ที่รัก..??

ที่รัก...?
นาฬิกาพรายน้ำบนหัวเตียงบอกเวลาตี 2.30 นาที หลายคืนมานี้ฉันได้แต่นอน กระสับกระส่ายอยู่ทุกๆคืน ฉันนอนเดียวดายบนเตียงใหญ่นี้ รอเขากลับมาหาอย่างมีความหวังเขาจะรู้ไหมนะ ว่าฉันคิดถึงเขาเพียงใด หลายวันก่อนเราทะเลาะกันรุนแรง แต่...มันก็แค่เรื่องเล็กน้อย ทำไมนะ ทำไม เขาไม่รับรู้ว่าฉันรักเขาหญิงสาวหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน เธอดูอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด น้ำตาไหลรินไม่ขาดสาย ยามนี้เธอสะอื้นในอก เมื่อนึกถึงเขา ภาพวันวานที่ทะเลาะกัน ปรากฏวนเวียนในหัว ภาพเธอและเขาทุ่มเสียงเถียงกันอย่างรุนแรง คุณควรจะคิดถึงผมบ้าง โอเค! ผมมันแย่ แล้วไงละ ชายหนุ่มถอดเสื้อเชิ้ต สีขาวโยนใส่ตะกร้ามุมห้อง พร้อมเดินไปเตะตะกร้านั้น ขอร้องฉันเหนื่อยเราเลิกทะเลาะกันได้ไหม โอ้ย ! ขอร้องคุณอย่าพาล เธอโวยวายทันทีที่เห็นเข่เตะตะกร้าล้มกลิ้ง " ผมไม่ได้พาล แต่ผมอยากมีลูกกับคุณมคุณเข้าใจไหม ทุกอย่างจะได้ยุติเสียที" เขาพูดพร้อมเดินเข้าห้องน้ำปิดประตูโครม ทิ้งให้หญิงสาวนั่งเอามือกุมขมับอยู่ที่หน้ากระจก ภาพถัดมาในหัวของหญิงสาวคืออีกวันถัดมาที่ทะเลาะกันอีกเหมือนเดิม " พอที ! มันจบแล้ว คุณเองก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ ว่าผมเหนื่อยแล้ว ในเมื่อคุณไม่ผมเคยฟังผม ผมก็จะไม่ฟังคุณตอนนั้นผมมีคนที่พร้อมจะสร้างครอบครัวจริงๆกับผมแล้วและ และผมก็จะไปอยู่กับเขาวันพรุ่งนี้ ผมจะไปจากคุณ เชิญคุณอยู่กับสังคมครอบครัวญาติพี่น้องของคุณไปเถอะ ผมไม่ดีจะไปตามทางคนไม่ดี คุณเข้าใจไหม"หญิงสาวกอดชายหนุ่มไว้แล้วร่ำไห้บอกเสียงสะอื้น "คุณอย่าไปนะ ฉันรักคุณ ฉันบอกกี่ครั้งแล้ว ว่าฉันพยายามแล้ว แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงไม่ท้อง ฉันไม่ได้แอบกินยาคุมอย่าที่คุณเข้าใจนะ ได้โปรดฟังฉันบ้าง" แล้วเรื่องงาน ที่ฉันวุ่นวายจนไม่มีเวลาดูแลคุณ ดูแลบ้าน ก๊เพราะฉันอยากให้เรามีฐานะทัดเทียมคนอื่นเสียที " หญิงสาวคุกเข่าพูดพลางร้องไห้ฟูมฟาย ชายหนุ่มสะบัดขาแล้วเอ่ยก่อนก้าวขาเดินเข้าห้องน้ำไป "ผมเสียใจ ทุกอย่างมันจบแล้วพรุ่งนี้เราไปหย่ากันที่อำเภอเถอะ" คืนนั้นเราทะเลาะกันพร้อมทั้งเขายืนคำขาดขอหย่ากับฉัน ฉันใจสลายเมื่อได้ยินเขาขอหย่า เขาช่างไม่รู้อะไรเลย ฉันรักเขา ยอมทะเลาะกับครอบครัว ญิาติพี่น้อง เพื่อมาอยู่กินกับเขา ฉันรักเขา แม้เขาจะทำงานไม่เก่งหาเงินไม่เก่ง