ความคิดเห็นที่ 1 6. สหายจำเป็น (ครึ่งหลัง) สีทองที่สะท้อนแสงอาทิตย์ในขณะนี้คือเกราะสีทองของสบรรดาองครักษ์เอกแห่งวังสุริยันบนหลังนกศึก ทุกนายแต่งกายด้วยเครื่องทองสลับแดง แม้จะไม่ได้มาเต็มอัตราศึกหากทว่าฝูงสดายุสีน้ำตาลทองนับสิบๆ ตัวเป็นสิ่งที่หาดูในยากยิ่งนอกแดนตะวันออก ทั้งหมดคือกองทหารแห่งตะวันออกที่หัสรังสี เคยบอกว่าเขาเดินทางล่วงหน้ามาก่อนโดยลำพัง “โดนขโมยบทพระเอกอีกแล้วว่ะพี่เรา” บาลานคอตก กองเทวรักษ์แห่งจ้าวเทวาทิศทยอยถลาลงมาบนที่ราบพยุอัสดรอย่างเป็นระเบียบ ผู้ที่มาถึงเป็นฝ่ายแรกกระโดดลงมาจากหลังพญานก เขาเป็นชายร่างใหญ่หนาไม่แผกกับเทพนักรบ หัวหน้าเทวรักษ์ถอดโลหะมาลาก่อนจะคุกเข่าลงข้างหนึ่งบนผืนหญ้าต่อหน้าจ้าวแดนตะวันออกที่ยืนอยู่บนแท่นสูง “ข้าน้อยมาช้าจนไม่ได้มาให้การอารักขานายท่าน...โปรดขออภัย” หัสรังสีเพียงแค่ยกมือส่งสัญญาณให้ลุกขึ้น คล้ายบอกว่าเขาไม่ได้ถือความใดแต่ทว่าชั่วขณะหนึ่งดวงตาของจ้าวแดนตะวันออกพลันฉายแววไม่สบอารมณ์หากครู่เดียวก็พลันจางหาย กลุ่มทหารองครักษ์แห่งวังตะวันออกจึงลุกขึ้นยืน “ช่างเถิด...เจ้ามาทันเวลาพอดี ทินกร ช่วยมาเป็นพลธนูให้ข้า...” หัสรังสีสั่งเรียบๆ ชายร่างใหญ่รับคำก่อนจะหันไปสั่งงานกับกลุ่มทหารที่ตามมา แล้วจึงวิ่งขึ้นไปหาผู้บังคับบัญชาบนหอสูง ศนิกะปรายตามองเหล่าทหารเสื้อเกราะสีทองอย่างนึกรังเกียจ ชะ...ทำเสียเอิกเกริก...กลัวใครไม่รู้ว่าเป็นจ้าวแดนตะวันออกหรืออย่างไร? หัสรังสีผงกศีรษะให้แก่บังสูรย์เป็นเชิงขออภัยที่ทำให้วุ่นวาย จากนั้นเขาจึงสวมเครื่องทรงศีรษะสีทองแห่งสุริยทิศ เจ้าภาพจัดงานจึงกระแอมไอเพื่อกลบเกลื่อนในเหตุการณ์ไม่คาดฝัน และโล่งใจว่าถึงคนสุดท้ายแล้ว คงไม่มีเรื่องให้แปลกใจอีก... “ท่านอารมัน ตัวแทนจากเผ่าเวนไตย แห่งเขาหิมวัต” แม้จะไร้ชื่อเสียง ไม่เคยมีการประกาศเกียรติคุณ ไม่มียศตำแหน่งเสริมหน้าต่อท้าย หน้าตา...ประหลาด แต่อารมันกลับกลายเป็นขวัญใจผู้ที่คนในงานเฝ้ารอคอยและแอบสนับสนุน ทำให้เสียงตบมือนั้น...ดังสนั่นไม่ใช่เล่น และแล้วเจ้าตัวก็ไม่ทำให้คนที่เฝ้ารอคอยชมจำอวดแบบไม่เสียอัฐผิดหวังด้วยวิ่งเพลินออกมาจนเลยแท่นประจำของตนก่อนจะโดนบุษบรรณที่เฝ้าดูอยู่รีบชี้มือชี้ไม้บอกใบ้เป็นการใหญ่ ชายหนุ่มจึงยกมือขึ้นเป็นการขอบคุณก่อนจะรีบวิ่งขึ้นบันได เผลอแป็บเดียวเจ้าตัวก็ขึ้นมายืนหอบแฮ่กข้างบน ศนิกะหัวเราะลั่น วาฬาชะเง้อมองด้วยความเป็นห่วง ส่วนบาเยนทร์และหัสรังสีไม่ได้มองเจ้าตัวตลกนี้เลย ทั้งคู่กำลังเขม้นมองไปที่หุบเงาที่อยู่เบื้องหน้าราวกับคำนวณระยะทาง “ท่านไม่สวมเกราะหรือ? ท่านอารมัน รู้หรือไม่ว่าท่านต้องเดินทางไปที่ใด?” บังสูรย์กล่าวถาม อารมันก้มมองเสื้อขนแกะของตนพลางส่ายศีรษะ จากนั้นเขาก็คล้ายเพิ่งคิดสิ่งใดออกจึงรีบบอก “อา...คือว่า ข้าคิดว่าคงไม่พร้อม..เช่นนั้นข้าคิดว่าการแข่งวันนี้คง...” “งั้นข้าในฐานะเจ้าภาพจะอนุญาตให้เจ้าสวมเกราะแห่งภูระเป็นการชั่วคราว” บังสูรย์สวนขึ้นมาราวกับรู้ทัน “บาลานถอดเกราะเจ้าออกมา” “หา! ไม่นะ” น้องชายโวย ใช้มือทั้งสองกอดอกแน่นราวกับสตรีถูกบังคับให้เปลื้องผ้าต่อหน้าสาธาณชน “อ้อ! ถ้างั้นไม่เป็นไรขอรับ” อารมันเองก็รีบร้องห้าม จากนั้นก็แทบจะตบหัวตนเองด้วยเผลอหลุดคำพูดไปเสียแล้ว เอาวะ...ยังมีทางออกสุดท้าย จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 53 21:59:39

