ความคิดเห็นที่ 1 4. พิรเบญจเทพ (ครึ่งหลัง) เมื่อเห็นนักรบของตนล้มลงไปแล้วถึงสองคนในเวลาอันรวดเร็ว แม้จะด้วยเพราะโชคช่วยก็ตามบาเยนทร์จึงอยู่เฉยไม่ได้แล้ว “ผาเรือง นันดา หยุด!” บาเยนทร์สั่งนักรบในสังกัด แต่ก็ได้ผลทำให้คนในบังคับทั้งสองหยุดราวีกันเอง นันดาจึงมีเวลาแก้ปมผ้าให้แก่เพื่อน ผาเรืองที่มีรูปร่างสูงใหญ่กว่าตาแดงก่ำ... “ข้าจะร่วมรับช่วงต่อจากพวกเจ้าเอง” เขากล่าวเสียงเครียด บาเยนทร์เข้ามาถึงตัวอารมันก่อนจะจบประโยคเสียอีก เขาตวัดกระบองเฉียงจู่โจมมาที่ชายหนุ่ม อารมันผวาหลบและวิ่งหนี ก่อนจะร้องเสียงหลงและรีบถอยกรูดเมื่อปะทะกับชายนักรบชื่อนันดาที่ยืนขวางทาง เรียกเสียงหัวเราะจากคนดูรอบทิศ แต่ทว่าผู้ที่ประมือกับอารมันไม่ตลกด้วย...เพราะตั้งแต่เริ่มจนถึงบัดนี้ไอ้หัวรังนกนั่นโดนอาวุธไปเพียงครั้งเดียวเท่านั้น...ครั้งเดียวทั้งๆ ที่มันมือเปล่า! บาเยนทร์คิด นอกจากนี้มันยังทำเหมือนกับไม่ระคายสักนิด ...คิดว่าเผ่าภูระของข้าเป็นสนามเด็กเล่นหรือ! ทว่าอีกครั้งที่บาเยนทร์วาดอาวุธมาเต็มแรงและคิดว่าคงจะไม่พลาดแน่ๆ แต่สุดท้ายเป้าหมายที่โดนกลับเป็นลำตัวของผาเรืองที่คล้ายกับยืนอยู่ผิดที่ผิดทาง เทพนักรบของภูระร้องแอ้กคำหนึ่งก่อนจะคุดคู้ทรุดร่างลงกับพื้นตัวงอ ครั้นเมื่อเห็นฝ่ายตรงข้ามทรุดกายลงอย่างเจ็บปวด อารมันรีบเข้าถามอย่างเป็นห่วง “เป็นอะไรมากไหมขอรับ?” ผาเรืองพูดไม่ออกเพราะจุกเต็มที่ “แก!” นันดาและบาเยนทร์ตวาดลั่น เงื้อไม้พลองแล้วฟาดลงมาอย่างเต็มกำลังพร้อมกันทั้งซ้ายขวา และคิดว่าครานี้คงไม่พลาดแน่... เสียงลั่นดังสนั่นเมื่อปลายอาวุธไร้คมของนักรบทั้งสองฟาดเข้าใส่เป้าหมายอย่างจัง...