รับผิดชอบครอบครัวไม่ได้ ฉันทนได้ทุกอย่าง ขอเพียงเขารักฉันและอยู่กับฉัน คืนนั้นหลังทะเลาะกันเราจบลงด้วยบทรักอันหนักหน่วงของเขา ฉันไม่เข้าใจเราทะเลาะกันแล้วจบลงด้วยบทรักบนเตียงนอน เขาคิดอะไร ฉันไม่เข้าใจเขาหรอก ฉันน้ำตาไหลตลอดเวลาที่เขาแสดงบทรัก สะอื้นให้เมื่อคิดถึงหญิงอีกคนที่เขาจะไปอยู่ด้วย เขาช่างใจร้ายนัก เขามีความสุขที่เห็นฉันเสียใจ ฉันอยากมีลูกกับเขาแต่ระยะเวลาที่คุมกำเนิดอย่างดีตลอด 4 ปีมานี่ทำให้ร่างกายของฉันไม่สามารถมีลูกได้อีกหลายปีหลังเลิกยาคุมแล้ว หมอบอกกับฉันว่าเราต้องรอให้ร่างกายปรับสภาพฮอร์โมนก่อน ฉันเองก็กินยาบำรุงตามหมอสั่ง ฉันไม่เข้าใจมันต้องใช้เวลาทำไมไม่ให้เวลาฉันบ้าง
ฉันพลิกตัวนอนคว่ำหน้ากับหมอน ร้องไห้อย่างหนักเสียงนาฬิกาทรายน้ำบอกกับเวลาครบชั่วโมงอีกแล้ว ฉันเงยหน้ามองหน้าปัดนาฬิกาตี 3.00 น. แล้ว เวลานี้และฉันจำได้แม่น จะมีเสียงฝีเท้าประหลาดเดินขึ้นจากบันไดแล้วตรงมาที่ห้องฉัน ฉันรีบลุกจากที่นอนเอามือปาดน้ำตาที่เปรอะเปื้อนออกแล้วรีบไปยืนที่ข้างกำแพงด้วยตัวสั่น ฉันกลัวเวลานี้จับใจ นี่ถ้าเขาอยู่ด้วยคงดี เสียงฝีเท้าใกล้ประตูห้องนอนเข้ามาทุกที ทุกที ฉันกลั่นหายใจกลัวเหลือเกินว่า
มันจะได้ยินเสียงหัวใจฉันที่เต้นโครมครามจนแทบจะหลุดออกจากอก ฉันแทบหยุดหายใจเมื่อได้ยินเสียงลูกบิด บิดดัง แกร้ง ..ก่อนมีเสียงเปิดแอ๊ด..ประตูห้องมีเสียงเปิดเข้ามา แต่มีเพียงเสียงเปิดและปิดเท่านั้นเพราะประตู
ยังคงปิดสนิทอยู่เช่นเดิมมีแต่เสียง เสียงเท่านั้น แอ๊ด...แกร๊ง เสียงประตูถูกปิด เสียงฝ่าเท้าก้าวฉับ ฉํบ ขึ้นเตียงใหญ่ของฉัน ในความมืดสลัวนั้น ฉันยืนกลั่นหายใจ ท่องบทสวดมนต์ตามแต่ใจฉันนึกได้ในขณะนี้ ดวงตาฉันเบิกกว้างเมื่อได้เห็นภาพเดิม เตียงใหญ่นั้นมีรอยบุ๋มจางๆคล้ายมีใครนอนอยู่บนเตียงนั้น โอ้คุณพระเจ้า! รอยบุ๋มนั้นหยุดอยู่ตรงที่ของเขา ฉันตาไม่ฝาดแน่ หลายคืนมานี่ เหตุประหลาดที่เกิดขึ้นที่นี่ ทำไมฉันไม่เคยฉุกใจคิดหญิงสาวเบิกดวงตาโตมีแววแห่งความสมหวัง แล้วค่อยๆปรากฏรอยยิ้มน้อยๆที่มุมปากของเธอ ดวงตาพร่าประกายม่านน้ำตา มันเป็นแววตาแห่งความสุข ความปิติ สมหวัง "ทุกสิ่ง ทุกอย่าง เป็นไปอย่างที่ฉันหวังแล้ว ขอบคุณคุณพระคุณเจ้า "หล่อนพึมพร่ำ พร้อมหย่อนตัวลงนั่งที่เก้าอี้โยกมุมห้องด้วยการสงบ

