ความคิดเห็นที่ 1 6. สหายจำเป็น (ครึ่งแรก) เสียงเฮดังลั่นมาจากกลุ่มชายฉกรรจ์ที่กำลังยืนล้อมวงอยู่หน้าปะรำของหนึ่งในพิรเบญจเทพที่ตั้งอยู่ในทุ่งพยุอัสดรสถานที่จัดการแข่งขันในวันแรก ชายคนหนึ่งเดินแหวกกลุ่มผู้ชายที่ยืนบ้างนั่งบ้างทั้งหมดกำลังฟังผู้ที่อยู่กลางวงกล่าวถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมาด้วยความสนใจใคร่รู้ด้วยเพราะนักรบทั้งป้อมนักล่าทราบว่าตัวแทนจากเผ่าเวนไตยผ่านการรำดาบคู่แบบเสี่ยงชีวิตกับท่านบุษบามินตรามาอย่างแคล้วคลาดโดยไม่มีส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกายปลิวหาย พวกที่ไม่เชื่อจึงพากันมารอถามและรอดูให้เห็นกับตาตั้งแต่เช้า พอหลายครั้งเข้าเทพเวนไตยจึงรอให้มีผู้ฟังจำนวนหนึ่งแล้วเล่าแบบรวบยอดทีเดียวไม่ต้องเสียเวลา ความจริงแล้วในคราแรกผู้คนยังไม่เพิ่มจำนวนมากเท่านี้ หากเมื่อผู้เล่า พูดถึงเหตุการณ์ที่ท่านศนิกะพร้อมลูกเผ่าบุกตะลุยมาหาเรื่องนั่นเอง คนฟังก็ทวีจำนวนมากขึ้นเพราะน้อยนักที่ไม่เคยเจอฤทธิ์เดชพาลพาโลของหัวหน้านักรบจากผาจามรีผู้นี้ “แล้วท่านทำอย่างไรถึงได้รอดมาได้ท่านอารมัน?” หนึ่งในกลุ่มชายนักรบเอ่ยถามขึ้น นักรบแห่งเวนไตยสวมชุดคลุมรุ่มร่ามและหน้ากากพญาครุฑเหมือนเคย แต่ถ้าหากสังเกตให้ดีๆ สักนิดจะเห็นว่ามีรอยหยักยึกยือแลแปลกประหลาดปรากฏอยู่บริเวณด้านหลังของเสื้อคลุมสีน้ำตาลเลยสะบักไหล่ลงมาประมาณคืบเศษ “ข้าทำอย่างไรหรือ? ไม่ได้ทำน่ะสิเพราะท่านบังสูรย์มาช่วยไว้ก่อน” “ไม่ใช่” คนเดิมรีบโบกมือปฏิเสธ “ข้าหมายถึงท่านรอดจากคมดาบแม่เสือมือปราบนั่นได้อย่างไร? ท่านบุษบามินตราน่ะความจริงดูไปก็สวยดีหรอก แต่มือหนักเท้าหนักแล้วก็ดุอย่างกับอะไรดี ข้าว่าท่านมือปราบเองก็สมกับท่านศนิกะเหมือนกันนะ เพราะกระทิงน่ะมักจะแพ้นางเสืออยู่แล้ว” จากนั้นเกือบทั้งกลุ่มก็หัวเราะลั่นทว่ายกเว้นอารมัน เทพจากเผ่าเวนไตยเอามือกอดอกไม่ต่อความใดๆ ไม่ผสมโรงด้วย ท่าทางเหมือนโกรธนิดๆ ด้วยซ้ำ แล้วเดินมาหาคนพูดด้วยท่าทีเอาเรื่องจนมันเองเริ่มหน้าเจื่อนและสงสัยว่าเขาพูดผิดตรงไหน “เจ้า...ไม่ควรจะพูดถึงท่านมือปราบแบบนั้นนะ ท่าทางยังไม่เคย ‘รัก’ ผู้หญิงล่ะสิท่า...” อารมันพูดพลางใช้กำปั้นทุบไปที่ไหล่ของฝ่ายตรงข้ามเบาๆ จากนั้นก็ถูกคนในวงร่วมผสมโรงร้องโห่ไล่ แต่เจ้าหนุ่มก็ยังกล้าทำปากดีต่อ “หากข้าคิดจะมีคู่คงไม่เอาผู้หญิงร้ายกาจแบบนั้นหรอก” “ร้ายกาจแบบไหนหรือ?” เสียงเบาๆ อีกเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหู แต่เสียงนั้นกลับทำให้คนที่เพิ่งกล่าวด้วยความคะนองปากถึงกับตัวแข็งทื่อ อย่าว่าแต่ตัวมันเองแม้แต่คนรอบวงก็กระจายตัวออกไปคนละทิศทางอย่างรวดเร็ว เพราะผู้ที่เพิ่งกระซิบที่ข้างหูของหนุ่มปากดีคนนั้นคือ ท่านมือปราบแสนดุที่อยู่ในบทสนทนานั่นเอง จากนั้นมันเพิ่งคล้ายรู้สึกตัว รีบค้อมคำนับด้วยอาการลนลาน “ขะ...ขออภัยขอรับ ท่านบุษบามินตรา ขะ...ข้าพูดไม่คิด ขอทะ...ท่านมือปราบอย่าได้ใส่ใจ” “เหอะ! เอาเถิด เพราะข้าเองก็เป็นดั่งเจ้าว่า...” บุษบรรณยืดกายขึ้นเอามือกอดอก ซวยแล้วตู...มันนึกพลางเอาแขนเสื้อซับเหงื่อ “ช่างเถิดวันนี้เป็นวันดี...ข้าจะไม่เอาเรื่องหรอก แต่เจ้าต้องไปทำงานอยู่ในโรงปักษาวลาหกรับใช้ท่านอารมันเสียสามวัน นับแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป” จากนั้นมันก็รีบตอบรับอย่างสุภาพก่อนจะลุกขึ้นหายไปจากบริเวณอย่างรวดเร็ว ราวกับกลัวว่าท่านบุษบามินตราจะเปลี่ยนใจให้เขาไปรับโทษอย่างอื่นแทน อารมันเกาหลังคอแกรกๆ มองตาม งึมงำว่าเขาไม่เห็นอยากได้คนรับใช้สักหน่อย... บุษบรรณจึงเถียงว่ามีอยู่แล้วไม่ใช่หรือ? จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 53 22:49:58

