ความคิดเห็นที่ 1 คู่แข่งน้ำดื่มในตลาดหาดใหญ่ ตอนนั้นก็ไม่มีแต่อย่างใด มีแต่น้ำดื่มทดแทนคือ น้ำดื่มฟรี หรือชาชงใส่กา ให้ลูกค้าได้เติมน้ำฟรี ยังไม่มีการขายน้ำดื่มกันอย่างไร ส่วนน้ำดื่มยี่ห้อโพลาริส   ก็ขายอยู่แต่ในกรุงเทพฯ ยังไม่ได้ลงมาแข่งขันที่หาดใหญ่ มีก็ช่วงก่อนปี 2540 หลังเศรษฐกิจยุคน้าชาติ ที่ลงมาขายแข่งขันที่หาดใหญ่ แต่ราคาขายก็แพงกว่าน้ำดื่มท้องถิ่น ค่ามัดจำถังน้ำดื่มก็แพงกว่า แม้ว่าสีถังจะสวยงาม  เป็นสีฟ้าน้ำทะเล แต่การส่งน้ำก็ล่าช้าและไม่ทันเวลาสม่ำเสมอ คุณภาพน้ำบางครั้งก็มีกลิ่นหรือขวดไม่สะอาด สุดท้ายก็เลิกกิจการยี่ห้อนี้ไปพร้อมกับที่กรุงเทพฯ เหลือแต่เพียงซากปรักหักพังตัวโรงงาน อยู่ใกล้ทางไปสนามบินนานาชาติหาดใหญ่ ทราบว่ากำลังรอขายให้กับคนสนใจจะซื้ออยู่ ส่วนน้ำดื่มหาดทิพย์ เจ้าประจำของท้องถิ่น ผู้รับสัปทานผูกขาดในการผลิตเครื่องดื่มโคล่า ก็ยังไม่สนใจสินค้าประเภทน้ำดื่มแต่อย่างใด เพราะลำพังการขายน้ำดำ และทำธุรกิจผูกขาดยี่ห้อนี้เพียงเจ้าเดียวในภาคใต้ ก็มีกำลังการผลิตและการตลาดแทบจะไม่ทันอยู่แล้ว รวมทั้งยังไม่อยากแก้ปัญหาในการบริหารจัดการ ที่จะตามมาอื่น ๆ อีกมากมาย ๆ หรือต้องวุ่นวายกับการขายน้ำ ที่มีหลายยี่ห้อ หลายประเภท หลายขนาด เช่น น้ำดำ น้ำเขียว น้ำแดง น้ำใส น้ำดื่ม เป็นต้น โกยีทำกิจการน้ำดื่ม Everreal ในหาดใหญ่ ก็อาศัยความเป็นคนพื้นที่และมีเพื่อนฝูงจำนวนมาก รวมทั้งมีคนรู้จักกับโต้วกับแกในหาดใหญ่มากเช่นกัน โดยเฉพาะประเภทร้านอาหารและร้านขายของชำหลายแห่ง ช่วงแรก ๆ ก็เป็นการนำน้ำดื่มประเภทขวด ไปฝากให้ทางร้านค้าช่วยขายก่อนในช่วงแรก ขายได้ค่อยมาคิดเงินและเก็บเงินกันในภายหลัง ส่วนน้ำดื่มประเภทถัง การตลาดมุ่งผู้ใช้สินค้ารายใหญ่ หรือร้านค้าอาหารรายใหญ่ในหาดใหญ่ น้ำดื่มถังก็ขอค่ามัดจำถังน้ำก่อน (เป็นถังสีขาวขุ่นแบบสมัยนี้) เพราะต้นทุนถังน้ำสมัยนั้นแพงมาก ตกต้นทุนถังละร้อยกว่าบาท รวมค่าขนส่งจากกรุงเทพฯ เพราะน้ำหนักเบาและค่อนข้างเปลืองเนื้อที่ในการขนส่ง กอปรกับมีผู้สั่งผลิตน้อยรายมากในช่วงนั้น ทำให้ผู้ผลิตเรียกราคาค่ามัดจำ และค่าใช้จ่ายในการผลิตได้สูงกว่าราคาปัจจุบัน ภาพประกอบจาก internet เป็นภาพขวดน้ำดื่ม Polaris จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 13:10:19

