงบอกแม่ไปแล้วทุกเรื่อง และเขาก็รู้ว่าพ่ออยู่ที่โรงพยาบาลซึ่งเป็นที่เครื่องเล่นเกมนี้ส่งข้อมูลของเขาไปให้หมอเฉพาะทางประเมินผลตลอดเวลา ดังนั้นแม่ก็ควรจะรู้ด้วยว่า อาการของเขาเป็นอย่างไร การที่แม่เรียกรถพยาบาล มันหมายความว่าอาการของเขามันหนักกว่าที่คิดอย่างนั้นหรือ “แม่ไม่ได้ค้านหรือถามอะไรเลยหรือ” คิ้วขมวดมุ่นของชายหนุ่มทำให้ดูเหมือนว่าเขามีอาการหนักยิ่งขึ้น “ไม่ค่ะ คุณอดทนอีกนิดนะคะ เดี๋ยวรถพยาบาลก็มาแล้ว” อาหมวยรีบตอบพร้อมๆกับพยุงให้เขาไปนั่งที่เก้าอี้ใกล้ๆ ส่วนมิคาเอลก็เลิกคิดที่จะซักถามอะไรกับอาหมวยต่อไป ต่อให้อาการเขาเป็นมากกว่าที่คิด ตอนนี้เขาก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากจะรอไปโรงพยาบาล “ด้านซ้ายมือของคุณเป็นประตูตู้เสื้อผ้า” แล้วความสงสัยของอาหมวยก็หายไปพร้อมๆกับที่มีสีแดงเรื่อๆขึ้นมาที่แก้มเมื่อได้ยินประโยคต่อไป “คุณช่วยหยิบเสื้อคลุมให้ผมสักตัวสิ” อาหมวยกลับหลังหันเดินเข้าไปหาเสื้อคลุมในตู้เสื้อผ้าแบบวอล์คอินทันที เธอมันแต่ห่วงอาการของเขาจนเพิ่งจะมารับรู้ว่ามิคาเอลสวมแค่กางเกงบ็อกเซอร์เพียงตัวเดียว มิคาเอลก็อดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นคนที่เพิ่งจะประคองเขาลุกขึ้นโดยไม่สนใจอะไรมาตั้งนาน กลับมายืนหันหลังไม่กล้ามองหน้าเขาตอนที่ยื่นเสื้อคลุมส่งให้ทั้งๆที่หน้าแดงก่ำลงไปจนถึงคอ “หนูหมวย รถพยาบาลมาแล้วจ๊ะ” เสียงมารตีมาพร้อมๆกับบุรุษพยาบาลสองคน พวกเขาช่วยกันพยุงมิคาเอลขึ้นไปนอนบนเตียงเข็น ตรวจอาการคร่าวๆแล้วจึงพาเขาไปขึ้นรถพยาบาล ระหว่างการตรวจนี้เอง ที่อาหมวยว่างพอที่จะสงสัยว่าทำไม มารตีจึงไม่มีท่าทีตกใจอะไรเลย ทั้งๆที่เห็นลูกชายอยู่ในสภาพนี้ “คุณป้าคะ” อาหมวยตั้งใจจะถามให้กระจ่างๆแต่ก็ต้องหน้าแดงอีกครั้งเมื่อหันไปเจอมารตีหยิบเสื้อคลุมจากตู้เสื้อผ้าของมิคาเอลส่งมาให้ “หนูใส่เสื้อคลุมเสียหน่อยไหม แล้วค่อยตามไปอยู่เป็นเพื่อนตามิค ไปทั้งชุดนอนแบบนี้มันไม่ดี” “เอ่อค่ะ” พออาหมวยสวมเสื้อคลุมเสร็จ มารตีก็รุนหลังให้อาหมวยเดินตามบุรุษพยาบาลไปทันที เธอจึงไม่มีโอกาสจะถามคำถามที่เธอตั้งใจจะถาม และลืมสงสัยด้วยว่า ทำไมมารตีกับมาเรียถึงไม่ตามไปด้วยกัน อาหมวยได้แต่กระชับเสื้อคลุมให้แน่นหนามากขึ้นเมื่อเห็นว่ามาเรียมองเธอเขม็งตอนที่เธอเดินสวนเข้าไปในลิฟต์ ทันทีที่ลิฟต์ปิด มาเรียก็หันขวับไปหาแม่ทันที “นั่นฝีมือแม่อีกแล้วใช่ไหมคะ” “พูดอะไร แม่ไม่รู้เรื่อง” มารตีปฏิเสธเสียงแข็งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “แม่คะ” มาเรียลงเสียงหนัก เธอรู้ฝีมือแม่ของตัวเองดีเกินกว่าจะหลงกล “นั่นลูกสาวเขาทั้งคนนะคะ ที่แม่ให้ไปโรงพยาบาลกับลูกชายแม่ในชุดนอนเนี่ย” “แม่ก็เอาเสื้อคลุมให้น้องใส่ไปแล้วไง” มารตีเถียงทันที มาเรียเลยกอดอกถามอย่างรู้ทัน “เสื้อคลุมสั่งตัดพิเศษที่ปักตราประจำตระกูลแมกนัสไว้ที่หน้าอกเนี่ยนะแม่ ถึงตอนนี้จะยังไม่มีนักข่าว แต่แม่ก็รู้อยู่แล้วว่า เราปิดปากคนทั้งโรงพยาบาลไม่ไหว” “ตายจริง” มารตียกมือขึ้นทาบอก “งั้นลูกต้องหาเสื้อผ้าไปให้หนูหมวยเปลี่ยนแล้วล่ะ” เธอเร่งเสียจนมาเรียเริ่มสงสัยว่าเธอคงเข้าใจผิดไปเอง แต่พอมารตีพูดว่า “แล้วแม่ก็ต้องโทรบอกตานิคกี้ ให้พาแม่หนูหมวยไปรอที่ห้องรับรองพิเศษเลย จะได้ไม่คลาดฉากเด็ด” “แม่” มาเรียหันมาเรียกเสียงดัง “แม่รู้ตัวไหมว่า แม่เป็นว่าที่แม่สามีที่วุ่นวายที่สุดเลย”     ------------------------------------------ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:24:36

ความคิดเห็นที่ 15 บทที่ 198 ปิดห้องตรวจ รถพยาบาลวิ่งเข้ามาจอดที่หน้าประตูห้องฉุกเฉินอย่างนิ่มนวล ภาพบุรุษพยาบาลเปิดประตูและกระโดดลงจากรถอย่างคล่องแคล่วเป็นภาพที่เห็นกันจนชินตา แต่ภาพคนไข้สวมเสื้อคลุมสีเลือดหมูมีตราเล็กๆปักที่หน้าอกด้านขวาถูกเข็นออกมาโดยมีหญิงสาวสวมเสื้อคลุมสีเดียวกันแบบเดียวกันเดินเคียงข้างไปด้วยตลอดเวลาทำให้นักข่าวบางคนที่มาตามข่าวที่โรงพยาบาลหลังจากที่สังเกตพบว่าคืนนี้มีการส่งตัวคนไข้มาที่โรงพยาบาลนี้มากผิดปกติหันมามองอย่างสนใจ “เก็บรูปทันไหม” นักข่าวอีกรายที่เพิ่งผละจากโต๊ะประชาสัมพันธ์กระซิบถาม คนถูกถามยกกล้องให้ดูแล้วยักคิ้ว “ได้ภาพเคลื่อนไหวมา” เขาเปิดไฟล์ให้เพื่อนดู พอถึงตอนที่อาหมวยลงจากรถเขาก็ปรับเป็นสโลว์โมชั่น สักพักก็กดหยุด “มีอะไร” คนชะโงกดูถามเจ้าของกล้อง “ตรานี่ มันคุ้นๆว่ะ” เจ้าของกล้องสั่งขยายภาพแล้วก็ร้องเฮ้ย เมื่อภาพตราถูกขยายจนเต็มหน้าจอ “ถูกหวยแล้วแก นี่มันแมกนัส” พวกเขาหันไปมองประตูห้องฉุกเฉินที่ปิดอยู่แล้วหันมาพยักหน้าให้กัน “ไม่ได้ข่าว ไม่กลับ” ---------------------------------- นักข่าวกลุ่มนี้ไม่ได้เป็นคนกลุ่มเดียวที่เฝ้ามองการมาถึงของมิคาเอลกับอาหมวย ที่ตึกฝั่งตรงกันข้าม แม่ ตั่วเฮีย อาซ้อ หรือแม้แต่วินกับชมพู่ก็มาที่โรงพยาบาลกันหมดแล้ว พวกเขารู้เรื่องตั้งแต่วินออกจากเกม ความรุนแรงของการต่อสู้ที่นอกเมืองโอลิมปัสและการถูกทรยศจากเพื่อนทำให้เด็กชายที่เพิ่งจะเป็นนายไม่สามารถนอนต่อหลังจากที่ออกจากเกมได้ วินออกจากห้องนอนมายืนเหม่อคิดทบทวนถึงสิ่งที่ตัวเองได้พบจนป๊าที่ทำงานดึกออกมาเจอ เมื่อวินเล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อฟัง พวกเขาก็ติดต่อลอเรนโซทันที และลอเรนโซก็เชิญให้พวกเขาเดินทางมาที่โรงพยาบาลเพื่อนั่งดูสิ่งที่เกิดขึ้นในเกมไปพร้อมๆกับเขา “คุณมิคาเอลมาถึงแล้วครับ” นิคกี้รายงานหลังจากที่วางสายจากหน่วยรักษาความปลอดภัย “งั้นจะรออะไรอยู่ล่ะ นำทางไปเลย” ตั่วเฮียบอกอย่างใจร้อน “ไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกครับ ตอนนี้หมอให้ทั้งคุณมิคาเอลและคุณหมวยเข้าห้องตรวจไปแล้ว ห้องนั้นนอกจากเจ้าหน้าที่แล้ว ใครก็เข้าไปไม่ได้ทั้งนั้น” นิคกี้บอกเสียงเรียบเป็นเชิงปฏิเสธ “พวกเขาทั้งคู่เป็นอะไรมากหรือเปล่า” แม่ของอาหมวยหันมาถาม ในมือของเธอมีผ้าเช็ดหน้า และที่ด้านหลังมีจอภาพที่ฉายฉากที่มิคาเอลเอาตัวปกป้องอาหมวยจากการโจมตีของแม่มังกรค้างไว้ ครอบครัวของอาหมวยได้เห็นฉากสำคัญก่อนที่มารตีจะมาถึง นิคกี้กวาดตามองไปรอบห้องเพื่อประเมินสถานการณ์ คุณแม่กับพี่สะใภ้ของคุณหมวยในมือมีผ้าเช็ดหน้าเปียกชุ่มด้วยกันทั้งคู่ คาดว่าคงดูฉากนี้และฉากที่สัตว์เวททั้งสามพร้อมกันกันเสียสละไปหลายหน น้ำเสียงที่ถามถึงก็ไม่ขึงขังเหมือนตั่วเฮีย แถมคำถามยังรวมเอาคุณมิคเข้าไปด้วยพร้อมๆกับคุณหมวย คงหายโกรธที่พวกเราลากคุณหมวยเข้าไปเสี่ยงอันตรายแล้ว “ว่าไง ถามแล้วทำไมไม่ตอบ” ตั่วเฮียเร่งอย่างหงุดหงิด “เอ่อ” และแล้วนิคกี้ก็ตัดสินใจเรียกคะแนนสงสารให้เจ้านายเพิ่มอีกหน่อย “คุณหมวยไม่เป็นอะไรหรอกครับ แต่หมอเห็นว่าไหนๆก็มาที่โรงพยาบาลแล้ว ก็ตรวจให้ละเอียดไปเลยจะได้สบายใจ ส่วนคุณมิค...” เขาจงใจหยุดพูดเพื่อเรียกร้องความสนใจ “ก็หนักหน่อย” นอกจากจะเว้นคำว่าแค่ปวดหัวไปแล้ว นิคกี้ยังเหลือบตาไปที่จอภาพที่หยุดภาพค้างไว้ในฉากสำคัญให้คนอื่นมองตาม “ตอนนี้หมอก็เลยเอาเข้าห้องตรวจทันที” “ตายจริง” อาซ้ออุทานออกมา “แล้วจะรู้ผลเมื่อไรคะ” นิคกี้ส่ายหน้า “ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ” “งั้นเราก็ไปรอที่หน้าห้องตรวจเลยก็แล้วกัน” แม่อาหมวยลุกขึ้นยืน “แล้วชมพู่ละฮะ” วินถามถึงน้องที่คดตัวนอนหลับอยู่บนโซฟา ดังนั้น คนที่ไปรอผลที่หน้าห้องตรวจจึงมีแต่แม่ ตั่วเฮียและวินเท่านั้น ส่วนอาซ้อขอตัวดูแลลูกสาวในห้องรับรองห้องเดิมต่อไป --------------------------------------- “แม่คะ ทางนี้ค่ะ” มาเรียจูงมือแม่เดินแกมวิ่งจนเกือบจะชนกับคนอีกกลุ่มที่เดินที่หน้าห้องตรวจอีกทาง “อ้าวนิคกี้” มารตีอุทานเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใคร “ทำไมมาเร็วจัง ฉันเพิ่งโทรบอกให้ไปรับแม่หนูหมวยมาโรงพยาบาลไม่ใช่รึ” เธอถามอย่างแปลกใจเมื่อเห็นคนที่เดินมาครบ “เอ่อ ตอนที่คุณโทรมา ครอบครัวคุณหมวยก็อยู่ที่โรงพยาบาลอยู่แล้วล่ะครับ” นิคกี้อดยกมือเกาศีรษะไม่ได้ “เที่ยวนี้คุณลอเรนโซไม่ได้นัดกับคุณมารตีเลยหรือเนี่ย” “คุณพยาบาลครับ น้องสาวผมเป็นอย่างไรบ้าง” สถานการณ์อึดอัดของนิคกี้ได้รับความช่วยเหลือจากตั่วเฮียไปโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อมีพยาบาลเดินออกมาจากห้องตรวจ เขาฉวยโอกาสขอตัวหลบไปหาลอเรนโซทันที “คะ อ๋อ คุณมายาวดีหรือคะ ไม่เป็นไรเลยค่ะ” ตั่วเฮียจ้องหน้าพยาบาลเขม็ง “แล้วทำไมน้องผมไม่ออกมา แล้วนี่ มันชุดนอนน้องผมนี่” ตั่วเฮียดึงชุดนอนลายหมีของอาหมวยออกมาจากกองผ้าที่พยาบาลถืออยู่มีชูขึ้นก่อนจะถามเสียงแข็ง “นี่คุณ นี่มันเสื้อผ้าของคนไข้ พอมาถึงโรงพยาบาลก็ต้องเปลี่ยนเป็นชุดคนไข้อยู่แล้ว ชุดที่ใส่มาจากบ้านก็ต้องเปลี่ยนออก จะมองอะไรนักหนา เอาคืนมา ฉันจะเอาไปส่งให้แผนกซักรีดเขาจัดการ” คุณพยาบาลดึงเสื้อคืนและเริ่มทำเสียงดุบ้างแล้ว “เฮ้ย” ตั่วเฮียไม่ยอมหยุด “ถ้าเป็นเสื้อผ้าของคนไข้ แล้วเสื้อผ้าเจ้ามิคอยู่ไหน” เขาผ้ามาจากพยาบาลทั้งกองแล้วก็พบว่านอกจากชุดนอนของอาหมวยแล้วมีเสื้อคลุมแบบเดียวกันสีเดียวกันอีกแค่สองตัว เขายืนมองเสื้อคลุมในมือแล้วยืนอึ้งไป นี่มันแปลว่าน้องสาวของเขาอยู่กับไอ้หนุ่มที่ไม่ใส่อะไรเลยนอกจากเสื้อคลุมตัวเดียวหรือไง แล้วมันหมายความว่าอย่างไรกันแน่ ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนนั่นเป็นแบบไหน “คุณนี่ ไม่ไหวจริงๆ” คุณพยาบาลแหวใส่จนตั่วเฮียสะดุ้งและดึงทุกอย่างคืนไปจนหมด แถมยังสั่งสอนตั่วเฮียต่ออีกด้วย “ต่อให้เป็นพี่ชาย แต่มาวุ่นวายเรื่องส่วนตัวของน้องสาวแบบนี้มันเกินไปรู้ไหม และน้องสาวคุณก็ไม่ใช่เด็กๆ เธอจะรักใคร ชอบใครหรืออยู่กับใครที่ไหนมันก็เป็นเรื่องของเธอ รู้ไว้บ้างสิว่านี่มันปีอะไรแล้ว หัวโบราณจริงๆ ชิ” ครอบครัวของอาหมวยมองตามหลังคุณพยาบาลไปอย่างอึ้งๆ คำพูดของเธอช่วยตอกย้ำให้ทุกคนไม่ต้องสงสัยเลยสักนิดว่า ชาวบ้านเขาจะมองอาหมวยอย่างไร และคิดว่าเธอมีความสัมพันธ์กับมิคาเอลแบบไหน “เอ่อ” แม่ฝ่ายชายชักจะพูดไม่ออกเมื่อเห็นว่าผลลัทธ์มันแรงกว่าที่คาด เธอหันไปหาแม่อาหมวยแล้วบอกตรงๆ "ต้องขอโทษด้วยนะคะ ดิฉันเป็นคนหยิบเสื้อคลุมให้หนูหมวยเอง หนูหมวยพอออกจากเกม เขาก็วิ่งไปดูตามิคที่ชั้นบน แล้วก็บอกให้ดิฉันตามรถพยาบาล พอดิฉันขึ้นไป ก็เห็นหนูหมวยละล้าละลังอยู่ว่าจะตามมาดีไหม ดิฉันเห็นว่า หนูหมวยเองก็น่าจะมาพร้อมๆกับรถพยาบาล ก็เลยหยิบเสื้อคลุมในห้องตามิคให้” “อย่ามาทำเป็นพูดดีนะ” ตั่วเฮียชี้หน้ามารตีด้วยความโกรธจัด “พวกคุณมันเจ้าแผนการ เจ้าเล่ห์กันทั้งตระกูล ผมไม่เชื่อหรอกว่า คุณไม่ได้วางแผนอะไรไว้” มาเรียแทรกเข้ามาขวางทันที “นี่คุณ แม่ฉัน จะอย่างไรก็แก่กว่าคุณเยอะ ทำอะไร ไว้หน้ากันบ้าง” “ไว้หน้าเหรอ” ตั่วเฮียยังไม่หายโกรธ “แล้วคุณรู้ไหมว่า ชาวบ้านเขาจะมองอย่างไร” มาเรียอึ้งไปนิดเดียวก็โต้กลับทันควัน “พูดเรื่องนี้มาก็ดีแล้ว คุณเองก็รู้ธรรมเนียมอินเดียดี ถึงกับเคยพูดด้วยซ้ำว่า ถ้าน้องหมวยบอกจะรักชอบตามิคเมื่อไรจะมาขอเอง ตอนนี้ก็ทำตามที่บอกได้แล้ว ข่าวลือออกไปแบบนี้ น้องชายฉันเสียหายหมด” หลังจากที่ทำให้ตั่วเฮียอ้าปากค้างด้วยความนึกไม่ถึง มาเรียก็หันไปหาแม่อาหมวยทันที “คุณป้าต้องรับผิดชอบนะคะ มีข่าวเสียหายออกไปแบบนี้ น้องชายหนูขายไม่ออกแน่” “ขอตัวสักครู่นะคะ” มารตีดึงแขนลูกสาวแยกออกมาทันที ปล่อยให้ทางบ้านอาหมวยยืนอึ้งคิดไม่ออกบอกไม่ถูกกันไปทั้งสามคน “เยี่ยมมากลูกแม่ มุกนี้ไม่ใช่ลูกแม่ คิดไม่ออกนะเนี่ย” มารตีกระซิบซาบยกนิ้วชมลูกสาวด้วยความปลาบปลื้ม “เอ่อ อาม่า แล้วเราจะมีเงินไปขอคุณมิคมาให้อาหมวยหรือครับ” วินเป็นคนแรกในครอบครัวอาหมวยที่เอ่ยปาก แต่ก็ต้องโดนป๊าว้ากเพ้ยเสียงดังลั่น “เฮ้ย” “นี่คุณ ที่นี่เป็นโรงพยาบาลนะ คุณจะส่งเสียงดังรบกวนผู้ป่วยไปถึงไหน” คุณพยาบาลคนเดิมเดินกลับมาและส่งเสียงดุมาแต่ไกล “หนูจ๋า ป้าขอโทษเรื่องเสียงดัง แต่พอดีเรามีเรื่องต้องคุยกันเยอะ แล้วก็กำลังเป็นห่วงคนที่อยู่ข้างในมากๆด้วย หนูพอจะมีที่ให้พวกเราเข้าไปรอข้างในไหมจ๊ะ” มารตียื่นนามบัตรให้พร้อมกับขอร้องเสียงอ่อนหวาน คุณพยาบาลพอเห็นนามสกุลผู้ถือหุ้นใหญ่บนนามบัตรก็หน้าเฝื่อนลงทันที “ถ้าอย่างนั้น ดิฉันจะเปิดห้องสังเกตการณ์ให้นะคะ” ด้วยเหตุนี้ทั้งสองครอบครัวจึงได้มีโอกาสเข้าไปตกลงกันในห้องสังเกตการณ์ที่มีกระจกมองทางเดียวสำหรับมองไปในห้องตรวจที่ไม่ให้ใครเข้าไปรบกวน ------------------------------------------ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:25:15