ความคิดเห็นที่ 2 จากนั้นแม้แต่หัสรังสียังต้องละสายตาจากเส้นทางเบื้องหน้าเมื่อได้ยินเสียงเรียกนกอันแปลกประหลาดเกินกว่าจะไม่ให้ความสนใจได้ของอารมัน แต่ไอ้ตัวที่บินลงมากลับดูน่าประหลาดยิ่งกว่า... มันเหมือนนกประสมมังกร...ไม่สิ เหมือนสดายุใส่ขน...เกล็ดมังกรมากกว่า แค่ดูเฉยๆ ก็แทบลุ้นแทบแย่ด้วยกลัวว่ามันจะกระพือปีกไม่ขึ้นด้วยความหนักหนาของเกราะมังกร...มีทำไว้เฉพาะให้มังกรบินใส่! แต่กระนั้นมันก็ยังอุตส่าห์ร่อนมาหาเจ้านายด้วยความภักดี อารมันตบไปที่หลังคอของสดายุตาเดียวก่อนจะค้อมกายลงคำนับบังสูรย์อีกครั้ง “ข้ากับตาเดียว...เอ่อ...เห็นทีจะเข้าร่วมไม่ได้กระมังท่าน ด้วยเพราะว่าข้าไม่ได้เตรียมพลธนูมาด้วย และในสภาพเช่นนี้คงไม่มีใครไปกับข้าเพื่อล่าไข่ฮังกายักษ์แน่” กล่าวจบเขาก็อมยิ้มท่ามกลางเสียงอ้าปากค้างของผู้คน ฮังกายักษ์คือนกยักษ์ในยุคดึกดำบรรพ์ พวกมันดำรงชีวิตอยู่ในหุบเงาทางทิศใต้ของทุ่งพยุอัสดร หากไม่ใช่ฤดูวางไข่แล้วพวกมันไม่ค่อยดุร้ายใดๆ นัก ไข่ของมันขายได้ราคาดีในท้องตลาด พรานจำนวนไม่น้อยหรือกระทั่งเทพนักรบก็ต้องตกเป็นเหยื่อสังเวยชีวิตให้แก่พวกมันหากคิดจะขโมยไข่จากรัง และการเข้าไปถึงหุบเงาที่เป็นถิ่นอาศัยก็ต้องอาศัยสดายุสายพันธุ์ดีและกล้าหาญ ด้วยฮังกายักษ์ที่กำลังเลี้ยงดูลูกอ่อนจะดุเป็นพิเศษ แต่อย่างน้อยวิหคเทพมีข้อได้เปรียบกว่าเรื่องความเร็วในการบิน หากสามารถช่วงชิงจังหวะได้ดีการหนีออกมาให้ทันย่อมไม่ใช่เรื่องหนักหนาแต่อย่างใด แต่จะมีใครทำได้หรือไม่...เป็นอีกเรื่องหนึ่ง เมื่อเจอเข้าไม้นี้แม้แต่บังสูรย์เองก็อึ้งไปเช่นกัน เขาหันมาทางน้องชายที่เหลือก่อนที่บาลานจะรีบพูดดัก “ข้าไม่ไปนะพี่ใหญ่” แต่แล้ว...“ข้าจะเป็นพลธนูให้เจ้าเอง!” น้ำเสียงหนึ่งขันอาสาพร้อมกับที่เจ้าตัวกระโดดผึงออกมาจากที่ซ่อน และเรียกเสียงฮือฮาจากคนรอบสนาม ด้วยคนพูดนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากมือปราบสาวจากเผ่าภูระนั่นเอง กระทั่งบุษบรรณก็ไม่แน่ใจว่าเธอกล่าวประโยคนั้นออกไปได้อย่างไร เพราะอยากตอบแทนที่อารมันกล่าวปกป้องเธอหรือ? เธอก็ถามตนเองเหมือนกัน  แต่ทว่าเมื่อพูดไปแล้วจึงได้แต่เลยตามเลย อารมันรีบวิ่งมาที่ขอบกันตกตะโกนลงมาจากหอสูงอย่างหัวเสีย “ท่านมือปร้าบบบ! พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือไม่!” “เว้นแต่ท่านจะหาผู้อื่นแทนได้” บุษบรรณตะโกนท้ากลับไป ซึ่งแน่นอนว่าคงไม่มีใครอยากอาสาทำแน่ หญิงสาวได้ยินผู้ที่อยู่ข้างบนตะโกนโวยวายฟังไม่ได้ศัพท์และทำท่าชักศอกเตะลมราวกับคนบ้า เธอไม่สนใจวิ่งขึ้นไปบนหอสูง เมื่อไปถึงชั้นบนก็เห็นอารมันรอคอยเธออยู่แล้วในสภาพปกติไม่ปรากฏท่าทางประหลาดอันใด ในที่สุดดูเหมือนเขาจะล้มเลิกความตั้งใจที่จะไม่ร่วมการแข่งขัน  เทพเวนไตยโค้งให้เธออย่างเกินงาม ขณะที่ผายมือไปที่สดายุที่สวมเกราะแสนหนักอึ้งจากความอนุเคราะห์ของเทพมังกร “นับเป็นเกียรติของข้าและยินดีอย่างยิ่งขอรับ” จากนั้นเขาก็ยืดกายขึ้นมาพร้อมกับเสียงเฮดังลั่นทุ่งพยุอัสดร ***** แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 53 22:32:56 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 53 22:02:46

