ความคิดเห็นที่ 1 T_T.. จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 08:50:14

ความคิดเห็นที่ 2 หัวใจร้องไห้ด้วย จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 12:14:27

ความคิดเห็นที่ 3 เดินโดยเดียวดายเดี่ยวชีวิตเอ๋ย หลงเลื่อนเลยแหล่งเหลือชีวาฝัน หมดหมายเหมือนหมื่นหมองเทียวรำพัน สุมสื่อสรรสุ่มเสียงร่ำไห้คอย มีไม่เหมือนหมายแม้นแสดงผล กานท์กรองกลก่อก้อนสะอื้นละห้อย วันเวียนวายไววับมาจับร้อย เผลอเผาผล็อยผันผ่านทุกวันไป จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 12:33:06

ความคิดเห็นที่ 4 พระคุณแม่ใหญ่หลวง ใหญ่กว่าปวงใดในหล้า พระคุณมากกว่านภา หาที่ใดไม่มีเหมือน จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 14:24:05

ความคิดเห็นที่ 5 เปียกน้ำตาแทนฝนชะโลมล้าง มองหน้าต่างข้างนอกไฉนสลัว มองทั่วไปเหมือนมืดไร้เงาระรัว ใจกับตัวสั่นเสมอยามคิดไป จากกันแล้วจากสุดสุดขอบฟ้า ให้อุราโหยไห้บนรอยไหม้ บอกเท่าไรใจเรายังร่ำไร อยู่กับไฟที่ใครมาจุดวาง จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 14:37:19

ความคิดเห็นที่ 6 แค่คนนอกหัวใจยังกระตุก แม่หรือลุกเดินได้ไม่มีไห้ รักแสนรักพิทักษ์เท่ากับใจ ขาดลูกไปแม่นั้นหงอยเหงานาน ใจสุดฝังรอยเจ็บไร้บาดแผล บอกอย่าแลเหงานั้นยังมาผลาญ คืนค่ำแล้วอาลัยมิอันตรธาน ย้ำอยู่ย่านโหยโหยเฝ้าตรวนตรา ในกึ่งกลางลมพัดใจเบนเชื่อ ว่าลูกเหลือใจดูมองแม่หนา บอกตัวเองย้ำย้ำคร่าเวลา อนิจาลูกฉันอยู่ไหนกัน จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 16:55:30

ความคิดเห็นที่ 7 ...T_T... การเกิดก็เป็นทุกข์ การพลัดพรากจากกันก็เป็นทุกข์ ตราบใดที่ยังเวียนว่ายในวัฎฎสงสาร จากพระธรรมเทศนาของท่าน   พระธรรมโกษาจารย์(พุทธทาสภิกขุ) จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 17:04:26

ความคิดเห็นที่ 8 เส้นทางฝันถูกกั้นปิดทางรุ้ง เขามาปรุงยาขมบังคับให้ ยังไม่พร้อมจะรับมาทำไม ชีพภายใต้ประมาทใครกันยอม T_T   .............   T_T จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 17:16:49

ความคิดเห็นที่ 9 เฝ้าปลุกปั้นเมฆฝันมารวมก้อน หวังแต้มตอนติดหอมถนอมห้วง วาดตำนานนิยายตนเหนือปวง มิล่วงรู้มารใดจะกล้ากราย มาบัดนี้ฝันเมฆแตกเป็นเสี่ยง มิอาจเลี่ยงสักจุดจะหยุดส่าย มิอาจได้อย่างหวังตามใจปราย สูญสลายไปมิรอแม้นาที จากคุณ : พระรามหัดท่องเน็ท เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 18:45:21

ความคิดเห็นที่ 10 หวงแลห่างคือมายาแห่งโลก สรรค์สร้างทั้งโศกและสุขให้ผ่าน เราท่านต้องได้พบบรรณาการ แม้ไม่ได้ต้องการยังให้ชม ความจำเจ็บผ่านลมอันแผ่วโหย มาให้โดยมีด่าวผสมขม สอนรู้เจ็บรู้ซึ้งผ่านตรอมตรม คอยล้มหวังลงจมกับน้ำตา บนทุกข์ร้อนเปลวไฟไม่เคยหาย ไม่รู้คลายคือไฉนในปัญหา ไม่รู้กาลผ่านไปกี่เวลา อยู่กับปร่าแปลบเปื้อนทุกวันคืน จากคุณ : ปีศาจน้อยจอมแก่น เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 21:40:15

ความคิดเห็นที่ 11 โลกหนอโลกโหดร้ายเกินไปไหม โลกหลงลืมอะไรไปหรือเปล่า ไยเส้นทางบางชีวีสีทึมเทา มีแต่เรื่องโศกเศร้าให้พบพาน รางวัลของคนดีที่โลกให้ คือควักใจไปขยี้ประหัตประหาร หัวใจแม่แหลกสลายแทบวายปราณ ด้่านหนึ่งโลก..ดำด้าน...ไม่ไยดี จากคุณ : ้ (ลำน้ำ C) เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 54 21:45:06

ความคิดเห็นที่ 12 หนาวเอยหนาวจนเจ็บในดวงจิต หนาวกับสิทธิ์แม่ร่ำแต่ความขม หนาวในเงาร้าวรานร้อยระทม หนาวกับคมหนึ่งร้อนแสนทรมาน จากคุณ : โลกของหนึ่งคน เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 14:17:38

