ความคิดเห็นที่ 1 เมื่อหนาวมาแทรกซ้อน.................ในใจ ขมขื่นที่ซ่อนใน...........................กลับรู้ อกเอยตื่นทำไม...........................ในห่วง บอกเล่าก็ไม่สู้..............................เก็บร้อนไว้เฉย จากคุณ : ปีศาจน้อยจอมซน (ปีศาจน้อยจอมแก่น) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 23:30:26

ความคิดเห็นที่ 2 กลอนสุภาพ เป็นกลอนประเภทหนึ่ง ซึ่งลักษณะคำประพันธ์ของภาษาไทย ที่เรียบเรียงเข้าเป็นคณะ ใช้ถ้อยคำและทำนองเรียบๆ ซึ่งนับได้ว่ากลอนสุภาพ เป็นกลอนหลักของกลอนทั้งหมด เพราะเป็นพื้นฐานของกลอนหลายชนิด หากเข้าใจกลอนสุภาพ ก็สามารถเข้าใจกลอนอื่นๆ ได้ง่ายขึ้น คำประพันธ์ ที่ต่อท้ายว่า "สุภาพ" นับว่าเป็นคำประพันธ์ที่แสดงลักษณะเป็นไทยแท้ ด้วยมีข้อบังคับในเรื่อง "รูปวรรณยุกต์" ในกลอนสุภาพนอกจากมีบังคับเสียงสระเป็นแบบแผน เช่นกลอนปกติแล้ว ยังบังคับรูปวรรณยุกต์เพิ่ม จึงมีข้อจำกัดทั้งรูปและเสียงวรรณยุกต์  เป็นการแสดงไหวพริบปฏิภาณและ ความแตกฉานในการใช้ภาษาไทยของผู้แต่งให้เด่นชัดยิ่งขึ้น คำประพันธ์กลอนสุภาพนิยมเล่นกันมากตั้งแต่สมัยอยุธยา จ วบจนถึงปัจจุบัน ในต้นรัตนโกสินทร์นั้นงานกลอนสุภาพเด่นชัดในรัชกาลที่ 2 ซึ่งเฟื่องฟูถึงขนาดมีการแข่งขันต่อกลอนสด กลอนกระทู้ ตลอดรัชสมัยมีผลงานออกมามากมาย เช่น กลอนโขน กลอนนิทาน กลอนละคร กลอนตำราวัดโพธิ์ เป็นต้น บทพระราชนิพนธ์เรื่อง เงาะป่า ก็เกิดขึ้นในยุคนี้ ยังมีกวีท่านอื่นที่มีชื่อเสียง เช่น สุนทรภู่ เป็นต้น และในสมัยรัชกาลที่ 6 ก็มีปราชญ์กวีทางกลอนสุภาพที่สำคัญหลายท่านเช่นกัน คณะของกลอนสุภาพมีแบบแผนอยู่ คือ หนึ่งบทมี 2 บาท บาทที่ 1 จะเรียกว่า บาทเอก ในบาทเอก มี 2 วรรค คือ วรรคสดับ และ วรรครับ บาทที่ 2 จะเรียกว่า บาทโท ในบาทโท มี 2 วรรค คือ วรรครอง และ วรรคส่ง พยางค์ คือ คำในแต่ละวรรคของกลอน เช่น กลอนแปด มี 8 คำ ใน 1 บท มี 4 วรรค รวม ควรมีคำทั้งหมด 32 คำ, กลอนหก มี 6 คำ ใน 1 บท มี 4 วรรค รวม ควรมีคำทั้งหมด 24 คำ กลอน 4 1.หนี่งบทมีสองบาท หนี่งบาทมีสองวรรค มีสัมผัสระหว่างบท (ชื่อบทคือชื่อเดียวกับกลอนสุภาพ) กลอน 6 1.ใช้คำวรรคละ 6 คำ อักษรนำจะใช้เป็นคำควบกันแล้วนับเป็นคำเดียว หรือ จะแยกนับ 2 คำก็ได้ เฉพาะในฉันทลักษณ์ 2.คำสุดท้ายของวรรคหน้าของทุกวรรค จะต้องสัมผัสกับคำที่ 2 หรือ 4 ของวรรคหลัง และวรรคสุดท้ายของวรรคที่ 2 จะต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ 3 ถ้าจะแต่งต่อ คำสุดท้ายของบทจะต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายของบทที่ 2 ของบทต่อไป 3.สัมผัสนอก เป็นสัมผัสที่ขาดไม่ได้ในวรรค ควรมีอย่างน้อย 1 คู่ในแต่ละวรรค หากไม่มีเลยจะทำให้กลอนดูไม่ไพเราะ ถ้ามีครบทุกคู่ ก็จะถือว่าดีเยี่ยม กลอน 8 กลอนแปดนั้นถือว่าเป็นขนบกวีนิพนธ์พื้นฐานที่นิยมที่สุดในไทย เหตุเพราะมีฉันทลักษณ์ที่เรียบง่ายไม่ซับซ้อน สามารถแสดงอารมณ์ได้หลากหลาย และคนทั่วไปสามารถเข้าถึงเนื้อความได้ไม่ยาก หนึ่งในรูปแบบของกลอนแปดก็คือ รูปแบบกลอนแปดของสุนทรภู่ ซึ่งปรับปรุงจากกลอนตลาดทั่วไปที่นิยมเล่นกันมาแต่ก่อน ให้มีความแพรวพราวด้วยสัมผัสในผสมผสานกันไป และขนบดังกล่าวนี้ก็ได้รับการสืบทอดต่อมาในงานกวีนิพนธ์ยุคหลังๆ กระทั่งปัจจุบัน จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 23:46:10