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อบังสูรย์ส่งสัญญาณให้พิรเทพทุกคนขึ้นบนหลังนก ผู้เข้าแข่งขันทั้งห้าจึงปีนขึ้นบนหลังนกและเตรียมคาดสายรัดนิรภัยอย่างแน่นหนา ยกเว้นหนึ่งคน...เพราะขณะที่ทุกคนกำลังจัดแจงเรื่องของตนเอง อารมันกลับเดินสำรวจนู่นนี่ไม่หยุด จนหญิงสาวต้องออกปากว่าตั้งใจจะร่วมแข่งขันหรือไม่? “ก็จริงน่ะสิขอรับ ถึงต้องตรวจอยู่นี่ไง” ถึงอารมันกล่าวอย่างนั้น แต่เจ้าตัวกลับกระโดดผลุงลงไปใต้ตัวนกหน้าตาเฉย บุษบรรณถอนใจยาว ปลดสายคาดนิรภัยของตนเองจึงกระโดดตามลงมาบ้าง “เอ้ย! ลงมาทำไม?” ท่าทางชายหนุ่มตกใจจริงๆ “แล้วท่านทำอะไรอยู่เล่า?” บุษบรรณเท้าเอวถาม จากนั้นนักรบจากเผ่าเวนไตยจงใจใช้ร่างที่สูงกว่าของเขาบดบังรัศมีการมองของหญิงสาว ทำอะไรบางอย่างกับถุงข้างอานของสดายุ “นกของข้าสายตาไม่ดี...” เขากล่าวตอบช้าๆ  “เลยต้องมีผู้นำทาง” “ห้ามใช้เวทตาทิพย์นะ” เธอพยายามชะเง้อมองข้ามไหล่ของอารมัน เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าชายหนุ่มสูงกว่าที่เธอคาดไว้ไม่น้อยทีเดียว...อืม...มิน่าเล่า นักรบจากผาจามรีถึงถูกเขายันเสียกระเด็น “ไม่ใช่หรอกขอรับ” จากนั้นเขาก็หันกลับมา ใบหน้าเหมือนจะยิ้มนิดๆ บุษบรรณนึกฉงนในใจ เจ้าบ้าหัวรังนกนี่ หากไม่นับสำเนียงแบบพวก ‘ผาสูง’ แล้วลักษณะการใช้คำกับเสียงหัวเราะนานๆ ไปยิ่งฟังยิ่งคล้ายสหายเก่าของเธอ ไม่เหมือนอยู่อย่างเดียวคือ... “สองคนนั่นน่ะจะหาอะไรกันอีกนานไหม? ข้าจะได้ปล่อยให้คนอื่นออกไปก่อน” แม้แต่บังสูรย์ยังอดรนทนไม่ได้ แต่ก็เรียกเสียงฮาจากคนดูรอบสนาม หากก็ได้ผลทำให้สองคนหันมาพร้อมกัน อารมันบอกให้บุษบรรณขึ้นไปนั่งก่อนเพราะเธอนั่งบนอานด้านหลัง ส่วนตัวเขาเองต้องนั่งบังคับอยู่ด้านหน้า จนเมื่ออารมันขยับกายขึ้นมาจากการคาดต่อสายนิรภัยให้เข้ากับอานปักษ์ และนั่งหลังตรง เธอจึงค่อยรู้ว่า แทบมองไม่เห็นอะไรเลย... “ข้างบนลมจะแรงและหนาวกว่าบนพื้นราบ” อารมันกล่าวโดยไม่ได้หันมา