PANTIP.COM : W10166148 หลงกิเลนจันทร์ : บทที่ ๓ ค่ายกลเบญจธาตุ [นิยาย]

ความคิดเห็นที่ 2

บทที่ ๓

ค่ายกลเบญจธาตุ [2/3]

ราชรถเหินฟ้าเทียมยอดอาชาสีขาวบริสุทธิ์และสีดำทมิฬวิ่งลอยละล่องตัดผ่านฟากฟ้าอย่างรวดเร็ว แรงลมวายุจากกงเกวียนและพลังทะยานของม้าทั้งสองราวพายุคะนองกลางเวหาจนแม้แต่ยอดหญ้าที่อยู่ด้านล่างไกลลิบยังปลิวไสว ภายในราชรถโอ่อ่าปรากฏสองราชินีกิเลนและกิเลนน้อยเยว่เทียนหมิง จูเจินอวี้เหวินนั่งสงบนิ่งเบื้องหน้าคันฉ่องวารีที่เสกขึ้นจากละอองน้ำ สีหน้านางเรียบเฉย ริมฝีปากเม้มแน่นเป็นเส้นตรง ผู้ใกล้ชิดต่างรู้ดีว่านี่คือห้วงน้ำยามสงบก่อนคลื่นยักษ์จะมาเยือน ภาพสะท้อนในคันฉ่องที่ลอยคว้างกลางอากาศคือเงาร่างของราชันเต่าดำผู้มีท่าทางออกจะหวาดเกรงราชินีกิเลนวารีในยามนี้ไม่น้อย หยวนจุยเสวียนอู่อ่านข้อความจากสารในมือ แจ้งข่าวที่เทพพิทักษ์แห่งตนไปสืบมา

“นางปีศาจพ่ายรักเป็นพี่สาวของราชทูตเจว่ชิง!?” มู่ตานกุ้ยฮวาถามอย่างประหลาดใจ นางอุ้มทารกน้อยเยว่เทียนหมิงไว้แนบอก ลูบหลังบุตรชายคนโตของพวกนางด้วยความรักใคร่

“ตามที่เทพพิทักษ์แห่งข้ารายงานมา เจว่ชิงถือเป็นนักพรตชั้นแนวหน้าที่มีอาคมแกร่งกล้าคนหนึ่ง ยากนักที่ปีศาจชั้นต่ำเช่นนั้นจะยึดครองร่างโดยง่าย เมื่อสืบให้ลึกแล้วจึงทราบว่าสายเลือดย่อมข้นกว่าน้ำ เจว่ชิงคงยินยอมเพราะเวทนาวิญญาณของพี่สาว เพียงแต่ว่าพวกเจ้ากับนางปีศาจพ่ายรักมีบุญคุณความแค้นอันใดต่อกันรึ?” ราชันเต่าดำถามประโยคสุดท้ายอย่างระมัดระวังเพราะแรงกดดันจากจูเจินอวี้เหวินช่างน่าสะพรึงกลัวนัก

“ปีศาจพ่ายรักเดิมทีคือนักพรตสื่อสวรรค์แห่งแดนมนุษย์ หลายร้อยปีก่อนนางคือผู้ทรงศีลผู้เป็นสื่อกลางระหว่างสัตว์เทพและมนุษย์ นางตกหลุมรักฝ่าบาทหรงเต๋อทว่าเมื่อรักไม่สมหวังจึงโดนความแค้นครอบงำถูกรักบังตาจนกลายเป็นปีศาจ” จูเจินอวี้เหวินกล่าวเรียบๆน้ำเสียงเยียบเย็น ภาพเหตุการณ์เมื่อครั้งอดีตที่ปีศาจพ่ายรักอาละวาดไปทั่วสร้างความเดือดร้อนแก่ชนชาวกิเลนผุดขึ้นมาเป็นระลอก

“ครั้งนั้นข้ารับหน้าที่กำจัดนางปีศาจ กะว่าจะสลายแก่นวิญญาณให้ดับสูญสิ้น แต่ท่านหรงเต๋อได้ห้ามไว้ทรงอยากให้นางกลับใจจึงผนึกวิญญาณนางเอาไว้ในแผ่นศิลาแทน” มู่ตานกุ้ยฮวาทอดถอนใจพลางเกลี่ยนิ้วเรียวบนแก้มนุ่มนิ่มของกิเลนน้อยเยว่เทียนหมิง