ความคิดเห็นที่ 3 จากการศึกษาของนายเทพ สุนทรศารทูล ได้กล่าวว่า ลักษณะเด่นเป็นพิเศษ ของคำกลอนของสุนทรภู่ ที่ทำให้กวีนิพนธ์ของท่าน ต่างจากกวีท่านอื่นๆ มีอยู่ด้วยกัน 12 ประการ คือ 1. หลั่งไหล         2. ไว้สง่า       3. ภาษาตลาด     4. สัมผัสพราว         5. กล่าวความหลัง           6. ฟังแจ่มแจ้ง 7. แสดงอุปไมย   8. ใช้คำตาย   9. ระบายอารมณ์ 10. คำคมสุภาษิต   11. แนวคิดของกวี 12. ลีลาการเดินกลอน 1.หลั่งไหล จะเห็นได้ว่า คำกลอนของท่านสุนทรภู่ จะมีลักษณะหลั่งไหลเหมือนสายน้ำไหล ไม่ติดขัด  ไม่สะดุด ไม่หยุดชะงัก ไม่ขาดสาย  ไม่มีลักษณะกลอนพาไป หรือพยายามพากลอนไปอย่างฝืนๆ เหมือนกวีที่ไม่ชำนาญ แต่ท่านจะแต่งตรงพุ่งไปสู่จุดมุ่งหมายให้เข้าใจความได้อย่างชัดเจน  เช่น "แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์       มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด       ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน" 2. ไว้สง่า ท่านจะแต่งกลอนอย่างโอ่อ่า ภูมิฐาน แบบครูกลอนครูกวี  ไม่ไหว้ครู ไม่มีการออกตัว ไม่เคยถ่อมตัว  มักขึ้นต้นคำกลอนอย่างโอ่โถง  เช่น                                            “แต่ปางหลังครั้งว่างพระศาสนา เป็นปฐมสมมุตินิยายมา               ด้วยปัญญายังประวิงทั้งหญิงชาย ฉันชื่อภู่รู้เรื่องประจักษ์แจ้ง           จักสำแดงความประดิษฐ์คิดถวาย ตามสติริเริ่มเรื่องนิยาย                ให้เพริศพรายพริ้งเพราะเสนาะกลอน” 3. ภาษาตลาด ภาษาในกลอนของท่านจะใช้ภาษาตลาด หรือภาษาที่ชาวบ้านใช้พูดกันอยู่  ไม่ใช่ภาษาสูงหรือภาษาราชการ  ทำให้ฟังเข้าใจง่าย  แต่มิใช่เป็นภาษาที่หยาบ  เช่น “แม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ  ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนา รู้สิ่งใดไม่สู้รู้วิชา                 รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี”  หรือ “ยกกระบัตรคัดช้อนทุกเช้าเย็น  เมียที่เป็นท่านผู้หญิงนั่งปิ้งปลา” คำว่า “คัดช้อน” หมายถึง “คัด” ที่แปลว่า คัดคันยอ ได้แก่การยกยอที่ดักกุ้งริมคลอง และ “ช้อน”คือ ใช้ตะแกรงช้อนกุ้ง คำว่า คัดช้อน จึงหมายถึง ยกยอช้อนกุ้ง ซึ่งเป็นภาษาชาวบ้าน และเมียที่เป็นท่านผู้หญิง ก็หมายถึง เมียหลวงยกกระบัตรเมืองแกลง ที่ยังไม่ใช่คุณหญิง และยังไม่ได้เป็นท่านผู้หญิง แต่ชาวบ้านชาวเมือง มักจะเรียกยกย่องเช่นนั้น ท่านจึงนำมาเรียกบ้างว่า “เมียที่เป็นท่านผู้หญิง”นั่งปิ้งปลา 4. สัมผัสพราว ลักษณะคำกลอนของท่าน จะมีทั้งสัมผัสนอก สัมผัสใน สัมผัสอักษร สัมผัสสระหรือสัมผัสเสียง สัมผัสซ้าย สัมผัสขวา แพรวพราวเต็มไปหมด บางครั้งท่านถือเสียงเป็นสำคัญ จนทำให้บางคนตำหนิว่า กลอนของท่านความอ่อนไปก็มี  เช่น “อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ    ประเสริฐสุดซ่อนใส่ไว้ในฝัก สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก            จึงค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย” 5. กล่าวความหลัง  เนื่องจากท่านเป็นคนมีความรัก ความหลังฝังใจ ทำให้อดไม่ได้ที่จะกล่าวพาดพิง ถึงความรักความหลังของตนในการแต่งกลอนทุกเรื่อง แม้แต่สุภาษิตที่น่าจะมีแต่คำสอนล้วนๆ ท่านก็ยังอดแวะเวียนกล่าวถึงความหลังจนได้  เช่น “อันหม่อมฉันที่ดีและที่ชั่ว            ถึงลับตัวแต่ชื่อเขาลือฉาว เป็นอาลักษณ์นักเลงทำเพลงยาว   เขมรลาวลือเลื่องถึงเมืองละคร” 6. ฟังแจ่มแจ้ง คำกลอนของท่านจะแจ่มแจ้ง กระทัดรัด ชัดเจน ไม่พร่ามัว และพิถีพิถันในการเลือกใช้ถ้อยคำ  เพราะท่านเป็นกวีที่รุ่มรวยคำ จึงเลือกใช้คำได้อย่างเหมาะเจาะ เช่น “ถึงคลองนามสามสิบสองคดคุ้ง   ชวากวุ้งเวียนซ้ายมาฝ่ายขวา ให้หนูน้อยคอยนับในนาวา          แต่หนึ่งมาถ้วนสามสิบสองคด อันคดอื่นหมื่นคดกำหนดแน่        เว้นเสียแต่ใจมนุษย์สุดกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด       ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน” 7. แสดงอุปไมย  ซึ่งท่านจะถนัดมากในเชิงอุปไมยโวหาร  โดยกล่าวคำนี้ขึ้นเป็นหลักก่อนแล้วยกเอาสิ่งอื่นมาเปรียบเทียบ ทำให้คำกล่าวมีน้ำหนัก และมองเห็นภาพได้ชัดเจนหรือเห็นเป็นเหตุเป็นผล  มิใช่แบบอุปมาโวหาร อันหมายถึง ยกเอาสิ่งนี้ไปเปรียบเทียบกับสิ่งอื่น  ซึ่งการแต่งอุปไมยโวหารจะแต่งได้ยากกว่า แต่ท่านสุนทรภู่มักจะใช้  อันแสดงให้เห็นถึงภูมิรู้ของท่านที่มีอย่างกว้างขวาง  เช่น “ประเพณีตีงูให้หลังหัก           มันก็มักทำร้ายเมื่อภายหลัง จระเข้ใหญ่ไปถึงน้ำมีกำลัง      อันเสือขังเข้าถึงดงก็คงร้าย อันแม่ทัพจับได้แล้วไม่ฆ่า       ต่อภายหน้าศึกจะใหญ่ขึ้นใจหาย ต้องตำรับจับให้มั่นคั้นให้ตาย   จะทำภายหลังยากลำบากครัน” 8. ใช้คำตาย ท่านสุนทรภู่ จะถนัดใช้คำตายลงท้ายกลอน  และใช้ได้อย่างไม่ติดขัด  แสดงให้เห็นถึงความเป็นกวีที่ยอดเยี่ยม หาคนเทียบไม่ได้ เพราะแต่งยาก  ซึ่งกวีมักจะอวดฝีปากกันตรงการใช้คำตายนี่แหละ  เช่น “ซึ่งครั้งนี้พี่พาเจ้ามาไว้                   หวังจะได้สนทนาวิสาสะ ให้น้องหายคลายเคืองเรื่องธุระ         แล้วก็จะรักกันจนวันตาย” 9. ระบายอารมณ์  คำกลอนของสุนทรภู่จะอบอวลด้วยอารมณ์ศิลปิน ทำให้มีชีวิตชีวา เข้าถึงใจคน และกินใจ เพราะระบายอารมณ์อันแท้จริงออกมา ไม่เสแสร้งแกล้งว่า จนดูดัดจริต และช่างเปรยเปรย ซึ่งคำกลอนของท่านมักจะเป็นอารมณ์รัก อารมณ์หลง อารมณ์สงสาร อารมณ์น้อยใจในโชคชะตาของตนเอง เช่น “นิจจาเอ๋ยกายเราก็เท่านี้                ไม่มีที่พสุธาจะอาศัย ล้วนหนาวเหน็บเจ็บแสบคับแคบใจ    เหมือนนกไร้รังเร่อยู่เอกา” 10. คำคมสุภาษิต  กวีนิพนธ์ของสุนทรภู่ มักจะสอดแทรกสุภาษิตคำคมอยู่เสมอ  ทำให้ท่านได้ยกย่องว่าเป็นนักปราชญ์ เพราะคำสุภาษิตที่ยกมามักจะกินใจคน  เพราะท่านช่างสังเกตความเป็นจริงของชีวิต แล้วนำมาผูกเป็นถ้อยคำขึ้นอย่างกระทัดรัด สอดคล้องทั้งถ้อยคำสำนวน  และมีความไพเราะ  เช่น “เขาย่อมเปรียบเทียบความเมื่อยามรัก   แต่น้ำผักต้มขมชมว่าหวาน ครั้นจืดจางห่างเหินไปเนิ่นนาน           แต่น้ำตาลก็ว่าเปรี้ยวไม่เหลียวแล” 11. แนวคิดของกวี แนวคิดของกวีมักเกิดจากประสบการณ์ชีวิต การศึกษาสังคม และชะตาชีวิตของกวีนั้นๆ ซึ่งท่านสุนทรภู่เองก็มีแนวคิดในเรื่องความไม่แน่นอน  ความไม่ซื่อตรงของมนุษย์  และวาจาของมนุษย์นั้นก่อให้เกิดคุณหรือโทษได้  เช่น “ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์      มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต แม้พูดชั่วตัวตายทำลายมิตร     จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจา” 12. ลีลาการเดินกลอน  โดยทั่วไปคำกลอนจะเป็นสิ่งที่บ่งบอกความรู้สึกนึกคิดของกวีที่เป็นความอหังการ  มมังการ (ความทะนงตน / ความถือว่าเป็นของตน)  ซึ่งกวีบางคนอาจจะรู้สึกว่าตนยังต่ำต้อย ไม่ค่อยเก่งกาจอะไรนัก  ยังไม่มั่นใจในตัวเอง จึงต้องมีการไหว้ครู หรือแต่งกลอนตามแบบครู เดินกลอนไปตามแบบแผน  มีการถ่อมตน ยึดเอาครูอาจารย์เป็นที่พึ่ง แต่ท่านสุนทรภู่นั้นมีความอหังการ มมังการในทางบทกลอน  จึงว่ากลอนอย่างโอ่โถง ไว้สง่า  ภาคภูมิ เชื่อมั่นในตนเองอย่างเต็มที่  แต่งกลอนฉาดฉาน เดินกลอนอย่างสง่า  เช่น                                          “สุนทรทำคำประดิษฐ์นิมิตรฝัน พึ่งพบเห็นเป็นวิบัติมหัศจรรย์       จึงจดวันเวลาด้วยอาวรณ์ แต่งไว้เหมือนเตือนใจจะให้คิด    ให้นิมิตรเมื่อภวังค์วิสังหรณ์ เดือนแปดจันทร์ทิวาเวลานอน     เจริญพรภาวนาตามบาลี” จะเห็นว่า ไม่มีใครเดินกลอนอย่างสง่าเหมือนเช่นท่าน อีกทั้งมักจะแสดงความรู้ประกอบไว้อย่างผ่าเผย  ไม่อ้อมค้อม  เช่น “ถึงสามโคกโศกถวิลถึงปิ่นเกล้า           พระพุทธเจ้าหลวงบำรุงซึ่งกรุงศรี ประทานนามสามโคกเป็นเมืองตรี         ชื่อปทุมธานีเพราะมีบัว....” ทั้งหมดนี้ คงจะทำให้เราได้เห็นความพิเศษ ที่ทำให้ท่านสุนทรภู่ ได้รับการกล่าวขานด้วยนามต่างๆ เช่น รัตนกวีแห่งกรุงรัตนโกสินทร์  กวีเอกของไทย และบรมครูกลอนตลาดแห่งกรุงสยาม เป็นต้น  อันล้วนเป็นการยกย่อง ในความสามารถของท่าน ซึ่งเป็นความน่าภาคภูมิใจของเราชาวไทยที่มีกวี ที่ไม่ด้อยไปกว่าชาติใดในโลก ขอขอบคุณข้อมูลข่าว : อมรรัตน์ เทพกำปนาท กลุ่มประชาสัมพันธ์  สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงวัฒนธรรม ผังกลอนแปด สุนทรภู่ การสัมผัสให้คำสุดท้ายวรรคแรก(วรรคสดับ) ไปสัมผัสกับคำที่ ๓ หรือ ๕ ของวรรคที่ ๒ (วรรครับ) ให้คำสุดท้ายวรรคที่สอง(วรรครับ) ไปสัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ ๓ (วรรครอง) ให้คำสุดท้ายของวรรคที่สาม(วรรครอง) ไปสัมผัสกับคำที่ ๓ หรือ ๕ ของวรรคที่สี่(วรรคส่ง) การสัมผัสระหว่างบท หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า “การสัมผัสเชื่อมร้อยระหว่างบท” การเชื่อมสัมผัสระหว่างบท ให้คำสุดท้ายของวรรคทึ่สี่ คือ วรรคส่ง ไปสัมผัส กับคำสุดท้ายของวรรคที่สอง คือวรรครับของบทถัดไป ให้แต่งเชื่อมบทอย่างนี้เรื่อยไปจนจบเนื้อความตามที่ต้องการการบังคับสัมผัส มีข้อบังคับสัมผัสนอก ๓ แห่ง คือ ในบท ๒ แห่ง และสัมผัสเชื่อมระหว่างบท ๑ แห่ง และอีกอย่างหนึ่ง ถ้าจะสัมผัสสระ หรือพยัญชนะเพื่อความไพเราะในบท เดียวกัน ก็จักทำให้กลอนแต่ละบทมีความไพเราะเสียงกลมกลืนยิ่งขึ้น ข้อบังคับ เรื่องการกำหนดเสียงวรรณยุกต์ ในคำสุดท้ายของแต่ละวรรค มีดังนี้ คำสุดท้ายของวรรคที่ ๑ ใช้เสียง สามัญ เอก โท ตรี จัตวา แต่ไม่นิยมสามัญ คำสุดท้ายของวรรคที่ ๒ ห้ามใช้เสียง สามัญ และตรี นิยมใช้ จัตวา เป็นส่วนมาก คำสุดท้ายของวรรคที่ ๓ ใช้เสียง สามัญ หรือ ตรี ห้ามใช้ เอก โท จัตวา คำสุดท้ายของวรรคที่ ๔ ใช้เสียงสามัญ หรือ ตรี ห้ามเสียง เอก โท จัตวา ส่วนมากนิยมเสียงสามัญ ตัวอย่างการสัมผัส กลอนแปดสุภาพ ของท่านสุนทรภู่ ดังต่อไปนี้ ถึงม้วยดิน สิ้นฟ้า มหาสมุทร          ไม่สิ้นสุด ความรัก สมัครสมาน     แม้นเกิดใน ใต้หล้า สุธาธาร               ขอพบพาน พิศวาส ไม่คลาดคลา     แม้เนื้อเย็น เป็นห้วง มหรรณพ            พี่ขอพบ ศรีสวัสดิ์ เป็นมัจฉา     แม้เป็นบัว ตัวพี่ เป็นภุมรา                 เชยผกา โกสุม ปทุมทอง     เจ้าเป็นถ้ำ อำไพ ขอให้พี่                 เป็นราชสีห์ สมสู่ เป็นคู่สอง     จะติดตาม ทรามสงวน นวลละออง     เป็นคู่ครอง พิศวาส ทุกชาติไป.            วิธีใช้วรรณยุกต์ ในคำสุดท้ายของแต่ละวรรค ๑๒๓๔๕๖๗๘ คำท้ายวรรค สดับ ใช้ สามัญ เอก โท ตรี จัตวา ไม่นิยมสามัญ ๑๒๓๔๕๖๗๘ คำท้ายวรรค รับ ห้ามใช้ สามัญและตรี นิยมใช้ จัตวา เป็นส่วนมาก ๑๒๓๔๕๖๗๘ คำท้ายวรรค รอง ใช้ สามัญ หรือ ตรี ห้ามใช้ เอก โท จัตวา ๑๒๓๔๕๖๗๘ คำท้ายวรรค ส่ง ใช้ สามัญหรือตรี ห้ามใช้ เอก โท จัตวา นิยมสามัญ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 23:54:53

