ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 1 : สาเหตุของโรคไมเกรน ‘ เอี๊ยดดดด ! ’ เสียงล้อรถบดถนนดังลั่นจากการเบรกกะทันหันทำให้สาวน้อยในชุดนักเรียนคนที่นั่งอยู่ตอนหลังของกระบะถึงกับเซหงายจากแรงเหวี่ยง รถที่เธอโดยสารมานั้นเป็นรถกระบะซึ่งดัดแปลงใส่หลังคาเพื่อสามารถรับส่งผู้โดยสารในลักษณะของรถรับจ้างไม่ประจำทางที่มีอยู่ดาษดื่น สีแดงเข้มๆของรถประเภทนี้ทำให้ผู้คนที่อาศัยในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่เคยชินและติดปากที่จะเรียกว่า ‘ รถแดง ’   ทันทีที่รถจอดสนิท เด็กสาวร่างโปร่งบางก้าวเท้าลงจากบันไดด้านหลังของตัวรถ เธอเป็นผู้โดยสารเพียงคนเดียวในยามเช้าวันศุกร์ที่อากาศค่อนข้างเย็นสบาย สาวน้อยกระโปรงม่วงเดินวกกลับไปทางซ้ายของตัวรถเพื่อจ่ายเงินค่าโดยสาร โดยพร้อมกันนั้นเธอยังตั้งใจจะต่อว่าเรื่องการขับรถที่ทั้งเร็ว ทั้งน่ากลัว ... ถึงแม้รถแดงทุกคันจะขับเช่นในลักษณะนี้จนกลายเป็นเอกลักษณ์ที่ทุกคนชาชินแล้วก็เถอะ แต่กระนั้นเด็กสาวก็ไม่อยากจะยอมรับพอๆกับไม่อยากฝากชีวิตไว้กับโชเฟอร์ตีนผีประเภทนี้ อนงค์น้อยผู้มีดวงหน้างดงามราวกุหลาบแรกแย้ม นวลพักตร์รูปไข่ของเธอขาวนวลและเกลี้ยงเกลารับกับผมยาวสลวยสีดำขลับที่บัดนี้ถูกมัดรวบไว้ด้วยกฎระเบียบของโรงเรียน และถึงแม้ริมฝีปากรูปงามจะไม่ถูกเติมแต่งแต้มสี แต่กระนั้นก็ยังน่าชวนพิศด้วยงามเรื่อด้วยสีชมพูอ่อนใสตามธรรมชาติ และเหนือถัดขึ้นไปอีกเล็กน้อยก็จะพบจมูกโด่งรูปสวยที่มีสันเข้ารูปอย่างไม่ต้องพึ่งพาศัลยกรรมตกแต่ง แต่ทั้งหมดทั้งหลายยังมิอาจเทียมเท่าส่วนที่มีเสน่ห์มากที่สุด ... ซึ่งนั่นก็คือดวงตา นัยน์ตาดำขลับทว่าสดใสคู่งามประดับอยู่ใต้ต่อคิ้วเข้มที่โค้งงอนราวคันศรของเทพธิดา ดวงเนตรของเธอเปล่งประกายฉายแววเจิดจรัสอยู่เป็นนิจ มันอาจเป็นแววร่างแห่งพลังชีวิตอันสุกใสเฉกเช่นสาวน้อยวัยรุ่น หากแต่มันกลับงดงามยิ่งเสียกว่าผู้คนทั่วไปนับเท่าพันทวี ... ที่คำโบราณขนานนามเปรียบเทียบนัยน์ตาที่งามประดุจดั่งดวงตาเนื้อทรายนั้นคงเป็นเช่นนี้กระมัง สาวน้อยในชุดนักเรียนกระโปรงสีม่วงสืบเท้าเข้าไปใกล้ประตูข้างซ้ายอันติดกับที่นั่งข้างคนขับ เด็กสาวตั้งใจที่จะจ่ายเงินพร้อมต่อว่าคนขับเสียให้รู้แล้วรู้รอด โชคดีที่เธอเป็นผู้โดยสารเพียงคนเดียว เพราะหากมีผู้โดยสารคนอื่นร่วมทางด้วย ไม่แน่ว่าพวกเขาอาจลงมาร่วมด้วยช่วยกันต่อว่าก็เป็นได้ ร่างในชุดนักเรียนสืบเท้ามาถึงประตูรถ เด็กสาวก้มศีรษะลงเพื่อจะเอื้อมมือเข้าไปจ่ายเงิน ริมฝีปากงามสวยเตรียมง้างเพื่อพร้อมจะต่อว่าตามที่ตั้งใจไว้ ทว่ากลับต้องหยุดความคิดดังกล่าวอย่างปัจจุบันทันด่วน