กามาลี ที่รัก ...ตอนที่ 2

กามาลี ที่รัก ตอนที่  2

...จนมาถึงตรงนี้ ฉันนั่งกอดเข่าสั่นเทาพร้อมน้ำตาที่ยังหลั่งรินไม่ขาดสาย อยู่หน้าตึกแถว “เจ๊สุดา” ที่ฉันคุ้นเคย  ...ตอนนี้ ฟ้าใกล้สว่างด้วยแสงอาทิตย์ยามเช้า ฉันยังคิดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่ถูก แต่พอจะเรียบเรียงเรื่องราวให้ได้รู้กันต่อไป ถ้ายังอยากจะรู้จักฉัน ถ้ายังอยากจะรู้จัก เอมิกา และมาลี     

"อ้าว... เอม ตายแล้ว ตายแล้ว มานั่งอะไรตรงนี้นี่"    "มาๆ เข้ามาข้างในนี่ลูก"
เสียงเจ๊สุดา ดังแว่วมาทันทีที่เธอเปิดประตูตึกออกมา เจอหญิงสาวที่เธอรู้จักเป็นอย่างดี หญิงสาวที่นั่งสั่นเพ้อมอมแมมจนหมดสวยอย่างคราวปกติที่เคยเห็น เจ๊สุดารีบโผเข้ามากอดประคองฉันเข้าไปในตัวอาคาร อาคารตึกแถวสามชั้นสองคูหาติดกัน ขึ้นป้ายชื่อแผ่นใหญ่สีสวยสดใสหน้าตึก ที่ป้ายอ่านว่า "กานต์สุดามาสสาจแอนด์สปา"  และตัวหนังสือตัวเล็กตัวน้อยในบรรทัดต่อๆ มาที่อธิบายถึงสรรพคุณปลีกย่อยต่างๆ ที่ติดอยู่ตรงกระจกกั้นด้านหน้า ว่ากานต์สุดามาสสาจแอนด์สปาแห่งนี้มีอะไรดีดี เย้ายวนให้แขกอยากมาเยือน

นี่คือชื่อสถานที่ที่ฉันทำงานอยู่ สองปีมาแล้ว จนถึงเจ็ดวันก่อนที่ฉันหายไป และเช้าวันนี้ ที่ฉันกลับมาอีกครั้ง เช้าตรู่เช่นนี้ ไม่ใช่เวลาเริ่ม และฉันก็ไม่ได้มาทำงาน อย่างสภาพที่เห็น ฉันมาเช่นนกตาบอดปีกหัก ถลามาถึงที่แห่งนี้ด้วยสติที่ขาดหายเพียงแต่ใช้ความคุ้นเคยที่สองเท้านำพาฉันมา หวังว่าจะเป็นที่พึ่งสุดท้ายในยามที่หัวใจมันใกล้สลายเช่นนี้   ...เจ๊สุดาคงเดาออก ว่าเป็นเรื่องของสามีโฉดคนนั้น ที่มันทำร้ายฉันอีกแล้ว แต่เจ๊ไม่ได้รู้เรื่องราวที่มันมากกว่านั้น ตามที่ฉันเล่าให้ฟังเมื่อตอนต้น

เจ๊สุดาเจ้าของสปา ม่ายสาวรุ่นใหญ่ตั้งใจจะออกไปตักบาตร หน้าปากซอยที่ถัดไปไม่กี่ช่วงตึก ซึ่งเป็นปกติทุกๆเช้าที่เธอทำ ในเมื่อเช้านี้มีฉันเข้ามาเป็นเรื่องผิดปกติ เธอจึงนั่งเคียงข้างพูดคุยปลอบประโลม ต่างๆนานา อยู่ครู่ใหญ่  ผ้าขนหนูชุบน้ำอุ่นบิดหมาดๆผืนเล็กๆ  ที่เจ๊เอามาให้เช็ดหน้าเช็ดตา โดยหวังว่าฉันจะคลายความโศกเศร้าลงไปบ้าง  ก่อนที่เธอจะขอตัวออกไปทำธุระอื่นๆ แล้วปล่อยให้ฉันอยู่ลำพัง ตามที่ฉันต้องการในตอนนี้
ตัวฉันเองก็ยังนั่งจมกองทุกข์โศกอยู่อย่างนั้น แม้แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามา แม้กลิ่นกำยานที่หอมหวน แม้บรรยากาศการตกแต่งแบบสปา มีทั้งต้นไม้ประดับ ดอกไม้แห้งอบน้ำหอม ดอกไม้สดที่แจกัน และน้ำตกเล็กๆคลอเสียงเบาๆ ที่ทำให้ใครๆ ชุ่มฉ่ำชื่นใจได้มากมายทีเดียว  แต่สำหรับฉันตอนนี้ มันยังเร็วไป แค่กลางดึกที่ผ่านมานี่เอง เรื่องราวของมาลี เรื่องราวของฉัน เรื่องราวของคุณพ่อ และไอ้ผัวใจโหด มันยังกังวานก้องอยู่ในหัว มันยังกัดกร่อนใจฉันอย่างทรมาน