ความคิดเห็นที่ 4 กลอนเปล่า หรือกลอนอิสระ   คือ คำประพันธ์ที่ไม่มีข้อบังคับทางฉันทลักษณ์ อย่างบทกวีนิพนธ์ทั่วไป ที่แต่งด้วยฉันทลักษณ์แบบต่าง ๆเช่น โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ฯลฯ        นอกจาก ๒ คำนี้แล้ว ยังมีคนเรียกด้วยคำอื่น ๆ อีก เช่น กลอนไร้ฉันทลักษณ์ กลอนเปลือย เรียงร้อยถ้อยคำ คำร้อย เป็นต้น ที่มีคำว่า กลอน อยู่ด้วย แสดงว่ายังอยากให้รู้ว่าเป็นงานประพันธ์ที่ไม่ใช่ร้อยแก้ว ส่วนที่ไม่ต้องการใช้คำว่า กลอน ก็คงเพราะเห็นว่าเป็นข้อเขียนที่ไม่มีอะไรใกล้เคียงกับกลอนเลย แต่เป็นการเอาคำมาเรียงร้อยกันให้มีลีลาจังหวะและความหมายตามที่ผู้แต่งต้องการ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 23:56:22

ความคิดเห็นที่ 5 ~ กลอนแปด ~ รางราง ร่ำ ร ะ เ ริ ง ร ะ ร ว ย รั น ระบำ บ อ ก บุ ษ บั น บ า น เ บ่ ง แ ย้ ม มองละออง ไ อ ห ม อ ก ล ะ ร อ ก แ ซ ม กราวกราวไหว ไ ล้ แ ก้ ม แ ช่ ม ชื่ น ท ร ว ง รัญจวน ห วิ ว ห วี ด ล ม ป ะ พ ร ม ผิ ว วิหค ลิ่ ว บิ น ลั บ ก ลั บ แ ด น ส ร ว ง ลากก้าน ใ บ ด อ ก ไ ม้ บิ น ร่ า ย ท ว ง เป็นรัง บ่ ว ง ห้ ว ง ห อ ห้ อ ง หั บ ไ พ ร ขอบฟ้าทา ทั บ ค ร อ บ ข อ บ ทิ ว ข า ว เย็น ล ม ห น า ว ก ร า ว ก ร้ า น ส ะ ท้ า น ไ ห ว ตะวันวาว เ วิ้ ง โ พ้ น ร่ น รำ ไ ร ส่องทักทาย ด อ ก ไ ม้ ใ บ ห ญ้ า ง า ม ลมแผ่ว พ ลิ้ ว ป ลิ ว ลั บ ล อ ย ล ะ ล่ อ ง ล้อมอ้อม ม อ ง เ มี ย ง ห ม า ย ค ล้ า ย ไ ต ร่ ถ า ม ละลิ่วลอย ล ะ ล อ ก ไ อ ไ ห ล ว น ต า ม ธรรมชาติงาม ฉ่ำ ใ จ ไ ด้ ชื่ น ต า มธุรพจน์ จ ร ด ร้ อ ย ถ้ อ ย คำ ผ่ า น หมื่นคำหวาน ซ่ า น ซึ้ ง ค นึ ง ห า หลง อั ก ษ ร ก ล อ น ก า น ท์ ห ว า น ต รึ ง ต ร า มาสู่ถิ่น ห้ ว ง อั ก ข ร า ภ า ษ า จิ น ต์  .................................. เปลวอัคคี ~ โคลงสี่สุภาพ ~ ~ ธรรมชาติ ชวนฉ่ำซึ้ง . . . . . .  ทรวงใน นำ เหน็บหนาวกราวไกว . . . . . . แกว่งเกี้ยว เพียง ไอหมอกละลอกไหล . . . . ลอยหลีก รู้ ค่ำแสงจันทร์เสี้ยว . . . . . . . .  ส่องสล้างสรวงสวรรค์    ๚ะ๛ บังเอิญตื่นมาตอนดึก เลยมาร่วมแจมกับน้องมี่   ขอรับ ไม่รู้จะขึ้นต้นยังไง ?        เลยขออนุญาตย่องตามตัวอักษรน้องมี่ก็แล้วกัน จากคุณ : เปลวอัคคี เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 00:14:35

