ความคิดเห็นที่ 1 โรมอดมองไปยังห้องตรงกันของตึกตรงข้ามไม่ได้ มีเพียงสาวน้อยส่งยิ้มหวานมาให้ เก้าอี้ข้างหน้าตัวนั้น ว่างเปล่า ทำไม รสาไม่มาโรงเรียน ไม่สบายหรือยังไง เด็กหนุ่มเมินหลบรอยยิ้มหวานที่ส่งมา เสียงเพื่อนๆ เป่าปากล้อกันสนุก “รสาไม่สบายหรือครับ” โรมถือโอกาสตอนพักเที่ยงโทรศัพท์กลับบ้าน ถึงได้รู้ว่า เด็กสาวข้างบ้านยังหลับอยู่ “ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากนี่ ตัวไม่ร้อนเท่าไร บ่นแต่ง่วงๆๆๆ” เสียงคุณแม่เขาตอบมาอย่างอารมณ์ดี “นี่มีอะไรโทรเข้าบ้านโน้นซิ เดี๋ยวแม่ไปเฝ้ายายรสาก่อน ได้ยินโทรศัพท์รีบวิ่งกลับมารับ แค่นี้นะ” โรมได้แต่ยืนถือโทรศัพท์ค้าง หลับ แต่สบายดี เป็นอะไรไปล่ะนี่ โรมแวะบ้านรสาก่อนบ้านตัวเอง ยกมือทำความเคารพคุณแม่ทั้งสองคน มองเด็กสาวที่ยังใส่ชุดนอนลายการ์ตูน ตักเค้กใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย “มามา โรม อาซื้อเค้กมาเยอะเชียว เอาอะไร โอวันตินไหม” “ขอบคุณครับ เดี๋ยวผมจัดการเองครับ” โรมเลี่ยงเข้าครัว จัดการต้มน้ำเอง “พี่กลับบ้านก่อนนะคะ เตรียมไปทำกับข้าวรอพ่อตาโรม” สุรีย์บอก ขอตัว “ค่า ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยดูแลน้องหนู เดี๋ยวนาให้โรมยกขนมตามไปค่ะ”   รสายกจานเค้กตามไปส่งคุณป้าถึงหน้าบ้าน กลับมาเด็กสาวก็ตักเค้กอีกชิ้น “นี่การบ้าน นี่สมุดงาน” โรมส่งสมุดสองสามเล่มกับกระดาษโน้ต 1 แผ่นให้ “ไปเอาจากใครละ ยายฟ้า” รสาถามงอนๆ “ฟ้ามาเกี่ยวอะไรน้องหนู ส้มเพื่อนเราเอามาฝากให้ที่สนาม” โรมบอก กินขนมเสร็จ ล้างเก็บเรียบร้อยก็ยกจานขนมกลับบ้าน รสาแลบลิ้มตามหลัง วัจนาได้แต่ส่ายหน้า “หนูงอนอะไรพี่โรมจ๊ะ แม่เห็นงอนมาหลายวันแล้วนะ” คุณแม่อดเข้าไปยุ่งไม่ได้ “หนูไม่ได้งอน” ลูกสาวประกาศเสียงดัง ปากเชิดขึ้นไปเกือบๆ จะจรดจมูกอยู่แล้ว ยังว่าไม่ได้งอน “คุณแม่คิดดูซิ เขารับปากหาข้อมูลให้หนูแล้วไงรู้ไหมค่ะ โน่น เขาเอาไปให้หวานใจเขา” เด็กสาวยังค้อนลมค้อนแล้งตามหลังอย่างไม่หายอารมณ์ค้าง “แล้วหนูจะเอาอะไรไปส่งล่ะคุณแม่ คิดดูซิคะ พี่โรมทำไม่ถูกน้า” “จ้า แม่เห็นด้วยว่าทำไม่ถูก” วัจนาเอาใจลูกสาวไว้ก่อน แต่ท่าทางโรมไม่ใช่เด็กอย่างนั้น มันคงมีอะไรผิดพลาดระหว่างทางแน่ๆ “แล้วหนูจะทำเรื่องอะไรจ๊ะ แม่ช่วยไหม รายงานเรื่องอะไรคะ” “ยุคกลางค่ะ” ลูกสาวถอนหายใจเสียงดังเหมือนเป็นเรื่องใหญ่โต “ส่งพรุ่งนี้ด้วย รสาจะทำเรื่องกาลิเลโอแล้วกัน เขามีส่วนเกี่ยวข้องกับยุคกลางเหมือนกันนี่” “เกี่ยวยังไงคะ” “เขาไปโยนลูกตะกั่วลงจากหอเอนเมืองปิซ่า” รสายิ้มกว้าง “หนูเขียนไปได้หน่อยแล้ว แต่อาจารย์ให้พิมพ์ส่ง” “ไปขอใช้เครื่องพี่เขาซิ” วัจนาแอบยิ้ม มองลูกสาวทำปากเชิดๆ อีก ลูกสาวเก็บล้างเรียบร้อย ก่อนขอตัวกลับห้องไปทำรายงาน และการบ้าน จากคุณ : pajan เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 20:12:55