ความคิดเห็นที่ 2 ปรีชา  คนส่งน้ำที่หาดใหญ่คนนี้ เคยเป็นพนักงานขับรถยนต์ และส่งเครื่องดื่มของโคล่ามาก่อน ทำให้รู้จักเส้นทางถนนสายต่างๆ ในหาดใหญ่ ตลอดจนถนนสายหลักที่จะนำสินค้าไปขายที่ ร้านอาหาร ร้านขายของชำ และร้านค้าที่รับซื้อน้ำดื่มหลายแห่ง (ตำรวจจราจรรายหนึ่ง เคยบอกในที่ประชุมแห่งหนึ่งว่า ถนนหนทางในอำเภอหาดใหญ่มีมากกว่าสองร้อยสาย ทำให้ต้องจดจำและทำความเข้าใจเป็นอย่างมาก จึงจะป้องกันและปราบปรามอาชญากรรมได้) ผลจากการที่ปรีชา เคยเป็นพนักงานของโคล่ามาก่อน การทำการตลาดจึงทำได้ง่ายและสะดวกรวดเร็ว เพราะรู้จักมักคุ้นกับเจ้าของร้านค้าส่วนมากมาก่อน กิจการขายน้ำดื่มจึงดำเนินการไปได้เป็นอย่างดี และขายได้ดีมากในช่วงวันหยุดยาว หรือเสาร์อาทิตย์ แม้ว่าช่วงแรก ๆ คนหาดใหญ่จะยังไม่นิยมซื้อหรือดื่ม เพราะเป็นการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมผู้บริโภค การจำทำให้คุ้นชินหรือยอมรับในการดื่มน้ำขวดต้องใช้เวลาบ้าง แต่อาศัยการเชียร์ของโกยีและเพื่อนฝูงของแก ทำให้ผู้บริโภคเริ่มทดลองดื่มและยอมซื้อน้ำดื่มนี้ และยอมรับในเรื่องความสะอาดของน้ำดื่มขวด จนกระทั่งต่อ ๆ มา ก็มีเริ่มมีนักลงทุนหลายราย มาผลิตน้ำดื่มเข้าแย่งส่วนแบ่งตลาด กับแข่งขันในการขายแข่งกับโกยีในหาดใหญ่เพิ่มขึ้น โรงงานน้ำดื่มของโกยี แรกเริ่มสุดที่ประกอบกิจการ เคยไปพร้อมกับโกยี  โดยนั่งรถยนต์ไปกับแก จะตั้งอยู่ที่คลองแงะ  ห่างจากหาดใหญ่ประมาณสามสิบกิโลเมตร โดยไปเช่าที่ส่วนหนึ่งของสวนยางพารา ถ้าจำไม่ผิดอยู่ไม่ห่างจากธนาคารไทยแห่งแรกสาขาคลองแงะ บวกลบระยะทางไม่น่าจะเกินหนึ่งร้อยเมตร ทั้งนี้เพื่อลดทอนปัญหาสรรพากร ในการตรวจสอบรายได้ของธุรกิจ รวมทั้งในการผลิตที่อาจจะมีเสียงดังรบกวน หรือการสอดรู้สอดเห็นของชาวบ้านหรือคู่แข่งขันได้ โดยผู้จัดการโรงงาน คนขับรถหกล้อ คนเก็บเงิน คือ ปรีชา ส่วนการบริหารภายในโรงงานภริยาปรีชาก็ช่วยดูและบริหาร ข้อสำคัญและโชคดีของโกยีคือ ปรีชา เชื่อได้ในความซื่อสัตย์และไว้วางใจในเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ได้ ปรีชาได้ทำงานกับโกยีมาหลายปี จนกระทั่งลูกชายคนเดียวของแกก็เริ่มโตเป็นวัยรุ่น ไม่นานก็ต้องย้ายโรงงานมาที่หาดใหญ่ เพราะที่คลองแงะเดิมเจ้าขายบอกขายรายอื่นไปแล้ว รวมทั้งความจำเป็นในด้านการแข่งขันสูงมาก ในเรื่องน้ำดื่มไม่พอขายกับต้องส่งในเวลาค่ำคืน ถ้าขับรถยนต์มาจากคลองแงะก็ไม่คุ้มค่าเวลา ค่าน้ำมันที่ราคาเริ่มขยับแพงขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าจำไม่ผิดโรงงานแห่งที่สองนี้ ตั้งอยู่ที่ถนนเทียนจ่ออุทิศใกล้แมคโคร ก่อนที่โกยีจะขายให้กับรายอื่นไปทั้งกิจการ พอมีกำไร/คืนทุนบ้างเล็กน้อย เพราะลูกน้องหายากส่วนหนึ่ง การผลิต/ส่งน้ำก็ไม่ทันเวลาเสมอ คู่แข่งขันทำธุรกิจน้ำดื่มขายในหาดใหญ่ ก็มีแต่จะเพิ่มจำนวนมากขึ้นไม่มีจำนวนรายที่ลดลง แถมยังขายตัดราคา/ลดราคาเป็นแต่อย่างเดียว กอปรกับสาเหตุสำคัญหลักส่วนหนึ่งคือ การที่ปรีชาได้ขอลาออก ไปทำงานที่บ้านเดิมของครอบครัว แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 54 00:02:04 จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 13:16:59

