Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ด้วยรักและผูกพัน(3) ตอน...ครั้งแรกที่เจอกัน ติดต่อทีมงาน

เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้น ที่คนอ่านต้องใช้วิจารญาณในการอ่านเอาเองนะคะ เพราะว่าคนเขียน ได้เขียนจากคำบอกเล่า และประสบการณ์จริงที่ตนเองเคยประสบมา อ่านเอาบันเทิง อย่าคิดมากค่ะ
ด้วยรักและผูกพัน(3) ตอน...ครั้งแรกที่เจอกัน



ด้วยรักและผูกพัน....(1)ตอน...ลมหายใจ....ของใครบางคน
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10186083/W10186083.html

ด้วยรักและผูกพัน (2)ตอน...น้องรัก
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10191691/W10191691.html




ความจริงเหตุการณ์ที่จะเล่าต่อไปนี้ ควรจะนำไปลงให้อ่านเป็นตอนแรก แต่เป็นเพราะว่าคนเขียนเข้าใจเอาเองว่า เรื่องแบบนี้เริ่มตอนไหนก็ชวนให้ขนหัวลุกได้พอๆกันค่ะ


“เฮ้ย...เก๋ เราไม่สะดวกไปลงทะเบียนว่ะ เดี๋ยวเธอไปมหา’ลัยใช่ป่ะ งั้นฝากลงด้วยนะ เอาเลขบัญชีมา เดี๋ยวจะไปโอนให้ที่เอทีเอ็ม”

“ ได้เลยเพื่อน”


เสียงเก๋ เพื่อนสนิทของน้องสาวตอบรับกลับมาด้วยความเต็มใจ ทำให้คนซื่อ หรือที่เรียกว่ามองโลกในแง่ดี ตายใจว่าความไว้วางใจในตัวเพื่อนสนิทคนนี้คงไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน แต่แล้วเมื่อไม่ได้เป็นอย่างที่คิด อะไรจะเกิดขึ้น


นั่นเป็นต้นเหตุที่ทำให้เรื่องราวของด้วยรักและผู้พันในตอนนี้เอง แต่ยังไม่ต้องเดากันไปก่อนนะคะ เพราะว่ารับรองว่าเดาไม่ออกแน่ๆ เหอๆ


แต่เคยได้ยินกันมั๊ยคะว่า สิ่งใดที่เราทำไม่ดีเอาไว้ แม้คนไม่รู้ แต่ว่า....มีบางอย่างรู้ และไอ้ที่ว่าบางอย่างเนี่ย มันคืออะไร ต้องตามมาอ่านกันต่อไปค่ะ แต่ขอนิดนึง อย่างเพิ่งเดาล่วงหน้า เพราะว่ามันจะไม่หลอ...น เอ้ย มันจะไม่สนุกค่ะ


“จอย สอบเสร็จแล้วไปเดินไหนดี”

“THE MALL มั๊ย พอดีว่าจะไปดูของนิดหน่อย”

“เออ..ก็ดีเหมือนกัน”


เก๋พูดจบก็งัด ซาวน์เบ๊าวท์ (คนไหนเกิดไม่ทัน หรือลืมไปแล้ว บอกได้นะคะ) มาครอบหู เอนตัวพิงหมอนสองใบซ้อนกันอยู่อย่างสบายอารมณ์ ขณะที่เจ้าของห้องนั่งขัดตะหมาด อ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ใกล้ๆกัน


เสียงพัดลมตั้งโต๊ะสีแดงที่ร้องวิ้วๆ เหมือนใบพัดจะหลุดออกมาเสียให้ได้ ก็ยังคงร้องอยู่เหมือนทุกวัน สลับกับเสียงหน้าต่างบานขวาที่กระแทกขอสับเสียงดังกึกๆเพราะลมที่ย้อนพัดเข้ามาปะทะก็ยังเหมือนเดิม หรือแม้แต่เสียงติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ของเข็มนาฬิกาที่เคลื่อนไปเป็นจังหวะก็ยังคงทำหน้าที่ของมันอยู่อย่างต่อเนื่อง


แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ ขณะที่ทุกคนกำลังเพลิดเพลินกับความสุขส่วนตัวอยู่นั่นเอง จู่ๆเสียงหมาตัวหนึ่งก็หอนขึ้นมา ก่อนที่ตัวอื่นๆจะประสมโรงหอนตามเป็นพรวน ฟังแล้วโหยหวนเสียเหลือเกิน


แต่โชคดีที่มันยังไม่ดึกมากนัก คนในห้องจึงยังไม่รู้สึกรู้สาอะไร อีกอย่างคงเป็นเพราะมีเพื่อนมานอนด้วยนั่นเอง เพราะถ้าอยู่คนเดียว ป่านนี้เผ่นโลด แต่ก่อนจะเผ่น ตุ่มหนาวคงแข่งกันบานไปก่อนแล้ว


แต่ระหว่างนั้นเอง สายตาของคนที่จดจ่ออยู่กับภาพในหนังสือการ์ตูน ก็มีอันต้องหันมามองบางอย่างแทน บางอย่างที่ยังไม่อาจหาคำตอบได้ว่าทำไม....


...ทำไม ที่นอนปลายเตียงที่ห่างจากตัวออกไปไม่ถึงฟุตดี...มันค่อยๆยุบยวบลง คล้ายกับมีคนมานั่ง

อ๊ากซ์...ชัดเจนน้องนาง เอ๊ะ หรือยัง อ้อ...เพราะมีเพื่อนอยู่ จอยจึงได้แต่มองตามไปด้วยอาการมึนๆและงงๆ ค่อยๆไล่สายตาไปเรื่อยๆ จนกระทั่งไปจดที่ทะแยงมุมปลายเตียงด้านขวา


งานเข้าล่ะทีนี้...อุแม่เจ้า ไม่ใช่ซิ ไม่ใช่แม่ใครที่ไหน แต่เป็น....


เป็น... เด็กผมจุก นุ่งโจงกระเบนสีแดง ร่างอวบค่อนข้างขาว คาดสังวาลย์สองสาย ยืนเท้าสะเอวอยู่ หน้าไม่ยิ้ม แต่ก็ไม่ได้ทำหน้ากลัว และไม่ได้ยืนเฉยๆ เพราะว่าทำท่าเหมือนกำลังจะคว้างของใส่หัวเพื่อนเก๋ที่ยังคงนั่งพงกหัวฟังเพลงอยู่


ไวเท่าความคิด เธอได้ยื่นมือออกไปปัดให้ แถมถามกลับไปเสียงดังด้วยนะ
“ทำอะไรน่ะ”


ไม่รู้ว่าทำไมถึงกล้าทำและกล้าพูดออกไปอย่างนั้น  แหะๆ ดีนะที่น้องเขาไม่ได้ตอบ เพียงแต่ยืนโชว์หุ่นให้ดูอย่างจะๆ ชัดเจนอีกชั่วอึดใจ พอให้คนที่เพิ่งโพล่งออกไปสำนึกตัวได้ ว่ากำลังเล่นกับอะไรอยู่


แค่นั้นแหละ เพื่อนรักก็เพื่อรักเถอะ รออยู่ตรงนี้ก่อนนะคุณเพื่อน จอยพุ่งพรวดเดียวถึงหน้าประตูห้องกระชากลูกบิดเผ่นออกไปทันที โดยที่ไม่ยอมหันมามอง หรือฟังเสียงเรียกของเพื่อนเก๋อีกเลย


“จอยจะไปไหน”


เสียงประตูปิดดังปัง พร้อมกับร่างเล็กๆของคนที่สูงแค่ร้อยสี่สิบกว่าที่ถลาลงไปเบียดข้างแม่ที่กำลังนั่งดูข่าวสดอยู่


“แม่ จอยเห็นเด็กหัวจุก นุ่งโจงกะเบนมายืนอยู่ปลายเตียงด้วยอ่ะ”


คนเล่าพูดลิ้นรัวปากสั่น จนแทบฟังไม่รู้เรื่อง ยกมือขึ้นลูสองต้นแขนที่มีแต่ตุ่มหนาวผุดขึ้นมา ก่อนจะเปลี่ยนมาลูบหัวที่รู้สึกว่าผมมันค่อยๆฟูๆขึ้นแทน


“ใคร เด็กที่ไหน”

“เด็กหัวจุกที่ไหน อ๋อ...”