ความคิดเห็นที่ 2 “ท่านเมธินไม่ใช่คนรับใช้ของข้าหรอกขอรับ อีกอย่าง...เอ๊ะ! ว่าแต่เคยพบกับเมธินแล้วหรือขอรับ?” บุษบรรณอ้าปากค้าง จะให้พูดได้อย่างไรว่าเธอบุกไปหาเขาถึงที่พักส่วนตัวตั้งแต่เช้า แต่ดูเหมือนคนถามเองก็ไม่ต้องการคำตอบนัก เขาพยักหน้าพลางเอ่ยต่อช้าๆ “มิน่าเล่า...” เธออยากจะเอ่ยปากถามเรื่องที่เขาจู่ๆ ก็พานหายตัวไปหลังเรื่องจบเมื่อคืนนั่นเอง แต่เมื่อเห็นเสื้อขนแกะพร้อมรอยเย็บด้วยฝีมือเกินบรรยาย หญิงสาวกัดลิ้นตัวเองกลืนประโยคหายลงลำคอ เปลี่ยนใจออกเดินนำพลางสะพายคันธนูและซองใส่ลูกศรไว้ด้านหลัง ส่วนไม้พลองคู่ชีพนั้นไม่ได้นำติดตัวมาด้วย “พี่ใหญ่ให้ข้ามาตามท่าน การแข่งขันจะเริ่มอีกไม่นาน เตรียมวิหคเทพมาแล้วใช่ไหม?” อารมันเดินตาม ในระหว่างทางเดินผ่านกลุ่มนักรบมากมาย บางกลุ่มก็ยกมือยกไม้ให้เขา ดูเหมือนว่านักรบบางเผ่าเคยพบกับอารมันมาก่อนที่เขาจะเดินทางมาที่ป้อมนักล่า “นำมาแล้วขอรับ” “ใส่เกราะอะไรเล่า? เพราะข้าต้องแจ้งกับทางฝ่ายพิธีการ หากน้ำหนักน้อยเกินไปจะผิดกฎนะ” เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบ บุษบรรณจึงผิดสังเกต จึงหันมาเห็นชายหนุ่มกำลังยืนนิ่งคล้ายเพิ่งได้ยินสิ่งแปลกประหลาด เธอจึงถามเขาว่าเป็นอะไรไปอย่างนั้นหรือ? “เอานกใส่เกราะทำไมขอรับ?” เมื่อได้ยินน้ำเสียงของฝ่ายตรงข้ามแสดงความฉงนสงสัยจริงๆ ไม่ได้แสร้งทำเพื่อยั่วโมโห เธอจึงชะงัก “อย่าบอกนะว่าท่านไม่รู้เรื่องนี้ด้วย” ว่าจบก็ยื่นคันศรของเธอไปตรงหน้าเทพเวนไตย แต่คนตัวสูงกว่าก็ยังยืนนิ่ง บุษบรรณพลันนึกขึ้นได้ว่าหมายกำหนดการแข่งขันพิรเทพของอารมันคงไปกองรอที่หน้าห้องพักของเจ้าตัวโดยไม่ได้มีใครเปิดอ่าน เพราะชายหนุ่มดันไพล่ย้ายมานอนในโรงปักษา หญิงสาวถอนหายใจยาว พยายามนึกคำพูดไม่ให้อีกฝ่ายต้องตื่นตระหนก “เอาล่ะ...ไม่มีอะไรมากหรอก...