ความคิดเห็นที่ 16 ในห้องตรวจ อาหมวยนั่งมองหมอและพยาบาลช่วยกันปลดสารพัดสายออกจากตัวมิคาเอลอย่างเงียบๆ พวกเขาทำงานรวดเร็ว มีประสิทธิภาพ แต่ก็ไม่ค่อยพูดหรืออธิบายอะไรมากมาย ตั้งแต่เข้ามา นอกจากการอธิบายขั้นตอนการตรวจและบอกให้รู้ว่าเธอกับมิคาเอลต้องทำอะไรบ้างแล้ว ก็มีเพียงหมอหัวหน้าทีมหันมาบอกเธอสั้นๆเมื่อห้านาทีที่แล้วว่ ร่างกายของเธอปกติดี เท่านั้น หลังจากนั้น พวกเขาก็หันไปทุ่มเทความสนใจให้กับคนไข้อีกคน มิคาเอล แมกนัส “เรียบร้อยแล้วครับ” หมอหัวหน้าทีมพูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ อาหมวยหันขวับไปหาเขาทันที “อาการคุณมิคาเอลเป็นอย่างไรบ้างคะ” หญิงสาวชิงถามก่อนที่เจ้าตัวจะทันอ้าปากเสียอีก “เอ่อ ตอนนี้เท่าที่เห็นก็ไม่มีอะไร” หมอพลิกดูผลการตรวจที่เพิ่งพิมพ์ออกมาหลายหน้าทั้งๆที่ตอบไปแล้ว เขาเงียบไปเมื่อถึงหน้าสุดท้าย “ผมขอสแกนสมองอย่างละเอียดอีกครั้งก็แล้วกันนะครับ” “หมายความว่าอย่างไรคะ” อาหมวยเร็วกว่าเจ้าตัวตามเคย “ก็หมายความว่าตรวจเพิ่มน่ะครับ ไม่มีอะไร แต่ผมอยากให้แน่ใจว่า อาการปวดหัวของคุณมิคาเอลไม่ได้มาจากสาเหตุอื่น” คุณหมอตอบก่อนจะขอตัวไปอย่างรวดเร็ว “ผมจะรีบไปเตรียมเครื่องมือให้เร็วที่สุด พวกคุณรออยู่ในห้องนี้ก่อนก็แล้วกันนะครับ” แล้วพวกเขาก็ออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วราวกับว่ากลัวที่ต้องตอบคำถาม “มายาวดี” อาหมวยหันตามเสียงเรียกแล้วก็ปราดเข้าไปประคองคนที่นอนอยู่บนเตียงให้ลุกขึ้นนั่งด้วยความเป็นห่วง “ยังปวดหัวอยู่หรือคะ” ชายหนุ่มส่ายหน้าก่อนจะดึงให้อาหมวยมานั่งใกล้ๆเขาที่ข้างเตียง “คุณรู้ไหมว่าตอนนี้ผมคิดอะไรอยู่” อาหมวยส่ายหน้าช้าๆ “ผมเพิ่งคิดได้ว่า ชีวิตของเราเป็นสิ่งที่เปราะบางเหลือเกิน” “ค่ะ” อาหมวยพยักหน้า ประสบการณ์ในคืนนี้ มันทำให้เธอรู้ว่า ความตายอยู่ใกล้ตัวแค่ไหน ความหนุ่มความสาวที่มี ไม่อาจช่วยอะไรได้ หากมัจจุราชต้องการตัว “ผมเคยคิดว่า ผมมีเวลาทั้งชีวิตให้คุณได้ทำความรู้จักผม ให้เราได้เรียนรู้กันและกัน แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทำให้ผมรู้ว่า ผมอาจมีเวลาไม่มากเท่าที่คิด” อาหมวยมองหน้าเขา เธอไม่แน่ใจว่าเขาต้องการบอกอะไร มิคาเอลบีบมืออาหมวยก่อนจะตัดสินใจพูดออกมา “เรารู้จักกันมาไม่นานก็จริง แต่ถ้านับว่าเวลาในเกมเร็วว่าโลกจริงถึงหกเท่า ก็ต้องบอกว่า เวลาที่เรารู้จักกันมันไม่สั้นเท่าไร คุณว่าไหม” “ค่ะ” อาหมวยยังรอ เธอรู้ว่าเขายังไม่ได้พูดสิ่งที่สำคัญที่สุดออกมา มิคาเอลดึงมืออาหมวยขึ้นมาหอมก่อนจะจ้องลึกไปในดวงตาของเธอแล้วพูด “เวลาที่ว่ามันนานพอที่จะให้ผมรักคุณ เราแต่งงานกันเถอะนะ มายาวดี” “คะ” อาหมวยกระพริบตาปริบๆ ไม่ค่อยแน่ใจในสิ่งที่ได้ยิน “คะ หรือ ค่ะ” มิคาเอลถามด้วยเสียงยั่วเย้า “คุณจะไม่ตอบให้ชัดเจนกว่านี้หรือ” คะ” อาหมวยตอบย้ำด้วยคำๆเดิม ก่อนที่จะขยายความ “ฉันพูดว่า คะ เพราะไม่เคยคิดว่า  วันหนึ่งจะถูกขอแต่งงาน” เธอมองไปรอบๆก่อนจะพูดต่อ “ในโรงพยาบาล” ชายหนุ่มยังยิ้มแม้ว่าคำตอบที่ได้ดูเหมือนจะต่อว่าเขาอยู่กลายๆ แต่จนบัดนี้ อาหมวยยังไม่ดึงมือตัวเองออก แล้วก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหนีไปไหน ความหวังเขาคงอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม “แล้วคำตอบล่ะ” “ไม่” อาหมวยยังยิ้ม “ไม่หรือ” มิคาเอลโน้มตัวเข้ามาหา “ปากคุณบอกว่าไม่ แต่ตาคุณยิ้ม” เขายกมืออาหมวยขึ้นมาหอมซ้ำ “ตอบใหม่ แล้วคราวนี้ขอให้ปากตรงกับใจด้วย” อาหมวยยิ้มกว้างเมื่อได้ยินที่เขาสั่ง “ปากฉันตรงกับใจเสมอ” เธอบอกก่อนจะย้ำคำตอบเดิม “คำตอบของฉันคือ ไม่..” เธอทิ้งช่วงไว้นานพอที่จะทำให้สายตาของมิคาเอลเปลี่ยนไปด้วยความไม่มั่นใจ ก่อนที่จะพูดต่อจนจบ “ปฏิเสธค่ะ” เธอเองก็เช่นเดียวกับมิคาเอล ประสบการณ์เฉียดตายทำให้เธอรู้ว่า ชีวิตนี้มันเปราะบางนัก ดังนั้น เธอจึงกล้ารัก กล้าตกลงอย่างไม่ลังเล จะมีประโยชน์อะไรที่จะกังวลถึงความแตกต่าง ในเมื่อเวลาที่จะอยู่ด้วยกันอาจมีไม่มากพอ มิคาเอลเงยหน้าขึ้นหัวเราะ เขาดึงอาหมวยมาไว้ในอ้อมแขน ทั้งคู่มองตากันนิ่งนานก่อนที่ริมฝีปากของคนทั้งคู่จะขยับเข้าใกล้กันอย่างช้าๆ พรึ่บ ผ้าม่านในห้องสังเกตการณ์หล่นมาปิดกระจกทางเดียวจนมิดปิดกั้นภาพในห้องตรวจออกจากสายตาของผู้เฝ้ามองทุกคน “ใคร ใครปิดม่าน นี่มันตอนสำคัญเชียวนะ” มาเรียโวยวาย เธออุตส่าห์สำรวจห้องจนเจอหน้าต่างที่เป็นกระจกทางเดียวและหาทางเปิดระบบเสียงจนได้เห็นได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นชัดแจ๋ว แล้วไอ้หน้าไหนบังอาจขัดขวางไม่ให้เธอดูฉากสำคัญนี้ได้ วินยกมือขึ้นช้าๆ สายปรับผ้าม่านยังอยู่ในมือ “วินเองฮะ” เด็กหนุ่มสารภาพซื่อๆก่อนจะให้เหตุผล “ม๊าบอกว่าฉากแบบนี้เป็นจุดเริ่มต้นของการติดเรท เด็กดูไม่ได้” “เฮ้ย ติดเรทเลยรึ” ตั่วเฮียที่ยืนอึ้งอยู่สะดุ้งสุดตัวเพราะคำพูดของลูกชาย โดยเฉพาะเมื่อรู้อยู่เต็มอกว่า ลูกชายอายุเกินสิบห้าแล้ว “วินดูไม่ได้ ก็ต้อง 18+ นะสิ ไม่ได้ๆ ต้องเข้าไปขวาง” เขาตั้งท่าจะวิ่งออกจากห้อง แต่โดนมาเรียขัดขาจนหน้าคว่ำเสียก่อน เสียงโครมตามด้วยเสียงแหวของมาเรีย “คิดอกุศล น้องชายฉันรู้กาลเทศะดีย่ะ ไม่มีทางทำอะไรบ้าๆอย่างที่คุณคิดในโรงพยาบาลหรอก” “ป๊า” วินเรียกเสียงลั่นก่อนจะวิ่งไปประคองพ่อ ตั่วเฮียทำท่าแค้นเคือง เขาเชิดหน้าใส่มาเรียแล้วลุกขึ้นตั้งท่าเดินหน้าจะไปขัดขวางฉากติดเรทเต็มที่ แต่บังเอิญได้ยินเสียงคุณมารตีพูดกับแม่เสียก่อน “คุณพี่คะ ในเมื่อเด็กๆเขาตกลงกันได้แบบนี้ เอาเป็นว่าดิฉันขอทำตามประเพณีไทยบวกจีนเลยก็แล้วกันนะคะ สินสอดทองหมั้นคุณพี่เรียกมาได้เลยค่ะ ทางดิฉันเต็มที่ ส่วนรูปแบบงานเลี้ยงดิฉันมีหลายแพคเกทให้เลือก จะจัดที่กรุงเทพก็ได้หรือจะที่ปราสาทเล็กๆของเราที่สก็อตก็สะดวกทั้งนั้น เอ หรือจะเอาแบบชาวเกาะที่ฮาวายก็โรแมนติคดี แต่บนรีสอร์ทของเราที่ดาวอังคารก็น่าสนใจนะคะ  ถ้าเท่าที่มีอยู่นี่ คุณพี่ไม่พอใจ เดี๋ยวดิฉันโทรเรียกเวดดิ้งแพลนเนอร์ให้บินมาจากนิวยอร์คพรุ่งนี้เลยก็ได้นะคะ แล้วยังมี...” ตั่วเฮียหันซ้ายก็เจอผ้าม่านที่เขาคิดว่ากำลังปิดฉากติดเรทอยู่ หันขวาก็เจอมารตีพูดจ๋อยๆเรื่องเตรียมงานแต่งไม่หยุด “โธ่เว้ย” เขาร้องออกมาอย่างขัดใจที่ไม่รู้จะไปขวางทางไหนก่อนดี “วินว่า ป๊าอยู่ที่นี่คุยเรื่องงานแต่งอาหมวยเหอะ ทางโน้นน่ะ ป๊าขวางไม่ทันแล้วล่ะ” เจ้าวินกระซิบบอกพ่อด้วยความหวังดี ------------------------------ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:25:53

ความคิดเห็นที่ 17 บทที่ 199 ปิดคดี ที่ฮ่องกง อีวาน จางหรือพี่ใหญ่พยัคฆ์นั่งคอตกอยู่ในห้องสอบสวน เขามีรูปร่างผอมบางกว่าในเกมจนเหมือนเป็นคนละคน แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นก็จะพบว่า พี่ใหญ่ใช้ใบหน้าจริงของเขาในการเล่นเกม “พ่อผมเป็นอย่างไรบ้าง” พี่ใหญ่ถามทันทีที่พนักงานสอบสวนเปิดประตูเข้ามา พนักงานสอบสวนนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจบอก “ตอนนี้ คุณจางยังอยู่ในไอซียู หมอยังไม่ออกมา จึงยังไม่มีใครทราบอาการ” พี่ใหญ่ถอนหายใจ “คุณจะกักผมไว้นานแค่ไหน ก็ไม่มีประโยชน์ ผมรู้เท่าที่ผมบอกพวกคุณไปแล้ว” พนักงานสอบสวนพยักหน้า “ความจริง ผมจะเข้ามาบอกว่า ทนายของคุณมายื่นประกันตัวเรียบร้อยแล้ว นอกจากเดินทางออกนอกประเทศแล้ว คุณจะไปไหนก็ได้ทั้งนั้น” พี่ใหญ่ลุกขึ้นยืนทันที เขาเดินผ่านประตูที่เจ้าหน้าที่ข้างนอกเปิดรอไว้ให้ไปอย่างรีบร้อน เขาเดินขาลากเล็กน้อยบอกให้รู้ว่าเขามีความผิดปกติบางอย่างที่ขา ซึ่งสำหรับบ้านที่มีฐานะอย่างตระกูลจางและในยุคที่การผ่าตัดย้ายกล้ามเนื้อต่อเส้นประสาทเป็นเพียงการผ่าตัดธรรมดาๆที่หวังผลได้เกินเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ มันหมายความว่า พี่ใหญ่พยัคฆ์ต้องเป็นโรคอะไรสักอย่างตั้งแต่เด็กและโรคที่เป็นน่าจะเป็นโรคที่อาการรุนแรงมากขึ้นตามอายุด้วย “ขอบคุณ” พี่ใหญ่หันมาขอบคุณพนักงานสอบสวนเมื่อนึกขึ้นได้ หลังจากนั้นคนรับใช้ของตระกูลจางก็นำล้อเข็นเข้ามาเทียบ พี่ใหญ่นั่งลงไปอย่างไม่ลังเล เหมือนกับว่าเขาเคยชินกับการใช้ล้อเข็นมาตลอดชีวิตพนักงานสอบสวนยืนมองคนรับใช้ประจำตัวเข็นพี่ใหญ่ไปขึ้นรถยนตร์สีดำสนิทท่ามกลางการอารักขาขององครักษ์ในสูทดำกลุ่มใหญ่ เขายืนมองจนประตูหน้าอาคารตีกลับมาปิดสนิทแล้วจึงเดินเข้าไปที่ห้องข้างๆห้องสอบสวน “อีวาน จาง กลับไปแล้วครับ” เขารายงาน คนในห้องพยักหน้า เขาโบกมือให้ลูกน้องออกไปก่อนจะหันไปคุยกับเบญจาหรือพี่หมีผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ในห้อง “ผมให้ประกันตัวไปเพราะคิดว่า อีวาน จาง ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีฆ่าคนตายที่คุณสืบสวนอยู่แน่นอน คนร้ายน่าจะเป็นเบนนี่ เพียงคนเดียว” “อะไรทำให้คุณแน่ใจขนาดนั้น” พี่หมีถาม “อีวาน จางเป็นโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงเพราะแพ้ภูมิคุ้มกันตัวเองตั้งแต่เด็ก ทั้งชีวิตมีแต่โรงพยาบาล อย่าพูดถึงเรื่องการช่วยงานพ่อเลย แค่จะไปโรงเรียนยังไปไม่ได้  และการที่เขาต้องอยู่ที่โรงพยาบาลตลอดเวลาจนใครๆแทบจะลืมว่าเบนนี่มีลูกอยู่อีกคนนี่แหละที่ทำให้เขารอดตาย คุณรู้หรือเปล่าว่าลูกชายคนโตกับคนรองของเบนนี่ถูกลอบฆ่า ป่านนี้ยังจับมือใครดมไม่ได้ ส่วนคนเล็กก็ติดยาจนสมองเสื่อมต้องอยู่ในสถานบำบัดไปตลอดชีวิต” “เมื่อไหร่” “เมื่อไหร่ อะไร” “เหตุการณ์ทั้งหมด” พี่หมีตอบสั้นๆ “ลูกชายคนโตกับคนรองของเขาถูกฆ่าเมื่อสามปีก่อน ลูกชายคนเล็กเข้าสถานบำบัดมาเกือบสองปี เบนนี่ เข้าไปเล่นเกมกับอีวานเมื่อแปดเดือนก่อน” เจ้าของห้องไล่ลำดับเหตุการณ์ให้ฟังสั้นๆก่อนจะย้อนถาม “ทำไมหรือ” “กรอบเวลาตรงกัน และข้อมูลก็สอดคล้องกับข้อมูลอื่นที่ผมมีอยู่ คุณควรจะส่งคนไปคุ้มครองอีวานได้แล้ว ทันทีที่เบนนี่สิ้นลมหายใจ เขาถูกฆ่าแน่ ส่วนทางผมจะรวบรวมหลักฐานเพื่อออกหมายจับลูกชายคนเล็กของเบนนี่ จางให้เร็วที่สุด” “หือ คุณคิดว่า อเล็กซ์แกล้งป่วยอย่างนั้นหรือ” พี่หมีหันมายิ้ม “คุณคิดว่าตำรวจสากลไม่มีข้อมูลของสองคดีนั่นหรือ อเล็กซ์เข้าสถานบำบัดในเวลาที่คนของพี่ชายที่ตายไปใกล้จะสาวถึงตัวเขา ส่วนเรื่องเกม โปรแกรมที่เบนนี่คิดจะขโมย คนที่น่าจะสนใจมักจะเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับยาเสพติด ซึ่งเบนนี่ จางไม่ แต่บังเอิญลูกชายคนเล็กของเขาทั้งเสพและค้า ลองประวัติเป็นแบบนี้ ไม่สงสัยก็ต้องสงสัยล่ะ” “การจับกุมคนร้ายต้องใช้หลักฐานนะคุณ ไม่ใช่การอนุมานแบบนี้” ตำรวจเจ้าของท้องที่เตือนพี่หมีเสียงเข้ม “ผมถึงบอกว่าขอเวลารวบรวมหลักฐานสักพักไงล่ะ แล้วคุณก็ควรจะคุ้มครองอีวานให้ดีๆล่ะ ถ้ายังไม่อยากให้สี่แก้งค์อันธพาลในพื้นที่คุณเปิดศึกชิงพื้นที่ครั้งใหญ่เพราะตระกูลจางไม่มีทายาท” พี่หมีตัดสัญญาณทันทีที่พูดจบ ส่วนอีกคนไม่ปล่อยเวลาให้สูญเปล่าเช่นกัน เขาก็ต่อโทรศัพท์ไปหาคนสำคัญอีกคน  “ผมสารวัตรเฉิน ขอสายคุณอเล็กซ์ด่วน” “ต้องขออภัยจริงๆที่คุณอเล็กซ์ไม่สามารถมารับสายคุณในขณะนี้ได้” เสียงตอบมาจากชายในเสื้อกาวน์สีขาว เขาก้มหน้าก้มตาจดบันทึกลงในชาร์ทคนไข้ไม่สนใจสารวัตรเฉินแม้จะเงยหน้าขึ้นมามอง “นี่คุณหมอ ปลุกคุณอเล็กซ์ให้มารับสายเดี๋ยวนี้ ผมมีเรื่องด่วนจริงๆ” สารวัตรเฉินขอร้องอย่างสุภาพ และเมื่อคุณหมอหันมา สารวัตรเฉินจึงได้รู้ว่า หมอคนนี้ไม่ใช่หมอที่ประจำอยู่ในสถานบำบัดที่อเล็กซ์อยู่ “คุณเป็นใคร” สารวัตรเฉินถามเสียงห้วน “ผมหรือ” พี่เหยี่ยวยกมือชี้ที่ตัวเอง “ผมก็หมอวิทย์ไง เพิ่งมาทำงานที่นี่ และผมขอยืนยันว่า คุณยังพูดกับคุณอเล็กซ์ไม่ได้หรอก เพราะว่า..” พี่เหยี่ยวลากเสียงยาวและชะเง้อมองไปทางด้านหลังของสารวัตร และเมื่อสารวัตรเฉินหันหลังมองตามสายตาพี่เหยี่ยวไป เขาก็ถูกจับกุมทันที “คุณคงไม่สะดวก” “สารวัตรเฉิน คุณถูกจับกุมในข้อหาทุจริตในหน้าที่ ปลอมแปลงเอกสาร และจ้างวานฆ่า...” พนักงานสอบสวนคนเดิมล็อคแขน สวมกุญแจให้สารวัตรเฉินพร้อมๆกับประกาศข้อหาและท่องสิทธิให้ฟังตามระเบียบก่อนจะลากตัวไปสงบสติอารมณ์ในห้องขัง ----------------------------------------- “เป็นไง เบญ” พี่เหยี่ยวปิดหน้าจอแล้วหันไปถามเพื่อนที่ดูจะอารมณ์เสียไม่น้อยจากข้อความที่เพิ่งเข้ามา “เจ้าอเล็กซ์มันไวเป็นบ้า ตอนเข้าประตูไป คอมพิวเตอร์ที่สถานบำบัดยังรายงานว่ามันยังอยู่แท้ๆ แค่เสียเวลาดักสายเพื่อจับสารวัตรเฉินคาหนังคาเขาไปนิดเดียว มันก็หนีไปจนได้” พี่หมีบ่นอย่างหงุดหงิด “ไม่เป็นไรมั้ง ไอ้หมี หนีไปได้แต่ตัวแบบนี้ รอดไปได้ไม่นานหรอก อีกอย่าง แค่ไม่ถึงสองชั่วโมง นายก็กวาดทั้งคนร้ายทั้งตำรวจชั่วไปได้หลายที่แล้วนี่” พี่เหยี่ยวพยายามจะปลอบใจเพื่อน “นั่นเป็นความชอบของแปดม้า ถ้าไม่ได้ข้อมูลที่พวกนั้นรีดมาได้ละก็ เราคงวางยาเจ้าสารวัตรเฉินกับคนอื่นๆไม่สำเร็จแน่” พอทั้งพี่หมีและพี่เหยี่ยวเงียบไป พี่อีกาก็ทนอึดอัดไม่ไหว “เฮ้อ นึกๆไปก็สงสารพี่ใหญ่พยัคฆ์นะ พ่อก็เจ็บหนัก น้องก็หนีคดี คนที่ต้องเข้าๆออกๆโรงพยาบาลมาทั้งชีวิตอย่างเขาจะรักษาสมบัติของตระกูลจางไว้ได้นานแค่ไหนเชียว” พี่หมีค้านทันที “อย่าดูถูก อีวาน จาง คนนี้เชียว ลืมไปแล้วหรือไงว่าเขาคือผู้เล่นที่สร้างกิลด์พยัคฆ์ด้วยสองมือเปล่า หากเบนนี่ ไม่เข้ามายุ่ง กิลด์พยัคฆ์ที่เขาสร้างคงยิ่งใหญ่กว่าที่เป็นอยู่ในวันนี้แน่ และที่สำคัญ ในโลกนี้จะมีน้องสามสักกี่คนที่ตั้งฉายาให้ตัวเองว่าพี่ใหญ่ หมอนี่ไม่เบานักหรอก รับรอง” “แต่ยังไง พี่ใหญ่พยัคฆ์ก็ต้องจบละวะ” พี่เหยี่ยวฟันธง “ทำไม” พี่อีกาถาม “ตระกูลจางมีกิจการตั้งแต่สีเทาจางๆอย่างคาสิโนของเบนนี่ไปจนถึงดำสนิทอย่างที่อเล็กซ์มันควบคุมอยู่ ถ้าอีวาน อยากจะรักษาทรัพย์สมบัติของตระกูลไว้และดูแลบรรดาลิ่วล้อนับพันที่ฝากตัวอยู่กับตระกูลจางตามนิสัยของเขาที่ข้าเห็นในเกมละก็ เขาต้องเลิกเล่นเกมแน่นอน” พี่เหยี่ยวให้เหตุผลอย่างมั่นใจ พี่หมีพยักหน้า “หวังว่าเขาจะปล่อยส่วนที่ดำสนิทไป ไม่อย่างนั้น อีกไม่นาน เขากับข้าคงได้เจอกันในชีวิตจริงแน่” ทั้งสามหันไปมองจอภาพกลางห้องที่กำลังแสดงรายงานการจับกุมที่กำลังเกิดขึ้นทุกมุมโลกเป็นพรืด ทุกๆนาที ต้องมีข้อความใหม่เข้ามา พี่เหยี่ยวตบไหล่พี่หมีเบาๆ “แกคงยุ่งไปอีกสักสองสามวัน จากนั้นก็คงหมดเรื่องทางนี้เสียที” “ผิดแล้วล่ะ ไอ้วิทย์” สายตาพี่หมียังไม่ละจากจอภาพ “ทำไมวะ” พี่อีกาหรือเกริกถามทันที “ตัวการใหญ่ตอนนี้คนหนึ่งหนี อีกคนเป็นตายเท่ากัน ลูกน้องก็โดนกวาดจับจนเกลี้ยง ยังจะมีอะไรอีกฟะ” พี่หมียิ้มที่มุมปาก “ข้าไม่แน่ใจนักหรอกว่า ยังจะมีอะไรอีก แต่ที่แน่ๆ มันต้องมี แกไม่สังเกตหรือว่า ทั้งๆที่มิคาเอลถูกส่งมาที่โรงพยาบาล แต่คุณลอเรนโซแทนที่จะอยู่ดูอาการลูกชาย เขากลับหายเข้าห้องประชุมไปพักใหญ่แล้ว” --------------------------------------------- ที่ห้องประชุมชั้นบนสุดของโรงพยาบาล ลอเรนโซนั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทางสบายๆที่หัวโต๊ะ ในห้องอันกว้างใหญ่กลับไม่มีใครอื่นอยู่นอกจากเขากับนิคกี้ แต่ที่ผนังทั้งสามด้าน จอภาพที่ปกติมีไว้สำหรับการประชุมเทเลคอนเฟอร์เรนกลับมีภาพผู้นำประเทศปรากฏอยู่เกือบทุกจอและทุกคนล้วนอยู่ในอริยาบถสบายๆเหมือนรออะไรบางอย่าง ลอเรนโซนนั่งจิบชาที่นิคกี้เอาเสริฟ จนกระทั่งจอภาพสุดท้ายมีคนปรากฏขึ้น เขาก็วางถ้วยชา พยักหน้าส่งสัญญาณให้นิคกี้เริ่มใช้ฟังค์ชั่นประชุมซึ่งจะทำให้คนที่อยู่ในจอภาพเห็นคนอื่นๆที่อยู่ในจอภาพอื่นเสมือนว่าพวกเขาได้เข้ามาอยู่ในห้องประชุมเดียวกันทันที ผู้นำประเทศแต่ละท่านต่างชะงักงันไปเมื่อเห็นว่าตนเองไม่ใช่คนเดียวที่คุยกับลอเรนโซอยู่ บางคนที่คุ้นเคยกันอยู่เพราะเป็นประเทศพันธมิตรก็ผงกหัวทักทายกันฉันมิตร แต่กลุ่มที่มีเรื่องขัดแย้งกันอยู่ก็ทำหน้าตึงๆใส่กันไปบ้างก็มี “ไม่ยักรู้ว่า วันนี้คุณลอเรนโซจะมีธุระยุ่งขนาดนี้” ผู้นำประเทศใหญ่แห่งหนึ่งในเอเชียเริ่มเปิดการสนทนา “แต่ผมติดต่อคุณมาก่อนตั้งนาน เราก็น่าจะไปคุยกันเป็นการส่วนตัวให้จบก่อนแล้วค่อยมาสังสรรค์กันดีไหม คุณลอเรนโซ” ผู้นำประเทศในแถบอเมริกาเหนือดูจะไม่พอใจเท่าไรนัก ลอเรนโซผงกศีรษะทักทายทุกคน “คุยกันพร้อมๆกันดีแล้วครับ เพราะพวกคุณต่างก็ติดต่อผมมาด้วยเรื่องเดียวกันทั้งหมดไม่ใช่หรือ” พอลอเรนโซพูดจบผู้นำประเทศทุกท่านก็นิ่งกันไป พวกเขาเก็บสีหน้าสนิท ไม่ปล่อยให้ใครอ่านออกว่า พวกเขาพอใจหรือไม่พอใจที่ลอเรนโซเปิดเผยเรื่องที่พวกเขาต้องการเก็บเป็นความลับออกมาโต้งๆ “ผมไม่แปลกใจเท่าไรหรอกนะที่พวกคุณจะรู้เรื่องโปรแกรมที่มีคนพยายามจะชิงในคืนนี้ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า โปรแกรมนั่นถูกพัฒนาตั้งแต่ก่อนที่ผมจะเทคโอเวอร์บริษัทเกมโดยทีมงานที่เสียชีวิตไปแล้ว ผมก็เลยไม่รู้เรื่องเท่าไรแถมยังต้องมาติดแหงกอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อเตรียมการรักษาพยาบาลผู้เล่นที่อาจได้รับผลกระทบอีก ผมก็เลยเชิญท่านเลขาธิการตำรวจสากลที่บัญชาการการจับกุมคนร้ายพร้อมกันทั่วโลกมาให้ข้อมูลแทน” ลอเรนโซหันไปหาคนที่ปรากฏตัวขึ้นเป็นคนสุดท้าย “คนสนิทของท่านนำทีมเข้าไปจับกุมประธานบริษัทเกมด้วยตนเอง และเก็บหลักฐานมาทั้งหมดแล้วไม่ใช่หรือครับ หลักฐานพวกนั้น ผมยังไม่เห็นด้วยซ้ำ ดังนั้น ท่านน่าจะให้ข้อมูลได้ดีกว่าผมนะ” ลอเรนโซโกหกหน้าตาเฉย  นิคกี้ที่ยืนอยู่ด้านหลังก็แสดงสีหน้าเคร่งขรึม ไม่เผยพิรุจเลยสักนิดว่า อันที่จริง พวกเขามีบันทึกทั้งก่อนและหลังการจับกุมเรียบร้อย และหลักฐานที่ทางตำรวจสากลได้ไปก็เป็นแค่ส่วนที่พวกเขาคัดและจัดให้ทั้งนั้น หลังจากโยนเผือกร้อนพ้นตัว ลอเรนโซก็นั่งจิบชาดูท่านเลขาธิการตำรวจสากลตอบคำถามผู้นำประเทศต่างๆอย่างสบายใจ และมันก็เป็นไปตามที่เขาคาด ไม่มีใครเชื่อว่าโปรแกรมที่เบนนี่ จางหวังจะชิงถูกทำลายไปแล้วตามภาพที่ท่านเลขาธิการเอามาให้ดู บางคนไม่เชื่อด้วยซ้ำว่ามันจะเป็นเพียงแค่โปรแกรมกระตุ้นให้เอนโดฟินหลั่งในสมอง และไม่ต้องมีใครบอก พวกเขาก็เดาได้ว่า สิ่งที่ผู้นำประเทศพวกนี้ต้องการ คืออาวุธยุคใหม่ อาวุธที่จะฆ่าใครก็ได้ในความฝัน ถ้าใครคนนั้นเล่นเกมระหว่างที่นอน แน่นอน ท่านเลขาธิการปฏิเสธทุกกรณี จนไม่มีใครถามต่อ แต่ใครเล่าจะบอกได้ว่ามีใครเชื่อตามที่เขาพูดบ้าง “เอาเป็นว่าผมจะส่งเครื่องเล่นเกมที่ติดตั้งระบบป้องกันภัยไปให้ทุกท่านก็แล้วกัน ถึงแม้ว่า เราจะไม่รู้ว่า โปรแกรมเมอร์ที่เสียชีวิตไปแล้วเขาทำอะไรไว้บ้าง ผมคิดว่า เจ้าเครื่องนี่ น่าจะทำให้ทุกท่านอุ่นใจขึ้นนิดหน่อย” ลอเรนโซสรุปก่อนปิดประชุมด้วยรอยยิ้ม เขาไม่สนหรอกว่า ใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อ และที่แน่ๆ อีกไม่กี่วัน คำสั่งซื้อเครื่องรุ่นพิเศษจำนวนมากจะถูกส่งมาจากทั่วโลก “ท่านครับ เลขาของท่านแจ้งมาว่าได้เตรียมการตามที่ท่านสั่งไว้เรียบร้อยแล้วครับ” นิคกี้รายงานทันทีที่หน้าจอทุกจอดับ ลอเรนโซพยักหน้า สิทธิบัตรของเครื่องเล่นเกมรุ่นที่มีระบบป้องกันผ่านแล้ว บทความเผยแพร่ทฤษฏีและหลักการการสร้างเครื่องป้องกันในขณะเล่นเกมออนไลน์ของศาสตราจารย์มาคาเบะก็ตีพิมพ์แล้ว อีกไม่นานทุกประเทศก็สามารถผลิตและพัฒนาได้เองจนอาวุธในฝันของคนพวกนั้นลดความสำคัญลง เมื่อถึงตอนนั้น เขาคงจะบริหารบริษัทเกมสบายขึ้น แต่สำหรับตอนนี้ “แล้วทางบริษัทเกมล่ะ” ลอเรนโซถามถึงงานอีกอย่างที่เขาสั่งให้นิคกี้ไปทำ “ฝ่ายบุคคลโพสประกาศรับสมัครงานขึ้นเวบแล้วครับ เราจะเริ่มคัดคนพรุ่งนี้เลย” ลอเรนโซพยักหน้าอีกหน “อย่าลืมงานทางผู้เล่นด้วยล่ะ” “ครับ” นิคกี้ตอบรับด้วยแววตาเป็นประกาย งานใหม่ของเขามันช่างน่าสนุกจริงๆ จากท่าทีของบรรดาผู้นำประเทศที่ร่วมประชุมเมื่อกี้ เขาแน่ใจว่าทุกประเทศต้องส่งสายลับแฝงตัวมาสืบหาโปรแกรมที่พวกเขาคิดเอาเองว่ามีแน่ และในตอนนี้ เขาก็เปิดประตูรอต้อนรับคนพวกนั้นไว้แล้ว เหลืออยู่แค่ว่า คุณลอเรนโซจะออกคำสั่งให้จำกัด หรือ กำจัด คนพวกนั้นเมื่อไรเท่านั้นเอง พอนิคกี้เผลอหลุดเสียงหัวเราะหึๆออกมา ลอเรนโซก็หันไปมองแล้วส่ายหน้า “พนักงานใหม่ของเราจะเป็นพวกที่มีฝีมือเกินมาตรฐาน  บางคนก็อาจจะเข้าขั้นอัจฉริยะ แถมยังมีอุดมการณ์ มีเงินอย่างเดียวก็จ้างไม่ได้นะ เราต้องเก็บพวกเขาไว้ใช้งานนานๆ เข้าใจไหม” “ครับท่าน” นืคกี้ยิ้มรับ ทำงานกับแมกนัสนี่มักจะมีเรื่องคาดไม่ถึงอยู่ตลอดเวลาจริงๆ ------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:26:39