หลังจบบทรักกับเธอ เธอยังคงนอนร้องไห้เงียบๆผมกอดเธอ จูบเธอที่หน้าผาก โถ...ที่รักของผม น้ำตาเธอช่างสวยเสียจริง คุณคงไม่คิดว่าผมใจร้าย โรคจิตหรอกนะ จริงๆแล้วผมรักเธอจะตายไป แต่ผมไม่มั่นใจเลยว่าเธอจะยังคงรักผมอย่างเดิมหรือเปล่า น้ำตาของเธอคงเป็นสิ่งเดียวที่ยืนยันได้ว่าเธอยังรักและต้องการผมอยู่ โอย..ผมเพลียเหลือเกิน ช่างเถอะแกล้งให้ร้องไห้อีกสักครั้งเดี๋ยวพอผมตื่นมาค่อยจูบขอโทษเธอที่ผมแกล้งให้เธอเสียใจเล่น ผมรักคุณแม่ยอดรักของผม ผมครุ่นคิดเรื่องเดิมๆวนเวียนไปมา เธอคงโกรธผมจริงๆเพราะพอผมตื่นก็ไม่เห็นเธอแล้ว ไม่ว่าผมจะโทรหาเธอนับร้อยครั้ง ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ เธอปิดโทรศัพท์หนีผมเลยหรือนี่ ข้อความก็ส่งไปมากมาย เธอจะได้รับหรือยังหนอ.. ผมทำอาหารรอเธอ ทั้งอาหารเช้า อาหารกลางวัน อาหารเย็น รอบดึกและของว่างยามบ่าย เธอก็ไม่โผล่มาเลย ผมนอนรอเธอมาจนจะครบอาทิตย์แล้วเห็นทีพรุ่งนี้เช้าผมคงต้องตัดสินใจยอมเสียหน้า บากหน้าไปง้อเธอที่บ้านพ่อตา-แม่ยายละซิ ไอ้ง้อเธอนะมันไม่ลำบากหรอก แต่การที่จะกล้าไปบ้านพ่อแม่เธอนะซิ มันลำบากจริงๆและซึ่งพวกเขาไม่ชอบขี้หน้าผมนี่อีกที่ลำบากไปใหญ่ และหลายวันมานี่ญาติพี่-น้องเธออีก คงจะรุมกันยุให้เธอเลิกกับผม ตายละซิ! ถ้าเธอเกิดหมดรักผมและเกิดเชื่อพวกปากหอยปากปูทั้งหลายละก็ โถ..โถ..โถ.. ผมนี้มันโง่จริงๆน่าจะรีบไปง้อเสียตั้งแต่แรกชายหนุ่มกุมมือทุบหัวตัวเอง โถเอ๋ย..นางฟ้าของผม ขี้งอนไปได้ น่าจะรู้ว่าในหัวใจของผมมีเพียงแต่คุณคนเดียว พรุ่งนี้ละ พรุ่งนี้ จะได้เห็นรอยยิ้มและน้ำตาอันแสนดีใจของเธออีกครั้ง ที่รักผมรักคุณ! คุณนี่ช่างหลอกง่ายจริงๆ แกล้งนิดแกล้งหน่อยก็ร้องไห้เป็นเด็กๆไปได้ ชายหนุ่มนอนยิ้มเมื่อคิดถึงหญิงสาวคนรักอย่างมีความสุข

หญิงสาวนั่งเก้าอี้โยกตรงปลายเตียงมุมห้อง พลางยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อหวนคิดถึงวันนั้นหลังจบบทรัก เขาจูบหน้าผากฉันแล้วนอนหลับไป ฉันร้องไห้อย่างหนักและครุ่นคิดถึงวิธีที่จะทำให้เขาหายโกรธฉันและอย่าไปจากฉัน ฉันลุกขึ้นอาบน้ำเรียกความสดชื่นให้ตัวเอง เผื่อบางทีสมองโปร่งๆอาจจะทำให้ฉันนึกวิธีเรียกรักกลับมาได้ ฉันลงมาเปิดตู้เย็นหยิบน้ำเย็นๆขึ้นมาดื่มแก้กระหาย แว๊บเดียวจริงๆที่ฉันนึกวิธีที่เขาจะไม่ไปจากฉันฉันหยิบถังแก๊สปิกนิกเล็กที่ห้องใต้บันไดและไม่ลืมจะถือขวดวิสกี้ติดมือกลับขึ้นห้องมาด้วย ฉันปิดประตูห้องนอนแล้วยืนมองเขา ชายที่ฉันรักแม้ขณะหลับคุณก็ยังดูน่ารักไปซะหมด