ความคิดเห็นที่ 3 สองวันผ่านมาแล้วมีผู้หญิงวัยกลางคน มานั่งรออยู่ในร้านน้ำชากาแฟของโต้ว มองไปที่หน้าร้านเสมอคล้ายกับรอใครคนหนึ่ง ถามว่ามารอใครหรือมาหาใครก็ไม่ยอมพูดหรือตอบด้วย จนกระทั่งวันที่สามที่ปรีชา เดินเข้ามาในร้านเพื่อส่งน้ำตามปรกติ แกก็เดินเข้าไปทักทายและเรียกชื่อเล่นของปรีชา ความจริงจึงปรากฎต่อมาว่า ปรีชาเป็นน้องชายของสตรีคนนี้ แต่ได้หนีหายออกจากบ้านมาหลายปีแล้ว ที่มาตามที่หาดใหญ่  เพราะมีคนไปบอกที่บ้านแกว่า เคยเจอปรีชาที่หาดใหญ่  แต่ไม่แน่ใจว่าใช่หรือไม่ ไม่กล้าเข้าไปทักทาย   เพราะหน้าตาแกเปลี่ยนแปลงไป จากหุ่นเสี่ยกลายมาเป็นหุ่นจับกัง รวมทั้งเกรงว่าแกจะหนีเตลิดไปอีก ปรีชาได้จากบ้านเกิดเมืองนอนที่นครสวรรค์ ครอบครัวเดิมมีฐานะระดับเศรษฐีของจังหวัด แต่เพราะไม่ลงรอยกับมารดา ในเรื่องการแต่งงานกับหญิงที่ตนไม่รัก แต่ยอมหนีมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ และยอมเป็นคนงานกับคนรักที่หาดใหญ่ โดยทนลำบากเป็นลูกจ้างสองแห่งคือ หาดทิพย์ กับ โกยี พร้อมกับได้ลูกชายกับคนรักหนึ่งคน ในที่สุดพี่สาวก็ได้ขอร้องและตามให้ปรีชา กลับไปช่วยงานครอบครัวที่นครสวรรค์ พร้อมบอกว่า ทางบ้านให้อภัยหมดทุกเรื่องแล้ว ขอแต่ให้กลับบ้านไปช่วยงานบ้านด้วย ปรีชาจึงขอลาออกจากงานกับโกยี แล้วพาลูกชายและภริยากลับไปที่บ้านเกิด จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 13:19:48

