ความคิดเห็นที่ 1 บทนำ สายฝนพรำที่โปรยปรายต่อเนื่องทำให้การก้าวเดินของสุภาพสตรีผู้มีอายุราวสามสิบเศษเป็นไปอย่างไม่ยากเย็นนัก ไอเย็นของหยาดพิรุณช่วยผ่อนคลายความร้อนรุ่มจากผิวดินที่เท้าเปลือยเปล่าของเธอกำลังก้าวสัมผัส และเมื่อหญิงสาวพินิจสำรวจตนเองจึงพบหน้าท้องที่ใหญ่โต เธอจึงนึกออกว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ที่ใกล้กำหนดคลอด แต่กระนั้นก็ยังนึกสงสัยอยู่ครามครันว่าด้วยเหตุใดกันตัวเธอจึงแต่งกายในชุดนุ่งขาวห่มขาว ทั้งที่ตลอดมาในชีวิตนั้นไม่เคยบวชชีพราหมณ์หรือเข้าวัดวาเพื่อถือศีลเป็นพิเศษ ‘ วาสนา ’ คือชื่อของเธอ หญิงสาวจำได้ว่าเธอเป็นครูในโรงเรียนรัฐบาลเล็กๆแห่งหนึ่งในอำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่ ... ถึงแม้ว่าจะได้ชื่อว่าเป็นจังหวัดเชียงใหม่ หรือแม้อำเภอฝางจะเป็นอำเภอที่มีขนาดใหญ่ของจังหวัด ทว่าความเจริญก็กระจุกตัวอยู่แต่ในเขตเมือง หาได้กระจายมาถึงเขตปลายบ้านนอกอย่างที่วาสนาทำงานประจำอยู่ แต่กระนั้นหญิงสาวก็มิได้นึกเดือดร้อนรังเกียจแต่อย่างใดด้วยเพราะอำเภอฝางก็คือบ้านเกิด ที่สำคัญเธอก็รักและสำนึกคุณของบ้านเดิมเสียด้วย วาสนาเดินไปเรื่อยๆตามถนนที่มีอยู่เส้นเดียว รอบข้างเป็นทุ่งนาสลับป่าเขา บางคราป่าไม้ก็ดูรกครึ้มชวนให้วิตกเสียวไส้ บางครั้งก็เป็นเพียงป่าละเมาะหรือทุ่งนาที่มีรวงข้าวปลูกเรียงอย่างเป็นระเบียบ หญิงสาวผู้อุ้มครรภ์นึกสงสัยเล็กน้อยว่าเหตุใดเธอจึงไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยแม้จะต้องเดินมาเป็นระยะทางไกล แม้จะต้องอุ้มท้องทว่าหาได้บั่นทอนกำลังกายไม่ ทั้งหยาดฝนที่โปรยปรายนี้เล่า ไม่ก่อให้เกิดอุปสรรคที่เธอต้องเดินเลยแม้แต่น้อย และหากพินิจดูให้ดีก็จะพบว่าหยาดพิรุณหาได้เปียกตัวเธอหรือเสื้อผ้าไม่ !? ราวกับฝนจากฟ้านั้นได้ตกลงมาเพื่อให้ตัวเธอคลายความร้อนจากไอดินเท่านั้น วาสนาดำเนินมาได้ระยะหนึ่งก็พบสถานที่และบรรยากาศที่ต่างจากบริเวณอื่นๆที่ผ่านมา มันเป็นเส้นทางแคบๆโดยมีระยะห่างของถนนที่กว้างราวเกือบสองเมตรเท่านั้น ส่วนสองข้างของขอบถนนถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำโดยมิอาจประเมินระยะความสูงที่ดิ่งลึกลงไป ทันทีที่หญิงสาวท้องแก่ก้าวเท้าแรกสัมผัสกับผิวถนน ยามนั้นราวกับบรรยากาศพลิกเปลี่ยนในทันใด ท้องฟ้าที่เคยกระจ่างแม้จะมีฝนโปรยปรายกลับมืดดำในทันที หยาดพิรุณแปรเปลี่ยนไปเป็นหมอกบางๆที่ปกคลุมหนทางเบื้องหน้า แม้จะไม่เป็นอุปสรรคต่อการก้าวเดิน