[Flash Fiction] จากดวงตา : ตอนไฟกลางเมือง
|
 |
แสงสีแดงทั้งจากดวงอาทิตย์ยามเย็นเบื้องบน และจากกองไฟขนาดใหญ่
หลายกองในเมือง สะท้อนกับซากอาคารปูนจนทำให้เมืองทั้งเมืองกลายเป็นสีแดง
กลิ่นควันไฟ กลิ่นเลือด คลุ้งไปทั่ว เสียงกรีดร้องขอความช่วยเหลือจากชาวเมือง
เสียงการสู้รบและการหลบหนี ความวุ่นวายอันเกิดจากความขัดแย้งทางอำนาจและ
ผลประโยชน์ของ 2 กลุ่มผู้ขัดแย้งภายในรัฐ ทำให้แผ่นดินที่เคยไดรับการขนาดนาม
ว่าแผ่นดินแห่งความสงบสุขได้แตกเป็นชิ้นๆ
ณ ใต้ต้นไม้ใหญ่เก่าแก่ไม่ไกลกัน มีร่างของสตรีนางหนึ่งยืนอยู่ ผมตรงสี
น้ำตาลแก่ยาวพลิ้วไหวไปตามแรงลม นางแต่งกายด้วยชุดซึ้งทำจากผ้าฝ้ายดูเบา
สบาย หากไม่บ่งบอกถึงยุคสมัย เธอเพิ่งยืนอยู่นิ่งๆ มองดูเหตุการณ์ด้วยดวงตาแสน
เศร้าและมีน้ำตาคลอ
ชาวบ้านกลุ่มหนึ่งวิ่งหนีมาทางที่นางยืนอยู่ ไม่มีใครสนใจนาง และยังทะลุ
ผ่านร่างนางไป
มีอา... เจ้ามาอยู่ที่นี่เอง
นางได้ยินเสียงของชายหนุ่มอันคุ้นเคย หากมิได้หันกลับไปมอง นางรับรู้ถึง
สัมผัสอันอบอุ่นแตะต้องตัวนางจากการโอบกอดจากด้านหลัง นางจึงปล่อยให้ตัวยืน
พิงตัวเขา รับความอ่อนโยนที่ถ่ายทอดมา
กลับกันเถอะ
แต่... นางดิ้นรนที่จะออกจากอ้อมแขนนั้น
อยู่ต่อไปเราก็ทำอะไรไม่ได้
นางนิ่งอึ้งด้วยรู้ในความจริงข้อนั้นดี เมื่อตนเป็นเพียงสิ่งซึ่งยึดติดอยู่กับโลก
หลังวิญญาณละทิ้งกายเนื้อ ทำได้เพียงเฝ้าดูเหตุการณ์ต่างๆ เกิดขึ้น มิได้เดินทางไปยัง
ดินแดนใด ไม่ว่าจะเป็นแสงสว่างหรือความมืด รวมทั้งการเดินทางสู่การเกิดใหม่ หาก
กระนั้นนางยังมิอยากกลับไปที่พัก ณ มิติเหลือบซ้อน
เมื่อข้ายังมีชีวิตอยู่ พรรคพวกของเราทำทุกวิธีทางเพื่อปลดปล่อยรัฐจากการ
เป็นเมืองขึ้น ประชาชนทุกคนร่วมใจกันต่อสู้ในทุกวิธีทาง แต่ท่านดูซิ วันนี้ลูกหลานของ
ข้าต้องมาต่อสู้กันเอง นางพูดทั้งน้ำตานองหน้าเหม่อมองโบสถ์ใหญ่เก่าแก่ซึ่งครั้งหนึ่ง
เมื่อนานมาแล้วนางทำงานอยู่ที่นั่น กำลังถูกไฟไหม้และไม้กางเขนโลหะใหญ่ที่ติดอยู่
บนหน้าร่วงลงมาใส่ผู้คน
ข้ารู้ว่าเจ้าผูกพันกับสถานที่และผู้คนในแผ่นดินนี้ที่เจ้าอยู่และตาย กลับกัน
เถอะ ดูต่อไปก็รั้งแต่จะเจ็บปวดเสียใจ
เอียน ท่านทำใจอยากนั้นได้อย่างไรกัน ท่านซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นนักรบผู้ต่อสู้
ปกป้องดินแดนจนต้องเสียชีวิตกลางสนามรบ
พื้นฐานเราต่างกัน มิใช่เพราะข้าตายมานานกว่า ข้าจึงได้เห็นเหตุการณ์เช่นนี้
มาก่อน แต่ในยุคสมัยของข้า ก็มีการแตกแยกในกลุ่มชนอยู่เสมอ จนเราไม่รู้ว่าต้องทำร้าย
พวกเดียวกันเมื่อไร นั่นคงเป็นโชคดีของข้าที่ตายเสียก่อนการหันดาบหาคนเชื้อชาติเดียว
กัน ทีนี้เจ้าจะกลับกันได้หรือยัง
เมื่อนางพยักหน้า ร่างสองร่างก็ค่อยๆ เลื่อนหายไป
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
ลองเขียนแนว Flash Fiction อีกแว้วคร่า คราวนี้ตั้งใจจะทำเป็นตอนๆ อีกด้วยค่า เพื่อน พี่
น้อง ทุกทั่นเห็นว่าเป็นยังไงมั่งคะ แล้วก็... ชื่อเรื่อง... ตอนแรกเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาแล้วเก๊าะ...
ขอใช้ชื่อนี้ไปจนกว่าจะหาชื่อใหม่ที่ดีกว่านี้ได้คร่า >///<
| จากคุณ |
:
ไอ้มู๋ไร้อมฯ
|
| เขียนเมื่อ |
:
16 ม.ค. 54 22:12:38
A:124.122.92.224 X: TicketID:284572
|
|
|
| 
