ความคิดเห็นที่ 1 คำโปรย และ เกริ่นนำ ================================= "กิเลน" สัตว์เทพคู่บัลลังก์จักรพรรดิ กิเลนจันทร์ผู้สูงส่ง กิเลนจันทร์ผู้น่าลุ่มหลง กิเลนจันทร์ผู้เป็นดั่งพายุร้อนแรงพัดปลิดปลิวชะตาทุกผู้คน ------------------------------- ‘ สามจักรพรรดิ  สี่ราชันย์สวรรค์  ยี่สิบเอ็ดเทพพิทักษ์ กิเลนจันทร์แห่งหยินและหยาง  กิเลนจันทร์แห่งแสงสว่างและความมืด จักก่อการทำลายที่ล่มสลายสวรรค์ เปลี่ยนผู้สมถะซ่อนตนให้ละโมบลุ่มหลง เปลี่ยนผู้กล้าเปี่ยมปัญญาให้ขลาดเขลา เปลี่ยนวิญญาณพิสุทธิ์ให้โหดเหี้ยมอำมหิต ’ นี่คือคำทำนายของเทพพยากรณ์แห่งพิภพมนุษย์ในค่ำคืนแห่งการกำเนิด ‘กิเลนจันทร์’ สิ่งวิเศษสุดที่มีชีวิตแห่งพิภพสวรรค์ นั่นเป็น...คำกล่าวให้ร้ายฤๅพรหมลิขิตที่จักเกิดขึ้นโดยมิตั้งใจกันเล่า? หากที่แน่ๆ อย่าว่าแต่เรื่องคำทำนายหลอกเด็กนี่เลย ต่อให้เรื่องร้ายแรงแค่ไหนปานว่าจักถล่มทลายสามพิภพให้ย่อยยับบังเกิดขึ้นก็ตาม ก็อย่าหวังว่า  เทียนหมิง และ เทียนอ๋าว องค์ชายกิเลนผู้สูงส่งและชั่วร้ายอย่างบริสุทธิ์ใจจักยอมพ่ายแพ้ให้แต่โดยดีน่ะ  ไม่มีวันเสียล่ะ !!             ---------------------------------------- “ ท้องฟ้าไม่อาจแจ่มใสตลอดเวลา แสงอาทิตย์ไม่อาจเจิดจ้าตลอดเวลา ย่อมมีเวลาที่เมฆดำรวมตัวกัน ” เยว่เทียนหมิงเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี ดวงหน้างามสง่าสูงส่งดุจหยกขาวสลักเป็นสีชมพูเรื่อด้วยฤทธิ์สุรากลิ่นบ๊วย สบสายตาน้องชายร่วมกำเนิดที่กำลังยกจอกหยกใบน้อยกระดกเทลงคอพรวด... คอสุราย่อมเป็นเช่นนี้ ละเลียดรสขื่นขมหากหวานล้ำลึก พอใจก็ดื่มได้มิต้องหยุด มาตรว่ารุ่งสางมาเยือนก็ยังลิ้มรสยอดสุราอย่างสุดแสนอภิรมย์ได้ “ อา...นั่นสินะ แล้วเกอเกอรู้หรือไม่ ยามใดที่เราจักหลอกลวงบงการหาประโยชน์จากฝ่ายตรงข้ามได้อย่างวิเศษที่สุด? ” เยว่เทียนอ๋าวยิ้มกว้าง นัยน์ตาหงส์หรี่มองผืนนภารัตติกาลระยับด้วยหมู่ดาวอย่างชั่วร้าย.... เยว่เทียนหมิงมิได้ตอบ เพียงแค่ยกจอกเหล้าขึ้นจิบ กลิ่นหอมหวานในเนื้อสุราหอมหวลแตะนาสิก ดวงตางามดุจมณีล้ำค่าหรี่มองน้องชายตัวดีอย่างไม่เชื่อถือ... “ ก็ในยามเมื่อ...เราเป็นนายของมัน ” ใช่จะสนใจแววตาคาดคั้น เสียงทุ้มต่ำหัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดีดังก้อง เย่วเทียนหมิงส่ายหน้าช้าๆ อย่างนึกระอาใจ... เชื่อได้เลยว่า เจ้าเทียนอ๋าวตัวร้ายต้องไปก่อเรื่องยุ่งอันใดมาอีกแล้วเป็นแน่ จากคุณ : WriterZZ & ฟารา (นู๋ครีมสด) เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 01:25:03

ความคิดเห็นที่ 2 อ า รั ม ภ บ ท กำเนิดกิเลนจันทร์ ในห้วงรัตติกาลลึกล้ำ จันทร์กระจ่างเต็มดวงที่งดงามอย่างเป็นที่สุดกำลังลอยล่องโดดเด่น... ความสงบเยือกเย็นครอบคลุมไปทั่วอาณาบริเวณทั้งผืนดินและแผ่นฟ้า ค่ำคืนศักดิ์สิทธิ์อันถูกเรียกขานว่าเป็น ‘ราตรีแห่งการก่อกำเนิด’  แสงจันทร์สีทองสาดส่องทั่วนภาสีเข้มเจือประกายครามหม่น หมู่ดาวนับพันดวงทอแสงระยับพาดผ่านเป็นแนวยาวจรดสุดปลายฟ้า เสียงดนตรีบรรเลงอย่างไพเราะที่สุดดังแว่วมาคลอเคลียทว่าหาใช่เกิดจากเครื่องดนตรีชิ้นใดไม่ หากแต่เป็นสรรพสำเนียงจากเหล่าพฤกษาพนาไพร ทั้งสายลม ผืนดิน และผืนน้ำที่ต่างร่วมขับขานเป็นท่วงทำนองงดงามอย่างตั้งอกตั้งใจ... ณ ใจกลางทะเลสาบอันเงียบสงบ ผิวน้ำเป็นสีเงินยวงด้วยแสงจันทร์สั่นไหวเป็นคลื่นน้อยๆ สะท้อนภาพฝูงหิ่งห้อยบินไล่วนหยอกเย้าเหนือแผ่นน้ำ ติดตามเส้นทางแห่งแสงจันทร์ที่สาดส่องตกกระทบสองยอดปทุมมาสีเขียวหยกขนาดใหญ่ที่ลอยล่องเหนือทะเลสาบ กึ่งกลางระหว่างบุปผาล้ำค่าทั้งสองปรากฏเรือนร่างบุรุษผู้งามสง่าอย่างหาได้ยากยิ่งในสามพิภพสี่เขตแดนสวรรค์ ยืนนิ่งสงบอยู่เบื้องหน้านั้น ‘เขา’ คือราชันกิเลนปฐพีแห่ง ‘เยว่จินหรง แผ่นดินแห่งจันทราทองบนพิภพสวรรค์’ ร่างสูงโปร่งในอาภรณ์สีขาวอมทองล้ำค่าแห่งราชันยืนหลับตาประสานมือสงบนิ่งเพื่อเฝ้ารอคอยบางสิ่งบางอย่าง... ไกลออกไปยังชายขอบริมทะเลสาบยังปรากฏเงาร่างแห่งราชันสัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามในร่างมนุษย์ยืนจ้องมองดอกบัวคู่แฝดเหนือแผ่นวารีนิ่งสงบไม่วางตา ทั้งหงส์ มังกร และ เต่าฟ้า เฝ้ารอคอยปรากฏการณ์พิเศษที่กำลังเกิดขึ้นด้วยตระหนักดีว่า...