“ถ้าเช่นนั้นคงไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่พวกเจ้าจะกำจัดนางอีกครั้งสินะ โชคดีที่เราทราบแน่ว่าอาชาที่เจว่ชิงเคยดูแลจะตามรอยพลังอาคมในร่างเจว่ชิงได้ เมื่อพบแล้วก็จงพาหรงเต๋อกับเจ้ากิเลนน้อยเทียนอ๋าวกลับมาเถอะ”

ราชันเต่าดำมีสีหน้าโล่งใจก่อนต่อประโยคอย่างกล้าๆกลัวๆด้วยยังจำฝังใจถึงครั้งล่าสุดที่นางกิเลนวารีโกรธเกรี้ยวจนทำเอาเขา 'เจ็บหนักปางตาย' และ 'พ่ายแพ้หมดท่า' ได้

“เลิกแผ่รังสีสังหารเสียทีเถอะจูเจิน เจ้าจะโกรธปีศาจชั้นต่ำไปไย หืม?”

เพียงแค่ได้ยินคำพูดนั้นของราชันเต่าดำ มู่ตานกุ้ยฮวาถึงกับปิดปากหัวเราะคิกคัก “ฮะๆ พี่เสวียนอู่ท่านเข้าใจผิดแล้วพี่จูเจินมิได้โกรธนางปีศาจดอก อุ๊บ...ฮุฮุ”

“คนที่สมควรถูกข้าโมโหที่สุดคือฝ่าบาทหรงเต๋อต่างหากเล่า เราท่านล้วนรู้ดีหากราชันกิเลนเอาจริงแล้วปีศาจเช่นนั้นหรือจะเอาเปรียบได้ ทรงใจดีเกินไป หากพวกข้าไม่ไปตามรับเสด็จกลับมาเองล่ะก็อย่าหวังเลยว่าลูกข้าจะได้เห็นหน้าพ่อในเร็ววัน จนกว่าฝ่าบาทจะตัดใจใช้วิธีรุนแรงกับนางปีศาจได้นั่นล่ะ” ราชินีกิเลนวารีกล่าวเย็นชาตอบสีหน้าพิศวงของหยวนจุยเสวียนอู่

“ฮ่าๆ นั่นก็เป็นปัญหาของเยว่หรงเต๋อแล้วล่ะนะ โดนลักพาตัวไปกลับไม่มีชายาสักคนเห็นใจ อาภัพนักๆ” นั่นคือประโยคสุดท้ายก่อนราชันเต่าดำจะตัดการติดต่อไปและเชื่อได้เลยว่าราชาแห่งทะเลเหนือคงกำลังยิ้มพอใจกับชะตากรรมของราชันกิเลนจนออกนอกหน้า

ประจวบเหมาะเมื่อบทสนทนาสิ้นสุดลง รถม้าทะยานฟ้าก็พาเหล่าผู้โดยสารสูงศักดิ์มาถึงที่หมาย กลางนภากาศราชินีกิเลนทั้งสองลงจากรถม้าพลางลอยตัวอยู่เหนือพื้นทุ่งกว้างรกร้างสีเทาหม่น ด้านล่างซึ่งเป็นใจกลางของพื้นที่แห่งความตายนั้นปรากฏวงเวทย์รูปดาวห้าแฉก มุมแต่ละด้านของแฉกทั้งห้าเปล่งประกายห้าสีเป็นเส้นเชื่อมโยงต่อกันก่อให้เกิดม่านพลังรูปทรงโดมสีดำ พื้นผิวครอบแก้วอันเกิดจากพลังมารนั้นมีประจุพลังสายฟ้าสีดำวิ่งวนเวียนต่อเนื่องอย่างเกรี้ยวกราดพร้อมที่จะทำลายผู้บุกรุก ล้อมรอบโดมคือบึงโคลนสีดำสนิท ลาวาโคลนขุ่นคลั่กเดือดระอุไม่หยุด

“ค่ายกลเบญจธาตุ...จำไว้เถอะมู่ตานมนุษย์นั้นอ่อนแอกว่าพวกเราก็จริงแต่ก็ยังได้รับพรอันสวรรค์ประทานที่เรียกว่า 'ปัญญา' ปีศาจที่เกิดจากมนุษย์นั้นรับมือยากที่สุด ไม่ใช่เพราะแข็งแกร่งที่สุดแต่เพราะมันมีความรู้เจ้าเล่ห์เป็นเลิศที่สุด” สมแล้วที่นางกิเลนวารีเป็นเทพพิทักษ์แห่งฝ่ายบุ๋นหนึ่งเดียวในพิภพกิเลนเพียงมองปราดเดียวก็รู้ถึงสถานการณ์ตรงหน้า นางกล่าวพลางขบคิดถึงหลักการทำงานของค่ายกลอันลือชื่อแห่งเผ่ามนุษย์นี้