ความคิดเห็นที่ 2 มาดามมองผ่านทางประตูติดต่ออย่างกังวล เธอลืมคิดเรื่องการผ่านมิติเวลาในเวลาใกล้ๆ กันของคนที่ไม่เคย ยังดีที่ยังเด็ก นอนพักนิดหน่อยก็สบายดี แต่การดึงเด็กสาวมาที่ร้านเย็นนี้จะปลอดภัยพอหรือ รสาชำเลืองมองประตูห้องน้ำที่มีแสงแวบๆ เด็กสาวเอียงคอมองอย่างสงสัย ก่อนก้าวไปยืนตรงหน้าประตูห้องน้ำ ยังไม่ถึงเวลาไปทำงานนี่น่า เธอกะว่าจะหอบรายงานไปพิมพ์ อิอิ จะเรียกว่าพิมพ์คงไม่ได้ เอากระดาษเข้าเครื่องสแกนแล้วเข้าไปอยู่ในรูป Words เลย สั่งพิมพ์ได้ไม่ต้องรอ “มีอะไรคะมาดาม” เด็กสาวส่งเสียงถามเบาๆ เธอเห็นใบหน้ามาดามเลือนรางตรงประตู “ขอโทษนะรสา ฉันไม่น่าพาเธอไปเที่ยวเมื่อวานเลย” “ไม่เป็นไรคะ หนูสนุกออก” เด็กสาวตอบ พร้อมรอยยิ้มกว้าง “วันนี้ฉันจะให้เธอหยุดงานแล้วกัน” “ว้า” เด็กสาวร้องทันที “อย่างนี้หนูก็ต้องไปง้อขอใช้เครื่องคอมฯ พี่โรมล่ะซิ” มาดามยิ้มให้ “บางครั้งเรื่องที่เราคิดว่าใช่ อาจจะไม่ใช่อย่างที่คิดก็ได้” เด็กสาวทำหน้ายู่ยี่ ไม่เป็นไร ง้อพี่โรมหน่อยก็ได้ ใช้พี่โรมพิมพ์ให้ก็ดีนะ คิดได้อย่างนั้น เด็กสาวจึงพยักหน้ารับแต่โดยดี “อานาครับ คุณแม่ให้มาขอกระเพราครับ” โรมส่งเสียงบอก วัจนาโผล่ไปมองทางหน้าต่างห้องครัว สามีโทรมาบอกแล้วว่าเขามีประชุมบ่าย แล้วเย็นอาจจะต้องไปกินข้าวเย็นต่อ ดังนั้นเธอเลยซื้ออาหารทำง่าย หมูอบ ผักสลัดมาทำเป็นอาหารเย็นกินกับลูกสาว “จ้า ดีเลย เก็บมะเขือเทศมาให้อาหน่อยนะโรม” วัจนายิ้มขอบใจเด็กหนุ่มที่เก็บมะเขือมาให้ตามที่ขอ เห็นสายตาเด็กหนุ่มกวาดมองไปรอบๆ ครัวเล็กๆ ก็รู้แล้วว่าหาใคร “น้องหนูขึ้นไปทำรายงานจ้ะ ฟ้องว่าพี่โรมเอารายงานหัวข้อของเขาไปให้แฟน” “ไม่ใช่นะครับ” เด็กหนุ่มร้องเสียงหลง “รสาให้ช่วยค้นรายงาน สิ่งมหัศจรรย์ยุคกลาง ผมก็ค้นให้ จัดหน้าพิมพ์ให้เรียบร้อย แวะเอาไว้ที่ห้องเรียนให้ด้วย ก็...” วัจนาพยักหน้าอย่างเข้าใจ “ใส่ชื่อน้องในรายงานหรือเปล่าจ๊ะ” “เปล่าครับ” หน้าแดงๆ ของเด็กหนุ่ม ทำให้นึกสงสัยว่าเขาเขียนถึงรสาโดยใช้คำแทนว่าอะไร แต่ความเป็นแม่บอกให้เธออย่างถาม “นั่นซิ ไม่ได้เขียนชื่อ ใครๆ ก็หยิบไปได้ ไม่ได้ส่งถึงมือน้องใช่ไหม” “ครับ” โรมหน้าแดงถึงใบหู เจ็บใจตัวเองที่เสียรู้เด็ก โทษอะไรไม่ได้เลย นอกจากความไม่รอบคอบของเขาเอง ฮึ่ม รสา ถ้าไม่หลบหน้าก็ไม่เกิดเรื่องหรอก ถึงจะรู้ว่าเป็นความไม่รอบคอบของตัวเองก็อดโทษอีกคนสักหน่อยไม่ได้ “แล้ว...” ยังไงก็อดห่วงไม่ได้ โรมชะเง้อมอง “กำลังเขียนร่างอยู่จ้า ยังไงคงต้องรบกวนให้ไปใช้คอมฯ ของโรมนะ อาวัติอยากซื้อให้เจ้าตัวดีจะแย่ แต่อาว่าให้ขึ้น ม.