อุบัติได้ ‘ยากอย่างยิ่ง’ ในรอบหมื่นแสนขวบปีแห่งสามพิภพ             “ เวลาแห่งการกำเนิดกิเลนจันทร์ ” อย่างเชื่องช้า...เสียงดนตรีแว่วหวานค่อยหยุดบรรเลงอย่างเงียบงัน หิ่งห้อยตัวน้อยหยุดบินขยับไหว ราชันกิเลนแห่งปฐพีปรือตาจากห้วงภวังค์ ใบหน้างามสง่าแหงนมองจันทราเต็มดวงที่ส่องประกายอย่างเต็มที่ นัยน์ตาหงส์สีเขียวมรกตจับจ้องอย่างชื่นชม เรียวปากได้รูปคลี่ยิ้มอ่อนโยน เสียงทุ้มเอ่ยก้องกังวานอย่างเป็นสุข “ เยว่จินหรง แด่ความรุ่งโรจน์แห่งจันทราทอง ”             พระจันทร์สีทองอร่ามเรืองฉายแสงสว่างวาบ ฉับพลัน! บังเกิดเงามืดลึกล้ำและแสงสว่างสุกใสพุ่งเข้าปะทะรุนแรงไปทั่วอาณาบริเวณ เริ่มแรกคลับคล้ายแสงสีขาวและเงามืดดำจะแบ่งดวงจันทร์บนฟ้าออกเป็นสองฟาก หากมินานกลับส่งแรงดึงดูดเข้าหากัน แปรเปลี่ยนเป็นรูปหยดน้ำหมุนวนผสมผสานราวกับภาพปลาสองตัวแหวกว่ายวนเวียนนิรันดร์อยู่ข้างในดวงจันทร์กระจ่าง... บังเกิดเป็นสัญลักษณ์แห่งความสมดุลอันเป็นเอกอุในโลกหล้า             “ หยิน และ หยาง รวมเป็นหนึ่งก่อกำเนิดกิเลนจันทร์ ” ราชันกิเลนปฐพีแห่งเยว่จินหรง เอ่ยก้องกังวานอย่างภาคภูมิใจ....สำหรับกิเลนที่กำเนิดจากปฐพีเช่นเขา ดวงจันทร์งามบนฟากฟ้าเปรียบเสมือนดวงประทีปส่องทางอันแสนอ่อนโยนไม่มีวันดับ น่ายินดียิ่งนัก บัดนี้บุตรทั้งสองของเขากำลังถือกำเนิดด้วยการอำนวยพรแสนประเสริฐแห่งไอจันทราทิพย์ ! จันทราหยินหยางดวงนั้นสาดส่องประกายทั้งแสงสว่างและความมืด...แสงพิสุทธิ์แห่งหยางอันร้อนแรงสว่างจ้าอาบไล้ดอกบัวงามทางฝั่งซ้ายแห่งราชันกิเลนปฐพี ในขณะแสงสีดำลึกล้ำแห่งหยินผสานไอเย็นหนาวเหน็บทาบทับดอกบัวคู่แฝดอีกฟากฝั่ง กลีบบัวบางสีเขียวหยกแปรเปลี่ยนเป็นสีขาวบริสุทธิ์และสีดำนิลกาฬตามอำนาจแห่งไอจันทราทิพย์ที่ได้รับแล้วค่อยเงียบสงบลง เพียงชั่วครู่...กลีบดอกบัวบางเบาค่อยขยับแย้มบานอย่างช้าๆ   เสียงอุทานเซ็งแซ่แผ่วแว่วมาจากทุกสารทิศ เหนือแผ่นน้ำแห่งผิวทะเลสาบยังปรากฏร่างภูติแห่งแสงสว่างและปีศาจแห่งความมืดหลากหลายแบ่งฝั่งโอบล้อมดอกบัวสีขาวพิสุทธิ์และสีดำนิลกาฬอย่างรื่นเริงยินดี บัดนี้ราชันแห่งแสงสว่างและความมืดจักก่อกำเนิดเป็นกิเลนจันทร์ศักดิ์สิทธิ์ สุดยอดสิ่งวิเศษสุดที่มีชีวิตแห่งสามพิภพจบแดนสวรรค์ ! ดอกปทุมมางามล้ำทั้งสองค่อยดูดเอาพลังไอจันทราทิพย์จนหมดสิ้นประกายแสงสุดท้าย แสงและเงาที่ว่ายวนหยอกล้อบนผิวดวงจันทร์ต่างถูกกลืนเข้าไปในดอกบัวคู่นั้นจนเต็มอิ่ม ในที่สุดกลีบบัวบางทบซ้อนนับพันชั้นก็คลี่บานอย่างเริงร่า เผยให้เห็นสตรีผู้งามล้ำเหนือใครในแผ่นดินสองนางนั่งอยู่ใจกลางดอกบัวแต่ละฟาก นางทั้งสองคือราชินีแห่งราชันกิเลนปฐพี... จูเจินอวี้เหวิน นางกิเลนวารีในปทุมมาสีขาว และ มู่ตานกุ้ยฮวา นางกิเลนบุปผาในปทุมมาสีดำ สองราชินีประคองร่างน้อยในอ้อมแขนอย่างรักใคร่ ในอ้อมแขนของจูเจินอวี้เหวินนั้นเป็นกิเลนสีขาวตัวน้อย เกล็ดทั่วร่างเป็นสีใสส่องสว่างจ้าราวดวงแสงตะวัน ในขณะมู่ตานกุ้ยฮวาบรรจงประคองร่างทารกกิเลนน้อยสีดำลึกล้ำไว้แนบอก ผิวเกล็ดใสเป็นประกายดั่งเพชรสีดำที่ดูดกลืนบรรยากาศรอบด้าน  กลิ่นหอมอันชวนมัวเมาลุ่มหลงแห่งดอกบัวคู่ขจรขจายไปตามสายลม เสียงโห่ร้องยินดีของเหล่าภูติปีศาจก้องกระหึ่มอื้ออึง ==== มีต่อค่ะ ==== แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 54 01:43:05 จากคุณ : WriterZZ & ฟารา (นู๋ครีมสด) เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 01:32:01

