|
บทที่ ๔
ปีศาจพ่ายรัก [1/3]
รู้หรือไม่........
เมื่อมนุษย์เกิดรัก จึงเรียกว่า มนุษย์ผู้มีความรัก
เมื่อมนุษย์ไม่ได้รับตอบรัก จึงเรียกว่า มนุษย์ผู้ไม่สมหวังในรัก
มนุษย์ผู้ไม่เป็นที่รัก จึงเคียดแค้น กลายเป็นมนุษย์ผู้ชิงชังความรัก
มนุษย์ผู้จ่อมจมอยู่ในห้วงรัก จึงกลายเป็น ปีศาจผู้บ้าคลั่งในรัก
ปีศาจผู้วิปริตอันกำเนิดจากความรัก จึงกลายเป็น ปีศาจ...พ่ายรัก
เทพพยากรณ์
นางปีศาจพ่ายรักในร่างราชทูตเจว่ชิงกำลังหัวเราะร่า ใบหน้าหล่อเหลาบัดนี้เจือปนด้วยความอ่อนหวานเสียแปดส่วน นัยน์ตาเรียวรีดั่งนิลน้ำงามหรี่มองหวานซึ้ง นิ้วเรียวยาวอย่างบุรุษลูบไล้ใบหน้าราชันกิเลนไปมาด้วยความหลงใหล พิศดูราชันผู้สูงศักดิ์ทอดตามองนางด้วยเวทนาแต่กลับไพล่นึกไปว่าพระองค์มีใจให้ นางห่อปากสีแดงสดก่อนจะเอ่ย
น้องชายหม่อมฉันแสนดีนัก เราจึงมีโอกาสได้อยู่ร่วมกันอีกครั้ง
ในคืนที่ถูกปลดปล่อย นางปีศาจพ่ายรักเร่งรี่มาหาราชันกิเลนด้วยไฟเสน่หา วิญญาณแห่งความมืดล่องลอยราวไอหมอก พบเจอน้องชายร่วมสายโลหิตจึงแสร้งเข้าฝันร่ำไห้ตัดพ้อต่อชะตาที่อาภัพรัก ในภาพฝันนางคือนักพรตหญิงผู้บริสุทธิ์ เพ่ยเพ่ยไป๋หนี่ ผู้ได้รับการยกย่องไปทั่วทั้งแดนมนุษย์ว่างดงามถึงขั้น
หมู่วิหคเผลอตกจากฟากฟ้า มวลมัจฉาตะลึงชมจมวารี
ด้วยความอาทรที่มีต่อพี่สาวเจว่ชิงจึงถูกกักขังไว้ในห้วงฝัน หาได้ทราบว่าตนเองถูกยึดครองร่างกาย
ก่อนนี้เพ่ยเพ่ยไป๋หนี่ยังเป็นเพียงมนุษย์ผู้ไม่รู้จักความรัก ทว่าแรกพบที่ได้เห็นฝ่าบาท หม่อมฉันมั่นใจเหลือเกินว่าพระองค์นี่แหละคือคู่แท้
เรื่องราวในตอนนั้นสามารถกล่าวได้ว่าล้วนแล้วแต่สร้างปัญหาให้แก่ราชันเยว่หรงเต๋อ ยิ่งนักพรตสื่อสวรรค์ผู้สมควรตั้งมั่นในศีลสัตย์และปัญญากลับพ่ายแพ้ให้แก่จิตใจฝ่ายต่ำ โศกนาฏกรรมครั้งนี้จึงกลายเป็นเพียงเรื่องเล่าชวนหัวยามน้ำชาของผู้สูงศักดิ์ไร้น้ำใจทั้งหลาย
ราชินีทั้งสองเข้ามาด้านในถ้ำได้ไม่นานก็พบบึงโคลนเดือดระอุ กึ่งกลางปรากฏร่างเจว่ชิงอุ้มกิเลนน้อยเทียนอ๋าวไว้แนบอกพลางโน้มตัวอยู่เหนือร่างของราชันกิเลนผู้ถูกพันธนาการไว้ ใบหน้าของนางปีศาจพ่ายรักคลอเคลียราชันกิเลนไม่ห่าง มู่ตานกุ้ยฮวาเห็นภาพนี้แล้วให้หงุดหงิดใจเหลือประมาณ
นางปีศาจ ขโมยลูกข้ามาไม่พอยังบังอาจล่วงเกินท่านหรงเต๋ออีกนะ ถ้าปล่อยเจ้าไปวันนี้ข้าก็ไม่ใช่มู่ตานกุ้ยฮวา!
