ขอฝากมหากาพย์สุรางคนางค์ 28 : เริ่มจากวันที่ฝนตก...

เมฆหมอกหม่นหมอง      รินรินร่ำร้อง          ฝนฟ้าชะฟาง

เคร่งเครียดหนักหนา     ผ่อนพาพักบ้าง     หวังไว้เลือนลาง     อยากหยุดหายใจ



          คร่ำาครวญครุ่นคิด     จำเจ็บจับจิต     ผิดพลั้งหนไหน

หยุดเดินหยุดวิ่ง     นั่งนิ่งตรองไตร่     ลิ่วลมหวิวไหว     ทิ้งท้ายดายเดียว



       วันวานเวียนวน     เรื่องรักร้างล้น    ไร้คนแลเหลียว

คิดมาคิดไป      ช่างใช่ชัดเชียว    ลึกลับลดเลี้ยว     ลุ่มหลงภาพลวง



      แรกเริ่มตรึงตรา      สนิทสเน่หา       ห่างให้แหนหวง

เวลาเวล่ำ       คืนคำใครควง     ห่อนหดหายห่วง     เปิดเผยตัวตน



       หลบลาหลีกเลี่ยง     หวาดหวั่นถกเถียง     ทิฐิท่วมท้น

รักมอดเริ่มใหม่        ว่องไววังวน         สับรางสับสน     เหนื่อยไหมเหนื่อยแทน



      ร้างราเรียนรู้      หยุดเศร้ายืนสู้       แค่คนควงแขน

ดีพอพอดี       ถ้ามีถ้าแมน      ผูกพันธ์แนบแน่น     ควรคู่อยู่ยาว



        พบเพียงเพื่อผ่าน         สนุกสนาน        แก้เก้อหนีหนาว

เจ้าชู้เจ้าเล่ห์       โมเมแพรวพราว     หลอกหลีสีสาว       อย่าก้าวใกล้กัน



        รอลมระรอก      พัดพริ้วใบ้บอก         ชื่นชายนายนั้น

ไม่รีบไม่ร้อน    ง้องอนผ่อนผัน     ปลอบบ้างแบ่งปัน     สักวันคงเจอ

จากคุณ	: องค์หญิงน้อยของพ่อ
เขียนเมื่อ	: 18 พ.ย. 53 19:58:14