ความคิดเห็นที่ 1 8. มือปราบและนักล่าแห่งอุตราทิศ (ครึ่งแรก) เป็นไปอย่างที่อารมันคาดคะเนเมื่อเขาบังคับตาเดียวบินออกมาสักระยะหนึ่ง ทุกอย่างรอบตัวก็สงบนิ่ง ราวกับเป็นรังร้างเก่าๆ ทว่าหากพินิจให้ดีแล้ว บริเวณรอยแยกระหว่างซอกหินและถ้ำเล็กถ้ำน้อยที่อยู่บนหน้าผาสูงลาดชัน จะปรากฏดวงตาสีแดงมองตามเหยื่อที่หลงเข้ามาด้วยความกระหายหิวในเนื้อสดและโลหิต อารมันจึงบังคับให้ตาเดียวบินไปอย่างช้าๆ เพื่อล่อพวกมัน แต่พวกมันกลับไม่ยอมบินออกมาจากที่ซ่อน จนเขาเริ่มผิดสังเกต แม้แต่นันดายังต้องเอ่ยถามด้วยความสงสัย ทว่านักรบจากเวนไตยเองก็ไม่เข้าใจเช่นกัน เขาลดมือลงสัมผัสตัวนกเบาๆ จากนั้นวิหคเทพจึงบินโผขึ้นด้านบนคล้ายทำทีว่าจะบินหาย แต่แล้วอยู่ๆ มันก็หยุดนิ่งกลางอากาศเพื่อลอบสังเกตการณ์ พวกมันรออะไร?... พาฬปักษ์ไม่ใช่นักล่าช่างเลือก...ขนาดฮังกายักษ์ที่มีหนังหนากว่าพญาแร้งยังถูกพวกมันรุมกินโต๊ะจนเกือบสิ้นพันธุ์ มันเป็นนักล่าช่างคิด...กินไม่เลือกและยังโหดเหี้ยม ความเจ้าเล่ห์ของมันทำให้นักทำแผนที่ต้องวงเครื่องหมายสีแดงลงบนสถานที่แสดงอาณาเขตล่ากินของพวกมัน เพื่อให้ผู้ส่งสารจากท้องฟ้าหรือนภบาลสามารถหลบหลีกจากพวกนกอันตรายพวกนี้ ทว่าเมื่ออารมันเพ่งมองตำแหน่งถ้ำอีกครั้งด้านล่าง จากนั้นประกายตาของเขากลับสว่างวาบขึ้น ในถ้ำกองไปด้วยกระดูกสัตว์...หรือว่า... นันดางงงันเมื่อจู่ๆ เมื่อเทพเวนไตยเปลี่ยนทิศทางการบินในทันใด ใบหน้าที่ไม่ได้สวมหน้ากากนกแบบเดียวกับอารมันถึงกับชาเนื่องจากมวลอากาศที่พัดเข้ามาปะทะอย่างรวดเร็ว กระทั่งเอ่ยปากถามยังไม่ได้ นันดาจึงได้แต่แปลกใจเมื่อพวกเขาย้อนกลับมาทางเดิม แต่ปากทางเข้าถ้ำ มีแผ่นหินขวางอยู่ด้านหน้า สดายุตาเดียวพุ่งเข้าไปหาแผ่นหินด้วยความเร็วชนิดที่นันดาต้องเผลอร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก เสียงระเบิดดังกึกก้องกัมปนาท ก่อนที่แผ่นหินหนาจะถูกพละเวทอัดจนกลายเป็นเศษหินผงชิ้นเล็กชิ้นน้อย แม้บางส่วนจะกระเด็นมาปะทะกับปักษบาลที่นั่งอยู่บนอานปักษ์ หากก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไรนัก ตาเดียวหยุดอย่างกะทันหันเนื่องจากเจ้าของกระชากบังเหียนนกโดยแรงเพื่อไม่ให้มันชนเข้ากับผนังถ้ำด้านใน อารมันกระโจนลงจากหลังนก วิ่งตรงไปยังห้องโถงด้านในทันที นันดาจึงปีนลงมาบ้าง เขามองไปรอบๆ อย่างสงสัย  