ความคิดเห็นที่ 18 บทที่ 200 ปิดฉาก หลังจากปิดเซิร์ฟเวอร์ไปสามวัน เกม GWL ก็เปิดให้เล่นตามปกติ แต่ทว่าทั้งทางด้านบริษัทเกมและกิลด์ใหญ่ทั้งห้า ต่างมีการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ปกติทั้งสิ้น การเปลี่ยนแปลงอย่างแรกคือ การเปลี่ยนแปลงที่ไม่มีใครรู้ แม้ว่าจุดเริ่มต้นจะมาจากข่าวที่คนทั่วโลกได้อ่านและได้ยินมาตลอดสามวัน GWL ถูกแฮก เซิร์ฟล่ม เกมใหญ่ปิดตัวชั่วคราวหลังถูกแฮก ประธานบริษัทเกมยักษ์ ถูกจับกุมฐานเป็นแฮกเกอร์ “อะไรของมัน ไอ้ข่าวบ้าๆนี่” จอมมารหนึ่งโยนโทรศัพท์มือถือทิ้งลงบนโต๊ะหลังจากที่ไล่อ่านหัวข้อข่าวด่วนในเวบข่าวหลายเวบ เขากระแทกตัวนั่งลงบนเก้าอี้หนังเทียมด้วยความเซ็ง “ทำไมข่าวที่ออกไปมันเป็นคนละเรื่องเดียวกันกับความเป็นจริงแบบนี้ฟะ” “ก็แปลว่า ยังมีคนคิดว่าในเกมมีโปรแกรมล้ำค่าซ่อนอยู่น่ะสิ ถึงได้ปิดเรื่องนี้จนมิด ขนาดข่าวของเบนนี่ ยังกลายเป็นเส้นเลือดในสมองแตกกระทันหัน หลังจากที่รู้ว่าไอ้เจ้าประธานมันทำงานพลาด” กีย์ตอบลอยๆมาจากโซฟาที่มุมห้อง “แต่ปิดข่าวทั้งโลกเนี่ยนะ” จอมมารสองส่ายหัวอย่างรับไม่ได้ เจ้าพ่ออย่างเบนนี่ จาง อาการโคม่าแถมยังถูกจับพร้อมกับลูกน้องในเกมอีกเป็นร้อยคน ตำรวจสากลจับกุมตำรวจท้องที่ที่เกี่ยวข้องกับการทำลายหลักฐานและคดีฆาตกรรมจีเอ็มในสิบห้าประเทศทั่วโลก แต่พวกเขาเช็คข่าวทั้งวันกลับได้มาแต่ข่าวท้องถิ่นที่ไม่ปะติดปะต่อ ส่วนข่าวใหญ่กลับเหลือแค่ประธานฯบริษัทเกมถูกจับฐานรับสินบนมาแฮกเกมที่ตัวเองดูแล หวังกำหนดผลแพ้ชนะในสงครามปลายปี จนทำให้เมืองไฟร์ดราโก้ถูกถล่มราบเป็นหน้ากลอง ส่วนเควสของห้ากิลด์ใหญ่ก็โดนลูกหลงทำไม่สำเร็จไปด้วย “ปิดหูปิดตาคนทั้งโลก โดยรัฐบาลทั่วโลก ทำไมจะทำไม่ได้” กีย์ยังใจเย็นเหมือนเดิม เขาสวมผ้าปิดตาเอนตัวนอนลงโซฟาประกอบความเห็นเสียด้วย “หึ ทำกันแบบนี้มันบอกชัดๆว่ามันหวังอะไรบางอย่างอยู่” จอมมารหนึ่งแสยะยิ้ม “แล้วมันต่างจากที่ข้าพูดเมื่อกี้ที่ตรงไหน” กีย์ขัดคอขึ้นมาแต่จอมมารสองไม่สนใจ เขาคาดการณ์ต่อทันที “หรือว่ามันหวังโปรแกรมเอ๊กซ์เอ็กซ์เอ็กซ์ของเรา” “เฮ้ย” กีย์กับจอมมารหนึ่งร้องพร้อมกันดังลั่น “ไอ้พวกนั้นอยากได้โปรแกรมในไข่สีทองต่างหาก แต่ตอนนี้ พวกมันดันนึกว่าโปรแกรมนั่นอยู่ในไข่สีเงินน่ะสิ” กีย์เดาได้เกือบถูก หลังจากที่เดินวนไปวนมาได้สักครู่ จอมมารหนึ่งก็ดีดนิ้วดังเป๊าะ “งั้นตอนนี้ พวกมันก็ต้องส่งคนเข้ามาในบริษัทแล้วล่ะสิ” “เออ ทวีได้รายชื่อมาจากนิคกี้แล้ว พวกมันส่งคนเข้ามาทุกแผนกเลย ยุบยับอย่างกับมด” กีย์ให้ข้อมูลเสียงห้วน แล้วก็ถามสั้นๆ “ตกลงพวกนายจะเอาด้วยกับแผนการของข้าหรือเปล่า” “ก็ถ้าอยากได้ไข่ ก็ต้องเอาอยู่แล้ว” จอมมารหนึ่งอุบอิบ “แต่แผนของแก มันเสี่ยงต่อการถูกไล่ออกมากเลยนะโว๊ย” จอมมารสองทักท้วงด้วยความกังวล ไอ้เรื่องไล่ออก เขาไม่กลัวหรอก แต่กลัวจะหมดโอกาสกลับมาเอาโปรแกรมในฝันต่างหาก “ก็มีคนมาให้หลอกใช้เยอะขนาดนั้น จะกลัวอะไรวะ ข้าสั่งเจ้าทวีแล้ว หมอนั่นจะส่งมาให้พวกเราใช้ไปตายแทนทีละรายสองราย พวกนายเตรียมตัวให้ดีก็แล้วกัน” พอพูดจบ เขาก็ลุกขึ้นคว้าเสื้อสูทที่ขึ้นพาดบ่าเดินออกจากห้องทำงานของสองจอมมาร “แล้วนั่นแกจะไปไหน” จอมมารสองถาม “ไปรอต้อนรับเด็กใหม่” กีย์ตอบโดยไม่หันกลับมามอง สองจอมมารหันไปสบตากันแล้วก็กระโจนไปประจำที่หน้าคอมพิวเตอร์กดโน่นเรียกนี่ขึ้นมาเต็มไปหมด “เฮ้ย จริงหรือเปล่าที่ไอ้พวกนั้น จบไอวี่ลีคมาทั้งนั้น” จอมมารหนึ่งถาม “เออ” จอมมารสองรับคำ “ถ้าไม่ใช่ ก็มหาลัยชั้นนำทั้งนั้น แต่พวกนอกระบบก็มีนะ พวกเป็นโจรมาก่อนแต่กลับใจน่ะ” “งั้นก็ต้องให้มันทำงานที่มันถนัด” จอมมารหนึ่งตัดสินใจ “แล้วถ้าถูกจับได้ก็โดนไล่ออกแทนด้วย” จอมมารสองหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “จอมมารน้อยลูกพ่อ อีกไม่นาน หนูจะได้กลับมาวิ่งเล่นในพื้นที่ปกติแล้ว” “แล้วก็อย่าลืมเอาไข่สีเงินขึ้นมาฝากพ่อด้วยนะ” จอมมารหนึ่งสั่งเสียต่อทันควัน -------------------------------------------- ทวียังคงเดินไปถือผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อไปเหมือนเมื่อครั้งที่จับได้ไม้สั้นแล้วต้องเดินมาประสานงานกับสองจอมมารเพื่อคุยเรื่องโกเลมน้อย แต่คราวนี้ เขามีพนักงานใหม่เดินตามหลังมา 2 คน คนแรกรูปร่างผอมบางสูงแค่ร้อยเจ็ดสิบ หน้าตายังเป็นเด็กเรียนขนานแท้และดั้งเดิมเหมือนเพิ่งเดินออกมาจากรั้วมหาวิทยาลัยหมาดๆ ส่วนอีกคน แม้จะแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงผ้าขายาวสีดำดูเรียบร้อยเหมือนคนมาสมัครงานทั่วๆไป แต่ด้วยส่วนสูงร้อยเก้าสิบ กล้ามเป็นมัดๆและใบหน้าเหี้ยมๆ ทำให้เขาดูเหมือนนักเลงโตที่กำลังจะไปทวงหนี้มากกว่า “จะรอดไหมน้า” ทวีพึมพำเบาๆ “ว่าไงนะครับ”  คนกล้ามใหญ่ถามเสียงลั่น ทวีสะดุ้งเฮือก เขาเหลียวซ้ายแลขวาก่อนจะหันมาปราม “อย่าพูดเสียงดังสิ ตกใจหมด” หลังจากนั้น ทั้งสามคนจึงเดินตามกันไปเงียบๆจนถึงประตูห้องห้องหนึ่ง ก็อกๆๆ ทวีเคาะประตูแล้วก็ยืนซับเหงื่อ “เข้ามา” เสียงกีย์ลอดลำโพงออกมาพร้อมๆกับประตูเลื่อนเปิด เผยให้เห็นภาพมังกรชนิดต่างๆในเกมบนจอภาพนับร้อยเต็มกำแพง ซึ่งนั่นรวมถึงภาพลูกมังกรนรกานต์ทั้งสามตัวด้วย “เอ่อ ไม่รบกวนดีกว่าครับ ผมแค่พาผู้ช่วยคนใหม่มาให้คุณกีย์ ลาแล้วนะครับ” ทวีพูดรวดเดียวจบแล้วเตรียมชิ่ง พนักงานใหม่หน้าเด็กเรียนทำท่าจะก้าวเท้าเข้าไปในห้อง แต่ถูกทวีดึงแขนไว้ เขาหันมามองทวีด้วยความฉงน แล้วก็ได้คำตอบเป็นการส่ายหน้า และทวีก็ผลักพ่อกล้ามใหญ่ให้เข้าไปหากีย์แทนทั้งๆที่เจ้าตัวยังมีท่าทีงงๆอยู่เลย “ผมเหรอ ก็ไหนว่า” พ่อกล้ามใหญ่พยายามกระซิบ แต่เสียงกับดังคับทางเดิน “ผลทดสอบทางจิตวิทยามันบอกว่าคุณควรจะทำงานกับคุณกีย์” ทวีตอบด้วยเสียงลอดไรฟัน “จะเข้าหรือไม่เข้า” กีย์ตะโกนถาม “มาแล้วครับ” ทวีช่วยตอบ ก่อนจะพยักหน้าสนับสนุนให้พ่อกล้ามใหญ่เดินไปขึ้นเขียงแต่โดยดี พ่อกล้ามใหญ่จ้องทวีจนคิ้วขมวด ก่อนจะขึ้นมา เขาได้รับคำสั่งให้ไปทำงานกับสองจอมมารที่ฝ่ายออกแบบนี่นา เขาแอบสบตากับเด็กเรียนโดยที่ไม่มีใครเห็น พออีกฝ่ายพยักหน้า เขาก็ค้อมศีรษะกล่าวขอบคุณทวีแล้วก้าวเข้าห้องไปอย่างไม่ลังเล “ชักช้าอย่างนี้จะได้เรื่องไหม เอานี่” กีย์โยนกล่องอะไรบางอย่างให้ผู้ช่วยคนใหม่ “ก่อนสี่โมงเย็นวันนี้ นายต้องเข้าใจเรื่องถิ่นที่อยู่และการครอบครองอาณาเขตของมังกรทุกประเภท ไม่อย่างนั้น ไม่ต้องกลับบ้าน ...” ทวียืนไว้อาลัยให้พนักงานใหม่สามสิบวินาทีหลังประประตูปิดก่อนจะชวนพนักงานอีกคนเดินทางไปยังนรกขุมถัดไป “แล้วผมต้องไปทำงานที่ไหนหรือครับ” เด็กเรียนหันมาถามทวีอย่างกังวลที่ทุกอย่างดูเหมือนจะผิดแผนไปหมด เขาต่างหากที่ควรจะได้เข้าไปทำงานกับคุณกีย์ ทวีหันมายิ้มแห้งๆ “ห้องจอมมาร” เขาตบไหล่ให้กำลังเมื่อเห็นเด็กใหม่ทำหน้าเหวอ “มีอะไรก็ยอมๆเขาไปก็แล้วกัน พวกนั้นเบื่อเมื่อไรก็เลิกแกล้งเองแหละ” ------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:27:17

ความคิดเห็นที่ 19 หลังจากนั้นไม่นาน โกเลมน้อยก็ได้รับข้อความลับจากสองจอมมาร “ถึงจอมมารน้อย” โกเลมน้อยอ่านข้อความเสียงดังลั่นท่ามกลางพี่งู เดรกน้อยและเอไอตัวแสบ “มีข่าวจะบอกสองเรื่อง เอ๋” อ่านถึงตรงนี้โกเลมน้อยก็หยุดไป มันทำตาโตจ้องข้อความแล้วก็ไม่อ่านต่อ “อะไร” พี่งูถามทันที “จอมมารหนึ่งสอง เขาบอกว่าจะมีจอมมารปลอมแหละ” โกเลมน้อยทำหน้ายู่ก่อนจะอ่านต่อ “ระวังให้ดี พวกมันจะมาหลอกเอาไข่สีเงินสีทองจากจอมมารน้อย” “ก็มันถูกทำลายไปแล้วนี่” พี่งูพูดทันทีด้วยเข้าใจว่าไข่สีเงินถูกทำลายไปตอนที่ท่านแม่ถล่มห้องฟักไข่ ส่วนไข่สีทองก็โดนเผาไปแล้ว โกเลมน้อยพยักหน้าหงึกๆ มีแต่เจ้าเอไอที่แอบเห็นเดรกน้อยแอบเหลือบตาขึ้นข้างบนก่อนจะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ถามไปอีกเรื่อง “แล้วอีกเยื่องล่ะ” “อ๋อ” โกเลมน้อยก้มหน้าอ่านข้อความต่อ “มีเกมใหม่มาให้เล่น ชื่อเกมเชื่อมบ้าน” ข้อความต่อมาล้วนมาจากความอุตสาหะของจอมมารทั้งสองและกีย์ที่ช่วยกันหาช่องว่างของระบบว่าการที่บ้านของแม่มังกรเป็นพื้นที่ส่วนตัวเหมือนกับบ้านของผู้เล่นจะทำอะไรได้บ้าง “หนึ่งให้หาคนที่ไว้ใจได้และมีบ้านระดับสี่ขึ้นไป” “ก็นายหญิงกับนายท่านไง” เอไอร้องบอกทันที “ไม่ได้” โกเลมน้อยค้าน “เขาบอกว่า ต้องเป็นบ้านที่ยังไม่เชื่อมกับบ้านหลังอื่น” “เหรอ งั้นเอาใครดีล่ะ” เดรกน้อยคิ้วขมวด “ก็พี่วินไง พี่วินเคยบอกว่าอยากซื้อบ้าน” พอโกเลมน้อยว่าอย่างนี้ ทุกคนก็หมดปัญหา หันไปตั้งใจฟังข้อถัดไป “สอง หาไอเทมที่มีพลังชีวิตเยอะๆ ทนๆ และไม่ใช่ของในนรกมาทำทางเชื่อม” โกเลมน้อยอ่านแล้วก็นิ่งไป “อะไรล่ะ” พี่งูหันไปมองเอไอ แล้วทั้งคู่ก็พูดพร้อมกัน “โล่อคิลิส” พอได้คำตอบ โกเลมน้อยก็พยักหน้าหงึกๆ ทว่าข้อความต่อมา สองจอมมารกลับบอกว่า “แต่เรายังไม่รู้นะว่าจะทำทางเชื่อมอย่างไร รู้เมื่อไรจะส่งข่าวอีกที และพอเจ้าจอมมารปลอมนั่นมาหลอกเอาไข่สีเงิน ก็หลอกให้มันรับรองคำร้องขอการเชื่อมบ้านกับระบบ เมื่อรับรองแล้ว ระบบจะไม่ตรวจสอบซ้ำ เราก็จะเชื่อมบ้านโกเลมน้อยกับคนในข้อหนึ่งได้ตามสบาย แค่นี้ก็สำเร็จแล้ว ” “ฉำเหร็ดแล้วไงล่ะ” เดรกน้อยทำหน้านิ่วด้วยความสงสัย พี่งูหรี่ตาก่อนจะหัวเราะหึๆ “เราก็จะไปบ้านพี่วินได้ทุกเวลาไง” “ไชโย” โกเลมน้อยกับเดรกน้อยกระโดดขึ้นเต้นทันที เพราะมันรู้แล้วว่าถ้าทำสำเร็จ มันจะได้เจอนายหญิง ได้เจอนายท่าน แล้วก็ได้พาท่านแม่ไปเที่ยวตามสัญญา “จอมมารหนึ่งกับสองนี่เป็นคนดีที่หนึ่งเล้ย” โกเลมน้อยตะโกนเสียงก้องราวกับอยากจะส่งเสียงไปให้อีกฝ่ายรับรู้ “แล้วเราจะทำทางเชื่อมได้อย่างไรล่ะ ในเมื่อพี่วินยังไม่มีบ้านเลย และเท่าที่ข้ารู้ การเชื่อมบ้านต้องทำมาจากทั้งสองทางนะ ไม่อย่างนั้นระบบป้องกันไม่ปล่อยให้ผ่านแน่” เจ้าเอไอพยายามจะบอกจุดบอดใหญ่ที่ทำให้ภารกิจนี้เป็นไปไม่ได้ แต่พูดได้ไม่นานก็หยุด บางทีมันก็รู้สึกไร้ความหมายที่พูดอะไรไปก็ไม่มีใครฟัง “งานนี้ต้องแจ้งให้นายท่านทราบ แล้วก็ต้องให้เจ้ายักษ์ช่วยด้วย” พอพี่งูพูด เจ้าเอไอก็หันมามองทันที มันนึกว่าจะไม่มีใครสนใจความคิดมันเสียแล้ว “ก้าวแรกต้องเริ่มที่นาย ยังไม่ส่งข้อความหานายท่านอีก” แม้จะไม่มีคำลงท้ายที่หวานหู แต่ไม่รู้ทำไม เจ้าเอไอถึงได้รีบทำตามคำสั่งพี่งูโดยไม่อิดเอื้อนเหมือนเคย ------------------------------------------------- เย็นวันนั้น สามพนักงานเก่าแก่ของ GWL ยกพวกมาตั้งวงที่บ้านของพนักงานเก่าแก่คนที่สี่ “ทวี บ้านนายมันจะหรูเกินฐานะพนักงานกินเงินเดือนไปหน่อยไหม” กีย์เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ จิบเบียร์ก่อนจะเหลียวไปมองสระว่ายน้ำ สวนญี่ปุ่นและเรือนกล้วยไม้ที่ตั้งรายรอบศาลาไทยที่พวกเขาตั้งวงดื่มอยู่ ในสมัยนี้ ที่ดินแพงราวกับทอง พนักงานกินเงินเดือนอย่างเดียวลืมบ้านและที่ดินกว้างขวางขนาดนี้ไปได้เลย “พอดีผมมีรายได้ทางอื่นอีก ก็เลยพออยู่ได้” ทวีตอบเรียบๆพร้อมกับยกกับแกล้มมาเพิ่ม “รายได้ทางไหนฟะ อย่าบอกนะว่า นายเป็นพวกขายข้อมูลบริษัทกะเขาด้วย” จอมมารหนึ่งทักถามแบบทีเล่นแต่เอาจริง “เรื่องอะไรผมจะทุบหม้อข้าวตัวเอง รายได้อีกทางที่ผมว่าก็มาจากปันผลหุ้นบริษัทนั่นแหละครับ” ทวีชี้แจงแบบสบายๆไม่หวั่นไหว แต่อีกสามคนที่เหลืออ้าปากค้าง เพราะถ้าทวีซื้อบ้านหลังนี้ได้จากเงินปันผล ก็แสดงว่าทวีต้องถือหุ้นของบริษัทเกมไว้เป็นจำนวนมหาศาล ทวีมองอาการอ้าปากค้างของเพื่อนก็หัวเราะแหะๆ เกาหัวเล็กน้อยก่อนจะชี้แจงเพิ่มเติม “โธ่ ก็ตอนนั้นมันหุ้นละสิบบาทเองนี่ครับ ผมเลยเอาเงินเก็บทั้งหมดมาซื้อ” “อืมม” จอมมารหนึ่งหัวเราะหึๆเมื่อหายตกใจ “มิน่า ถึงได้ปกป้องบริษัทสุดใจขาดดิ้น แล้วนายมาร่วมมือกับพวกเราชิงไข่สีเงินทำไมวะ” ทวียักไหล่ “ก็คุณลอเรนโซอนุญาตแล้วนี่ อีกอย่างผมก็ต้องหาธุรกิจใหม่มาลงทุนบ้าง จะได้กระจายความเสี่ยง ว่าแต่พวกคุณเถอะ หลอกใช้สายลับพวกนั้นไปถึงไหนแล้ว” “หายห่วงน่า แล้วนายล่ะ ส่งคำเตือนไปให้โกเลมน้อยแล้วหรือยัง” จากนั้นพวกเขาก็ล้อมวงปรึกษาหารือถึงวิธีการพาเหล่าลูกมังกรนรกานต์กลับมาในพื้นที่ปกติ สืบหาไข่สีเงิน และหลอกใช้เหล่าสายลับให้ทำความผิดและโดนไล่ออกแทนหากว่าแผนแตกขึ้นมาอย่างฮาเฮ โดยไม่รู้เลยว่า คนที่พวกเขาคิดจะหลอก ก็ใช่ว่าจะงอมืองอเท้าอยู่เฉยๆ ----------------------------------------------- “ผมเจาะเข้าไปในเครื่องของจอมมารสอง พบว่าพวกเขาสำรองข้อมูลไว้ในไข่สีเงิน” พนักงานหน้าเด็กกำลังรายงานไปยังต้นสังกัด “ดูเหมือนพวกเขาจะให้ลูกมังกรนรกานต์เฝ้ารักษาอยู่ ผมจะลองใช้ไอดีของเขาติดต่อกับลูกมังกรพวกนั้น เห็นว่าบริษัทเกมใส่ความเป็นเด็กให้พวกมันจนสมจริง ไม่น่าจะหลอกยากเท่าไร” เขาหยุดฟังอีกฝ่ายครู่หนึ่งก็รับคำ “ครับ ผมจะติดต่อลูกมังกรทันที อะไรนะครับ อ๋อ ไม่มีปัญหาครับ จอมมารติดต่อกับลูกมังกรด้วยการเล่นเกม ผมก็แค่หลอกให้พวกมันเล่นเกมเท่านั้นเอง” “เทียบกับคนอื่นหรือครับ” เขาเงียบไปพักใหญ่ก่อนจะตอบ “มีอีกแค่คนเดียวที่ได้เข้ามาทำงานในส่วนที่มีความสำคัญระดับเดียวกับผม ครับ เป็นประเทศพันธมิตร เคยเจอกันมาสองสามงาน แต่ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมเชื่อว่าผมนำเขามาหลายช่วงตัวแล้ว แม้จะยังไม่รู้ว่าไข่สีเงินอยู่ที่ไหน และผมรู้ว่าจะใช้เขาได้อย่างไร” -------------------------------------------- ในขณะเดียวกัน ที่ห้องทำงานของกีย์ พนักงานกล้ามโตกำลังตรวจสอบข้อมูลอย่างขมักเขม้น “สีทองจริงๆนะ ไม่ได้สีตก แล้วก็ไม่ได้ตกสีด้วย นี่ต้องเป็นรหัสบอกที่ซ่อนโปรแกรมแน่ ไม่มีใครตั้งข้อมูลสัตว์เวทแบบนี้หรอก” เขาเรียกข้อมูลมังกรจำนวนมหาศาลมาเปรียบเทียบกับเจ้าเดรกน้อยเป็นการยืนยัน “อะฮ่า” เขาร้องเมื่อเจอภาพเดรกน้อยกำลังกวาดไข่ทั้งสีเงินและสีทองใส่กระเป๋า “อยู่ที่มันนี่เอง แต่เอ มันอยู่ในพื้นที่ปิดนี่นา ตอนนี้การป้องกันของบริษัทอยู่ในระดับสูงสุดเสียด้วย” เขาเคาะโต๊ะสองสามทีก่อนจะดีดนิ้ว “ระบบมันป้องกันพนักงานเข้าไป แต่ไม่ได้ป้องกันสัตว์เวทออกมานี่นา” หลังจากนั้นเขาก็กลับไปตั้งใจศึกษาเรื่องถิ่นที่อยู่มังกรอย่างเคร่งเครียดอยู่เป็นชั่วโมง “มีทางแล้วโว้ย” เขาร้องออกมาในที่สุด เขาเคาะโต๊ะพูดคนเดียวอีกหน “แต่แผนกนี้ติดต่อสัตว์เวทโดยไม่มีพิรุจไม่ได้ เฮ้อ ต้องแกล้งโง่ไปให้ไอ้หน้าจืดนั่นหลอกใช้อีกแล้วหรือนี่ แต่ก็ดี ไม่ต้องเหนื่อยเอง แถมยังมีแพะพร้อมถ้าเกิดจวนตัวขึ้นมา” ------------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:27:52