ความคิดเห็นที่ 3 อ า รั ม ภ บ ท กำเนิดกิเลนจันทร์ (ต่อ) ต้นท้อหมื่นปีริมทะเลสาบเสมือนยินดีไปกับเสียงชื่นชมนั้นด้วย เปลือกไม้สีน้ำตาลเข้มด้านบนของลำต้นแยกออกกลายเป็นโพรงไม้สีดำสนิทในทันใด ส่วนเนื้อไม้ด้านล่างปริแตกเป็นแนวขวางส่งเสียงเสียดสีน่าพิศวงก่อนเปลี่ยนเป็นเสียงใสกังวานของสตรีนางหนึ่งที่เฝ้ามองการก่อกำเนิดแห่งกิเลนจันทร์มาตลอดด้วยเช่นกัน “ สามจักรพรรดิ สี่ราชันสวรรค์ ยี่สิบเอ็ดเทพพิทักษ์ ” “ กิเลนจันทร์แห่งหยินและหยาง กิเลนจันทร์แห่งแสงสว่างและความมืด ” “ จักก่อการทำลายที่ล่มสลายสวรรค์ ” “ เปลี่ยนผู้สมถะซ่อนตนให้ละโมบลุ่มหลง เปลี่ยนผู้กล้าเปี่ยมปัญญาให้ขลาดเขลา เปลี่ยนวิญญาณพิสุทธิ์ให้โหดเหี้ยมอำมหิต ” “ วงล้อชะตากรรมแห่งพรหมลิขิตจักวนเวียนมาอีกครั้ง ” นับเป็นการประกาศถ้อยคำแสดงความยินดีอันไร้จิตใจอย่างร้ายกาจยิ่ง !  ท่ามกลางบรรยากาศรื่นเริงน่าชื่นชม หากเทพพยากรณ์แห่งพิภพมนุษย์กลับส่งสารอันก่อให้เกิดความเคลือบแคลงมายังผู้สูงศักดิ์ทั้งหลายแห่งสวรรค์ ไร้เสียงวิพากษ์วิจารณ์ มีเพียงบางคนที่ลอบถอนหายใจ บางคนกล้ำกลืนคำพูดฝืดคอให้หายลับ... เฝ้ารอการตัดสินใจของราชันกิเลนปฐพีแห่งเยว่จินหรง ทว่าราชันแห่งจันทราทองกลับมิได้แสดงถึงความเดือดเนื้อร้อนใจ ราชินีกิเลนทั้งสองประคองบุตรชายในร่างกิเลนน้อยไว้แนบอก ก้าวเข้ามายืนเคียงข้างซ้ายขวาแห่งราชัน หนึ่งบุรุษงามสง่าและสองสตรีผู้งามล้ำงดงามราวภาพฝัน ดวงพักตร์นิ่งสงบแห่งราชันกิเลนจ้องมองแน่วแน่ไปยังต้นท้อหมื่นปีที่เป็นที่สิงสู่แห่งเทพพยากรณ์ ประกายตาที่สบมองคมกล้าด้วยอำนาจแห่งราชัน เสียงทรงอำนาจประกาศก้อง “ เริ่มงานฉลองเถิด ” ในเวลานั้น อาณาจักรกิเลนเยว่จินหรงได้ทำการเฉลิมฉลองไปถึงสามสิบวันสามสิบคืนเพื่อเป็นเกียรติแด่ ‘กิเลนจันทร์’  อีกทั้ง ‘คำทำนายแห่งเทพพยากรณ์’ อันแสนกำกวมน่าหวาดระแวงก็มิได้ถูกถ่ายทอดออกไป เพียงเก็บงำเงียบไว้กับเหล่าผู้นำของแต่ละเผ่าพันธุ์สัตว์เทพเท่านั้น...             ห่างไกลออกไปยังหน้าผาสูงชันที่ปกคลุมด้วยต้นดอกเหมยผลิดอกสวยสดบานสะพรั่ง... ยังผิวดินเงียบสงบเต็มไปด้วยกลีบดอกไม้ ทั้งอาหารและสุราชั้นดีถูกจัดวางบนผืนผ้าหนาที่ปูลาด เงาร่างองอาจงามสง่าแห่งบุรุษสองคนกำลังนั่งจิบสุราอย่างออกรส... โดยที่เหล่าสัตว์เทพไม่รู้ตัวสักนิด อาคันตุกะแปลกหน้ารับชม ‘การกำเนิดแห่งกิเลนจันทร์’ ที่สมควรเป็นความลับแก่บุคคลภายนอกมาตั้งแต่ต้น.. การก่อกำเนิดแห่งดวงวิญญาณหยินและหยางที่มีชีวิตอันหาได้ยากยิ่ง สมควรนับเป็นเรื่องที่น่าหนักใจโดยแท้ เหล่าราชันสัตว์เทพผู้ทรงอำนาจทั้งหมดกลับมิอาจสัมผัสถึงตัวตนของคนแปลกหน้าคู่นี้ได้ ย่อมหมายความว่า บุรุษทั้งสองต้องครอบครองพลังอำนาจอย่างเหนือชั้นจนสามารถซ่อนจิตปิดบังไว้ได้อย่างมิดชิด กระทั่งราชันกิเลนปฐพีแห่งเยว่จินหรง ผู้ใกล้ชิดกับผืนดินที่สุดยังไม่อาจไหวตัวทัน ! ชายหนุ่มผู้เยาว์วัยกว่ารินสุรามธุรสจากขวดหยกขาวสู่จอกหยกในมือชายอีกคนอย่างแคล่วคล่อง “ ไม่นึกเลยมาเยี่ยมเกอเกอ[1]ครั้งนี้ จะมีโอกาสได้ชมสิ่งวิเศษที่หมื่นแสนปีจักมีสักครั้ง ” “ ยอดสุราในคืนจันทราหยินและหยาง จักมีสิ่งใดประเสริฐยิ่งกว่าทิวทัศน์เช่นนี้เล่า สมแล้วที่มีคำเรียกขาน สัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์แห่งพิภพสวรรค์ กิเลนจันทร์ ” เสียงทรงอำนาจเจือเสียงหัวเราะรื่นรมย์จากบุรุษผู้มีวัยวุฒิสูงกว่า ดวงตาเรียวยาวดุจค่ำคืนลึกล้ำเหม่อมองกิเลนจันทร์น้อยทั้งคู่ไม่วางตา เรียวปากหยักสีเรื่อยิ้มกว้างเปิดเผย ดวงหน้างามสง่าภายใต้เงาจันทร์สูดลมหายใจลึก เพลิดเพลินในกลิ่นสุราชั้นดีคลุกเคล้ากลิ่นดอกปทุมมางดงามที่ขจรขจายมาไกล น่าเสียดายที่ชายทั้งสองมิได้สดับฟัง ‘คำทำนายแห่งเทพพยากรณ์’ หาไม่แล้ว ด้วยสติปัญญาอันเฉียบแหลมของทั้งคู่ อาจทำให้คิดคาดเดาความหมายของคำพยากรณ์ที่เกี่ยวข้องกับพวกตนได้ส่วนเสี้ยวหนึ่งและยังอาจหวังให้เกิดการหลีกเลี่ยงโศกนาฏกรรมที่จักถล่มทลายฟ้าดินในกาลอนาคตได้ ทว่า...ความมุ่งหวังนั้น ยามนี้กลับเป็นเพียงความเพ้อฝัน อย่างเงียบงันเย็นชา กงล้อแห่งพรหมลิขิตอันหนักอึ้งได้เริ่มหมุนวนอย่างไร้ความปราณี และพร้อมที่จะบดขยี้ชะตากรรมของทุกผู้คน !! ==================== [1] เกอเกอ หมายถึงพี่ชาย จากคุณ : WriterZZ & ฟารา (นู๋ครีมสด) เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 01:37:32