ปลายเสียก่อน เอามาตอนนี้จะเล่นเกมมากกว่าละซิ” “ไปใช้ของผมก็ได้ครับ ไม่ต้องรีบซื้อให้หรอกครับ” โรมรีบบอก “งั้น เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้ว อาจะให้วิ่งไปพิมพ์ที่บ้านโน้นแล้วกันนะ เห็นว่าส่งพรุ่งนี้ด้วย” “ครับ” แค่นั้นเด็กหนุ่มก็หน้าบานยิ้มกว้างได้ ตาโรมเอ๊ย ไว้เข้ามหาวิทยาลัย เจอสาวๆ สวยๆ จะลืมเด็กงอแงข้างบ้านนะซิ แล้วยายหนูของเธอ หนุ่มปีหน้า หล่อกว่าหนุ่มปีนี้นะลูก จากคุณ : pajan เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 20:13:53

ความคิดเห็นที่ 3 ได้เวลาอาหารลูกสาวเดินหัวยุ่งลงมาโดยไม่ต้องขึ้นไปตาม ก้มหน้าก้มตากินๆๆๆ  ก่อนช่วยเก็บล้างเรียบร้อย “แม่บอกโรมให้แล้วนะคะ ว่าหนูจะขอพิมพ์รายงาน” คุณแม่ส่งแย็บหมัดแรก เห็นหน้ามุ่ยๆ ปากเชิดๆ “พรุ่งนี้ต้องส่งไม่ใช่หรือจ๊ะ” คุณแม่ถามยิ้มๆ มองลูกสาวเดินหน้าตึงไปเอารายงาน เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยเพื่อข้ามไปบ้านข้างๆ สาวน้อยชะงักเมื่อเห็นคุณแม่ดูโทรทัศน์เฉยอยู่ “คุณแม่ไม่ไปคุยกับคุณป้าเหรอคะ” “ไม่ล่ะ” “ไปหน่อยนะคะ วันนี้คุณป้าเล่าเรื่องห้างลดราคาด้วย” เด็กสาวพยามยามหาของมาล่อใจให้แม่เดินไปด้วย เกิดพี่โรมจะเอาคืนเรื่องระเบิดพริกไทยจะได้มีคนช่วย วัจนาหันมาเลิกคิ้ว ฮือม์ มีอะไรนอกเหนือจากรายงานถูกขโมยหรือเปล่านี่ ถ้าลูกสาวของเธอไม่ได้ไปทำผิดอะไร คงไม่อ้อนอย่างนี้ “ลูกหนูไปทำอะไรพี่เขาล่ะ” วัจนาถามอย่างรู้จักลูกสาวตัวเองดี เจ้าคิดเจ้าแค้นนี่นิสัยคุณพ่อเลย ต้องเอาคืน “ก็” เด็กสาวยืนบิดไปมา “ก็แค่...เอาพริกไทยไปใส่ผ้าเช็ดหน้าพี่โรมเอง...ค่ะ” วัจนาเกือบเผลอหัวเราะออกมา พอกันทั้งคู่ “ไป แม่ไปส่ง แค่ไปส่งนะคะ” วัจนาจูงมือเด็กดื้อไปส่ง อยู่คุยกับคุณพี่ข้างบ้านสักพัก ไม่ได้ยินเสียงทะเลาะกัน ก็วางใจขอตัวกลับบ้านก่อน โรมมองเด็กสาวที่นั่งรัวนิ้วบนคีย์บอร์ดโดยไม่สนใจเขา ชำเลืองมองไปทางเก้าอี้ชุดรับแขกที่พ่อแม่เขาคุยกับอานา แม่ของรสาแล้ว หันมามองทางสาวน้อยที่ไม่สนใจเขาอีก เด็กหนุ่มเลยไม่รู้จะทำอะไร หยิบหนังสือมาอ่าน รอให้รสามีปัญหาการใช้เครื่องถาม เจ้าตัวก็ใช้คล่องแคล่ว ออกจะคล่องกว่าเขาด้วยซ้ำไป