แต่เธอก็รู้ว่าเขากำลังเตือน “ขนแกะดิบๆ นี่แม้จะไม่นิ่มแต่ก็อุ่นพอควรขอรับ  และกันลมกันหนาวได้ดีระดับหนึ่ง การบินบนที่สูงขนาดนี้จะไม่เหมือนที่บินในเขตที่ราบภาคกลาง ถ้าไม่ไหวก็บอกข้านะขอรับ” หญิงสาวเพิ่งฉุกคิด “ท่านไม่ได้สวมเกราะนี่...ท่านอารมัน จะไหวหรือ?” บุษบรรณไม่ได้ยินคำตอบของอีกฝ่ายเพราะเป็นจังหวะเดียวกับที่ฆ้องดังขึ้นเป็นสัญญาณในการเริ่มการแข่งขัน จากนั้นโสตประสาทของเธอจึงได้ยินแต่เสียงลมที่พัดดังอื้ออึง เธอจึงไม่ได้ยินประโยคที่อารมันกล่าวตอบ ซึ่งก็เป็นการดีกับนักรบจากผาพญาครุฑเพราะหากเธอได้ยินแล้วอาจจะประเคนฝ่ามือหนักให้ผู้ที่นั่งอยู่ด้านหน้าต้องร้องโอยก็เป็นได้ ***** ทันทีที่สิ้นเสียงฆ้องใหญ่นกสีขาวสลับดำของศนิกะบินล้ำหน้าไปก่อน โดยมีบาเยนทร์และจ้าวแดนตะวันออกตามหลัง วาฬานั้นไม่เร่งร้อนนักเพราะเป็นห่วงคู่ที่รั้งท้ายด้วยน้ำหนักถ่วง “ไปก่อนเถิดขอรับ” อารมันป้องปากบอก “ไม่ละข้าจะรอพวกเจ้า” วาฬากล่าวอย่างเป็นห่วงคล้ายรู้สึกผิดที่เป็นคนหาเกราะมังกรมาให้อารมันเอง ในทีแรกเขาก็บอกว่าใช้ไม่ได้หรอก มันหนักเกินไปสำหรับสดายุ...แต่บุษบรรณยืนยันว่าต้องใช้หากไม่มีเกราะสงสัยอารมันต้องรีบสละสิทธิ์หนีไปก่อนแน่...ข้าก็อดดูตัวตลกน่ะสิ “นี่เป็นความผิดของท่านมือปราบนะขอรับ” อารมันกล่าว “ทำไมมาโยนให้ข้า” หญิงสาวกล่าว จากนั้นผินศีรษะไปทางเจ้าเผ่ามังกร “วาฬาท่านไปก่อนเถอะหากท่านปล่อยให้เจ้าวัวบ้ากับไอ้คลั่งนั่นชนะพี่ชายข้าล่ะก็ ข้าจะโทษท่านจริงๆ ด้วย” บุษบรรณคาดโทษ วาฬาทำหน้าหนักใจก่อนจะตัดสินใจกระตุกบังเหียนและบังคับสดายุสีเขียวอ่อนบินตามกลุ่มผู้นำไป ***** แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 53 22:35:39 แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 53 22:27:00 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 53 22:05:23