แต่ทว่ากลับเป็นผาเรืองที่โดนเข้าไปเต็มรัก...เพราะอารมันกระโดดหนีขึ้นไปด้านบน และพลิ้วร่างตีลังกาม้วนหน้ากลางอากาศแล้วถึงพื้นแบบ เอาตัวลงพื้นดังโครม...อีกครั้ง ถึงตอนนั้นแม้จะสงสารทั้งผาเรืองที่ทรุดลงไปกองกับพื้นในทันใด ทั้งสงสารเจ้าหัวรังนกที่ชอบแสดงกายกรรมไม่เอาไหนให้ชมเป็นขวัญตาอยู่เรื่อย แต่สุดท้ายคนรอบหอประลองก็หัวเราะฮาครืน บาเยนท์ได้สติก่อน เขาตวัดไม้พลองไปที่ผู้ที่เพิ่งเอาตัวลงพื้น แต่เป็นอีกครั้งที่ผู้ที่เพิ่งนอนคว่ำกลับกระตุกร่างขึ้นแล้วม้วนหนีรัศมีการจู่โจมได้ราวกับมีตาหลัง เมื่อพ้นระยะแล้วมันก็ลุกขึ้นยืนเอามือเท้าเอวราวกับไม่มีอะไรบุบสลาย บนหัวและเสื้อผ้าขมุกขมอมเต็มไปด้วยฝุ่นทราย เมื่อเห็นท่าทีกวนประสาทของเทพเวนไตยนันดาพลันฉุนขาด ทิ้งไม้พลองลงกับพื้น คว้าด้ามมีดสั้นที่ผูกซ่อนไว้เหนือข้อเท้า วิ่งโร่เข้าหานักรบจากเวนไตย บุษบรรณร้องห้ามเมื่อเห็นว่านันดาทำไม่ถูก เพราะการทดสอบด่านปัญจยุทธห้ามใช้อาวุธมีคมแต่บังสูรย์กลับยกมือขึ้นห้าม พลางเอามือกอดอกมองเหตุการณ์เบื้องล่างด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย แต่แล้วไม่ว่าจะเป็นไม้พลองหรืออาวุธมีคม สุดท้ายก็ทำอะไรอารมันไม่ได้อยู่ดี เพราะมันทั้งหลบทั้งวิ่งไปมาจนคู่ต่อสู้ชักเหนื่อย “บุษบรรณ บาลาน บาอิน” บังสูรย์เอียงตัวมาทางน้องสาวและน้องชาย “ลงไปเปลี่ยนตัวกับบาเยนทร์” “คะ?” บุษบรรณงุนงงอย่างยิ่ง นั่นเท่ากับมีนักรบถึงแปดคนลงทดสอบ...พี่ใหญ่คิดอะไรอยู่? แม้อยากจะถาม แต่ต่อมาหญิงสาวกลับพยักหน้ารับอย่างง่ายดาย โดยที่วาฬาพูดรั้งไว้ไม่ทัน จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 00:00:26