เมื่อครู่นี้ยังมีเหล่าพิรเทพและวิหคเทพอยู่ในโถงนี้ไม่ใช่หรือ? พวกเขาหายไปไหนกันหมดแล้ว? จากนั้นนันดาได้ยินเสียงของอารมันสบถออกมาจากห้องด้านในอย่างหัวเสีย ชายนักรบจึงวิ่งไปทางต้นเสียง ในห้องที่วาฬาเจ้าเผ่ามังกรเคยนอนสิ้นสติอยู่ บัดนี้ว่างเปล่าไร้ร่องรอย เหลือแต่เพียงกองเลือดทิ้งไว้ เมื่อเข้ามาแล้วนันดาจึงเห็นว่านักรบแห่งเวนไตยถอดหน้ากากครุฑออกแล้วถือไว้ข้างตัว เหมือนต้องการใช้สายตาที่แท้จริงของตนมองลึกเข้าไปในมิติที่นันดามองไม่เห็น นักรบสังกัดป้อมนักล่าทำทีจะเอ่ยปากถามว่าเกิดอะไรขึ้น หากทว่ากลับต้องงับปากตนเองไว้ในทันใดครั้นเมื่อเห็นอารมันหันกลับมา ดวงตาสีเงินของเขาเปล่งประกายในเงามืด...ในวาระนั้นนันดาถึงกับต้องชักเท้าถอยไปด้านข้างโดยไม่รู้ตัวเมื่อนักรบแห่งผาครุฑเดินผ่านหน้าไปโดยไม่ได้กล่าวอะไรออกมาเลย นันดาหันกลับมองห้องที่ว่างเปล่าอีกครั้ง...แม้อารมันไม่บอก เขาก็รู้โดยสัญชาตญาณ จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 54 23:10:41

ความคิดเห็นที่ 2 พวกเขาถูกวางกับดักซ้อนเสียแล้ว ***** อารมันและนันดาเดินตามรอยเท้าปรากฏเป็นทางลึกเข้าไปในโตรกผาด้านใน  ตัวแทนจากเขาครุฑยอมทิ้งวิหคเทพไว้ที่ถ้ำใหญ่ตามลำพัง นันดาได้ยินชายหนุ่มคุยกับสดายุของเขาว่า หากมีอะไรเกิดขึ้นให้หนีไม่ต้องรอ...ตอนกลางวันเจ้าบินได้เร็วกว่าใครอยู่แล้ว บ่อยครั้งที่นักรบจากเขาหิมวัตหยุดเดิน พลางเอื้อมมือสัมผัสกับผนังถ้ำเมื่อพวกเขาไม่รู้ว่าจะเดินทางต่ออย่างไร เนื่องจากร่องรอยเดิมเริ่มจางหาย ทว่ากลับปรากฏร่องรอยอื่นเข้ามาแทน ทำให้อารมันรู้สึกไม่ดีขึ้นเลย ตามเส้นทางปรากฏละอองมนตราที่เกิดจากการร่ายพละเวท มีชาวเทวะเข้ามาในหุบเงาก่อนแล้วหรือ? ทำไมถึงอยู่ร่วมกับพาฬปักษ์เหล่านี้ได้โดยไม่เป็นอันตราย? เมื่อพวกเขาเดินมาถึงช่วงหนึ่งซึ่งทางเปิดออกเป็นโถงกว้าง และแยกออกเป็นสามทาง อารมันสำรวจแต่ละเส้นทางยิ่งมีความหนักใจ เขาเดินเลี่ยงมาคุยกับนันดาเบาๆ ตอนนี้โคลนสีดำบนใบหน้าของอีกฝ่ายเริ่มจางลงอย่างเห็นได้ชัด และนันดาก็เพิ่งคล้ายเห็นอีกฝ่ายเต็มตาจริงๆ “พวกมันแยกกันตรงนี้...” เขาอธิบายพลางชี้นิ้วไปทางที่มีขนาดใหญ่ที่สุด ท่าทางตลกน่าหัวเราะของเทพเวนไตยบัดนี้หายไปจนสิ้น “พวกมันคงแยกสดายุไปอีกที่หนึ่งซึ่งน่าจะรังพาฬปักษ์ จากนั้นสามคน...สี่คน แยกไปทางตรงกลาง” ชายหนุ่มหันไปทางหลุมดำที่อยู่ทางซ้ายมือ และยืนอยู่ที่ปลายขอบอย่างหมิ่นเหม่ “มีบางสิ่งถูกโยนทิ้งที่นี่...” ปลายนิ้วของเขาสัมผัสกับของปากเหว หนังหรือเศษผ้าถูกครูดกับขอบก่อนจะตกลงไป แม้อารมันจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ หากทำให้นันดากลืนน้ำลายฝืดๆ ลงคอ ใคร? หรืออะไร? ถูกโยนทิ้ง? ร่างท่านวาฬาหรือไม่?...