ด้วยเพราะที่นั่งข้างคนขับนั้นมีผู้หญิงอายุวัยกลางคนผู้หนึ่งกำลังนั่งก้มหน้านิ่งอย่างไม่สนใจตัวเธอ ... บางทีอาจเป็นภรรยาของคนขับ ? “ เอ้า ! จ่ายมาเสียทีสิหนู ยี่สิบบาท ! คนเขาจะรีบทำมาหากิน ” ตาลุงคนขับเร่งเร้าพร้อมยื่นมือออกมารับเงินค่าโดยสาร ท่อนแขนของเขาเฉียดหน้าผู้หญิงที่นั่งข้างไปเพียงนิดเดียว “ ค่ะ ... นี่ค่ะ ” เด็กสาวหยิบเงินที่เตรียมไว้วางใส่มือของคนขับรถ เสื้อนักเรียนขยับไปมาทำให้คนขับเห็นตราสัญลักษณ์ของโรงเรียน ‘ ลานนาวิทยาลัย ’ รวมถึงชื่อที่ปักด้วยด้ายสีม่วงอ่อนอันเป็นสีสัญลักษณ์ประจำโรงเรียน ‘ ประกายแก้ว สกุลสุวรรณ ’ คือชื่อของสาวน้อยผู้กำลังศึกษาในระดับชั้นมัธยมปลาย เด็กสาวอยู่ในระหว่างการเดินทางมาโรงเรียน โดยรถแดงที่นั่งมาส่งเธอที่ปากซอยทางแยกที่จะนำเข้าสู่ประตูรั้วโรงเรียน “ เอ่อ ... พี่คะ ” ประกายแก้วเอ่ยปากเพื่อจะพูดกับคนขับ ทว่าเอ่ยได้เพียงเท่านั้นก็ต้องหยุดยั้งความตั้งใจเสียอีกครั้ง เหตุก็เพราะหญิงสาวที่นั่งข้างคนขับได้เปลี่ยนจากก้มหน้านิ่งมาเป็นหันจ้องตรงมาทางเธอ ดวงตาคมกริบนั้นแข็งกร้าวถมืงทึง “ มีอะไรน้อง ? ” คนขับตีนผีถาม มือซ้ายเข้าเกียร์เพื่อเตรียมทะยานลิ่วตามประสารถแดงที่มีทั่วไปตามอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ “ ป .. เปล่าค่ะ ” ประกายแก้วตัดสินใจที่จะไม่พูดต่อ และนั่นทำให้หญิงสาวที่นั่งข้างคนขับเลิกจ้องมองตัวเธอและหันกลับไปนั่งก้มหน้าอีกครั้ง บรึ้น ! บรึ้น ! บรื้นนนนน !!! รถแดงเบิ้ลคันเร่งเสียสองจังหวะก่อนที่จะกระชากตัวออกไปทันทีเมื่อรู้ว่าไม่มีเหตุการณ์อะไรที่เขาต้องยุ่งเกี่ยวหรือรอคอย ทว่า ... เอี๊ยดดดดดดด ! โครม ! รถแดงที่ประกายแก้วนั่งมาเมื่อครู่ บัดนี้ถูกชนอย่างแรงจนหมุนคว้างสองสามตลบ มันถูกกระแทกและพลิกขึ้นไปอยู่บนขอบถนนไม่ห่างไปจากจุดที่ประกายแก้วลงจากรถ สาเหตุของอุบัติเหตุยามเช้าเกิดจากการที่รถแดงซิ่งพุ่งเข้าตัดหน้ารถหกล้อในระยะประชิด ราวกับโชเฟอร์ตีนผีมองไม่เห็นรถที่กำลังวิ่งสวนมาด้วยความเร็ว ? ประกายแก้วตัวชาดิก เด็กสาวค่อยๆเดินจากปากทางแยกไปสู่จุดเกิดเหตุซึ่งจริงๆแล้วก็อยู่ไม่ห่างจากที่เธอกำลังยืนอยู่ สาวน้อยกระโปรงม่วงไม่กล้าข้ามถนนเข้าไปดูใกล้ๆ เด็กสาวยืนอีกฝั่งถนนซึ่งบัดนี้เริ่มคลาคล่ำไปด้วยบรรดาไทยมุงที่จับกลุ่มรวมตัวกันอย่างไม่ได้นัดแนะ แต่ละคนพากันวิพากษ์วิจารณ์ถึงอุบัติเหตุตรงหน้าอย่างออกรส หน่วยกู้ภัยมาถึงในเวลาไม่นาน ประกายแก้วได้ยินประโยคสนทนาอย่างชัดเจน มันทำให้เธอต้องปิดปากไว้ด้วยความรู้สึกบางอย่างที่พลุ่งพล่านอยู่ภายใน “ ตายแล้ว คาที่เลยว่ะ ! ” “ คนเดียว ? ” “ ตายคนเดียว