คนเราจะเห็นคุณค่าเมื่อสูญเสียสิ่งนั้นไป
แต่ก่อนผมมีเวลาว่างเหลือเฟือเลย แต่ก็ไม่ค่อยสนใจจะทำหรือรังสรรค์ วรรณกรรมและงานศิลป์สักเท่าไร แต่เดี๋ยวนี้กลับมาทำงานโรงงานอีกครั้ง เวลาว่างที่เคยเฟ้อก็หายไปหมด ต้องเจียดเวลามาเขียนงานเขียน ก็เลยรู้สึก เสียดายจังเลยแฮ่ะที่แต่ก่อนไม่ก้มหน้าก้มตาเขียนเข้าไป ต้องมากระเบียด กระเสียดเขียนเเบบกระปิดกระปรอย กว่าจะจบแต่ละเรื่อง ความกระเหี้ยน กระหือรือก็แทบจะหมด เหลือไฟอยู่แค่กระหร่องกระแหร๋งเอง
เบื่องานเมื่อไรเดี๋ยวค่อยหาเรื่องสร้างเวลาว่างอีก
จากคุณ |
:
garnet19th
|
เขียนเมื่อ |
:
3 ธ.ค. 53 22:48:53
|
|
|
|