ความคิดเห็นที่ 2 บุษบรรณมาถึงพื้นประลองก่อนพี่ชายทั้งสองเสียอีก “นันดาถอยไป! ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกข้า!” เธอตวาด จากนั้นก็ตวัดไม้พลองในมือพุ่งเข้าหาชายหนุ่ม อารมันยังคงไม่มีอาวุธในมือ เมื่อเห็นผู้ทดสอบหน้าใหม่ เขากระโดดหลบโหยงเหยงแล้วรีบกล่าว “นี่มันผิดข้อตกลงนี่!” เขาโวยวายเป็นการใหญ่ “ไปฟ้องกับเทพตุลาการสิ!” บุษบรรณตอบ “เห็นจะไม่ดีกว่าขอรับ” อารมันทำท่าขยาด จากนั้นเงาร่างสีดำในชุดรัดกุมอีกสองร่างก็กระโจนลงมาจากระเบียง บาลานแกว่งลูกตุ้มเหล็กเหวี่ยงเข้าใส่อาคันตุกะหนุ่มอย่างแรง ส่วนบาอินก็ชักดาบรูปร่างประหลาดมาจากที่เก็บข้างกาย ทั้งสองจู่โจมเข้าทางคนละด้านของอารมัน ช่วงเวลานั้นชายหนุ่มต่างเผ่าจงใจถอยหนีเพื่อให้พ้นรัศมีการจู่โจมและรีบฉากหลบออกมา ทว่าบุษบรรณรู้ทันจึงดักเอาไว้ก่อน ทันใดนั้นอารมันกลับใช้มือซ้ายคว้าจับไม้พลองของบุษบรรณได้อย่างถนัด แล้วจงใจใช้กำลังเหวี่ยงกลับจนร่างของเธอหมุนปลิวไปอีกด้านหนึ่ง เพราะบาลานและบาอินที่เพิ่งก้าวเข้ามาในลานประลองนั้นกำลังดาหน้าหันเข้ามาโจมตีจากด้านตรงข้าม ในวาระนั้นอารมันจึงต้องตัดสินใจ “ขออภัยนะขอรับ แต่ข้าขอยืมอาวุธท่านมือปราบสักครู่” จากนั้นเขาสะบัดกลับเป็นวงโค้งโดยแรง แรง...จนกระทั่งผู้ที่ชินกับไม้พลองมาตั้งแต่เด็กอย่างบุษบรรณจำต้องปล่อยมือ...ไม้พลองของบุษบรรณในมือของเทพเวนไตยจึงปะทะขวางกับดาบของบาอินและลูกตุ้มเหล็กของบาลาน อารมันตวัดกลับด้วยความแรงและรวดเร็วจนทำให้อาวุธของบาลานและบาอินกระเด็นหลุดจากมือไปคนละทิศทางตามแรงที่ไม่อาจต้านทานได้ ไม่เพียงแค่นั้นเทพนักรบทั้งสองถึงกับปลิวถลาราวกับเป็นใบไม้โดยฝีมือเหนือคาดของตัวตลก เนื่องจากเห็นอีกฝ่ายเปิดช่องว่างช่วงหนึ่ง หรือไม่ก็เพราะไม่ทันได้ระวังตัว รวมทั้งเห็นพี่ชายทั้งสองต่างโดนเล่นงานไปตามๆ กันราวกับพวกเขาเป็นเด็กที่เพิ่งจับอาวุธ บุษบรรณจึงไม่รอช้าขยับตัวอย่างรวดเร็วหมายโจมตีโดยไม่ให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว แต่กระนั้นก็ยังไม่เร็วพอ เพราะชายหนุ่มรีบเบี่ยงกายหลบอย่างฉับไว คล้ายรู้ตัวหรือคาดคะเนได้มาก่อน จากนั้นรีบยกมือข้างหนึ่งห้าม “เดี๋ยว! เดี๋ยว! ขอพักยก ขอพักยก” นักรบจากเผ่าเวนไตยแถพักเหนื่อยเอาดื้อๆ แม้ในคราวแรกอารมันจะออกปากร้องขอยืมไม้พลอง แต่บัดนี้กลับไม่ยอมคืนเสียกระนั้น อาการนั้นยิ่งเรียกเสียงเฮลั่นจากคนดู มีแต่วาฬาเท่านั้นที่เป็นห่วงบุษบรรณจนเริ่มหัวเราะไม่ออก “คืนอาวุธของข้ามา!” บุษบรรณตวาด อารมันรีบถอยกรูด แสดงท่าทางขยาดต่อสาวเจ้าแต่กลับไม่ยอมส่งคืน ซ้ำยังควงเล่นไปมาเสียสองสามรอบเสมือนจงใจยั่วโมโห หากก่อนที่มือปราบสาวจะโกรธถึงขีดสุด ไม้พลองอีกเล่มหนึ่งถูกโยนลงมาจากหอระเบียงชั้นบน บุษบรรณเพียงแต่ยื่นมือรับ คว้าจับได้กลางอากาศ “ผิดกติกาอีกแล้วนะขอรับ” อารมันตำหนิ “ฮึ! ข้อได้เปรียบของเจ้าภาพกระมัง” จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 00:02:59