ไม่มีผู้บาดเจ็บ ... เคราะห์ดีที่นั่งมาคนเดียวไม่มีผู้โดยสารอื่น ” คนเดียว ? ... ใช่ ถูกต้องตามที่หน่วยกู้ภัยพูด รถแดงนั้นมีคนนั่งมาเพียงคนเดียวซึ่งก็คือคนขับ เด็กสาวรู้ดี ... เธอรู้แต่แรก รู้ตั้งแต่ที่เห็นหญิงสาวที่นั่งข้างคนขับแล้ว แม้จะพยายามบอกโชเฟอร์ผู้มีชะตาขาด ... ทว่าประกายแก้วไม่อาจมีความกล้าหาญเพียงพอ หญิงสาวที่นั่งข้าง หญิงสาวคนนั้นหันมาจ้องตาเธออย่างถมืงทึง ดวงตาสีดำไร้แววราวลูกแก้วไร้ชีวิตนั้นส่องประกายกร้าวด้วยต้องการไม่ให้เธอเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกิจธุระที่ไม่จำเป็น เด็กสาวกระโปรงม่วงสับสนในใจ ... เธอทำถูกแล้วหรือ ? จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 09:02:15

ความคิดเห็นที่ 2 ตะวันยามบ่ายส่องแสงแรงกล้า ชั้นเรียนมัธยมศึกษาปีที่หกของประกายแก้วกำลังจะเริ่มอีกครั้งหลังเวลาพักกลางวัน ครึ่งวันแรกในช่วงเช้านั้นทั้งนักเรียนเพื่อนร่วมห้อง ทั้งครูต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ถึงอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นตรงทางแยกเข้าโรงเรียน บ้างก็คาดเดาว่าคนขับเกิดหลับใน บ้างก็ว่าอาจเป็นการเมาสุราหรือไม่ก็เมายาบ้า มีไม่น้อยที่คิดว่าเกิดจากความประมาทและความรีบร้อนที่จะขับรถเพื่อหาผู้โดยสาร ทว่า ... ใครเลยเล่าที่จะรู้ความจริง !? และมันเป็นความจริงที่ประกายแก้วหวาดหวั่น เด็กสาวรู้สึกทั้งกลัวทั้งกังวล หากเธอช่วยเหลือโชเฟอร์ตีนผีรายนั้น วิญญาณผู้หญิงที่นั่งข้างจะตามมารังควาญเธอหรือไม่ ... ใครเลยเล่าจะกล้ารับประกัน กระนั้นเพียงแค่ชั่วโมงเรียนยามสายก็ดูเหมือนทุกคนจะลืมเรื่องอุบติเหตุไปจนสิ้น แต่ละคนต่างใจจดจ่ออยู่กับภาระหน้าที่การเรียนการสอน โดยเฉพาะนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกที่ต้องเตรียมตัวสำหรับการสอบเรียนต่อที่เวลากำลังงวดใกล้เข้ามา “ ทั้งหมดเคารพ ” เสียงนายวิวัฒน์ผู้เป็นหัวหน้าห้องประกาศเสียงดังเมื่ออาจารย์ประจำชั้นก้าวเข้ามาในห้อง เมื่อได้ยินหัวหน้าประกาศ บรรดานักเรียนรวมถึงประกายแก้วจึงหยุดกิจกรรมทั้งหมดและทำความเคารพอย่างพร้อมเพรียงกัน และนั่นเป็นสัญญาณของการเรียนการสอนในภาคบ่าย ครู ‘ ศรีสุดา ’ ผู้เป็นอาจารย์ประจำชั้นทำสัญญาณมือให้ทุกคนนั่งลงได้ หญิงสาววัยกลางคนเดินไปเปิดไมโครโฟนก่อนที่จะกรอกเสียงลงไป “ สวัสดีภาคบ่ายค่ะ นักเรียน ” กล่าวด้วยน้ำเสียงและใบหน้ายิ้มแย้ม ครูศรีสุดาเป็นอาจารย์ที่ใจดีและสามารถให้คำปรึกษาแก่นักเรียนได้แทบทุกเรื่อง ประกายแก้วเองก็ชอบครูประจำชั้นผู้นี้มากพอควร “ ก่อนจะเริ่มการเรียนการสอนในช่วงบ่าย