PSYCHO HOTEL 17 .......(สับสน)
|
 |
ตอนที่แล้ว(บทที่ 16)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10085503/W10085503.html
--------
มันเป็นภาพยิ่งกว่าฝันร้าย ม้าศึกสีดำสนิทกำลังเรียงหน้าตรงเข้ามาอย่างรวดเร็วบนหลังของม้าเป็นปีศาจโลหะดำแวววาวในมือกวัดแกว่งดาบยาวไปมาอย่างดุร้ายบ้าคลั่ง ไม่มีทางเลี่ยง ไม่มีที่ให้หลบอีกแล้ว
สถานการณ์ของแพรวดาว มนต้นไม้ นางแบบยุคแรกของโลก จันทร์พันฝัน ตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายอีกครั้ง
ทันใดนั้น มอเตอร์ไซด์คันโตสีสำสนิทพุ่งออกมาจากแนวป่าข้างทางตัดทุ่งหญ้าตรงเข้ามาอย่างรวดเร็วทิ้งฝุ่นควันกระจายเป็นทางยาวตามแนวการวิ่งแล้วมาจอดอยู่ใกล้ ๆ กลุ่มของสี่สาว นอกจากคนขับมือฉมังแล้วยังมีคนซ้อนท้ายมาด้วย
คนขับถอดหมวกกันน็อคออกแล้วโยนทิ้งอย่างไม่สนใจ เหวี่ยงเท้าข้ามมอเตอร์ไซด์คู่ชีพมาปักหลักบนพื้น เป็นผู้หญิงผิวขาวผมยาวสลวยเลยกลางหลัง ในชุดหนังรัดรูปสีดำท่าทางปราดเปรียวสวมแว่นกันแดดสีแดงจัดจ้านอันโต มือมีปืนรูปร่างคล้ายๆ กับปืนพกกลขนาดเล็ก Beretta M93R ของอิตาลี่ ที่ตัวละครในเกมทั้งหลายชอบเอามาใช้ เช่นเกม Parasite Eveภาค2, โรโบคอป, Resident Evil - Code: Veronica ติดมือมาด้วยทั้งสองมือ ดูแล้วเท่มากถึงมากที่สุด
คนซ้อนท้ายเป็นเด็กสาวตัดผมสั้นแค่คอทำให้ดูเหมือนเด็ก รูปร่างหน้าตาน่ารักกางเกงยีนเสื้อผืนหนาๆคล้ายเสื้อของพวกชาวประมง ดวงตาคมมีแววเจ้าเล่ห์อย่างร้ายกาจ สะพายปืนลูกซองแฝดมาด้วยกระบอกหนึ่ง
นี่..ไม เด็กสาวเอามือสะกิดข้อศอกของสาวคนขับ ถามอย่างงงๆว่า
เราโผล่มาที่นี่ได้ยังไง
หญิงสาวผมยาวเป่าลมออกจากปากสายตาจับจ้องมองผ่านแว่นกันแดดไปยังกองทัพปีศาจซึ่งดาหน้าใกล้เข้ามาทุกที แล้วหันมาตอบด้วยน้ำเสียงไม่ใส่ใจอะไรมากนักว่า
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะรีน..อยู่ดีๆเหมือนโดนใครบังคับให้มาที่นี่แบบไม่มีเหตุผล
ฉันรู้ว่าใคร
เด็กสาวบอกอย่างมั่นใจ มองซ้ายขวาอย่างหวาดระแวง
แต่ฉันไม่กล้าบอกออกมา กลัว
กลัวอะไร
กลัวถูกแกล้ง
ใครจะแกล้งเด็กแสบจิ้งจอกทะเลอย่างเธอได้
หญิงสาวพูดแล้วหัวเราะพลางหันไปมองกองทัพปีศาจ ยกปืนกลขึ้นกระชับในมือทั้งสองข้าง
พวกมันมากันแล้ว จัดการเลยรีน อย่าอยู่เฉยๆ