ฉันนั่งเหม่อมองดูบรรยากาศรอบๆตัว ไม่มีใคร ไม่มีอะไรแสดงถึงความไม่ปลอดภัยในที่แห่งนี้  ห่างออกไปฉันมองเห็นป้าย รับสมัครพนักงานสาวสวย บอกว่ารายได้ดีไม่ต้องมีประสบการณ์  ยังติดอยู่หน้าประตูกระจกกัดลายสีสดใส ที่เดิม  ...นึกถึงวันแรกที่ฉันเดินเข้ามาที่นี่ เข้ามาในถนนสายนี้  เพราะป้ายนี้มันเชิญชวน ในเมื่อคุณสมบัติของฉันเองที่พร้อมทุกอย่าง ขาดแต่วุฒิภาวะในตอนนั้น

...เอมิกา คือชื่อของฉัน เราสามคนพ่อแม่ลูก ในบ้านและทุกๆที่ ทุกบรรยากาศที่แสนอบอุ่น ตั้งแต่เล็กจนถึงวัน เกิดอุบัติเหตุอันแสนโหดร้าย เมื่อสามปีก่อน พ่อและแม่กับรถกระบะเก่าๆเร่ขายส่งอาหารทะเลสดให้แก่ร้านอาหารรายย่อยๆ ในย่านนี้ ย่านเมืองศิวิไลซ์ริมทะเลแห่งภาคตะวันออกของเมืองไทย ...ทั้งสองท่านเหน็ดเหนื่อย กับงานที่ต้องทำให้เสร็จก่อนพระอาทิตย์จะโผล่พ้นขอบฟ้า ฉันรู้ว่าพ่อไม่มีวันให้อภัยตัวเองกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จากเรื่องน้อยนิดที่เรียกว่า หลับใน บนถนนสายหลัก รถวิ่งด้วยความเร็วสูง สูงพอจะทำให้ควบคุมมันไม่ได้ เมื่อสติที่วูบไปเพียงไม่ถึงเสี้ยววินาที ...รถกระบะเสียหลักตกลงไปที่คูน้ำลึกข้างถนน ด้านหน้าข้างที่แม่นั่งพังยับเยิน ...คุณแม่เสียชีวิต ส่วนคุณพ่อ กระทบกระเทือนที่สมอง มีผลต่อการมองเห็นและประสาทการควบคุมร่างกายส่วนล่าง ทำให้เดินไม่ได้

ฉันสูญเสียคุณแม่ไป ส่วนคุณพ่อตาบอดและเดินไม่ได้ ตอนนั้นฉันเพิ่งจบจากมัธยมปลาย และขมักเขม้นกับการเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย พ่อพยายามทำทุกอย่างเพื่อเรียกขวัญกำลังใจของสองเราให้กลับมาสู่สภาวะปกติ  ...ในเมื่อท่านมองไม่เห็นแล้ว ท่านไม่รู้หรอกว่าน้ำตาของท่านทุกหยดที่หลบซ่อนปล่อยมันในมุมมืด หวังปิดบังฉันไม่ให้ได้เห็น แต่ฉันแอบเห็นทั้งหมด นั่นหมายถึง ดึงอย่างไรก็กู่ไม่กลับ โดยเฉพาะเรื่องการเรียนต่อของฉัน ที่ไม่มีใครอยากให้หยุดไว้แค่นั้น
ฉันดูแลพ่อมาด้วยสมบัติที่ท่านสร้างไว้ ค่ายารักษาค่าอยู่ค่ากิน ไม่ถึงครึ่งปีเงินนั้นก็หมดไป บ้านที่ยังผ่อนไม่หมดก็อยู่ได้แค่ ถึงวันเขาประกาศไล่  แล้วเราก็ต้องย้ายออกไป อยู่ห้องเช่าขนาดพอเหมาะในเมืองเศรษฐกิจ เมืองเดิม  เพียงเปลี่ยนทำเลจากบ้านเดี่ยวมีพื้นที่ มีสนามหญ้าพอได้นั่งพักผ่อนปลูกต้นไม้ดอกไม้  มาเป็นตึกเตี้ยๆสามชั้น ห้องเล็กๆผนังติดกันที่มีเพียงประตูหน้าต่างด้านหน้าด้านหลังให้พอได้รับอากาศหายใจ ตั้งอยู่ในซอยแออัดสมราคาเดือนละเกือบสามพันบาท