พวกที่นำพวกเขาไปย่อมไม่อยากแบกรับภาระ อารมันหลับตาลงแทบจะลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในโถงถ้ำหลังจากที่เขาและนันดาบินออกไปเพื่อล่อพาฬปักษ์ เขาทำผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง...ไม่คิดว่า ‘พวกมัน’ จะร่วมมือกัน ไม่คิดว่าพวกมันจะกล้าขนาดนี้ ข้าควรจะมาถึงก่อน...ไม่ควรปล่อยให้พิรเทพมาเป็นพวกแรก...พวกมันที่ซุ่มอยู่คงตั้งใจรอให้เหล่าพิรเทพอ่อนแอลง และรอจนกลางคืนเพื่อป้องกันไม่ให้สดายุหนี จึงค่อยลงมือ...พวกมันวางแผนทำร้ายเจ้าเผ่ามังกรอย่างจงใจเพื่อต้องการใช้เขาเป็นข้อต่อรองเพื่อไม่ให้พวกที่เหลือคิดต่อสู้ จากนั้นบังคับให้เทพนักรบดื่มอาคมพิษ ซึ่งจะทำให้พวกเขาเรียกใช้เวทไม่ได้ การมาถึงของข้าทำให้แผนการของพวกมันต้องเร่งให้เร็วกว่าเดิม...ข้าน่าจะคาดได้แต่แรก “พวกเขายังไปไม่...” อารมันกล่าว แต่แล้วเขาก็หยุดยืนยืนนิ่งตรงปากอุโมงค์แห่งหนึ่ง...จนนันดาต้องถามอย่างนึกฉงน แต่แล้วยิ่งแปลกใจกว่าเดิมเมื่อได้ยินอารมันหัวเราะในลำคอ จากนั้นนักรบแห่งเขาหิมวัตทรุดกายลงสัมผัสพื้นถ้ำ นันดาเดินเข้าไปสมทบ บนพื้นปรากฏเศษหัวลูกศร...หากเป็นผู้อื่นหรือฝ่ายตรงข้ามมาพบเข้าโดยบังเอิญ อาจเข้าใจว่าเป็นหัวลูกศรที่หักจนใช้การไม่ได้ทิ้งเอาไว้ หากทว่าผู้ที่เคยเห็นลักษณะพิเศษของลูกธนูแล้วจะเข้าใจว่าเจ้าของจงใจหักทิ้งไว้เพื่อส่งต่อข้อความ... จากนั้นชายหนุ่มจึงยืดกายขึ้น ประกายตาของเขาเปลี่ยนไปในทันใด มันเจิดจรัสขึ้นด้วยความยินดีอย่างไม่ปิดบัง จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 54 23:13:48

ความคิดเห็นที่ 3 ***** บุษบรรณไม่กล้าขยับตัว... เธอกำลังซ่อนตัวอยู่ในซอกเล็กๆ เมื่ออารมันและนันดาบินออกไปได้ไม่นาน จู่ๆ มีทหารประหลาดไร้สังกัดกลุ่มหนึ่งก็บุกเข้ามาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว พวกมันใช้วาฬาเป็นตัวประกันทำให้บาเยนทร์และศนิกะไม่กล้าทำอะไรผลีผลาม แต่ในระหว่างช่วงวิกฤตนั้นเอง บาเยนทร์ก็ผลักร่างน้องสาวออกห่าง พี่ชายส่งสัญญาณให้น้องสาวหลบอยู่ด้านหลังของเงามืด จากนั้นเธอได้ยินเสียงร้องโอดโอยของศนิกะ และสันทะดังออกมา เธอคาดว่าพวกเขาคงจะโดนใครสักคนทำร้าย ใครกัน?...