ความคิดเห็นที่ 3 จากนั้นปลายไม้พลองก็พุ่งจู่โจมมาที่ชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว อารมันเอี้ยวตัวหลบได้อย่างทันท่วงที แล้วกระโจนหนีไปรอบๆ เรียกเสียงเป่าปากให้กำลังใจจากผู้ชมรอบสนามเนื่องจากทุกคนต่างก็รู้ว่าอาวุธของมือปราบบุษบามินตราถนัดที่สุดคือไม้พลองยาวนี่เอง ทุกคนต่างรอดูเมื่อไรเจ้าหัวรังนกจะโดนสาวเจ้าหวดเข้าให้สักที และแล้วอารมันก็ไม่ทำให้ผู้ชมผิดหวัง เขาทำไม้พลองพลัดหลุดเมื่อโดนบุษบรรณหวดเข้าให้ที่แขน แต่แล้วเมื่อมือปราบหมายจะฟาดไปที่ลำตัวอีกครั้ง หากทันใดนั้นเจ้าหัวรังนกกลับกระโดดหนีโดยการตีลังกาพลิกม้วนกลางอากาศ คราวนี้เขาไม่ได้เอาตัวเอาหน้าลงแบบทุกครั้ง ไม้พลองของมือปราบสาวจึงหวดได้แต่อากาศว่างเปล่า ครั้นเห็นอารมันลงพื้นได้อย่างปลอดภัยก็บังเกิดเสียงตบมือลั่น ความจริงแล้วหากตัวแทนจากเวนไตยไม่ได้แสดงกายกรรมอนาถาก่อนหน้านี้ถึงสองครั้งสองครา บางทีเขาอาจไม่ได้รับเสียงตบมือดังขนาดนี้ก็เป็นได้ แถมเจ้าตัวยังแสดงทีท่าภูมิใจนักหนาและโค้งรับเสียงโห่ร้องเหมือนกับตัวเองได้รับชัยชนะเสียอย่างไรอย่างนั้น แต่ชายหนุ่มก็ทำท่าโอ้อวดได้อยู่ไม่นานก็ต้องรีบหลบให้พ้นจากรัศมีอาวุธคู่ต่อสู้ ผวาหยิบไม้พลางที่กระเด็นไปหลุดไปจากมือมาขวางทางการจู่โจมของบุษบรรณ “แม่คุณเอ๋ยกินอะไรมา ถึงดุขนาดนี้!” “เจ้าบ้า!” อ้าว...โดนด่าเฉย อารมันคิดในใจ หากทันใดนั้นเมื่อท่านมือปราบฟาดไม้พลองมาที่เขาอีกครั้งอย่างเต็มกำลัง อารมันจึงต้องใช้อาวุธที่มีในมือต้านเอาไว้ ในคราแรกบุษบรรณถึงกับประหลาดใจเพราะมันเหมือนกับเธอกำลังหวดใส่หินผาฉะนั้น แล้วเมื่อครู่เขาทำพลาดหลุดมือได้อย่างไรกัน? ทันใดนั้น เสียงของบังสูรย์กลับดังแทรกขึ้น “ท่านตัวแทนจากเผ่าเวนไตย การทดสอบสิ้นสุดลงแล้ว ขอให้ท่านขึ้นมาพบกับหัวหน้าเผ่าของเรา