ความคิดเห็นที่ 4 ต่อมาไม่นานช่วงเศรษฐกิจบูมสมัยน้าชาติ ปรีชาก็ได้มานำเงินส่วนหนึ่งมาลงทุนโครงการบ้านจัดสรรค์ ที่อำเภอขนอม  จังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งเป็นฝั่งทะเลที่สามารถจอดเรือน้ำลึกได้   กอปรกับจะมีโครงการมอเตอร์เวย์เชื่อมระหว่างสองฝั่งทะเล ที่จังหวัดกระบี่กับอำเภอขนอม (ตรงบ้านนาเดิมไปออกกระบี่ได้) ที่ทางก็ได้เวนคืนเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับเตรียมกรุยทางไว้แล้วให้สร้างเป็นทางรถไฟได้ เพื่อขนตู้คอนเทนเนอร์ขนส่งสินค้าวิ่งเชื่อมทั้งสองฝั่งทะเล โดยถนนที่อยู่สองข้างคือ ไปทางหนึ่ง  กลับอีกทางหนึ่ง มีเกาะกลางถนนกว้างกว่าห้าร้อยเมตร (เส้นทางนี้เคยขับรถยนต์ผ่านไม่น้อยกว่าสี่ครั้ง แต่ค่อนข้างเปลี่ยวในเวลากลางวันและกลางคืน เพราะรถยนต์วิ่งน้อยค้นมากในสมัยนั้น) ถนนที่สร้างรองรับรถยนต์บรรทุกสินค้าวิ่งไปมาได้ รวมทั้งเป็นทางสัญจรรถยนต์เชื่อมสองฝั่งทะเล โครงการระยะยาวจะมีท่อน้ำมันส่งน้ำมันมาฝั่งอ่าวไทย ขณะเดียวกันฝั่งอ่าวไทยก็ส่งน้ำจืดไปที่ฝั่งอันดามัน เพราะเรือเดินทะเลต้องบรรทุกของหนัก ระวางเรือจึงจะจมลงและใบพัดจึงจะทำงานได้ แต่โครงการดังกล่าวถูกสะกัดดาวรุ่ง ด้วยการปฏิวัติของกลุ่มทหารกลุ่มหนึ่ง(ยุค รสช) ทำให้นักธุรกิจท้องถิ่นจำนวนหนึ่งมีวาทะกรรมมากมาย บางคนว่าเป็นพวกทำลายเศรษฐกิจและอนาคตของไทย บางคนว่าเป็นการปรับเปลี่ยนรัฐธรรมนูญให้สอดรับในระยะยาวของชาติ บางคนก็ว่าเป็นการป้องปรามการคอรัปชั่นของกลุ่มน้าชาติ บางคนก็ว่ามีการรับเงินใต้โต๊ะจากต่างชาติมาทำร้ายประเทศไทย ข้อมูลและหลักฐานก็แล้วแต่ความเชื่อและการสันนิษฐาน แต่ผลที่ปรากฎเป็นรูปธรรมที่ชัดเจนก็คือ ดับความรุ่งโรจน์ช่วงโชติชัชวาลของไทยไปตลอดกาล เพราะโมเดลดังกล่าวมาเลเซียนำไปใช้ที่ ในการเชื่อมต่อโกตาบารู และไปจ่อใกล้กับปีนัง มาเลเซียจึงเริ่มเจริญมากกว่าไทย เพราะนักการเมืองคอรัปชั่นน้อยกว่าไทย เหมือนที่คนสยามในมาเลย์มักพูดเล่นกันว่า มาเลย์กินน้อยกว่าไทย เพราะขนาด  มะหาเด่ ขอแค่สิบเปอร์เซ็นเอง หรือเผลอ ๆ ทหารมาเลย์อาจจะรบชนะทหารไทย ไม่เชื่อไปดูชื่อธนาคารไทยสีเขียวแต่เดิม   ตอนนี้ทั้งธนาคารกำลังกลายเป็นของมาเลย์ เผลอ ๆ อาจจะใช้ชื่อ เดิมแต่กำกับด้วยมาเลย์ ผลของการปฏิวัติล้มล้างรัฐบาลน้าชาติ ผ่านมาอีกสีปีกว่า ๆ ก็ตามด้วยเศรษฐกิจฟองสบู่แตกลง ทำให้ธุรกิจโครงการบ้านจัดสรรค์ ของปรีชาที่อำเภอขนอมก็พังทลายลงไปด้วย พร้อม ๆ กับลูกค้าในโครงการของแกที่ซื้อบ้านจัดสรร เพราะวาดฝันกับอนาคตของโครงการ ว่าจะร่ำรวย ๆ ขายต่อได้ราคาดีมาก ก็ต้องถูกฟ้องร้อง ประนอมหนี้สิน ปรับโครงสร้างหนี้ วุ่นวายชุลมุนกับไปหลายรายทีเดียว บางรายที่มีเงินเก็บก็ชำระหนี้ปิดบัญชีไป สุดท้ายทรัพย์สินที่เหลือในโครงการทั้งหมด ก็ต้องทำการตีโอนชำระหนี้ให้กับธนาคารไป สิ้นสุดและปิดโครงการอย่างทุลักทุเล และไม่สวยงามเหมือนความฝันที่มีมาแต่ก่อน สมดังภาษิตจีนที่ว่า คนคาดคะเนได้มากมาย ฤาจะสู้ลิขิตฟ้ายากแก้ไข ผมเจอปรีชาครั้งสุดท้ายหลายปีแล้ว เห็นแกกำลังเดินเล่นอยู่ที่ชั้นสองของ อาคารจุลดิศ  ที่เกือบสุดสายสามที่หาดใหญ่ (ไว้ว่าง ๆ จะเขียนเกี่ยวกับฮวงจุ๊ยอาคารนี้) ได้ทักทายกันพอสมควร ผมได้สอบถามแกว่า สบายดีหรือไม่ แกบอกว่า สบายดี มาหาดใหญ่เพื่อเยี่ยมเยือนโต้วกับโกยี และเพื่อน ๆ สมัยก่อนที่เคยรู้จัก หลังจากนี้ก็จะไปอยู่อเมริกากับลูกชายและพี่ชายที่นั้น หลังจากนั้นก็ไม่ได้พบเจอกันอีกเลย เขียนขึ้นจากความทรงจำเก่า ๆ ก่อนเลือนหายไปเหมือนกับสายน้ำที่รินไหลไปในท้องทะเล ภาพจำลองในการสร้างท่อส่งน้ำมัน จากฝั่งตะวันออกไปตะวันตกของมาเลย์ เลียนแบบของประเทศไทยตาม model รัฐบาลน้าชาติ เส้นทางนี้กำลังก่อสร้างอยู่ มาเลย์มีพรรคฝ่ายค้านที่คัดค้านรัฐบาลได้ แต่ประชาชนห้ามคัดค้านโครงการรัฐบาล มิฉะนั้นจะได้รับโทษหนักเบาไปตามกรณีย์ อย่างเบาะ ๆ ก็บัตรประชาชนสีชมพู   พร้อมกับเนรเทศให้ไปอยู่กินหรือทำมาหากินที่รัฐอื่น ไกลจากรัฐบ้านเกิดเมืองนอนของตนเอง ถ้าทำผิดหนักมากหรือผ่านการติดคุก/ติดตะราง ก็จะได้รับบัตรประชาชนสีน้ำตาล เป็นการยืนยันสถานะคนผ่านประสบการณ์ได้อย่างดี เพื่อการแยกแยะคนดีคนเลวตามไสตล์มาเลย์ แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 54 12:58:17 แก้ไขเมื่อ 09 ก.พ. 54 15:49:48 จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 13:43:17