ฉันอยู่ได้ ฉันมีพ่อ ถึงท่านจะไม่หัวเราะยิ้มแย้มมากมายเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ยังเป็นกำลังใจ นอกจากการดูแลซึ่งกันและกัน ตามประสาพ่อลูก  อีกอย่างคือการทำกายภาพบำบัดที่หมอแนะนำ ฉันยังทำให้ท่านอยู่เกือบทุกวันเสมอมา การนวดประคบกล้ามเนื้อทั่วร่างกาย และเน้นหนักตั้งแต่ต้นขาลงมาจนถึงปลายเท้า  ผ่านมาเกือบปีท่านก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เริ่มขยับขาได้บ้าง  พร้อมกันกับที่ฉันต้องออกหางานทำ  ...ฉันลองทำงานอื่นๆ มาสองสามแห่งในหน้าที่ต่างๆกันไป  ก่อนจะมาอยู่กับเจ๊สุดา  ด้วยความเป็นเด็กสาว และเงินต้องมีให้พอกับรายจ่ายเพื่อสองปากท้อง หรือเพราะการรักการนวด ที่ฉันได้ทำให้คุณพ่อมาช่วงหนึ่งนั้น  ทำให้ฉันชอบที่นี่   การได้เจอเจ๊สุดา การเป็นพนักงานนวดแผนปัจจุบัน  ฉันว่าไม่ได้เลวร้ายนัก

จนเมื่อหลายเดือนก่อน ธุรกิจนี้เริ่มมีคู่แข่งขึ้นมาเยอะมาก ประกอบกับเศรษฐกิจทั่วๆไปที่เลวร้ายลง ลำพังฉันและพนักงานนวดสาวคนอื่นๆ รายได้ที่หดหายก็ประหยัดกันไปตามระบบแค่นั้นเอง แต่สำหรับเจ๊สุดา ค่าใช้จ่ายที่มากมายตามที่ได้รู้จากปากของเธอ  ฉันเองก็เห็นใจและเข้าใจ ทั้งเรื่องที่เจ๊ขอลดค่าส่วนแบ่งชั่วโมงนวด และ...

"เอมเอ้ย เจ๊จะขอความช่วยเหลือเธอหน่อย รวมทั้งพวกเราทุกคนด้วยนะ"
เจ๊สุดาตบไหล่ฉันเบาๆ พร้อมเอ่ยน้ำเสียงอย่างเอ็นดู หลังจากที่เรา หมู่สาวๆ ได้นั่งพูดคุยปรับทุกข์กันมาครู่หนึ่งแล้ว และพวกเราก็ตั้งใจฟังสิ่งที่เจ๊จะกล่าวต่อไป
"พรุ่งนี้ไอ้พวกตำรวจมันจะมาเก็บส่วย ก็รู้ๆกันอยู่นะ เจ๊คงไม่มีจ่ายให้พวกมันหรอก เจ๊เลยจะขอความช่วยเหลือพวกเธอนี่แหละ"   "โดยเฉพาะเธอนะเอมิกา..."
เจ๊สุดาพูดและส่งสายตาเน้นมาฝากความหวังที่ฉันโดยตรง เพราะทุกคนก็รู้กันอยู่ว่าฉันคือลูกสาวคนโปรด คือดาวของกานต์สุดามาสสาจแอนด์สปาแห่งนี้
"เจ๊จะให้หนูเอม ดูแลไอ้ตัวใหญ่สุดนะ ไอ้ผู้กองอุดมนะ คงเคยเห็นหน้าอยู่ใช่ไหม"   "และอยากให้ทุกคนช่วยดูแลพวกมันเป็นพิเศษ เพื่อที่นี่ของพวกเรานะ อย่าคิดว่าเป็นของเจ๊คนเดียว"