และขออภัยอย่างยิ่งหากเราพี่น้องได้ล่วงเกินใดๆ” คำประกาศนั้นทำให้บุษบรรณได้สติ เธอตวัดไม้พลองในมือไปไว้ด้านหลัง แล้วค้อมคำนับต่อตัวแทนจากเวนไตยอย่างมีมารยาท ก่อนหน้านี้แม้เธอจะแสดงน้ำเสียงไม่พอใจ แต่ในใจนั้นกลับคิดว่าเจ้าหัวรังนกมีฝีมือพอตัวเลยทีเดียว อีกฝ่ายก็คำนับตอบให้เธออย่างให้เกียรติเช่นเดียวกัน แต่ก็ยังไม่วายแอบสะบัดข้อมือข้างที่โดนสาวเจ้าหวดเอาจนได้รับเสียงหัวเราะคิกคัก จากนั้นบุษบรรณก้าวเข้าไปหาฝ่ายตรงข้าม เพียงแค่จะช่วยเก็บอาวุธคืนเพราะการทดสอบสิ้นสุดลงแล้ว แต่เจ้าหัวรังนกก็ยังดูเหมือนไม่อยากไว้ใจหญิงสาวเท่าไหร่นัก เพราะเขาส่งคืนไม้พลองแก่บุษบรรณด้วยท่าทีห่างตั้งโยชน์พอส่งให้แล้วยังกระโดดมาให้พ้นรัศมี เรียกเสียงหัวเราะฮาครืน บุษบรรณถอนใจยาว เอามือเท้าเอว เหลือกตามองฟ้า แล้วเดินหันหลังกลับโดยมีไม้พลองสองเล่มติดมือกลับไป “ผู้หญิงอะไรมือหนักชะมัด” เขาบ่นอุบ ผู้ชมรอบสนามต่างตบมือกันเกรียวกราวบางคนยังเป่าปากเสียงแหลมแสดงความชื่นชมอีกต่างหาก แม้แต่วาฬาเองยังตบมือให้พลางหัวเราะไปด้วย จากนั้นพวกเขาก็พลันสงสัยว่าผลจะออกมาเป็นเช่นไรในเมื่อกติกาของการทดสอบต้องล้มนักรบเทพอย่างน้อยสามในห้า แต่อารมันเจอทดสอบเข้าไปแปด...ถ้าคิดจากสัดส่วนนี้นักรบแห่งเวนไตยต้องล้มเทพนักรบถึงห้าคน...ซึ่งยังไม่มีใครทำได้...แม้แต่หัสรังสีเมื่อวานนี้ก็ล้มเทพนักรบไปเพียงสี่คน หากจะนับรวมสามคนแรกไปด้วยเพราะถือว่าล้มไปเหมือนกัน แต่ที่ทั้งสามนั้นพ่ายแพ้ไม่ได้มาจากฝีมืออารมันโดยตรงหากจะนับรวมเข้าไปด้วยคงไม่ยุติธรรมกับนักรบคนอื่นเป็นแน่ ถึงตรงนี้ทุกคนในลานต่างก็หันไปทางเจ้าเผ่าภูระเป็นตาเดียว และสงสัยว่าผลการตัดสินจะเป็นอย่างไร ในเมื่อการประลองสิ้นสุดลงเสียก่อน จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 00:06:14