ความคิดเห็นที่ 13 พระคุณแม่จึ่งเหนือฟ้า,สมุทร ไม่เคยสุดกับห่วงแลรักนั่น เป็นตำนานผ่านกาลหลายหมื่นพัน ได้แต่งสรรค์คุณท่านไว้บูชา จากคุณ : วาดฝันมธุรพจน์ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 15:46:01

ความคิดเห็นที่ 14 รักแม่เป็นที่สุด ไม่เคยหยุดจากความฝัน รักแม่คนสำคัญ มีประจำตลอดไป รักแม่เทียบเท่าฟ้า ทุกวิชาต้องใส่ไว้ รักแม่บอกใครใคร ไม่ทำอะไรให้ขม.. จากคุณ : สุดสาครท่องสมุทร เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 15:57:52

ความคิดเห็นที่ 15 มองรูปภูเขาในตำนาน แล้วมามองข่าวแม่ที่รักลูก รำพันออกมาเป็นกลอน...ไม่ค่อยชื่นเลยค่ะ ไม่ว่าอย่างไร จะห่วงใครแค่ไหน ในหัวใจแม่ทุกคน.. ลูกจะอยู่เป็นส่วนหนึ่งของห่วงด้วยเสมอ.. ......................................... คล้ายว่าหายเลื่อนแล้วกับแผ่วเผา สงัดเงียบหงอยเหงามาเข้าสิง สงบนิ่งในยามท้อความจริง แท้ยิ่งทิ้งแผลกว้างคอยครางวาย ใครอาจมองเช่นไข้ลบไปแล้ว ปล่อยเงียบงันมิแคล้วเห็นแววสลาย หากสัมผัสแม่รู้..ยากครู่..คลาย ลูกคือใจอีกปลายร้อยสายรวม คือคีตาแห่งทรวงร้องห่วงหา ที่ร้อยเรียงสัญญาถูกคร่าท่วม กาลอำลาโบยย้ำความกำกวม ซึ้ง,โศกสวมกรายย่างตรงข้างตรวน ในม่านหมองแปลบปัก..ตระหนักหลอน หมดอักษรฝากแจ้งถึงแหล่งหวน สองมิติเวลาตราบหล้ามวล สลายล้วนแม่หรือ..ยังดื้อคอย จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 54 16:18:24

ความคิดเห็นที่ 16 เหมือนหมองมีไม่หมดไปจากโลก ยอกหยามโยกยาวเยือนให้มองหา รู้รสร้าวรอเรียงจะเคียงมา ตรมเต็มตาติดตามมาล่ามใจ บางเบื่อบังบนเบื้องหวังเรืองอยู่ รสไร้รู้รสรื่นเป็นเช่นไฉน ไกลเกินกล้าก่อเกิดประเสริฐใด จองจับใจจับจ้องจะลอยราน จากคุณ : สุดสาครท่องสมุทร เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 17:56:34

ความคิดเห็นที่ 17 จองจากเจ็บจักจำทุกคำถาม หวังไหววามวอมวับอย่าลับหาย ขอขื่นขมขุ่นขึ้งรีบแยกย้าย เปลี่ยนแปลงปรายปองปันมาสุมทรวง จากจิตจมจ่อจับกับความหลัง ยอมอยู่ยังแย้มยิ้มในสุขสรวง ลืมหลอนหลอกลิบลับอย่าไปทวง ทิ้งทุกข์ท่วงทอดทาบจากจิตเรา อุ่นเอยอวลแอบอ้างจะได้ไหม ปลอบเปลี่ยนปวดปล่อยไปอย่ามัวเหงา หวานวันวานวับวอมในใจเนา ฝั่งฝันเฝ้าฝ่ายฝอยร้อยหอมมี ไม่มีหมดหมายมั่นในใจซุก เชยชื่นชุกชักชวนไม่มีหนี รักรู้รสรื่นรมย์พรมฤดี เน้นในนี้แนบนานมิมีเลือน จากคุณ : วาดฝันมธุรพจน์ เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 18:12:34

ความคิดเห็นที่ 18 สุขสู่สมเสกสรรวันดีเยี่ยม ทาทาบเทียมทอท่วงจะห่วงหวาน สิ่งสุดสื่อสอนสั่งอย่ารั้งวาน แม้หมองม่านเหมือนมองจะแกล้งกัน จากใจเจ็บจ่อมจมแต่ขมขื่น มามองมื่นเหมือนมีแสงสีสรรค์ ผ่านแผลผันผินผลลืมรำพัน วาดเวียนวันวางเว้นจะเกณฑ์ช้ำ ย้ำยิ้มแย้มอยู่อย่างหัวใจเด็ด คล้ายคัดเคล็ดครองครอบปลอบร้อนร่ำ จะจับจองจิตใจแต่เย็นล้ำ นานเนานำหนาวนั้นมาเตือนตน จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 18:27:39

ความคิดเห็นที่ 19 ร้อยร่ายเรียงรวมร่ำประจำฝัน คอยคืนครันคลอเคียงกลับห่างหวัง จิตจับจองจ้องเจ็บมาเหน็บภวังค์ เหลือแลหลังหลอนลวงให้เหนื่อยใจ ไกลกาลก่อนก่อกรุ่นในอยู่สุข ทางทอทุกข์ทาบทั่วใจหมกไหม้ ตรองแต่ตรมตราติดพินิจไป ล้วนเลื่อนไหลหลงแล้วกับเพลินเคย จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 20:32:00

ความคิดเห็นที่ 20 หลังใส่อารมณ์หดหู่กับชีวิตคนในสังคมแล้ว เรามาสานฝันต่อกันที่นี่นะคะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10101238/W10101238.html#4 จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 54 15:55:08