เหตุเกิดที่นี่

ตอน...โรบินฮูด

เด็กชายพัฒนาอายุ 9 ขวบ เป็นลูกของตำรวจ แยกกันอยู่กับพ่อด้วยเหตุใดก็ไม่ทราบ อาศัยอยู่กับตายาย พัฒนาเรียนอยู่ชั้นประถมปีที่ 3 เป็นเด็กขี้เกียจเรียนหนังสือ ชอบเล่นเกเรเสียมากกว่า นอกจากนี้ยังมีข้อเสียอีกอย่างหนึ่งคือมือไวชอบลักเล็กขโมยน้อย ดูได้จากตอนเช้าเวลาที่หัวหน้าห้องเก็บเงินออมทรัพย์จากเพื่อนๆ พัฒนาจะชอบเข้าไปช่วยเก็บแล้วเงินออมทรัพย์ก็มักจะขาดไปเสมอ แต่ก็จับไม่ได้ไล่ไม่ทัน
ข้อดีของพัฒนาคือเป็นคนมีน้ำใจ ชอบแบ่งปัน ชอบช่วยเหลือเพื่อนๆ พัฒนาเลยมีเพื่อนเป็นเด็กแก๊งเดี่ยวกันอยู่หลายคน

ช่วงเทอมนี้เด็กผู้ชายชอบเอาปืนพลาสติกมาเล่นที่โรงเรียน ส่วนใหญ่เป็นปืนอัดลม พอยิงถูกกันเจ็บตัวก็มาฟ้องครูเลยยึดไว้ได้หลายกระบอก ที่เก็บล็อคก็ไม่มีจึงเก็บไว้ในตู้ยาในห้องพยาบาล 3-4 วันยึดปืนมาได้ 5-6 กระบอก

เช้าวันหนึ่งไปโรงเรียนประมาณ 7 โมงครึ่ง พัฒนากับเพื่อนอีก 2-3 คนอยู่รอที่หน้าห้องพยาบาล พอครูไปถึงก็เข้ามาบอกว่า “ครูครับ ปืนถูกขโมยไปแล้ว”
เข้าไปดูที่ตูยาปืนที่ตูยาถูกขโมยไปแล้ว
ตู้ยาเป็นลักษณะตูกระจกมองเห็นของด้านใน จริงๆ แล้วไม่มีกุญแจล็อคแต่มีมือจับที่ประตูตู้ทั้งสองข้าง เด็กชอบเข้ามาขโมยยาเลยหาโซ่มาคล้องไว้ ประตูตู้เลยปิดไม่สนิท
วันนี้ขอเกี่ยวประตูตู้ด้านในถูกปลด คงใช้ปลายของไม้ปัดขนไก่ที่เห็นวางอยู่บนพื้นด้านหนึ่งของห้องเกี่ยวดึงออก ประตูที่ล็อคด้วยโซ่ง่างออกได้ พอที่จะเอาขอเกี่ยวปืนออกมาจากด้านใน
ปืนหายหมด!!!
วันนี้พัฒนากับเพื่อนๆ เห็นครูมาแต่เช้า บอกครูว่าปืนที่ตู้ถูกขโมยหายไปหมดแล้ว สีหน้าสดใส เก็บอาการลิงโลดไว้ไม่มิด ถามว่า “เห็นตัวคนร้ายไหม”
พัฒนา “ไม่เห็นครับ ผมมาตอนเช้าเข้ามาดูปืนก็หายหมดแล้ว”
“ไม่ใช่เธอแน่นะ ในข่าวเห็นไหม โจรมักจะอยู่ในที่เกิดเหตุ รอดูว่าสถานการณ์จะเป็นยังไง”
พัฒนา “ไม่ใช่ผม ผมไม่ได้เอาไป”
เขาว่าไม่ใช่เราก็ต้องเชื่อ ไม่มีหลักฐานนี่...

