|
Ginnie in the loop
ฟู่ !
" เฮ้ย ! "
ผมอุทานพร้อมกระโดดแผล๊วจากท่านั่งมาเป็นท่ายืนโดยห่างจากจุดเดิม
เกือบสองเมตร
ฟู่ ฟู่ ฟู่ !
เสียงฟู่ ๆ ที่ได้ยินอยู่ในตอนนี้ ดังมาจากตะเกียงเจ้าพายุที่วางอยู่ ณ ตำแหน่งที่
ผมเคยนั่งก่อนจะกระโดดหนี มันกำลังพ่นความสีขาวขโมงออกมาราวกับ
ปากปล่องภูเขาไฟที่กำลังใกล้ปะทุเต็มที่
อะไรวะเนี่ย มันเกิดอะไรขึ้น !
ผมตั้งสติ ลำดับความคิด ผมกำลังย้ายเข้ามาที่บ้านพักแห่งนี้ มันรกเนื่องจาก
ไม่มีคนอยู่นานก็เลยต้องทำความสะอาด ทำความสะอาดไปเรื่อย เจอห้อง
เก็บของ เก็บกวาดห้อง เจอตะเกียงเจ้าพายุดวงนี้ เห็นมันน่าสนใจน่าจะเอา
มาตกแต่งห้อง ก็เลยนั่งเช็ดถูทำความสะอาดมัน อืม .... ไม่ได้ไต้ไฟ แค่เช็ดถู
เท่านั้น แล้วจู่ ๆ มันก็พ่นควันออกมา
" หื๋อ "
" .... "
" เฮ้ย !!! "
ผมร้องตกใจดังก้อง เพราะจู่ ๆ ควันสีขาวที่ตะเกียงพ่นออกมานั้นก็ค่อยม้วน
ตัวรวมกันเป็นกลุ่มก้อนและค่อยเกิดเป็นรูปร่างที่ชัดขึ้นเรื่อย ๆ พอผมตั้งใจ
เพ่งมอง จู่ ๆ มันก็เกิดเป็นรูปร่างคนขึ้นมา
ผี !!!??
พอคิดเช่นนั้น ขนก็ลุกแทบทั้งตัว ขยับเขยื้อนไม่ได้ ก้าวขาไม่ออก สองตาเบิก
กว้างเหลือกโพลน ทำอะไรไม่ถูก
" เอ้า กูคือยักษ์ในตะเกียงวิเศษ รีบ ๆ ขอพรมา 3 ข้อเร็วเข้า "
" .... "
" เอ้า เร็ว ๆ สิวะ "
" ... "
" ยืนบื้อทำซ่งตีงอะไรวะ รีบ ๆ ขอพรซะทีเซ่ ! "
ไอ้ผีก้อนควันตัวนั้นก็พูดอะไรที่ผมไม่เข้าใจออกมา ผมยังช๊อคอยู่ก็เลยยืนบื้อ
ไม่ได้ตอบมัน มันก็เลยตวาดใส่
ผมมองไอ้ผีตัวนั้น มันผิวดำเมื่อม รูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาดุดัน แต่งตัวยังกะ
หลุดออกมาจากละครอาหรับโบราณ มันเท้าสะเอวพร้อมกับมองหน้าผม
ดูท่ามันไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไร
" เอ้า สาด จ้องกูทำเชียร์อะไร รีบ ๆ ขอพรสิวะ "
" หา ? "
" อ้าวไอ้เฮียนี่ "
" หา ? "
" หาพ่อเมิงเหรอ หา อยู่ได้ เมื่อไรเมิงจะขอพรกูซะทีสาด รึเมิงฟังภาษาชาติเมิง
ไม่เข้าใจ หา เมิงไม่ใช่คนไทยใช่ไหม กูจะได้เปลี่ยนไปพูดภาษาของชาติเมิง
เมิงจะได้เข้าใจซะที สาด "
เจ้าผีเเขกตัวดำตัวนั้นด่าผมสาดเสียเทเสียอย่างเมามัน เร่งเร้าให้ผมขอพรจาก
มัน มันกอดอกเเน่น มองผมด้วยตาขวาง ๆ แต่ก็ไม่ได้เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้
ผม มันยังคงยืนอยู่ข้างตะเกียงเจ้าพายุ
พอเห็นมันยืนเฉยบวกกับได้ฟังมันด่าเอา ๆ ผมก็เริ่มได้สติกลับคืน ผมจึงเอ่ย
