Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
...Dragon Delivery...#16 (6/6 ครึ่งแรก) ติดต่อทีมงาน

http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/07/W9480037/W9480037.html
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9697712/W9697712.html
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9915681/W9915681.html

###

หน่าจัง @ ก็อะไรตามนั้นแหละลูก

คุณสาวไกด์ @ เค้าจะพยายามนะขอรับ ^^''

เจรามี @ เงอ

คุณ scottie @ หุหุหุ

อม @ ตูว่าเอามาทำพิธีแต่งงานแบบให้ท่านตาแย่งเจ้าสาวนี่ก็อาจตายได้พอกันนะเนี่ย...

คุณ piccy @ เทย์ย่อมทำอะไรแบบเทย์ ๆ ฉะนี้แล

อนิธิน @ แกเปล่าบอดี้สแนชหรอก  ลองอ่านดูต่อไปละกันเน่อ

คุณกาปอมซ่า @ เทย์ก็สำออยจริงดังว่าแหละขอรับ

ทินา @ อ่า...อันนี้ก็ต้องอ่านต่อไปเน้อ

เป้ @ สงสัยจะเป็นเช่นนั้นแล

คุณ snowman @ เอ่อ...ค่ะ^^''

คุณ Draconia @ มันก็ยังมีเงื่อนงำหน่อยน่ะขอรับ

แมวแป้ง @ แหม่...อันนั้นรอให้แต่งกันไปละกันนะ

คุณปาล์ม. @ เอ่อ เค้าจะพยายามนะขอรับ ^^'

คุณ Masaomi @ อันนี้ก็ต้องอ่านต่อไปเน่อ

คุณ Canossa @ เอ่อ อันนี้ก็ต้องอ่านต่อไปเช่นกันนะขอรับ (ปล. ข้าพเจ้าแอบสงสัยว่าท่านเจวานอาจจะจ่ายไหวนะเนี่ย)

คุณ chaiyanun @ อ่านต่อไปเลยค่า ^^ (ตอบเหมือนกันหมดทุกคนเลยแฮะตู)

น้องธาร @ เทย์มันบอกว่ามันมีจิตใจที่บอบบางอ่อนไหวจริง ๆ นะ ซิก ๆ

คุณ LaGooNz @ สู้ ๆ จ้า > <

พี่โร @ รอเป็นเพื่อนคับ

คุณ Craft Collector @ อ่านต่อไปเลยเน่อ

คุณฟ้าเคียงดาว @ เอ่อ...จ้ะ  อ่านต่อไปเลยดีกว่าเนอะ ^^'

หนมจีน @ แกอาจจะไม่ทำให้ชาวบ้านนินทานี่สิ

คุณ nutxnut @ เอ่อ...กลับมาก๊อนน

คุณ SaSaSeira @ ที่จริงช่วงนี้เทย์ไม่ได้นอนร้านน่ะค่ะ  แค่แวะมากินข้าวทุกครั้งที่มีโอกาส - -''  แต่คนเขียนก็ชอบเวลาพวกนี้อยู่ด้วยกันเหมือนกันเน่อ  >w<

คุณ river @ งี้ต้องอ่านต่อเลยค่าา

###

ขอปะทีละครึ่งนะคะ  เพราะถ้าไม่ได้ปะครึ่งนี้ให้รู้สึกเคลียร์หัวออกไปหน่อย คนเขียนจะทำใจเขียนต่อไม่ได้แหล่ว > <'

###

๖.