ทว่ามันกลายเป็นอุปสรรคที่บั่นทองกำลังใจของวาสนายิ่ง กระนั้นหญิงสาวพึงรู้ ... เธอจะต้องดำเนินไปตามหนทางข้างหน้านี้ มีบางอย่างกำลังเรียกเธอ และมันเป็นหน้าที่ของตัวเธอที่จะต้องก้าวตรงไป !? วาสนาสืบเท้าช้าๆ แม้ในใจประหวั่นเล็กๆแต่ก็หาได้ขลาดกลัวตัวตนที่ไม่มีจริง เธอมองเห็นเบื้องหน้าในระยะไกลออกไปนั้นปรากฏมีดวงแสงสีขาวกะพริบถี่ท่ามกลางความมืด ... บางทีอาจเป็นจุดหมายของการเดินทางครั้งนี้ก็เป็นได้ แกรก !? ยังไม่ทันจะคิดเช่นไร พลันเสียง ‘ ลากฝีเท้า ’ ก็ปรากฏสำเนียงในทิศทางด้านหลัง หญิงผู้ตั้งครรภ์สะดุ้งวาบที่สันหลัง เธอเหลียวขวับกลับไปด้วยสัญชาตญาณระวังภัย ทว่า ... ไม่ปรากฏ ‘ ใคร ’ หรือ ‘ สิ่งใด ’ ทั้งนั้น !? หูแว่วไปเอง ? นั่นคือความคิดแรกของหญิงสาวก่อนที่จะสืบเท้าก้าวตามทางที่สายหมอกโปรยปราย แกรก !? เสียงประหลาดดังอีกครั้ง วาสนาสะดุ้งก่อนที่หันกลับไปดูอีกครั้ง คราวนี้เธอเห็น ! ในสายหมอกด้านหลังของเธอนั้นมีเงาบางอย่างปรากฏอยู่ และเมื่อพินิจให้ดี ... มันคือเงาคน !? ครูสาวผู้ตั้งท้องเอามือมาปิดบังหน้าท้องของตนด้วยสัญชาตญาณของความเป็นแม่ เธอรับรู้ว่าสิ่งที่ส่งเสียงทางด้านหลังนั้นไม่ใช่สิ่งที่ดีสักเท่าไร แกรก ... แกรก ... เสียงลากฝีเท้าใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา จนในที่สุดวาสนาก็ได้เห็น ! มันเป็นร่างของหญิงชราผู้มีใบหน้าเหี่ยวย่น หลังคู้ค่อม ริมฝีปากเปรอะเปื้อนด้วยของเหลวสีแดงก่ำ บางทีอาจเป็นน้ำหมากที่ผู้ชราชอบรับประทาน หรือไม่ก็ ... ? วาสนาไม่รอคิดให้ถ้วนถี่ เมื่อหญิงชราสืบเท้าเข้ามาใกล้พร้อมกับเอื้อมมือเหี่ยวย่นมาหาเธอ และนั่นจึงทำให้ครูสาวต้องรีบเดินไปตามถนนแคบๆที่สองข้างเป็นหุบเหวราวกับถูกไล่ต้อนให้จนมุม ทว่าเธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นที่สามารถหลีกเลี่ยงหญิงชราปริศนาผู้นั้นได้ดีไปกว่าก้าวเท้ามาตามหนทางแคบๆนี้ จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 54 11:25:55

ความคิดเห็นที่ 2 ครูสาวผู้ตั้งครรภ์เดินมาตามถนน ด้วยความเร็วของการก้าวเดินที่ต่างกันทำให้บัดนี้วาสนาทิ้งระยะห่างจากหญิงแก่ผู้น่ากลัวมาได้ไกลแล้ว เธอจึงผ่อนฝีเท้าลงบ้าง เหลือบตามองปลายสุดถนนอันเป็นเป้าหมายก็ยังเห็นดวงแสงสีขาวกะพริบรออยู่ไกลๆ วาสนาเริ่มคิดวิเคราะห์ถึงสาเหตุที่ทำให้เธอต้องมายืนอยู่บนถนนสายพิลึกนี้ รวมถึงพิจารณาถึงถนนเส้นนี้กับยายแก่ท่าทางประหลาดผู้นั้นว่าเป็นใคร และที่นี่เป็นที่ไหน