ความคิดเห็นที่ 20 ส่วนมังกรน้อยที่กำลังเป็นเป้าหมายก็แอบย่องเข้าห้องพี่งูอย่างเงียบเชียบ มันเหลียวซ้ายแลขวาก่อนจะพุ่งปรู้ดเข้าไปในโล่อคิลิส พอเข้ามาอยู่ในมิติพิเศษมันก็ล้วงเอาขนมออกมาแจกลูกน้องจนทั่วถ้วนก่อนจะสั่งงาน “เดรกน้อยจะเอาของมาเก็บไว้นะ พวกเจ้าต้องช่วยกันเฝ้าอย่าให้ใครมาเอาไปล่ะ” “วี่” มังกรทองตัวเท่าฝ่ามือนับร้อยร้องอย่างพร้อมเพรียงกัน เดรกน้อยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะล้วงไข่สีเงินออกมาโชว์ “เจ้า เจ้า เจ้า แล้วก็เจ้า ลองแปลงร่างเป็นไข่ใบนี้สิ” เงาวิญญาณทำตามคำสั่งจนเดรกน้อยมีไข่สีเงินเด้งดึ๋งๆอยู่ตรงหน้าสี่ฟอง มันหัวเราะคิกๆก่อนจะออกคำสั่งเพิ่ม “ถ้ามีใครมาขโมยไข่ อย่าลืมแปลงเป็นไข่หลอกพวกมันด้วยล่ะ” “วี่” ไข่สีเงินร้องรับคำสั่งทั้งๆที่ไม่มีปาก เงาวิญญาณที่เหลือทั้งหมดแปลงร่างเป็นไข่เด้งขึ้นเด้งลงไปทั่ว เดรกน้อยยิ้มกว้างกว่าเดิมแล้วถาม “แล้วถ้ามีขโมยมา ต้องทำยังไง” “วี่” ไข่สีเงินแต่ละใบมีไอดำลอยออกมา พวกมันเริ่มสาธิตการใช้คำสาปหลากประเภทจนบรรยากาศมืดมัวไปหมด “ดีมาก” เดรกน้อยตบมือแปะๆ “แต่ตอนนี้เรามาเล่นกันก่อนเถอะ” ว่าแล้วเจ้าเดรกน้อยก็เอาไข่สีเงินของจริงตั้งพื้นแล้วจัดการเตะโด่งส่งไปให้ลูกน้องเล่นลิงชิงบอลกันอย่างสนุกสนาน “ชิ เจ้าจอมมารปลอม คิดจะมาแย่งของเล่นเดรกน้อยเหยอ พวกแกจะไม่เหลือแม้แต่กระดูก” ---------------------------------------------- การเปลี่ยนแปลงอย่างที่สอง เกิดในจุดที่ผู้เล่นไม่รู้ว่ามีอยู่ ที่คฤหาสน์หลังเล็กๆที่ขอบประตูนรก “ท่านลุง เจ้าแดงนี่จะฟื้นเมื่อไหร่ ข้าอยากจะเล่นต่อ” พายุหมุนสูงประมาณหนึ่งเมตรก้มมองเจ้ายักษ์แดงที่นอนกองอยู่บนแท่นอย่างสนใจ แต่เจ้ายักษ์แดงกลับแกล้งสลบต่อไม่ยอมให้ใครรู้ว่าฟื้น ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ภูตและมารผลัดกันอัดพลังเวทให้มันกินทุกวัน มันไม่ทรมานเหมือนเมื่อตอนที่โดนครั้งแรก เพราะตอนนี้ ภูตและมารไม่จำเป็นต้องเปิดประตูนรก พวกเขาจึงใส่พลังให้เจ้ายักษ์เท่าที่มันพอจะรับไหวแล้วก็หยุด แต่ว่าในกลุ่มภูตและมาร มีเด็กไม่รู้จักโตอยู่ตัวหนึ่ง ทุกครั้งที่มันตื่นจากการจำศีลเป็นต้องมาลากมันไปทดสอบพลัง และทุกครั้ง มันก็โดนทุบจนเดี้ยงไปทุกที “เฮ้ย อย่าใจร้อน คราวก่อนมันลืมตาไปแป๊บเดียว เจ้าก็เล่นเสียจนมันสลบต่อไปทีหนึ่งแล้ว ยังไม่เข็ดอีกรึ เล่นแรงแบบนี้ใครจะเล่นกับเจ้าไหวฮึ ดูสิเนี่ย ตอนนี้มันเตี้ยลงไปตั้งเยอะ” มารธาตุดินที่อยู่ในร่างชายวัยกลางคนปรามพายุน้อยทันที แม้จะไม่จริงจังนัก “เตี้ยที่ไหน ก็สูงเท่าๆกับข้าแหละ” พายุน้อยชักจะงอน ทำลืมไปง่ายๆว่าไอ้ตัวที่เคยสูงห้าเมตรจะย่ำแย่แค่ไหนเมื่อถูกทุบจนเหลือตัวสูงแค่เมตรเดียว “มาอยู่กันที่นี่เอง พวกข้าตามหาอยู่ตั้งนาน” บลูเฟลมพุ่งเข้ามาในห้องตามด้วยภูตและมารที่เหลือทั้งกลุ่มจนครบเก้าตัว “มีอะไร” มารธาตุดินถาม “ข่าวใหญ่ ไข่มังกรนรกานต์ฟักแล้ว ได้ลูกมังกรมาสามตัว” บลูเฟลมตอบทันที ภูตและมารที่เหลือเงียบกันไปหมด พวกเขาทั้งสิบมีหน้าที่รับมือมังกรนรกานต์ตัวเดียวเท่านั้น แต่นี่กลับมีเพิ่มอีกสาม แล้วพวกเขาจะทำกันอย่างไร “ยังมีที่เด็ดกว่านั้น” มารน้ำแข็งทำลายความเงียบขึ้นมา “อะไร” เจ้าของห้องคนเดิมถาม “ยายลูซี่ ส่งลูกเข้าโรงเรียนให้ไปเรียนวิชากับคนอื่น” มารน้ำแข็งเรียกแม่มังกรด้วยชื่อเล่น “อะไรนะ” นอกจากบลูเฟลมที่รู้เรื่องมาก่อนแล้ว ภูตและมารที่เหลือต่างร้องเสียงหลง ใครหรือที่เก่งกาจขนาดมังกรนรกานต์ยอมส่งลูกไปเรียนวิชาด้วย “งั้นข้าจะไปโรงเรียนบ้าง” พายุน้อยประกาศ มันไม่ยอมหรอก เรื่องอะไรจะปล่อยให้ลูกมังกรนรกานต์ได้เรียนอยู่ฝ่ายเดียว “แกรู้ไหมว่า โรงเรียนของใคร” มารธาตุดินถามเสียงเรียบ “ของนักบวชจอมเวชที่ไปไหนมาไหนกับหัวหน้ากิลด์ที่ครองเมืองไฟร์ดราโก้” บลูเฟลมตอบ และออกความเห็นเพิ่ม “หมอนั่นฝีมือไม่เท่าไร แต่เจ้าเล่ห์เหลือทน ที่ให้ไปเรียนอาจเรียนเรื่องนี้ก็ได้นะ” พี่ยักษ์ที่แกล้งสลบอยู่ถึงกับลืมตัวพึมพำออกมาเบาๆ “นายท่านทำอะไรอีกแล้วเนี่ย” “ก็น่าจะส่งใครสักคนไปสืบข่าวอยู่เหมือนกัน แต่จะแน่ใจได้อย่างไรว่า พายุน้อยจะปลอดภัย” มารแห่งความมืดขัดขึ้นมา “ข้าจะพาเจ้านี่ไปด้วย” พายุน้อยปราดไปดึงตัวเจ้ายักษ์แดงขึ้นมาจากเตียง “นักบวชจอมเวชรับข้าเข้าโรงเรียนแน่ถ้าข้าพาเจ้าแดงนี่ไปคืน แล้วก็ไม่มีใครจำข้าได้ด้วย เพราะข้าจะไปในร่างนี้” พูดจบมันก็เปลี่ยนร่างตัวเองเป็นเด็กหญิงอายุราวๆเจ็ดแปดขวบ “ไม่ได้” ภูตธาตุน้ำค้านทันที เจ้าพายุน้อยทำหน้ามุ่ยเตรียมจะอาละวาดแล้ว ถ้านางไม่พูดต่อได้ทันเวลา “ข้าไม่เคยเห็นเด็กอายุน้อยแบบนี้อยู่ในเมือง เจ้าต้องเพิ่มอายุอีกหน่อย” พอพูดจบ พายุน้อยแปลงร่างกลายเป็นสาวรุ่นอายุประมาณสิบห้าสิบหกในทันที มารน้ำแข็งมองเด็กสาวที่ยืนยิ้มอยู่ตรงหน้ากับเจ้ายักษ์แดงที่ยังแกล้งนั่งกองสลบไสลอยู่ข้างๆสลับกันไปมา “เจ้าน่ารักขนาดนี้ ขืนต้องจูงโกเลมหน้าตาน่ากลัวไปหานักบวชจอมเวชคงดูไม่ดีเท่าไรงั้นข้าจะเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาให้มันสักนิดก็แล้วกัน” “ไชโย งั้นข้าขอแบบที่คล้ายๆตุ๊กตาดินปั้นนะ ข้าชอบ” พอพายุน้อยระบุแบบ เจ้ายักษ์แดงก็เลิกแกล้งสลบ ลุกขึ้นวิ่งหนีไปรอบห้อง “ไม่เอา ข้าไม่อยากเป็นตุ๊กตาตัวกลมๆ ให้โกเลมน้อยเป็นตัวเดียวก็พอแล้ว” มันตะโกนร้องลั่น ภูตและมารที่เหลือต่างก็ส่ายหน้าในความซุกซนของพายุน้อย แต่ก็ไม่มีใครช่วยยักษ์แดง เพราะทุกตนต่างก็อยากรู้ทั้งนั้นว่ายักษ์แดงจะเริ่มใช้พลังเวทที่ตัวเองใส่เข้าไปให้ได้แล้วหรือยัง และถ้าได้จะใช้ได้ดีสักแค่ไหน เจ้ายักษ์แดงหนีได้ไม่ถึงนาที ก็ต้องกลายมาเป็นดินปั้นให้พายุน้อยเล่น “ข้าจะเอาแก้มยุ้ยๆ ตาโตๆ” เธอสั่งให้มารน้ำแข็งปั้นให้ราวกับกำลังออร์เดอร์ตุ๊กตาดินปั้นของจริง ------------------------------------------ การเปลี่ยนแปลงที่สามคือการเปลี่ยนแปลงที่ทุกคนคาดหวัง การตื่นของเหล่าเจ้าหญิงและเจ้าชายนิทรา ณ กรุงโตเกียว ลุงบรรณารักษ์นั่งทานอาหารเช้าพร้อมกับศาสตราจารย์มาคาเบะ หลังจากที่ได้รหัสจากไข่มังกรนรกานต์สีขาวแล้ว พวกเขาก็เชื่อมต่อคนไข้ที่หลับไม่ตื่นเข้ากับเซิร์ฟเวอร์พิเศษ ใช้รหัสที่ได้มาปลุกพวกเข้าให้ตื่นในเกมก่อนที่ล็อกออฟพาพวกเขาออกมา “ผลเป็นอย่างไรบ้างครับ” ลุงบรรณารักษ์ถามอย่างใจร้อน เขาไม่รอให้พนักงานเสริฟกาแฟเดินออกไปด้วยซ้ำ “เมื่อคืนพวกเขาตื่นขึ้นมาช่วงสั้นๆแล้วก็หลับต่อ คลื่นสมองที่วัดได้ก็กลับคืนมาอยู่ในภาวะปกติแล้ว น้ำหอมกับเคนจิดูจะฟื้นตัวเร็วกว่าคนอื่น แต่ก็ต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่เลยทีเดียวล่ะกว่าที่จะลุกมาทำอะไรๆได้เหมือนเดิม” ลุงบรรณารักษ์พยักหน้า การที่นอนไปเป็นปีแบบนี้ กล้ามเนื้อย่อมอ่อนแรงไปบ้างเป็นธรรมดา คงต้องทำกายภาพอีกสักพักดังที่ศาสตราจารย์บอก “แค่พวกเขาฟื้นขึ้นมาผมก็พอใจมากแล้วครับ” “แล้วทางบริษัทเกมเป็นอย่างไรบ้างล่ะคุณ” มาคาเบะเปลี่ยนเรื่อง “ก็มีการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย ทุกคนกลับเข้ามาเล่นเกมได้เหมือนเดิมแล้ว ตอนนี้ก็คงจะปรับตัวกันสักพัก อีกเดี๋ยวก็คงหันไปเตรียมตัวทำสงครามใหญ่ประจำปีกันแล้วล่ะครับ” “เปลี่ยนแปลงแค่นิดหน่อยเองหรือครับ ผมเห็นข่าวเกม GWL คึกคักมากเลยนะครับ” มาคาเบะหันไปทางจอทีวีของห้องอาหาร ขณะนี้แม้แต่ทีวีช่องปกติก็ยังต้องแบ่งเวลามารายงานสถานการณ์ในเกมให้โลกรู้ “อ๋อ ที่เปลี่ยนแปลงมากหน่อยก็กิลด์อัศวินมังกรไฟของคุณมิคาเอลนั่นแหละครับ”  เหมือนคนตัดต่อจะรู้ใจ พอลุงบรรณารักษ์พูดถึงกิลด์อัศวินฯ ภาพข่าวก็ตัดไปที่กิลด์อัศวิน “หลังจากไฟร์ดราโก้ถูกทำลายราบเป็นหน้ากลอง บริษัทเกมก็ขอกันพื้นที่นี้ไว้เป็นพื้นที่พิเศษเพื่อตรวจสอบหาร่องรอยการแฮกระบบ ไม่อนุญาตให้ผู้เล่นคนใดผ่านเข้าไปได้อีก” เสียงผู้สื่อข่าวรายงานแทรกเข้ามา “แล้วกิลด์ของคุณมิคาเอลล่ะครับ” มาคาเบะชวนสนทนาต่อ “ก็ยุบกิลด์นี้ไปอย่างถาวรแล้วละครับ” “น่าเสียดายนะ” มาคาเบะวางถ้วยกาแฟก่อนจะแสดงความเห็นต่อ “แต่ก็ไม่แปลก ได้ยินว่าเขากำลังจะแต่งงานอยู่แล้วนี่ จะเอาเวลาที่ไหนมาเล่นเกม” --------------------------------------------------- แต่ภายในเกม “ผมจัดการแบ่งทรัพย์สินให้กับสมาชิกกิลด์ที่ไม่ใช่พนักงานของเราเรียบร้อยแล้วครับ” นิคกี้รายงานทันทีที่มิคาเอลเข้าเกม เจ้านายหนุ่มพยักหน้า “แล้วคนที่รับจ้างเข้ากิลด์มาทำงานล่ะ” “ส่วนใหญ่ก็รับเงินชดเชยไปครับ ที่อยากทำงานต่อคุณลอเรนโซก็รับไว้หมดแล้ว” “หือ” มิคาเอลหันขวับมาทันที พ่อของเขาไม่ควรจะมายุ่งเกี่ยวกับเกมในลักษณะนี้นี่นา “ก็เอาไว้รับมือพวกที่เข้ามาใหม่ไงครับ” นิคกี้พูดเท่านี้ มิคาเอลก็ส่ายหน้า สองสามวันที่ผ่านมา พวกเขาก็ยุ่งกับการคัดกรองพวกที่แฝงตัวมาทำงานในบริษัทจนหัวปั่นแล้ว “นี่เข้ามาในเกมกันด้วยหรือ” มิคาเอลบ่นมากกว่าจะถามจริงจัง นิคกี้จึงรายงานต่อไปโดยไม่ตอบคำถาม “คนที่ทำงานต่อ คุณลอเรนโซสั่งให้แฝงตัวสืบข่าวเป็นหลัก พอคุณหมวยทราบก็เลยเสนอให้พวกเขาจะใช้ร้านค้าของคุณวินเป็นจุดติดต่อและฐานส่งกำลังสนับสนุนครับ” มิคาเอลพยักหน้า ยังไงก็ยังต้องส่งคนมากันไม่ให้พวกสายลับทำอะไรเกินเลยจนผู้เล่นปกติเดือดร้อนสิน่า เห็นทีเขาคงไม่มีทางถอนตัวได้จากเกมนี้อย่างถาวรเสียแล้ว ------------------------------------------- ที่ห้องอาหารในกรุงโตเกียว ผู้สื่อข่าวยังคงรายงานเรื่องราวในเกมต่อไป “กิลด์ขุมทรัพย์แม้จะแทบไม่ได้รับความเสียหายจากการทำเควสร่วมกับอีกสี่กิลด์ที่เหลือเลย แต่ทว่า ข่าวที่ออกจากปากลูกนกฟีนิกส์เพียงไม่กี่คำเมื่อคืนนี้ทำให้เกิดสมาชิกกิลด์รวมตัวกันไล่ตะขอกรงเล็บเหยี่ยว หัวหน้ากิลด์ฯและเพื่อนอีกสองคนออกจากกิลด์ และขณะนี้โจรสลัดทั้งสามก็หายสาบสูญไป” “หืมม กิลด์นี้คงจะเก่งสินะ ถึงไม่ได้รับความเสียหาย” มาคาเบะยังคงชวนคุยไปเรื่อยๆ ลุงบรรณารักษ์พยักหน้า “ครับ” “แต่น่าเสียดายนะ คนที่โดนไล่ออกนั่นคงจะเสียใจมากเลยทีเดียวที่ถูกเพื่อนหักหลัง” มาคาเบะมองรูปพี่เหยี่ยวบนจอทีวี เขานิ่งฟังนักข่าวรายงานข่าวปล่อยจากลูกเจี๊ยบน้อยเรื่องการวางแผนลดระดับบุคคลสำคัญในกิลด์อื่นของพี่เหยี่ยวและปฏิกริยาของแฟนคลับเฮเดสและอะโฟร์ไดท์ที่ตอนนี้หันไปสามัคคีกันตามล่าพี่เหยี่ยวแทนด้วยความสนใจ “แต่เขาคงทำอะไรร้ายๆมาเยอะเหมือนกันนะ คนทั้งเกมถึงได้เกลียดเขานัก” “ไม่หรอกครับ” ลุงบรรณารักษ์แย้งยิ้มๆ “ผมว่า คนกว่าครึ่งเกมจะรอให้สามโจรสลัดกลับมาสร้างสีสันอย่างใจจดจ่อเลยล่ะครับ” -------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:28:38