ความคิดเห็นที่ 4 บาลานยืนมองท้องฟ้าแล้วเดินถอยหลังออกมา “ไอ้วัวบ้านั่นบินฉิวเลยพี่ใหญ่ บินนำจ้าวแดนตะวันออกเสียด้วย” บังสูรย์แค่นยิ้ม...หัสรังสีฉลาดกว่าที่คาดไว้จริงๆ แต่แล้วดวงตาของบังสูรย์พลันเปล่งประกายสงสัยเพราะผู้ที่บินรั้งท้ายที่สุดในกลุ่มกลับเปลี่ยนทิศทางเสียดื้อๆ จะว่าหลงก็ไม่น่าจะใช่เพราะแม้จะบินช้าอย่างไรแต่ก็ยังเห็นกลุ่มที่บินนำอยู่ดี หัวหน้านักรบส่ายศีรษะช้าๆ หากมันไม่บ้า คงเก่งบรรลัย...เขายังจำประโยคที่เจ้าเผ่ามังกรเกริ่นขึ้นเมื่อวานนี้ได้ ข้าเองก็อยากรู้นักว่าเจ้าจะมีอะไรดีซ่อนไว้อยู่หรือไม่ เทพเวนไตย ***** คุยกันท้ายบท: ตอนหน้าขอกระโดดไปลงท้ายปีต้อนรับปีใหม่เลยนะคะ, และหลังจากนั้นเราจะขาดๆ หายๆ หากพบว่าหายไปแสดงว่าชีวิตยังกำลังยุ่งยิ่งกว่ายุ่งเหยิง หรือมีปัญหากับการใช้เน็ตที่นู่นนนน....จะเอาชีวิตรอดไหมเนี่ยตู?...ภาษาฉันก็ดีเสียจนหาไม่เจอ เฮ้ออออ.... ตอนหน้าตอนที่ 7: พาฬปักษ์ ค่ะ<< อ่านมาดใหม่จ้าวแดนตะวันออกไปแล้ว ตานี้มาอ่านมาดใหม่ของคนอื่นมั่ง จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 53 22:13:27

