Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
มาแข่งกันไหม ว่าใครเลวกว่ากัน ??? (ครึ่งหลัง : จบ) ติดต่อทีมงาน

ครึ่งแรก
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10109688/W10109688.html


ครึ่งหลัง
.
.
.
.
          เม่นยังมองผู้หญิงท้องโย้ตรงหน้าอย่างชังน้ำหน้าสุดขีด ทั้งในความขี้ริ้วขี้เหร่และสังขารที่เปลี่ยนแปลงโยเฉพาะกลางลำตัวที่โป่งออกผิดปกติหลังจากไม่พบกันแค่ 3 เดือน เธอยกมือไหว้เขาแล้วเดินไปยื่นเรื่องขอหย่าเอง แล้วนั่งรอเงียบๆ อยู่มุมหนึ่ง เขาอยากถามถึงลูกสาว แต่จากสภาพอิดโรยเธอ เขาก็พอเดาออกว่าการเดินทางออกจากบ้านตอนเที่ยงคืนมาถึงกรุงเทพตอนเช้า คงไม่เหมาะกับเด็ก เขาเลยไม่สนใจคุย แค่ยืนพิงกำแพงรอเจ้าหน้าที่เรียก

บรรยากาศที่ว่าการเขต ไม่ได้อึมครึมตามบรรยากาศของสามีภรรยาที่กำลังหย่ากัน ชั้นล่างยังคงเต็มไปด้วยเจ้าหน้าที่ที่กำลังให้บริการประชาชน คู่สามีภรรยาที่กำลังจะกลายเป็นอดีตหรืออนาคตของกันและกันต่างก็ต้องพากันเดินขึ้นชั้นบน

ดังนั้นเมื่อเจ้าหน้าที่ชี้ไปที่ตรงบันไดทางขึ้น จึงมีคนเดินสวนกันกับพวกเขาทั้งคู่ที่ยิ้มแย้มและหน้าตาขมรึงทึง

“หย่าเหรอ... คะ” เจ้าหน้าที่หน้าห้องดูเอกสารคำร้องสลับจ้องท้องโย้ๆ ของหลินงงๆ

อาจเพราะนามสกุลผู้ดีเก่าแก่ของเม่น ผู้ว่าการเขตเลยออกมาทักทายเอง แม้ไม่ถามอะไรมาก แต่เม่นดูออกว่าใครๆ ก็อยากรู้ว่าทำไมผัวจึงหย่าเมียที่กำลังท้องได้ลงคอ เขาไม่โง่พอที่จะประกาศให้เสียศักดิ์ศรีบอกว่านั่นไม่ใช่ลูกเขา การหย่าเป็นไปง่ายดาย เพราะไม่มีการเอาความอะไร ไม่มีอะไรต้องไกล่เกลี่ย หรือมีปัญหาทรัพย์สินใดๆ

แม้ผู้ว่าการเขตฯ จะทำถามแย่บๆ เหมือนอยากให้หลินพูดอะไรบ้าง แต่หลินก็เอาแต่เงียบ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเขาก็เดินออกจากที่ว่าการเขต หลินยกมือไหว้ลาเขา

“เดี๋ยว...!” เขาเรียกไว้ “น้องไอซ์สบายดีมั้ย”

“สบายดีค่ะ” เธอหันมายิ้มให้ แล้วจ้องสีหน้าเกรงๆ ก่อนชวนคุย “เดี๋ยวจะหาโรงเรียนใหม่ให้น้องไอซ์ คงเป็นโรงเรียนเอกชน ถ้าฉันทำงานไม่ไหว คง... ต้อง... รบกวนคุณเรื่องค่าเทอมลูก”

“อยากได้เงิน ทำไมไม่บอกต่อหน้าเจ้าหน้าที่ มาบอกทำไมตอนนี้ !”
“ฉันไม่ได้อยากได้เงินคุณค่ะ แต่อยากให้คุณช่วยส่งเสียน้องไอซ์”

“ลูกกู กูก็ต้องส่งเสีย ! ว่าแต่มรึงเถอะ...” เขาจ้องท้องที่โผล่พ้นเสื้อแจ้กเก็ตปอนๆ แล้วยอมเปลี่ยนสรรพนาม “เธอไปทำมาหากินอะไร ผัวใหม่เธอมีปัญญาเลี้ยงเหรอ !?”

