สืบเนื่องมาจากความอดรนทนไม่ได้ ฉันเป็นคนหนึ่งที่มี User ID ของ Social Network หลายประเภท มีทั้งบล็อกแก็งค์ ไฮไฟว์ (ที่เลิกย่างกรายไปนานแล้ว) มายสเปซ (ลืมไปแล้ว ว่าสมัครไว้ตอนไหน) ทวิตเตอร์ (จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจว่ามีไว้ทำไม) และเฟสบุ๊คสุดฮอตในตอนนี้ และแน่นอนว่าเว็ปบอร์ดทั้งหลายแหล่ ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ใช้บริการเว็ปบอร์ดสาธารณะเพื่ออ่านข้อมูล ฆ่าเวลาที่มีอยู่น้อยนิด และบางครั้งก็ไว้ใช้หาคำตอบจากหลายๆ คำถามในสมองตัวเองอีกด้วย และทุกครั้งที่เห็นน้องๆ สาวๆ ทั้งสาววัยกระเตาะและสาววัยเกินกระเตาะมาโขเข้ามาเขียนภาษาไทยที่อ่านแล้วปวดหัวใจยิ่งนัก
มายกตัวอย่างคำที่เห็นบ่อยๆ
เราก้ออยากเจอเทอนะ
ลองเอาคำว่า ก้อ ไปใส่ในเว็ปพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน เราจะได้แบบนี้
ก้อ ๑ ว. แสดงอาการเจ้าชู้ เช่น ไก่ก้อ. ก้อ ๒ น. ชนชาวเขาพวกหนึ่ง ในตระกูลทิเบต-พม่า มีอยู่ทางแถบเหนือของไทย คล้ายพวกมูเซอ, อีก้อ ก็เรียก.
ต่อไปคำว่า เทอ
คำ เทอ ค้นไม่เจอ โปรดพิมพ์ใหม่
สรุปแปลความได้ว่า เราเจ้าชู้อยากเจอคำที่ไม่มีความหมายนะ หรือไม่ก็ เราอีก้ออยากเจอคำที่ไม่มีความหมายนะ
อารายก็ม่ายรุเหมียนกัล สระไอ ไม้มลายเขายกเลิกกันไปแล้วหรือไรคะ แล้วคำว่า รู้ เนี่ย... มันจะช่วยบ่งบอกได้ว่าคุณนั้น รู้ ในภาษาไทยนะคะ แม่กนที่เคยเรียนล่ะ ลืมไปหมดแล้ว???
แล้วยังมีคำที่ใช้ยี่สิบไม้ม้วนจำจงดีของเราที่ท่องตอนยังเป็นเด็กน้อยเริ่มเรียนภาษาไทยจำได้จนถึงทุกวันนี้
นัยจัยมั่ยเคยมีครัยเรยน๊า
อยากจะเอาไม้เรียวไล่ฟาดมือคนพิมพ์ วิบัติสาดเต็มเว็ปบอร์ดสาธารณะไปหมด มันยากตรงไหนหรือกับเพียงแค่พิมพ์หนึ่งจึ้กด้วยไม้ม้วนแทนการพิมพ์สองจึ้กก้วยไม้หันอากาศและย. ยักษ์ คือถ้าคุณน้องอยากจะพิมพ์ข้อความเสมือนการใช้ภาษาพูดให้รู้สึกเกิดอารมณืร่วมในการเขียนข้อความในกระทู้แล้วละก็นะ เอาคำที่มันอ่านเป็นภาษาพูดสิคะ ไม่ใช่คำพ้องเสียงแต่ไร้ความหมายโดยสิ้นเชิงแบบนี้
ฉันว่าฉันรับได้นะ กับบางคำเช่นคำว่า เหรอ หรือคำว่า หรอ ที่ใช้เป็นภาษาพูดแทนคำว่า หรือ
หรืออย่างคำว่า แระ แทนคำว่า แล้ว เพราะในความเป็นจริงภาษาพูดที่เราใช้กันอย่างไม่เป็นทางการเราก็พูดออกเสียงว่า แระ กันอยู่ค่อนข้างมาก แต่กับบางคำมันก็เหลือกว่าจะรับจริงๆ บอร์ดสาธารณะปกติที่ไม่ได้จำกัดแค่วงวัยรุ่นหรือสาววัยเริ่มมีประจำเดือนกับหนุ่มหัวนมเริ่มแตกพาน คำข้างบนๆ ที่ยกตัวอย่างจะพอเห็นได้ประมาณหนึ่ง แต่มีบางครั้งบางหน หลุดไปเจอข้อความของสาวผมสั้นคอซองบางคน มาด้วยคำแบบนี้ เล่นเอาป้าอย่างเราวิ่งหายาดมแทบไม่ทัน
แร้วเจอกานข๊ะ
อายุและการศึกษาในระดับที่น้องเรียนนี่มันเพิ่งจะผ่านหลักภาษาไทยเบื้องต้นมาไม่เท่าไรเองนะ และเชื่อเถิดว่า ในโรงเรียนของน้องก็ยังบรรจุวิชาภาษาไทยเอาไว้ในหลักสูตรตลอดสามปีมัธยมต้นนั่นแหละ ถ้าน้องมีเวลามานั่งอ่านและเขียนข้อความใน Social Network ที่น้องเจียดออกมาจากเวลาศึกษาใฝ่หาความรู้กันแล้วนะ พี่... น้า... ป้าก็ได้วะ ป้าเชื่อว่าน้องต้องสำเหนียกสักนิดว่าที่พิมพ์ออกมามันผิดบรรลัย
ครั้งหนึ่งเคยโผล่ออกไปขัดคอการสนทนาของเพื่อนสองคนในเฟสบุ๊คด้วยการปรามเพื่อนว่า เขียนกันอย่าให้วิบัตินักเลย เพื่อนกลับตอกหน้ามาว่าโบราณ ไม่วัยรุ่น ซีเรียสเกินไป เขียนแบบนี้แล้วน่ารัก เขียนแบบนี้แล้ววัยรุ่น!!!