ความคิดเห็นที่ 5 gxHo8;kmi'0emuj'f'k,8iy[ 8o[k'8ozjkog-hk,k.o=u;b9-v'gikgrup'c8jgluhp;g;]kgfup; c9jg-klk,ki5lihk'8;k,mi'0egvkw;h.shgikwxokogmjkoko ข้างบนแปลได้ดังนี้ครับ(ผมลืมเปลี่ยนภาษา ของมันเคยมือนะครับ) เป็นควาทรงจำที่งดงามมากครับ คนบางคนผ่านเข้ามาในชีวิตเราเพียงแค่เสี้ยวเวลาเดียว แต่กลับสร้างควาทรงจำเอาไว้ให้เรานานเท่านานจนไม่มีวันลืมเลยทีเดียวครับ ขอบคุณสำหรับเพลงที่ลงให้นะครับ ผมคนภาคกลางครับ ท่าทางจขท. จะเป็นคนหาดใหญ่ใช่มั๊ยครับ แก้ไขเมื่อ 09 ก.พ. 54 16:48:59 จากคุณ : kaburapat เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 16:48:23

ความคิดเห็นที่ 6 ครับเป็นคนบ้านนอกเกิดที่หาดใหญ่ จบการศึกษาระดับมัธยมตอนต้น ก็ไปเรียนหนังสือต่อจนถึงระดับปริญญาตรีที่กรุงเทพฯ จบแล้วกลับมาทำงานเป็นกรรมกรที่บ้านเกิดจนทุกวันนี้ ยามว่างก็ชอบโน่นชอบนี่ ชอบไปทุกเรื่อง แต่ที่ทำได้เรื่องไม่กี่เรื่อง ส่วนมากมักจะไม่ได้เรื่อง จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 17:05:11

ความคิดเห็นที่ 7 หลงมาอ่าน เพราะมีคำว่าหาดใหญ่แท้ๆ เพราะเป็นคนหาดใหญ่ค่ะ บางฉากบางตอนที่กล่าวถึง ก็เหมือนเรามองข้ามรั้วของเพื่อนบ้าน เรื่องการลงทุนสมัยน้าชาติ ตอนนั้น ยังเด็กมากๆ มาอ่านตอนนี้ ก็เหมือนได้ทบทวนความทรงจำ แล้วจะรออ่านเรื่องฮวงจุ๊ยที่จุลดิสนะคะ จากคุณ : มินเอง เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 19:56:29

ความคิดเห็นที่ 8 มาอ่านค่ะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 23:29:03

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่องของปรีชานี่เอามาเขียนเป็นนิยายได้เลยนะคะเนี่ย มีทุกรสเลย รวมทั้งเรื่องราวความรักด้วย เห็นเส้นทางท่อส่งน้ำมันของมาเลเซียแล้วก็... เป็นแบบเฉียดๆ หลายพื้นที่ของไทย เหมือนจะเยาะเย้ยยังไงก็ไม่ทราบ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 00:26:22

ความคิดเห็นที่ 10 พอดีมีนิสัยแบบกรรมกรที่บ้าน คือ ทำงานให้เสร็จเร็ว ๆ จะได้นั่งพักนาน ๆ จึงไม่ถนัดงานเขียนเรื่องยาว ชอบเขียนแบบ series สั้น ๆ จบเป็นตอน ๆ ไปครับ จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 00:30:51