ความคิดเห็นที่ 6 นักเลงกลอนอย่านอนเปล่า หัดเรียนเข้ากับทุกอย่างที่พบเห็น เขียน,อ่าน,รู้ ค่อยค่อยร้อยเดี๋ยวก็เป็น อย่าดูแคลนเข่นเข็ญทุกคนที่ร่ายเรียง นักเลงจริงเขานิ่งสงบ..แต่สู้ไม่ถอย ไม่ปากพล่อยดูหมิ่นชิดแค่นเถียง กล้าเย้ยฟ้าท้าพสุธาด้วยบทร่ายเมียง ไม่ออกเสียงดูถูกทุกผู้คนที่หัดเรียน ....................................................... การห่วงใครสักคนไม่ใช่ของแปลก แค่รับรู้ความทุกข์อย่างละเอียด ความเมตตาก็จะพุ่งเข้า ใจเราได้ทันที แต่เมื่อเวลาเนิ่นนานไป อารมณ์เหล่านั้นก็จะจืดจางเลือน หายไปเอง แต่ถ้าวันใดที่เราเริ่มเอาใจเข้าไปผูกพันกับเขาคนนั้น เริ่มจากเล็กน้อยเลื่อนไปจนถึงขั้นทน ไม่ได้เลยเมื่อแค่คิดว่า.. เขาอาจกำลังได้รับภัยจากอันตรายรอบด้าน. แค่คิด ความห่วงใยของเราก็พุ่งออกมามากมาย นั่นคือความรู้สึกที่ไม่ธรรมดาเสียแล้ว เริ่มมีอาการ เป็นห่วงที่ต้องการผูกพัน..เป็นความผูกพันที่อยากเฝ้ารับรู้.. เป็นการรับรู้ที่ทำให้เราเป็นสุข..ความสุขนั้นทำให้เราอยากคิดถึง.. .และเมื่อเราเริ่มคิดถึงเขา ความรู้สึกเหล่านั้นก็พุ่งออกมาเองโดยเราเริ่มไม่อาจยับยั้ง ความรู้สึกที่ใจเราให้เขาด้วยความเต็มใจ.. เคยคิดให้โดยไม่ต้องการเรียกร้องค่าตอบแทน แค่ได้คิดถึงบ้าง ส่งความห่วงใยนิด บอกฝันดีๆให้ชื่นใจ นั่นคือบันไดก้าวแรกที่เราเริ่ม "ผูก" ผูกเขาเป็นคนพิเศษสำหรับเรา. เมื่อผูกแล้ว ก็อยาก "พัน"เขาเข้าใกล้เราทุกที เราจะเริ่มเห็นแก่ตัว อยากให้เขา "ผูก" เราบ้าง และต้องแน่นหนากว่าเพื่อนทั่วๆไป ความกังวลจึงเริ่มแตกหน่อผลิใบ ความไม่มั่นใจเข้ามาเป็นปุ๋ย ความหวาดกลัวและระแวงจากเพื่อนคนอื่นรอบตัวเขา เป็นน้ำเสริมชีวิตความทรมานใจของเรา เพาะผลออกมาเป็น... ความห่วงใยที่ปนความเห็นแก่ตัวแทรกซ้อนในอารมณ์ จนเริ่มพาลเขา โดยเราลืมนึกไปถึงความหลังครั้งก่อนเสียแล้ว กว่าเราจะมาผูกพันใจไว้กับเขาได้ เราเคยยอมรับทุกอย่างที่ประกอบขึ้นมาเป็นตัวเขาไม่ใช่หรือ? เราเคยพิศมัยความ "ต่าง" ของเขาจนยอม "พันตัวเองเข้าหา" แล้วในเมื่อเรามั่นใจกับความชอบแบบตัวเขาตอนครั้งแรกที่คิด "ผูก" จะมาคิดเปลี่ยนเขาให้เหมือนที่เราวาดใหม่อีกทำไม? ...................................................... ลองมามองอีกทางดีไหมนั่นคือ..ให้.. ให้ที่มาจากความเมตตาในใจเรา เรามาเป็น..ทาส...ความห่วงใยและคิดถึงอย่างเป็นสุข ให้ความทุรนทุรายปวดร้าวในทะเลแห่งความเดียวดาย กลายเป็นยาหอมหาใช่ยาพิษ ในวันที่เราไม่อาจตัดขาดความห่วงและคิดถึงกันดีกว่า ความเมตตาที่มาจากใจที่ไม่ต้องการเรียกร้อง..ไม่โทษว่าแม้อีกฝ่ายอาจมอบตอบมา เพียงน้อยนิดแถมไม่เคยตรงต่อเวลาเลยสักครั้ง....เราก็จะเป็น...ทาส...ความห่วงใยและความคิดถึงได้อย่างเป็นสุขและเต็มใจ.. และเมื่อนั้นหนทางข้างหน้าที่เราคิด "ผูกพัน"เขาต่อจนสุดปลายทาง แม้อาจพบมรสุมของหนามชีวิต จนกายบอบช้ำเพียงไร ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าก็ยัง แทรกความหอมหวานอุ่นนิดๆให้ใจยอมเป็นทาสไม่มีอารมณ์แปรป่วน เหมือน ยามเราต้องการเอาชนะ..เกมในคอมพิวเตอร์ ที่ซับซ้อนและยุ่งยาก แต่เราก็ยังตื่นเต้นยอมสละเวลาทนความเมื่อยล้านั่งนานนับวันคืนด้วยความเป็นสุข *ตัวอย่างแรก มี่เล่นกลอนเปล่าในทำนองผสมกลอนแปดสุภาพกลายๆ ส่วนตัวอย่าง๒-๓ มี่เล่นแบบเพียวๆกึ่งกระทู้กลอน(ความเรียง) พวกพี่สังเกตดูด้วยนะคะ จะเห็นต่างกันชัด ส่วนกลอนบทในกระทู้ มี่เล่นกลอนเปล่าแนวฉันทลักษณ์กลอนแปดสุนทรภู่ค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 53 00:20:55 แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 53 00:18:18 จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 00:16:14

ความคิดเห็นที่ 7 ในวันนี้ ยังไป ไม่ถึงหวัง ยังตามหา ฝั่งฝัน นั้นอยู่ไหน เฝ้ารอคอย บางสิ่ง ที่อยู่ไกล แล้วเมื่อใด พิซซ่า จะมาที หักมุมมัดยิ้ม ยามดึกสักนิดหน่อยเป็นไร อิอิ จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 00:22:53

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่รู้รักฉันนั้นอยู่ช่วงไหนของอากาศ แค่ใจบังอาจหลงรักไม่สุดสิ้น รักรักไปกล้าตะโกนกับฟ้าดิน ไม่เคยชินกับชีพขาดรักเธอ คริ คริ พรุ่งนี้มาใหม่จ๊ะ จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 01:04:16

