คารวาลัย เอกกวี ศรีนครินทร...อ.อัครา บุญทิพย์

หลับตาพักผ่อนแล้ว เดินไกล
มุ่งสู่ฟ้าอำไพ             สุดนั้น
ชื่อจักสลักใน             แม่ธร- ณีแล
มีศิษย์เคยปลูกปั้น       มากล้วน หลายคน

ยลซอแก้วแว่วเสียงสำเนียงโศก
เย็นวิโยคยามย่ำร่ำขับขาน
ผสานลมผสมหริ่งเรไรกาล
สรวมชพส่งดวงวิญญาณสู่ชานชัย
ดับลงแล้วแววดาวพราวสง่า
ส่งแสงมาสร้างฝันอันสดใส
อุตส่าห์เป็นเรือจ้างนำทางไป
ภาษาไทยสั่งสมแต่นมนาน
มีสองห้าห้าสองฉลองฤกษ์
ดั่งฟ้าเบิกคณบดีสร้างสีสัน
ท่านลำบากตรากตรำทุกค่ำวัน
กว่าหลักสูตรลุล่วงนั้นนับเดือนปี
ท่านลุกล้มแรมปีด้วยสังขาร
จะยืนนานเท่าใดหัวใจนี้
หกสิบกว่าผ่านไปบ่ใยดี
ทุกนาทีรี่ไหลครรไลลา
ที่สิบสองพฤศจิกาท่านลาลับ
เดินทางกลับสู่สวรรค์ชั้นสุดฟ้า
ทิ้งร่างกายให้สลายตามเวลา
ดวงวิญญาณกลับหล้าแดนฟ้าไกล
หอบหัวใจไร้ร่างเดินทางกลับ
คณานับเทวัญจากชั้นไหน
ล้วนรอรับเทพบุตรบุรุษไทย
นามเกรียงไกร “เอกกวี ศรีนครินทร”

      อันบุญใดศิษย์สร้าง สมมา
อุทิศเจตนา                ส่งให้
นำดวงแห่งวิญญาณ์      กลับฟ้า สรวงสวรรค์
หมู่ญาติแลศิษย์ไหว้     โศกซึ้ง พระคุณ


ศิษย์ครูอัครา ป.ตรีภาษาไทย รุ่น ๓๑ มศว

จากคุณ	: ปทุมฉัตรสหัสรังษี
เขียนเมื่อ	: วันลอยกระทง 53 15:13:08