ความคิดเห็นที่ 11 อยากเป็นกรรกรที่บ้านเหมือนคุณravio บ้างครับ แต่ทุกวันนี้เป็นกรรมกรให้ชาวบ้าน จะทำอะไรก็ต้องลงเวลา ทำเสร็จเร็วก็ยังพักไม่ได้อยู่ดี เลยต้องแอบ(พูดเล่นครับ) เล่นเนตอ่านนิยายอยู่อย่างนี้ไงครับ เลยยังไม่เจริญสีกที ฮ่าๆๆๆ จากคุณ : kaburapat เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 09:19:02

ความคิดเห็นที่ 12 เพิ่มเติมเพราะใส่ภาพในความเห็นที่ 4 อีกไม่ได้ สายสีน้ำเงินในภาพคือ เส้นแลนด์บริดก์หรือมอเตอร์เวย์ จากขนอม เป็นอำเภอปลายสุดของจังหวัดนครศรีธรรมราช ติดกับอำเภอปลายสุดของจังหวัดสุราษฏร์ธานี เป็นเส้นเชื่อมเส้นทางระหว่างขนอมกับกระบี่ เส้นทางที่ขับรถยนต์ไปมาได้เชื่อมระหว่างกลางคือ สายเอเซีย เข้าทางบ้านนาเดิม ทางตรงไปจังหวัดสุราษฏร์ธานี ไปต่อเชื่อมกับจังหวัดกระบี่ ส่วนสีเขียวกับสีแดง คือ สายในฝันของประเทศไทย มีแต่นโยบายแต่ยังไม่มีปฏิบัติการแต่อย่างใด ที่เป็นรูปธรรมหรือทำกันอย่างจริงจัง จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 19:25:12

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีค่ะ มาอ่านเรื่องคุณปรีชา แล้วเลยได้เก็บไปถึงท่อส่งก๊าซขนอมด้วยเลย หนูเคยคุ้นๆ พ่อเคยพูดให้ฟังถึงแพลนความเจริญรุ่งเรืองของขนอม นานมาแล้วเหมือนกันค่ะ แต่หลังจากยุค น้าชาติฯ แล้วมั้งคะ เพิ่งได้มารุว่า ถูกล้มพับ มาเลย์เอาไปกินแทนซะงั้น มาเลย์ กินน้อยกว่าไทย ได้ยินครั้งไหน ก็อดรุสึกเศร้าใจไม่ได้ กับความจริง และสภาพบ้านเมืองที่สะท้อนอย่างนี้ ถ้าไทยกินน้อยกว่านี้ หรือกินแล้วสร้าง หรือคืนให้สังคมบ้าง บ้านเราคงเจริญกว่านี้ล่ะค่ะ เสียดายเหมือนกัน.. ... บริษัทน้ำ Ever Pure สัญลักษณ์ สามเหลี่ยมสีเขียวๆ สลับขาวอย่างนี้ คุ้นๆ เคยเห็นบนขวดน้ำขาวขุ่นของบ.หาดทิพย์ เกือบ 20 ปีก่อนที่ขายลิตร (หรือ 950 ซีซี ไม่แน่ใจค่ะ) ละ 6 บาท อาจจะเป็นสัมปทานจากโรงงานเดวกันนะคะ   ช่วงหลัง น้ำดื่มถัง 30 ลิตรนี่ มีหลายเจ้าเลยนะคะ เคยได้ิยินตอนช่วงก่อนน้ำท่วม แม่บอกว่า ซื้อจากร้าน Amtech คงเป็นหนึ่งเจ้าที่เปิดบริการด้านน้ำดื่มถังเหมือนกัน แต่ร้านน้ำที่เวียนมาส่งในบริเวณนั้นก็มีหลายเจ้าอยู่ค่ะ ราคาไล่เลี่ยกัน คงหั่นกันน่าดูแล้ว ไม่รุคุณภาพน้ำลดตามราคาด้วยไหม ก็คงน่าจะเป็นไปตามหลักเศรษฐศาสตร์ล่ะค่ะ ... คุณอาพูดถึง จุลดิศ หนูไม่ได้ผ่านไปแถบนั้นนานมากแล้ว ช่วงที่ได้อยู่ ก็ไม่ได้ผ่านเลย ไม่ทราบยังเปิดทำการอยู่ไหมคะ หนูคุ้นๆ ว่าปิดตัวไปแล้ว หรือ Renovate เป็นห้างใหม่แล้ว แต่ที่นี่ก็เคยบูมมากสมัยนึงเลยน่ะค่ะ ... ขอบคุณคุณอาที่แชร์เรื่องราวนะคะ :) จากคุณ : เลื้อย เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 21:38:17