ความคิดเห็นที่ 21 ในเกม เจ้าลูกเจี๊ยบน้อยนั่งกินติ่มซำอย่างมีความสุขในห้องอาหารสุดหรูประจำเมืองอินเดียโลนา มันหลับตาพริ้มก่อนจะกลืนขนมจีบกุ้งที่ปรุงโดยเชฟมือหนึ่งลงคอไปอย่างสุขใจ พอลืมตาปุ้บ มันก็หันไปขอบคุณเจ้ามือตามประสาเด็กดีมีมารยาท “ขอบคุณค่ะ ลุงเหยี่ยว เจี๊ยบน้อยนึกว่า ลุงเหยี่ยวจะดุเจี๊ยบน้อยเสียอีก ที่เจี๊ยบน้อยเล่าว่าลุงเหยี่ยวมีแผนชั่วออกทีวี แต่ลุงเหยี่ยวนี่ใจดีจริงๆ นอกจากไม่โกรธแล้วยังพาเจี๊ยบน้อยมาเลี้ยงขนมอีก” “กินไปเลย ไม่ต้องเกรงใจ ลุงเหยี่ยวเขาฉลองที่โดนไล่ออกจากกิลด์น่ะ” พี่อีกาเลื่อนขนมฮะเก๋าจานใหม่ให้ลูกเจี๊ยบน้อย ซึ่งมันก็ฉลองศรัทธาด้วยการส่งเข้าปากอย่างไม่รอรี ทันทีที่บริษัทเปิดให้เล่นเกมตามปกติ ธาริณีก็ทำสกู้ปพิเศษออกฉาย และแน่นอน เจี๊ยบน้อยย่อมได้รับเชิญไปออกรายการ และมันก็เล่าข้อสันนิษฐานของหมาป่าขนเหล็กออกไปจนหมดไส้หมดพุง ผลก็คือ นอกจากแฟนคลับเฮเดสและอะโฟร์ไดท์จะเลิกตีกันเอง หันมาตามล่าพี่เหยี่ยวแทนแล้ว เขายังกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์คบไม่ได้สำหรับคนทั้งเกมในทันใด กิลด์ขุมทรัพย์ที่สมาชิกส่วนใหญ่หารายได้จากการค้าขายก็เลยพลอยถูกรังเกียจและได้รับผลกระทบไปด้วย สุดท้าย พวกเขาจึงต้องตัดสินใจลงมติปลดหัวหน้ากิลด์ ซึ่งพี่เหยี่ยวก็รับมติด้วยอาการดีใจจนน้ำตาไหล พี่อีกากับพี่หมีก็ถือโอกาสลาออกตามมาด้วย จะได้เป็นโจรสลัดผีไม่มีญาติกันอย่างเต็มตัวสักที “เอาปลาหิมะนึ่งซีอิ้วจานนี้ไปกิน แล้วช่วยเปลี่ยนคำเรียกหาจากลุงเป็นพี่เสียทีนะ” พี่เหยี่ยวส่งอาหารอย่างที่สามไปให้ แต่คราวนี้เจ้าเจี๊ยบน้อยไม่รับ “ไม่ได้หรอก ลุงเหยี่ยวต้องเป็นลุงเหยี่ยวจิ คุณคูบอกให้เรียกลุง ลุงก็ต้องเป็นลุง เข้าใจไหม” ลูกเจี๊ยบน้อยชี้แจงเหตุผลหน้าซื่อตาใส จนพี่อีกาเก๊กหลุดหัวเราะจนทุบโต๊ะปังๆ “ไอ้เหยี่ยวเอ๊ย ทำใจเถอะ อย่างไรแกก็ต้องเป็นลุงไปจนตาย ใช่ไหมเจี๊ยบน้อย” พี่หมีที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้หันไปพยักเพยิดกับเจี๊ยบน้อยแล้วก็เริ่มกินอาหารทันที “ไอ้หมี” พี่เหยี่ยวกับพี่อีกาเรียกพี่หมีเสียงดังลั่นห้อง “ทำไมฟะ” พี่หมีถือตะเกียบค้าง หันมาถาม “แกมาได้ไง ไหนว่าไปรายงานตัวกลับเข้าทำงานแล้วไง” พี่เหยี่ยวถามทันที “ก็นี่ไงงาน” พี่หมีทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “หมายความว่าไงฟะ” พี่อีกาลากเก้าอี้มานั่งใกล้ๆ “ก็ใครๆก็ส่งสายเข้ามาทั้งนั้น ข้าก็เลยได้รับคำสั่งให้มาจับตาดู” พูดเพียงเท่านี้ พี่เหยี่ยวกับพี่อีกาก็พยักหน้า การปิดข่าวอย่างพร้อมเพรียงจากทุกรัฐบาลทำให้เดาได้ไม่ยากว่าตอนนี้พวกเขาคงส่งคนของตัวเองมาแฝงตัวในเกมแน่ นายใหญ่ของพี่หมีก็เลยต้องให้พี่หมีทำงานอยู่ในเกมต่อไปเหมือนกัน “แล้วแปดม้าล่ะ” พี่เหยี่ยวถามถึงลูกเรือชั้นดีทันที “กำลังมา” คำตอบพี่หมีมาพร้อมเสียงเคาะประตู แต่เมื่อเปิดออกมากลับกลายเป็นฉลามขาวและหีบสมบัติ “มาทำไมท่านหัวหน้ากิลด์” พี่หมีถามพี่ชายจอมงกระดับขายน้องกินได้อย่างประหลาดใจ “หัวหน่งหัวหน้าอะไรกัน ลาออกมาแล้ว” ฉลามขาวเดินอาดๆมาร่วมโต๊ะ ดึงจานดึงตะเกียบเริ่มต้นกินไม่เกรงใจใคร “หมายความว่าไง” ดูเหมือนว่าวันนี้พี่อีกาจะต้องถามประโยคนี้ซ้ำๆหลายหน “จะหมายความว่าไง ก็หมายความว่า ความเพียรพยายามในการปล่อยข่าวว่า ข้าขายได้กระทั่งน้อง มันเห็นผลแล้วไง จำได้ป่าวคราวนั้นน่ะ” พี่ฉลามหันไปถามพี่หมีถึงเมื่อคราวที่เขาขายข่าวให้กิลด์แมงมุม “หัวหน้าเขาแอบปล่อยข่าวมานานแล้ว พอคราวนี้คุณเหยี่ยวโดนไล่ออก แล้วพวกนั้นจะให้หัวหน้าเป็นหัวหน้ากิลด์ต่อ...” หีบสมบัติพูดไม่ทันจบ ฉลามข่าวก็พูดแทรก “ข้าก็ไปปล่อยข่าวซ้ำ แล้วให้พวกพ่อค้าที่สนิทๆกันแกล้งบอกว่าข้าไว้ใจไม่ได้ ฉะนั้นไม่เลิกแบนกิลด์เรา พอข่าวลือได้ที่ ข้าก็ทำเป็นเสียสละลาออกตามเอ็งมาไงล่ะ” พี่หมีพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะถามต่ออย่างรู้ทัน “แล้วมาที่นี่ก็กะจะร่วมกลุ่มสินะ” “ชัวร์ เล่นบนบกนานแล้ว ขอลงน้ำบ้างดิ” ฉลามขาวตอบเสียงดัง “เอาความจริง” พี่หมีวางตะเกียบหันไปคาดคั้นเอาคำตอบ แต่ฉลามขาวไม่ยอมพูดก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียว พอหัวหน้าไม่ตอบ พี่เหยี่ยวก็เอาดาบพาดคอลูกน้องแทน “ยอมแล้วจ๊ะ” หีบสมบัติยกสองมือยอมแพ้ “ว่ามา” พี่เหยี่ยวถามเสียงเหี้ยม “คือว่า กรรมการกิลด์เขาเห็นว่าพี่เหยี่ยวสนิทกับพ่อค้าตลาดมืด แล้วยังเป็นโจรสลัดด้วย ก็เลยส่งพวกเรามาเชื่อมสัมพันธไมตรีเอาไว้ จะได้ จะได้..” “ถ้าคิดจะเป็นโจรก็ต้องมีที่ปล่อยของ แกจะสงสัยอะไรนักหนา ฮึ” พี่ฉลามทนรำคาญไม่ไหว “สรุปว่ามาเป็นตัวแทนการค้าด้านมืดให้กิลด์” พี่หมีถาม “เออ” ฉลามขาวตอบสั้นๆ “งั้นก็แล้วไป” พี่เหยี่ยวเก็บดาบ “แล้วเรืออยู่ไหน จะไปขึ้นเรือเมื่อไร” ฉลามขาวถามต่อทันที “เรือยังต่อไม่เสร็จ” พี่หมีเป็นคนตอบพี่ชายเอง “แล้วก็ พี่ก็กลับไปเป็นหัวหน้ากิลด์ต่อด้วย มีของจะขายเมื่อไร จะติดต่อไปเอง” “เฮ้ย” ฉลามขาวร้องลั่น “ไม่เฮ้ย” พี่หมีบอกอย่างใจเย็น “เพราะถ้าไม่กลับ แผนการของพี่รั่วแน่ ใช่ไหมเจี๊ยบน้อย” “หือ จะให้เจี๊ยบน้อยเล่าเหรอ ได้เจี๊ยบน้อยอยากเล่า เจี๊ยบน้อยจำได้หมดเลย” เจ้าเจี๊ยบน้อยรับอาสาตาใส ออกรายการเล่าเรื่องทีไร ได้ของกินเพียบทุกที อย่างนี้จะไม่เล่าก็ไม่ได้แล้ว “เฮ้ย เล่าอะไรมีอะไรให้เล่าที่ไหน” ฉลามขาวแย้งเสียงลั่น “มีให้เล่าตั้งเยอะ” เจี๊ยบน้อยรีบเถียง และเรียบเรียงคำพูดบอกให้รู้ว่ามันจำอะไรได้บ้าง “เจี๊ยบน้อยจำได้นะว่า มีสาย สาย อะไรสักอย่างมาเพียบ มาหาพี่หมี แล้วลุงหลามก็ไว้ใจไม่ได้ กิลด์ขุมทรัพย์ส่งลุงหลามมาเป็นโจร แล้วก็ยังจะค้าขายด้านมืดอีก เอ๋ แล้วอย่างนี้ เจี๊ยบน้อยต้องบอกป่าวว่า พวกนี้วางแผนชั่วกันทั้งกิลด์เลย ....” ยิ่งเจ้าลูกเจี๊ยบแจกแจงว่ามันได้ยินอะไรไปบ้างจะมั่วให้เสียหายได้แค่ไหน ฉลามขาวก็หน้าเหี่ยวลงไปเท่านั้น “นี่ต้องกลับไปเป็นหัวหน้ากิลด์จริงๆหรือเนี่ย” เขาบ่นอย่างอ่อนแรง “ใช่แล้ว ท่านหัวหน้า แล้วก็จำไว้ด้วยนะว่า โจรสลัดผีไม่มีญาติ ไม่สังกัดกิลด์ไหนทั้งนั้น กลับไปบอกกรรมการบริหารด้วยว่า ไอ้ที่หวังว่าจะตีขลุม ส่งคนมาคุมน่ะ ลืมไปได้เลย” พี่เหยี่ยวยื่นหน้าไปย้ำ พี่ฉลามหันไปมองน้องชายเพื่อจะขอความช่วยเหลือ พี่หมีก็ดีใจหาย หันมาถามพี่ชายหน้าตาเฉย “พี่รู้ไหมว่า เรือของพวกเราชื่ออะไร” “ผีไม่มีญาติ” พี่ฉลามตอบทันที พี่หมีพยักหน้า “ใช่ ไม่มีญาติ ไม่มีพี่ ไม่มีน้อง ส่วนกิลด์นั่น เราก็เหมือนสมาชิกคนอื่นๆนั่นแหละ มีประโยชน์เมื่อไรจะกลับไปเข้าร่วม โอเค” ------------------------------------------------------------------ ที่นอกเกม ผู้สื่อข่าวยังคงรายงานไม่จบ “กิลด์ต่อไป คือกิลด์ที่เสียหายที่สุด ข่าวที่ออกมาระบุว่าประธานบริษัทเกมส่งคนแฝงตัวมาในกิลด์นี้มากมาย ผู้นำสองในสามก็ถูกซื้อตัว หลังจากที่ถูกจับได้ สมาชิกระดับสูงของกิลด์ถูกตำรวจจับไปกว่าแปดสิบเปอร์เซนต์ พวกเขากลายเป็นกิลด์ขนาดกลางที่อ่อนแอกว่ากิลด์ขนาดเล็กบางกิลด์ด้วยซ้ำ มิหนำซ้ำ พี่ใหญ่พยัคฆ์ เสาหลักของกิลด์ยังต้องประกาศเลิกเล่นเพราะปัญหาสุขภาพ” “น่าเสียดายนะครับ” มาคาเบะมองรูปพี่ใหญ่พยัคฆ์ก่อนจะพึมพำออกมาเบาๆ “ครับ” ลุงบรรณารักษ์เสไปยกกาแฟขึ้นมาจิบ พวกเขารู้เรื่อง อีวาน จาง มาไม่น้อย แต่ก็ไม่มากพอที่จะวิจารณ์อะไรต่อ “เขาจะทำอย่างไรต่อไปนะ” มาคาเบะถามขึ้นลอยๆ แต่ลุงบรรณารักษ์กลับมีคำตอบให้ “ได้ยินว่าลูกน้องของพ่อหลายคนทรยศ ฉ้อโกงเอากิจการหลายส่วนไปครอบครอง” “งั้นก็แย่น่ะสิ” “ไม่หรอกครับ การลงมือของคนพวกนั้นมันเกิดขึ้นเร็วเกินไป คุณลอเรนโซสงสัยว่าเขาอาจจะเป็นคนเร่งให้มันเกิดขึ้นเองด้วยซ้ำ” “หือ ทำไมล่ะ” “สีดำจะได้ถูกแยกออกจากสีเทาไงครับ” มาคาเบะนิ่งไป เรื่องพวกนี้ บางทีเขาก็ตามไม่ทันเอาเสียเลย “เขาจะไม่เดินตามรอยพ่อสินะ” “ก็คงเป็นอย่างนั้น” ลุงบรรณารักษ์พยักหน้า หลังจากเงียบไปอีกพักใหญ่ มาคาเบะก็พูดขึ้นมา “แต่ก็คงลำบากแย่” “ไม่หรอกครับ คุณลอเรนโซให้การสนับสนุนอยู่ ถึงเงินหมุนเวียนที่เคยได้จากงานด้านมืดจะหายไป แต่อีกไม่นาน เขาก็จะยืนได้ด้วยตัวเองแล้วล่ะครับ” “หือ” มาคาเบะหลุดปากด้วยความแปลกใจ “เขายอมรับความช่วยเหลือจากคนที่เป็นเจ้าของสิ่งที่ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเขาไปอย่างนั้นหรือ” “เขารับความช่วยเหลือจากน้องสาวที่เข้าใจในตัวเขาางหากล่ะครับ” ลุงบรรณารักษ์แก้ให้ มาคาเบะหยุดคิดไปครู่หนึ่งก็พยักหน้า “คุณมายาวดีสินะ” “ครับ” ลุงบรรรณารักษ์รับคำ เขานิ่งคิดถึงภาพบันทึกเหตุการณ์ในเกมที่ทวีส่งมาให้เขาดูเมื่อเช้านี้ ------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:29:23

ความคิดเห็นที่ 22 ห้องหัวหน้ากิลด์พยัคฆ์สามเศียร “พี่ใหญ่ พี่ไม่จำเป็นต้องเล่าให้ผมฟังก็ได้” มังกรขาวท้วงเสียงอ่อน สิ่งที่พี่ใหญ่เล่าให้ฟังมันเหลือเชื่อ  ข่าวในโลกจริงและเกมตลอดสามวันที่ผ่านมาก็ไม่มีส่วนไหนที่จะโยงพี่ใหญ่กับคดีร้ายแรงได้ แล้วพี่ใหญ่มาเล่าให้เขาฟังทำไม “จำเป็นสิ คนที่จะขึ้นเป็นหัวหน้ากิลด์คนต่อไปจะต้องรู้ว่ากิลด์เราเสื่อมโทรมลงไปเพราะอะไร จะได้ไม่พลาดทำความผิดเป็นครั้งที่สอง” พี่ใหญ่ตบไหล่มังกรขาวเบาๆ “หัวหน้ากิลด์” มังกรขาวทวนถามด้วยความงุนงง พี่ใหญ่พยักหน้า “พี่ใหญ่ประกาศลาออกแล้ว และพี่น้องทั้งหมดต้องการนาย” “พี่ใหญ่ครับ ผมไม่มีความสามารถขนาดนั้นหรอกครับ...” มังกรขาวพูดไม่ออก จะให้เขาพูดอย่างไรว่าเขายังอ่อนหัดนัก อ่อนหัดเกินกว่าจะรับภาระทั้งหมดไว้บนบ่าด้วยตัวคนเดียวเหมือนพี่ใหญ่ “มังกรขาว นายได้ดูภาพตัวเองนำคนเข้าปะทะมารประจำเทเลพอร์ทหรือเปล่า” พี่ใหญ่บีบไหล่มังกรขาว “ความจริงใจ และความกล้าหาญที่นายแสดงออกมาให้เห็นมันมากพอที่จะทำให้พี่น้องทุ่มเทให้ทั้งกายและใจแล้ว เพียงเท่านี้ นายจะนำพวกเราไปข้างหน้าได้อย่างแน่นอน พี่ใหญ่ขออย่างเดียว อย่าลืมอุดมการณ์ของเราเมื่อตอนตั้งกิลด์ว่าเราสร้างกิลด์เพื่อพี่น้องทุกคน” พูดถึงตรงนี้พี่ใหญ่ก็เงียบไปครู่ใหญ่ “หึๆ” เขาส่ายหน้าช้าๆตำหนิตัวเอง “ช่างพูดได้ไม่อายปาก ตัวเองเป็นคนทรยศอันดับหนึ่งแท้ๆ แต่กลับกล้าสั่งสอนคนอื่น” พี่ใหญ่เดินไปยืนเหม่อที่ข้างหน้าต่าง มือซ้ายลูบหัวเข็มขัดที่เป็นหัวงูอย่างช้าๆ “พี่ใหญ่ไม่ใช่คนทรยศหรอกค่ะ” พี่ใหญ่สะดุ้งสุดตัว หันกลับมาทันทีเมื่อเสียงอาหมวยแทรกเข้ามาอย่างไม่คาดฝัน “คุณมายาวดี” พี่ใหญ่เรียกชื่ออาหมวยอย่างเป็นงานเป็นการ เขาหันไปพยักหน้าทักทายมิคาเอลที่ยืนเยื้องไปทางด้านหลังอาหมวยเป็นการทักทาย “เรียกหมวยเหมือนเดิมเถิดค่ะพี่ใหญ่” อาหมวยบอกเสียงอ่อน “คนอื่นอาจจะไม่เข้าใจว่าทำไม พี่ใหญ่จึงยอมเสียสละครอบบ้าเพื่อคุณเบนนี่ แต่หมวยเคยอยู่ ณ จุดนั้น จุดที่ต้องเลือกระหว่างสิ่งสำคัญในเกมกับ..” เธอหันไปมองมิคาเอลก่อนจะพูดต่อ “คนสำคัญในชีวิตจริง” มิคาเอลก้าวเข้ามายืนเคียงข้างเธอ เขาไม่พูดอะไร เพียงแต่บีบมือกระชับเป็นการให้กำลังใจเท่านั้น อาหมวยยิ้มให้แล้วหันไปพูดกับพี่ใหญ่ต่อ “สำหรับหมวย หมวยโชคดีที่สุดท้ายแล้วหมวยไม่ต้องเลือก และหมวยเชื่อว่า ถ้าพี่ใหญ่ต้องเลือกอีกครั้ง พี่ใหญ่ก็คงต้องเลือกเหมือนเดิม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรู้ว่า ที่คุณเบนนี่ยังมีชีวิตอยู่จนถึงวันนี้ก็เพราะเขามีลูกแก้วตางูที่ได้จากครอบบ้าไว้ป้องกันพิษ เพราะป้องกันพิษได้ ผลรวมของการโจมตีจึงยังไปไม่ถึงก้านสมอง พี่ใหญ่เสียสละเอไอหนึ่งตัวเพื่อช่วยชีวิตคนจริงๆคนหนึ่งนะคะ อย่าพูดให้ร้ายตัวเองแบบนี้เลย” “ขอบใจ” พี่ใหญ่ยิ้มที่มุมปาก “แต่หากมีโอกาสเลือกอีกครั้ง พี่ใหญ่คงเลือกที่จะสืบหาความจริงมากกว่านี้ หากรู้ความจริงแต่ต้น...” “คุณก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี” มิคาเอลพูดแทรกเข้ามา พี่ใหญ่พยักหน้ายอมรับกลายๆ ในโลกของเกม เขามีอิสระที่ทำตามใจฝัน แต่ในโลกจริง เขาถูกขังอย่างในร่างกายที่พิการ รู้หรือไม่รู้ เขาก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่น้องกับพ่อคิดจะทำได้ เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเปลี่ยนเรื่อง “พี่ใหญ่นี่เสียมารยาทจริงๆ แขกมาหาถึงที่กับคุยแต่เรื่องของตัวเอง” อาหมวยยิ้มก่อนจะยื่นสิ่งหนึ่งให้พี่ใหญ่ เขารับไปพลิกดูแล้วก็ถาม “บัตรเชิญงานแต่งงานหรือ พี่ใหญ่ไปที่เมืองไทยไม่ได้นะ” “ก็ใครว่าต้องไปที่เมืองไทยละคะ หมวยอยากฉลองกับพี่ๆหลายคนในเกมด้วยนี่คะ แต่บางคนก็ไม่สะดวกจะเปิดเผยตัวจริง บางคนก็ไม่สะดวกจะไปที่เมืองไทย หมวยก็เลยมางานนี้จัดในเกมอีกที่หนึ่ง” “อ้าว แล้วที่ออกข่าวไปทั่วโลก ผู้นำประเทศ นักธุรกิจชั้นนำที่จะมาร่วมงานหลายร้อยหลายพันคนนั่นล่ะ” พี่ใหญ่ถามด้วยความงุนงง ตั้งแต่ลอเรนโซประกาศจัดงานแต่งลูกชายที่กรุงเทพ รัฐบาลไทยก็ต้องเตรียมการรักษาความปลอดภัยให้กับบุคคลสำคัญจากทั่วโลกที่จะมาร่วมงานเสียยิ่งกว่าการประชุมสหประชาชาติ แต่ตอนนี้เจ้าบ่าวเจ้าสาวกลับมาส่งการ์ดเชิญให้มาร่วมงานในเกม “งานนั้นคนสำคัญตั้งเยอะ หายไปแค่สองคนคงไม่มีใครสังเกตมังคะ” อาหมวยตอบหน้าตาเฉย “แต่คนที่จะหายไปคือเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวนะ” มังกรขาวร้องลั่น “ชู่ว์” อาหมวยยกนิ้วชี้ขึ้นแตะที่ริมฝีปาก “อย่าเอ็ดไปสิคุณ ขืนข่าวรั่วออกไปก่อน ผมกับมายาวดีก็ต้องไปยืนขาแข็งในงานเลี้ยงนั่นทั้งวันกันพอดี” มิคาเอลแทบจะปรามมาในเวลาเดียวกัน พี่ใหญ่พลิกดูบัตรเชิญ เมื่อพบว่า เป็นบัตรเชิญเข้าพื้นที่พิเศษในธนาคารของระบบ เขาก็ยิ้ม “แน่ใจนะว่าไม่มีเรื่องอื่น จะให้ผมเชื่อจริงๆหรือว่า มิคาเอล แมกนัส จะยอมทิ้งงานแต่งงานเพียงเพราะเจ้าสาวอยากคุยกับเพื่อนในเกม” มิคาเอลยิ้มรับแต่ไม่ตอบ จะให้บอกไปได้อย่างไรเล่าว่า ความคิดนี้เกิดขึ้นหลังจากที่เขาได้รับข้อความจากอินดิโก้ ดราก้อน “หมวยน้อย” พี่ใหญ่ดูจะอารมณ์ดีขึ้นมาก “จำไว้เลยนะว่า ถ้าไอ้หมอนี่มันเล่นตุกติกคิดไม่ซื่อกับหมวยน้อยเมื่อไร พี่ใหญ่คนนี้ จะช่วยหมวยน้อยเล่นงานมันเอง” “อ้าว ไหงพูดแบบเดียวกับตั่วเฮียเลยล่ะครับ” มิคาเอลแกล้งโวยวาย มังกรขาวหัวเราะหึๆ “คนหวงน้องก็คงพูดแบบนี้ทุกคนแหละครับ” -------------------------------------------- “ข่าวล่าสุด รายงานมาแล้วว่า สมาชิกกิลด์ลงมติเป็นเอกฉันท์เลือกมังกรขาวขึ้นเป็นหัวหน้ากิลด์คนใหม่” การรายงานข่าวยังดำเนินต่อไป หลังจากประกาศชื่อหัวหน้ากิลด์คนใหม่ เขาก็อ่านประวัติสั้นๆของมังกรขาว ก่อนจะตบท้ายด้วยการสรุปแบบหยิกแกมหยอก “นับว่าเป็นคนที่มีประวัติขาวสะอาดมากๆเลยล่ะครับ ถ้าไม่นับปัญหาโลลิที่เคยลือๆกัน” “หือ โลลิ” ศาสตราจารย์มาคาเบะคือคนที่ตามไม่ทันเช่นเคย “ข่าวลือก็คือข่าวลือล่ะครับ ไม่มีมูล อีกสักพักก็จะหายไปเอง” ลุงบรรณารักษ์อมยิ้มน้อยๆเมื่อนึกถึงต้นตอข่าวลือที่กำลังจะแต่งงาน ------------------------------------------ ระหว่างที่ชาวกิลด์พยัคฆ์สามเศียรกำลังจัดงานฉลองตำแหน่งหัวหน้ากิลด์คนใหม่ ก็มีเด็กหญิงอายุประมาณสิบห้าสิบหกลากตุ๊กตาดินปั้นสีแดงสดมาถึงกลางเมืองอย่างกระตือรือร้น “ในเมืองนี่คึกคักจังแฮะ” เด็กหญิงพึมพำด้วยความถูกใจ ผิดกับเจ้าตุ๊กตาดินปั้นที่ดูเหมือนจะพยายามทำตัวลีบไม่ให้ใครเห็นอยู่ตลอดเวลา “เอ้าแม่หนู น้าให้” แม่ค้าคนหนึ่งยื่นลูกโป่งให้เด็กหญิงอย่างใจดี “วันนี้เราฉลองตำแหน่งให้หัวหน้ามังกรขาวกันน่ะ” “เหรอ” เด็กหญิงทำตาโต “มีงานฉลอง ก็แปลว่ามีงานเลี้ยงนะสิ” แม่ค้าหัวเราะร่า “งานเลี้ยงน่ะมี อยู่ที่ตึกด้านขวานี้เอง แต่มันสำหรับคนใหญ่คนโตเขา อย่างพวกเราไม่มีบัตรเชิญ เข้าไปไม่ได้หรอก” “เชอะ อย่างข้าน่ะ ไม่ต้องใช้บัตรเชิญหรอก” เด็กหญิงเชิดหน้าบอกอย่างมั่นใจ เจ้าตุ๊กตาดินปั้นแอบถอนหายใจเฮือก มันตัดสินใจส่งข้อความตามหาผู้ช่วย ก่อนที่เด็กหญิงจะถูกแหย่ให้อารมณ์เสีย แม่ค้าคนเดิมและผู้คนที่อยู่รอบข้างที่เห็นท่าทางโอ้อวดเกินตัวของเด็กหญิงก็อดส่ายหน้าไม่ได้ บ้างก็หัวเราะเยาะ บ้างก็คิดจะตักเตือน แต่ทุกคนก็ต้องหยุดชะงักเมื่อกิเลนไฟของหัวหน้ากิลด์คนใหม่เดินเข้ามา “เจ้านั่นเอง” เด็กหญิงทักม้ามังกรทันที ม้ามังกรเองก็ชะงักไป มันได้รับข้อความจากเจ้ายักษ์แดงนี่นา แล้วทำไมถึงได้กลายเป็นมารธาตุลมไปได้ มันเพ่งมองมารธาตุลมอยู่ครู่หนึ่ง จึงได้เห็นว่าในมือของเด็กหญิงจูงตุ๊กตาดินปั้นสีแดงสดอยู่หนึ่งตัว ม้ามังกรกระพริบตา แม้หน้าตาจะเปลี่ยนไปจนแทบไม่เหลือความน่าเกรงขาม แต่เสื้อที่ตัดจากหนังมังกรทองและกางเกงที่ตัดจากผ้าม่านกันไฟชนิดพิเศษนั้น ไม่ใช่สิ่งที่ใครจะทำซ้ำได้ง่ายๆ “นั่นเจ้าเหรอ” ม้ามังกรเอ่ยปากทักยักษ์แดงอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา “ก็ใช่น่ะสิ” เด็กหญิงตอบแทนเจ้ายักษ์แดง “พาข้าไปหานายเจ้าเดี๋ยวนี้เลย ข้ามาทวงสัญญาแล้ว ถ้าเบี้ยวนะ ข้าจะเล่นงานให้น่าดูเชียว” พอเห็นม้ามังกร พายุน้อยก็นึกออกว่ามีคนสัญญาว่าจะหาเพื่อนเล่นให้ เธอกระโจนเข้าไปตบไหล่ม้ามังกรแล้วสั่งให้มันพาไปหามังกรขาวทันที “ทวงสัญญาเหรอ” แม่ค้าใจดีทวนคำจนคิ้วขมวด “กับเด็กตัวแค่เนี้ย” เกมเมอร์มุงอีกคนโผล่มาสมทบ ทั้งคู่มองตามหลังพายุน้อย จนเธอเข้าไปในงานได้ตามปากว่า แล้วจึงได้หันไปสบตากัน ถอนหายใจดังเฮือก “หรือข่าวลือเรื่องรสนิยมของหัวหน้าเราจะเป็นจริง” ---------------------------------------------------- “ต่อมาคือการเปลี่ยนแปลงที่ไม่มีใครคิดฝันของวังบุปผา เป็นที่ทราบกันดีนะครับว่า กิลด์วังบุปผาได้รับการสนับสนุนจาก GWL เอนเทอร์เทนเม้นท์ และหลังจากที่เกิดเรื่องวุ่นวายมากมายในครั้งนี้ คุณหลิง ผู้บริหารของ GWL เอนเทอร์เทนเม้นท์ได้ประกาศขายกิลด์ให้กับมีเดียร์เวิร์ลกรุ๊ป แหล่งข่าวแจ้งว่า ทางมีเดียร์เวิร์ลยังไม่มีแผนที่แน่นอนสำหรับกิลด์ แต่ที่ซื้อมาก็เพราะต้องการจะฉีกสัญญาของอะโฟร์ไดท์ บุตรสาวเพียงคนเดียวของประธานมีเดียร์เวิร์ล และขณะนี้ อะโฟร์ไดท์ถูกส่งให้ไปเป็นผู้ช่วยผู้จัดการคณะละครเพลงสตาร์ดัส เธอจะออกเดินทางไปดวงจันทร์ในอีกหกชั่วโมงข้างหน้า และจะต้องเดินทางไปพร้อมกับนักแสดงไปตามดาวอาณานิคมเป็นเวลาหนึ่งปีเต็มโดยไม่มีโอกาสกลับโลกเลยครับ” ศาสตราจารย์มาคาเบะนั่งดูสรุปเหตุการณ์สำคัญก่อนที่มีเดียร์เวิร์ลจะตัดสินใจซื้อกิลด์วังบุปผาอย่างสนใจ พอถึงช่วงที่เฮเดสชิงผลไม้ศักดิ์สิทธิ์คืนมาจากอะโฟร์ไดท์ เขาก็พยักหน้า “คงจะเป็นคุณพ่อหวงลูกสาวอีกคนสินะครับ” ลุงบรรณารักษ์ยิ้มที่มุมปาก “พ่อคนไหนก็หวงลูกสาวทั้งนั้นแหละครับ” “แหม แต่หวงขนาดทุ่มเงินหลายล้านซื้อกิลด์มาทั้งกิลด์เพียงเพื่อจะจับลูกสาวแยกจากไอ้หนุ่มคนหนึ่งนี่ ก็ต้องนับว่า หวงมากเป็นพิเศษนะครับ แต่ เอ นักธุรกิจใหญ่ขนาดนี้ คงไม่ทุ่มเงินไปละลายน้ำเล่น คุณว่า เขาจะเอากิลด์นี้ไปทำอะไรหรือ” ศาสตราจารย์ผู้มีแต่ลูกชายวิจารณ์คนหวงลูกสาวอย่างคล่องปาก แต่คนมีลูกสาวกลับเพียงยิ้มอย่างเข้าใจแล้วออกความเห็นเฉพาะเรื่องหลัง “ผมเคยทำแต่บริษัทเกมครับ ไอ้เรื่องแตกยอดจากเกมไปเป็นธุรกิจบันเทิงนี่ ผมไม่มีประสบการณ์ แต่ไม่ว่าพวกเขาจะทำอะไร วังบุปผาก็จะไม่มีวันเหมือนเดิมแล้วละครับ” ------------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:29:59