ความคิดเห็นที่ 4 บทที่ ๑ ราชวงศ์กิเลนแห่งพิภพสวรรค์ [1/4] นับแต่ครั้งบรรพกาล โลกนี้ประกอบด้วยหลากหลายหมื่นแสนพิภพอันเป็นที่ก่อตั้งรากฐานของสรรพชีวิต ในแต่ละพิภพนั้นยังสามารถแยกย่อยลงไปได้อีกนับร้อยนับพันเขตแดน จนถึงกับมีคำกล่าว “ แม้นเป็นเทพผู้สร้างเอง หากมุ่งหวังไปเยือนให้ถ้วนทั่วทุกแผ่นดินเพียงแค่เหยาะย่างเท้า อาจต้องใช้เวลาเพื่อเวียนวนกลับมาที่เดิมมากกว่าแสนล้านปี ” ทว่าโชคดีนักที่การแบ่งสรรปันส่วนเขตการปกครองกลับมิได้ยุ่งยากไปตามจำนวนดินแดนที่น่าเวียนหัวนั้น แผ่นพิภพกว้างใหญ่เหลือคาดคะเนทั้งหลายนั้นรวมกันแล้วแบ่งแยกเป็น สามพิภพ หนึ่งเขตแดนสวรรค์  พิภพทั้งสามถูกแบ่งตามเผ่าพันธุ์ที่มีเชื้อสายใกล้เคียงกัน อันได้แก่ พิภพเทพ พิภพมาร และพิภพมนุษย์ แต่ละพิภพนั้นอยู่ภายใต้การปกครองของสามจักรพรรดิ  สามผู้ยิ่งใหญ่เลื่องชื่อระบือลือนามที่ไม่ว่าใครต่างครั่นคร้ามในพลังอำนาจหมดสิ้น พิภพทั้งสามหาได้มีเขตพรมแดนชิดติดกันอย่างชัดเจน แม้คล้ายเป็นเอกเทศ ทว่ากลับมีเส้นทางและเขตแดนบางส่วนเชื่อมต่อกัน... แม้นมิได้มีสนธิสัญญาประกาศชัด หากเหล่าเทพผู้ทรงฤทธิ์ มนุษย์ผู้มีปัญญาอาคม และมารผู้เปี่ยมพลังอำนาจ ต่างอาศัยพลังฤทธานุภาพแห่งตนรักษาสมดุลระหว่างกันและกัน ป้องกันมิให้ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดล่วงล้ำดินแดนตน แล้วสวรรค์นั้นเล่า คือที่แห่งใดกัน? นับแสนล้านปีมาแล้ว กล่าวกันว่า พิภพสวรรค์คือแผ่นดินแห่งจิตวิญญาณธรรมชาติอันสมดุลเป็นหนึ่งที่สุดนับตั้งแต่มหาพิภพทั้งหลายกำเนิดขึ้น  ‘สวรรค์’ อันถูกเรียกว่า หนึ่งเขตแดนพิเศษ คือจุดศูนย์กลางของแสงสว่างและความมืด เป็นแผ่นดินของภูติสีขาวบริสุทธิ์ ปิศาจสีดำทมิฬ และเหล่าสัตว์เทพผู้ถือกำเนิดโดยการอำนวยพรจากธรรมชาติ สัตว์เทพผู้ทรงฤทธานุภาพทั้งหลายประกอบด้วยสี่ตระกูลใหญ่หรืออาจเรียกได้ว่าสี่เผ่าพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์ อันได้แก่ กิเลนผู้บริสุทธิ์สูงส่ง มังกรผู้เรืองอำนาจ หงส์ผู้ครองชีวิตนิรันดร์ และเต่าดำผู้ทรงความยุติธรรม นานมาแล้วที่สัตว์เทพทั้งสี่ กิเลน มังกร หงส์ เต่าดำ ต่างเกาะเกี่ยวร้อยรัดสานสัมพันธ์เกื้อกูลหนุนนำ และถูกเรียกขานว่า ‘สี่ราชันสวรรค์’ ผู้ครองพลังอำนาจเหนือเหล่าจิตวิญญาณธรรมชาติทั้งปวง สามจักรพรรดิ สี่ราชันสวรรค์ จึงเป็นคำเรียกขานเสาหลักแห่งอำนาจเหล่านั้น นอกเหนือจากนี้ ผู้ใดก็ตามที่แสวงหายศศักดิ์ มีความหลงใหลทะยานอยากในพลังอันยิ่งใหญ่แห่งจอมราชัน ล้วนยอมมอบกายถวายจิตใจเป็นข้ารับใช้ สาบานตนเป็นเทพพิทักษ์ผู้กล้าหาญและเปี่ยมด้วยปัญญา อันถูกเรียกว่า สามเทพพิทักษ์ นั่นคือ เทพพิทักษ์สงครามผู้นิยมชมชอบการศึกสัประยุทธ์ เทพพิทักษ์เจ้าปัญญาผู้มากเล่ห์เหลี่ยมกล และเทพพิทักษ์เงาผู้เป็นดั่งตัวตายตัวแทนแห่งเจ้าชีวิต เทพพิทักษ์ทั้งสามแห่งสามจักรพรรดิ สี่ราชันสวรรค์ รวมเป็น ยี่สิบเอ็ดเทพพิทักษ์ ล้วนสร้างชื่อตนด้วยความสามารถ ค้ำจุนพิภพทั้งหลายให้สงบสุขรุ่งเรืองเสมอมา.... ==== มีต่อค่ะ ==== แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 54 02:05:23 จากคุณ : นู๋ครีมสด เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 01:51:01