แค่...” ***** เมื่อเสียงฆ้องใหญ่ดังลั่นขึ้นเป็นสัญญาณว่าการแข่งขันในวันแรกของงานพิรเบญจเทพกำลังจะเริ่มต้นขึ้น บัดนี้บนทุ่งหญ้าเขียวขจีของที่ราบพหุหัสดรปรากฏปะรำคล้ายกระโจมหลากสีสันแบบชนเผ่าเร่ร่อนตั้งเรียงรายเป็นหน้ากระดานกลางท้องทุ่ง ในขณะที่พระอาทิตย์ส่องแสงแรงกล้าขึ้นทุกวาระ บังสูรย์ใช้มือป้องตาตนเองขณะที่มองตำแหน่งดวงอาทิตย์ ครั้นเมื่อคิดว่าสมควรแก่เวลาแล้วจึงลุกขึ้นยืน วันนี้ผู้อาวุโสประจำเผ่านั่งแยกไปอีกกระโจมหนึ่งทำให้บังสูรย์ได้นั่งรวมกับพวกพี่น้อง เขามองไปรอบๆ แล้วขมวดคิ้วเพราะไม่เห็นน้องสาวคนเล็กมานั่งประจำที่หากเห็นแต่ไม้พลองประจำกายวางพาดอยู่โดยไร้ร่างเจ้าของ หัวหน้านักรบหันไปมองบาลานเพราะในจำนวนพี่น้องบาลานสนิทกับบุษบรรณที่สุด สายตาของบังสูรย์คล้ายจะถามว่าเห็นน้องเจ็ดหรือไม่ หากบาลานส่ายศีรษะเป็นคำตอบ แต่เขาก็ไม่ได้เป็นกังวลนักเพราะเชื่อแน่ว่าตราบใดที่อยู่ในอาณาเขตภูระไม่มีใครกล้าทำร้ายมือปราบอย่างบุษบรรณได้อย่างแน่นอน จากนั้นบังสูรย์ก็หยุดคิดอะไรนิดหนึ่ง คล้ายกำลังปัดความคิดฟุ้งซ่าน บุษบรรณคงถ่วงเวลาเพื่อไม่ยอมให้เขาใช้ไปเชิญจ้าวแดนตะวันออกนั่นเอง ไม่มีอะไรหรอก... หัวหน้าเผ่าภูระเดินออกจากปะรำที่นั่งออกมายังลานด้านหน้า เขาโค้งคำนับต่อเจ้าเผ่านักรบท่านอื่นๆ ก่อนจะพูดอารัมภบทเท้าความเกี่ยวกับการจัดแข่งขันงานเบญจเทพมาตั้งแต่ยุคโบราณ หากในช่วงเวลาเดียวกันนั้นเองตัวแทนจากเผ่านักรบทั้งหลายต่างก็กำลังเตรียมตัวช่วงสุดท้ายกันพัลวัล ในที่นี้ดูเหมือนศนิกะตัวแทนเผ่าคารูณจะพร้อมแบบเต็มพิกัดก่อนผู้ใดเพราะเขาเดินนำลูกเผ่าที่ท่าทางกร่างไม่แพ้ตัวหัวหน้ามายืนรอในสถานที่ที่ทางเทพภูระจัดไว้ให้ก่อนเวลา บรรดานักรบจากเผ่าเดียวกันต่างส่งเสียงสนับสนุน บ้างก็โยนอาวุธของตนขึ้นชี้ฟ้า จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 53 22:54:47

