สตรีล้วนงามดุจดวงดาวบนฟากฟ้า แต่มีแค่หนึ่งเดียวที่ต้องใจ...
|
 |
ข้อดีของการเป็นคนโสด คือ มีโอกาสอยู่ใกล้ชิดพ่อแม่
ไม่มีขอเสียใดๆ นอกจากถูกเพื่อนล้อว่าไอ้ลูกแหง่
เราสามารถยืมรถแถมน้ำมัน โดยไม่ต้องคำนึงถึงคำว่ามารยาท
เพราะเราถือว่า... ความสุขของลูกคือความสุขของพ่อแม่
ดังนั้น... เมื่อวานก็เป็นอีกวันที่ผมได้ใช้เวลาไปกับแม่
แม่พาไปงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อน
เพื่อนแม่เป็นอาจารย์สอนทำอาหาร
ลูกศิษย์ลูกหาเต็มบ้านเต็มเมือง
งานเลี้ยงจึงเต็มไปด้วยอาหารหลากหลาย
และ... สาวน้อยนักเรียนทำอาหาร
ส่วนใหญ่อายุ 15-18 ปี หรือราวๆ นั้น
ล้วนหน้าตาดีน่ารัก ช่างคุยช่างยิ้มหัว
ดูแล้วโลกช่างน่าอภิรมย์
(แม้แม่คุณทั้งหลายแอบกระซิบกันลั่นครัวว่าพี่เค้าแอ๊บแมนมั้ย ?)
ผมก็ส่งสายตาค้อนขวับยืนยันว่ายังแมน (ได้)
ชายแท้ ชายเทียมก็มีร่วมงานประปราย
แต่ผมไม่เสียสายตามอง
(กลัวติดใจ แล้วกู่ไม่กลับ สมัยนี้ผู้ชายผิวสวยขึ้นมาก)
ผมจึงเลือกนั่งที่โต๊ะที่มีแต่สาวน้อยน่ารัก
เพราะถึงเลือกไปนั่งกับเพื่อนๆ แม่
ผมก็จะถูกแม่ไล่ให้มาคุยกับน้องๆ อยู่ดี
หรือไม่แม่ก็จะพูดว่า
ไปดูน้องๆ เค้าสิลูก เผื่อน้องเค้าต้องการเขียง
แต่น้องๆ ก็ไม่มีอะไรให้ผมต้องช่วยเป็นเขียง
สาวน้อยทุกคนมีอัธยาศัยดี ตักโน่นตักนี่ให้ผมกิน
ก็คนมันหน้าตาดี ใครเห็นก็อยากเอาใจ
(กลัวอาละวาด ?)
แต่อาหารส่วนใหญ่มันออกแนวเด็กๆ ฝึกทำ
ผมว่ารสชาติมันไม่จืดไป ก็จัดเกิน
ก็คงเหมือนเด็กสาวพวกนี้แหละ ต้องรอให้เผชิญโลกอีกหน่อย
สาวรุ่นยังถือว่ารสจืดสะอาดเกินลิ้มลอง
ถ้าแม่หนูแก่แดด เราก็จะรู้สึกว่าแม่หนูกร้านเกินจะตามทัน
ผมจึงคิดว่าอาหารฝีมือไม่อร่อย
แต่ก็ทำเป็นจิ้มเข้าปากไปบ้าง (ข้าวผัดปู 3 จาน รวดดดดด)
ตอนที่ผมคิดว่าผมจะกินอะไรเอาใจเด็กๆ ต่อดี
ก็ได้ยินเสียงตะโกนมาจากโต๊ะผู้สูงวัยว่า
จานนั้นเอามานี่ พวกเธอกินเป็นกันเหรอยะ ?
ผมจึงเหลือบดูอาหารจานนั้นด้วยความสนใจ
จึงเห็นว่ามันเป็นยำผักอะไรไม่รู้สีเขียวๆ มีดอกสีเขียวอ่อนๆ
แล้วเด็กๆ พวกนั้นก็ตักแบ่งไว้ที่โต๊ะแค่นิดเดียว
ตรงหน้าผม....
ผมนั่งจ้องอยู่น้านนาน.... กว่าจะนึกออกว่ามันเป็นยำอะไร
เมื่อรู้แน่... ผมจึงยิ้ม...กลืนน้ำลาย...
มองซ้าย มองขวา พอแน่ใจว่าไม่มีสาวคนไหนมองอยู่
ก็โฉบมาช้อนหนึ่ง
อื้อ... หือ... อ่าหร่อยอ่า... ชอบๆ... คนทำเก๊งเก่ง..นี่สิ ฝีมือ
ความอร่อยทำให้ตักเอาๆ แต่ไม่ลืมตัวหรอก...