ทว่ายังไม่ทันคิด ... หมับ ! “ กรี๊ดดดดดดดดด !! ” กรีดร้องเสียงดังลั่นจากวาสนา ข้อเท้าของเธอถูก ‘ จับ ’ ด้วยมือของใครบางคนที่โผล่ออกมาจากหมอกดำที่ปกคลุมสองข้างถนน !? มันเป็นมือและแขนที่น่าเกลียดน่ากลัว สีช้ำๆม่วงๆรวมถึงน้ำเลือดน้ำเหลืองที่ปรากฏบนแขนปริศนาบ่งบอกให้รู้ว่าแขนและมือที่มาจับข้อเท้าของหญิงสาวนั้น ... กำลังเน่า ! วาสนาตัวสั่นสะท้านด้วยความพรั่นพรึง หญิงสาวสะบัดขาเพื่อหวังจะให้หลุดจากพันธนาการสีม่วงคล้ำ ทว่านิ้วทั้งห้าของมันยิ่งรัดแน่นไม่ปล่อยให้หลุด ที่สำคัญปลายนิ้วอันมีเล็บแหลมคมกำลังจิกลงที่ผิวเนื้อของเธอ หญิงสาวร้องลั่นอย่างไม่อาจควบคุมสติ มืออันน่าสะพรึงยิ่งจับแน่นขึ้น ราวกับว่าเจ้าของมือปิศาจนั้นกำลังพยายามไต่ขึ้นมาจากเหวลึก ... หรือไม่ก็พยายามที่จะลากตัวหญิงสาวลงไป !? “ ไม่ ! ไม่นะ ! ช่วยด้วย !! ” วาสนาตะโกน แม้เธอจะไม่เห็นใครในตลอดเส้นทางที่ผ่านมา กระนั้นหญิงสาวจำต้องร้องขอความช่วยเหลือด้วยเพราะไม่เห็นหนทางอื่นใดที่ดีกว่านี้ ไม่มีใครมาช่วย ! ยิ่งกว่านั้น มืออันเน่าเฟะยิ่งกระชับข้อเท้าของเธอแน่นขึ้นอีก !? ที่สำคัญ ที่ใต้หมอกข้างขอบถนนนั้นค่อยๆปรากฏ ‘ ศีรษะ ’ ขึ้นมา มันจะเป็นหัวของใครไปไม่ได้นอกเสียจากเจ้าของมือที่กำลังกุมข้อเท้าของวาสนาอยู่ ศีรษะนั้นมีผมเผ้าสีดำรุงรังราวกับไม่เคยหวี เส้นผมยาวปกคลุมใบหน้าจนมองไม่เห็นแม้ผิวข้างใต้ ซึ่งบางทีอาจเป็นโชคดีของเธอที่ไม่ต้องได้มองเห็นใบหน้าอันน่าสะพรึงของผีร้าย จากหัวค่อยๆโผล่เรื่อยมาถึงคอ ... จากคอถึงยอดอก ! “ อย่า ... อย่านะ ปล่อยฉันไปเถิด ” วาสนาผู้ตั้งครรภ์เอ่ยเสียงแผ่วและตะกุกตะกัก น้ำเสียงของหญิงสาวราวกับถูกความกลัวเข้าอุดกั้นจนมิอาจเปล่งวาจาได้สะดวก ร่างที่เต็มไปด้วยเนื้อเน่าม่วงคล้ำนั้นหยุดการเคลื่อนไหว มันค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองด้านบนขอบถนน มองร่างของขาที่มันกำลังจับแน่นอยู่ หญิงสาวรู้สึกจุกแน่นที่ลำคอ เธอเห็นใบหน้าครึ่งล่างของผีร้ายที่ไม่มีเส้นผมยาวปกคลุม ฟันหน้าสีขาวอมเหลืองของมันกำลังแสยะยิ้มจนน้ำลายย้อยจากปากเป็นทางยาว และที่น่าพรั่นพรึงที่สุดก็คือใต้ต่อฟันบนของมันนั้นกลับปรากฏแผลเน่าเฟะขนาดใหญ่ ใช่ ! ปิศาจตัวนี้ไม่มีขากรรไกรล่าง !? วาสนาอยากจะกรีดร้องด้วยความกลัวผสานสะอิดสะเอียน ทว่าโสตสัมผัสพลันได้ยินเสียงก้องกังวานลั่น “ จับมันกลับมา ! ” น้ำเสียงเปี่ยมล้นด้วยพลังอำนาจ และสิ้นเสียงไม่ถึงเศษเสี้ยววินาที