ความคิดเห็นที่ 3 ส่วนวาฬาที่รออยู่ในปะรำของตัวเองกำลังจะเดินออกมาเช่นกัน เขากำลังสำรวจความเรียบร้อยของเครื่องแต่งกายเป็นครั้งสุดท้าย และกำลังจะขยับกายออกไปแล้ว หากไม่ถูกใครคนหนึ่งเรียกชื่อเสียก่อน เสียงนั้นไม่อาจทำให้ชายหนุ่มเพิกเฉยได้ “บุษบรรณน่ารักจริงเชียว มาให้กำลังใจหัวใจดวงน้อยๆ ของข้าหรือ?” เจ้าเผ่ามังกรส่งเสียงหวาน หญิงสาวเหลือกตามองขึ้นฟ้า ก่อนจะตอบอย่างอ่อนอกอ่อนใจ “วาจาแบบนี้เอาไปใช้กับสตรีอื่นเถิด นี่...ข้ามีเรื่องให้ช่วย” “หือ?” ***** บาลานนั่งสัปงกด้วยแสนจะเบื่อฟังพี่ชายใหญ่ของตนสาธยายประวัติศาสตร์ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อโดนบาอินผู้เป็นพี่ชายยันเข้าให้จนเกือบตกเก้าอี้ เขาคลำไปที่สีข้างของตนป้อยๆ ก่อนจะขยับลุกนั่งให้เข้าที่เตรียมส่งเสียงสนับสนุนพี่ชายของตนอีกคนหนึ่งที่กำลังจะเตรียมลงสนามประลอง เพราะบาลานได้ยินเสียงบังสูรย์ผู้เป็นพี่ใหญ่กำลังกล่าวเบิกตัวพิรเทพทั้งห้า “บัดนี้ตัวข้าในฐานะหัวหน้าเทพนักรบเบิกตัวพิรเทพทั้งห้าที่สามารถผ่านด่านทดสอบในป้อมนักล่าของงานปัญจยุทธ ขอให้ท่านเจ้าเผ่าและตัวแทนจากเผ่านักรบทุกท่านจงอย่ามีข้อแค้นเคืองใด” บังสูรย์เว้นวรรคนิดหนึ่งก่อนจะกล่าวต่อ “ขอเชิญท่านวาฬา แห่งตำหนักมังกร เจ้าเผ่าเทพมังกรแห่งแดนใต้” สิ้นคำประกาศของบังสูรย์เกิดเสียงกรีดร้องแหลมดังมาจากกลุ่มนางเวสิยาที่รวมกลุ่มกันมาร่วมสนับสนุนเจ้าเผ่าแห่งแดนใต้อย่างอุ่นหนาฝาคั่ง จนสามารถส่งพลังเสียงสนั่นทะลุมาถึงทุ่งพยุอัสดร เมื่อได้ยินบาลานทำตาปริบๆ แล้วกล่าวพร้อมทำตาลอยๆ “ทำอย่างไรข้าถึงจะได้เสียงกรี๊ด สาวหลงอย่างนี้บ้างนะ” บาอินผู้เป็นพี่ชายที่นั่งอยู่ใกล้ที่สุดหัวเราะ “เออ...แกได้แน่นอน แต่เป็นเสียงร้องกรีดว่า อย่าเข้ามาใกล้น่ะ” แต่แล้วแท่นยกพื้นอันแรกก็ยังไม่ปรากฏร่างของเจ้าเผ่ามังกร บังสูรย์รอนิดหนึ่งจึงประกาศนามซ้ำ จากนั้นร่างของเจ้าเผ่ามังกรวิ่งถลันออกมาจากกลุ่มปะรำของเหล่าพิรเทพพลางสวมเครื่องทรงศีรษะเป็นรูปมังกรก่อนจะได้สติเปลี่ยนเป็นวิ่งเหยาะๆ อย่างมีมาดแทน ขณะที่เขาเดินขึ้นบันไดสูงวาฬาหันไปมองด้านหลังหลายครั้งราวกับนึกห่วงใครสักคน แต่สุดท้ายเมื่อเดินขึ้นมาถึงยอดบนสุดเพื่อรอสดายุของตน เขาจึงโค้งกายลงคำนับต่อผู้คนอย่างสง่างามท่ามกลางเสียงร้องใจสลายของสาวๆ  ครั้นแล้ววาฬาจึงเป่าปากเสียงแหลม วิหคเทพสีเขียวเหลือบทองสวมเกราะหนังมังกรก็ถลาลงมาจากป้อมแห่งหนึ่งก่อนจะร่อนลงข้างๆ เจ้านายอย่างนิ่มนวล บนหลังของมันยังมีนักรบแห่งแดนใต้สะพายธนูและคันศรอีกหนึ่ง คราเมื่อเสียงของสาวๆ จางลงแล้วบังสูรย์จึงค่อยเอ่ยชื่อศนิกะ ตัวแทนนักรบแห่งผาจามรีผู้ดุกล้า หากเจ้าเผ่านักรบผู้สวมเกราะกระทิงหนาผู้นี้ได้มายืนรอผู้แข่งขันคนอื่นมานานแล้ว และเพียงแค่เขายกมือขึ้นกลางอากาศนกสดายุสีขาวสลับดำก็บินตามลงมาจากป้อมสูงอีกแห่งหนึ่ง วิหคเทพตัวนั้นก็คล้ายเจ้านายคือเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อและสวมเกราะหนังกระทิง บนหลังของมันก็มีนักรบจากเผ่าเดียวกันนั่งอยู่เฉกเช่นเดียวกัน บรรดาลูกเผ่าต่างพากันกระแทกด้ามหอกลงกับพื้นอย่างถูกใจ หลังจากนั้นก็เป็นเวลาที่คนในเผ่าภูระรอคอยคือเป็นเวลาของตัวแทนจากป้อมนักล่าจึงได้รับเสียงสนับสนุนดังกว่าใครในฐานะเจ้าภาพ ในวันนี้บาเยนทร์สวมเกราะหนังเสือดาวหิมะ แลดูสง่างามผิดแผกไปจากที่พี่น้องเคยเห็นแม้แต่บาลานยังต้องบอกว่าเสียดายจริงที่แม่นางมัสลินมาไม่ได้... จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 53 22:59:03