ความคิดเห็นที่ 4 อารมันตบเสื้อผ้าที่มอมไปด้วยฝุ่นทรายของตน รอให้พวกเทพเวชรักษ์มาหามผู้บาดเจ็บออกไปรักษาก่อน ส่วนตนเองจึงเดินตามพวกบุษบรรณและพี่ชายของเธอขึ้นไปบนชั้นสองเพื่อรับฟังคำตัดสิน ตลอดทางชายหนุ่มได้แต่รับการต้อนรับและเสียงชื่นชม บางคนถึงกับมาจับมือตบไหล่อย่างยินดี พร้อมกับเอ่ยชวนให้เขาไปเข้าสังกัดตน หากไม่ผ่านด่านเข้าไปเป็นพิรเทพ เมื่อขึ้นมาถึงชั้นบน พอเห็นหน้าบังสูรย์เท่านั้นเขาก็รีบชิงกล่าวก่อน “อา... ข้าขอโทษที่มารบกวนนะขอรับ ข้าเพิ่งคิดได้ว่ามีธุระด่วน จะขอตัวกลับในวันนี้เลยนะขอรับ” จากนั้นเจ้าตัวโค้งคำนับอย่างเกินงามอีกครั้ง แล้วเดินถอยหลังแล้วหันกลับก่อนจะพบว่าไปไหนไม่รอดด้วยมีนักรบสังกัดภูระยืนขวางทางอยู่เป็นกำแพงทะมึน “จะรีบไปไหนเล่าท่านอารมัน” บาเยนท์กล่าว “อย่างน้อยๆ ท่านต้องแข่งในวันพรุ่งนี้ก่อน” “หา? ท่านว่าอะไรนะขอรับ?” บังสูรย์หันมามองหน้ากับบาเยนทร์ก่อนจะกล่าวช้าๆ “ท่านผ่านการทดสอบแล้ว พรุ่งนี้ต้องไปที่ทุ่งพยุอัสดร หมายกำหนดการข้าจะให้คนง่รเอาไปส่งให้ท่านถึงที่พัก” “อะไรนะขอรับ!” อารมันร้อง “นี่ท่านให้ข้าผ่านได้อย่างไร? ข้าไม่ได้ทำอะไรเลยนะขอรับ” แต่บังสูรย์กลับยิ้ม พูดพอให้อีกฝ่ายได้ยิน “ไปเตรียมวิหคเทพของท่านเถิด พรุ่งนี้อาจต้องใช้” เมื่อได้ยินหัวหน้าเผ่ากล่าวคำตัดสิน ผู้ชมรอบหอประลานก็เฮกันลั่น ด้วยคิดว่าพรุ่งนี้หรือวันต่อๆ ไปคงได้ดูจำอวดแบบไม่ต้องเสียอัฐอีกครั้ง ไม่นานนักข่าวที่พิรเทพได้ครบทั้งห้าแล้วก็กระจายไปทั่ว ต่างคนก็มีปฏิกิริยาแตกต่างกันไปศนิกะหัวเราะลั่นเมื่อได้ยิน วาฬาและบาเยนทร์ที่เห็นการประลองด้วยตาตนเองกลับรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ แม้ในตอนแรกคิดว่าจะไม่มีอะไร แต่ทว่าแรงตวัดที่ปัดเอาทั้งอาวุธพาเอาร่างของบาลานและบาอินกระเด็นในช่วงท้ายของการประลอง ไม่น่าจะใช้โชค...มีเพียงผู้เดียวที่รับทราบข่าวนี้โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ราวกับคาดการณ์ไว้อยู่แล้วคือ หัสรังสีจ้าวแดนตะวันออก “แล้วอีกอย่างหนึ่ง...” จู่ๆ บังสูรย์ก็พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าอารมันกำลังจะเดินลงจากระเบียงด้วยความมึนงง “ข้าคิดว่างานในคืนนี้เจ้ามีนัดหมายกับน้องสาวข้าไม่ใช่หรือ?” ถ้าเจ้าทดสอบผ่าน งานเลี้ยงในช่วงค่ำข้าจะให้น้องสาวรำดาบกับเจ้าเพลงหนึ่ง ประโยคที่บังสูรย์กล่าวกับชายหนุ่มต่อหน้าคนทั้งลาน “อะไรนะ!” คราวนี้ทั้งบุษบรรณและอารมันร้องขึ้นพร้อมกัน ทั้งคู่หันมามองหน้ากันครู่หนึ่งแต่กลับพูดเป็นคนละประโยค “งานเริ่มเมื่อไหร่ขอรับ?” “ไม่มีทาง!” ***** คุยกันท้ายบท: ถึงอารมันจะรอดจากด่านทดสอบมาได้ แต่จะรอดจากดาบของท่านมือปราบบุษบาฯ ได้หรือไม่ มาต่อคราวหน้านะคะตอนที่ 5: รำดาบเสี่ยงตาย ค่ะ (เสี่ยงตายจริงๆ ค่ะ ไม่ได้เขียนผิด) ปล. ก่อนไป...ขอแสดงความยินดีกับนักกีฬาไทยด้วย วูปี้! ได้  7 เหรียญทองแย้ว เย้! จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 00:10:34