เจ้าผีร้ายตัวนั้นพลันต้องปล่อยมือจากขาของเธอก่อนที่จะถูกบางอย่าง ‘ ดึง ’ ลงไปใต้หมอกสีดำอีกครั้ง เมื่อหลุดพ้นจากพันธนาการของผีร้าย หญิงสาวผู้อุ้มท้องรีบถอยกายไปยืนอยู่กลางถนน สายตาและสัญชาตญาณระแวดระวังรอบด้านทั้งทางซ้ายและทางขวา โดยเฉพาะใต้หมอกดำที่มิอาจประมาณความลึก ไม่อาจรับรู้สภาพข้างใต้ รวมถึงไม่รู้ว่าจะมีตัวอะไรโผล่ออกมาอีก ถึงตอนนี้หญิงสาวคิดจะเดินย้อนกลับไปทางเก่า ทว่าเธอต้องล้มเลิกความตั้งใจเสียทันที ด้วยเพราะเมื่อหันกลับไปก็ปรากฏว่าทางเดินที่ผ่านมานั้นเลือนหายไปแล้ว เช่นนั้นจึงมีแต่ต้องเดินหน้า !? จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 54 11:26:55

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อไม่มีทางเลือก หญิงสาวจึงจำต้องสืบเท้าอย่างระวัง ในสมองพยายามใคร่ครวญถึงปริศนาว่าที่แห่งนี้คือที่ใด และเหตุใดตัวเธอจึงต้องมาอยู่ที่นี่ ยังไม่ทันวิเคราะห์ได้ถึงไหน เมื่อหญิงสาวเดินต่อมาในระยะชั่วหม้อข้าวเดือด โสตสัมผัสก็สดับสำเนียงพิลึกพิลั่น ‘ วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ’ เป็นเสียงแหลมเล็กที่บาดแก้วหู ‘ วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ’ อีกครั้ง คราวนี้หญิงสาวมั่นใจว่าต้นเสียงอยู่ไม่ห่างนัก และเมื่อเธอเหลียวซ้ายขวาดูจึงได้พบต้นเสียงกรีดร้องแหลมนั้น ... มันเป็นเงาร่างสีดำสูงชะลูดผ่านทะลุหมอกดำเบื้องล่าง มันมีทั้งหมดราวสองสามตน เงานั้นอยู่ห่างจากขอบถนนไม่เกินสิบหรือยี่สิบเมตร ร่างของมันสูงทว่าผอมเพรียว มือสองข้างของเหล่าอสุรกายล้วนใหญ่โตผิดสัดส่วน ร่างของพวกมันโยกเยกไปมาตามจังหวะการเดิน อสูรเหล่านั้นเดินวนไปมาพร้อมกับส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด สำเนียงกรีดร้องของมันราวกับผ่านพ้นมาจากรูริมฝีปากที่ตีบตันหรือไม่ก็เล็กราวกับรูเข็ม ใช่ ! วาสนาเคยได้ยินจากคำบอกเล่า ... จากหนังสือที่เคยอ่าน พวกมันคือเปรต ! แล้วทำไมหญิงตั้งครรภ์แก่อย่างเธอจึงต้องมาอยู่ที่นี่ บริเวณที่อสุรเปรตเหล่านี้อยู่ !? ทันทีที่คิดถึงลูกในท้อง วาสนารีบสืบเท้าจากที่ตรงนั้นทันที ห่วงตนเองก็ห่วง ทว่าหญิงสาวกลับห่วงลูกในครรภ์เสียยิ่งกว่า นี่เองที่เป็นผลจากความผูกพันระหว่างแม่ลูก ที่ถึงแม้ยังอยู่ในท้อง ยังไม่เคยเห็นหน้า ทว่าแค่การได้แบกอุ้มท้องมา หญิงสาวก็รู้สึกผูกพันมากมาย วาสนาสืบเท้าพ้นจากบริเวณที่พบอสุรเปรตมาไกลแล้ว ทว่าสภาพการณ์รอบข้างในอาณาบริเวณใหม่ที่ก้าวมาถึงนั้นสามารถตอบคำถามของเธอได้ว่า ‘ ที่นี่คือที่ไหน ’ หญิงสาวผู้อุ้มครรภ์ ยังคงยืนอยู่บนถนนแคบๆที่สองฝั่งเป็นหุบเหวที่ไม่ทราบความลึก หมอกดำที่ลอยเรื่อยชิดขอบถนนนั่นเองที่ปิดบังไม่ให้เห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ด้านใต้ ... ทว่าบัดนี้ สองข้างถนนปรากฏเสาขนาดใหญ่นับร้อยนับพันต้นที่โผล่จากด้านล่างทะลุหมอกดำลึกลับนั้นขึ้นมา ปลายยอดของมันอยู่สูงลิบขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดสลัว วาสนาตัวสั่นเทา หญิงสาวรู้จักเสานับร้อยต้นนี้ดี ... แม้จะไม่เคยเห็นของจริงแต่เธอก็รู้ว่าเสาทั้งหมดนี้แท้จริงแล้วคืออะไร ‘ แกว๊ก ’ เสียงร้องจากอีกาที่มีขนาดใหญ่เกือบเท่าสุนัข มันมีจำนวนนับพันตัว ทั้งหมดต่างบินฉวัดเฉวียนอยู่รอบๆเสานับร้อยนั้น อีกาที่วาสนาเห็นนั้นมีประกายจากปากที่เป็นเหล็ก พวกมันกำลังไล่จิกกินเนื้อของ ‘ มนุษย์ ’ จำนวนนับไม่ถ้วนที่กำลังปีนเสาอยู่ ... เสาที่มีหนามแหลมและคมวาวประดุจเหล็กกล้า ! มนุษย์ที่กำลังปีนอยู่ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด หนามเหล็กของเสาเหล่านั้นทิ่มแทงไปในเนื้อ ไหนจะอีกาปิศาจที่คอยจิกกินทั้งผิวหนัง เนื้อ กระทั่งลูกตา หลายร่างทนไม่ไหวพลัดตกลงไปใต้สายหมอกสีดำสนิท ใช่ ! ... มันไม่ใช่เสาหรอก หากแต่มันคือ ‘ ต้นงิ้ว ’ !? เช่นนั้นแล้วที่นี่คือ ... ? วาสนารับรู้ในบัดดลนั้นว่าที่นี่คือที่ไหน ที่ที่มีต้นงิ้วไว้คอยลงโทษคนชั่ว โดยเฉพาะผู้ที่ละเมิดศีลข้อที่สาม ... ที่นี่คือนรก !? เช่นนั้นหมายความว่า ... เธอตายแล้วหรือ ? ด้วยความกลัวประกอบกับความตกใจจึงทำให้หญิงสาวออกวิ่ง วิ่ง วิ่ง และวิ่งไปข้างหน้า เธอรับรู้แต่เพียงว่าฝ่าเท้านั้นรุ่มร้อนจากไอเพลิงกรดที่ปรากฏพวยพุ่งจากทางด้านข้างขอบถนน เปลวความร้อนแผ่รังสีมาถึงพื้นถนนที่เธอกำลังวิ่งอยู่ แก้ไขเมื่อ 06 ม.ค. 54 11:33:47 จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 54 11:27:38

ความคิดเห็นที่ 4 เวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง วาสนายืนหอบตัวโยนด้วยหมดเรี่ยวแรงที่จะวิ่งต่อ สายตาเริ่มสังเกตเห็นรอบข้างว่ามีแต่เปลวความร้อนจากเพลิงกรดที่ปะทุจากด้านใต้ วาสนาจึงค่อยๆเดินตามถนนอีกครั้ง หญิงสาวตั้งใจจะออกจากนรกให้เร็วที่สุด แม้จะไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรแต่ก็มิอาจมีสิ่งที่ทำได้นอกเหนือไปจากการเดินไปตามถนนแคบๆนี้ พลัน ! สตรีผู้ตั้งครรภ์สัมผัสได้ถึงกระแสไอเย็นจากที่ใดที่หนึ่งที่แผ่มาจากข้างหน้า