จากนั้นเธอก็ได้ยินอีกเสียงหนึ่ง... “ลากพวกมันมารวมไว้ที่นี่!” เสียงผู้หญิง... เป็นน้ำเสียงที่เธอไม่คุ้นเคยแม้แต่น้อย หากกระแสเสียงที่ทรงพลังเช่นนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ บุษบรรณไม่กล้าหันหน้าออกมาด้วยเกรงว่าจะถูกจับได้ พวกมันสามารถทำร้ายศนิกะและสันทะได้ย่อมมีพลังไม่ต่ำทราม จากนั้นเธอกำมือตนเองแน่นเมื่อได้ยินเสียงวัตถุแหวกอากาศและตามมาด้วยเสียงทุบหนักๆ เทพแห่งผาจามรีมีความหนักแน่นเป็นอย่างมากเพราะเธอไม่ได้ยินเสียงพวกเขาร้องออกมาเลยสักคำ “หยุดนะ!” เสียงผู้หญิงคนเดิมร้องห้าม แต่เพราะคำสั่งของเธอพวกทหารประหลาดจึงยั้งมือเอาไว้ “เทพนักรบทั้งสามนี่ไม่ใช่ธรรมดา...เป็นถึงพิรเทพ แต่อีกไม่นาน...คงจะเหลือสองแล้วกระมัง” หญิงสาวใจหายวาบ...วาฬา แต่อย่างน้อยเธอก็ยังได้ยินเสียงครางต่ำๆ ของเทพมังกรหนุ่ม บ่งบอกเป็นนัยว่าเขายังไม่ตาย “เอาตัวไปทั้งหมดนี่แหละ...ก่อนที่ ‘ลมบ้าแห่งเขาครุฑ’ จะย้อนกลับมา” ลมบ้าแห่งเขาครุฑ...บุษบรรณทวนคำในใจ หมายถึงนักรบแห่งเวนไตยงั้นหรือ? “นายหญิงต้องการให้พวกข้าตามไปหรือไม่ขอรับ? หากสั่งให้พาฬปักษ์สกัดมันตอนนี้...” ผู้เป็นนาย ยกมือขึ้นห้าม “ไม่ต้อง ผู้ที่เราต้องการตัวก็ได้แล้ว...ไม่จำเป็นต้องเสี่ยง...พวกเจ้าพาชาวเทพทั้งหมดเอาไปขังไว้ก่อน และพาสดายุไปให้พวกพาฬปักษ์ตามสัญญา...ข้าไม่อยากจะทะเลาะกับพวกมันเรื่องเขตหากินอีกแล้ว” จากนั้นบุษบรรณได้ยินเสียงฝีเท้าดังก้อง และเสียงกระทบกันของโลหะ เธอเห็นด้วยหางตาว่าพี่ชายและพวกที่เหลือถูกลากไปกับตรวนเส้นใหญ่  เธอไม่เห็นวาฬา แต่อย่างน้อยก็หวังว่าเขาจะปลอดภัย...หากวาฬาเป็นอะไรไป พวกมันคงไม่มีตัวประกันไว้ต่อรองอีก บุษบรรณรออยู่ครู่หนึ่งเมื่อเห็นว่าพวกมันคนสุดท้ายเดินจากไปแล้ว จึงออกมาจากที่ซ่อนตัว เธอลังเล...ควรจะตามไปหรือรออารมันดี?...เธอแน่ใจว่าแม้เจ้าหัวรังนกจะดูบ้าๆ บอๆ ทว่าเมื่อถึงคราวคับขัน เขากลับกลายเป็นผู้ควบคุมอารมณ์และมีสติกว่าทุกคน แต่ถ้าไม่รีบตามไป เธออาจพลัดหลงกับพี่ชาย และยังต้องช่วยวาฬาก่อนที่เขาจะแย่ไปกว่านี้ ในที่สุดมือปราบเทวะสะพายลูกศรและตัดสินใจสะกดรอยตามพวกทหารไปตามลำพังอย่างเงียบกริบ พวกมันเองก็ดูเหมือนเร่งฝีเท้า คล้ายกับกำลังหนีอยู่เหมือนกัน...บุษบรรณหยุดรีรออยู่ครู่หนึ่งเมื่อพวกมันโยนอาวุธของเทพนักรบลงในหลุม ปลอกหนังเสือเผือกของบาเยนท์กระทบกับขอบเหวเล็กน้อยก่อนกระดอนลงไปเบื้องล่าง เป็นเวลานานกว่าที่เธอจะได้ยินเสียงโลหะกระทบพื้นสะท้อนขึ้นมา จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 54 23:16:10