ครูมีครูฝึกสอนที่จะแนะนำค่ะ ” อาจารย์ประจำชั้นแจ้งให้ทุกคนในชั้นทราบ แน่นอนว่าทุกคนรวมถึงประกายแก้วเองก็มิได้แปลกใจด้วยเพราะโรงเรียนที่เธอได้ศึกษาเล่าเรียนนั้นมีสายสัมพันธ์อยู่กับโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ดังนั้นหลายๆครั้งจึงถูกใช้เป็นสถานที่ฝึกสอนของบรรดานักศึกษาคณะศึกษาศาสตร์ ผู้ที่อนาคตจะต้องดำรงด้วยอาชีพครูอาจารย์ “ เชิญอาจารย์ฝึกสอนค่ะ ” ครูศรีสุดากล่าว โดยไม่ทันจบประโยค นักศึกษาสาวสองคนจึงเดินก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามา ทั้งคู่สวมเสื้อขาวกระโปรงม่วง ที่อกเสื้อกลัดตราช้างชูคบเพลิงอันเป็นสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัย ครูฝึกสอนที่ก้าวนำเข้ามาเป็นสาวทันสมัยที่ซอยผมสั้น ท่าทางทะมัดทะแมง จะว่าเป็นทอมบอยก็ไม่น่าใช่ เพราะการแต่งหน้าแต่งตาออกจะเน้นเป็นประเภทสาวเปรี้ยวเสียมากกว่า ส่วนอีกรายที่ตามมาติดเป็นหญิงสาวผมยาว ใบหน้าของเธอขาวนวลและออกแนวน่ารักๆ แต่งหน้าใสๆสไตล์เกาหลีตามสมัยนิยม ประกายแก้วรู้สึกถูกใจครูฝึกสอนสองคนนี้มาก ด้วยเพราะท่าทางใจดีและวัยวุฒิที่ไม่ต่างกันมากคงทำให้การเรียนที่ซ้ำซากจำเจได้เปลี่ยนอรรถรสบ้าง โดยเฉพาะการได้เรียนรู้จากครูฝึกสอนมักจะมีความน่าสนใจมากกว่าครูประจำชั้น อาจารย์ศรีสุดากำลังบรรยายสรรพคุณของครูฝึกสอนอยู่หน้าห้อง ทว่าประกายแก้วแทบจะไม่ได้ฟังเลยสักนิด เด็กสาวกำลังใจลอยมองครูฝึกสอนทั้งสอง ชะรอยประกายแก้วคงจะจ้องมองโจ่งแจ้งจนเกินไป ครูสาวหน้าเกาหลีที่ยืนอยู่ด้านหลังครูผมสั้นคงจะสังเกตเห็นได้ เธอจึงยิ้มหวานและลอบโบกมือให้ เสียงปรบมือทั่วทั้งห้องเรียนเพื่อต้อนรับอาจารย์ฝึกสอนผู้มาใหม่ ประกายแก้วสะดุ้งด้วยไม่ทันตั้งตัว เด็กสาวตำหนิตัวเองที่ปล่อยใจให้เหม่อลอย นี่เธอไม่ได้ฟังคำแนะนำของอาจารย์ศรีสุดาจึงไม่รู้ว่าครูที่มาฝึกสอนนั้นมีชื่อเสียงเรียงนามว่าอย่างไร “ มิ้นท์ ครูฝึกสอนชื่ออะไรน่ะ ? ” ประกายแก้วสะกิดเพื่อนซี้ที่นั่งอยู่ข้างๆ “ ยายแก้ว ! นี่แกไม่ได้ฟังครูพูดเลยหรือไง ? ” สาวหมวยหน้าตาจิ้มลิ้มหันหน้ามาหาคนถาม แววตาส่อประกายตำหนิเล็กๆ ถึงตอนนี้ครูฝึกสอนผมสั้นกำลังกล่าวแนะนำตัว “ แหะๆ เหม่อนิดหน่อยน่ะ ตกลงครูชื่ออะไรล่ะ ” “ ชื่อรตี ทีหลังอย่าเหม่อล่ะ ” เพื่อนซี้ตอบ “ จ้าๆ บ่นจังเลยเพื่อนเรา ว่าแต่ครูรตีนี่คนไหนล่ะ ? ” ประกายแก้วหรือแก้วหากจะเรียกสั้นๆถามต่อ คราวนี้มิ้นท์ – ศศิรัตน์ หันมามองหน้าเพื่อนอีกครั้ง แววตามีประกายสงสัย ทว่าชั่วครู่จึงหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ “ แหม ... ใครจะรู้ว่าแกจะมีมุกเด็ดๆกับเขาด้วย