คุณไม่รู้หรือว่าฉันหลงรักคุณขนาดไหนหญิงสาววางเตาแก๊สถังปิกนิกเล็กและเดินไปปิดแอร์ที่มุมห้อง เธอเดิมกลับมาหยิบผ้าขนหนูที่ชั้นวางผ้ามาอุดร่องประตูห้องนอน และเดินกลับมาเปิดถังแก๊สจนสุดวาวซ์ ฉันคงทนไม่ได้หรอกที่จะให้คุณทิ้งฉันไป คุณไม่มีวันไปจากชีวิตฉันได้ฉันไม่ลืมเปิดตู้หัวเตียงหยิบยานอนหลับชนิดแรงที่ฉันมีมาหยิบกินที่ละเม็ด ที่ละเม็ด และมีวิสกี้เพียวๆเพื่อรอเวลา อึม..มันช่างเป็นรสชาติแห่งรักที่แสนอร่อยกลมกล่อมจริงๆฉันตาพร่ามัวขณนั่งมองเขาอยู่ปลายเตียง นี่ฉันคงใกล้เวลาที่ยาจะออกฤทธิ์แล้ว ฉันลุกจากที่นั่งตรงไปหาเขา ฉันเขย่าเขา เรียกเขาเสียงดัง แต่เขาก็ไม่หือไม่อือใดๆยังคงนอนนิ่ง หายใจอ่อนๆ ฉันก้มลงจูบเขา และทรุดตัวลงนอนข้างกายเขา ที่รัก...ฉันรักคุณและจะรักตลอดไป ดวงตาพร่ามัวทำให้ฉันเวียนหัวจนอาเจียนออกมา ก่อนสติจะดับวูบลง ฉันคล้ายเห็นภาพในมโนความคิด ก่อนจะเดินกลับขึ้นห้องมา ฉันไม่ลืม ไม่ลืม เอายันต์แผ่นเล็กๆ ติดตรงประตูบ้านข้างล่างยันต์นั้นจะช่วยกันไม่ให้วิญญาณของเขาออกไปจากที่นี่ เขาจะต้องอยู่กับฉันเท่านั้นและเป็นของฉันตลอดไป หญิงสาวนั่งโยกเก้าอี้ ร้องเพลงรักด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข รอยยิ้มนั้นแสดงความสุขสมหวังที่ทุกอย่างเป็นไปตามที่ต้องการแล้ว เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป คุณคงไม่ว่าฉันใจร้ายนะ คุณก็รู้ว่าฉันรักคุณมากขนาดไหน ที่รัก!
ในห้องนอนใหญ่ ม่านหน้าต่างปิดทึบ มีเพียงแสงแดดส่องแสงลางๆ พอให้เห็นว่าในห้องนอนไม่มีใครสักคน มีผ้าสีขาวผืนใหญ่คลุมเตียงกันฝุ่น ผ้าสีขาวผืนใหญ่คลุมเก้าอี้โยกตัวใหญ่มุมห้องตรงปลายเตียง ถ้าสังเกตุให้ดีจะเห็นรอยบุ๋ม จางๆ ตรงริมที่นอนนั้น เคลื่อนมาเคลื่อนไป คล้ายคนนอนพลิกซ้ายพลิกขวา ที่เก้าอี้โยกก็โยกช้าๆ เหมือนมีคนนั่งอยู่ตลอดเวลา ถัดจากห้องนอนมองไล่ลงมาบันไดมายังห้องโถง ทุกอย่างเงียบเหงา มีผ้าคลุมสีขาวผืนใหญ่คลุมเฟอร์นิเจอร์ทุกตัว มีรูปบานใหญ่ติดอยู่ข้างกำแพง เป็นรูปแต่งงานของเขาและเธอ มีดวงตาเป็นประกายกับรอยยิ้มอันสุขสมหวังปรากฎบนรูปแต่งงานใบนั้น เหนือประตูออกบ้านมียันต์สีแดง ตุ่นๆปิดอยู่แผ่นเล็กๆสักนิ้วหนึ่งได้ ถัดจากประตูบ้านออกมา นอกรั้วบ้านเมื่อมองกลับไปบ้านช่างเงียบเหงาร้างผู้คน ไร้สิ่งมีชีวิตใดๆ นอกจากใบไม้แห้ง ใบแล้วใบเล่าที่หลุดร่วงโรยจากกิ่งไม้หน้าบ้าน สู่พื้นดิน

จากคุณ	: นายเรียว
เขียนเมื่อ	: 25 ธ.ค. 53 03:47:09