ความคิดเห็นที่ 23 ห้องประชุมกิลด์วังบุปผา “ผมหวังว่าพวกคุณจะยอมอยู่ช่วยผมหลังจากที่ผมขึ้นรับตำแหน่งหัวหน้ากิลด์” อีรอสสบตาสามสาวเพื่อนสนิทของอะโฟร์ไดท์ทีละคน คุณอาของเขาโมโหเป็นฟืนเป็นไฟตอนที่เห็นภาพรีเพลย์ฉากที่เฮเดสชิงผลไม่ศักดิ์สิทธิคืน เขาติดต่อคุณหลิงเพื่อฉีกสัญญาที่อะโฟร์ไดท์ทำไว้กับ GWL ทันที แต่ทั้งคู่คุยกันอย่างไรไม่รู้ สุดท้ายกลับกลายเป็นว่า คุณอาซื้อกิลด์นี้ทั้งกิลด์พร้อมรับโอนย้ายลูกจ้างที่ติดสัญญาอยู่มาทั้งหมด แล้วสั่งให้เขามาเป็นหัวหน้ากิลด์แทน “เสียใจด้วยนะคะคุณอีรอส” ท่านหญิงฟลอร่าตอบเป็นคนแรก “ดิฉันทำงานให้กับคุณหลิงโดยตรง ไม่อยู่ในกลุ่มที่คุณอารับโอนสัญญาไปด้วย พรุ่งนี้ดิฉันก็ต้องไปเริ่มงานในส่วนอื่นแล้วล่ะค่ะ” อีรอสพยักหน้า ก่อนจหันไปหาอเมทิส จอมพรานสาวก็ส่ายหน้า “ลูกสาวดิฉันเริ่มโตแล้วล่ะค่ะ ถึงงานนนี้จะสบายกว่างานสตั้นที่เคยทำ แต่ดิฉันก็คงมานอนเล่นเกมเป็นระยะเวลานานๆไม่ได้แล้ว อันที่จริง ดิฉันแจ้งคุณหลิงว่าจะขอถอนตัวมาตั้งแต่เดือนที่แล้ว ตอนนี้ก็แค่ย้ายไปทำงานใหม่ก่อนกำหนดเท่านั้นเอง” อีรอสถอนหายใจ เขาหันไปหาคนสุดท้าย คนที่เขาตั้งความหวังไว้ และหวังไว้มากกว่าเรื่องงาน “แล้วคุณละครับ” “เสียใจด้วยค่ะ” ท่านหญิงมังกรตอบเรียบๆ “ดิฉันตั้งใจจะเลิกเล่นเกมมาได้ระยะหนึ่งแล้ว เพียงแต่ติดที่รับปากอะโฟร์ไดท์ว่าจะอยู่ช่วยเธอต่ออีกหน่อย ในเมื่อตอนนี้ ไม่มีอะไรติดค้างแล้ว ดิฉันก็คงจะเลิกเล่นเกมตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป” คำตอบนี้ทำให้อีรอสยืนนิ่งไปนาน เมื่อเขาได้สติ เขาก็หันไปหาอีกสองสาว “ขอโทษนะครับ ขอผมคุยกับท่านหญิงมังกรเป็นการส่วนตัวสักครู่ได้ไหมครับ” ท่านหญิงฟลอร่าถอนสายบัวก่อนจะลากอเมทิสที่ดูจะไม่เต็มใจทิ้งเพื่อนเท่าไรอออกไปจากห้อง “คุณจะเลิกเล่นเกมจริงๆหรือครับ” อีรอสไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไรเพื่อบอกความในใจและขอโอกาสอีกสักครั้ง “ค่ะ” ท่านหญิงมังกรตอบสั้นๆ ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไร แต่ทว่า เธอได้คำตอบสำหรับตัวเองแล้ว มันจึงเปล่าประโยชน์ที่จะประวิงเวลาเพื่อถนอมน้ำใจใคร “ผม..เอ่อ” อีรอสอึกอักอยู่ครู่ใหญ่กว่าจะเอ่ยปากออกมาในที่สุด “จะว่าอะไรไหมครับ ถ้าผมจะขอเบอร์ติดต่อคุณเมื่ออยู่นอกเกม” “อย่าเลยค่ะ” ท่านหญิงมังกรปฏิเสธตรงๆจนอีรอสหน้าสลด “ทำไมครับ หรือว่าผมยังทำตัวดีขึ้นไม่พอ” ท่านหญิงมังกรสบตาอีกฝ่ายตรงๆ “มันไม่เกี่ยวกันหรอกค่ะ ฉัน คนที่คุณสนใจ เป็นแค่เงาลวงเท่านั้น แต่ฉัน ที่เป็นตัวจริง ไม่มีวันจะเป็นคนที่ใช่สำหรับคุณไปได้” “หึๆ” เอเรสหัวเราะเสียงขื่นในลำคอ “ในที่สุด คำพูดของผมมันก็ย้อนมาหาตัวเองจนได้สินะครับ” เขาค้อมหัวลงเหมือนจะขอโทษ “ผมเสียใจที่เคยใช้คำนั้นเมื่อพูดถึงคุณกับเจ้าหมาป่า เสียใจถ้าหากว่า มันจะทำให้คุณรู้สึกแย่ๆ เหมือนที่ผมกำลังรู้สึกตอนนี้” ท่านหญิงมังกรยังคงยืนนิ่ง เธอไม่คิดจะปลอบ เพราะไม่ต้องการส่งสัญญาณผิดๆหรือให้ความหวังเลื่อนลอยกับใคร “แต่ที่ผมบอกคุณแบบนั้น ผมไม่ได้ต้องการทำให้คุณรู้สึกแย่นะครับ แต่สำหรับเจ้าหมาป่า ผู้หญิงคนไหนก็ทำให้มันรักไม่ได้ทั้งนั้น” “หรือคะ” ท่านหญิงมังกรย้อนถามอย่างไม่ใส่ใจนัก ทั้งๆที่รู้สึกแปลบปลาบขึ้นในอกเมื่อมีคนย้ำว่า คนๆนั้นไม่มีวันจะเหลียวมองเธอ แต่คำพูดของอีรอสก็มีความนัยบางอย่างที่ทำให้เธอมีความหวัง อีรอสถอนหายใจ “ผมเคยทรยศเพื่อนมาครั้งหนึ่ง แล้วก็ไม่คิดจะทำเป็นครั้งที่สอง ส่วนความรู้สึกที่ผมมีต่อคุณก็เป็นสิ่งที่ผมไม่เคยมีให้ใคร เมื่อก่อนผมต้องการอะไรหรือใคร ผมต้องได้ และผมก็สนใจแต่ความรู้สึกของผมเท่านั้น แต่คุณกับเจ้าหมาป่ากลับทำให้ผมรู้ว่า บางครั้งการเห็นคนที่เรารักมีความสุขก็อาจจะทำให้ผมมีความสุขไม่ต่างจากการได้ครอบครอง” ท่านหญิงมังกรทำหน้าฉงน อีรอสจึงยิ้มกว้าง “ครั้งก่อนที่ผมทำผิดต่อเพื่อน ทำให้ผมรู้ว่าผมมีเพื่อนแท้ที่พร้อมจะให้อภัยผม และความตรงไปตรงมาของคุณก็ทำให้ผมได้คิดหลายอย่าง” “คะ” คราวนี้ท่านหญิงมังกรเดาไม่ออกว่าอีรอสต้องการจะบอกอะไร “เรื่องบางเรื่องก็เป็นเรื่องส่วนตัวของเพื่อนที่ผมไม่ควรพูด แต่ผมยังยืนยันว่า เจ้าหมาป่าไม่ใช่คนที่จะรักผู้หญิงคนไหนได้ แต่คุณ คุณเป็นคนที่มันใส่ใจอย่างน่าประหลาด” พูดจบอีรอสก็ส่งข้อความบางอย่างมาที่เมนูเกมของท่านหญิงมังกร เธอเปิดอ่านก็เห็นเบอร์โทรศัพท์และอีเมลล์แอดเดรสที่เธอไม่รู้จักอยู่ในนั้น “ผมไม่รู้ว่า เจ้าหมาป่ารู้สึกกับคุณแบบไหน แต่ผมเดาความรู้สึกคุณได้ และเรื่องบางเรื่อง คุณก็ควรจะรู้จากปากเจ้าตัวเท่านั้น ที่ผมส่งให้คือเบอร์โทรและอีเมลล์ส่วนตัวของเจ้าหมาป่า ผมให้เพื่อให้พวกคุณได้มีโอกาสรู้จักตัวจริงของกันและกัน” “ขอบคุณค่ะ” ท่านหญิงมังกรยังตอบเสียงเรียบทั้งๆที่ใจกำลังพองโตด้วยความหวังหลังจากที่เดาความนัยที่อีรอสพยายามบอกได้หลายส่วน “ไม่จำเป็น ผมอาจจะทำเพื่อคุณ เพื่อทดแทนสิ่งที่เคยทำกับเพื่อน แต่สุดท้าย ผมก็หวังอยู่ดีว่า เมื่อคุณรู้ความจริงแล้ว คุณอาจจะกลับมาหาผม” ท่านหญิงมังกรยิ้มให้อีรอส ในวันนี้ ชายคนนี้แสดงความจริงใจอย่างถึงที่สุดแล้ว เธอจึงต้องบอกความจริงกับเขาไป “อย่ารอเลยค่ะ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ ท่านหญิงมังกร ภาพเงาที่ลวงคุณอยู่ จะหายไปจากโลกนี้ตลอดกาล” ท่านหญิงมังกรหันหลังเดินออกจากห้องไปอย่างช้าๆ วันพรุ่งนี้คงจะเป็นวันที่เธอยุ่งมาก ตอนเช้าต้องไปที่โรงพยาบาลเพื่อจะบอกหมอว่า เธอได้เรียนรู้แล้ว และตัดสินใจที่จะเป็นตัวเอง ไม่มีความจำเป็นใดๆที่จะต้องปรุงแต่งเพียงเพื่อให้ให้ถูกใจคนอื่น ส่วนตอนบ่าย เธอต้องช่วยหลวงลุงในห้องฝึกสมาธิ และพรุ่งนี้จะมีนักเรียนคนใหม่มาเรียน นักเรียนคนที่ใช้โทรศัพท์เบอร์เดียวกับเบอร์ที่เธอเพิ่งได้จากอีรอส วันนี้ ท่านหญิงมังกรไม่มีวันจะเป็นคนที่ใช่ แต่พรุ่งนี้ เธอจะรู้ว่า เมื่อลบเงาลวงออกไป เธอเป็นคนๆนั้นได้หรือเปล่า   ----------------------------------------------- “ข่าวสุดท้ายในช่วงนี้ ถือว่าเป็นข่าวช็อคโลกของชาวเกมเมอร์เลยทีเดียว” เสียงในทีวียังคงดังต่อไป “เฮเดสประกาศเลิกเล่นเกม” “หืมม” ลุงบรรณารักษ์วางช้อนซุปทันที “มีอะไรหรือครับ” มาคาเบะผู้ไม่รู้เรื่องราวในเกมเงยหน้าขึ้นมาถาม “ข่าวเฮเดสน่ะครับ ผมไม่คิดว่าจะเร็วแบบนี้” ลูงบรรณารักษ์ตอบแล้วก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมากดทันที ศาสตราจารย์มองการเช็คข่าวของลุงบรรณารักษ์ด้วยความงุนงง ตั้งแต่เกิดมาเขาก็เพิ่งเห็นคนวัยเดียวกันเช็คข่าวจากสารพัดแหล่งด้วยโทรศัพท์เครื่องเดียวแบบนี้ “อืมม ทั้งคุย ทั้งแชท อีเมลล์ แล้วยังจะมีอย่างอื่นอีกไหมเนี่ย” มาคาเบะได้แต่คิดในใจ นักวิชาการอย่างเขาไม่เคยต้องตรวจสอบอะไรด้วยความร้อนรนขนาดนี้สักที สักพักลุงบรรณารักษ์ก็ปิดโทรศัพท์แล้วถอนหายใจ “มีอะไรร้ายแรงหรือเปล่าครับ” มาคาเบะถามเป็นเชิงปลอบ ลุงบรรณารักษ์ส่ายหน้า “ไม่มีอะไรหรอกครับ แต่การเลิกเล่นกระทันหันของเฮเดสกำลังทำให้ GWL เปลี่ยนโฉมไปอีกแล้ว” มาคาเบะงงได้ไม่นาน เขาก็ได้ยินเสียงประกาศจากทีวีแทรกเข้ามา “ท่านที่สนใจสามารถสมัครเข้ารับการคัดเลือกเป็นหัวหน้ากิลด์เฮเดสได้ที่ธนาคารประจำเมืองทุกแห่ง สัปดาห์หน้าเราจะเริ่มการคัดเลือก จำไว้นะครับ ไม่สำคัญว่าคุณจะเป็นใคร ไม่สำคัญว่าคุณจะมาจากไหน เสียงโหวตเท่านั้นที่จะทำให้คุณได้เป็นหัวหน้ากิลด์ ...” “หือ..” “ครับ” ลุงบรรณารักษ์พยักหน้า “คุณหลิงเธอจะเปลี่ยน GWL ให้กลายเป็นเรียลลิตี้โชว์ไปแล้วล่ะครับ” ลุงบรรณารักษ์ถอนหายใจเฮือก มันก็เป็นแนวคิดที่แปลกใหม่ดีอยู่หรอกนะ แต่ เฮ้อ บริษัทเกมคงต้องปรับระบบอีกเยอะ ไอ้เรื่องสร้างเควสสำหรับผู้เข้าแข่งขันนั้นไม่เท่าไร แต่ไอ้พื้นที่พิเศษสำหรับแฟนคลับและผู้ชมนี่สิเรื่องใหญ่” “เอ่อ แล้วสมาชิกกิลด์คนอื่นๆจะยอมหรือครับที่คุณหลิงเธอทำอย่างนี้” แม้จะยังจับต้นชนปลายไม่ติดเหมือนเคย แต่มาคาเบะก็พอจะรู้เรื่องการเล่นเกมอยู่บ้าง “ก็คงยอมมั๊ง เห็นว่า ก่อนจะตกลง เฮเดสจัดการแบ่งผลประโยชน์ระหว่างผู้เล่นที่เป็นและไม่เป็นลูกจ้างของคุณหลิงเรียบร้อยแล้ว แต่ผมไม่รู้ว่าพวกเขามีข้อตกลงพิเศษอื่นอีกหรือเปล่า” ลุงบรรณารักษ์ยังมีสีหน้าหนักใจ สงสัยว่าแทนที่จะได้เกษียณตัวเองตามแผนที่วางไว้ เขาอาจจะถูกตามตัวไปทำงานต่อก็ได้ เฮ้อ --------------------------------- กิลด์เฮเดส “อะไรนะ ไม่มีทาง” เอเรสปฏิเสธเสียงลั่นห้องประชุม มาร์แค่หันไปมองเฮเดสเป็นเชิงถาม แต่ไอล่าถามออกมาตรงๆ “ไหน นายบอกว่าหมอนี่จะยอมไง” เอเรสหันขวับไปหาอดีตหัวหน้ากิลด์ “หมายความว่าไง..ครับ” เขาลงท้ายอย่างเสียไม่ได้ “ก็หมายความว่า” เฮเดสเดินช้าๆจนมายืนประจันหน้า “ถ้านายไม่ลงเป็นตัวแทนผู้เล่นในกิลด์ ผมจะโทรไปบอกพ่อนายว่านายมาทำอะไรอยู่ในเกมนี้” “เฮ้ย” เอเรสร้องลั่น “แบบนี้มันแบล็คเมลล์กันนี่” “นี่” มาร์สะกิดที่หัวไหล่เอเรส พอคนอ่อนวัยกว่าหันมามอง เขาก็แย้งเรียบๆ “พูดอะไรอย่างนั้น ทีนายแฝงตัวมาสืบโน่นสืบนี่ในกิลด์ เรายังไม่ว่าอะไรสักคำ นี่ขอให้ช่วยเป็นตัวแทนหน่อยเดียว ทำโวย” “ไม่โวยได้ไงเล่า” เอเรสโวยต่อ “เรียลลิตี้โชว์ของคุณหลิงมันนานตั้งสามเดือน เวลาในเกมคูณหกเท่า มันสนุกนักหรือไงที่ต้องให้คนเอากล้องมาตามเป็นปีๆน่ะ” “แต่นายจะได้เป็นหัวหน้ากิลด์คนต่อไปเชียวนะ” ไอล่าพยายามกล่อม “เป็นบ้าอะไรเล่า” เอเรสไม่มีทีท่าว่าจะถูกใช้ตำแหน่งล่อได้เลย “แค่รอบแรกผมก็ไม่ผ่านแล้ว ใครจะโหวตให้ผม” “นายได้ผ่านไปถึงรอบที่สามเลย เพราะนายใช้โควต้าเฮเดส” มาร์การันตีที่นั่งให้อย่างหนักแน่นจนเอเรสเหวอ พอเขาหันไปหาเจ้าของโควต้า เฮเดสก็พยักหน้า “ไม่มีทาง” เอเรสเริ่มเดินถอยหลัง แต่เฮเดสเดินมาประกบ เอามือโอบไหล่เด็กหนุ่มไว้หลวมๆ แต่คนโดนโอบกลับรู้สึกเหมือนโดนล็อคคอ เฮเดสลากเขาไปที่มุมห้องก่อนจะกระซิบถาม “นายจะเลือกอะไร ระหว่างลงสมัครชิงตำแหน่งหัวหน้ากิลด์ในตอนนี้ หรือจะให้ฉันโทรไปบอกพ่อนายว่านายเป็นสมาชิกกิลด์เฮเดสที่มีสิทธิ์ลงสมัครชิงตำแหน่ง แล้วให้พ่อนายบังคับนายลง” “คุณไม่กล้าหรอก” เอเรสกัดฟันตอบ “พ่อผมกำลังเหม็นหน้าคุณสุดขีด” “แต่เรื่องเหม็นหน้ามันไม่เกี่ยวกับธุรกิจนี่” เฮเดสแย้งยิ้มๆ “พ่อนายซื้อวังบุปผาไปด้วยอารมณ์ชั่ววูบ ถึงสำหรับพ่อนาย จะนับว่าเป็นเงินไม่มากเท่าไร แต่การจะถอนทุนคืนก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เว้นเสียแต่ว่าจะมีคนของตัวเองช่วยเสริมจากภายนอก ถ้าเขารู้ว่าลูกชายคนเล็กมีสิทธิ์เป็นหัวหน้ากิลด์เฮเดส เขาไม่ปล่อยนายไว้เฉยๆแน่” “คุณมันจอมเจ้าเล่ห์อย่างที่พี่โฟร์บอกจริงๆ” เอเรสเข่นเขี้ยวกล่าวหาแทนการให้คำตอบ เฮเดสเลิกคิ้วนิดเดียว “ติดตามความเคลื่อนไหวของผมมาตั้งนาน เพิ่งจะรู้หรือ” “คุณจะได้อะไร” เอเรสไม่ไว้ใจเฮเดสเลยสักนิด “จากการที่ให้นายเป็นหัวหน้ากิลด์น่ะหรือ” เอเรสพยักหน้า “ข้อแรก การรับมือคุณหลิงน่ะมันไม่ง่ายนักหรอก ขืนหัวหน้ากิลด์คนใหม่เป็นเด็กปั้นของเธอจริงๆละก็ พี่น้องที่เป็นผู้เล่นจริงๆ ไม่ใช่พวกนักแสดงจะแย่เอา” เอเรสพยักหน้า การเป็นลูกชายคนเล็กของเจ้าของมีเดียร์เวิร์ลทำให้เขารู้ดีว่าธุรกิจบันเทิงมันซับซ้อนแค่ไหน และหากไม่มีใครที่จะเข้าใจมันมากพอ พวกเขาต้องถูกคุณหลิงเอาเปรียบหรือไม่ก็ชักเชิดจนต้องทิ้งกิลด์ให้เธอไปเปล่าๆแน่ “ข้อสอง นายมีเป้าหมายอื่นในชีวิต ไม่คิดจะทำธุรกิจของครอบครัว ปีหน้านายก็เรียนจบแล้ว ดังนั้น นายจึงเป็นตัวคั่นเวลาที่เหมาะสม” เอเรสทำหน้าบึ้งทันที เอเดสตบไหล่เด็กหนุ่มก่อนจะหัวเราะเบาๆ “พ่อนายอาจจะอยากให้นายสานต่อธุรกิจครอบครัว แต่ตอนที่นายเข้าโรงเรียนกฏหมายของฮาร์วาร์ดได้นะ เขาเอาไปคุยเสียทั่ว แล้วจะมีใครที่รู้จักตัวจริงของนายไม่รู้บ้างเล่า” “แล้วผมจะได้อะไรตอบแทน” เอเรสถามต่อ พอเฮเดสเลิกคิ้ว เขาก็พูดต่อทันที “รางวัลสำหรับผู้ชนะอาจจะมากสำหรับคนอื่น แต่ไม่ใช่สำหรับผม จะให้ขัดขาคุณหลิงเพื่อช่วยพ่อ ก็ไม่ใช่เรื่องที่ผมสนใจ  คุณคิดจะใช้งานผม ได้คิดถึงค่าตอบแทนแล้วหรือยัง” “นายอยากได้อะไร” แววตาเฮเดสไม่ล้อเล่นอีกต่อไปแล้ว “เวลาสงบๆสำหรับเรียนปริญญาเอกและเตรียมตัวเป็นผู้พิพากษา” เอเรสมองหน้าเฮเดสแล้วพูดต่อ “จะว่าไป คนที่ทำความเดือดร้อนให้ผม ก็คุณนั่นแหละ ดันไปจูบพี่โฟออกอากาศ จนพ่อจับพี่โฟส่งออกนอกอวกาศไปเลย แล้วตอนนี้ก็ก็มาเร่งผมให้รีบจบจะได้รีบมาช่วยงาน คุณไปตามพี่สาวผมกลับมาเลยนะ ไม่อย่างนั้นผมไม่ได้เรียนต่อแหง” “ไม่ได้จูบ” เฮเดสบอกเสียงเรียบ “อะไรนะ” “ฉันไม่ได้จูบพี่สาวนายออกอากาศ” เฮเดสย้ำให้เอเรสฟังทีละคำ เอเรสมองหน้าเฮเดสเหมือนจะประเมินว่าหมอนี่พูดจริงแค่ไหน แต่สักพักก็ยักไหล่ “ภาพออกไปขนาดนั้น จูบหรือไม่จูบก็ค่าเท่ากันแหละ” พูดจบเอเรสก็ส่งไฟล์ผ่านเมนูเกมไปให้เฮเดส อดีตหัวหน้ากิลด์เปิดข้อมูลดูแล้วก็เลิกคิ้ว “ตารางงานสามเดือนของพี่โฟ มีรายละเอียดการเดินทางทั้งหมดตั้งแต่หมายเลขไฟล์ทไปจนถึงชื่อโรงแรม เอาตัวพี่สาวผมกลับมา แล้วผมจะเอาตำแหน่งหัวหน้ากิลด์มาให้คุณ” “นี่นายไม่คิดจะหวงพี่สาวสักหน่อยเหรอ” เฮเดสถามขำๆ “หวง” เอเรสย้อนถามเสียงสูง ก่อนจะมองเฮเดสอย่างประเมิน “ถ้าคุณคิดจะจีบพี่โฟละก็ แค่พ่อผมคนเดียวคุณก็ไม่รอดแล้ว แต่จะว่าไป คุณก็แกล้งพี่โฟเขาไว้เยอะเหมือนกันนี่ ถ้าจะจีบ ก็ระวังเขาเอาคืนก็แล้วกัน” เฮเดสอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบ “ตกลง” จากนั้นเขาก็ลากเอเรสไปรวมกลุ่มกับมาร์และไอล่าเพื่อวางแผนสร้างภาพลักษณ์ให้กับผู้เข้าแข่งขันคนใหม่อย่างเคร่งเครียด จนกระทั่งทั้งหมดแยกย้ายกันไปพักผ่อนนั่นแหละ เอเรสถึงได้นึกออกว่า เขาติดใจอะไรกับคำตอบของเฮเดส “ตกลง หมอนั่นบอกว่าตกลง ตกลงหมอนั่นตกลงที่เอาตัวพี่โฟกลับมา หรือตกลงจะจีบพี่โฟวะ” เขาสะบัดหัวแรงๆ “ช่างเถอะ ถ้าอยากหาเรื่องใส่ตัวก็ช่วยไม่ได้” ------------------------------------------------ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:31:05