"ท่านจะบอกว่าหมอนี่คือ..." เทย์เอ่ยขึ้นได้ในที่สุด "ไซธีน เอชาน...อย่างนั้นหรือ"

เขาทอดเสียงลังเลท้ายประโยค   ในที่สุดแม้คนอย่างพ่อมดก็มีความกลัวความไม่แน่ใจเช่นกัน   เจวานไม่ตอบคำนั้น  ชายวัยกลางคนเพียงยืนอยู่   เขามองคนตรงหน้า...เจวานเป็นคนสัญชาตญาณดีมาแต่ต้น  ยิ่งยามปลดพลังแล้วยิ่งประสาทดีมาก   เขาแน่ใจถึงร้อยส่วนว่าคนตรงหน้าไม่ใช่นายน้อยของตน

"เกิดอะไรขึ้น" ชายวัยกลางคนถามในที่สุด "ท่านเป็นใคร  นายน้อยไปที่ใดแล้ว"

คนในร่างโซลโทเหยียดมุมปากเป็นรอยยิ้มเกือบเย้ย   ยิ่งทำให้ดูแปลกตา

"ข้าก็บอกแล้วว่าข้าคือโซลโท  แต่สองคนนี้ไม่เชื่อ  ขี้เกียจพูดซ้ำซากจึงรอให้เจ้ามา  ปลดพลังแล้วหรือ เจวาน เช่นนี้ร่างกายคงเริ่มเปลี่ยนเป็นสัตว์ประหลาดไปทีละน้อยแล้วกระมัง"

"ท่านไม่ใช่นายน้อย" เจวานไม่สนใจคำยั่วนั้น "และไม่ใช่นายไซธีนเช่นกัน   ท่านเป็นใคร"

อีกฝ่ายหัวเราะ  ผายมือค้อมศีรษะคารวะความแม่นยำของชายวัยกลางคน

"ถามเช่นนี้ก็คงต้องตอบกระมัง" เขาว่า "และคงต้องเล่ายืดยาว   พวกเจ้าท่าทางมีกิจธุระมาก  ท่าจะไม่มีเวลาหรอกกระมัง"

เทย์ฟังถึงตอนนี้ก็ชักทนไม่ไหว  ผลักเก้าอี้แรง  ลุกพรวดขึ้นจะอาละวาด

"ไอ้เวรนี่จะกวนไปถึงเมื่อไร!"

"เทย์" เจวานปรามเสียงต่ำ  ยกมือห้ามไว้   พ่อมดจึงชะงัก หันมาทางเขา   ทว่าผู้ช่วยร้านเอชานไม่ได้มองตอบแต่อย่างใด   เขามองไปทางคนในร่างโซลโท   ดวงตาของเจวานดุจนเทย์รู้สึกได้   ร่างกายก็ราวกับแผ่รังสีคุกคามออกมา

"ข้ามีเวลา" ชายวัยกลางคนบอกเรียบ ๆ   ลากเก้าอี้ออกนั่งลง "เชิญเล่าเถิด  จะตั้งใจฟัง"

เทย์ทำอะไรไม่ได้  สุดท้ายจึงทรุดกลับลงนั่งเช่นกัน  คนในร่างโซลโทเห็นดังนั้นก็ยิ้ม   รอยยิ้มเหนือขั้น  แสดงความสาสมใจ

...

"ข้าไม่ใช่ไซธีน เอชาน" ชายดังกล่าวเล่าเป็นคำแรก "ที่จริง...ควรว่าข้าเป็นโซลโทเสียมากกว่า   แต่พวกเจ้าคงไม่เชื่อ  เพราะโซลโทที่เจ้ารู้จักไม่ใช่ข้า   น่าเสียดายที่ต้องบอกว่าโซลโทคนนั้นตายไปนานแล้วเมื่ออายุห้าปี"

"ก็คนมันยังเป็นอยู่เมื่อวาน  จะว่าตายได้ไงวะ" เทย์กระชากเสียง

อีกฝ่ายหัวเราะ

"เจ้าเป็นพ่อมด  หากมีกรอบเรื่องความเป็นความตายเช่นนี้   ต่อไประวังจะไม่ก้าวหน้าในวิชาเวทมนตร์" เขาบอก "เทย์ เฮเบล  เรียนวิชาเวทมนตร์ต้องทราบพื้นฐานของชีวิตไม่ใช่หรือ   เหตุใดไม่ลองตอบข้า  ชีวิตมีขึ้นมาได้อย่างไร"