ความคิดเห็นที่ 4 วิหคเทพของบาเยนทร์เป็นสดายุที่เติบโตตามธรรมชาติจึงไม่ค่อยสวยตามตำรานัก และเขาเองก็เพิ่งจะได้มันมาเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมานี่เองเพราะเผ่าภูระไม่นิยมเลี้ยงสดายุ แต่ชอบเลี้ยงอาชามากกว่า หากข้อดีของวิหคเทพที่โตมาโดยธรรมชาตินั้นคือพวกมันจะอดทนกับสภาพภูมิอากาศท้องถิ่นได้ดีกว่าพวกที่โตในโรงเลี้ยงปักษา บาเยนทร์ไม่ได้ขอให้พี่น้องช่วยเป็นนักรบบนหลังนกหากใช้นันดานักรบคนสนิทในสังกัดของตนเองแทน แต่แล้วในขณะที่บังสูรย์กำลังกล่าวเชิญคนสำคัญที่สุดในงานคือ จ้าวแดนตะวันออกนั่นเอง บนท้องฟ้าปรากฏจุดสีทองหลายจุดคล้ายดาวตกกำลังร่วงหล่นลงมาจากฟากฟ้า...มันแปลกประหลาดผิดธรรมชาติจนคนทั้งทุ่งต้องป้องตามอง ด้วยมันมาจากทิศตะวันออก...ทิศแห่งสุริยเทพ จากนั้นเมื่อจุดสีทองเหล่านั้นเข้ามาใกล้และขยายขนาดขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนในทุ่งพยุอัสดรจึงได้รู้ว่าสิ่งที่ตนกำลังมองอยู่คืออะไร ***** คุยกันท้ายบท: คราวหน้าน่าจะยังมาต่อครึ่งหลังได้ เพราะเรากลับมาวันศุกร์ (มั้ง)  อาจจะแว้บมาลงให้อ่านนะคะ แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 53 18:34:18 แก้ไขเมื่อ 11 ธ.ค. 53 23:13:40 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 53 23:03:26