ความคิดเห็นที่ 5 บทที่ ๑ ราชวงศ์กิเลนแห่งพิภพสวรรค์ [2/4] ยังเขตแดนแห่งพิภพสวรรค์... แผ่นดินสุขสงบแห่งเหล่าสัตว์เทพยามนี้เต็มไปด้วยความรื่นเริงปรีดายิ่งนัก ด้วยนับเป็นช่วงเวลากว่าแสนปีที่จักได้เฉลิมฉลองในอุบัติการณ์อันเป็นมหามงคลที่สุด ‘กิเลนจันทร์’ ตัวแทนจิตวิญญาณแห่ง ‘หยิน’ และ ‘หยาง’ สิ่งวิเศษที่มีชีวิตแห่งแดนสวรรค์ถือกำเนิดขึ้นแล้ว ท่ามกลางการอำนวยพรแห่งแสงสว่างและความมืดทั้งมวล เสียงเล่าลืออันลือลั่นมิได้จบแค่เขตแดนสวรรค์หากยังโด่งดังไปทั่วทั้งสามพิภพ ชาวสวรรค์ผู้สูงส่งทั้งหลายต่างภาคภูมิใจกึ่งลำพองในความรุ่งโรจน์แห่งแผ่นดินสวรรค์ที่จักบังเกิดสืบไปชั่วกัปชั่วกัลป์ยิ่งนัก หากทว่า ทั้งหลายทั้งปวงที่กล่าวอ้างมาข้างต้น ยังมิได้มีส่วนใดเอ่ยอ้างพาดพิงถึง ‘คำทำนายแสนร้ายกาจ’ ของเทพพยากรณ์ผู้ทรงอาคมแห่งพิภพมนุษย์เลยสักนิด... เทพนักทำนายเพียงหนึ่งเดียวบนแดนดินผู้สามารถถอดจิตสื่อร่างท่องเที่ยวไปทุกเขตแดนแห่งสามพิภพ หนึ่งเดียวที่ได้รับอนุญาตให้มองเห็นเศษเสี้ยวแห่งอนาคตอันเป็นดั่งสิ่งต้องห้ามแห่งห้วงกาลเวลา สามารถกล่าวได้อย่างสนิทใจว่า คำพยากรณ์นั้นมิมีสิ่งใดเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างไร้สาระแก่นสารเป็นแน่แท้ ณ เบื้องหน้าต้นท้อหมื่นปีแห่งแผ่นดินจันทราทอง แผ่นดินแห่งราชันกิเลนสวรรค์... เยว่หรงเต๋อ ราชันกิเลนปฐพียืนนิ่งสงบอยู่ ณ ที่นั้น... ค่ำคืนแห่งการกำเนิดกิเลนจันทร์ได้ผ่านพ้นไปแล้ว ในยามนี้แสงสีทองรำไรจากผืนฟ้าอร่ามตาสีครามทอดผ่านกิ่งก้านสูงใหญ่ของต้นท้อวิเศษ ส่องกระทบใบท้อเรียวรีสีเขียวเข้มที่ไหวลู่น้อยๆ ตามแรงลม ผลท้อสุกสีชมพูอมทองเปล่งปลั่งส่งกลิ่นหอมอบอวลกำจาย ความหอมหวานอันเกินพอดีนี้ราวจักตอบสนองต่อจิตใจของกิเลนแห่งผืนดินที่บัดนี้เสมือนมีเศษเสี้ยวแห่งความกังวลซุกซ่อนอยู่ในความรื่นเริงยินดีที่โอรสทั้งสองถือกำเนิดขึ้น แม้ต่อหน้าจักแสดงออกรับรองอย่างหนักแน่นยิ่งกว่าภูผากับยอดพธูราชินีกิเลนทั้งสองนาง จูเจินอวี้เหวิน และ มู่ตานกุ้ยฮวา ว่าอย่ากังวลต่อคำทำนายจนเกินพอดี หากภายในใจส่วนลึก... เยว่หรงเต๋อรู้ดีว่าคำทำนายนั้นย่อมเจือปนไปด้วยความจริงอันยากจะหลบเลี่ยงได้ ใบหน้าคมเข้มที่อ่อนโยนงดงามแหงนมองต้นท้ออย่างชั่งใจ อยากจะแล่นไปยังพิภพมนุษย์เพื่อสืบสาวเอาความจากเทพพยากรณ์เสียยิ่งนัก หากแล้วก็ส่ายศีรษะช้าๆ จนเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนที่ผูกไว้หลวมๆ ขยับไหว ด้วยรู้ดีว่าจักรพรรดิพิภพมนุษย์จอมเจ้าเล่ห์เรืองปัญญาคงไม่ยินยอมให้พบโดยง่ายโดยไม่เสียค่าผ่านทางเป็นแน่แท้  ยิ่งคิดก็ยิ่งทอดตาอย่างกังวล นัยน์ตาหงส์สีเขียวมรกตอันเป็นที่น่าหลงใหลใฝ่ฝันเปล่งประกายวาววับสะท้อนแสงตะวันสีส้มทองราวจะหม่นแสงลง “ ฝ่าบาททรงมาอยู่ที่นี่เอง ดีว่ายามนี้งานฉลองอึกทึกนัก องค์ราชินีทั้งสองก็ทรงพักผ่อน จึงไม่มีผู้ใดวิ่งวุ่นตามหา ” เบื้องหลังแห่งราชันกิเลนปฐพี เสียงบุรุษผู้มาถึงเอ่ยนอบน้อมจงรักภักดี เขาคือเทพพิทักษ์เงาผู้มีนามว่า หลิวอันจิ้ง เพียงแค่พิศดูสองบุรุษผู้สูงศักดิ์ ณ ที่ตรงนี้ หลายคนอาจตั้งคำถาม ชนชาวกิเลนนั้นดูงดงามราวเทพเซียนเหนือโลกีย์เช่นนี้ทั้งหมดหรือไม่?  หลิวอันจิ้งมีเรือนผมสีเขียวอ่อนมัดรวบตึงยกขึ้นสูง นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มสดใส รูปร่างสูงโปร่ง โครงหน้าละม้ายราชันเยว่หรงเต๋อ หากรัศมีทรงอำนาจคุกคามยังอ่อนชั้นกว่าอยู่หลายส่วน คล้ายจะเข้าใจความกังวลแห่งนายเหนือหัว  หลิวอันจิ้งจึงเพียงคุกเข่าลงอย่างสงบเงียบ เฝ้ารอคำสั่งอยู่เพียงอึดใจ... ในความใกล้ชิดสนิทสนม และคุ้นเคยมานานดุจดั่งตัวตายตัวแทน เยว่หรงเต๋อจึงละความกลัดกลุ้ม ตัดสินใจบอกเล่าคำนายของเทพพยากรณ์แก่เทพพิทักษ์ผู้ที่ไว้วางใจที่สุด ท่ามกลางกาลเวลาที่ค่อยเคลื่อนผ่านเนิ่นช้าแสนนานนั้น หลังจากถ้อยรับสั่งอันน่าหวาดหวั่นถูกถ่ายถอดออกมา เทพพิทักษ์หนุ่มถึงกับมีสีหน้าเคร่งเครียด หากการณ์ในอนาคต... กิเลนจันทร์จักนำความล่มสลายมาสู่พิภพสวรรค์เป็นความจริง เรื่องนี้จึงสมควรแล้วที่องค์ราชันจักต้องวิตกกังวลนัก “ แล้วทรงมีประสงค์เช่นไรกัน ” “ หากราชันมังกรมิได้แพร่งพรายต่อผู้ใดก็คงเป็นการดี อย่างไรเสียตาเฒ่ามากเล่ห์นั่นคงจักต้องการสิ่งตอบแทนเป็นค่าปิดปากสักเรื่องหนึ่ง ส่วนราชันหงส์นั้นเรามิอาจคาดเดาใจนาง นางเสมือนสายลมอิสระเสรีพัดเพไม่แน่นอน แต่เรามั่นใจว่าผู้เกิดใหม่นับพันรอบเช่นนางนั้นย่อมรอบคอบเป็นที่สุด ข้างราชันเต่าดำคงมิต้องกังวล ความสัมพันธ์อันวิเศษของเขากับจูเจินอวี้เหวินล้ำลึกราวกับพี่น้องร่วมอุทรเดียวกัน ” เยว่หรงเต๋อระบายลมหายใจยาว เชื่อแน่ว่า...