เทย์จะด่าว่าทำไมเขาต้องตอบไม่ทราบ  แต่ท่านชายกลับเอ่ยขึ้นมาก่อน  ท่านชายเรียนเวทมนตร์ไม่ได้  ทว่าผ่านการศึกษาชั้นดีมาแล้ว   เรื่องเช่นนี้ย่อมทราบอยู่บ้าง

"ตามทฤษฎีทั่วไป  ชีวิตเกิดจากการมีร่างกายกับวิญญาณ  ร่างกายเกิดจากธาตุทั้งสี่  วิญญาณคือตัวของบุคคลนั้น  จะเป็นสิ่งควบคุมให้ร่างกายเป็นไป"

"วิญญาณเกิดจากอะไร" คนในร่างโซลโทถามสืบไป

"ข้าไม่รู้  ยังไม่มีใครรู้   เชื่อว่าพ่อมดแม่มดตลอดจนบัณฑิตและนักบวชหลายท่านคงพยายามศึกษาเรื่องนี้มาตลอด  แต่ไม่มีใครตอบได้" เอลาซบอก "แต่ข้าไม่เห็นว่าเรื่องเหล่านี้เกี่ยวข้องอะไรกับที่ท่านจะเล่า   ขืนมัวอ้อมค้อมเสียเวลามากกว่านี้   อย่าได้หาว่าข้าไม่เกรงใจ"

อีกฝ่ายหัวเราะถ้อยคำนั้น

"เจ้าได้รับการศึกษามาอย่างดี  เอลาซ ลาซูลี ...สำหรับคนถูกสาปที่ไม่ได้รับคำอำนวยพรจากธาตุน้ำ" เขาว่า "ข้าเองก็ไม่รู้เช่นกันว่าวิญญาณเกิดจากอะไร   แต่มีอีกเรื่องหนึ่งที่ข้าจะสอนเจ้า   นอกจากชีวิตเกิดจากร่างกับวิญญาณแล้ว   ยังเกิดจากความทรงจำ  ถ้าหากเจ้าตายไปเกิดใหม่  ความทรงจำสูญหาย  จะพูดว่ายังเป็นเจ้าอีกต่อไปได้อย่างไร    แม้ยังไม่ตาย   แต่หากความทรงจำหายไป   จะพูดว่าเป็นคนเดิมได้หรือไม่   ในเมื่อจำไม่ได้อีกต่อไปแล้ว"

เทย์ฟังถึงเพียงนี้ก็สะดุ้งขึ้นมาทันที   เขาเป็นพ่อมดคนเดียวในกลุ่ม   ย่อมตามความคิดอีกฝ่ายทัน

"เจ้า!" ชายหนุ่มร้องออกมา

ชายในร่างของโซลโทยิ้มในหน้า   รอยยิ้มประหลาดล้ำของคนที่มีประสบการณ์ยาวนาน   ลึกเท่าความลึกของจักรวาล   มีบางสิ่งที่ชั่วร้ายน่าหวาดกลัว

"ไซธีน เอชานต้องคำสาป" เขาเอ่ยราวกับเล่านิทาน "เขาละเมิดกฎเกณฑ์ของโลกนี้   เขาทำให้วิญญาณธาตุน้ำมีชีวิตขึ้นมา   และพยายามจะครอบครองพลังอันยิ่งใหญ่นั้น   ผู้ใดทำสิ่งใด  ย่อมได้รับสิ่งนั้นตอบแทน  เขาทำให้เกิดชีวิตที่ไม่ควรเกิด   ตัวเขาเองย่อมสูญเสียชีวิตของตัวเองเป็นสิ่งทดแทน"