ถามมันด้วยน้ำเสียงสั่นระคนความกลัว
" พรอะไรเหรอ ? "
" เมิงอยากขออะไรก็ขอ กูให้พรเมิง 3 ข้อ "
ผีแขกตอบผมกลับมา
" ให้พรทำไม ? "
" เมิงปล่อยกูออกจากตะเกียง กูก็เลยต้องตอบแทน เฮ้ย ! เมิงจะถามทำซ่งตีง
อะไรหนักหนาวะ ขอพรซะทีสิวะ ! "
ผีแขกเริ่มขึ้นเสียงด้วยความโมโห มันหงุดหงิดเอามาก ๆ
ผมมองมันอย่างลังเล แต่มันดันถลึงตาตอบกลับ ม่าง น่ากลัวชิบ ลูกตาดำมัน
เหมือนกับบอกผมว่า เมิงอย่าเซ้าซี้ ส่วนลูกตาขาวเหมือนกับบอกผมว่า กูมี
น้ำโหแล้ว สรุปแล้วมันกำลังเร่งให้ผมขอพรมัน
เอาว่ะ เมื่อมันให้ขอก็ขอ ๆ ไปเหอะ
" เอ่อ ผมอยากรวยครับ "
" ได้เลย รวย "
พูดจบ มันก็ดีดนิ้วดังเป๊าะ
" หื๋อ ? เฮ้ย ! "
ผมแหกปากร้องตกใจพร้อมกับเอามือกุมปิดของสงวน เฮ้ย อะไรวะเนี่ย ทำไม
อยู่ดี ๆ ผมถึงไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลยสักชิ้น ยืนแก้ผ้าเปลือยเปล่าล้อนจ้อน
" อะไรวะเนี่ย ? "
" กูให้พรเมิงไง "
" พรอะไร ? "
" กูให้เมิงรวยแล้วไง "
" รวย ? "
" รวยแต่เขือ "
" รวยแต่เขือ ? ... ..... .. "
ผมยืนงง ทวนคำพูดของมันอยู่ครู่หนึ่ง ครู่ต่อมาก็นึกออก
" รวยพ่อเมิงอะไรเเบบนี้ เฮียเอ๊ย ! เอาเสื้อผ้ากูมาคืนเดี๋ยวนี้ ! "
ความกลัวหายไปพร้อมกับเสื้อผ้า ผมเปิดฉากด่ามัน
" จัดไป "
มันดีดนิ้วเป๊าะ สิ้นเสียงดีด ผมก็ได้เสื้อผ้ามาใส่คืนอีก
" เอ้าขอพรข้อสุดท้ายซะ "
" ห๋า ? "
" ไม่ต้องห๋า เมิงขอไปสองข้อแล้ว "
" กูขอข้อสองตอนไหนเนี่ย ? "
" เมิงขอเสื้อผ้าคืนไง "
" ห๋า ? อะไรวะ ? "
" กูบอกว่า เมิงขอพรข้อที่สองว่า ขอเสื้อผ้าเมิงคืนไงล่ะ ไอ้ควาย "
" ไอ้เฮรี้ยยยย เมิงเล่นอย่างงี้เหรอ ไอ้สาด "
" เออ "
" กูยังไม่ได้ขอพรข้อสองเลยนะโว้ย "
" กูไม่สน ช่างหัวเมิง เร็ว ๆ ขอพรข้อสามเร็วเข้า "
ม่าง อะไรของมันนี่ มันบอกจะพร แล้วก็ให้พรห่าเหวอะไรของมันก็ไม่รู้แถม
ยังมาตู่ว่าตอนที่ผมขอเสื้อผ้าคืนเป็นการขอพรข้อที่สองจากมันซะงั้น
" เร็ว ๆ ควาย ขอพรข้อสุดท้ายมา "
มันเร่งผม
ผมสงบสติอารมณ์ พยายามระงับอารมณ์โกรธ คิดให้ถี่ถ้วนเพื่อที่จะได้ขอพร
ที่มันเล่นตุกติกอะไรไม่ได้พร้อมกับเป็นสิ่งที่ผมต้องการที่สุด
นิ่งคิดอยู่หนึ่ง ในที่สุดผมก็คิดได้ จึงเอ่ยปากขอพรจากมัน
| จากคุณ |
:
garnet19th   
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 ธ.ค. 53 00:57:07
|
|
|
|
ยักษ์วิเศษที่วนเวียนอยู่กับค่าพาย