ความคิดเห็นที่ 5 แวะมาทักทายค้า จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 08:45:31

ความคิดเห็นที่ 6 ฃักตงิดๆว่ารามิตจะมาในคราบของ... เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 09:01:26

ความคิดเห็นที่ 7 สถาปนึกไปทำงานต่างประเทศ ไปออกแบบรีสอร์ทปล่าวอ่า ไปเตี้ยวๆ (5 ปี เปลี่ยนไปเป็นตัวตลก เป็นไม่ยอมด้วย ฮึ่ม แต่เรารู้ว่าคุณแก้วคงคิดว่าได้เวลามีตัวละครใหม่ เนอะ) ปล.หมอลู รามิตน่ะออกจะเคร่งขรึมค่ะ ถ้าเป็นวาฬายังจะว่า เพราะมันกะล่อน (แต่เราก็ร้าก ..) จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 11:39:18

ความคิดเห็นที่ 8 ตกลงว่าอาจจจะไปทำงาน ตปท จริงๆ ด้วย ว่าแต่จะไปนานไหมครับ ช่วงแรกๆ ก็คงจะยุ่งมากหน่อย แต่เดี๋ยวก็ปรับตัวได้เองแหละครับ (พูดยังกะตัวเองเคยไปเลยเนอะ) ใช้ธนู สวมเกราะทั้งคนทั้งนก คงไม่ได้แข่งยิงกันเองหรอกนะครับ ว่าแต่ให้ บุษบา ไปเป็นผู้ช่วยแบบนี้ จะไม่ผิดกติกาหรือครับ อย่างน้อยพี่มังกรก็คงไม่กล้ายิงเธอแน่ จากคุณ : zoi (zoi) เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 14:25:29

ความคิดเห็นที่ 9 เหวอ, เพื่อนเราคนหนึ่งก็กำลังวุ่นวายเตรียมตัวไปทำงานต่างประเทศเหมือนกันค่ะ หลอนจริงเชียว :P จากคุณ : POLLUX^.^ เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 16:36:51

ความคิดเห็นที่ 10 อาวรามิต ของเราคืนมาซะที ไม่งั้นเราจะไปถือป้ายประท้วงหน้าบ้านคุณรัน จากคุณ : ตานุ่นภารโรง (y4uc) เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 18:44:42