“อ๋อ...อะไรแม่”

“น้องกุมาร แม่ขอมาเลี้ยงให้ช่วยดูจอยตอนเด็กๆ”


แม่ตอบกลับมาเสียงเรียบมาก ทำเหมือนกับคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี เล่นเอาคนฟังหนาวใจไปเลย พอได้รู้ว่ามีพี่เลี้ยงแบบพิเศษ แล้วนี่ก็ไม่รู้ว่าจะได้การดูแลเอาใจใส่ดีถึงขนาดไหน หุๆ แค่คิดต่อมจิ้นก็ปั่นป่วนเต็มไปด้วยภาพคุณพี่เลี้ยงกับกิจกรรมอนาทร แบบพิเศษแล้วจิ


อ๊ากซ์...เรื่องบางเรื่องไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะถึงขนาดนี้ เรื่องนี้มีที่มาคือ ตอนเด็กๆน้องสาวคนเล็กเป็นลูกหลง เกิดมาตัวเล็กมาก เพราะว่าแม่ตั้งท้องตอนอายุมากแล้ว ทำให้สุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง แม่ก็เลยไปขอพี่เลี้ยงมาช่วยเลี้ยงให้ แต่พอโตขึ้นคงอาจจะลืมๆไปบ้าง ว่าแต่พี่เลี้ยงคงน่าจะจำแม่นนะ


จ๊าก...โชคดีที่ผู้เขียนไม่มีพี่เลี้ยงอ่ะ ไม่อยากมีด้วยแบบนี้ ไม่อยากขอข้าวขอแกง ขอแหวนทองแดงผูกมือน้องข้า


เรื่องความผูกพันกับเรื่องดวงสมพงษ์กับบางสิ่งบางอย่างนี่ บางครั้งมันก็ยากที่จะอธิบาย หรือใช้ทฤษฎี หรือบทพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์มาลองรับได้เหมือนกันนะ อย่างเช่นเรื่องนี้ ความจริงก็ไม่เคยทราบมาก่อนเลยว่า น้องสาวคนเล็กมีพี่เลี้ยงด้วย ก็เพิ่งรู้กันวันนี้เอง


ส่วนทำไมเขาจึงวนเวียนมาเกี่ยวข้องผูกพันกับน้องสาวและแม่ อันนี้ก็บอกไม่ได้ ยิ่งเรื่องเกี่ยวกับแม่ของผู้เขียนนี่ ยิ่งอธิบายลำบากมาก รู้แต่ว่าแม่มีสัมผัสที่หกเรื่องนี้รุนแรงมาก และน้องสาวคนเล็กก็เหมือนกัน


และนั่นเป็นครั้งแรกที่น้องสาวได้เจอกับพี่เลี้ยงในครั้งแรกค่ะ ส่วนเรื่องเพื่อนสนิทนั้นไม่มีอะไร เพียงแต่ที่เขาจะโดนน้องกุมารเอาของขว้างใส่นั้น เห็นน้องสาวเล่าว่าอาจเป็นเพราะเขารู้ว่าเพื่อนคนนี้กำลังทำอะไรไม่ดีบางอย่างกับน้องสาวนั่นเอง ตอนหลังปรากฏว่า เธอเอาเงินค่าเทอมของน้องที่ฝากให้ลงทะเบียนให้ไปใช้หมด  จนทำให้ไม่มีรายชื่อเข้าสอบนะคะ เลยโดนเล่นซะ


อันนี้เป็นวิจารณญาณของแต่ละคนนะคะ บางครั้งไม่ได้ได้เจอกับตัว ไม่ทันได้สัมผัสก็ไม่รู้หรอกค่ะ แต่นั่นนับเป็นการเจอกันครั้งแรก ระหว่างพี่เลี้ยงกับน้องเลี้ยงค่ะ ก่อนจะหายหน้าไปอีกหลายปี แต่กลับมาคราวนี้ รับรองว่าไม่ผิดหวังแน่นอนค่ะ

แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 54 22:45:33

 
 

จากคุณ : Setakan
เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 54 22:32:35




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com