ความคิดเห็นที่ 9 สัมผัสใน ได้แก่ คำที่คล้องจองกัน และอยู่ในวรรคเดียวกัน จะเป็นสัมผัสคู่ เรียงคำไว้ติดต่อกัน หรือจะเป็นสัมผัสสลับ คือเรียงคำอื่น แทรกคั่นไว้ ระหว่างคำที่สัมผัสก็ได้สุดแต่จะเหมาะ ทั้งไม่มีกฎเกณฑ์จำกัดว่า จะต้องมีอยู่ตรงนั้น ตรงนี้ เหมือนอย่างสัมผัสนอก และไม่จำเป็น จะต้องใช้สระอย่างเดียวกันด้วย เพียงแต่ให้อักษรเหมือนกัน หรือเป็นอักษรประเภทเดียวกัน หรืออักษรที่มีเสียงคู่กัน ก็ใช้ได้ สัมผัสใน แบ่งออกเป็น ๒ ชนิด คือ ๒-ก) สัมผัสสระ ได้แก่คำคล้องจองที่มีสระและมาตราสะกดอย่างเดียวกัน เช่น   บางน้ำจืดชื่อบางเป็นทางคิด ใครมีจิตจืดนักมักหมองหมาง คนใจจืดชืดชื้อเหมือนชื่อบาง ควรตีห่างเหินกันจนวันตาย     ๒-ข) สัมผัสอักษร ได้แก่ คำคล้องจองที่ใช้ตัวอักษรชนิดเดียวกัน หรือตัวอักษร ประเภทเดียวกัน หรือใช้ตัวอักษร ที่มีเสียงคู่กัน ที่เรียกว่า "อักษรคู่" เช่น ข ค ฆ หรือถ ท ธ เป็นต้น เช่น ๑) ใช้ตัวอักษรชนิดเดียวกัน คือใช้อักษรตัวเดียวกันตลอดทั้งวรรค ดังนี้   แลลิงลิงเล่นล้อ ลางลิง พาเพื่อนเพ่นพ่านพิง พวกพ้อง ตื่นเต้นไต่ต่อติง เตี้ยต่ำ ก่นกู่กันกึกก้อง เกาะเกี้ยวกวนกัน ๒) ใช้ตัวอักษรประเภทเดียวกัน คือใช้อักษรที่มีเสียงเหมือนกัน แต่รูปไม่เหมือนกัน เช่น ค ฆ ท ธ ร ล ศ ษ ส เป็นต้น ดังนี้ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 10:50:45

ความคิดเห็นที่ 10 อิอิ ฟังเพลงสบายๆ เพื่อจะได้ฝันและแต่งกลอนกันได้หลากแบบนะคะ เอ มี่ว่าเพลงนี้ พี่เปลวคงชอบด้วยมั้ง อิอิ ว่าแต่ที่ให้ดูหลังไมค์ พี่ยังไม่ได้ตอบคำถามมี่นะคะ พี่เปลว? 5555 จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 11:11:43

ความคิดเห็นที่ 11 *กลอนเปล่า* เมื่อหนาวมา เข็มนาฬิกาเริ่มเดินทางสู่ความคิด เก็บดอกไม้ใบหญ้าตามทางทีละนิด ตราตรึงกับท้องฟ้ารอบทิศละเลียดความฝันอย่างเย็นเย็น หลายครั้งความคิดพาตระหนักว่า หากมีความคิดอีกคนมาใกล้ใกล้ให้มองเห็น มาทักทายสัมผัสความคิดตามเราเป็น ณ เวลานั้นเรื่องร้อนเย็นก็...แสนธรรมดา จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 19:30:41

ความคิดเห็นที่ 12 ทุกครั้งที่หนาวเรามีกันและกันเสมอ และก็เพ้อบ่อยบ่อยยามห่างไปตามหน้าที่ แต่บัดนี้รุมเร้าเศร้าเงียบเงียบอยู่หลายที ด้วยเพราะเหตุนี้ ฉันจึงเบื่อฤดูหนาวตลอดมา ความห่างเหินเมื่อดำเนินธุรกิจอย่างแน่นหนา ใจพลันผูกผ่านหูผ่านตาไปช้าช้า หมดมั่นไม่ศรัทธาสักเวลา เหมือนเป็นหนี้ตลอดเวลาต้องเดินทาง จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 19:45:18

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่เชื่อเวลาไม่เชื่อความรักแล้ว ความภักดีก็ลบสิ้นจากห้วงคิด อยู่แบบไม่มีสาขามาอ้างสิทธิ์ หนาวร้อนจึงไม่ติดใจจะเชยชม เอ่ยว่าคิดถึงกันก็ยังเฉยเฉย ไม่คุ้นเคยแล้วกับตอบรับหรือปฏิเสธ แม้ว่าจะผ่านเหตุการณ์เลวร้ายแค่ไหน ฉันยังยิ้มได้ไม่รู้ทุกข์ระคาย โลกทรรศ์แห่งความเป็นอยู่ไร้สิ้นกาลเวลา และทำให้ฉันขอบคุณกับทุกสิ่งในสายตา ไม่ห่วงเรื่องเงื่อนไข ต่อรอง และอิจฉา แม้จะไม่มีใครมาเคียงข้างสักวัน จากคุณ : ปีศาจน้อยจอมซน (ปีศาจน้อยจอมแก่น) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 20:15:15

ความคิดเห็นที่ 14 เมื่อกลอนเปล่า กลายเป็นกลอนแปด(มีฉันทลักษณ์ต่างตรงไหน) ~กลอนเปล่า~ สีสันของสายกาลในช่วงเที่ยง ให้เห็นแสงแดดเต้นก่อนเว้นวรรคไป แล้วฟ้าก็มีเมฆขาวเข้ามาวาง อีกทั้งหมอกมารุมล้อมทั้งหน้าหลังเพื่อบังเงา นั่งหนาวหนาวท่ามลมพัดจนกายสั่น แดดที่มีก็หนีหาย..ส่งเยือกเย็นมาแอบเร้น บทกวีที่เขียนกับแดดก็ถูกพรมด้วยหนาวลม กายเริ่มเย็นจนทำให้..ใจคิดหนีไปนอน แว่วเสียงนกทะเลาะกันตรงฝาห้อง เหมือนตัวหนึ่งอ้อนอีกตัวหนึ่งตามเคยคุ้น แล้วอีกตัวก็ปลอบนางนกอ้อนให้หายงอน พาความรู้สึกอ่อนหวานส่งซาบซึ้งมาสู่ใจ ลมหวีดหวิวพัดมาตามเวลาที่ผ่านไป แต่ใจเหมือนเพลินกับความสุขอย่างอิ่มอิ่ม มือที่พิมพ์บทกวีเริ่มช้าลงจวนเจียนวาง เมื่อลุกไปนั่งริมเตียง..ใจจึงเอนเอียงเป็นขยับลงนอน... เมื่อเราจะให้กลอนเปล่าบทนี้ ถูกเขียนใหม่ ในทำนองกลอนเปล่าอีก (กลอนเปล่าคือคำที่ เขียนลงเป็นคำเชิง ..คำสุภาพ(คำสุภาพ คือ คำที่เราใช้พูดกันโดยทั่วไป) เราก็มาดูว่ากลอนที่เรา คิดเขียนใหม่แบบมีฉันทลักษณ์มีกฏเช่นไร แล้วก็แปลง แนวลงมาแทนกลอนเปล่านั้นๆ ถ้าเป็นกลอนเปล่า เรามักไม่นิยมเขียนด้วยคำต้องแปลไทย อีกหน หรือคำที่ต้องคิดนึกลึกนัย,หรือซ้อน,ซ่อนความตอนอ่าน แต่ถ้าดึงแนวฉันทลักษณ์ต่างๆมาผสมผสาน กับกลอนเปล่า จะเกิดความเข้าใจให้กับคนอ่านได้ง่ายขึ้น..และยังเหลือ ความไพเราะจากสัมผัสในด้วย...ปัจจุบันจึงเริ่มนิยมแนวนี้มากขึ้น อีกทั้งกลอนแปดยังแยกเป็นกลอนแปดทั่วไปและกลอนแปด แนวสุนทรภู่ ต่างกันตรงกลอนแปดทั่วไป มักลงด้วยคำสุภาพ ธรรมดา แต่แนวสุนทรภู่จะเน้นเสียงลงท้ายที่สัมผัสท้ายด้วย ว่าต้องรู้วรรคไหนลงใช้คำสุภาพเสียงสามัญหรือ เอก,โท,ตรี,จัตวา ~กลอนเปล่า (แนวกลอนแปดสุนทรภู่)~ สีสันสายกาลยามผ่านเที่ยง มองแดดเลี่ยงวับไวกวักไกวห่าง เมฆเบาเบาเลื่อนเล่นเฉกเช่นวาง หมอกลอบขวางหน้าหลังจะขังเงา ณ หนาวกาลนั่งเย็นจังหวะเยือก ดูแสงเลือกวิ่งเต้นเพื่อเน้นหนาว เขียนกวีผ่านแดดมัวรารัวราว เยียบเยียบน้าวใจกายคิดหมายนอน นกทะเลาะดังมาข้างฝาห้อง ตัวหนึ่งฟ้องน้อยใจอย่างใคร่ห่อน อีกตัวปลอบเสียงอ่อนออดอ้อนงอน วาบรู้ลึกซึ้งซ้อนสะท้อนยิ้ม ลมบรรเลงอีกคราเวลาเคลื่อน ใจคืบเยือนเพลินสุดประดุจอิ่ม อากาศเย็นจวนจวนลืมทวนพิมพ์ นั่งลงริมเตียงหลับตาขยับ..นอน จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 21:36:12