อีกไม่นานคงมีสารลับจากวังมังกรเอ่ยอ้างทวงถามของวิเศษสิ่งใดสิ่งหนึ่งของเผ่ากิเลนเพื่อเป็นค่าตอบแทนในการเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ครั้งนี้ เผ่ามังกรที่มาร่วมงานกำเนิดกิเลนจันทร์นั้นประกอบด้วยราชันมังกรเฒ่าหลงหวางไห่ และรัชทายาทองค์น้อยหลงฟงหลาง หลงหวางไห่แม้แก่ชราสังขารร่วงโรยแต่ยังมีเขี้ยวเล็บเป็นที่ครั่นคร้ามลือชา ส่วนหลงฟ่งหลางแม้ยังนับเป็นทารกเพิ่งเกิดอายุเพียงสิบขวบปี หากก็ฉายแววฉลาดเฉลียวระคนเจ้าเล่ห์เหมือนบิดาไม่มีผิด เมื่อคิดดูแล้ว การติดสินบนอย่างไม่ตั้งใจครั้งนี้ก็เสมือนการมอบขนมหลอกล่อเด็กให้กระทำตามอย่างไรอย่างนั้น ในภายหลังที่เยว่หรงเต๋อได้รับทราบถึงสิ่งตอบแทนแลกเปลี่ยนที่มีค่าเท่ากับกึ่งหนึ่งของชีวิตตน  ราชันกิเลนปฐพีผู้ชื่อตรงก็ไม่รีรอ ยอมมอบให้ไม่โดยบิดพลิ้ว หากทว่า ผลกระทบของการสูญเสียสิ่งนั้นช่างใหญ่หลวงนัก ทั้งยังนำความแค้นเคืองมาสู่หลิวอันจิ้งผู้สุภาพอ่อนโยนในทุกครั้งที่นึกถึง ==== มีต่อค่ะ ==== จากคุณ : นู๋ครีมสด เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 01:57:35

ความคิดเห็นที่ 6 บทที่ ๑ ราชวงศ์กิเลนแห่งพิภพสวรรค์ [3/4] ราชันกิเลนสวรรค์ยกมือไพล่หลัง นัยน์ตาหงส์ยังจับจ้องต้นท้อหมื่นปีอย่างครุ่นคิด “ อันจิ้งเอ๋ย ลำบากเจ้าแล้ว ยามนี้เราไว้ใจที่สุดเพียงเจ้า สิ่งที่เราจักทำนั่นคือ การเตรียมการให้พร้อมเมื่อเวลาแห่งคำทำนายมาถึง ” “ หากมีสิ่งใดที่อันจิ้งกระทำได้เพื่อฝ่าบาท โปรดบัญชา ”   น้ำเสียงเทพพิทักษ์เงาเปี่ยมความมุ่งมั่นไม่หวั่นไหว ทำให้เยว่หรงเต๋อยิ้มบางๆ ทั้งพอใจและเป็นกังวล หากทว่า ในเวลานี้เขามิควรมีความลังเล “ หน้าที่นี้อาจทำให้เจ้าต้องระเหเร่ร่อนจากแผ่นดินสวรรค์ไปนานนับร้อยปี ทั้งยังต้องปิดบังโฉมหน้าชื่อเสียง กระทำการลักลอบดั่งโจรไม่สมเกียรติแห่งชาวกิเลน แต่เจ้าก็เป็นความหวังของข้า...” เยว่หรงเต๋อเอ่ยช้าๆ แล้วเว้นจังหวะลง ใบหน้างามสง่าดุจเซียนสวรรค์ลอบถอนหายใจ “ เคยได้ยินถึงสิ่งวิเศษนาม ‘กระจกเสี้ยวจันทร์’ หรือไม่ ” “ พ่ะย่ะค่ะ กล่าวกันว่า กระจกเสี้ยวจันทร์คือเศษเสี้ยวแห่งดวงจันทร์ที่ตกหล่นจากฟากฟ้าลงสู่ผืนดินในวันที่จันทรามาเยือนท้องนภาเป็นครั้งแรก เป็นสิ่งวิเศษอาบไล้ด้วยไอจันทราทิพย์สะสมมาแต่โบราณกาล บัดนี้แตกเป็นชิ้นส่วนกระจัดกระจายไปตามพิภพดินแดนต่างๆ  ว่ากันว่าหากผู้ใดรวบรวมได้สำเร็จ จักได้รับพลังสะท้านฟ้าสะเทือนดินเป็นหนึ่งในใต้หล้า ” หลิวอันจิ้งตอบได้ทันที เสียงทุ้มต่ำทูลตอบน่าฟัง เยว่หรงเต๋อหรี่ตาลง ก้มมองเทพพิทักษ์เงาที่ยังคุกเข่าเคารพด้วยแววตาเปี่ยมเมตตา ราชันกิเลนปฐพีบรรจงปลดพู่หยกที่ห้อยประดับเอวอยู่ออก เส้นไหมละเอียดสีแดงชาดถักทอเป็นเส้นเชือกสีแดงสดรัดร้อยผ่านห่วงทองคำที่เชื่อมต่อกับแผ่นหินเนื้อแก้วรูปวงกลม ทั้งบางใสทว่าแข็งแกร่ง ด้านบนสลักลวดลายรูปกิเลนคู่ในสัญลักษณ์หยินหยางเกี่ยวกระหวัดแนบแน่น ประกายแสงสีทองจางๆ แปลบปลาบวิ่งแล่นไปทั่วราวกับแสงสะท้อนจากเสี้ยวกระจกแหลมคม “ จงไปเถิดอันจิ้ง เจ้าจงไล่ตามแสงสะท้อนที่เพรียกหากันของกระจกเสี้ยวจันทร์ไป รวบรวมชิ้นส่วนทั้งหลายกลับคืนมาที่เดิม หากเราไม่สามารถหลีกเลี่ยงหายนะในกาลอนาคตได้ จึ่งสมควรจัดงานเลี้ยงต้อนรับมัน ” หลิวอันจิ้งเทพพิทักษ์เงาผู้ซื่อสัตย์เอื้อมมือไปรับพู่หยกของวิเศษคู่บุญราชันกิเลน เพียงแค่สัมผัสรังสีหนักอึ้งกดดันก็แผ่กระจายกระทบพาให้ตนตระหนักถึงหน้าที่ใหญ่หลวงที่ได้รับการไว้วางใจฝากฝัง เยว่หรงเต๋อคลี่ยิ้มอย่างน่ามอง มือขาวสะอาดข้างหนึ่งตวัดขึ้นเบาๆ  ผลท้อหมื่นปีสุกปลั่งลูกหนึ่งก็ร่วงหล่นลงบนฝ่ามือนั้น “ นี่คือผลท้อที่โอชาที่สุด