คนนั้นน่ะครูศรีสุดา อาจารย์ประจำชั้นเรา ส่วนครูฝึกสอนผมสั้นซอย ท่าทางเปรี้ยวๆนั่นชื่อครูรตี โอเคไหมจ๊ะ ” แก้วเกาหัวแกรกๆบ้าง นี่ยายมิ้นท์มาหาว่าเธอเล่นมุก ทั้งที่ตัวเองนั่นแหละกำลังปล่อยมุกหน้าตาย “ จ้าๆ ครูผมสั้นชื่อครูรตี แล้วครูสวยๆผมยาวข้างหลังครูรตีนั่นชื่ออะไรล่ะจ๊ะ ” เด็กสาวถาม คราวนี้สาวมิ้นท์เงียบกริบ หนึ่งถึงสองวินาทีต่อมาประกายแก้วได้ยินเสียงกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ริมฝีปากล่างของเพื่อนรักสั่นพลิ้วราวกับกำลังอยู่ในตู้แช่แข็ง “ แก้ว ... แกว่ามีครูอีกคนอยู่ข้างหลังครูรตี ? ” เสียงสั่นๆเกือบเป็นกระซิบ “ เออสิ ครูที่ท่าทางเหมือนดาราเกาหลีนั่นไง ... เอ๊ะ ? ” ประกายแก้วตอบเพื่อน ทว่าตอนท้ายประโยคเหมือนตัวเองเริ่มฉุกคิดอะไรบางอย่างได้ สาวมิ้นท์หรือนามจริงก็คือศศิรัตน์หันมาทางเพื่อนเกลอช้าๆ รวบรวมความกล้าถามประกายแก้วเบาๆทว่าชัดเจน “ แก้ว ... แกเห็นอีกแล้วหรือ ? ” น้ำเสียงสั่นระรัวไม่ต่างจากทั่วทั้งร่าง ใช่ ! ศศิรัตน์ ... คือเพื่อนรักผู้ที่รู้ถึงความสามารถของประกายแก้ว มันเป็นความสามารถที่เธอไม่อยากจะมี รวมถึงไม่สามารถที่จะควบคุมหรือกำหนดได้ ประกายแก้ว เธอคือเด็กสาวที่สามารถมองเห็นบางสิ่งที่วิทยาศาสตร์ไม่อาจพิสูจน์ โชคดีที่เธอไม่ได้เห็นทุกวัน นานๆจะเห็นเสียครั้งหนึ่ง แน่นอนว่าไม่มีสัญญาณเตือน ไม่มีสิ่งบ่งบอกหรือชี้นำล่วงหน้า บทจะเห็นก็เห็น บทจะหายก็หาย ... บางคราวนานเป็นปีๆก็เคยมี ทว่า ... วันนี้รอบเช้าโดนเสียหนึ่งครั้ง แล้วตอนนี้ บ่ายวันเดียวกัน ! เธอกำลังรับรู้สิ่งที่เพื่อนมองไม่เห็น !? “ มิ้นท์ แกอำหรือเปล่า ” แก้วถามเบาๆทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้ว เพื่อนรักไม่เคยเล่นแผลงๆประเภทล้อเล่นกับสิ่งเหนือธรรมชาติ “ ฉันไม่ได้หลอก ! แกก็รู้ ” สำเนียงที่ตอบยังคงสั่นไหว ประกายแก้วเห็นเพื่อนรักนั่งก้มหน้าหลับตาปี๋ ปากขมุบขมิบเหมือนกำลังท่องบทสวดมนต์ จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 09:03:29

ความคิดเห็นที่ 3 ยังไม่ทันคิดอ่านประการใด เสียงอื้ออึงทั่วห้องจึงทำให้สองคู่ซี้มองไปทางหน้ากระดานดำ บัดนี้ครูรตีผู้ฝึกสอนซึ่งอยู่ในช่วงกล่าวแนะนำตัวกำลังยืนกุมขมับคล้ายมีอาการวิงเวียน อาจารย์ศรีสุดารีบเข้าไปประคองด้วยเกรงจะเกิดเหตุเป็นลมศีรษะฟาด “ ไม่ ... ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันเป็นโรคไมเกรนน่ะค่ะ บางครั้งก็จะวิงเวียนหรือไม่ก็ปวดหัวอย่างนี้น่ะค่ะ ” ครูฝึกสอนรตีพยายามอธิบายถึงอาการผิดปกติของตน ประกายแก้วมองข้ามบ่าของครูรตีผมสั้น เด็กสาวยังเห็นสตรีปริศนาผมยาวที่ยังอยู่ด้านหลัง ทว่าบัดนี้หญิงสาวผมยาวผู้นั้นไม่ได้ยืนอยู่ด้านหลังเฉยๆเท่านั้น เธอกำลังใช้มือสองข้างจับบ่าของครูรตี แก้วคิดว่ามองเห็นเล็บที่ทั้งดำ ทั้งยาวและแหลมคม ! สตรีปริศนาผู้บัดนี้ใบหน้าหาได้มีความน่ารักตามแบบฉบับสาวเกาหลีอีกต่อไป ดวงหน้าของเธอเริ่มเหี่ยวย่น ผมที่เคยดำขลับและยาวสลวยเริ่มรกรุงรังและแซมด้วยหงอกขาวไปเกือบครึ่ง ! เด็กสาวนามประกายแก้วถึงกับต้องใช้มือป้องปากด้วยอารามตื่นตระหนก หญิงชราเล็บยาวผู้ไม่มีใครมองเห็น บัดนี้ดวงตาสีแดงประดุจเลือดกำลังจ้องมองมาทางแก้ว นางรู้ว่ามีคนมองเห็น ... มีคนกำลังจ้องมองอยู่ ! กระนั้นผียายแก่หาได้หยุดการกระทำไม่ ขณะที่ดวงตาสีเลือดจ้องมองมาทางประกายแก้วผู้หวาดหวั่น ลิ้นของมันเริ่มยืดยาวออกจากปาก ลิ้นน่าสะพรึงนั้นมีปลายแหลมสีแดงสด มันยาวออกมาราวๆเกือบสองฟุตเห็นจะได้ !? ครูฝึกสอนรตีใช้มือซ้ายกุมขมับและยืนโซเซ ปากก็พร่ำว่าไมเกรนกำลังจะกำเริบ ทั้งอาจารย์ศรีสุดาและนักเรียนในห้องต่างไม่รู้จะรับมือกับสถานการณ์อย่างไร ประกายแก้วรู้สึกจุกแน่นที่ลำคอ หัวใจที่เต้นแรงเร็ว ลมหายใจที่ติดขัดกำลังทำให้เด็กสาวเตรียมที่จะกรีดร้อง ใช่ ! ประกายแก้วรู้ด้วยสายตาที่มองเห็น เธอรู้ว่าอาการของครูฝึกสอนรตีนั้นหาใช่โรคไมเกรนไม่ นั่นเพราะบัดนี้ลิ้นยาวแหลมของปิศาจผมยาว ... ลิ้มแหลมของมันกำลังชอนไชเข้าไปในรูหูข้างซ้ายของครูรตี !! จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 09:04:19

ความคิดเห็นที่ 4 ปก กระจกล่าวิญญาณ ภาคกำเนิดกระจกมายาครับ จากคุณ : Luckard (Luckard) เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 09:09:33

ความคิดเห็นที่ 5 งือ ไปหาพระเถอะนะ คนอ่านเสียว จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 11:45:09

ความคิดเห็นที่ 6 โอย หลอนมากค่ะ... ยิ่งบรรทัดสุดท้าย อ่านแล้วหวิวๆ ที่ใบหู จากคุณ : '' My Bag '' เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 12:59:56

ความคิดเห็นที่ 7 เสียวได้อีก ปล. ปกสวยนะคะ เริ่มวางขายหรือยัง แล้วภาคสองตามมาเมื่อไหร่คะเนี่ย คิดถึงหนูรัน จากคุณ : ริวไผ่ (ริวไผ่) เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 18:48:35

ความคิดเห็นที่ 8 มาอ่านต่อเจ้าค่ะ..ช่วงนี้อาจ...ผลุบๆโผล่ๆ  เพราะงานเข้า...ส่งของว่างมาเป็นเสบียงนะคะ  จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 20:46:18

ความคิดเห็นที่ 9 อัพเดตครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10175669/W10175669.html จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 10:30:16