นางร้องพร้อมทะยานร่างเข้าหาหมายจะฟันคมง้าวใส่เจว่ชิง ทว่าม่านพลังสีดำก็เข้าปกคลุมร่างราชทูตหนุ่มเสียก่อน ด้วยพลังจากกิเลนแห่งความมืดนางปีศาจพ่ายรักจึงเหมือนมีอาภรณ์วิเศษคุ้มกายชั้นหนึ่ง
ไม่นึกเลยพวกเจ้าจะดิ้นรนมาถึงนี่ มาก็ดีแล้วข้าจะจัดการหนามยอกอกให้สิ้น
แท้จริงแล้วนางปีศาจพ่ายรักนั้นแสนพรั่นพรึงที่ค่ายกลเบญจธาตุไม่อาจสกัดราชินีกิเลนได้ เมื่อไร้ทางหนีนางปีศาจจึงซัดพลังอาคมของเจว่ชิงไปทางมู่ตานกุ้ยฮวา คลื่นอาคมมารเย็นเยียบแปรเปลี่ยนเป็นกระบี่สีดำนับร้อยเล่มพุ่งโจมตีหมายปลิดชีวิต
ทว่าจูเจินอวี้เหวินนั้นไวกว่า นางกระโดดเข้ามาขวางร่างมู่ตานกุ้ยฮวาไว้
เทียนหมิงช่วยแม่หน่อยสิจ้ะ
กิเลนน้อยเยว่เทียนหมิงเพียงหัวเราะเอิ้กอ้ากเพราะดีใจที่ได้พบน้องชาย กระบี่น้ำแข็งสีดำก็พลันสลายไปในพลังหยางบริสุทธิ์
อ๊า แอ้ อา อ๋าว...
เยว่เทียนหมิงพยายามเปล่งเสียงเรียกแต่เยว่เทียนอ๋าวกลับไม่ตอบสนอง
อ๋าว อ๋าว... แอ๊ะ..........แง้!
กิเลนแห่งแสงสว่างเบะปากไม่พอใจ นัยน์ตากลมโตสีเงินสุกใสคลอหน่วยไปด้วยหยาดน้ำ เมื่อกิเลนแห่งความมืดไม่สนใจ เทียนหมิงจึงแผดเสียงร้องไห้จ้า เสียงดังกึกก้องนั้นแฝงไปด้วยพลังหยางรุนแรงทำเอานางปีศาจพ่ายรักถึงกับผงะตัวชาด้วยพลังธาตุสว่างเข้มข้น
อุ.....แง้!
พลันเหมือนเสียงแห่งการตัดพ้อจะส่งไปถึงเยว่เทียนอ๋าว กิเลนแห่งความมืดจึงร้องไห้ตอบ ร่วมบรรเลงทำนองสะเทือนโสตประสาท ดวงตาไร้แววเปลี่ยนมาเป็นสีดำพิสุทธิ์ พลังธาตุมืดที่เคยคุ้มครองเจว่ชิงพลันสลายไป มู่ตานกุ้ยฮวาฉวยโอกาสนี้โถมร่างเข้าหา แย่งบุตรชายมากอดไว้พร้อมฟันง้าวลงบนร่างนางปีศาจพ่ายรัก สร้างบาดแผลลึกรุนแรงจนเลือดสีแดงฉานทะลักออกมาย้อมชุดขาวของเจว่ชิงไปทั่ว
อั๊ก!
ร่างของเจว่ชิงกระเด็นไปไกลกระแทกเข้ากับผนังถ้ำเต็มแรง ก้อนเลือดสีสดทะลักออกมาจากมุมปาก พลังอาคมที่ล้อมรอบถ้ำพลันสลายไป บึงโคลนเดือดแปรสภาพเป็นพื้นดินแห้งกรัง ยันต์ปีศาจห้าแฉกหม่นแสงลงแล้วดับวูบราวกับตะเกียงขาดไส้ ร่างเจว่ชิงในยามนี้เสมือนนกปีกหักล่วงสู่พื้นดินทำได้เพียงนอนหายใจรวยริน
ฝ่าบาทหรงเต๋อ...เมตตาไป๋หนี่ด้วย
เฮอะ น่ารังเกียจจริงนางปีศาจ คราวนี้ข้าจะทำลายเจ้าให้สิ้นซาก
มู่ตานกุ้ยฮวากระแทกเท้าลงบนอกเจว่ชิงอย่างไร้ปรานี กดคมง้าวพาดไว้บนคออย่างมุ่งร้าย ใช่ว่าเทพพิทักษ์สงครามจะสนใจหากเจว่ชิงจะต้องตายตกไปพร้อมกับนางปีศาจพ่ายรัก ร่างของเจว่ชิงยามนี้ชโลมไปด้วยเลือด น้ำตาแห่งความคับแค้นใจไหลอาบสองแก้ม นัยน์ตาแดงก่ำร่ำไห้เป็นสายเลือด
จูเจินอวี้เหวินปลดพันธนาการพฤกษาให้เยว่หรงเต๋อด้วยสีหน้าสงบนิ่ง
ครั้งนี้ให้ข้าจัดการเถิดเพคะฝ่าบาท
นางกิเลนวารีย่อตัวลงพลางส่งกิเลนน้อยเยว่เทียนหมิงที่เงียบสงบลงแล้วสู่อ้อมอกบิดา
===== มีต่อค่ะ =====
| จากคุณ |
:
WriterZZ & ฟารา (นู๋ครีมสด) 
|
| เขียนเมื่อ |
:
31 ม.ค. 54 21:36:27
|
|
|
|
หลงกิเลนจันทร์ : บทที่ ๔ ปีศาจพ่ายรัก
