ยามเช้า

ยามเช้า
สายลมหนาว  กับคนพเนจร

ผมชอบมองพระอาทิตย์ขึ้นยามเช้า  มันกำลังบอกตัวของเราว่าวันใหม่เริ่มขึ้นแล้ว แสงสีแดงตรงเส้นขอบฟ้าไกลยามเช้า  มีนกโผล่บินออกรับแสงสีนวลยามเช้าตรู่ของวันใหม่   มีสายหมอกขาวลอยล่องปะปนมากับกลิ่นใบหญ้าที่มีน้ำค้างเกาะมาตั้งแต่ยามก่อนรุ่งสาง  มีกลิ่นกองฟางที่ข้าวในท้องทุ่งนาเพิ่มเก็บเกี่ยวเสร็จ  มีชีวิตของวันกำลังเริ่มต้นขึ้นของวันยามเช้า

ยามเช้าของวัน  ผมยอมรับโดยไม่โต้แย้งว่าผมเป็นคนหลงใหลในบรรยากาศยามเช้าหรือเรียกได้ว่าโหยหาเลยทีเดียว    ทุกๆยามเช้าของผมต้องมีกาแฟสักถ้วย  มีหนังสือดีๆสักเล่ม  แล้วก็ไหนผมก็จะตื่นมาทุกเช้าเพื่อริมรสชาติของยามเช้าของทุกวันไม่มีเบื่อและทุกเรื่องในชีวิตในวิถีแห่งความคิดของผมก็มักจะเกิดขึ้นในยามเช้าเสมอ

ช่วงชีวิตของผมช่วงนี้ได้อยู่อยู่ที่เมืองกรุงฯ  ยอมรับตั้งแต่เกิดมาผมอยู่แต่ในชนบท  เรียนจบก็ทำงานกับคนในชนบทมาโดยตลอด  ไม่เคยเลยแม้แต่นิดเดียวว่าจะได้มาใช้ชีวิตในเมืองกรุงฯ  แต่เมื่อทางที่เดินมันตีบตัน  คนเราต้องมีทางเลือกของชีวิตที่ดีที่สุด  ไม่ใช่จมปรักกับความคิดเดิม  บางทีการเปลี่ยนเปลี่ยนไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว  บางทีอีกเช่นกันการเปลี่ยนแปลงมันก็น่าจะทำให้เราดีขึ้น  ความขัดแย้งบางทีมันอาจทำให้เราเข้มแข็งและแกร่งขึ้น  แต่เราจะต้องยอมรับมันแล้วก็เดินหน้าของชีวิตต้อไป  ชีวิตก็เหมือนพระอาทิตย์ขึ้นยามเช้า  คล้อยเย็นๆ   มากันก็ตก  แต่อยู่ที่เราจะมองให้มันเข้มแข็งเหมือนพระอาทิตย์ขึ้นหรือมองให้มันสิ้นหวังในยามเย็นของพระอาทิตย์จะลับขอบฟ้าไกลแต่ใต้เงาแห่งแสงของวันที่หมดลงยังเมื่อดวงอาทิตย์จากไปแต่ถ้าเรามองดีๆ แสงของดวงดาวที่จะโผล่มาแทนที่  ผมเชื่อว่ามีอีกหลายร้อยหัวใจที่เขาเธอกำลังเฝ้ารอดูแสงระยิบระยับของดาวยามค้ำคืนก็จะทำให้หัวใจเขาเหล่านั้นแช่มชื้นขึ้นมาได้เช่นกัน  ภายใต้ความมืดมิดไม่ว่าจะไร้แสง  ภายใต้ชีวิตที่มืดมนใช่ว่าเราจะไร้ที่ไป  ภายใต้การเวลาที่มืดมน  ใช่ว่าคนเราจะไร้ที่หมายขอให้เรามีความฝันแล้วก็ก้าวเดินต่อไป