ทว่าโลกมิได้นำชีวิตไปในความหมายเพียงความตายหรอก   โลกยุติธรรมยิ่งกว่านั้น   ยามที่เจวานถือกำเนิดขึ้น  มีชีวิตและร่างกาย   มีความทรงจำ  ผูกพันผู้คนและมีตัวตนชัดเจนขึ้น   โลกก็เอาสิ่งเหล่านั้นคืนจากไซธีน  เขาเริ่มสูญเสียความทรงจำ   ผู้คนรอบกายเริ่มจำเขาไม่ได้   ไซธีนไม่แยแสใครอื่นมานานแล้ว   ไม่ได้ผูกสัมพันธ์กับใคร   แต่สิ่งที่ค่อย ๆ สูญหายทำให้เขากลัวอย่างยิ่ง  เขารู้ว่าตนกำลังจะถูกลบไปจากโลก  ยิ่งเจวานมีตัวตนผูกพันกับผู้คนมากเท่าไร   ตัวเขาก็จะยิ่งหายไปเท่านั้น   สุดท้ายจะสูญสลายราวกับไม่เคยมีอยู่มาก่อนเลย

ดังนี้ไซธีนจึงพยายามดิ้นรนต่อสู้กับชะตากรรมของตน   เขาพยายามคิดถึงหนทางทั้งปวงเท่าที่จะเป็นไปได้  เขาเป็นลูกครึ่งรูเซลคา  ทั้งยังศึกษาเวทมนตร์   ย่อมมีพลังอำนาจและสติปัญญา   ในที่สุดไซธีนก็นึกถึงอีกวิธีการหนึ่งได้   เป็นวิธีอันตรายที่ตลอดประวัติศาสตร์แทบไม่มีใครทำกัน   ไซธีนไม่มีทางอื่นแล้วจึงตัดสินใจทำตามวิธีนั้น   เขากลับบ้านเดิมของบิดาตนหลังจากละทิ้งมาเป็นร้อย ๆ ปี

"น่าสนใจ...และน่าดีใจทีเดียวที่ตระกูลก็ยังสืบต่อกันมา   ไม่รู้ว่ากลายเป็นชาวนาธรรมดา ๆ ไปตั้งแต่เมื่อไร" ชายในร่างโซลโทเอ่ยต่อไป "ไซธีนไปที่นั่นเป็นที่แรก เพราะบุคคลที่มีแนวโน้มเป็นอันดับหนึ่งว่าเลือดเนื้อจะเข้ากันได้ย่อมคือคนสายเลือดเดียวกัน   เขาไม่อาจใช้รูเซลคา  รูเซลคามีสติปัญญาอย่างยิ่ง   เป็นเผ่าพันธุ์โบราณทรงอำนาจยิ่งกว่าเขา   แต่มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตอ่อนแอ  จะทำอย่างไรก็ได้   เขาไม่มีความหวังเท่าไรนัก   แต่ก็ไปยังที่นั้น  และพบว่าตนโชคดี...โชคดีอย่างไม่น่าเชื่อ  มีคนแบบที่เขาต้องการอยู่พอดี"

บรรยากาศในห้องเงียบจนน่ากลัว

"คนที่เขาต้องการเป็นเด็กชายเล็ก ๆ อายุห้าปี" คนเล่ายังคงพูดต่อไป  น้ำเสียงเรียบเรื่อย "ตัวใหญ่กว่าอายุ  แต่เห็นได้ชัดว่าสติปัญญาไม่น่าจะเท่าไรนัก  เป็นเด็กไม่โดดเด่นคนหนึ่งท่ามกลางเด็กในครอบครัวขยายหลายคน  ทว่าการไม่มีสติปัญญาก็เป็นเรื่องดี   เพราะคนยิ่งซับซ้อนและฉลาดเท่าไร   ก็จะยิ่งครอบงำยาก   ก็จะตั้งคำถามมากเกินไป

...เด็กนั้นเลือดเนื้อเข้ากับเขาได้พอดี  น่าสนใจทีเดียว"

"เจ้า..." เทย์โพล่งออกมา  เบิกตาด้วยความตกใจ "เจ้าฆ่าเขาหรือ  ทำอย่างนั้น..."