ความคิดเห็นที่ 14 จุลดิศ ยังเปิดอยู่ครับ แต่สภาพก็ชำรุดทรุดโทรมตามระยะเวลา มีการบอกเลิกเช่าไปหลายราย รายใหม่ทีมาเช่าก็น้อยลงมาก ที่จอดรถยนต์ก็มีเฉพาะใต้อาคาร เพราะที่จอดรถยนต์ด้านหลังที่เป็นลานโล่ง มีการล้อมรั้วลวดหนามกันรถยนต์เข้าไปจอดแล้ว เหลือแต่พื้นที่สาธารณะให้ศาลพระภูมิเจ้าที่ อยู่เพียงลำพังไม่มีรั้วลวดหนามล้อมรอบ เพราะมีการพยายามขายพื้นที่นี้ให้กับคนสนใจ แต่ก็มี Chante rue marche (ถนนสายหนึ่งของปารีส) มีหลายจุดให้คนมุดลอดไปมาได้ ที่โรงเรียนเก่ากรุงเทพฯ ใช้เป็นคำแสลง ด่าเด็กนักเรียนที่มุดรั้วหนีออกไปนอกโรงเรียน อ่านแบบฝรั่งเศสว่า  ฌอง รู มา ตอนนี้อาคารจุลดิศ มีการพูดกันว่าเป็น  อาคารอิออน เพราะอิออนเช่าพื้นที่มากที่สุด ใช้ในการบริการเงินด่วนและสถานที่ทำงานครับ จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 22:09:04

ความคิดเห็นที่ 15 แต่โครงการดังกล่าวถูกสะกัดดาวรุ่ง ด้วยการปฏิวัติของ.......... แต่ผลที่ปรากฎเป็นรูปธรรมที่ชัดเจนก็คือ ดับความรุ่งโรจน์ช่วงโชติชัชวาล........ อ่านสองย่อหน้านี่แล้วเจ็บลึก แต่ไม่มีแรงคิดโทษนักการเมืองนะคะ เพราะยุคไหนๆ คนก็โทษนักการเมือง ที่ ปชช. เลือกมาเอง หนูว่า ปชช. ควรมองตัวเองได้แล้ว เคยผ่านสายสีน้ำเงินบ่อย และเสียดายเส้นสีแดงที่ไม่ได้เกิด ความจริงสาธารณูปโภคนี่มันสร้างแล้วอยู่คงทนถาวร ไม่จำเป็นต้องไปหยุดมันซะหน่อย ในมาเลเซียตอนนี้ สร้างถนนหนทางกันอลังการมากค่ะ โดยเฉพาะตรังกานู นี่ผ่ากลางป่าไล่เสือเลยค่ะ เคยถ่ายรูปไว้และอยากมาบอกเล่า แต่ขี้เกียจตรงหาข้อมูลประกอบ (สักวันจะพยายาม) จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 23:27:55

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านเรื่องนี้แล้วเหมือนได้รู้จักตัวเป็นๆของคุณปรีชาเลยค่ะ เห็นด้วยกับคุณกุลที่ว่า ถ้าเขียนเป็นเรื่องยาวคงน่าสนใจมกเลย ลองดูมั๊ยค่ะ สู้ๆๆ ปล. แก้คำผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 54 09:41:31 จากคุณ : Setakan เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 08:58:52

ความคิดเห็นที่ 17 โรงงานน้ำดื่มสายสนามบิน ติดกับโรงเรียนหาดใหญ่รัฐประชาสรรค์ เป็นของบริษัท ดาราเหนือ ใช่ไหมครับ  เลิกกิจการไปนานแล้ว และขอวกมาเรื่องแลนด์บริด  ผมก็เสียดายนะครับมันเป็นเวรกรรมของประเทศไทยครับ ทำอะไรไม่สำเร็จสักที  มีคอรัปชั่นกินหัวคิว  ทำโครงการใหญ่คนก็ออกมาต่อต้านโดยเฉพาะ NGO ปลุกระดมจนไม่ต้องพัฒนาอะไรกันแล้ว  ดูอย่างมาเลเซียเขากล้าประกาศจะเป็นประเทศ มุสลิมประเทศแรกที่เป็นประเทศพัฒนาแล้วเพราะกฎหมายเขาเข้มแข็ง  ประเทศจีนผมไปมาเมื่อปีที่แล้วเขามีความเจริญเป็นอย่างมากผิดกับสมัยก่อน  ช่วงที่ผมไปเป็นช่วงชุมนุมของเสื้อแดง ไกด์ชาวจีนพูดไทยชัดรู้เรื่องไทยมากกว่าคนไทยเสียอีก แกบอกว่า การชุมนุมของเสื้อแดงถ้าเป็นจีน โดนจับรับรองติดคุกคืนเดียว รุ่งเช้าเป็นศพ  ผมก็ไม่ได้ชอบหรอกนะครับ  แต่ละประเทศเขาก็มีความจำเป็นในเรื่องความเด็ดขาด  ตอนนี้จีนส่งคนไปอวกาศแล้ว เป็นไง? มีคนเคยพูดว่าประเทศไทยอะไรๆก็อุดมสมบูรณ์ทุกอย่าง ดีไปหมด  แต่เสียอย่างเดียวที่มีคนไทยอยู่ ผมขอเสนอครับ แลนด์บริดอะไรไม่ต้อง ถ้าจะให้เจริญที่สุด "ขุดคอคอดกระ" ไปเลย เห็นด้วยไหมครับ? ขอโทษด้วยนะครับไม่เกี่ยวกับกระทู้ "คนส่งน้ำ"  แต่มัน "กดไม่ติด" จากคุณ : ลมหัวด้วน เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 15:09:04