ความคิดเห็นที่ 5 ลอยกระทงกันแล้ววว ขอเชิญน้อง"แก้ว" ออกมารำวงงงง จากคุณ : อสิตา เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 02:45:10

ความคิดเห็นที่ 6 หมายกำหนดการข้าจะให้คน"ง่ร"เอาไปส่งให้ท่านถึงที่พัก <-- อะไรนะท่าน? 55+ จิ้มไปที่คห. 5 ของคุณอสิตา... เห็นทีงานนี้น้องแก้วจะได้รำดาบเชิ้บๆ ซะละมากกว่าม้าง จากคุณ : POLLUX^.^ เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 12:48:14

ความคิดเห็นที่ 7 ตามมาอ่าน เช่นเคย จากคุณ : ตานุ่นภารโง (y4uc) เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 13:14:18

ความคิดเห็นที่ 8 ^ ^ เจี๊ยก! IE ทำพิษซะแล้ว (นั่น...ต้องโทษระบบไว้ก่อน) ง่ร = คนงานนำสารค่ะ (ไหงมันย่อเหลือแค่นี้วุ้ย?) ขอบคุณขอรับท่าน และขอบคุณคุณอสิตาที่ชวน 'น้องแก้ว' ไปรำวงค่ะ (เพลงนี้เนี่ยข้าพเจ้าเจอแซวตั้งแต่อนุบาลยันอยู่มัธยมเลย << ประมาณว่า เจอเพลงวันเพ็ญ เดือน....ขึ้นเมื่อไหร่ ตูโดนอีกละ มีรอดอยู่ไม่กี่ครั้งเองอะ อือ...) อ้าว...โพสข้อความเวลาเดียวกับคุณ y4uc เลย งั้นทักทายวันลอยกระทงเสียเลย ปล. หน้าบ้านวันนี้คงเหมือนสงครามย่อยๆ (ความจริงมันมันส่อเค้ามาตั้งอาทิตย์แล้วล่ะ แต่วันนี้คงหนักสุด) แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 53 13:17:42 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 13:14:20

ความคิดเห็นที่ 9 อารมัน ถ้าอยากได้วาฬาเป็นคู่ซี้ อย่าบังอาจจีบบุษบรรณ เข้าใจ๋ สำนวน ดูจำอวดแบบไม่ต้องเสียอัฐ คิดถึงป.อินทรปาลิต อิอิ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 15:06:13

ความคิดเห็นที่ 10 แอร๊ววว แก้วจัง เค้าลอยกระทงเสร็จแล้ว ลอยเสร็จอย่างว่องไวกับบิดรมารดา เตรียมตัวเข้านอนตามประสาเด็กอ่อน(ปกตินอนเช้า) คุณPOLLUX^.^ นี่ใช่หนูแฮมน้อยที่ปีก่อนเคยช่วยเทียวไปดูให้แทนแมวเคียวว่านิยาย "ให้ปีกอีแร้งนำทาง"ของข้าพเจ้ามาถึงงานหนังสือหรือยังใช่หรือไม่(มอบจุมพิต) คุณสกอตตี้ไปลอยกระทงมารึยังคะ คริๆๆ ทักทายไปทั่วเหมือนคนเมา ฮุๆๆ จากคุณ : อสิตา เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 20:12:15

ความคิดเห็นที่ 11 ทักทายวันลอยกระทงด้วยคนค่ะ อย่างนี้แสดงว่าหัสรังสีไม่ได้อยู่ดูการทดสอบครั้งนี้ด้วยน่ะสิ ตอนแรกนึกว่าอยู่แต่ไม่แสดงตัวเสียอีก รอดูรำดาบหลังรำวงลอยกระทงค่ะ จากคุณ : Caje เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 20:51:45

ความคิดเห็นที่ 12 ชักเป็นห่วงบุษบรรณแล้วล่ะ ยาจกซู ที่ดีที่สุดต้องเป็นฉบับเฉินหลงแจ้งเกิดน่ะครับ ตัวอ้วนๆจมูกแดงๆ รับบท ยาจกซูได้เหมาะที่สุด จนหนังมีภาคยาซกซูออกมาเดี่ยวๆอีกหลายตอน อารมันไม่ธรรมดาจริง ๆ ฝากคุณรันดูแลบุษบรรณด้วยนะครับ ^__^... จากคุณ : บุษบรรณแฟนคลับ (Psycho man) เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 07:52:49

ความคิดเห็นที่ 13 จิ้มไปที่คุณอสิตาอีกรอบ, ใช่แล้วค่ะ ข้อยเอง >< อ๊างส์ จากคุณ : POLLUX^.^ เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 20:14:09

ความคิดเห็นที่ 14 ปีนี้ผมไม่ได้ลอยกระทงครับ(ใครถาม) พอดีเตรียม กระทงมือสยอง ไม่ทัน เคยได้ยินแต่ เสี่ยงมาลัยเลือกคู่ อันนี้ รำดาบเสี่ยงตาย ถ้า อารมัน เป็น ร้อยตำรวจเอกปลอมตัวมา ก็เล่นได้เนียนมาก แตกต่างกันเยอะเลย หรือจะเป็นผลข้างเคียงจากตอนคืนชีพ ว่าแต่ป๋าวิษแกจะโผล่เมื่อไหร่ล่ะครับ จากคุณ : zoi เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 09:53:54