“เบญจธาตุอันประกอบไปด้วย ผืนดินสีน้ำตาล โลหะสีทองคำ วารีสีฟ้า พฤกษาสีเขียว เปลวไฟสีแดง วัฏจักรการก่อเกิดคือ ดินบ่มทอง ทองอุ้มน้ำ น้ำหล่อเลี้ยงไม้ ไม้เป็นเชื้อไฟ ไฟสร้างเถ้าเป็นดิน นางปีศาจพ่ายรักคงอาศัยพลังหยินของเทียนอ๋าวอัดพลังความมืดเข้าสู่ธาตุทั้งห้ากลายเป็นปราการสองชั้นที่แข็งแกร่ง หากเราจะทำลายค่ายกลป้องกันนี้ก็จะต้องตัดกระแสพลังที่ส่งเสริมกันและกันของแต่ละธาตุออก วัฏจักรการสะกดคือ ดินดูดชับน้ำ น้ำดับไฟ ไฟหลอมทอง ทองผ่าไม้ ไม้ชำแรกดิน...”

“ธาตุกำเนิดของข้าคือไม้ต้องโจมตีไปที่ผนึกสีน้ำตาลสินะ” มู่ตานกุ้ยฮวาไม่รอช้าส่งองค์ชายน้อยเทียนหมิงคืนสู่จูเจินอวี้เหวิน นางกิเลนบุปผาปลดปิ่นดอกเหมยที่ประดับมวยผมออก สองแขนคว่ำลงเหยียดตรงไปด้านหน้า สองมือกำรอบปิ่นเหมยในแนวขวาง นางถ่ายพลังเข้าสู่ดอกเหมย ริ้วพลังสีชมพูอ่อนจางแล่นวาบแปรสภาพปิ่นเหมยเป็นง้าวพันพฤกษาขนาดสูงเป็นสองเท่าของตนเอง มู่ตานกุ้ยฮวาตั้งท่าสัประยุทธ ส่งแรงผ่านสองเท้าดีดตัวส่งสู่เบื้องล่างในชั่วพริบตาเหมือนก้าวข้ามมิติ นางเงื้อง้าวฟาดลงตรงยันต์แห่งผืนดินในใจนึกเหนื่อยหน่ายกับความง่ายดายของศึกครั้งนี้ แค่นางใช้พลังไม่กี่ส่วนยังไม่ทันสะใจค่ายกลก็คงพินาศสิ้น ริมฝีปากสีแดงสดหยักยิ้มราวปีศาจน้อย

======= มีต่อค่ะ ========

จากคุณ : WriterZZ & ฟารา (นู๋ครีมสด)

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 54 19:48:58

ความคิดเห็นที่ 3

บทที่ ๓

ค่ายกลเบญจธาตุ [3/3]

ทว่านางกิเลนบุปผาคาดการณ์ผิดเมื่อใบง้าวเหล็กกล้าแฝงพลังธาตุไม้เต็มเปี่ยมปะทะ นางก็ปวดแปลบไปทั้งสองแขนราวกับมีสายฟ้าฟาดผ่าน พลังธาตุไม้ที่อัดแน่นพลันโดนกลืนหายไปในแสงสีแดงและทองที่พุ่งเข้าหาผนึกสีน้ำตาลอย่างรวดเร็ว แม้นางจะพยายามซัดพลังธาตุไม้เข้าไปเท่าไรก็ไร้ผล กลับกันยังโดนดูดกลืนอย่างตะกละตะกลาม มู่ตานกุ้ยฮวาขมวดคิ้วขัดใจอัดพลังครั้งสุดท้ายเต็มเปี่ยมแต่ก็ยังถูกสายฟ้าสีดำฟาดใส่จนกระเด็นออกมา

“ประมาทไปแล้วมู่ตาน ข้ายังพูดไม่จบเลย ฮึฮึ”

จูเจินอวี้เหวินปรากฎที่ด้านหลังสร้างม่านน้ำรองรับแรงกระแทก แขนข้างหนึ่งอุ้มกิเลนน้อยเทียนหมิงอีกข้างโอบรับร่างน้องสาวร่วมสาบานไว้ แม้คำพูดจะตำหนิแต่กลับแฝงด้วยความเอ็นดูเสียเก้าส่วน