ความคิดเห็นที่ 18 โรงงานดังกล่าวชื่อถูกต้องแล้วครับ ส่วนการขุดคอคอดกระ ฝ่ายการทหารและความมั่นคงของไทย ไม่ยินยอมมาตลอดทุกยุคทุกสมัย ตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 ก็เคยมีชาติอังกฤษหรือฝรั่งเศสมาขอสำรวจ และจะขอขุดแล้วมีสัมปทานตามระยะเวลาที่กำหนด ลองไปอ่านจากเอกสารรายงานชุดเก่า ๆ แต่ทางไทยก็เกรงว่า  ถ้ามีการขุดแล้วไม่ช้าไม่นาน เช่น คลองสุเอซ ที่อียิปต์ คลองปานามา คือ สูญเสียดินแดนและอำนาจอธิปไตย กลายเป็นดินแดนคุ้มครองและดูแลโดยชาติมหาอำนาจ ใช้เวลานานหลายปีกว่าจะยอมคืนดินแดนและคลอง ให้กับเจ้าของประเทศที่คลองผ่าน การข้ามไปมาก็ลำบากเพราะมีคลองขนาดใหญ่กั้นอยู่ ถ้าเป็นสมัยนี้อาจจะต้องขุดอุโมงค์ หรือสะพานขนาดใหญ่มาก แต่ถ้าเป็นโมเดลน้าชาติ ไม่จำเป็นต้องขุดคลอง แต่จะใช้ท่อส่งน้ำมัน หรือท่อส่งน้ำ ส่งสินค้าผ่านตู้คอนเทนเนอร์วิ่งบนรถไฟ/รถยนต์ ดินแดนก็ไม่ต้องเสียหายแต่อย่างใด  ค่าลงทุนก็ถูกกว่า ถ้าจำเป็นจริง ๆ ก็อาจจะตั้ง Tank Oil, Tank water ด้านละหลายถังก็ได้ที่ชายฝั่งทะเลสองด้าน ไว้รองรับการเคลื่อนย้ายส่งถ่ายน้ำ กับ น้ำมัน ให้เรือเดินทะเล รับรองท่าเรือทั้งสองฝั่งทะเลรุ่งเรืองแน่ คนมีงานทำอีกเยอะแยะมากมาย นักเดินทางและคนเรือก็จะเข้าออกจำนวนมาก ความเจริญก็จะหลั่งไหลไปอีกหลายจังหวัด เรื่องคอคอดกระ เป็นเรื่องการหาเสียงและหาเงินศึกษาแนวทางพัฒนา มีหลายยุคหลายสมัยจะเจออยุ่เรื่อย ๆ ตามเส้นความฝันของไทย ก็จะมีอีกสองเส้นข้างบน สีเขียว สีแดง บางเส้นเคยอ่านพบ ก็ลากคลองคอดกะจาก จะนะ ผ่านคลองแงะ ไปออกสตูล ก็มีการหาเสียงและทำการศึกษาไว้แล้ว จ่ายเงินไปแล้วก็จบ ไม่มีการดำเนินการแต่อย่างใด สรุป  ที่นี่คือ ประเทศไทย เจริญแบบไทย ๆ   ศึกษาแบบไทย ๆ เวลาจะใช้งานก็ใช้แบบไทย ๆ หรือเวลาจะเลิกโครงการก็เลิกแบบไทย ๆ แต่สุดท้ายถึงอย่างไรก็ตาม ผมก็ยังรักเมืองไทย แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 54 20:57:21 แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 54 16:47:22 จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 15:54:31