เมื่อมองไปตามทิศทางที่สัมผัสได้ก็พบกับรัศมีสีทองอ่อนๆที่มองแล้วเย็นตาบนถนนเบื้องหน้า หญิงสาวจึงรีบสืบเท้าเข้าไป และเธอก็ได้เห็นร่างที่อยู่ในรัศมีสีทองนั้น พระภิกษุ ! ท่านกำลังยืนสำรวมอยู่ชิดขอบถนน ดวงหน้าของท่านเปี่ยมไปด้วยปิติที่อิ่มเอิบ วาสนาแน่ใจว่ารัศมีสีทองนั้นมาจากท่านผู้ดำรงซึ่งหลักแห่งไตรสิกขา ส่วนที่พื้นข้างกายผู้ทรงศีลคือผู้ชายสองคนที่กำลังนั่งคุกเข่าพนมมือ ... ชายทั้งสองสวมชุดสากลสีดำสนิท ผิวกายและใบหน้าของทั้งคู่เป็นสีแดงเข้มราวถ่านไฟ ทั้งคู่หันมามองเธอนิดหนึ่งก่อนที่จะหันไปพนมมือต่ออย่างตั้งอกตั้งใจ วาสนายังไม่ทันจะเอ่ยถาม ภิกษุผู้น่าเลื่อมใสได้เอ่ยกับเธอด้วยเสียงเรียบเย็น “ โยมวาสนา ... ” ประโยคแรกทำเอาหญิงสาวขนลุกซู่ ด้วยเพราะความฉงนที่ท่านสามารถรู้ชื่อของเธอได้ “ โยมจงเดินไปตามทางถนนนี้ พวกเขากำลังรอโยมอยู่ ” น้ำเสียงเย็นทว่าเปี่ยมด้วยความกรุณา “ ท่านคะ ที่นี่คือ ... ” วาสนาพยายามจะถามทว่าน้ำเสียงกลับขาดหายไปเสียดื้อๆ อรหันตภิกษุยิ้มอย่างมีไมตรี ท่านชี้มือไปด้านหน้าตามเส้นทางถนน หญิงสาวมองตามไปจึงมองเห็นว่าสุดปลายถนนนั้นเริ่มมีต้นไม้สีเขียวขจี ... บางทีอาจเป็นสุดเขตแดนนรก ? “ โยมจงเร่งไปเถิด จวนเจียนจะได้เวลาแล้ว ... แต่โยมจงอย่ารีบร้อนจนพลั้งพลาดตกลงไปด้านล่างของถนนเสียล่ะ มิฉะนั้นจะไม่สามารถกลับขึ้นมาได้อีก ” วาสนาผู้มิอาจเปล่งสำเนียงได้จึงจำเป็นต้องก้มลงกราบกับพื้นเพื่อจะเดินทางตามคำแนะนำของท่านภิกษุสงฆ์ ระหว่างที่กราบลานั้นหญิงสาวสังเกตเห็นชายชุดดำทั้งสองจ้องมองมาที่ตัวเธอเขม็ง หญิงผู้ตั้งครรภ์สืบเท้ามาตามทางจนในที่สุดก็ถึงเขตที่เป็นป่าไม้เขียวขจี บรรยากาศที่นี่ร่มเย็นต่างกับนรกเพลิงกรดเมื่อครู่ วาสนารู้สึกผ่อนคลายลงบ้างจึงเดินตามสบายไม่รีบร้อน และเพียงชั่วอึดใจเดียวหญิงสาวจึงพบว่าถนนที่ตัวเองกำลังเดินอยู่นั้นได้ผ่านตรงกลางของกลุ่มคนจำนวนมาก กลุ่มคนชายหญิงเหล่านั้นล้วนนุ่งขาวห่มขาว ... ทั้งหมดกำลังสวดมนต์หรือไม่ก็กำลังนั่งเจริญสมาธิ วาสนาก้าวเท้าไปตามทางอย่างงงๆ เมื่อมองไปข้างหน้าเธอก็ได้เห็นชายชรานุ่งขาวห่มขาวผู้หนึ่งกำลังเดินตรงมายังเธอด้วยใบหน้าที่ยิ้มอย่างมีไมตรี ผู้เฒ่าชราหยุดตรงหน้าหญิงสาว ยื่นของสิ่งหนึ่งให้ วาสนาเอื้อมมือไปรับโดยอัตโนมัติ ความอุ่นวาบปรากฏที่ฝ่ามือทั้งสอง หญิงสาวก้มลงมองจึงพบว่าสิ่งที่ชายชรามอบให้เป็นดวงไฟเล็กๆสีขาวประกายเงิน วาสนารู้สึกรักและผูกพันกับดวงไฟน้อยแทบจะในทันที “ อุ๊ย ! ” หญิงสาวสะดุ้งเมื่อจู่ๆดวงไฟเกิดเคลื่อนไหลไปมาได้เอง ประกายเงินลูกกลมๆนั้นกลิ้งหยอกล้อในฝ่ามือก่อนจะหลุดไหลไปที่หน้าท้อง ดวงไฟเล็กๆนั้นกลืนหายเข้าไปที่ท้องของเธอ ... ท้องที่กำลังตั้งครรภ์แก่ใกล้คลอด “ ดูแลให้ดีนะ ” ประโยคแรกจากผู้เฒ่าในชุดขาวผู้มอบดวงไฟน้อยให้แก่เธอ ยังไม่ทันที่วาสนาจะกล่าวตอบเช่นไร หญิงสาวรู้สึกปวดท้องในทันที และปวดอย่างรุนแรงเสียด้วย ! หญิงสาวทรุดลงกับพื้น เหงื่อออกโทรมกาย ความปวดเกร็งหน้าท้องขยายวงกว้างก่อนที่จะทุเลาเบาบางแค่ชั่วครู่ สักพักความปวดกลับเริ่มกระชั้นเพิ่มขึ้น วาสนากุมหน้าท้องแน่น หลับตาสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆเพื่อหวังผ่อนคลายความเจ็บปวด ทว่าความเจ็บปวดเกร็งหน้าท้องยิ่งทวีคูณขึ้น วาสนาจึงลืมตาขึ้นอีกครั้ง ... คราวนี้หญิงสาวพบว่าตัวเองกำลังนอนคู้ตัวอยู่ในห้อง ... ห้องนอนที่บ้านของตัวเอง วาสนาเอื้อมมือไปเขย่ากายสามีผู้นอนกรนอยู่ข้างๆ “ พี่ ... พี่ตื่นเถอะ วาสปวดท้องคลอด ” หญิงสาวเรียกสามีดังๆ ในใจกระหวัดไปนึกถึงดวงไฟน้อยที่ได้มาในความฝัน ลูกสาวแม่กำลังจะเกิดแล้ว ... วาสนารู้เพศจากผลอัลตราซาวนด์ของสูตินรีแพทย์ที่เธอฝากท้อง ดังนั้นชื่อเสียงเรียงนามที่ตั้งไว้ล่วงหน้าคงต้องพับเก็บไว้ก่อน วาสนาตั้งใจจะตั้งชื่อลูกเสียใหม่ คงเป็นชื่อใดไม่ได้นอกเสียจาก ‘ เด็กหญิงประกายแก้ว ’ จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 54 11:28:28

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีเจ้าค่ะ.... มิน่า...เราก็รอแล้วรอเล่า...จะอ่านนิทานพลิกโลกของคุณ  Luchard.... รีบกลับมาไวๆนะจ๊ะ.... เรื่องที่คุณ Luchard เขียนคราวนี้คล้ายๆเรื่องของเพื่อนเราเลย....เพื่อนเล่าให้เราฟังว่า คุณแม่ของเขาฝันว่าเจอชายแก่ชาวจีน..อุ้มเด็กผู้ชายที่มีไฝสีแดงที่หลัง มาให้...หลังจากนั้นไม่นานก็มีเพื่อน...เด็กผู้ชายที่มีไฝแดงที่หลัง..... พอเพื่อนหันหลังให้เราดู...เขามีไฝแดงเท่าเหรียญบาท..จริงๆด้วย...กร๊ากกก ขอถือโอกาส.....สว้สดีปีใหม่นะคะ จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 54 18:56:35

ความคิดเห็นที่ 6 เด็กหญิงประกายแก้ว ฝ่านรกมาเกิด ฮี่ๆ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 19:49:36

ความคิดเห็นที่ 7 อัพเดตครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10125767/W10125767.html#3 จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 54 08:39:38