“ค่ายกลนี้มิใช่ตื้นเขินแค่เพียงให้ธาตุที่เหนือกว่าเอาชนะธาตุที่อ่อนกว่า เจ้าส่งพลังไม้ออกไปทลายดินนั่นคือการคิดชั้นเดียว อย่าลืมว่าเบญจธาตุประกอบด้วยสองวัฎจักร ไม้ก่อเกิดไฟ ทองสะกดไม้ เจ้าใช้พลังไม้หวังทำลายดินทว่า ไฟกลับกลืนกิน ทองกลับต่อต้าน หนึ่งหรือจะสู้สอง พลังไม้ของเจ้าจึงถูกสลายไปก่อนจะปะทะธาตุดินด้วยซ้ำ ค่ายกลนี้กับชาวพิภพกิเลนก็เหมือนยาขมขนานใหญ่ พื้นฐานพลังของเราคือธาตุทั้งห้า พื้นฐานค่ายกลก็คือธาตุทั้งห้า ยิ่งเราส่งพลังเข้าไปก็เหมือนส่งเสริมให้วัฏจักรแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม”

มู่ตานกุ้ยฮวาฟังแล้วขมวดคิ้วมุ่นเป็นเท่าตัว เทพพิทักษ์บู๊เช่นนางถ้าเรื่องลุยเท่าไหร่ก็ไม่หวั่นแต่เรื่องวางแผนทลายค่ายกลคงต้องยกให้พี่สาวผู้ปราดเปรื่องแทน

“ยังมีพลังหยินที่ล้อมรอบอีกนะพี่จูเจิน เหตุนี้ท่านจึงพาเทียนหมิงมาด้วยใช่ไหม”

“ข้าติดใจตั้งแต่นางปีศาจลักพาไปแต่เทียนอ๋าวแล้ว ปีศาจผู้อาศัยในความมืดเช่นนางถึงอยากแตะต้องเทียนหมิงก็คงทำมิได้ ดูสิเทียนหมิงอยู่ใกล้เช่นนี้พลังมืดที่ส่งเสริมค่ายกลจึงลดลง”

เป็นอย่างที่นางกิเลนวารีกล่าว คลื่นสายฟ้าสีดำที่เต้นระริกอย่างมุ่งร้ายพากันอ่อนจางลงเมื่อกิเลนแห่งแสงสว่างเข้ามาใกล้ เยว่เทียนหมิงกระพริบตาสีเงินใสแจ๋วส่งเสียงอ้อแอ้ พลางยื่นมือเล็กๆคว้าไปด้านหน้าราวกับกำลังเรียกหาน้องชาย กิเลนแห่งแสงสว่างเปล่งพลังหยางร้อนแรงนำทาง แสงสีขาวพุ่งเข้าหาสายฟ้าสีดำ เสียงปะทะเปรี้ยงปร้างดังไปทั่ว

“หมดปัญหาไปหนึ่งขั้น แล้วเราจะทำยังไงกับเบญจธาตุที่เหลือเล่าท่านพี่ ในเมื่อข้าใช้พลังไม้ทำลายผนึกดินไม่ได้”

“เจ้าใช้พลังไม้ได้สิมู่ตาน เพียงแต่จงซัดมันไปที่ผนึกธาตุไม้” นางกิเลนวารีตอบ มุมปากประดับรอยยิ้มอ่อนหวาน

“เอ๋ เช่นนั้นแล้วไม่ยิ่งเป็นการส่งเสริมให้ผนึกธาตุไม้แข็งแกร่งขึ้นรึ?”

นางกิเลนบุปผาแม้ถามแต่ก็พาร่างไปหยุดหน้าผนึกสีเขียวขุ่น ควงง้าวเป็นวงกลมก่อนฟาดส่งผ่านพลังธาตุไม้ของตนลงบนยันต์ใจกลางผนึก สำหรับมู่ตานกุ้ยฮวาแล้ววิธีการของจูเจินอวี้เหวิน 'เชื่อถือได้' ทุกครั้งไป

“ก็ทำให้แข็งแกร่งขึ้นนั่นแหละ ดูสิครั้งนี้ไม่มีแรงต้านจากไฟและทองใช่ไหม”