เธอไม่ตอบเรื่องสามีใหม่ “คุณโทรหาน้องไอซ์บ้างนะคะ ฉันไปแล้วค่ะ เดี๋ยวไม่ทันรถเที่ยวเที่ยง” เธอยกมือไหว้ลาเขาเป็นครั้งที่สอง

เขายืนมองตุ๊กตามนุษย์เตี้ยๆ แขนขาเล็กๆ แต่ตรงกลางโป่งออกมาเดินจากไป  มันคงเป็นครั้งสุดท้ายที่พบกันในชาตินี้ เขาเดินกลับมาขึ้นรถคันงามติดแอร์เย็นฉ่ำ... แต่มือกลับเขาสั่นๆ และหัวใจเริ่มว่างเปล่าซะเหมือนคนเพิ่งเสียของรักไป แต่เขามั่นใจว่าเธอไม่ใช่ของรัก เขาไม่เคยรักเธอ มันอาจแค่เขาเสียดายเวลา...

เขาพยายามสูดลมหายใจเข้าออกแรงๆ เอนหลังอยู่ในรถพักหนึ่ง แล้วขับรถกลับบ้าน เขาบอกตัวเองให้รื่นเริงเข้าไว้ ตอนนี้เขามีรักใหม่ได้อย่างถูกต้องตามกฎกติกาสังคมแล้ว แม้เขาจะละเมิดคุณธรรมมานานแล้วก็ตาม






แต่พอผ่านป้ายรอรถเมล์หน้าห้างสรรพสินค้าใกล้สุด เขาก็เห็นร่างหญิงท้องโย้คนเดิมอีกครั้ง เธอคงแวะซื้อโดนัทให้ลูกสาว เพราะในมือเธอหิ้วถุงใส่กล่องแบนๆ ใหญ่ๆ

“ถ้าเรียกแท็กซี่สักคัน นี่มันจะกี่หมื่นกี่ล้านวะ อีงก !!?” เขาด่าเธอในใจ แล้วเขาก็ยอมทำเรื่องไร้ค่า เขาวนกลับมาเรียกเธอขึ้นรถ เธอมองรถอย่างตัดสินใจอยู่อึดก็ขึ้นมานั่งโดยดี

“เธอไม่มีเงินค่ารถแล้วทำไมไม่บอก !?” เขามองกระเป๋าถักไหมพรมใบเล็กๆ ที่สะพายอยู่บนไหล่เธอ

“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวพ้นแยกข้างหน้า คุณจอดเลยนะคะ มีคิวรถตู้ไปถึงขนส่งเลย”

“เดี๋ยวฉันไปส่งที่ขนส่งก็ได้ !”

“ขอบคุณค่ะ” พุงเธอใหญ่โต จนวางกล่องโดนัทไม่ได้ เธอจึงเอื้อมไปวางมันไว้เบาะหลัง

“น้องไอซ์อยากกินโดนัทล่ะสิ”
“ค่ะ ที่โน่นไม่มีแบบนี้ ฉันเองก็ทำขนมไม่ได้เลย เหม็นยีสต์น่ะ”

“ฮึ แล้วซื้อไปแค่กล่องเดียวจะพอเหรอ น้องเธอก็ยั้วเยี้ย”
“ถ้ากล่องละ 30 ก็จะซื้อสัก 10 กล่อง”
“งกชิกหาย เรื่องกินยังงก !!!” เขาบ่นอย่างไม่เกรงใจ

“จะถึงแล้วค่ะ ! คุณตีเข้าเลนซ้ายค่ะ !” เธอรีบบอกแต่ยังช้าไป รถเขาอยู่ชิดใน เขาแยกเข้าสถานีขนส่งไม่ได้

“สมองช้า !” เขาพึมพำด่าเธอแก้หงุดหงิด

“ขอโทษค่ะ งั้นคุณจอดข้างหน้าเถอะ เดี๋ยวฉันข้ามสะพานลอยไปเอง” เธอเอื้อมมือไปหยิบกล่องโดนัท มาเตรียมพร้อม


“อย่ามาทำเกรงใจ !” เขาย้อนกลับมาใหม่อีกรอบ แต่เพราะเขาแทบไม่เคยมาสถานีขนส่งไหนๆ เห็นรถราผู้คนเยอะแยะเข้า ถึงกับแบะปาก “นี่วันก่อนเธอพาน้องไอซ์มาขึ้นรถที่นี่เหรอ !?”