"อย่าได้กลัวไป   ไซธีนก็ยังอยู่ในกฏพื้นฐานของเวทมนตร์   อีกอย่างหนึ่ง เด็กนั่นก็มีสัญญาณมรณะอยู่เหนือศีรษะ  มันจะไม่มีชีวิตยืนยาวอยู่แล้ว   จึงเรียกได้ว่าเหมาะสมด้วยประการทั้งปวง" อีกฝ่ายบอก "ไซธีนก็ตามดูอยู่   คำนวณเวลา   ในวันที่สัญญาณมรณะชัดเจนที่สุด   เด็กคนนั้นนัดกับญาติ ๆ ไปว่ายน้ำ..."

"เชลา..." ท่านชายเอ่ยโดยไม่รู้ตัว  เสียงของเขาสั่น   โซลโทเคยเล่าว่าตนถูกเชลาดึงขาตอนเด็ก ๆ ...ไม่ใช่หรืออย่างไร

"เชลาไม่ทราบเรื่องนี้   รูเซลคาเป็นเผ่าพันธุ์ที่อยู่ด้วยกฎโบราณ   แม้ขอร้องก็จะไม่ยอมทำผิดจากฎนั้น   ไซธีนเพียงบอกเธอว่าจะให้พลังเด็กคนนี้   จะให้เขาสืบทอดบางอย่างไปจากตน   เชลามักใส่ใจหลานชายที่เธอเห็นว่าน่าสงสาร   เมื่อเขาบอกอย่างนั้น   เธอจึงไปดูเด็กดังกล่าว" อีกฝ่ายยกมุมปากขึ้นนิดหนึ่ง "แต่ความจริงคือไซธีนต้องการให้เธออยู่ที่นั่น   เมื่อมีรูเซลคาอีกคนอยู่ในน้ำ   เขาจะใช้พลังกับแหล่งน้ำดังกล่าวได้มากขึ้น   ตามชะตากรรมที่แท้จริง   เด็กต้องตายในน้ำ   ไซธีนเฝ้ารอดูจังหวะ  ในเฮือกสุดท้ายของลมหายใจ   เขาก็แทรกมือเข้าไป  ให้ของขวัญเล็กน้อย...ทำให้เด็กมีชีวิตต่อมา"

"ของขวัญ..." เจวานทวนคำ   เขาเห็นชัดแล้วว่าเทย์หน้าซีดขาว   แสดงว่าไม่ใช่เรื่องดี

"คือความทรงจำของเขาเอง  กับพลังชีวิตเกินกว่าค่อน" ชายในร่างโซลโทบอก  ยิ้มน้อย ๆ "แน่นอน  นั่นไม่ได้หมายความไซธีนจะตาย   แต่หมายถึงเขาสร้างร่างสำรองของตนขึ้นด้วยการถ่ายทอดความทรงจำเท่านั้น   พลังชีวิตที่ให้ยืดชีวิตเด็กต่อมา   ส่วนความทรงจำก็หลับไหลอยู่   รอเวลาที่สมควรจึงค่อยตื่นขึ้น   ร่างกายของโซลโท เอชานจึงเติบโตต่อมาด้วยพลังของไซธีน เอชาน  กลายเป็นข้า   ดังนั้นจึงบอกไม่ได้ว่าข้าเป็นไซธีนหรือโซลโท  ที่จริงควรเป็นโซลโทมากกว่า   แต่หากแสลงใจจะเรียก  จะเรียกข้าเป็นไซธีนก็ได้...ไม่ว่าอะไร"

ผู้ช่วยร้านเอชานรู้สึกราวตนจะหายใจไม่ออก

"เช่นนั้นนายน้อยไปที่ไหน" ชายวัยกลางคนถามได้ในที่สุด "โซลโท เอชานไปที่ใดแล้ว"

จากคุณ : ลวิตร์
เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 53 18:00:41

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com