พูดจบนิ้วชี้ซ้ายขวาก็เหนี่ยวไก
เสียงปืนกลคำรามกึกก้องถี่ยิบจนสี่สาวต้องเอามืออุดหูเพราะไม่มีใครคุ้นเคยกับเสียงปืนแบบนี้ แถวหน้าสุดของกองทัพปีศาจซึ่งกำลังตรงเข้ามาพากันเสียหลักล้มระเนระนาดลงทันทีด้วยฤทธิ์กระสุนยิงแบบต่อเนื่องไม่มีวันหยุด บรรดาปีศาจพากันกระเด็นหลุดลอยลงจากหลังม้าอย่างไม่เป็นท่า แถวที่สองที่สาม..และแถวต่อๆ มา ก็พากันประสบชะตากรรมอย่างเดียวกันแต่ยังพากันหนุนเนื่องเข้ามาไม่หยุดยั้ง หากหลายตัวพุ่งชนกันเองเพราะเสียหลักจนแตกกระจายไม่เป็นส่ำ ปีศาจร้ายบางตัวหลุดกระเด็นลอยขึ้นไปในอากาศก่อนตกลงมาท่ามกลางฝีเท้าม้าศึกเหยียบย่ำซ้ำเติม
เด็กสาวที่ชื่อรีนยกปืนลูกซองขึ้นแล้วเหนี่ยวไกตูม..ตูม.แบบไม่ต้องเล็ง ถึงรูปร่างจะคล้ายปืนลูกซองแต่กลับสามารถยิงต่อเนื่องออกไปอย่างรวดเร็วต่อเนื่องกระสุนแต่ละนัดก็คือระเบิดมือดีๆนี่เอง ยิงไปทางทางไหนก็จะระเบิดสนั่นหวั่นไหวส่งเศษหินเศษดินเศษชิ้นส่วนของปีศาจโลหะลอยเกลื่อนกระจัดกระจายจนกองทัพนรกพากันเรรวนปั่นป่วนเสียกระบวนไปทันที หลายกลุ่มพากันรั้งบังเหียนหยุดชะงักทำท่าจะเผ่นหนีออกไปด้านข้าง แต่พอแนวกระสุนปืนกลกวาดกลับมาอีกครั้งก็พากันผวาหล่นหลุดร่วงกระจายไปคนละทิศละทาง
สี่สาวรู้สึกเหมือนหลุดเข้าไปในฝันร้ายที่ยิ่งกว่าฝันร้าย สองหูอื้ออึงอึงทั้งเสียงปืนเสียงระเบิดเสียงขู่คำรามสับสน ฝุ่นควันคลุ้งเต็มไปทั่วบริเวณ
ยังมีม้าศึกบางตัวหลุดรอดม่านระเบิดและกระสุนเข้ามาได้
ลมหายใจของม้าศึกพวยพุ่งเป็นเปลวเพลิง ดาบคมกริบในมือเงื้อขึ้นสูง ใบหน้าสวมเกราะเหล็กไร้อารมณ์หากยังมองเห็นประกายตาสีแดงลุกโชนออกมาทางช่องนัยน์ตา ตรงเข้ามาหาสี่สาวอย่างมุ่งร้ายหมายขวัญ
ก่อนจะถึงตัว ร่างของหญิงสาวในชุดรัดกุมแบบหนังจีนก็กระโจนออกมาจากด้านข้างกระโดดถีบกลางอากาศ ร่างของปีศาจโลหะกระเด็นลอยออกจากหลังม้าฟาดโครมกับโขดหินด้านข้างจนระเบิดออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ขณะม้าศึกกระโดดพุ่งข้ามหัวของสี่สาวก่อนหายลับเป็นฝุ่นควันไปกับอากาศธาตุ
จันทรํพันฝันพอเห็นหน้าสาวน้อยนางนั้นก็อุทานออกมาอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเองและอัศจรรย์ใจ ไม่เชื่อคนเขียนว่าจะเขียนอะไรแบบนี้
ฟ่านไปหนิง......
ข้าเอง.....
