ลองของครับ เอามาแค่ครึ่งเดียว อยากได้คำวิจารณ์

“อ้าปาก” อาจารย์หน้าหอก บอกฉันอย่างนี้ ว่าแล้วก็บรรจงช้อนสแตนเลสสีเงาวับ ตักลงไปในก้อนสมองที่ว่างเปล่า(ศีลธรรม)ของอาจารย์ และตำราที่สร้างโดยการเอาตัวหนังสือมาเรียงกันของนักวิชาการโลกาภิวัฒน์ แต่ลอกจากมันสมองของคนรุ่นบุกเบิกกับฝรั่งตาสีน้ำทะเลด้วยความภูมิใจ ฉันอ้าปากและเคี้ยวกลืนสิ่งนั้นที่เรียกว่าความรู้ลงสู่ท้องอย่างว่าง่าย กลืนมันแล้วกลายเป็นส่วนหนึ่งของตัวฉัน ใช้มีดบางๆเฉือนหนังหัวออก ถลกให้มันกลับไปอยู่ด้านต้นคอ เอาค้อนหวดตีจนรอบกะโหลกให้ร้าว แล้วเอามือค่อยแหวกออก ปรากฏว่าในนั้นไม่มีอะไรนอกจากอากาศ ตกใจ! นั่นคือความรู้สึกที่เกิด ฉันเองบรรจงตักเอาความเกลียดชัง ความอยากมี ความอยากได้ ความโลภ และความหลง โดยปราศจากความรัก กลบทับด้วย ละครทีวีน้ำเน่าจอมปลอม ดาราจอมปลอม พิธีกรจอมปลอม นักข่าวจอมปลอม พร้อมด้วยคำพูดจอมปลอม ความเด่นดังจอมปลอม ความสุขจอมปลอม ตัวหนังสือที่ส่งให้มันไปวิ่งเล่นบนจอ เรียกว่า SMS โฆษณาที่บอกว่าให้ซื้อ ซื้อ และควักกระเป๋า อย่างไม่รู้ตัว เซ็กส์เป็นของจริง เงินเป็นของจริงหัวใจฉันบอก
การสำเร็จความใคร่ครั้งแรกของฉันจาก youtube หัวข้อ how to Fishing เนื่องจากฉันอยากรู้เรื่องการตกปลาในบ่อที่อยู่ในที่โล่งแจ้ง ไม่ใช่บ่อที่อยู่ในร่มผ้าของตัวฉันเอง
มันเป็นความตื่นเต้นในความรู้สึกของเด็กที่ขโมยของเป็นครั้งแรกในชีวิต หัวใจเต้นแรงจนหน้าอกสั่น เสียงหัวใจเต้นไม่ได้ดังโครมคราม แต่เต้นดังก้องอยู่ในหูและหัวสมอง รัว รัว ดังตึกตัก! ตึกตัก! แต่ไม่มีใครได้ยิน และเผอิญสิ่งที่ขโมยมากลายเป็นของหวาน
ที่อร่อยที่สุดของมนุษย์ orgasm ด้วยมือและตาจ้องจอคอมพิวเตอร์ จำได้คร่าวๆว่ารูปหน้าพื้นหลังในค่ำคืนนั้นเป็นรูปวันรับปริญญา วันนี้รูปพ่อแม่ที่ตายไปแล้วของฉันถูกแยกเก็บไว้ในโฟล์เดอร์ ที่อยู่คนละโฟล์เดอร์กับหนังเรทอาร์ อยู่คนละโฟล์เดอร์กับรูปเปลือยที่ฉันถ่ายเล่นกับแฟน (หลังจากพัฒนาจากการตกเบ็ดเป็นการขุดบ่อ แล้วให้คนอื่นมาตกแทน) อยู่คนละโฟล์เดอร์กับรายงาน เรื่องความเป็นไปได้ในการตั้งท้องผ่านพลังจิตที่ต้องส่งอาจารย์ และอยู่คนละโฟล์เดอร์เพลง 1000000 เพลง ที่ฉันไม่รู้ชื่อคนร้องเลย 999995 เพลง ทุกอย่างนั้นรวมอยู่ในคอมพิวเตอร์
การสื่อสารของฉันปกติฉัน ปกติก็คือไม่รู้ว่าฉันกำลังพูดอะไรอยู่ และทำไมฉันจึงพูด ?
ทุกครั้งที่นัดเจอกันกับเพื่อน (เพื่อนที่ไม่เคยให้อะไรฉันเลยแม้กระทั่งความเป็นเพื่อน) เราจะนัดเจอกันที่ร้านฟ้าสฟู้ด ทำไมไม่เป็นร้านข้าวแกง ทำไมไม่เป็นป้ายรถเมล์ หรือเกาะกลางถนน นอกจากการกินแฮมเบอร์เกอร์จนเปื้อนปาก กินความอยากเป็นคนยุคใหม่ตามทีวีแล้ว เราก็ยังคงคุยเรื่องเดิมๆที่คุยกันมาแล้วกว่าครึ่งพันครั้ง เพียงแต่เราเปลี่ยนชื่อผู้ถูก

จากคุณ	: หลานอาว์
เขียนเมื่อ	: 22 ม.ค. 54 20:07:37 A:113.53.42.245 X: TicketID:303825