ความคิดเห็นที่ 4 วิหคเทพทั้งสามตัวถูกพวกมันแยกไปอีกอุโมงค์หนึ่ง ส่วนบรรดาผู้ที่ถูกจับกุมมาแยกตัวไปอีกทางหนึ่ง...เธอต้องตัดสินใจแล้ว...ป่านนี้อารมันกับนันดาคงรู้แล้วว่าพวกเขาหลงกลซ้อน ข้าจะทำอย่างไรดี? ถึงจะบอกให้พวกเขารู้ว่าข้าปลอดภัย และบอกว่าข้ากำลังจะหาทางช่วยพี่ชายและพิรเทพเอง ตามข้ามา... ***** ท่านช่างไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ...อารมันคิดในใจ หยิบเศษลูกศรมาถือไว้ในมือมั่น “ท่านนันดา” เขาเรียก เมื่อนั้นชายนักรบแห่งภูระจึงก้าวมาหาชายหนุ่มในทันใด “ท่านพาตาเดียวของข้ากลับไปแจ้งขอความช่วยเหลือโดยเร็วเถิด” “หา..ไม่ได้หรอกขอรับ ข้าไม่สามารถทิ้งท่านหรือพิรเทพท่านอื่นๆ ไว้ที่นี่” นันดาค้าน อารมันหยุดคิดนิดหนึ่งคล้ายกำลังคาคคะเน ครั้นจึงส่ายศีรษะ แล้วชี้แจงเหตุผลง่ายๆ “ไม่มีใครทิ้งใครหรอก บอกตามตรง ข้ามาจากหมู่บ้าน ‘นักล่านก’ แห่งเขาหิมวัต ข้ารู้จักนิสัยของพาฬปักษ์เหล่านี้ดีกว่าชาวภูระที่อาศัยอยู่บนทุ่งม้าวิ่งมากนัก มันไม่ปล่อยให้เหยื่อโอชะอย่างสดายุรอดพ้นวันนี้หรอก ดีไม่ดีอาจจะไม่พ้นชั่วยามนี้ด้วยซ้ำ ส่วนพิรเทพข้าจะหาทางช่วยเหลือเอง” หากนันดายังคงปฏิเสธ “...ขออภัยเถิดขอรับอย่าหาว่าข้าปรามาสท่านอารมันเลย ท่านเพียงผู้เดียวจะสู้กับพวกประหลาดและพาฬปักษ์ทั้งฝูงได้อย่างไรกัน? ให้ข้าไปกับท่านเถิด อีกอย่าง...ป้อมนักล่าอยู่ไกลนักต่อให้ใช้หิมาลัยของโลกาธิบดีก็เถอะ ยังต้องใช้เวลาหลายโมงยามกว่าจะไปถึง” หากอารมันกลับเอามือกอดอก พยักหน้ารับ “ท่านเข้าใจถูกต้องแล้วขอรับ ข้าเพียงผู้เดียวจะไปต่อกรฝูงพาฬปักษ์ที่ร้ายกาจเช่นนั้นได้อย่างไรกัน ข้าจึงให้ท่านไปขอความช่วยเหลืออย่างไรขอรับ และขออภัยที่ข้าไม่ได้แจ้งให้ชัดเจนในตอนแรก ข้าไม่ได้ต้องการให้ท่านและตาเดียวกลับที่ป้อมนักล่าที่แสนไกลนั้นหรอก” นันดาคล้ายอ้าปากจะถามด้วยความพิศวง แต่อารมันยกมือขึ้นเป็นเชิงยุติการสนทนา แล้วหยิบเอาตราโลหะคล้ายรูปปีกนกสลักอยู่ในเหรียญวงกลมออกมาจากอกเสื้อด้านใน นักรบแห่งที่ราบสูงพยุอัสดรรู้ในทันใดว่ามันคือสัญลักษณ์ของเหล่านภบาลที่แสนคุ้นตา แต่ทว่าตราที่มีการสลักที่สวยงามเช่นนี้เขาไม่เคยเห็นมาก่อน “ไปยังที่ตั้งของป้อมมือปราบที่ใกล้ที่สุด แสดงตรา ‘เสริวาต’ ต่อพวกเขา จากนั้นจะมีผู้มาช่วยเหลือเอง” หากนันดายังมองไปที่ชายหนุ่มด้วยความงงงัน จนอารมันจงใจใช้มือดันไหล่ของฝ่ายตรงข้ามให้รีบไป “ชะ..