ความคิดเห็นที่ 11 แวะมาคุยก่อนนะคะ คุณ มนต้นไม้ (setakan):  ยินดีมากๆ ค่ะ (^ ^)V และทักทายกลับคืนด้วยค่ะ คุณ ลูนาติก: ลำโพงซ่อมเสร็จ มีเสียงงงง แล้ว วู้ๆๆ (ดูมัน) คุณ scottie: สถาปนึก = สถาปนิก อาชีพนี้มันใช่คำนี้จริงๆ ด้วยค่ะ ยามใดที่ไม่นึกก่อนเขียน (แบบ)  เมื่อนั้น....ความซวยบังเกิด เราไปทำอะไรบ้าง ยังไม่บอกตอนนี้จะเล่าให้ฟังในภายหลัง (ถ้ามีเวลา) แต่คงต้องขออนุญาตไปลงในบล็อคส่วนตัวนะคะ ห้าปีผ่านไป ได้เวลามีตัวละครใหม่ ว้าย...ตัว มารู้ใจเราได้อย่างไร? ส่วนอารมันผู้นี้จะนำเนื้อเรื่องออกทะเล เอ๊ย! ไม่ใช่ (อย่าเขียนเป็นลางสิ) พาเนื้อหาไปทางไหน แล้วรามิตจะกลับมาเมื่อไหร่ หรือไอ้นี่แหละคือมันเองตามที่หลายท่านคาดเดา อีกไม่นานเลยค่ะ จะรู้กันละ ถูกใจจัง แกล้งคนอ่าน (^ ^) ลั้ล ลา คุณ zoi: อาทิตย์หน้าคงเป็นรูปธรรมและชัดเจนขึ้นค่ะ, ขอบคุณมากค่ะ, กลับมาในเนื้อหานิยาย >>ส่วนจะแข่งอะไรกัน ต้องรอครึ่งหลังค่ะ  ส่วนบุษบรรณต้องช่วยอารมันค่ะ เพราะอีตานี่อยากใช้สิทธิ 'ขอแพ้บาย' ในทุกโอกาสที่มี คุณ Pollux^.^: เอ๊ะ ตรงกันพอดีเลย คุณ Y4uc: ฮา...บังเอิญช่วงนี้เราไม่อยู่ที่บ้าน หนีๆๆๆ จับไม่ได้ด้วย ขอบคุณอีกครั้งในทุกความเห็นเลยค่ะ จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 19:34:42

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีค่า พี่รัณ เป็นแฟนหนังสือพี่รัณค่า มีครบทั้ง 2 เล่ม ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ พออ่านภาค 2 จบปุ๊ป ก็มาตามหาภาค 3 อ่านต่อ 5555+ ชอบรามิตที่ซู้ดดดดดดด รอทุกลมหายใจ 555 (นี่ก็เวอร์ไป) ช่วงนี้ท่าทางคงยุ่งๆ สู้ๆนะคะ แล้วจะรอติดตามผลงานค่ะ ^^ ิัby นักติดตามหน้าใหม่ค่ะ จากคุณ : Tsuna_Natsu เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:26:32 A:183.89.229.43 X: TicketID:298858

ความคิดเห็นที่ 13 โอ้... บุษบรรณต้องคอยช่วยอารมันด้วยเหรอคะ ถ้าไม่อยากเข้ารอบจริงๆ ก็ตกรอบไปเลยก็ได้นะ (แหย่เล่น) ตกรอบเร็วไปนักก็ไม่สนุกน่ะสิ แต่ว่าถ้าทำเล่นๆ ไม่จริงจังอย่างนี้แล้วยังก้าวหน้าไปเรื่อย คนอื่นที่ทุ่มสุดตัวจะพาลโมโหเอาน่ะสิ รอดูสองหนุ่มที่จะปรากฏตัวตอนต่อไปอย่างใจจดใจต่อค่ะ จากคุณ : Caje เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 20:54:30

ความคิดเห็นที่ 14 เห็นบ๊อกเซ็ตออกมาก็งง ภาคสามก็มีแล้วนี่นา ทำไมออกเป็นบ๊อก 2 เล่ม หนอ แบบนี้เล่มสามออกจะไปยัดลงบ๊อกไหน ฮา ไม่ได้มาติดตามภาคสองจนจบเพราะภาระการงาน จังหวะชีวิตไม่อำนวย พอการงานชีวิตเข้าที่ มาดูอีกที ง่ะ รวมเล่ม 2 ออกละ มาดูในนี้ อะ ภาคสามมาละ กลับมาติดตามผลงานอย่างติดขอบจอต่อละนะคะ จากคุณ : ซาซา (ซาลาสซา) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 53 12:40:38

ความคิดเห็นที่ 15 หมั่นไส้ นายวาฬา ทำเป็นหล่อเกินกว่าเหตุ แบบไม่มีเหตุผล ^__^... จากคุณ : บุษบรรณแฟนคลับ (GTW) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 53 14:46:37