เป็นอันเข้าใจ ว่า  จะให้พวกตำรวจเก็บส่วยขึ้นนวดฟรีๆ แทนเงินที่เจ๊สุดาเคยจ่ายให้พวกเขาทุกๆเดือน  ฉันไม่รู้ว่าเพื่อนสาวคนอื่นๆคิดอย่างไร แต่ฉันเต็มใจ เต็มใจทำเพื่อเจ๊ และเพื่อความอยู่รอดของที่ทำมาหากินพวกเราด้วย  หน้าตาที่สวยใสและฝีมือการนวดมาปีกว่าๆ  ทำให้ฉันมั่นใจว่า นี่ไม่ใช่เรื่องยากที่จะมัดใจผู้ชายคนไหนๆ หรือแม้แต่ผู้กองอุดม

เล่าถึงตรงนี้ก็นึกขำอยู่ในใจ วันแรกที่ได้ทำงาน  ...วันนั้นมีฉัน เหมยฮัว และพี่แก้วตา ที่เข้ามาเริ่มงานพร้อมๆกัน ถึงวันที่เจ๊สุดาเริ่มสอนตำราเรื่องการนวดทั้งหมดให้  ทฤษฎีทั้งหลายเจ๊พร่ำบรรยายเป็นฉากๆ เรื่องการนวดมัดใจชาย หน้าแปดหลังเจ็ดเบ็ดเสร็จไม่รู้ลืม สามสาวมือใหม่ฟังไปเครียดไปอมยิ้มไป แล้วตกค่ำลูกค้าขาประจำที่เจ๊บอกไว้  ...เฮียสมชัย เสี่ยใหญ่หนูทดลองก็มา ถึงจะไม่หนุ่มไม่หล่อไม่ล่ำ แต่สามสาวเราก็หน้าแดงก่ำตั้งแต่เห็นที่หน้าประตู  ...ถึงเวลาเข้าไปในห้องนวดส่วนตัว ฉันและเพื่อนสาวอีกสองคนยืนตะลึงอยู่ข้างเตียง กับภาพเบื้องหน้า เจ๊สุดาในชุดวาบหวิว แล้วก็ยังมีเฮียสมชัยเดินเปลือยเปล่าขาวอวบล่อนจ้อนออกมาจากห้องอาบน้ำ

"เชิญคะ เฮียขา... วันนี้สุดายินดีรับใช้เป็นพิเศษเลยนะคะ กับการนวดน้ำมันสูตรเลิศแห่งกานต์สุดามาสสาจแอนด์สปา"
เจ๊สุดาทำเสียงยั่วยวนอย่างที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน พร้อมเน้นสายตามาที่เราทั้งสามคน เหมือนกับว่า นี่คือสิ่งที่ต้องทำ และให้ตั้งใจศึกษาอย่างที่เธอกำลังจะทำต่อจากนี้ไป  ...ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ประดับด้วยดอกไม้สดสวยงามปักในแจกัน วางใกล้เตียงฟูกพอดีตัว ตั้งสูงอยู่ตรงกลางห้อง  แว่วมาแต่ไกลๆได้ยินเสียงดนตรีบรรเลงเพลง พร้อมเสียงสายน้ำไหล และนกร้องเจื้อยแจ้วแผ่วเบา กับไฟสีส้มนวลสลัวๆ อีกทั้งกลิ่นกำยานเผาตะเกียงที่วางอยู่มุมห้อง และยังกลิ่นน้ำอบน้ำหอมสารพัดสูตรที่ผสมมาในน้ำมันนวด

...เจ๊สุดา อายุคงใกล้ๆห้าสิบปีได้ ใบหน้าใต้แสงไฟสลัวเช่นนี้เธอยังดูงดงาม ยิ่งแต่งหน้าแต่งตาจัดจ้านสดใสสมวัยเธอแล้ว ดูเป็นสาวช่วงสุดท้ายที่งดงามไม่แพ้ใครทีเดียว  ชุดพนักงานนวดแบบชุดกี่เพ้ายาวแค่คลุมเข่าสีชมพูอ่อนๆบางๆปลิวพลิ้วไปกับจังหวะท่าทีของเธอ ในตอนนี้   ที่นั่งคร่อมชันเข่าอยู่บนร่างเฮียสมชัยที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงนวด  ...ทั้งสองมือทั้งสิบนิ้วเปื้อนแวววาวด้วยน้ำมัน ปาดวนเข้าวนออก เป็นวงกลมๆก้นหอย ค่อยๆนวดคลึงขยับไปทั่วร่างเฮีย  พวกเรานึกถึงทฤษฎีที่เพิ่งได้ฟังมาเมื่อตอนหัวค่ำ ถึงตอนนี้เข้าใจชัดเจน หลังเจ็ดจุดดำเนินต่อไปอย่างไร แล้วก็ถึงหน้าแปดจุดดำเนินต่อไปอย่างไร