เช่นนั้นท่านควรจะเป็นผู้ขอความช่วยเหลือด้วยตนเองไม่ดีกว่าหรือขอรับ ข้าจะไปช่วย...เอ่อ...” เมื่อพูดไปได้ครึ่งเดียว ชายนักรบก็ต้องหยุดปากตนเองลงในทันใดเพราะคิดว่าความสามารถของตนคงช่วยไม่ได้แม้แต่สดายุสักตัว “รีบไปเถิด...ท่านนันดา” เสียงของอารมันห้วนจนคล้ายสั่งหรือไม่ก็ชักเริ่มรำคาญ แล้วหันไปทางอุโมงค์มืด เขาเอ่ยด้วยสำเนียงอีกแบบหนึ่งซึ่งนอกจากจะไม่ปรากฏความเพี้ยนประหลาดอย่างที่นันดาเคยได้ยินแล้วยังแฝงไว้ด้วยพละกำลัง “ไม่ต้องห่วง ข้ารู้ดีว่ากำลังเผชิญหน้ากับสิ่งใด จงเร่งเดินทางเถิด!” ประโยคหลังนันดาถึงกับผงะจนลืมตัวโค้งคำนับต่อนักรบจากเวนไตยทั้งๆ สถานะทั้งคู่ต่างก็เป็นนักรบไม่ได้แตกต่างกันเลย “...ระวังอย่าให้ถูกจับได้ เข้าใจนะ” อีกฝ่ายสำทับ นันดาผงกศีรษะซ้ำ จึงหันหลังเดินแกมวิ่งย้อนไปในทางเดิม อารมันยืนรอจนแสงคบเพลิงในมือของอีกฝ่ายลับหาย จึงดับคบเพลิงในมือตน เดินไปในทิศทางตรงข้ามทำให้ร่างของเขาแทบจะกลืนกับความมืดมิด จากนั้นชายหนุ่มจึงหลับตาลงและเอ่ยขึ้นในความเงียบ ข้าอยู่ในหุบเงา... จากนั้นไม่นานนักก็มีเสียงตอบรับอย่างแผ่วเบา ผู้ที่ไม่ได้ฝึกเวทรจนาในแขนงเดียวกันจะเข้าใจและได้ยินคำสนทนานี้เป็นดังเสียงไหวลู่ของสายลมที่พัดผ่านช่องเขาเท่านั้น ‘อารมัน...ท่านปลอดภัยดีใช่ไหม?’ โชคร้ายที่สถานการณ์ไม่ดีเท่าไหร่...ชายหนุ่มผู้สนทนาด้วย ‘วจวาท’ เว้นช่วงนิดหนึ่งก่อนจะกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่จริงจังมากกว่าเดิม ที่นี่ไม่น่าไว้วางใจเลยจริงๆ ข้อสงสัยของท่านอุมาถูกต้องและข้ามีเรื่องอยากให้ช่วย เมื่อครู่ข้าได้ส่งนักรบเผ่าภูระนามว่านันดาออกไปกับตาเดียวของข้า พวกพวกท่านตรงมายังหุบเงาคงได้พบเขาระหว่างทาง...จากนั้นปล่อยให้ตาเดียวนำทาง...จะพบข้าที่นี่เอง พวกท่านยังจำแผนเดิมได้หรือไม่? คล้ายมีเสียงร้องเฮของคนหลายคนดังแทรกขึ้นมา ในที่สุดคนหนึ่งก็เป็นฝ่ายตอบด้วยน้ำเสียงยินดีอย่างไม่ปิดบัง ‘ท่านอารมัน...ข้ารอให้ท่านพูดประโยคนี้มานานแล้ว’ ***** คุยกันท้ายบท: เจ้าอารมันนี่มันชักจะยังไงๆ เข้าไปทุกทีแล้วใช่ไหมคะ? มาต่อครึ่งหลังคราวหน้านะคะ รับรองมีตัวละครใหม่ ที่แม้จะไม่ใช่ตัวหลักแต่เราก็ภูมิใจเสนออีกหนึ่ง จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 54 23:19:51