ความคิดเห็นที่ 24 ห้าโมงเย็น กรุงเทพมหานคร อาหมวยนั่งดูทีวีฆ่าเวลาระหว่างรอคู่หมั้นมารับไปทานข้าว เธอกดรีโมทไปเรื่อยๆจนมาหยุดที่สรุปข่าวจากช่อง GWL ทีวี “ดูอะไรอยู่หรือ” พอมาถึง มิคาเอลก็ทรุดตัวลงนั่งข้างๆอาหมวย เขาไม่รอคำตอบ เพราะแค่เหลือบตาดูก็รู้แล้วว่า สรุปข่าวมีเนื้อหาอย่างไรบ้าง “กลับเป็นปกติเสียทีสินะ” “คุณคิดว่านี่คือเรื่องปกติหรือคะ” อาหมวยหันมาถามอย่างแปลกใจ ในข่าวดูเหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลงมากมาย ผู้เล่นกลุ่มต่างก็มีการเคลื่อนไหวที่ไม่อาจคาดเดาได้ กลุ่มธุรกิจก็ยังคงวางแผนหาประโยชน์ไม่หยุดหย่อน แล้วอะไรคือความปกติ “ปกติสิ” มิคาเอลรั้งตัวคู่หมั้นหมาดๆของเขาเข้ามาจนใกล้ “คนที่ต้องการเล่นเกมก็ได้เล่นเกม คนที่ต้องการความบันเทิงก็ได้ความสนุก คนคิดจะทำธุรกิจก็ได้ลงทุน ได้เสี่ยงแล้วก็ได้เก็บเกี่ยวผลประโยชน์ตามที่ควรจะเป็น ยังมีอะไรที่ไม่ปกติล่ะ”  อาหมวยนิ่งคิดตามได้ไม่เท่าไรก็ต้องร้องอุ้ย เมื่อมิคาเอลยกตัวเธอไปนั่งบนตักเขาเอาดื้อๆ “นี่คุณจะทำอะไร” “ผมจะทำอะไรคุณได้ มีคนคอยปกป้องทั้งนอกเกมในเกมเต็มไปหมดแบบนี้” ปากบอกว่าไม่ทำอะไร แต่มือกลับโอบเอวอีกฝ่ายไว้ไม่ปล่อย “แล้ว?” อาหมวยหายใจขัดจนถามได้ไม่จบประโยคเมื่อใบหน้าอีกฝ่ายชักจะเข้ามาใกล้มากเกินไป “ไม่มีอะไร ก็แค่เห็นคุณสนใจเกมไม่เลิก ก็เลยอยากรู้ว่าคุณคิดจะออนไลน์อีกแล้วหรือ” มิคาเอลมองอาหมวยนัยตาพราวระยับราวกับว่าไม่มีสายตาจะมองใครอื่นนอกจากคนที่อยู่ตรงหน้า แต่หญิงสาวรู้จักเขาดีพอที่จะเดาได้ว่า เรื่องที่เขาคิดจะบอกคงไม่ได้มีแค่นี้แน่ อาหมวยถอยห่างออกมานิดหนึ่ง เธอสบตามิคาเอลนิ่ง แล้วตั้งคำถาม “มีอะไรหรือคะ” “เมื่อกี้วินโทรมาหาผม บอกว่า คืนนี้ เขาจะเข้าเกมไปเปลี่ยนหน้าตาให้กลับมาเป็นเด็กอายุสิบห้าตามความเป็นจริง เห็นบอกว่า แกล้งทำตัวโตกว่าอายุนี่มันวุ่นวายเกินไป ขอกลับมาเป็นเด็กก่อนดีกว่า” อาหมวยขมวดคิ้ว “แล้วทำไมวินไม่โทรหาฉัน” “เขาบอกผมว่า ที่เขากลับไปเล่นที่ทวีปเริ่มต้นเองคนเดียว เพราะเขาอยากจะดูแลตัวเองให้อาหมวยดู อาหมวยจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเขาตอนที่ไปฮันนีมูน” แก้มอาหมวยเริ่มเป็นสีแดงระเรื่อเมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย “ถ้าคุณจะเปลี่ยนใจไม่ออกไปข้างนอกกับผมเพื่อจะเข้าเกมไปดูแลวิน ผมก็ไม่ว่าอะไรนะ” อาหมวยส่ายหน้าโดยแทบไม่ต้องคิด “วินโตขึ้นแล้ว ถ้าฉันเข้าเกมไปโดยเขาไม่ได้ขอ ก็เหมือนกับฉันไม่มั่นใจในตัววิน มันถึงเวลาที่ฉันจะต้องยืนเอาใจช่วยอยู่ห่างๆแล้วล่ะค่ะ” มิคาเอลส่งยิ้มให้คู่หมั้นสาว “วินโชคดีที่มีอาหมวยอย่างคุณ” “โชคดีที่อาหมวยรู้จักออฟไลน์บ้างเป็นบางเวลาอย่างนั้นหรือคะ” “ใช่ แล้วคนที่โชคดีต่อมาก็คือผม” “คะ” “ก็ ถ้าอาหมวยไม่ออฟไลน์ แล้ววันนี้ผมจะควงสาวที่ไหนไปเที่ยวล่ะ” อาหมวยหัวเราะกิ๊กทันทีที่ได้ยิน เธอลุกขึ้นยืนฉุดตัวคู่หมั้นให้ลุกขึ้นตามมา แล้วหันไปหยิบกระเป๋าถือ พอหมุนตัวกลับมาก็เจอมิคาเอลตั้งแขนรอเธอมาควง หญิงสาวเดินไปกอดแขนเขาโดยไม่รอช้า เธอเงยหน้าขึ้นไปบอกคนข้างกาย “ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน คุณก็ควงสาวได้คนเดียวเท่านั้นแหละค่ะ เพราะอาหมวยออฟไลน์แล้ว” “รับทราบ ครับผม” ---------------------------------------- จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:31:50

ความคิดเห็นที่ 25 เป็นตอนจบที่คนเขียนยังรู้สึกว่ามึนๆอยู่เล็กน้อย คงจะต้องปรับอีกสักนิดให้เข้าที่ อ้อ ในเวบโน้น มีน้องๆทิ้งคำถามไว้พอควร ตั้งใจว่าจะตอบเป็นตอนสั้นๆ เลยตอบตามสะดวก จะลงให้อ่านต่อเลยก็แล้วกันนะคะ ตอบคำถาม 1 สัตว์เวทเด็กๆจะว่าอย่างไร เมื่ออาหมวยไม่เข้าเกม ณ ห้องจัดงานเลี้ยงฉลองสมรสระหว่างมายาวดีและมิคาเอลในเกมนั้นจัดอย่างเรียบง่ายในพื้นที่พิเศษของธนาคาร และเหตุผลที่ต้องจัดในพื้นที่พิเศษนี้ก็เพราะว่าคู่บ่าวสาวต้องการจะให้สัตว์เวทเด็กๆมาร่วมได้ ซึ่งก็มีแต่พื้นที่ทดสอบไอเทมในธนาคารเท่านั้นที่จะสามารถเชื่อมต่อกับพื้นที่นรกและอนุญาตให้ผู้เล่นกลุ่มเล็กๆเข้าไปอยู่ในพื้นที่โดยไม่ผิดกฏ สำหรับในตอนนี้เราจะข้ามไปในช่วงท้ายๆของงานเลี้ยง เจ้าบ่าวเจ้าสาวออกจากเกมไปเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่บรรดาแขกพิเศษที่อยู่ต่อเพื่อใช้ฟังค์ชั่นพิเศษในพื้นที่พิเศษให้คุ้มกับค่าเช่าห้องที่มิคาเอลจ่ายไว้เป็นเวลาเจ็ดวันเต็มในเกม พี่เหยี่ยวเหลือบมองไปที่มุมห้องด้านหนึ่งอย่างชั่งใจ ที่นั่นโกเลมน้อย เดรกน้อยและเจ้าลูกเจี๊ยบน้อยกำลังเอาวัตถุดิบมาประกอบเป็นไอเทมต่างๆอย่างสนุกสนานเหมือนเด็กๆในโลกจริงเล่นต่อเลโก้ โดยมีพี่งูกับเจ้ายักษ์แดงคอยวิจารณ์ผลงานอยู่ข้างๆ พี่เหยี่ยวเองก็ไม่อยากจะขัดจังหวะเด็กๆ แต่คิดไปคิดมาแล้ว ภารกิจของเจ้าอีกากับเจ้าหมีนั้น ยังไงๆก็ต้องให้หมวยน้อยช่วย และตอนนี้ก็มีแต่เจ้าเด็กๆพวกนี้ที่อาจจะทำให้หมวยน้อยกลับมาเล่นเกมสม่ำเสมอเหมือนเดิม ดังนั้น ถึงไม่ค่อยอยากจะทำ เขาก็ต้องลองดูสักหน่อย “นี่ ดาบของโกเลมน้อย สวยไหม” เจ้าโกเลมน้อยยื่นดาบที่มันประเคนอัญมณีหลากสีใส่ลงไปจนวาววับทั้งเล่มให้พี่งูดู “สวย แต่ใช้ไม่ได้” พี่งูให้ความเห็นเรียบๆตรงไปตรงมา “อ้าว ไมอะ” เจ้าโกเลมน้อยรับดาบคืนมา พลิกซ้ายพลิกขวา กลับหน้ากลับหลัง ดูแล้วดูอีก ดูอย่างไรก็สวยดีนี่นา “ก็โกเลมน้อยเล่นเอาอัญมณีธาตุตรงกันข้ามใส่เป็นคู่ๆจนฤทธิ์มันหักล้างกันหมด สุดท้ายดาบเล่มนี้ก็เลยเหมือนไม่ได้ใส่อัญมณีอะไรเลยไง” พี่ยักษ์แดงตั้งท่าจะสอนโกเลมน้อยใช้อัญมณีอัพเกรดไอเทมต่อ แต่บังเอิญหันมาเห็นพี่เหยี่ยวเข้าเสียก่อน “ลุงเหยี่ยว มีอะไรหรือเปล่า” พี่เหยี่ยวหน้าหงิกที่แม้แต่เจ้ายักษ์แดงก็ยังเรียกเขาว่าลุง แต่เขาใช้เวลาไม่ถึงวินาทีในการปรับสีหน้าก่อนจะแหย่ด้วยการถาม “ไม่มีอะไร พี่เหยี่ยวแค่อยากรู้ว่า นายหญิงของพวกเจ้าจะมาอีกเมื่อไหร่” “อีกนาน” พี่งูชิงตอบทันที เรื่องของนายหญิงมันรู้ดีที่สุด ไปถามเจ้ายักษ์ได้ไงกัน “ว้า อีกนานเลยเหรอ แล้วพวกเจ้าไม่คิดถึงนายหญิงหรือไง” พี่เหยี่ยวแหย่ต่อ “คิดถึง แต่นายท่านจะพานายหญิงไปทำเควส โกเลมน้อยรอได้” เจ้าโกเลมน้อยตอบบ้าง “ใช่ๆ แล้วคุนคูนะก็สั่งการบ้านไว้เยอะเลย เจี๊ยบน้อยต้องค่อยๆทำ พอทำเสร็จนะ คุนคูก็กลับมาพอดี” เจ้าเจี๊ยบน้อยวางของเล่นแล่นมาสมทบ “ทำเควสเหรอ” พี่เหยี่ยวชักจะงง ไอ้การหลอกเด็กแบบนี้ต้องเป็นฝีมือมิคาเอลชัวร์ แต่ว่าไอ้หมอนั่นมันจะมาไม้ไหน “แต่นายหญิงของพวกเจ้าก็มีเควสค้างอยู่กับปาร์ตี้เลือดนะ ชวนนายหญิงมาทำเควสนี้ก่อนดีกว่านะ” “ไม่เอา” เจ้าเดรกน้อยปฏิเสธทันที “ของรางวัลของเควสลุงเหยี่ยวสู้ของนายท่านไม่ได้หรอก” “หือ” ลุงเหยี่ยวเริ่มงง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสัตว์เวททั้งห้าตัวหันไปพยักเพยิดรับรองเรื่องของรางวัลกันอย่างพร้อมหน้า “ของรางวัล เควสอะไร ของรางวัลอะไร” “ก็เควสฮันนีมูนไง” โกเลมน้อยเฉลยเสียงลั่น “ถ้าทำสำเร็จจะได้น้องด้วยนะ” เจ้าเดรกน้อยรีบอวด มันอยากจะมีน้องกับเขาบ้างจะแย่แล้ว “เฮ้ย” พี่เหยี่ยวร้องลั่น “ของอย่างนี้มันมีกันง่ายๆที่ไหน แค่ฮันนิมูน จะมีน้องเลยเหรอ” “ลุงเหยี่ยว” พี่งูเรียกเสียงเคร่ง “ทำไมลุงเหยี่ยวพูดแบบนี้” “จะอะไร ก็อิจฉานะสิ” เจ้ายักษ์แดงเดี๋ยวนี้นอกจากจะตัวเท่าพี่งูแล้วยังเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยอีกต่างหาก “อย่างนี้ลุงเหยี่ยวก็เป็นเด็กไม่ดีน่ะจิ” ลูกเจี๊ยบเอียงคอสรุปทันที “ลุงเหยี่ยวต้องเลิกทำตัวเป็นเด็กขี้อิจฉารู้ไหม ไม่งั้นเดี๋ยวไม่มีใครยอมไปทำเควสฮันนิมูนด้วย เดรกน้อยไม่รู้ด้วยนะ” เดรกน้อยเตือนด้วยสีหน้าจริงจัง พี่เหยี่ยว = =” จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:37:31