ความคิดเห็นที่ 15 ดึกดื่นสวัสดิ์ ... ของวันสบายๆๆๆๆๆๆ แว๊ะมาทักทายกัน ครับ ....  ..................................... ๐ ใกล้เพียงกายห่างใจในลมหนาว สัมผัสราวหายใจไปสู่ฝัน เส้นทางรักยากนักจะฝ่าฟัน เหมือนเต้นอยู่ในควันเมฆหมอกจาง ๐ เสียงลมพัดคลื่นซัดสาดทำลาย น้ำกระจายเป็นไอหมอกเบาบาง ดุจละครเวทีบทก่อร่าง ในท่ามกลางมายาที่มอมเมา ๐ เคลื่อนกายคล้ายขยับรับสัมผัส เป็นวงรัดบีบเค้นบังคับเอา ทุกสิ่งอย่างทรยศบดบังเงา ดั่งกวีโง่เขลาเฝ้ารอคอย ..... ........................................... จากคุณ : moonpeace เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 23:09:50

ความคิดเห็นที่ 16 เย็นย่ำค่ำลืมตามาพบแสงสุดท้าย ความวุ่นวายหมดลงอีกคราหนึ่ง แสงราตรีมาแทนแดดที่ถูกดึง ไปสู่ฟ้าอีกฟากของโลกหล้า คล้ายปิติกับบางอย่างที่กำลังคืบคลาน นั่นมาแล้วเรียงรายตามตามมา แสงดาวน้อยดวงแรกกระพริบพราย ต่อเป็นสายหางว่าว ล้วนดาวสวยทั้งนั้น ความมืดทอใยสีดำรัดรวดเร็ว กลืนฟ้าหายอย่างว่องไวตามคำสั่ง แล้วประกายแสงทั่วทิศสาดไหววาววับ ประชันกับเดือนดาวให้ข้าชม จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 23:13:10

ความคิดเห็นที่ 17 เขียนกลอนเปล่าเป็นกลอนแปดแนวสุนทรภู่บ้าง ลมหนาวหนาวพลิ้วพัดไปไกลใกล้ คลื่นทะเลไหวมาไล่ตรงเบื้องหน้า จากหาดทรายมองเห็นดวงดาวมา สาดแสงวาววับตาพาเพลิดเพลิน เดินเล่นบนทรายแฉะแวะรอเขา ที่ไปทางเหล่าเพื่อนไวดุจเหิน บอกไปเดี๋ยวเดียวกลับหายนานเกิน เราจึงต้องยืนเนิ่นนานแต่รอ อึ่ม พี่พอเข้าใจแล้ว ที่เห็นมี่พักหนึ่งเขียนยิกๆเป็นเรื่องๆเลย โดยใช้คำสุภาพล้วน ไม่ยอมเล่นคำต้องแปลศัพท์อีกที คือการเขียนกลอนเปล่า ออกมาในแนวกลอนแปดตลาด เพียงแต่มี่เลี่ยงไปใช้แนวแต่งแบบสุนทรภู่นี่เอง..ที่แท้ ฝึกการบ้านความจำอีกละสิเรา หุหุ จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 23:58:51

ความคิดเห็นที่ 18 เหมือนว่าความเงียบเหงานั้นมีเสียง ส่งสำเนียงเพรียกหาแต่จากไหน คล้ายว่าแผ่วแว่วมาอยู่ไม่ไกล ที่แท้มาจากใจของเราเอง จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 00:25:42

ความคิดเห็นที่ 19 เหมือนว่าความเงียบนั้น.....................มีเสียง ส่งเพรียกหาสำเนียง.........................รอบด้าน ดุจแผ่วแว่วลำเลียง...........................เกาะติด แท้เพรียกกึกก้องสะท้าน....................จากห้วงใจเรา จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 00:34:34

ความคิดเห็นที่ 20 น้องมี่จ๋า พรุ่งนี้เล่นโคลงแล้วนะ แล้วต่อด้วย กลบทโคลงห้าดีกว่านะ อิอิ พี่กลัวเล่นกลอนเปล่านานไป พี่แยกผิดแยกถูกสิ ไม่เก่งอย่างน้องนา เลี้ยงพี่ไว้คนเถิดนะ ฮ่าฮ่าฮา ตะวันลับฟ้าลมโชยอ่อน นาฬิกาบอกวันก่อนสิ้นลับแล้วจากฝัน นั่งรำพึงถึงคนไกลคนผูกพัน กับแสงจันทร์ยิ้มกลั่นแกล้งใกล้ใกล้ตา นาฬิกาบอกเวลาวันใหม่เข้ามาแล้ว เสียงใจแว่วค้นหาใครใช่ไหมหนา อยากบอกฟ้าอยากนอนไม่อยากมา ราตรีนี้หนาวหาให้เหม่อจัง จากคุณ : โลกของหนึ่งคน เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 01:08:48

ความคิดเห็นที่ 21 ขอทุกท่าน สุข,รวยทรัพย์ นับไม่สุด ตลอดไปค่ะ ปรารถนาแค่ขอก็ได้จริง ............................................. แล้วคลื่นหมอกลอยเย้ากระเซ้าหญ้า วิกฤติภัยไล่ล่าเบาบ่าคลั่ง ขมขื่นปวดร้าวหยุดผ่าวประดัง กรีดร้องสะอื้นรั้ง...ดุจสั่งรู้   น้ำคืนคลอง,ทะเลมาเห่กล่อม ประคองถนอมวาดหวานประสานหรู หมื่นปรารถนาดั่งให้ชนได้ชู กระทงน้อยลอยอยู่ตรงประตูรวย   รวยเวิ้งวาดหาดสมระดมสุข ประสานร้าวทุกดวงพานล่วงห้วย แว่วระฆังกังสดาลสมานระรวย ระทดระทวยเหือดแห้งชัดแจ้งงาม   ค่ำสู่ดึกลมเร่งบรรเลงชื่น ชนยืนดูชลาลัยส่งนัยถาม กระซิบขอหวังฉ่ำทุกค่ำยาม หวานหวามไหวสราญสู่บ้านเรือน 　 สัมผัสรสราตรีทิวาสงบ ภาพที่พบมีสิทธิ์ประดิษฐ์เสมือน ดื่มด่ำสุขกับยามดาวตามเดือน ขอได้ไหมยามเยือนขอเหมือนคิด 　 ระบายพรรจนาทาบทาสี พรดีดลทุกท่านเบิกบานสนิท เสียงหัวเราะอรรถรสสะกดชิด ม่านวิจิตรคลี่ห่มดับลมปลิว จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 15:41:36

ความคิดเห็นที่ 22 หนาวลมลอยร่วงแล้ว.........................ลอยไป หนาวเหน็บแทรกทรวงใน....................เหนื่อยว้าง อารมณ์ห่วงถึงใคร..............................คอยคิด ยากนักกับคำอ้าง...............................แอบเพ้อถึงไฉน ชักลืมๆจริงๆด้วย น้องมี่, น้องโลกฯ คริ คริ ได้บทเดียว คิดตั้งนานนนนนน จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 22:26:28

ความคิดเห็นที่ 23 ลมหนาวล้อมรอบให้..........................ห่มหนาว เงียบเงียบอยู่ทุกคราว.........................คิดละห้อย อาณาจักรใจยาว................................เยียบสั่น ด้วยจิตเผลอรวมร้อย...........................รสเคลิ้มใครเสนอ เหม่อดูท้องฟ้าอาบ..............................อึงคอย พานหนึ่งผู้ใจลอย................................ลุเฝ้า ฤๅหนาวกลั่นแกล้งพลอย.....................พาใฝ่ หาเอย หนาวกระซิบหาไข้เข้า...........................ขัดล้อมอุ่นไอ จากคุณ : ปีศาจน้อยจอมซน (ปีศาจน้อยจอมแก่น) เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 22:47:45