“ค่ะ” เธอเปิดประตูรถจะลงตั้งแต่ไม่จอดสนิทดี
จนเขาโวย “อย่าเพิ่งเปิดสิ ชู้มรึงมารออยู่รึไง ถึงรีบซะ !”


“เปล่าค่ะ จะอ้วกน่ะ” เธอทำหน้าผะอืดผะอม แต่รถยังจอดไม่ได้เสียที เธอจึงแกะถุงกล่องโดนัทออกมา และอาเจียนใส่จนหมดไส้หมดพุง เธอถอดเสื้อแจ้กเก็ตออกเช็ดรอยเลอะ บ่นขอโทษเขา “แพ้นานมาก 6 เดือนแล้วยังแพ้”


หลายนาทีแล้วก็ยังหาที่จอดรถไม่ได้ ในมือเธอก็หิ้วถุงเหม็นๆ พร้อมหอบแจ้กเก็ต อีกมือกอดกล่องโดนัท

“คุณแค่จอดเทียบๆ เถอะค่ะ ไม่ต้องหาที่จอดหรอก เดี๋ยวฉันเดินต่อไปเอง ไม่ถึงร้อยเมตรแล้ว”

“เอางี้ๆ” เขาพูดโดยไม่มองหน้าเธอ “เดี๋ยวไปส่งที่บ้านก็ได้ จะได้ไปหาน้องไอซ์”

“แล้ว... คุณไม่ทำงานเหรอคะ”

“ไปได้ก็ไปได้สิ !” เขาตะคอกกลับ พาลวิจารณ์สภาพนอกรถ  “ไอ้คิวรถทัวร์บ้าบอนี่ทำไมมันสกปรกอย่างนี้”

เธอเลยหุบปากสนิท ทั้งคู่ต้องทนนั่งเหม็นๆ มาในรถ จนถึงปั๊มน้ำมันใกล้สุด เขาจอดให้เธอเข้าห้องน้ำ


เธอหายไปนานนมกลับมาพร้อมไรผมเปียกปอนหน้าตาซีดเซียว

เขามองเธออย่างสมเพช คิดถึงตอนที่เธอท้องน้องไอซ์ แม้เขาไม่ได้เอาใจใส่อย่างดี แต่เธอก็อยู่ในสะดวกสบาย ไปไหนมาไหนด้วยรถส่วนตัว พระเจ้ากำลังลงโทษผู้หญิงใจบาปคนนี้ ผู้หญิงที่ทรยศเขา

ในที่สุดเธอก็ถอดแจ็กเก็ตตัวนั้นทิ้งขยะใกล้ๆ คงเพราะกลัวเขาเหม็น

“จะอ้วกก็บอกด้วยแล้วกัน ! จะจอดรถให้ !” แต่เขาหาถุงมาสำรองให้เธอ




เธอขึ้นรถมานั่งได้ไม่นานก็หลับเป็นตาย แขนเล็กๆ เธอบางเกือบเท่าหนวดกุ้งวางพาดพุงตัวเอง เหมือนกลัวใครจะมาทำร้ายลูกน้อย เม่นเหลือบมองท่าทางเธอห่วงลูกในท้ออย่างสงสัยขึ้นมาว่าเธอจะหลงรักผู้ชายที่เป็นพ่อเด็กนี่ด้วยหรือไม่


แต่เขาก็แค่ปล่อยให้เธอหลับ


เม่นเคยเดินทางไปบ้านหลินแค่ครั้งเดียว แต่บรรยากาศตอนนั้นต่างลิบลับจากตอนนี้ ครั้งนั้นเขาขับรถด้วยความสุข มีหลินนั่งเอาใจข้างๆ เธอนวดไหล่ให้เขาตลอดทาง และกว่าจะถึงบ้านเธอก็แวะค้างคืนเอาใจลูกผู้ชายที่มีความต้องการขึ้นมาปุบปับอย่างไม่ขัดข้อง


แต่ตอนนี้มีแค่ความเย็นชาใส่กัน เธอไม่พยายามทำดีต่อเขา และดูพร้อมที่จะลงจากรถทันทีถ้าเขาไล่ลงไป

(ต่อ)

จากคุณ : rainfull
เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 00:24:15




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com