เต็มเปี่ยมด้วยพลังแห่งแผ่นดินอันเข้มข้นที่สุด เรามอบให้เจ้า ” พริบตา ผลท้อหมื่นปีทรงคุณค่าก็มาอยู่ตรงหน้า มือเรียวสวยได้รูปยื่นผลท้อมาจรดริมฝีปากเทพพิทักษ์หนุ่มอย่างตั้งอกตั้งใจ ในเมื่อเจ้าชีวิตของหลิวอันจิ้งประทานความเมตตาอย่างล้นเหลือให้ถึงเพียงนี้ หลิวอันจิ้งจึงซาบซึ้งใจยิ่งนัก ใบหน้าคมคายละม้ายองค์ราชันกิเลนปิดเปลือกตาลง ยอมรับผลไม้ที่เปี่ยมด้วยพลังแห่งแดนสวรรค์อย่างเต็มใจ เรียวปากบางสีอ่อนเผยอขึ้น ฟันขาวสะอาดราวไข่มุกบรรจงกัดเนื้อผลท้อหวานฉ่ำ กลิ่นหอมอวลแตะจมูกชวนให้ลุ่มหลง เพียงคำแรกก็รู้ถึงระลอกพลังอันเข้มข้นถ่ายทอดเข้ามาในร่างกาย ผลท้อหมื่นปีนั้นคือยาวิเศษเสริมพลัง ต่ออายุ ทั้งยังกล่าวขานว่านำพาโชคลาภมาให้ไม่สิ้นสุด ลิ้มรสแค่ผลเดียวก็สมบูรณ์พูนสุขไปหมื่นปี นับเป็นผลไม้สูงค่าต้องห้ามที่สงวนให้เพียงเหล่าจักรพรรดิและราชันได้ลิ้มลองเท่านั้น ดังนั้น การที่เยว่หรงเต๋อมอบให้แก่เทพพิทักษ์จึงถือว่าเป็นความปรานีอย่างเป็นที่สุด ยังแผ่นดินแห่งจันทราทอง เยว่จินหรง เวลาเดียวกันนั้นในห้องส่วนตัวรโหฐาน ราชินีกิเลนทั้งสองกำลังรับรองแขกคนสำคัญยิ่ง นั่นคือ ราชันเต่าดำผู้เที่ยงธรรมหยวนจุยเสวียนอู่ และราชันหงส์ผู้ครองชีวิตอมตะหลวนจูเฉว จูเจินอวี้เหวิน กิเลนสาวแสนงามดุจไข่มุกทะเลล้ำค่าผู้มีกำเนิดจากวารีนั่งสงบนิ่งอย่างสง่างามเคียงข้างมู่ตานกุ้ยฮวา กิเลนสาวที่งามอ่อนหวานประดุจดอกโบตั๋นผู้มีกำเนิดจากบุปผา เหล่ามารดาผู้งามเป็นหนึ่งในพิภพกิเลนประคองลูกน้อยไว้แนบอก ร่างเล็กๆ สีขาวและสีดำของทารกกิเลนทั้งสองถูกห่อไว้ด้วยผ้าไหมเนื้อนุ่มนิ่ม กิเลนน้อยทั้งคู่กำลังหลับสนิทอย่างสบายอารมณ์ “ พี่เสวียนอู่ลำบากท่านแล้ว คำพยากรณ์อาจจะน่าพรั่นพรึงนัก ทว่าข้าซาบซึ้งใจเหลือเกินที่ท่านเอ็นดูหลานชาย ช่วยปกป้องคุ้มครองพวกเขาทั้งสอง ” “ ท่านจูเฉวก็เช่นกัน ชาวกิเลนทั้งมวลต้องขอขอบคุณยิ่งแล้วกับความอารีย์ครั้งนี้ของท่าน ” เมื่อจูเจินอวี้เหวินกล่าวจบ มู่ตานกุ้ยฮวาก็เอ่ยขอบคุณอย่างซาบซึ้งเช่นกัน เป็นดังที่ราชันกิเลนปฐพีเยว่หรงเต๋อคาด ท้ายที่สุด ราชันหงส์ และ ราชันเต่าดำ ต่างยอมโอนอ่อนผ่อนตามช่วยเก็บงำความลับสวรรค์ในครั้งนี้ ด้วยเหตุว่ามีความสัมพันธ์อันดีต่อกันมาแต่โบราณกาลส่วนหนึ่ง ส่วนอีกเหตุผลหนึ่งยิ่งใหญ่และน่าประทับใจกว่านั้น คือความเอ็นดูที่มีต่อตัวกิเลนน้อยทั้งสองเอง ==== มีต่อค่ะ ==== จากคุณ : WriterZZ & ฟารา (นู๋ครีมสด) เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 02:01:16

ความคิดเห็นที่ 7 บทที่ ๑ ราชวงศ์กิเลนแห่งพิภพสวรรค์ [4/4] ย้อนกลับไปในคืนภายหลังราชันกิเลนประกาศเริ่มงานฉลอง กิเลนจันทร์แห่งหยินและหยาง ทารกกิเลนน้อยผู้สูงศักดิ์ที่เพิ่งลืมตามองดูโลกนี้เป็นครั้งแรก รู้สึกตื่นเต้นยินดีในโลกใบใหม่อันงดงามน่ามหัศจรรย์ยิ่งนัก ลูกกิเลนน้อยสีขาวสะอาดกระโดดลงจากอ้อมกอดของจูเจินอวี้เหวินในขณะที่กิเลนน้อยสีดำขลับก็กระโดดลงจากอ้อมแขนของมู่ตานกุ้ยฮวาเช่นกัน ทารกกิเลนทั้งสองใช้แรงเท่าที่มีกระโจนลงสู่ทะเลสาบท่ามกลางแสงจันทร์ที่เปี่ยมด้วยไอจันทราทิพย์ กีบเท้าเล็กบางก้าวกระโดดบนแผ่นน้ำใสกระจ่าง หากยังไม่ทันสัมผัสดีนัก ดอกบัวสีสวยสดมากมายก็ผุดขึ้นมารองรับฝ่าเท้าเจ้ากิเลนซุกซน และไม่ว่าจะวิ่งวุ่นไปทางไหน ทางนั้นก็จะมีเส้นทางบุปผาแย้มบานขึ้นมารองรับไว้เสมอ ปทุมาหลากสีสัน ทั้งชมพูอ่อนใส ขาวบริสุทธิ์ น้ำเงินไพลิน เขียวมรกต ส้มทองบุษราคัม แดงเลือดนก ดำดั่งขนกา ล้วนผุดบานขึ้นอย่างเอาอกเอาใจ ภาพกิเลนน้อยสีขาวส่องประกายสว่างกระโดดโลดเต้นหยอกล้อกับกิเลนน้อยสีดำระยับด้วยแสงจันทร์จนคลื่นน้ำแตกกระจายช่วยผ่อนคลายอารมณ์ตึงเครียดของเหล่าผู้วิตกกับคำทำนายทั้งหลายจนหมดสิ้น กิริยาเล่นซนอย่างไร้เดียงสาของสิ่งมีชีวิตสุดวิเศษทั้งคู่เรียกเสียงหัวเราะขบขันด้วยความเอ็นดูจากราชันเต่าดำหยวนจุยเสวียนอู่และราชันหงส์หลวนจูเฉวได้ในทันที...