สายตายังแอบเหลือบกันไว้ กลัวสาวๆ จับได้ว่าผมแอบกินเจ้าสิ่งนี้
สายตามัวดูซ้ายขวาอย่างระแวง
แกร้ง แก๊ง
ช้อนตักยำของผมจึงไปกระทบช้อนใครเข้าก็ไม่รู้
หันไปจึงเห็นว่าเป็นสาวสวยหมดจด แต่มีตีนกาน้อยๆ บ้างแล้ว
เธอเพิ่งมาจากไหนไม่รู้
เธอยิ้มให้ผม ตีนกาจึงชัดขึ้นอีกนิดหนึ่ง ขอโทษค่ะ
ไม่เป็นไรครับ ผมสิครับที่ต้องขอโทษ ที่ไม่ได้ใช้ช้อนกลาง... แหะๆ นึกว่าไม่มีใครชอบจานนี้ครับ
ค่ะ ก็เห็นคุณตักเอาๆ เลยนึกอยากลองมั่ง
แววตาสดใสของเธอบดบังรอยตีนกาได้หมดแล้ว
เอ่อ... ว่าแต่นี่มันยำอะไรครับ ข๊มขม
ผมต้องทำเป็นไขสือหน่อย อายยยย...
คนสวยเลยขำกลิ้ง แหม กินไปตั้งเยอะแล้วไม่รู้ว่า ยำสะเดา เหรอคะ
ว้า แย่แล้ว ซวยแล้ว มีคนรู้แล้วว่าเราแก่ ผมทำเป็นฮา
แก่เหมือนกันล่ะค่ะ เธอไม่ยักพยายามแอ๊บเด็กอย่างผม
และยังชี้ให้ดูเส้นผมทำสีช็อกโกแล็ต ลอรีอัลช่วยได้เยอะค่ะ
ผมบื้อไปนิดหนึ่งเพราะ ตามเธอไม่ทันครับ
สงสัยว่าผ้าอนามัยเกี่ยวอะไรกับเส้นผม
ผ่านไปสักสามวินาทีจึงนึกออกว่า
ลอรีเอะ กับ ลอรีอัล เป็นสินค้าที่ผู้หญิงเค้าใช้คนละส่วนกัน
ฮ่าๆ ทันเกิดก่อนฉลองกรุงรัตนโกสินทร์ 200 ปี มั้ยล่ะครับ
อิอิ ตอนฉลองกรุงฯ โรงเรียนมีจัดงานค่ะ ดิฉันเต้นลาวกระทบไม้
ผมอยู่ ป. 3 ระบำแยงไข่มดแดงครับ ผมเล่าด้วยความภูมิใจ ยังจำ step ได้ครับ
เธอคงกลัวผมเต้นให้ดูจริงๆ เลยรีบถามขัดเร็วรี่
เกิดปีขาลเหรอคะ ?
ฮับ ผมมองจานสะเดาที่ไม่เหลือซากแล้ว เลยมาเริ่มหัดกินสะเดานี่ละฮับ
ปีขาลเหมือนกันค่ะ งั้นเดี๋ยวไปขอแบ่งยำสะเดาเพิ่มดีกว่านะคะ
เธอยิ้มเหมือนกลั้นหัวเราะ จะลุกไปตักยำสะเดาเองอย่างกระฉับกระเฉง
แต่สุภาพบุรุษจะปล่อยให้ผู้หญิงดูแลก็คงน่าเกลียด
ผมจึงยื้อจานไว้
อย่าลำบากเลยครับ เราสองคนย้ายไปนั่งโต๊ะโน้นเลยดีกว่า
เห็นด้วยค่ะ โต๊ะนั้นยำสะเดาจานใหญ่ดี
แล้วเราสองคนก็ทิ้งแม่ครัวสาวรุ่นเกิดช้าไว้ข้างหลัง
ไปเป็นเด็กน้อยปีขาลสองคนท่ามกลางผู้คนที่เกิดก่อนเราหลายสิบปี
เราสองคนคุยกันเหมือนรู้จักกันมานานแล้ว
แง่มๆ ...และไม่รู้กาลภายหน้าจะเป็นเช่นไร
แต่ภาพเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันลอยมาในหัวผมแล้ว
คริ คริ หุหุหุ
ปัจฉิมลิขิต
ผมฟาดข้าวผัดไป 3 จาน พาสต้าจานครึ่ง อะไรไม่รู้อีก 2 ก้อน ยำสะเดาขมๆ กับข้าวเปล่าอีก 2 จาน ขนมหวาน 2 ถ้วย (ความจริงมันชามก๋วยเตี๋ยว) ข้าวเกรียบ ไอศครีม เอ่อ... เอิ๊ก... //เรอ หยุดคิดต่อดีกว่า แต่ภาพรวมก็ยังได้รับคำชมจากญาติผู้ใหญ่ว่ากินเก่ง น่ารัก เป็นเด็กดี (ก็ไม่มีฉากเมาเหล้านี่หนา)
| จากคุณ |
:
zuzazu  
|
| เขียนเมื่อ |
:
5 ก.พ. 54 11:08:05
|
|
|
| 