จอมยุทธสาวหันมาจรดมือคารวะยิ้มแย้มตอบ
ข้าเอง....ไม่รู้ว่าข้าหลุดมาที่นี่ได้อย่างไร แต่เจอท่านผู้สร้างข้าขึ้นมาก็ดีใจแล้ว ข้าจะปกป้องท่าน
เธอมาได้อย่างไร จันทร์พันฝันคราง
ข้ารู้แค่ว่า ข้าจะมาช่วยพวกพี่หญิง ฟ่านไปหนิงตอบขณะยกมือจับลูกธนูที่พุ่งตรงมายังร่างชองจันทร์พันฝันอย่างหวุดหวิดแล้วใช้นิ้วบิดขยี้หักทิ้งเป็นท่อนๆ
พี่หญิงสร้างข้าขึ้นมา ถึงจะสร้างมาจากจินตนาการ แต่ข้าก็รับรู้ถึงความรักที่ท่านมีต่อพวกข้า ให้ข้าโลดแล่นอยู่ในโลกของความฝันและจินตนาการ ข้าไม่เคยลืมบุญคุณ ถึงข้าจะเป็นเพียงตัวละคร แต่ก็เป็นตัวละครที่มีชีวิตจิตใจในรูปแบบของข้าเอง มีชีวิตในแบบของข้าเอง มีหัวใจ มีความรักเมื่อหัวใจอยากมีรัก มีความรู้สึกเจ็บปวดเมื่อผิดหวัง ไม่ต่างจากพวกพี่หญิงเมื่อผิดหวังหัวใจข้าย่อมแตกสลายเป็นประกายแห่งสายธารของดวงดาวได้เช่นเดียวกับพวกพี่หญิง
ฟ่านไป่หนิง..
สาวจันทร์น้ำตาคลอ ไม่นึกว่าตัวละครจะมีอารมณ์และความรู้สึกแบบนี้ พาลให้นึกถึงว่าบางทีตัวเองก็เป็นตัวละครตัวหนึ่งเช่นกัน และโลกที่กำลังโลดแล่นไปอาจเป็นเพียงความฝันกระชั้นสั้นราวประกายดาวตก เจิดจ้าคราเดียวก็ลับดับหายตลอดกาล ถึงจะมีดาวตกดวงอื่นๆ ทยอยต่อเนื่องติดตามมา แต่ก็ไม่ใช่ดาวดวงเดิมแล้ว มีใครหรืออะไรบางอย่าง บางคน บางชิ้น บางสิ่ง บางอย่าง เมื่อสูญเสียไปแล้วไม่มีใคร หรือ อะไร มาทดแทนได้ตลอดกาล
นี่เป็นความพิสดารของชีวิตและจิตใจผู้คน
ต่อไปนี้ฉันจะเขียนถึงเธอดีๆ... จันทร์พันฝันกระซิบแผ่ว
ขอบคุณพี่หญิง..
ฟ่านไปหนิงจรดมือคารวะอีกครั้ง ก่อนเอี้ยวกายไปเตะตวัดปลายคางนักรบปีศาจตัวหนึ่งหลุดลอยไปจากหลังม้าแล้วหันมาพูดต่ออย่างสำรวม
ข้าฝากเนื้อฝากตัวกับท่าน ชีวิตข้าอยู่กับท่าน แต่ไม่ต้องหรอกค่ะ ข้าควรมีวิถีทางที่สมควรแก่ตนเอง ไม่ว่าจะทุกข์ จะสุขอย่างไรก็ตาม นั่นเป็นวิถีทางของข้า ซึ่งต้องยินยอมพร้อมใจ
จันทร์พันฝันเช็ดน้ำตา
นี่มันเรื่องอะไรกันแน่....
ไม.. มือสังหารแสนสวยอันดับหนึ่งร้องเสียงดัง เหมือนไม่มีเจตนาจะถามใครขณะหันปลายกระบอกปืนกลพกระเบิดกระสุนกระหน่ำยิงนักรบปีศาจซึ่งกำลังลอยตัวเข้ามาจนกระจัดกระจายกลางอากาศเป็นผุยผง
มาถามอะไรตอนนี้
จิ้งจอกทะเลน้อยตัวแสบบอกขณะส่ายปลายปืนลูกซองกดตูมกระหน่ำไปอีกสองนัดกลุ่มควันและเปลวไฟพุ่งขึ้นสูงพร้อมกับเศษชิ้นส่วนของนักรบปีศาจกระจายออกเป็นวงกว้างและเสียงระเบิดแทบถล่มทลาย
แต่ว่าที่นี่ไม่น่าอยู่แล้วล่ะ ยิงเท่าไรก็ไม่รู้จักหมด
เผ่นกันดีกว่าเนอะ
มือสังหารสาวหันมาบอกด้วยเสียงหัวเราะพลางกราดยิงออกไปจากปืนในมือทั้งสองข้างแบบไม่ขาดสาย
แบบนี้มันไม่ถูกต้อง
นางแบบสาวโวยวาย นี่มันเรื่องของพวกเรา มาขโมยซีนกันแบบนี้ก็แย่น่ะสิ
พวกเขามาช่วยก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ..