ดูเถิด ขนาดเจ้าตัวยุ่งทั้งสองเป็นเพียงแค่ทารกกิเลนน้อยก็ยังวิ่งแจ้นวุ่นวายขนาดนี้ แล้วอีกหน่อยในยามต้องเปลี่ยนร่างเป็นกายมนุษย์เต็มตัวจักเป็นเช่นใดกันเล่า? ท่ามกลางเสียงหัวเราะคึกคัก มีเพียงราชันมังกรหลงหวางไห่ที่ปรายตามองอย่างเหยียดๆ กระนั้นแม้จะนึกดูถูกกิริยาโลดเต้นไม่สำรวมของเจ้าทารกกิเลนน้อย แต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่า พลังจันทราทองบริสุทธิ์เข้มข้นในตัวกิเลนจันทร์น่าพรั่นพรึงเสียจนสามารถกระตุ้นให้เหล่าพฤกษาในธรรมชาติเติบโตรวดเร็วผิดปกติธรรมดาเช่นนี้  ส่วนรัชทายาทมังกรน้อยหลงฟงหลางก็ได้แต่อ้าปากค้างตกตะลึงด้วยไม่คาดคิดมาก่อนว่า กิเลนจอมหยิ่งที่ดูสูงส่งสง่างามในแต่ละก้าวย่างตลอดเวลาที่ตนเคยเห็นนั้น... ยามถือกำเนิดก็ไร้เดียงสาน่าหัวร่อเป็นที่สุด หลังจากวิ่งไล่กันไม่ยอมหยุดพักจนประสบความสำเร็จในการสร้างกองทัพดอกบัววิเศษที่บัดนี้ดูราวกับพื้นพรมบนผิวทะเลสาบสดใส กิเลนจันทร์ตัวน้อยทั้งสองก็ผล็อยหลับอย่างเหนื่อยอ่อนราวลูกลิงน้อยสิ้นฤทธิ์อยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นของมารดา จูเจินอวี้เหวินและมู่ตานกุ้ยฮวาจ้องมองลูกน้อยอย่างรักใคร่ เสียงเสนาะอ่อนหวานสองเอื้อนเอ่ยเคล้าคลอ ขับลำนำเพลงกล่อมเด็กด้วยถ้อยคำเปี่ยมด้วยความรักทุกลมหายใจ ยังแผ่นดินรุ่งเรืองแห่งจันทราทอง...ลูกเอ๋ย เจ้าจงพักผ่อน ท้องฟ้าไม่อาจแจ่มใสตลอดเวลา แสงอาทิตย์ไม่อาจเจิดจ้าตลอดเวลา ย่อมมีเวลาที่เมฆดำรวมตัวกัน ลูกเอย อย่าหวั่นไหว อย่ากลัวเกรง จงเติบโต แข็งแกร่ง กล้าหาญ จะทิวาฤๅราตรีล้วนผ่านผัน....หากรักของแม่จักคงอยู่เคียงกายเจ้าเสมอ ลูกเอ๋ย เจ้าจงพักผ่อน...ในอ้อมกอดของแม่ เจ้าจะเป็นสุขและปลอดภัย เสียงขับขานดังแว่วกระทบโสตประสาทเจ้ากิเลนน้อยทั้งสองให้ยิ่งหลับลึก...ร่างเล็กบางยิ่งเบียดชิดเอาไออุ่นจากกายมารดามาเก็บไว้กับตัวเองแนบแน่น ปากน้อยสีชมพูสดใสเผยอนิดๆ ขยับงึมงำ ก่อนจะมีเพียงเสียงลมหายใจสม่ำเสมอเข้ามาแทนที่อย่างยาวนาน... ยามกำเนิดนั้นคือยามที่ใสบริสุทธิ์เป็นที่สุด เป็นยามที่น่าเคารพเป็นที่สุด น่ายินดีและควรค่าแก่การเฉลิมฉลองเป็นที่สุด โปรดติดตามตอนต่อไป ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ จากคุณ : WriterZZ & ฟารา (นู๋ครีมสด) เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 02:04:58

ความคิดเห็นที่ 8 ตกลงเย่วหรงเต๋อ กับ เยว่จินหรงต่างกันยังไง บางทีไม่รีบบอกอะไรก็ดีนะคะ อย่างที่มังกรจะขอสิ่งล้ำค่าแล้วมีผลอะไรนั่น จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 12:57:47

ความคิดเห็นที่ 9 ขอเก็บไปอ่านก่อง จากคุณ : มณีมรกต เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 14:57:52

ความคิดเห็นที่ 10 มาเยี่ยมเจ้า *0* จากคุณ : Fhal2a เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 17:04:44

ความคิดเห็นที่ 11 #8 เยว่หรงเต๋อ เป็นชื่อของราชันกินเลนแห่งดินแดนจันทราทองในเรื่องค่ะ ซึ่ง เยว่จินหรง ในที่นี้ก็หมายถึง ชื่อดินแดนจันทราทองของชาวกิเลนค่ะ ^_^ แหะๆ ขอน้อมรับสำหรับคำแนะนำค่า #9 ขอบคุณที่สนใจค่า ขอให้อ่านอย่างสนุกนะคะ ^_^ #10 อ้าว...เพื่อนสาวไม่ได้ไปสอบแอร์ฯ หรอกเหรอคะวันนี้ ^^" จากคุณ : WriterZZ (นู๋ครีมสด) เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 17:10:48

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นงานที่ค่อข้าง แปลก น่าสนใจทีเดียวครับ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 54 19:00:59

ความคิดเห็นที่ 13 #12 ขอบคุณที่สนใจค่า ^^ จะถือว่าเป็นคำชมเพื่อเพิ่มกำลังใจให้กับกลุ่มผู้เขียนนะคะ อิ้อิ้ จะว่าอย่างไรดี นอกจากจะแปลก(?)แล้ว ก็ยังเป็นโปรเจคนิยายที่ใช้พลังงานสมองมากอยู่เหมือนกันนะ ^^" (แฮ่กๆ แค่คนเขียนทะเลาะกันก็เหนื่อยแล้วจ้า...) จากคุณ : นู๋ครีมสด เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 54 16:26:23