รสากดเซฟไฟล์ หันซ้ายแลขวา อยากได้กระดาษใช้แล้วมาพิมพ์ออกมาอ่านก่อน “หาอะไร” เสียงห้าวเหมือนเสียงแตกหนุ่มถามทันทีอย่างรอจังหวะอยู่ เด็กสาวเอียงคอ ฟังตลกๆ ดี เสียงพี่โรมเหมือนๆ เสียงอึ่งอ่าง “กระดาษใช้แล้ว หนูจะพิมพ์ออกมาอ่านก่อน” โรมหากระดาษให้แต่ไม่วายบ่น “เอากระดาษใหม่ก็ได้ เผื่อไม่ผิดจะได้ไม่ต้องพิมพ์ใหม่” “อ้าว ถ้าผิดล่ะ ไม่เปลืองกระดาษเหรอ เค้าเสียดายอ่ะ” ผู้ใหญ่เงยหน้ามามองเมื่อความเงียบชวนอึดอัดเริ่มมีเสียงโต้เถียงเหมือนปกติ ยิ้มให้กัน แล้วหันไปสนใจกิจกรรมที่กำลังทำอยู่ต่อ “พี่เอารายงานไปไว้บนโต๊ะน้องหนูนะ ใครมาอ้างเอาไปเหรอ” รสามองหน้าหนุ่มข้างบ้าน พี่โรมไม่เคยโกหก ตั้งแต่เด็กจนโตมาด้วยกัน แต่ยายฟ้า...คิดแล้วน่าเจ็บใจตัวเอง เสียรู้ยายฟ้าไปได้ ฮึ่ม ฮึ่ม “ทำไมไม่ทำหน้าปกรายงานให้ด้วยเย็บให้ด้วยละ ชื่อเค้าตัวเองก็รู้” เด็กสาวตวัดเสียงงอนๆ “ทำไมต้องเอาไปให้ที่โรงเรียนด้วย บ้านอยู่แค่นี้เอง” เด็กสาวเงยหน้าจากรายงานที่สั่งพิมพ์ออกมาอ่าน “ก็พี่เจอน้องหนูที่ไหนล่ะ” โรมงอนบ้าง เคยให้สอนการบ้านก็ไม่ให้สอน เคยให้ตรวจการบ้านก็ไม่ต้องตรวจ “อ้าว แล้วไปวางไว้บนโต๊ะที่โรงเรียน กับไปไว้ที่บ้านหนูมันต่างกันนะ” เด็กสาวย่นจมูกใส่ “ที่บ้านหนูไม่มีใครมาขมายของหนูแน่ๆ” “ก็...” โรมได้แต่อ้าปากค้างมองเด็กสาวแก้รายงาน แล้วสั่งพิมพ์ใหม่อีกครั้ง “ไม่โกรธกันแล้วใช่ไหม” “เย็บเล่มสวยๆ ให้เค้า แล้วจะเลิกโกรธก็ได้” รสาส่งรายงานรวมทั้งปกให้โรมไปเย็บ ติดเทปข้างให้เรียบร้อย “ดีกันแล้วนะ” โรมยื่นรายงานคืน พร้อมยื่นนิ้วก้อย เด็กสาวรับมาแต่รายงาน ย่นจมูกใส่ เดินไปลาคุณลุงคุณป้ากลับบ้าน เหอะ ไม่โกรธแล้ว แต่ดีเหมือนเดิมไหม ขอคิดดูก่อนนะพี่โรม เด็กสาวแอบยิ้มกว้าง แล้วสาวน้อยแก้มบุ๋ม ก็กลับมาถือผ้าเช็ดหน้า ยกน้ำให้บรรดานักกีฬาเหมือนเดิม รสามองไปทางที่นั่งคนดู เด็กสาวแสนสวยส่งยิ้มหยาดเยิ้มมาให้ เด็กสาวแยกเขี้ยวยิ้มตอบ เหอะยายฟ้า รายงานฉันเธอมาโมเมเอาไปได้ แต่หน้าที่ถือผ้าของพี่โรม ไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกนะจ๊ะ ..... ตอนต่อไป อาทิตย์หน้าค่ะ จากคุณ : pajan เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 20:14:49

ความคิดเห็นที่ 4 ยัยหนูไม่รู้จักทำการบ้านเอง ตอนเรียนต่อ เอาทรานสคริปต์พี่เขาไปสำเนานะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 21:29:15

ความคิดเห็นที่ 5 ทำไมตอนเด็กๆ ไม่มีพี่ข้างบ้านแบบนี้บ้างนะ จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 22:48:41