จริงดังว่าผนึกธาตุไม้รับพลังของนางกิเลนบุปผาไว้จนสิ้นเมื่อพลังไม่ได้เป็นปฏิปักษ์กลไกป้องกันตัวเองของค่ายกลจึงไม่ทำงาน

“ซัดพลังธาตุไม้บริสุทธิ์ของเจ้าไปเรื่อยๆมู่ตาน”

มู่ตานกุ้ยฮวาฟาดฟันคมง้าวไปที่ผนึกสีเขียวอย่างตั้งใจ ทุกครั้งที่พลังไม้ของนางส่งผ่านผนึกสีเขียวเข้มคล้ำก็สว่างใสขึ้นเรื่อยๆ ผ่านไปไม่นานแสงสีเขียวก็เจิดจ้ากว่าแสงอื่นๆที่เหลือ ยันต์ธาตุไม้กลืนกินพลังจนแน่นแทบล้นทะลักออกมา

“ใกล้แล้วสินะ คราวนี้อัดพลังทั้งหมดแล้วฟาดไปทีเดียว!” สิ้นคำสั่งของจูเจินอวี้เหวิน มู่ตานกุ้ยฮวาก็กระโจนขึ้นไปบนฟากฟ้าแล้วพุ่งดิ่งลงมาราวลูกศร สองแขนฟาดง้าวแฝงประกายสีเขียวระยิบระยับ เมื่อคมง้าวปะทะเสียงเปรี๊ยะหนักๆก็ดังขึ้น ยันต์ธาตุไม้แตกออกเป็นเสี่ยงๆส่งผลให้ยันต์ที่เหลือกรีดร้อง เมื่อแหล่งพลังไม่สมดุลค่ายกลจึงพังทลาย ม่านพลังปกคลุมสลายออกเผยให้เห็นถ้ำหินที่มีทางลงสีดำมะเมื่อม

“การจะชนะในศึกแห่งปัญญาแรกสุดคือห้ามเดินตามหมากของศัตรู ค่ายกลเบญจธาตุวางตัวเองไว้ตามวัฏจักรก่อเกิดและสะกดอย่างสมบูรณ์ แทนที่เราจะหาทางทลายวัฏจักรนั้นสู้โจมตีทางอื่นเสียดีกว่า น้ำเติมลงภาชนะก็มีวันล้น ข้าให้เจ้าอัดพลังธาตุไม้ลงสู่ยันต์เมื่อพลังเกินพิกัดไร้ทางออกยันต์จึงโดนทำลายจากภายในอย่างไรเล่า”

จูเจินอวี้เหวินเฉลยก่อนนำทางมู่ตานกุ้ยฮวาเข้าไปภายในถ้ำ

กลยุทธ์ของจูเจินอวี้เหวินนั้น จะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายากก็ยาก เพราะค่ายกลเบญจธาตุมิใช่ชั่ว ครั้งนี้อาศัยท่านเทพพิทักษ์บู้แห่งพิภพกิเลนลงแรงเองจึงดูเหมือนง่ายดังพลิกฝ่ามือ แต่ในความเป็นจริงแล้วในพิภพมนุษย์ผู้ที่คิดพลิกแพลงสวนทางค่ายกลได้โดยไม่นับจักรพรรดิมนุษย์ผู้ชาญฉลาดและเทพพิทักษ์ทั้งสามแล้วมีน้อยยิ่งกว่านิ้วบนฝ่ามือ และถึงแม้จะคิดได้การจะหาผู้มีพลังธาตุบริสุทธิ์ไร้ขอบเขตถึงขั้นทำให้ยันต์ผนึก 'อิ่มล้นจนท้องแตกตาย' เองนั้น คงจะต้องใช้จอมอาคมสักร้อยแปดคนส่งผ่านพลังติดต่อกันสักร้อยแปดคืน มิใช่เพียงชั่วหม้อข้าวเดือดเช่นที่มู่ตานกุ้ยฮวากระทำ

จากส่วนลึกภายในถ้ำเสียงหัวเราะคิกคักแปร่งหูเสียงหนึ่งแว่วมา มาตรว่าทุ้มเกินไปที่จะเป็นหญิงและแหลมเกินไปที่จะเป็นชาย สองราชินีจึงสบตากันครั้งหนึ่งก่อนทะยานร่างเข้าสู่ความมืดมิดด้านใน

-----------------------------
โปรดติดตามตอนต่อไป ^^

จากคุณ : WriterZZ & ฟารา (นู๋ครีมสด)

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 54 19:53:25