ฉันคงเล่าละเอียดมากไม่ได้ เพราะเจ๊ย้ำนักย้ำหนาว่า นี่คือสูตรลับเฉพาะทางธุรกิจ  อย่างที่เธอกำลังปฏิบัติอยู่  เวลาผ่านไปใกล้สองชั่วโมงตามมาตรฐานการนวดน้ำมันแบบเบ็ดเสร็จของกานต์สุดามาสสาจแอนด์สปา  ...เจ๊หันมาจ้องเขม็งที่พวกเราอีกครั้ง เหมือนเตือนว่า นี่คือจุดสุดท้าย หน้าที่แปด  ...เสียงครางเบาๆของเฮียสมชัยเริ่มดังขึ้นแข่งกับเสียงดนตรี ร่างกายเริ่มเกร็งจนผิดปกติ  ในขณะที่เจ๊สุดานั่งคร่อมอยู่หน้าขาของเขา สองมือสิบนิ้วและน้ำมัน ยังทำงานอย่างพัลวันในจุดสุดท้ายนี้  แสงไฟสีส้มที่เพียงสลัวๆ ลดความเขินอายของเราทั้งสามสาวลงไปได้บ้าง แต่แน่นอนละ ช่วงเวลาแบบนี้...

"เฮียขา อยากได้แบบพิเศษกว่านี้ไหมคะ"
เจ๊สุดาส่งเสียงหวานเบาๆ พร้อมหันจ้องเขม็งมาที่พวกเราอีกแล้ว ตามทฤษฎีบอกว่า นี่เป็นช่วงเรียกทิปได้ดีที่สุด ที่เจ๊เธอย้ำเช่นกัน
"อืม... แม่ทูนหัวของเฮีย ได้โปรดเถอะ เฮียยอมทุกอย่างแล้ว..."
เสียงครางเบาๆแบบพอฟังได้ศัพท์ของเฮียสมชัย ขานตอบรับ เฮียเองคงลืมว่ายังมีอีกสามสาวยืนจ้อง อย่างตั้งใจศึกษาอยู่เป็นแน่  ...ก็ไม่มีอะไรจากที่เห็น  ชายโด่เดี่ยวหรือจะสู้สิบนิ้วของนวลนาง  เจ๊สุดาเพียงเพิ่มความหนักหน่วง แค่ครู่เดียว ฝ่ายนั้นก็หลั่งน้ำตาปราชัย ...เจ๊หันมาพยักหน้า ส่งสัญญาณให้พวกเราทั้งสามออกไปได้  นั่นถือว่าเป็นอันจบหลักสูตร ทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ  หลังจากนี้ขึ้นอยู่กับความสามารถส่วนบุคคล  ...ที่บอกแต่แรกแล้วว่า ฉันมั่นใจ

...กลางดึกของคืนต่อมา  คืนที่เจ๊สุดาพูดถึง ขณะที่ฉันและเพื่อนสาวทั้งหลายที่ว่างจากชั่วโมงนวด กำลังนั่งพัก ผ่อนคลายที่โซฟาตัวประจำ ริมห้องโถงรับรองลูกค้า เตรียมตัวกับการบริการนวดฟรีให้เหล่าคุณตำรวจนักรีดไถ เสียงพูดคุยเบาๆ ตามประสาสาวๆ ในวงการ ศัพท์ทะลึ่งๆ ฟังดูหยาบคายต่อคนภายนอก แต่ในหมู่พวกเรา ยิ่งกับสาวแรกรุ่นอย่างฉันด้วยแล้ว ที่ยังไม่คุ้นเคยนัก ฟังแล้วก็ขำๆ เขินๆ เมื่อสาวรุ่นพี่ๆ เขาเอ่ยออกมาแต่ละประโยคแต่ละคำ ...เสียงพวกเราเงียบกริบพร้อมกันกับหันไปมอง ที่ต้นเสียงเอะอะหัวเราะดังโหวกเหวก และยังมีกลิ่นเหล้าบุหรี่คละคลุ้งตามเข้ามาพร้อมกับประตูกระจกด้านหน้าที่กำลังแง้มเปิด โดยเหล่าชายฉกรรจ์ในชุดตำรวจสีกากีเต็มยศบ้างครึ่งท่อนบ้างรวมแล้วห้านาย  และหนึ่งในนั้น คือ ผู้กองอุดม

ผู้กองอุดม มันคือสามีฉัน มันคือคนที่ทำลายมาลี

จากคุณ	: goowalker
เขียนเมื่อ	: 9 ก.พ. 54 15:36:32