ความคิดเห็นที่ 24 หนาวมาใจแปลกคล้าย........................ควบขม ยิ่งเยียบยิ่งอกตรม................................แตกด้าน คิดใดบ่มิสม.........................................เสริมสุข สนุกสุดหวังได้คว้าน..............................คิดแล้วเบื่อระอา มีเวลาปลูกต้น........................................แต่งราน ปลูกง่ายแถมเบิกบาน..............................เบื่อล้น ปลูกแล้วเด็ดถอนนาน...............................เหนื่อยจิต ฤทธิ์พ่ายกลิ่นเต็มต้น.................................ติดเนื้อติดตัว จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 23:09:55

ความคิดเห็นที่ 25 เสียงลมหนาวดั่งใกล้......................กลางทรวง พลันเหม่อเหงาเหงาลวง..................หลอกล้ำ จินตนาก่ายกรำปวง..........................เปล่าเปลี่ยว ตื่นเที่ยวเทียวคอยย้ำ........................เยี่ยมฟ้าหาเขา เขาคนหนึ่งสลักไว้..............................เวิ้งฝัน เวียนวาดปรารถนาครัน.......................คู่ข้าง แต่พบแค่งงงัน......................................เงียบเยี่ยม หนาวเปลี่ยนฉันอ้างว้าง........................ว่าเพ้อละเมอหลอน จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 23:47:40

ความคิดเห็นที่ 26 หนาวแห่งความเหว่ว้า..........................วางจำ ฟ้าดึกมองมืดดำ...................................เด่นแท้ หนาวแห่งจิตคอยกระทำ........................ทุกข์ง่าย มองฟากฟ้าคิดแก้..................................เกลื่อนเร้าทำไฉน หนาวแห่งจิตสร้างเสก..............................สุมเหงา เพ้อพร่ำย้ำเบาเบา...................................บอกไว้ ฟ้ายามดึกเห็นเทา...................................เที่ยวแทรก ใช่บอกใดไว้ให้.........................................ห่วงนี้มลายหรือ จากคุณ : โลกของหนึ่งคน เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 00:13:31

ความคิดเห็นที่ 27 หนาวนั้นคอยกลั่นแกล้ง..............กอดกุม เกาะติดเหมือนมารุม..................ร่วมล้อม ใจสั่นเยียบประชุม........................ชุกอยู่ เหงาจึ่งช่วยกล่อมพร้อม.................เพิ่มพลิ้วหวั่นไหว หนาวใจร้อยเปลี่ยวให้......................หันมา ท่ามฟากฟ้าดารา.............................กระพริบแล้ว ใจหลงสะกิดใครหนา........................เหนื่อยฝาก หวังตื่นแต่ไม่แคล้ว............................เคลื่อนเข้าคะนึงหา จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 01:27:05

ความคิดเห็นที่ 28 จันทร์กระจ่างเต็มฟ้านภาใส หมู่กระทงน้อยใหญ่หลากสีสัน เห็นครอบครัวจูงมือถือแขนกัน ประคองมั่นปล่อยกระทงสู่คงคา ........................................ ลอยกระทงที่ไหนกันบ้างล่ะจ๊ะพี่น้อง จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 01:33:08

ความคิดเห็นที่ 29 ลมหนาวยังพัดเข้า...................ขังใจ ใครหนึ่งช่างห่างไกล..................กว่ารู้ กลัวเธอจะเปลี่ยนไป..................เป็นอื่น หลับตื่นจึงทนสู้.........................ส่งฟ้ามาหา ดาราบนฟ้ามืด...........................มัวแสง ลมฤช่างพัดแรง..........................เร่งเข้า ในห้องเยือกเย็นแฝง....................ฝากหวั่น ใครนะมาร้องเร้า..........................เรียกหน้าประตู   หุหุ จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 01:44:52

ความคิดเห็นที่ 30 ว๊าย ไม่เอาอย่าต่อโคลงแนวนี้ พอๆๆๆแก้วไปนอนดีกว่า ว่าจะรอหนังจบ พี่มาเขียนแนวอย่างว่า ตอนลมมันแรงๆแบบนี้ แก้วไม่เอาแล้วคริ คริ รายการแบบนี้ต้องเล่ากับน้องมี่สิ ขานั้นชอบนักยิ่งหนาวๆ อ่านนิยายผี หรือดูหนังผีก่อนนอน ว๊ายพูดแล้วเสียวหลังจัง แก้วนอนแล้วนะพี่คุยกับ น้องโลกฯต่อแล้วกัน จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 01:50:01

ความคิดเห็นที่ 31 คืนหนาวฟ้าเด่นด้วย..................ดาวกระพริบ แสงส่องไกลลิบลิบ..................เลื่อนล้อม คืนสวยดั่งสรวงทิพย์ ................ทอสว่าง ฟ้างดงามอยากห้อม..................ห่มผ้าชมจันทร์ จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 21:01:26

ความคิดเห็นที่ 32 จันทร์แจ่มจ้าท่ามฟ้า...............ฟากมัว บางช่วงลอยเร็วระรัว...............ระยับแท้ ดาวเลยหม่นดุจกลัว ..............กลบหมด ณ หนึ่งจันทร์งามแล้..............เหลือบแล้วฝันหา แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 53 21:16:17 จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 21:05:07

ความคิดเห็นที่ 33 แรงหนาวระบายเบี่ยงเฝ้า..... ฝั่งฝัน แยกหนึ่งคุมใจพลัน.............. เพิ่มเคลิ้ม เวิ้งนัยใคร่เสกสรรค์.............. ส่งฝาก ยิ้มแล ตัวสั่นงันงกเทิ้ม.................... เที่ยวจ้องจันทร์หวาน ลานฝั่งฝันวาดเน้น................. นัยความ ซุกซ่อนชื่นล้นหลาม.............. เลียบให้ สุขโชยอวดหวานหวาม.......... วางบ่อย พาผ่องแผ้วเลื่อนใกล้............. กอดด้วยเสน่หา จากคุณ : โลกของหนึ่งคน เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 22:05:48

ความคิดเห็นที่ 34 ผ่านคืนหนาวจิตว้าง............ วุ่นวาย อีกฝั่งฟ้าคงฉาย.................. ฉ่ำล้อ เราสิลบเลือนสาย............... สลายบ่อย คะนึงแต่งจนพ้อ................. พรั่นนั้นสิมา ฟ้าเอยไฉนเยือกเร้า.............. รุมทรวง แต่งประโยคทั้งปวง............... ป่วนช้ำ หวังคนห่วงใยดวง................ ดื่มด่ำ เสมอนา หากพบเขาบอกย้ำ................. อย่างนี้ยิ่งหนาว จากคุณ : ปีศาจน้อยจอมซน (ปีศาจน้อยจอมแก่น) เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 22:37:20

ความคิดเห็นที่ 35 หนาวหรือเหงามากน้อย.......... นานไฉน กระสับกระส่ายก็บ่ไป.............. ปลดสิ้น จงเก็บจิตเก็บใจ..................... เจอเถอะ จะพบแจ้งว่าดิ้น.................... ด่าวได้จริงฤๅ ถือรักให้ย้ำอย่าง................... ยืนยัน ซึ้งซึ่งเจรจากัน..................... ก่อยิ้ม หลอกลวงไม่มีสรรค์.............. เสพสุข ได้นอ ก่อนหลับอย่างเพลินพริ้ม...... เพิ่มไว้จำเสมอ จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 23:11:34

ความคิดเห็นที่ 36 หัวใจหนาวก่อรู้.............. รำคาญ เผยจิตงำเงื่อนคา............ เคลือบซ้อน ความถูกผิดปรารถนา....... นัยเกริ่น ล้วนผูกอารมณ์ร้อน.......... รุกเข้าประสิทธิ์ขม ชมชัดแค่แสร้งอวด........... อุ่นไอ ทำดั่งสุขละมุนละไม.......... เหม่อพริ้ม แท้ใจซ่อนหวั่นไหว........... หวาดบ่อย สุมสึกหรอจากลิ้ม............. หลอกว้างเวิ้งฝัน จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 23:34:07