2-3 วันต่อมาก็มีเด็กมาฟ้องเรื่องปืนอีก ยึดได้อีก ตอนหลังๆ คนที่ยึดมาให้หลักๆ เป็นตัวเด็กชายพัฒนาเอง
ยึดปืนเอาจริง เอาจังขึงขังมาก
วันนั้นก็ได้มาหลายกระบอก สงสัยว่าทำไมตั้งใจยึดจัง ก็คิดว่าพรุ่งนี้รู้ผล หาตัวคนร้ายได้แน่

ห้องพยาบาลเวลาอื่นถ้าไม่มีครูจะล็อคประตูห้อง ยกเว้นตอนเช้าเปิดให้เด็กเข้าไปเอาอุปกรณ์ทำความสะอาดเขตของห้อง 3/3 ที่ครูประจำชั้นอยู่
เช้าวันนั้น ตื่นไปโรงเรียนตั้งแต่ก่อน 7 โมงเช้า ไปก็เห็นเด็กผู้ชายนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าห้องพยาบาล
“เราอยู่ ป. อะไร” ครูถาม
“ป.4 ครับ”
“ดูห้องพยาบาลให้ครูด้วยนะ จำหน้าไว้ใครเข้าไปบ้าง”
“ครับ”
ต้องเอารถไปเก็บอีกที่หนึ่ง ถ้าจอดไต้ต้นไม้หน้าห้องพยาบาล เดี่ยวโจรรู้ตัว
เดินกลับมาสวนกับพัฒนา
“พัฒนามาทำอะไรตั้งแต่เช้า”
“มารอพี่ครับ”
“พี่อยู่ไหน”
“ยังไม่มาเลยครับ”
ครูเดินไปหน้าห้องพยาบาล พัฒนาทำตัวไม่ถูก
มีพยานเลยขโมยไม่ได้ใช่ไหม???
“พัฒนามานี่สิ เธอมาทำอะไรแต่เช้า”
“ผมไม่ได้มาทำอะไร”
“มาทำอะไรปกติเธอมากี่โมง”
พัฒนาเงียบ
“ดูสิ เธอทำอะไรไว้ คราวที่แล้วเธอใช่ไหมขโมยปืนไป”
“เปล่าครับ ผมไม่ได้ขโมย”
พี่ชาย ลูกพี่ลูกน้องของพัฒนาเดินมา
“นั่น พี่เธอเหรอ”
“ครับ”
“เธอรู้เห็นกับเขาด้วยหรือเปล่า”
พี่ของพัฒนาทำหน้างง
“คราวที่แล้วพวกเธอขโมยปืนไปใช่ไหม”
พี่ชาย “เปล่า ครับ”
“เธอรู้เห็นด้วยหรือเปล่า” ถามเด็ก ป.4 ที่นั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อน
“ไม่รู้ครับ”
พัฒนาหัวเราะ
“ไม่ใช่เรื่องตลก เอาเบอร์โทรศัพท์พ่อ แม่ เธอมา ดูสิเธอเป็นขโมยพ่อแม่เธอจะขำด้วยไหม”
พัฒนา “จำไม่ได้ครับ”
พี่ชายพยักหน้าให้น้อง “เฮย” ให้ทำตามคำสั่งครู
“ผมไม่มีครับ” พัฒนา
“เอามาเร็วๆ คราวที่แล้วก็พวกเธอใช่ไหมที่เข้ามาขโมยปืน”
พี่ชาย “คราวที่แล้วผมไม่ได้เอาไปครับ แต่ผมเห็น”
เข้าทาง
“เธอเห็นเหรอ ใครเอาไป”
“พัฒนากับเพื่อนเขาอีกคนครับ”
เท่านั้นก็นึกภาพออก ใครงัด ใครแงะ ใครขาย ใครซื้อ เป็นขบวนการ
“เอารายชื่อมา” ส่งตัวให้ฝ่ายปกครอง หมดหน้าที่สายสืบ

มนตราสิริ

แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 53 12:12:51

จากคุณ	: nantee2
เขียนเมื่อ	: 12 ธ.ค. 53 12:07:34