การเขียนภาษาวิบัติในสมัยนี้เป็นตัวแทนของ ความน่ารัก และการเป็น วัยรุ่น ไปแล้วดอกหรือนี่ โอ้... ไม่คิดสงสารน้องๆ ที่เขาตั้งใจนำเอาภาษาไทยดีๆ มาใช้งานกันถูกต้องบ้างหรือ มีอยู่ไม่น้อยทีเดียวนะ น้องๆ ที่อายุจัดอยู่ในช่วงที่เรียกได้ว่าวัยรุ่น วัยหัวเลี้ยวหัวต่อและก็ยังศึกษาหาความรู้กันอยู่แต่เขาก็ใช้ภาษาไทยกันถูกต้อง แล้วน้องๆ เหล่านี้จะโบราณและไม่น่ารักไปหรือเปล่า ไหนจะยังผู้ใหญ่ที่นำเอาคำเหล่านี้มาใช้โดยไม่คิดว่าควรช่วยกันเป็นตัวอย่างที่ดีให้น้องให้หลานมันได้เดินตามกันบ้าง กลับพากันไปใช้ภาษาวิบัติตามเด็กๆ มันเสียอย่างนั้น
ฝากถึงน้องๆ หลานๆ ที่พี่ หรือน้า หรือป้าคนนี้ยังคงมีความเชื่อว่าในบางส่วนของน้องๆ หลานๆ จะยังคงนึกรักในภาษาไทยและความเป็นไทย มาร่วมกันใช้ภาไทยให้ถูกต้องเถิดค่ะ แล้วมาสร้างกระแสความน่ารักและวัยรุ่นแบบใหม่ น่ารักได้ด้วยการใช้คำถูกต้องไงคะ
และที่สำคัญ ฝากถึงพี่ป้าน้าอาลุงและพ่อแม่ ครอบครัวที่มีลูกหลานทั้งหลายช่วยใช้คำที่ถูกต้องเพื่อเป็นตัวอย่างที่ดี และตัดวงจรการใช้คำวิบัติออกไป ไม่ใช่ถูกกลืนหายไปกับสังคมสมัยใหม่ แล้วสุดท้าย มันจะเหลือใครกันที่ยังคงรักษาคำเหล่านี้เอาไว้
ฉันเป็นคนที่เรียนภาษาไทยมาจนแค่ระดับมัธยมปลาย ไม่ได้จบเอกภาษาไทย ความรู้ภาไทยที่ใช้ก็แค่เพียงภาษาไทยแบบขาดๆ เกินๆ ในระดับมัธยม ปัจจุบันนี้ฉันมีโอกาสได้ใช้ภาษาไทยในชีวิตการทำงานประจำวันน้อยกว่าภาษาต่างด้าวเสียอีก แต่ฉันก็รักในภาษาไทยอย่างถอนตัวไม่ขึ้น และไม่รอช้าเพื่อที่จะได้ใช้โอกาสที่มีในการเขียนอ่านภาษาไทยที่รักนี้ ถึงแม้ว่าจะใช้ผิดบ้างก็จงให้ผิดนั้นเป็นครู สอนให้เรารู้และใช้คำที่ถูกต้องต่อไป
สุดท้าย ขอฝากบทอาขยานนี้ไว้ค่ะ เผื่อไว้ท่องเล่นแทนการฮัมเพลงในห้องน้ำ
ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ ให้สะใภ้ใช้คล้องคอ ใฝ่ใจเอาใส่ห่อ มิหลงใหลใครขอดู จะใคร่ลงเรือใบ ดูน้ำใสและปลาปู สิ่งใดอยู่ในตู้ มิใช่อยู่ใต้ตั่งเตียง บ้าใบ้ถือใยบัว หูตามัวมาใกล้เคียง เล่าท่องอย่าละเลี่ยง ยี่สิบม้วนจำจงดี
แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 53 17:36:09
จากคุณ |
:
BestChild
|
เขียนเมื่อ |
:
19 ธ.ค. 53 12:31:26
|
|
|
|