ความคิดเห็นที่ 5 กำลังสนุกเลย จบบทเสียแล้ว อารมัน ยิ่งนานยิ่งเท่ ไม่มีมาดบ้องๆเหลืออยู่แล้ว คะแนนทิ้งวาฬาไม่เห็นฝุ่น (แฟนคลับวาฬาหันมาทำตาเขียวแล้ว....^^) ว่าแต่นายหญิงคนนี้เป็นใครนะ อยากเห็นหน้าจัง จากคุณ : บุษบรรณแฟนคลับ (GTW) เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 10:53:27

ความคิดเห็นที่ 6 "อารมันหยุดคิดนิดหนึ่งคล้ายกำลัง'คาค'คะเน" "พวกพวกท่านตรงมายังหุบเงาคงได้พบเขาระหว่างทาง" - ซ้ำเด้อ ตอนที่ผ่านมา รวมทั้งนี้ด้วย ทำให้คนอ่านลุ้นจริงๆ เลย งือ งือออ จากคุณ : POLLUX^.^ เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 13:30:01

ความคิดเห็นที่ 7 ตัวละครใหม่คืออุมาหรือเปล่าค้า เอาผู้หญิงมาอีกเนอะ แฟนคลับวาฬาไม่สน เราจะเชียร์สักอย่าง อารมันกับวาฬาไม่ใช่คู่ต่อสู้กันหน่อย ชิส์ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 13:57:22

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่ค่อยได้เม้นท์ ค่ะ แต่ตามมาให้กำลังใจคนเขียนอยู่เงียบๆ เง้อ... จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 14:59:54

ความคิดเห็นที่ 9 งานนี้มีเพิ่มอีก 1 สาว? สาวไหมหว่า แต่เอาเถอะ งานนี้มาแบบแบกภารกิจอื่นมาด้วยหรือนี่ อืม 5 ปี ผ่านไป ทำให้เรื่องซับซ้อน จากคุณ : ซาลาสซา เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 18:37:44

ความคิดเห็นที่ 10 โดนแผนล่อซ้ายจู่โจมขวาเข้าให้ (ผมหมายถึงคนอ่านถูกคนเขียนหลอกล่อไปมา ไม่ได้หมายถึงในเนื้อเรื่องครับ) เจ้า อารมัน คนนี้ มัน(ช่างน่า)ระอา นัก เป็นร้อยตำรวจเอกปลอมตัวมาจริงๆ ด้วย (ตำรวจเทพจากป้อมมือปราบ) มีระบบติดต่อไร้สายแบบเข้ารหัส (ป้องกันการโดนลอบดักฟังได้อีก) รู้แผนว่ามีคนคิดลงมือกับงานประลอง วางแผนรับมือไว้่แล้ว มีกำลังหนุนพร้อม แต่ศัตรูก็รู้ตัวซ้อนแผน แถมยังออกอาการเกรงๆ ด้วย ...ว่าแต่ เมื่อไหร่ดาราค่าตัวแพง อย่่างป๋าวิษของผมจะได้มีส่วนเสียที คงไม่ใช่ต้องรอจนถึงตอนท้ายๆ นะครับ คิดถึงแกแย่เลย จากคุณ : zoi เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 54 10:54:07

ความคิดเห็นที่ 11 อยากเห็นหน้านายหญิง เผื่อจะเปลี่ยนแม่ยกคนใหม่หรือครับ คุณบุษบรรณแฟนคลับ เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 54 12:23:52

ความคิดเห็นที่ 12 ยังไม่แซว ตามอ่านก่อน จากคุณ : ตานุ่นภารโรง (y4uc) เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 54 18:58:49