สาวซิดนี่ย์คัดค้านอาการโวยวายของนางแบบสาว มนต้นไม้พยักหน้าเห็นด้วย ส่วนจันทร์พอฝันอึกอักไม่รู้จะเข้าข้างไหน
ฟ่านไป่หนิงไม่สนใจอะไรทั้งนั้น กระโดดปราดขึ้นราวหงส์เหินสะบัดฝ่ามือถี่ยิบประกายสีเงินพวยพุ่งออกจากแขนเสื้อเป็นทางยาวเข้าใส่พวกปีศาจซึ่งดาหน้าเข้ามา เป็นการช่วยไมกับรีนต้านรับศึกอีกแรงหนึ่ง
ดูแลตัวเองด้วย ดูแลหัวใจตัวเองด้วย
จอมยุทธสาวบอกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนถาโถมเข้าไปหาฝูงนักรบปีศาจ มุ่งหน้าตะลุยไปทิศทางใด แนวนั้นก็กระจัดกระจายราวกับโดนกระสุนมรณะพุงทลวงผ่าน เศษอวัยวะของเหล่านักรบปีศาจโลหะลอยกระเด็นไปคนละทิศละทาง
บนโขดหิน ใกลออกไปแมวตัวหนึ่งยืนจ้องมองดูเหตุการณ์ด้านล่างอย่างไม่เข้าใจ เป็นแมวสีขาวตัวยาวท่าทางหยิ่งๆ และไว้ตัว
พาเรามาทำไมกัน
แมวตัวขาวบ่นตามแบบฉบับของแมว
แนวนี้ไม่ใช่แนวของปิลาร์..ปีลาร์ชอบแนวหวานๆซึ้งๆ ไม่ใช่แนวบู้ล้างผลาญแบบนี้ ไม่เอาล่ะ..ไม่เล่นด้วยแล้ว
ว่าพลางแมวปิลาร์ก็หันหลังกลับ กระโดดหายไปในอากาศ หายไปในความว่างเปล่า...มันหม่นมัวก่อตัวอยู่ด้านหลัง ปิลาร์ไม่เอาแล้วกับเรื่องแบบนี้ ปิลาร์ไม่ถนัด ชีวิตแมวไม่สมควรมายุ่งเรื่องแบบนี้ หันไปกินปลาย่างดีกว่า สนุกกว่ากันเยอะ เป็นแมวก็ควรมีความสุขตามประสาแมว เป็นคนก็ควรมีความสุขตามประสาคน ไม่ต้องเรียกร้องอะไรให้มันเกินตัว อยู่อย่างเจียมตัวเจียมใจตามประสาแมวปิลาร์ดีกว่า ในบ้านยังมีหนูหลายตัวให้ไล่จับ นอกบ้านยังมีเพื่อนแมวหลายตัวให้ปิลาร์แกล้ง ปิลาร์ยังมีคุณนายใจดีคอยให้อาหารแพงๆ ไม่เหมือนแมวบ้านนอกที่กินแต่เศษอาหาร
กรี๊ด....ไม่ไหวแล้ว โดนขโมยซีน
เสียงนางแบบสาวร้องลั่นสมรภูมิ ถลาออกไปยืนจังก้า ผมยาวปลิวไสว อกอิ่มกระเพื่อมไหว สายตามุ่งมั่นจริงจัง มือกำปมผ้าเช็ดตัวบริเวณหน้าอกแน่น หันไปทางแนวรบ
แล้วกระชากปมผ้าเช็ดตัวดึงออกเต็มแรงแห่งพลังของสาวเซ็กซี่สะท้านอารมณ์
โลกพลันชะงักค้างไปชั่วขณะ
เวลาหยุดนิ่ง สายลมหยุดพัดพา นกกาหยุดร้องขับขาน สายน้ำหยุดไหล เมฆหยุดคล้อยเคลื่อน กองทัพชะงักค้าง ลมหายใจขาดห้วง .....
...........
..........
........
คุณไม่เคยมาดูแลฉันเลย
---
| จากคุณ |
:
Psycho man  
|
| เขียนเมื่อ |
:
7 ม.ค. 54 22:38:23
|
|
|
|