ความคิดเห็นที่ 5 ที่ 1 (ไหมนะ) วาฬาน่าร้ากกกก ถึงจะออกนิดเดียวก็น่ารัก เพิ่มเติม ขอให้สนุกในต่างแดนนะคะ ^^ แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 53 22:17:46 จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 53 22:16:55

ความคิดเห็นที่ 6 ^ ^ เฮ้ย! มาเร็วมาก ยังแก้ตัวหนังสือไม่เสร็จเลย จากคุณ : run saya (run saya) เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 53 22:25:44

ความคิดเห็นที่ 7 อารมันนี่ทำตัวเป็นปัญหาจริงๆ ทินกรชื่อคุ้นๆ แต่จำไม่ได้ว่าเคยเจอหรือเปล่า จากคุณ : Caje เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 53 00:40:44

ความคิดเห็นที่ 8 ติดตามความเคลื่อนไหวของบุษบรรณตรับ อารมัน ก็ยังดูเหลี่ยมจัดเช่นเคย จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 53 07:04:21

ความคิดเห็นที่ 9 บุษบรรณไม่ได้ยินคำตอบของอีกฝ่ายเพราะเป็นจังหวะเดียวกับที่ฆ้องดังขึ้นเป็นสัญญาณในการเริ่มการแข่งขัน คนอ่านอยากรู้อะ ว่าคำตอบคืออะไรทำไมหากเธอได้ยินแล้วอาจจะประเคนฝ่ามือหนักให้ผู้ที่นั่งอยู่ด้านหน้าต้องร้องโอย เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 53 11:29:44

ความคิดเห็นที่ 10 สั้นมากๆ เลย ตอนนี้อ่ะ รอเป็นอาทิตย์ ได้อ่านนิดเดียว จากคุณ : ตานุ่นภารโรง (y4uc) เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 53 16:46:18

ความคิดเห็นที่ 11 แวะมาคุยก่อนค่ะ, คุณ Scottie: คุณมาเร็วมากเลยค่ะ, สงสัยจะออนไลน์พร้อมกัน ^ ^ คุณ น้องเคจ: พี่แกไม่อยากสร้างปัญหาเท่าไหร่หรอก แต่บทมันพาไป...ชื่อทินกรยังไม่เคยออกค่ะ แต่มีชื่อที่คล้ายๆ กันคือ ภากร ที่เป็นหัวหน้าฝ่ายขุนนางตะวันออกค่ะ (นักอ่านพันทิปนี่ความจำดีจริงๆ เลย) คุณ GTW: นี่เป็นเพียงเหลี่ยมแรกๆ ของอารมัน ยังมีทั้งเหลี่ยมทั้งกลมซ่อนเอาไว้ค่ะ คุณ ลูนาติก: นั่นน่ะสินะคะ อารมันพูดว่าอะไรน้า... คุณ y4uc: อ้าว...ขออภัยค่ะ จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 53 17:36:39

ความคิดเห็นที่ 12 ปัญหามีไว้ให้ก้าวข้าม ขอให้โชคดีครับ สวัสดี จากคุณ : ชัดเจนน้องนาง เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 53 19:34:15

ความคิดเห็นที่ 13 ไปถึงที่โน่นถ้าไม่มั่นใจภาษา ยิ่งต้องคุยให้มากๆ นะคะ ด้านได้อายอดจริงๆ เรื่องภาษาเนี่ย ไม่ต้องกังวลติดตามมานานก็จะติดตามต่อไป ยังไงก็แฟนรามิต 555 แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 53 22:47:13 จากคุณ : ซาซา (ซาลาสซา) เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 53 20:02:40

ความคิดเห็นที่ 14 ตกลงว่าเป็นการแข่งขโมยไข่นก ตอนโน้นก็เคยมีการล่ายักษ์ ดูเหมือนเทพพวกนี้มันน่า...ซะจริงๆ ถึงตอนนี้ขี้เกียจจะเดาแล้วว่าใช่หรือไม่ใช่ (คนเขียนก็คอยล่อหลอกอยู่นั่นแหละ) รออ่านไปเรื่อยๆ แล้วให้เฉลยเองเลยดีกว่า และขอถือโอกาสอวยพรปีใหม่ล่วงหน้า นับเป็นเรื่องดีที่มีโอกาสได้เริ่มต้นก้าวใหม่ในหน้าที่การงาน ในช่วงเวลาดีๆ แบบนี้ จากคุณ : zoi เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 53 20:59:10

ความคิดเห็นที่ 15 "แม้จะไม่ได้มาเต็มอัตราศึกหากทว่าฝูงสดายุสีน้ำตาลทองนับสิบๆ ตัวเป็นสิ่งที่หาดูในยากยิ่งนอกแดนตะวันออก" ตะวันออกหรือตกจ๊ะ? O_O มารอดูตัวตลกด้วยคน! ชอบประโยคนี้จัง, ถ้ามันไม่บ้า ก็เก่งบรรลัย ฮ่าๆ ว่าแต่ตานี่ชักทำคะแนนมาเนียนๆ ในใจบุษบรรณนะเนี่ย ชักไม่น่าไว้ใจละสิ จากคุณ : POLLUX^.^ เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 53 10:59:51