การเดินทางของผมก็เริ่มต้นขึ้น  ครั้งใหม่ของชีวิต  ผมมาอยู่เมืองใหญ่  ตั้งใจแน่วแน่ว่าผมจะต้องทำในสิ่งที่ผมคิดจึงจะกลับบ้าน  กว่าสองปีที่ผมไม่กลับบ้าน  ผมเฝ้าบอกตัวเองเสมอว่าจะไม่กลับหลังถ้ายังไมได้ดี (ในความคิดของผมตอนนี้คือเรียนจบโทก่อน)

ยอมรับผมคิดถึงยามเช้าของวัน  ยากตื่นมาพร้อมกับสายหมอกขาวยามหนาวที่ลอยล่องปะปนมากับแสงของวัน  เดินลุยน้ำยามเช้าที่ช่ำเย็นมองต้นไม้ริมห้วยรับแสงแดด  ดูนกรับแสงแลเตรียมตัวออกหากิน  ผมฝันหาบรรยากาศแบบนี้อยู่ตลอดตั้งแต่มาอยู่ในเมืองใหญ่

เพราะยามเช้า(มืด)ของผมที่เมืองใหญ่  จิบกาแฟยามเช้ากับหนังสือดีๆ  ที่ระเบียงห้องสี่เหลี่ยมมองไปเจอตึก และก็ตึก  ดีหน่อยที่ผมซื้อต้นไม้มาปลูกไว้หลังห้อง  และถ้าเป็นวันหยุดผมก็ไปทำงานขายของตามตลาดนัดต้องแต่เช้า(มืด)จนเย็นสองทุ่มกลับเข้าบ้าน  แล้วยามเช้าของผมก็เริ่มขาดไป  ซึ่งผมกำลังเรือนหายไปจนบางทีผมก็คิดว่ามันอาจกลายเปลี่ยนไปเป็นแค่ความฝัน

ชีวิตที่ยิ่งใหญ่มันอยู่ในหัวใจของเรานี้ละ  คนเราต้องเฝ้ารอความฝัน  และค่อยสางต่อความฝัน    
ยามเช้าคุณเคยเป็นมัย  ตื่นแล้วนอนไม่หลับ คนที่คุณรักโทรมาหาแต่เช้าทั้งๆ  ที่เขาเพิ่งตื่นนอนและเขาก็คิดถึงเราแต่เช้า  เขาพูดทั้งที่เขาสะรึมสะรือ  เขาห่วงใยเราวันนั้นของวันมันก็น่าจะเป็นวันที่ดีอีกวัน

การเดินทางของชีวิตของทุกคนคงไม่เหมือนกัน  ดั่งความฝันของทุกคนก็แตกต่างกันออกไป  การชีวิตออกเดินทางไปสู่โลกกว้าเหมือนนกออกจากรังเพื่อหากินเอง  เพื่อให้เราเข้มแข็งที่จะอยู่บนโลกที่โหดร้าย  ต่อสู้กับจิตใจของเราที่มักจะแอบซ้อนความอ่อนแอไว้เสมอยามที่คุณอยู่คนเดียวความอ่อนแอในใจเรามันจะเข้มแข็งขึ้นมา  ชีวิตกับการออกเดินทางก้าวเดินตามทางของความฝันทุกคน  มันอยู่มี่ใจเราเท่านั่นว่าจะเข้มแข็งพอไหม

ความฝันที่ยิ่งใหญ่ใช่ว่าทุกคนจะได้มันว่า  ใช่ว่าทุกคนจะประสบความสำเร็จ  แต่อยู่ที่คุณพอใจกับมันหรือไหมหรือคุณได้ลงมือทำฝันหรือยัง

อาทิตย์ ของเช้าวันนี้เริ่มสายโด่ง  เสียงรถในหมู่บ้านเริ่มวิ่งไปขวักไขว่  นกที่เกาะอยู่กิ่งไม้ก็บินจากไป เช้านี้วันใหม่ของวันเริ่มต้นเสียที  แล้วยามเช้าของคุณละเป็นอย่างไร

จากคุณ	: ดูเธอทำ
เขียนเมื่อ	: 19 ธ.ค. 53 07:51:51