ความคิดเห็นที่ 26 คำถามที่ 2 – ไม่รู้ว่ามีใครถามหรือเปล่า เอาเป็นว่าคนอ่านถามให้ตรงคำตอบก็แล้วกันนะ คำตอบ หลังจากที่เลิกเล่นเกมมาได้สามเดือน อะโฟร์ไดท์ก็ปรับตัวเข้ากับงานเบื้องหลังได้ดีเกินคาด แต่เธอยังต้องหมุนเวียนเปลี่ยนงานไปเรื่อยๆ พ่อของเธอต้องการให้เธอเรียนรู้งานระดับล่างทุกแผนกก่อนที่จะขึ้นเป็นผู้บริหารเต็มตัว ตอนนี้เธอรับหน้าที่ผู้ช่วยผู้จัดการคณะละครร้อง ต้องคอยดูแลเอาอกเอาใจศิลปินในทุกๆเรื่อง ซึ่งทำให้คนที่เดิมเป็นคนที่มีแต่คนเอาอกเอาใจเซ็งมากถึงมากที่สุด แต่กระนั้น เธอก็ยังกระวีกระวาดเดินมาติดต่อแผนกต้อนรับของโรงแรมลูน่าฟรอส เพื่อคอนเฟริมว่าศิลปินในความดูแลของเธอจะได้รับการต้อนรับแบบครบถ้วนเกินร้อยสมกับเป็นศิลปินระดับสุดยอดของจักรวาล ร่างเล็กๆในชุดสูทสีงาช้างก้าวฉับๆเข้ามาในห้องโถงขนาดใหญ่กว่าสนามฟุตบอลอย่างมั่นใจ ใบหน้างดงามและรอยยิ้มกระจ่างที่ประดับอยู่บนในหน้าทำให้ใครหลายคนแทบหยุดหายใจ ห้องโถงใหญ่ที่สร้างด้วยหินอ่อนสีดำสนิททั้งห้องก็ดูจะสว่างไสวขึ้นมาในทันที “สวัสดีค่ะ” อะโฟร์ไดท์ยื่นนามบัตรให้พนักงานต้อนรับสาวสวยที่ดูด้อยลงไปถนัดใจเมื่อเธอปรากฏโฉมขึ้น สาวเจ้ารับนามบัตรไปดูแล้วก็เรียกข้อมูลจากคอมพิวเตอร์ขึ้นมาดูข้อมูลการจองและรายละเอียดของบริการต่างๆที่อีกฝ่ายแจ้งมาล่วงหน้าทันที “ห้องสวีท 12 ห้องสำหรับนักแสดงนำ ห้องพักระดับซุปพรีม 21 ห้อง ห้องพักระดับเดอร์ลุกส์ 50 ห้อง และห้องพักคลาสิกอีกหนึ่งห้องนะคะ” หลังจากนั้น อะโฟร์ไดท์ก็ต้องยืนยันรายละเอียดการบริการของบรรดาเหล่าดารานำที่ได้พักในห้องสวีทอย่างละเอียดตั้งแต่กลิ่นน้ำหอมปรับอากาศในห้อง ไปจนถึงเทรนเนอร์ออกกำลังกายและพี่เลี้ยงเด็กสำหรับคนที่พาลูกมาด้วย “เท่านี้ใช่ไหมคะ” พนักงานต้อนรับสาวถามนำหลังจากที่ทั้งคู่คุยกันเกือบครึ่งชั่วโมง “ช่วยอัพเกรดห้องคลาสสิคของสาวน้อยคนนี้ให้เป็นห้องระดับสุพรีมเหมือนคุณผู้จัดการใหญ่หน่อยสิ” อะโฟร์ไดท์หันขวับไปมองทันที แล้วเธอก็ต้องถอนหายใจเมื่อพบพริสซิลานักแสดงนำหญิงของคณะละครยืนพิงเคาท์เตอร์อยู่ข้างตัว สาวใหญ่วัยสี่สิบห้าในชุดสีแดงสดถือไปป์ก้านยาวแบบโบราณเริ่มดึงดูดสายตาคนในห้องโถง แม้ว่าเธอจะสวมหมวกปีกกว้างปิดบังใบหน้าไปกว่าครึ่งแล้วก็ตาม “ไม่ได้ค่ะ ดิฉันต้องพักที่ห้องคลาสสิก มันเป็นกฏ” อะโฟร์ไดท์ตอบปฏิเสธเบาๆก่อนจะหันไปพยักหน้าให้พนักงานต้อนรับสาวไปเตรียมงานต่อได้ “ทำไมล่ะ ฐานะอย่างเธอ จะพักห้องสวีทก็ขนหน้าแข้งไม่ร่วงนี่” สาวใหญ่ยังไม่เลิกรา “ขนหน้าแข้งไม่ร่วง แต่เป็นอุปสรรคต่อการทำงานค่ะ” อะโฟร์ไดท์ตอบไปส่งๆเพื่อตัดปัญหา ดารานำคนนี้มีอิทธิพลต่อคณะละครพอตัว เธอสามารถทำให้งานล่มหรือราบรื่นได้อย่างง่ายดาย และตามปกติเธอก็ไม่มีปัญหาอะไร นอกจากจะเป็นคนช่างฝันตามประสาศิลปินที่เล่นละครมามากไปหน่อย พอเธอรู้ว่าผู้ช่วยผู้จัดการคนใหม่เป็นใคร เธอก็เริ่มตามติดเพื่อสืบว่า ลูกสาวเจ้าของมีเดียเวิร์ลมาทำงานนี้เพื่ออะไรแน่ แม้อะโฟร์ไดท์จะบอกว่ามาฝึกงานไปหลายหน แต่เธอก็ไม่เชื่อ แถมยังคิดเองเออเองโดยเทียบกับละครเก่าๆที่เธอเคยเล่น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องนักสืบ เรื่องฆาตกรรม หรือเรื่องล้างแค้นชิงรักหักสวาท แรกๆอะโฟร์ไดท์ก็ขำดี แต่พอพริสซิลาเล่นบทนักสืบไม่เลิก เธอก็ชักจะขำไม่ออก “ฉันรู้แล้วนะว่าทำไมเธอถึงต้องพักที่ห้องคลาสสิกทุกครั้ง” พริสซิลายื่นหน้ามากระซิบที่ข้างหูอะโฟร์ไดท์ “คะ” คนอ่อนวัยกว่าย้อนถามอย่างงุนงง นักแสดงนำยื่นโทรศัพท์มือถือ เปิดหน้าข่าวบันเทิงให้อะโฟร์ไดท์อ่าน หญิงสาวอ่านจนหน้าตึงคิ้วขมวด พอเธอเงยหน้าขึ้น เจ้าของโทรศัพท์ก็ผละไปรับคีย์การ์ดจากพนักงานต้อนรับ พออะโฟร์ไดท์ควักมือถือของตัวเองขึ้นมาโหลดข่าวเดิมมาดูอีกทีนักแสดงสาวใหญ่ก็เดินเฉียดมากระซิบอีกหน “เขาก็หล่อดีนะ จับไว้อย่าให้หลุดมือล่ะ ฉันจะเอาใจช่วย” อะโฟร์ไดท์กำมือถือแน่นจนนิ้วขาว “เฮเดส ฉันจะไม่ให้นายได้อยู่อย่างสงบสุขเลยคอยดู” ------------------------------------------------- เซบาสเตียน ฮอคว์ หรือเฮเดสในอดีตเริ่มรู้ตัวว่าเวลานั่งอ่านข่าวจิบกาแฟสบายๆยามเช้าของเขาได้หมดลงไปแล้วหลังจากที่ได้สบสายตาพิฆาตของหญิงสาวในชุดกางเกงกึ่งสูทสีกรมท่าที่กำลังเดินเข้ามาหา “โลกกลมจังนะ” อะโฟร์ไดท์ทักเสียงเรียบ แต่เมื่อสายตาตวัดไปเห็นข่าวที่เฮเดสอ่านอยู่เธอก็เกือบปรี๊ดแตก ดีที่เธอควบคุมอารมณ์ไว้ได้ทันจึงไม่ก่อคดีฆาตกรรมขึ้นมากลางห้องอาหาร จบเกมไม่จบรัก แม้ทั้งเฮเดสและอะโฟร์ไดท์จะเลิกเล่นเกม GWL ไปแล้วทั้งคู่ แต่ดูเหมือนเกมเมอร์สาวจะยังตัดใจจากฝ่ายชายไม่ได้ ข่าววงในของเราบอกว่า เธอลงทุนนำคณะละครบินตามเฮเดสไปทุกที่ พักห้องข้างกันทุกคืนมาเกือบสามเดือนแล้ว เฮเดสใจอ่อนเสียทีเถอะน่า นายปล่อยให้สาวสวยตามนายมานานเกินไปแล้วนะ เฮเดสเหลือบตามมองข่าวที่ยังฉายค้างบนโต๊ะกาแฟแล้วก็ยักไหล่ เปล่าประโยชน์ที่จะบอกคุณเธอว่า งานนี้เขาไม่เกี่ยว ชายหนุ่มจึงแค่ยักไหล่แล้วตอบไปว่า “คงต้องบอกว่าดวงจันทร์มันกลม เพราะตอนนี้เราอยู่บนดวงจันทร์” “นายทำแบบนี้หมายความว่ายังไง” อะโฟร์ไดท์ถามเสียงเข้ม “ผมทำอะไรหรือ” เฮเดสยังทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ “นายตามฉันมาทำไม” อะโฟร์ไดท์ตั้งใจจะไม่ปล่อยให้เฮเดสรอดไปได้ “นั่งก่อนไหมคุณ” เฮเดสเดินมาเลื่อนเก้าอี้ให้สาวเจ้านั่ง เขาพยายามจะลดแรงปะทะ เขาคิดว่าอย่างน้อย ถ้านั่งอยู่ ไอ้การจะลุกขึ้นมาอาละวาดก็น่าจะใช้พลังงานมากกว่าตอนที่ยืนจังก้าข่มเขาแหละน่า อะโฟร์ไดท์ขัดขืนจะไม่ยอมนั่ง แต่พอได้ยินคำขู่ “ผมไม่รู้หรอกนะว่าในห้องนี้มีปาปารัสซี่อยู่หรือเปล่า คุณอยากขึ้นหน้าหนึ่งวันพรุ่งนี้ก็ยืนต่อตามสบาย” เธอก็กระแทกตัวนั่งลงแต่โดยดี “ผมสาบานได้ว่าผมไม่ได้ตามคุณ” พอนั่งเรียบร้อยเฮเดสก็พูดต่อ อะโฟร์ไดท์ทำท่าจะอาละวาด แต่บริกรก็พุ่งปราดเข้ามารับออร์เดอร์ เฮเดสตัดปัญหาด้วยการสั่งคอนติเนนทอลเบรกฟาสต์ให้แทน ตอนแรกอะโฟร์ไดท์เกือบจะหลุดปากขอบคุณตามความเคยชินไปแล้ว แต่สายตาของเธอกลับกวาดไปเห็นพริสซิล่านักแสดงสาวกำลังโบกไม้โบกมือให้ แล้วพอเธอหันไปมอง สาวใหญ่ในชุดสีเขียวมรกตก็ชูนิ้วโป้งให้เธอทั้งสองมือ อะโฟร์ไดท์จึงกลับมาบูดสนิทได้ดังเดิมในทันที “ไม่ได้ตาม แล้วไอ้ข่าวนี่มันหมายความว่าอย่างไร” หญิงสาวถามด้วยเสียงรอดไรฟัน “ผมว่าคุณกลับไปอ่านข่าวให้ละเอียดๆก่อนดีกว่านะ ในข่าวนี่ ผมเช็คอินก่อนคุณทุกครั้งนะ” เฮเดสตอบอย่างไม่อนาทรร้อนใจ อะโฟร์ไดท์คอแข็งทันที “เฮเดส” เธอเรียกเสียงเข้ม “นายคิดว่าฉันจะเชื่อหรือ คนอย่างนายมีความจำเป็นอะไรที่จะต้องเดินทางไปตามดาวอาณานิคมต่างๆจนทั่วแบบนี้ แล้วการที่จะพักโรงแรมเดียวกัน แถมห้องติดกันเป็นเดือนๆ ไม่มีทางเป็นเรื่องบังเอิญแน่ บอกมานายต้องการอะไร” “จุ๊ๆ อย่าด่วนสรุปอย่างนี้สิครับคุณผู้หญิง” เฮเดสส่ายหน้ายกนิ้วชี้ขึ้นโบก “ผมเป็นวิศวกรนะครับ ที่บินไปบินมานี่ก็มาทำงานครับ ผมไปทุกดาวอาณานิคมที่มีเหมืองแร่ ตารางการทำงานและที่พัก บริษัทแม่บนโลกเขาจัดการให้ผมทั้งนั้น แถมผมยังเข้าพักก่อนคุณทุกครั้งอีก จู่ๆมากล่าวหาผมแบบนี้ มันไม่ดีนะครับคุณผู้หญิง” อะโฟร์ไดท์ยังไม่คลายความโกรธ เธอยื่นหน้ามาบอกเฮเดส “คิวการแสดงของคณะละครที่ฉันดูแลก็จัดล่วงหน้าเป็นปี ที่พักก็จองล่วงหน้ากันเป็นเดือนๆ มันจะบังเอิญไปหน่อยไหม ถ้านายจะเข้าพักก่อนฉันทุกครั้ง แถมฉันยังได้ห้องพักข้างๆห้องนายทุกหนด้วย ใครเชื่อก็โง่แล้ว” เฮเดสพยักหน้าเห็นด้วยทันที “คนทั้งจักรวาลเขาเห็นด้วยกับคุณเลยนะคราวนี้ เพียงแต่...” เฮเดสลากเสียงเล็กน้อยก่อนจะทิ้งระเบิดตูม “เขาเชื่อว่าคุณเป็นคนจัดการน่ะ” “นี่นาย” ไม่ทันจะได้อาละวาดสมใจ บริกรก็เอาอาหารมาเสริฟขัดจังหวะเสียก่อน อะโฟร์ไดท์จึงต้องนั่งลงไปทั้งๆที่ไม่เต็มใจ “ต้องการอะไรเพิ่มไหมครับ” บริการช่างสังเกต ถามเฮเดสเหมือนจะบอกว่า ถ้าต้องการความช่วยเหลือก็เรียกได้เลย “ไม่ครับขอบคุณ” เฮเดสส่งสัญญาณให้รู้ว่าผมจัดการได้ บริการจึงถอยไปอย่างไม่เต็มใจนัก ซึ่งนั่นก็ทำให้อะโฟร์ไดท์เป็นฟืนเป็นไฟมากขึ้น “เพราะนายคนเดียว” อะโฟร์ไดท์กัดฟันกรอดๆด้วยความโมโห ถ้าแม้แต่บริกรยังมีท่าทีแบบนี้ พนักงานทั้งโรงแรมคงอ่านข่าวมาหมดแล้วแน่ และที่สำคัญทุกคนคงคิดว่าเธอกำลังตามตื้อเฮเดสอยู่ พอคิดถึงตรงนี้ น้ำตาก็คลอขึ้นมาโดยอัตโนมัติ “เฮ้คุณ อย่าร้องออกมาเชียวนะ” เฮเดสเริ่มลนลานทำอะไรไม่ถูก เขาตัดสินใจล้วงมือถือมาเปิดบันทึกการนัดหมายตลอดทั้งปีให้อะโฟร์ไดท์ดู “คุณเอาเครื่องคุณมาดูดข้อมูลไปเลย แล้วทีนี้จะได้ไม่มีข่าวเหลวไหลแบบนี้อีก” แรกๆอะโฟร์ไดท์ก็มีความหวังที่ลบข่าวลือ แต่พอเห็นข้อมูลจริงๆ เธอก็คิ้วขมวดจนเรียกข้อมูลของตัวเองมาเทียบ พอเฮเดสเห็นอะโฟร์ไดท์นิ่งงันไป เขาก็หยิบมือถือของอีกฝ่ายมาดู และเมื่อเห็นเต็มตา ก็ถึงคราวชายหนุ่มขมวดคิ้วบ้าง เพราะตารางงานของเขากับอะโฟร์ไดท์มันแทบจะซ้อนทับกันพอดี เขาออกเดินทางก่อนอะโฟร์ไดท์ทุกครั้ง พักโรงแรมเดียวกันทุกหนตั้งแต่สามเดือนที่แล้วไปจนถึงสิ้นปี แบบนี้มันต้องมีจอมบงการแหงๆ แต่มันเป็นใครล่ะนี่ ----------------------------------------   “คุณหลิงคะ รูปที่คุณต้องการอัพโหลดขึ้นเวบไปแล้วค่ะ” พอเลขาฯสาวรายงานผ่านโทรศัพท์ภายในจบ คุณหลิงก็เข้าบอร์ดบันเทิงซุบซิบทันที พ่อของอะโฟร์ไดท์มีอิทธิพลมากเกินกว่าที่เธอจะเล่นข่าวลูกสาวของเขาเป็นเจ้าแรกให้โดนเขม่น ดังนั้นเธอจึงต้องปล่อยข่าวผ่านเวบบอร์ดเป็นการนำร่องไปก่อนแบบนี้ เฮ้ ที่ลือว่าอะโฟร์ไดท์ตามตื้อเฮเดสอาจจะไม่ใช่ก็ได้นะ (มีรูปเป็นหลักฐาน) พออ่านหัวข้อกระทู้จบ คุณหลิงก็เลื่อนลงมาดูรูป เธอมองภาพเฮเดสส่งโทรศัพท์ของตัวเองให้อะโฟร์ไดท์ดูดข้อมูล แต่ไม่ทันที่จะได้อ่านข้อความที่สั่งให้เลขาฯโพสอย่างละเอียด ก็มีสายเรียกเข้า “สวัสดีค่ะ” คุณหลิงยิ้มทันที่ที่หน้าพริสซิล่าปรากฏขึ้นบนจอ “คุณหลิงทำไมไม่เอาภาพที่สองคนนั่นเขาแบ่งกันดูข้อมูลจากโทรศัพท์เครื่องเดียวกันขึ้นเวบล่ะ” พริสซิล่าถามด้วยความขัดใจที่รูปเด็ดของเธอยังไม่ถูกเผยแพร่ “รูปเด็ดขนาดนั้น ลงแค่เวบบอร์ดคุยเล่นได้ไงคะ ต้องรอลงหน้าหนึ่งเวบข่าวต่างหาก” คำตอบของคุณหลิงทำให้ดาราสาวหน้าชื่น เธอชอบนักไอ้เรื่องทะเลาะกันไปทะเลาะกันมาแล้วก็รักกันทีหลัง เสียแต่ว่าละครเวทียุคนี้ไม่ค่อยมีเรื่องน้ำเน่าอย่างนี้ให้เล่นเท่าไร เธอก็เลยต้องระบายออกด้วยการมาเล่นจับคู่ตามคำชวนเชิญของคุณหลิง “คุณหลิงต้องคอนเฟริมนะคะว่าตารางของพ่อหนุ่มนั่นจะไม่เปลี่ยนแปลง” ดาราสาวขอคำรับรอง เพราะเธอเพิ่งจะแกล้งวีนไม่ยอมเปลี่ยนโรงแรมตามที่อะโฟร์ไดท์เสนอ “สบายใจได้ค่ะ ตารางทำงานของเหมืองมันขึ้นอยู่กับสภาพดินฟ้าอากาศแล้วก็รังสีอะไรก็ไม่รู้ตั้งเยอะตั้งแยะ เปลี่ยนไม่ได้อยู่แล้วล่ะค่ะ” คุณหลิงตอบอย่างสบายใจ เพราะตารางงานของเฮเดสเปลี่ยนได้แค่อย่างเดียวเท่านั้น คือเปลี่ยนคน และเท่าที่เธอรู้ เฮเดสต้องการงานนี้เพื่อเป็นฐานให้ไปถึงตำแหน่งที่เขาต้องการ เขาไม่ทิ้งงานเพราะเรื่องแค่นี้แน่ “งั้นก็ไว้ใจได้เลยค่ะ ว่าสองคนนั่นจะมีข่าวกุ๊กกิ๊กออกมาทุกวัน” ดาราสาวใหญ่รับรองส่งท้าย ก่อนจะตัดสายไปนั่งคิดบทเพื่อเชิดให้สาวสวยหนุ่มหล่อเล่นเป็นพระเอกนางเอกในละครนอกเวทีของเธออย่างมีความสุข ส่วนคุณหลิงก็กลับไปอ่านกระทู้บนเวบอย่างมีความสุขเช่นกัน เธอแค้นที่เฮเดสบังอาจตีตัวจาก และเธอก็แค้นที่พ่อของอะโฟร์ไดท์ข้ามหน้าเธอไปหาลอเรนโซเพื่อฉกตัวลูกสาวคืนทั้งๆที่ลงทุนไปตั้งมากมาย “ถือว่าเธอสองคนโชคดีก็แล้วกันนะที่ฉันเป็นคนดี การล้างแค้นของฉันมันก็เลยเคลือบน้ำตาลหนาขนาดนี้ หวังว่าเธอสองคนจะยอมตกลงกันดีๆ แล้วฉันจะให้อภัย” คุณหลิงไม่รู้ตัวหรอกว่า สายเลือดแม่สื่อที่สืบทอดจากแม่สู่ลูกมาหลายร้อยปียังคงพลุ่งพล่านอยู่ในตัวเธอเสมอ เธอไม่ได้แค้นเด็กสองคนนั่นอะไรนักหนาหรอก แต่เธอทนเห็นคู่รักสุดเพอร์เฟคที่เธอคิดจะจับคู่ให้ตั้งแต่สองปีก่อนต้องแยกย้ายจากกันไปไม่ได้เท่านั้นเอง เธอลืมไปด้วยซ้ำว่าด้านหลังของเธอมีภาพวาดหมึกจีนที่เป็นมรดกตกทอดแขวนอยู่ มันเป็นภาพนกสี่เซวี่ยร่วมสร้างสะพานให้คู่รักข้ามฟ้ามาพบในกันวันที่เจ็ดเดือนเจ็ดตามนิทานจีน จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:41:21

ความคิดเห็นที่ 27 คราวนี้หมดกรุของจริง ขอบคุณมากค่ะที่ติดตามตั้งแต่ต้นมาจนจบ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 07:42:15

ความคิดเห็นที่ 28 จากคุณ : หยกสีน้ำผึ้ง เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 10:57:13

ความคิดเห็นที่ 29 กรี๊ดจบแล้วๆๆๆๆ นิยายจบ แต่เควสไม่จบ เพิ่งมีอาหมวย ที่ได้โล่อคิลิส กับพี่เหยี่ยว ที่ปล่อยสัตว์เวทย์ได้เอง เอ... แล้ววินเปิดครบทุกเมืองยังหว่า? ขอภาคสองเถอะค่ะ นะนะ ไม่งั้นคิดถึงสามโจรสลัดแย่เลย ว่าแต่ แล้วมีแผนรวมเล่มรึเปล่าคะ หนมจีนตั้งตารอเลยล่ะเนี่ย จากคุณ : หนมจีน เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 20:37:34 A:125.25.136.91 X: TicketID:063710

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณจริงๆ ที่นำมาลงที่นี่ค่ะ อ่านรวดเดียว 200 ตอน ภายใน 6 วัน แล้วประทับใจจริงๆ ขอให้สร้างสรรค์ผลงานดีๆ แก่สังคมออนไลน์ต่อไปนะคะ จากคุณ : ซาซา (ซาลาสซา) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 21:39:24

ความคิดเห็นที่ 31 สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกก มีฮาเป็นระยะ มีคำตอบให้ตัวละครตั้งเยอะ มีเควสมากมาย มีปริศนาที่หาคำตอบได้ ขอบคุณมากนะคะที่เขียนเรื่องให้อ่านจุใจแบบนี้ ถ้าได้ตีพิมพ์มาแจ้งข่าวบ้างนะคะ ^^ ปล. อยากอ่านภาคต่ออีกด้วยคน แต่เควสหลักๆ ก็ได้คำตอบแล้ว เลยแล้วแต่คนเขียนค่า จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 03:30:53

ความคิดเห็นที่ 32 เพิ่งมาตามอ่านเมื่อช่วงเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา แล้วก็อ่านรวดจนจบ สนุกมากครับ แม้ยังมีคำถามคาใจหลายเรื่อง แต่ถ้ามองแง่ความบันเทิงแล้ว เรื่องนี้ผมให้เกินร้อยเลย ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุก ๆ ลดความเครียดครับ จากคุณ : เศรษฐกร เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 13:47:10

ความคิดเห็นที่ 33 ตามอ่านรวดเดียวจบเลยเหมือนกันค่ะ ตอนแรกๆ เห็นเรื่องนี้แล้วผงะมาก เหยยยย ไหงคนเขียนบ้าพลังจัง โพสต์กันทีละเป็นสิบๆ ตอน แต่พอติดแล้วอ่านแป๊บเดียวจบเลย เสียดายจัง ~ พล็อตซับซ้อนซ่อนเงื่อนมากเลยอ่ะค่ะ ช่วงหลังๆ เกิดอาการตามไม่ทันเล็กน้อย (แบบว่าเงื่อนไขมันเยอะจัด) แต่ยังคงความสนุกไว้ได้จนหยุดสุดท้ายจริงๆ ไว้จะรออุดหนุนรวมเล่มนะคะ ：D จากคุณ : Draconia เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 21:31:37

ความคิดเห็นที่ 34 อยากอ่านภาค 2 เร็วๆ จังเลยครับ :) จากคุณ : คนคลั่งนิยาย เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 23:03:59

ความคิดเห็นที่ 35 มาเรียกร้องภาค2 ด้วยคน เพราะสนุกมาก อิอิ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 23:48:07

ความคิดเห็นที่ 36 ยังอ่านไม่จบ แต่รีบมาลงชื่อสำหรับตอนสุดท้ายไว้ด้วยคนค่ะ สนุกมาก ๆ ได้ตีพิมพ์เมื่อไหร่ส่งข่าวด้วยนะคะ จะรีบไปอุดหนุน ^_^ จากคุณ : จันทร์พันฝัน เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 17:08:24

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านอีกรอบ ก็ว่า ถ้ามีภาค 2 ก็จะดีนะคะ เพราะเนื้อเรื่องช่วงหลัง มันดูเป็นภาคต่อที่น่าสนใจมากที่มีมืออาชีพจากวงการจารกรรมมาในเกมมากมาย และการเปลี่ยนแปลงของกิลด์ต่างๆ แบบพลิกฟ้า คว่ำดิน จากที่ผ่านมา พร้อมแพชทะเลและนรกที่จะมาถึง อาหมวยไม่ต้องมาออนไลน์บ่อยๆ ก็ได้ เพราะไม่น่าจะเอามาเป็นตัวเอกแล้ว ที่น่าสนใจคือสถานการณ์ในเกมนี่แหละ จากคุณ : ซาซา (ซาลาสซา) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 18:16:44

ความคิดเห็นที่ 38 สงสัยเรื่องโกเลมน้อยอ่ะ ตอนที่ดูระดับของเดรกน้อยที่ออกมาจากไข่ มันว่ามังกรทองอยู่สูงสุด แล้วก็มีมังกรนรกานต์อยู่ในระดับเดียวกัน แต่พอดูโกเลมน้อย ตุ๊กตา กับจอมมารน้อยมันสูงกว่านิ แสดงว่าโกเลมน้อยพัฒนาการลดลงสิ จากจอมมารน้อยเป็นมังกรนรกานต์อ่ะ จากคุณ : ก้อย (Winny_วีนแน่) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 20:51:33

ความคิดเห็นที่ 39 มีคำถามค่า สรุปว่าคนบงการเพื่อเอาโปรแกรมกระตุ้นเอนโดรฟิน คือน้องเล็กเอล็กซ์ของพี่ใหญ่นอกเกม ใช่ไหมคะ ที่พี่ใหญ่เบนนี่บอกว่าไม่มีทางเลือก แล้วน้องใช้เงื่อนไขอะไรมาบังคับพ่อกับพี่คะ ขบวนสัตว์เวทสามร้อยตัว และการไปล่ามังกร จริงๆมีเป้าหมายเพื่อให้หมวยฆ่าเก็บเวลเพื่อเปิดนรก เป็นการวางแผนใช่ไหมคะ ลงจบแล้วทั้งสองที่ T w T   รอรีไรท์และตีพิมพ์นะคะ จากคุณ : plaka เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 00:38:14

ความคิดเห็นที่ 40 ตามมาอ่านอีกหลายๆรอบค่ะ ยังไรรอตีพิมพ์นะคะ จากคุณ : Candlelight Memorial เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 00:44:49

ความคิดเห็นที่ 41 คุณก้อย (Winny_วีนแน่)   อย่าลืมดูดอกไม้สิ ว่าหมายเหตุ บอกว่า เป็นมังกรนรกานต์ เป็นตุ๊กตา แล้วเป็นจอมมารด้วย โกเลมน้อยเป็นหมดเลย จริงๆนะ ดังนั้น พัฒนาการโกเลมน้อยไม่น่าลดนะคะ จากคุณ : Candlelight Memorial เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 00:51:53

ความคิดเห็นที่ 42 สนุกมากครับ มีมุข มีฮา มีซึ้ง ได้ครบรส แต่บางเรื่องก็รู้สึกขาดๆ อะไรไปเหมือนกันผมก็ไม่แน่ใจนะครับ เดี๋ยว list ไว้ข้างล่างก่อน 1. บทแรกๆ เหมือนเขียนบรรยายสั้นมากๆ ครับ จนบางทีผมอ่านแล้วเหมือนคิดอะไรไม่ออกอยากจะข้ามๆ ไปเลยเขียนมาสั้นๆ 2. ไม่รู้ทำไมผมรู้สึกว่าอารมณ์ของมิคาเอล/ฮาเดสบางอารมณ์จะไม่ค่อยเหมือนอารมณ์ผู้ชายเท่าไร ^^" 3. พล็อตหลังๆ ผมอ่านแล้วเริ่มจะสับสนเพราะว่ารายละเอียดเยอะมากครับ 4. มีหลายๆ ตอนที่การเรียงคำทำให้เข้าใจไปอีกทาง (อาจจะเป็นที่ผมคนเดียวก็ได้) ซึ่งก็มีอยู่ประมาณ 6-7 แห่ง (แต่ผมคงไม่สามารถเอามาวางได้) ถ้าหากว่าไม่มีท่านอื่นรู้สึกแบบผมก็คงเป็นที่กระผมเองล่ะครับ 5. ผมรู้สึกขัดๆ นิดๆ ที่ตอนท้ายๆ เหมือนบทของวินจะน้อยลงไป และยังคาใจเล็กๆ ว่าสุดท้ายลูน่าได้พี่ชายคืนไหม ^^" น่าจะมีประมาณเท่านี้ถ้ามีอีกไว้จะพิมพ์ใหม่ครับ ผมพึ่งอ่านจบรอบแรก แต่กว่าจะอ่านจบก็ปาเข้าไปหลายวันอยู่ (ขนาดนอนตีสองตีสามอ่านเลยนะ lol) ผมชอบการที่ถ่ายทอดอารมณ์พวกสัตว์เลี้ยงเด็กๆ ไม่ว่าจะเป็น โกเลมน้อย, เดรกน้อย รวมไปถึง ยักแดง พี่งู ม้ามังกร และเจี๊ยบน้อย ออกมาได้น่ารัก ฮา และน่าติดตามมากครับ และผมก็คงเหมือนๆ กับอีกหลายๆ ท่าน ที่รู้สึกว่า สามโจร เป็นตัวละครที่มีเสน่ห์มากๆ และค่อนข้างแหวกแนวในความคิดผม เพราะตัวละครลักษณะนี้มักไม่ค่อยจะมีบทเด่น รวมถึงบุคลิกที่มีเสน่ห์มากขนาดนี้ครับ อันนี้ประทับใจมากๆ จริงๆ ครับ เรื่อง เอเรส บอกตรงๆ ว่าคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะไปเกี่ยวกะอโฟรไดท์ได้ ^^" ผิดคาดเหมือนกัน ส่วนหมาป่าขนเหล็กนี่...อย่าบอกว่าเขาจะไม่ใช่ผู้ชายเหมือนที่ท่านหญิงไม่ใช่ผู้หญิงนะครับ ^^" คงจบเท่านี้ ปล. ถ้าจะมีภาค 2 ต่อ ผมก็ไม่แน่ใจว่าจะมีเนื้อเรื่องเหลือให้เขียนต่อไหม ถ้าถามผม หากจะมีอยากให้เปลี่ยนตัวละครไปอีกเซ็ท แต่มีส่วนเกี่ยวข้องกับภาคแรกอยู่บ้างน่าจะเหมาะกว่า ปล2. ผมสงสัยจริงๆ ว่าเหตุใดถึงคิดจะเขียนเรื่องเกี่ยวกับอาหมวยออนไลน์ คือ..ที่สงสัยเพราะรู้สึกเหมือนกับว่า คำว่า "อาหมวยออนไลน์" มันลอยอยู่ในใจมาก่อนจะได้อ่านนิยายเรื่องนี้น่ะครับ ยังไงดี เอาเป็นว่า สาเหตุที่ผมมาเจอนิยายเรื่องนี้เพราะว่า .... 1. อยากอ่านนิยายแต่ไม่รู้จะหาอะไรอ่าน ผมเลยคิดจะ search google 2. ไม่รู้ทำไมในหัวผมมีคำว่า "อาหมวยออนไลน์" ขึ้นมาก็เลย search คำนั้นแล้วก็ได้มาอ่านนิยายเรื่องนี้แหละครับ ^^" พิมพ์ยืดยาว ^^" ขอบคุณที่รับฟังครับ จากคุณ : z-เดียว เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 09:30:06 A:124.120.109.189 X: TicketID:296963

ความคิดเห็นที่ 43 ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม และขอบคุณสำหรับทุกความเห็น ตอนนี้จะขอแจ้งลบกระทู้แล้วนะคะ จะได้ไปรีไร้ทและปรับปรุงงานต่อไป รบกวนคนที่มีอมยิ้มช่วยแจ้งลบด้วยนะคะ ส่วนกระทู้ในคลังจะแจ้ง WM เองค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 23:21:04