ความคิดเห็นที่ 37 ฝากลมพรมผ่านเวิ้ง ............................... วิมาน ดารดาษกาพย์กลอนกานท์ ..................... เกี่ยวก้อย มากล้วนฉ่ำคำหวาน ............................... เวียนกล่อม บ้างฝากคำอ่อนช้อย .............................. ชุ่มชื้นดวงหทัย มากมายกวีพี่น้อง .................................. นักโคลง ร่วมเสกสรรจรรโลง ................................ หลากชั้น เรียงรายถ่ายทอโยง ............................... ยวนหยด กลบทงดงามดั้น .................................... ดุจได้เดินตาม พอมีแววมั๊ยคะพี่มี่ ? จากคุณ : พลอยแข เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 20:31:53

ความคิดเห็นที่ 38 5555ไม่ได้หายค่ะพี่ๆทุกคน แค่เอาโน๊ตบุ๊คไปลงแฟ็ต ขัดถูหน่อยค่ะ มี่เล่นเป็นอย่างเดียว นอกนั้นช่างทำหมด อิอิ มี่ไปดูตัวใหม่รุ่นนี้อีก เถ้าแก่ที่ร้านนั้นบอก "อีหนูรุ่นนี้เขาเก็บไปหมดแล้ว เอารุ่นใหม่เหอะ ตัวใหม่ราคาถูกกว่าดีกว่าด้วยนา 55 มี่ชอบรุ่นเก่าสิ มันทนมือทนงาน วันละเกือบ20ชั่วโมง ไม่ค่อยบ่นร้อนจิ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 23:52:00

ความคิดเห็นที่ 39 สรรค์สรวลสร้างศัพท์พร้อง . เพลงกวี หรีดหริ่งแต่งราตรี ต่อเย้า ลมเตร็ดเตร่กล่อมหนี หนาวท่อง เทียวเอย เดือนเด่นดื่มด่ำกระเซ้า .. ซ่อนเร้นเสพหวาน พานละอองกรุ่นก้าน .. กุมหอม ไม้ดอกชวนดมดอม เด็ดเอื้อ บุปผาเสกจิตถนอม .. เนินชื่น เอมอิ่มรสหวานเรื้อ........................รับรู้ห่วงหวง ปวงน้ำค้างหยดย้าย.......................หยาดสวย ดึกแผ่วลมลอยระรวย....................รุ่มชื้น มาลีซ่านอำนวย............................นำกลิ่น ดอกติดน้ำค้างครื้น........................เคลือบคล้ายดาวไสว ใฝ่สุขสมด้วยด่ำ.............................ดูดาว ฟ้ามืดแสงแพรวพราว......................เพิ่มเพ้อ ยามดาวกระพริบทั่วหาว....................หวนคิด ถึงนา กับหนึ่งคนชอบชะเง้อ......................ง่วนล้อดารา แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 53 00:05:11 จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 00:00:10

ความคิดเห็นที่ 40 #37 คุณพลอยแข บทนี้ "เนียนมาก"ค่ะน้องแข ต่อยาวๆเลยสิค่ะ ลองดูนะคะ พี่คิดว่าคนชอบและคิดแบบพี่มีมากกว่าหนึ่งคนนะคะ น้องเอาดีทางนี้อีกด้านก็ไม่เลวนะคะ อิอิ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 00:10:59

ความคิดเห็นที่ 41 ว๊ากกก เล่นอักษรล้วนยิ่งยากสิน้องมี่ ฮาฮ่าฮ่า ใจจ่อมจ้อง .จับจริง ไออุ่นอิง .อาจอ้าง พานพบพิง .เพลินพร่าง เคลิบเคลิ้มค้าง ใคร่คราง จากคุณ : โลกของหนึ่งคน เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 10:52:09

ความคิดเห็นที่ 42 งามยิ่ง จากคุณ : จิโป่ม (จิโ่ป่ม) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 11:07:58

ความคิดเห็นที่ 43 ชีพชื่นชื้น............... ชัดชู ดื่มด่ำดู.................. ดาษด้าน เพลิดเพลินพรู......... เพิ่มพิศ ต้องตื่นต้าน........... ตัดตรม จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 21:49:02

ความคิดเห็นที่ 44 กลิ่นกรุ่นใกล้.............กวนกาย เหมือนมีหมาย..........มุ่งแม้น หลงแลหลาย.............หลากหล่น คล้ายควงแค้น...........ครุ่นคืน จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 22:14:44

ความคิดเห็นที่ 45 ไขข้องขุ่น.................ของเขลา เหมือนมอมเมา........เหม่อไหม้ พรางเพรงเพลา........เพื่อพบ ดันดั้นได้..................ด่าวดวง จากคุณ : ปีศาจน้อยจอมซน (ปีศาจน้อยจอมแก่น) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 22:22:10

ความคิดเห็นที่ 46 คลื่นคล่องคล้าย...............เคลื่อนคุม โชคชอกชุม.......................ช่วงช้ำ หลงหลอมหลุม..................เหลือหลอก ย้อนย่ำย้ำ.........................ยอกยาว จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 22:34:16

ความคิดเห็นที่ 47 มี่ลองใช้รุ่นASPIRE 5742ของ acer ตามพี่แล้วนะ โอ๊ยๆๆๆหลายโปรแกรมที่มี่เคยใช้ มันไม่รับเลยสิ ต้องโหลดทุกอย่างเลยสิ พี่โลกฯ พี่ฝัน ช่วยด้วย มี่มึนแล้วฮือๆๆๆ 555 เสร็จแล้วจะมาประจำค่ะ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 20:56:19

ความคิดเห็นที่ 48 แสงสาดสร้าง สุขสรวล ไออุ่นอวล ..อาบอ้อน ชื่นชักชวน ..ชมชิด เรื่องไร้ร้อน .รื่นรุม คุมเคลิบเคลิ้ม เคียงคลอ ท่ามเที่ยวทอ ..ทั่วทั้ง เพลิดเพลินพอ พานพืช ยามยิ้มยั้ง หยุดหยาม ปรามแปลบป้อน .ปวดเปลือง คลายเครียดเคือง คร่ำคล้อย ร่ายเริงเรือง รัดรุ่ม ช้อนชื่นช้อย .ชักชวน มวลม่านไหม้ ...หมดหมาย รอนเรียงราย ....ร่วงไร้ สอยสุขสาย .....สุมสู่ ขำเข้าไข้ ......ขื่นขวย จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 21:02:20

ความคิดเห็นที่ 49 น้องมี่ซื้อตอนนี้ถูกกว่าพี่ซื้อตอนออกใหม่ๆ ตั้ง3พันเหรียญเลยนะ ยังไม่ชอบใจอีกนะเราน่ะ จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 21:22:42

ความคิดเห็นที่ 50 หนาวลมปลิวหัวใจชักเงียบเหงา อยู่ข้างเอาระทมมากล่อมฝัน หลับกับว่างเหว่ว้าครบเคียงครัน นั่นแหละนั่นอารมณ์คนอย่างเรา                                                  คลื่นกระแทกหาดทรายไม่มีหยุด                                          เหมือนไม่สุดส่งเศร้ามาคลอเผา                                          ทุกคืนวันเสียงลมเย้ยเบาเบา                                          เห็นอับเฉาของเราน่าขำดี จากคุณ : ปีศาจน้อยจอมซน (ปีศาจน้อยจอมแก่น) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 23:08:39

ความคิดเห็นที่ 51  หนาวชักชวนใจเมารัญจวนเข้า เหนื่อยนานเนากับลบสวาทหาย วันต่อวันเพิ่มฝันไม่รู้วาย ไม่รู้คลายเคลิบเคลิ้มจะเดินทาง   จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 23:19:14

ความคิดเห็นที่ 52 ทอดเท้าเปลือยเปล่าเดินหาดทราย หวังใจสบายหมดร้าวหมดเหงา หวังเย็นซับซึมทรวงเข้าคลอเคล้า กลับเหมือนเย้าลึกด่าวมาเมียงมอง   กับวันคืนผ่านแต่เหงาหลอก เย็นในนอกอกหนาวเหมือนหมอง แต่ยังหวังความรักคิดครอง ได้แต่จ้องคิดข้างตนเอง จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 23:45:19

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณกับ คุณ ravio, เปลวอัคคี, ขุนพลน้อยโค่วจง, แก้วกลมกลม, นกโก๊ก, ขวดแก้วสีฟ้า, ขอฝากแค่ฝัน, สุนันยา, moonpeace, หนึ่ง [ ๑ ], โลกของหนึ่งคน, พลอยแข, เสกคาถา ที่มาแจกกิ๊ฟมี่ และพี่เพื่อนทุกคนที่มาร่วมแจมด้วยนะคะ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 16:45:27