ความคิดเห็นที่ 1 ผมเหลือบไปมองนายจ้างของผมอย่างชิงชังผสมเบื่อหน่าย .. นายจ้างพวกนี้ ต้องการงานฆ่าระดับมาสเตอร์คลาส ผลงานต้องเนี้ยบเรียบร้อย แต่จ่ายเงินน้อยนิด แถมขอมาตรวจสอบการทำงานอย่างใกล้ชิดอีกด้วย .. ก่อนตัดสินใจที่จะไม่แยแสคนแบบนี้อีกต่อไป เพื่อทุ่มเทความสนใจไปกับเครื่องมือที่ผมจะใช้ทำงาน แต่ด้วยจรรยาบรรณของนักฆ่าระดับมาสเตอร์ ทำให้ผมต้องฝืนใจตัวเอง หันกลับไปคุยกับเขาอีกครั้งด้วยเสียงเย็น นิ่งเรียบสนิท "นี่มันงานอันตรายนะครับ! มันไม่ใช่เล่นเกมส์ ผิดพลาดนิดเดียว ท่านอาจโดนหามส่งโรงพยาบาลได้" เขาพล่ามตอบกลับมายืดยาว เพื่อยืนยันว่า เขาต้องการเห็นกับตาตัวเอง ว่า เป้าหมายของเขาถูกกำจัดเรียบร้อย และไม่ว่ามันจะอันตรายแค่ไหน เขาก็เคยผ่านเรื่องพวกนี้มาแล้ว โดยไม่มีรอยขีดข่วนแม้เส้นขน นึกว่าเขาเป็นเด็กอมมือหรืออย่างไร ก่อนสรุปอย่างเยินยอผมนิดๆว่า ถ้าเขาไม่แน่จริงก็คงตามหาตัวผม ซึ่งเป็นมาสเตอร์คิลเลอร์มาทำงานให้เขาไม่ได้หรอก //คำเยินยอพวกนั้น มันไม่ได้ผลหรอก กุไม่่ใช่พวกเบบี๋เพิ่งหัดทำงานนะโว้ย ผมพยายามกดดันความชิงชังรังเกียจ ให้กลายเป็นเพลิงอำมะหิตแทน ซึ่งมันก็ไม่ยากเย็นอะไรสำหรับคนที่ทำเป็นประจำ รังสีอำมหิตที่เกิดขึ้นจนท่วมท้นในใจผม คงแผ่กระจายออกทางแววตาที่เยียบเย็นลงจนคนใกล้เคียงรู้สึกได้ นายจ้างผมถึงได้เงียบเสียงและถอยหลังไปสองสามก้าวอย่างไม่รู้สึกตัว ผมตัดสินใจ ใช้วิธีฆ่าแบบ 2A-1 ซึ่งให้ผลรุนแรง และได้ผลรวดเร็ว แม้ว่าอาจก่ออันตรายกับคนรอบข้าง ที่ไม่รู้จักป้องกันตัวเองได้ แต่ผมจะไปแคร์อะไรในเื่มื่อมันบอกเองว่า โตแล้วๆ ส่วนไอ้พวกที่อยู่ร่วมกับเป้าหมายของผม ก็ต้องถือว่ามันโชคร้ายไปพร้อมๆกับความโชคดี ที่ได้ตายแบบเฉียบพลันโดยไม่ทรมาณ ตายทั้งๆที่กำลังมีความสุขอยู่กับเรื่องเฉพาะหน้า ใช่! 2A-1 คือ การใช้สารพิษทำลายประสาทอย่างร้ายแรงสุด ที่ไร้สีไร้กลิ่น โดยไม่เจือปนสารอื่นใด ทำให้เหยื่อไม่สามารถรู้ตัวได้ และเมื่ือไม่รู้ตัว ก็ย่อมไม่คิดหลบหนีไปไหน งานนี้ ผมปราณีมากเลยนะเนี่ย เหยื่อที่โดนสารพิษทำลายประสาทร้ายแรงระดับนี้ จะตายทั้งๆที่ลืมตา ตายค้างคาอยู่ในท่วงท่าสุดท้ายของชีวิต ผมชอบนะ เพราะเมื่อมาตรวจดูผลงาน จะพบซากศพระเกะระกะในท่วงท่าต่างๆ ที่ยามดูโดยรวมๆ เหมือนไม่มีอะไร แต่หากดูใกล้ๆ มันเหมือนได้ยินทุกวรรค ทุกตัวโน้ตของบทเพลงแห่งความตาย ที่ยมฑูตร้องสรรเสริญท่านพญายมราช ในขณะที่กำลังเก็บเกี่ยว กระชากพรากดวงวิญญาณออกจากร่างเจ้าของ ดูแล้ว ฟังแล้ว เกิดความซาบซ่านในหัวใจยิ่งนัก บางศพ ค้างคาอยู่กับอาหารที่กำลังอยู่ในปาก หลายศพ ตายในขณะลากของ ทำงาน ปีนป่าย ไต่ที่สูง ออกแรง หลายศพ ทิ้งร่างในอิริยาบทพักผ่อน  โอบกอด แสดงความรัก ยาพิษทำลายประสาท มันสร้างปฏิมากรรมแห่งซากศพได้น่าดูจริงๆ จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 08:44:47

ความคิดเห็นที่ 2 "แน่ใจหรือว่า เป้าหมายจะไม่มีทางรอด" เสียงกวนประสาทผม ดังขึ้นมาใกล้ๆหูผมอีก เมื่อเห็นผมผสมสารเคมีต่างๆเ้สร็จสรรพและพร้อมลงมือ ผมผลุดลุกขึ้น สะบัดมือควับเพื่อเพื่อแสดงอารมณ์ฉุนเฉียว ในขณะที่ใจกำลังแสยะยิ้มด้วยความสะใจ และปากพูดอย่างนอบน้อม แต่ยะเยือกด้วยรังสีการฆ่าฟัน ที่แฝงไปกับน้ำคำและสายตา "ผมเป็นระดับมาสเตอร์นะ ไม่ใช่ไก่อ่อนสอนขันพวกเบบี้ชิกเก้น ถ้าคุณไม่มั่นใจ ผมขอถอนตัวและคืนเงินค่าจ้างทั้งหมดให้คุณ" นายจ้างผมหน้าซีด เมื่อรับรู้ถึงรังสีการฆ่าฟันจากผม แต่สิ่งที่เขาไม่รู้คือ ท่วงท่าทั้งหมด รวมทั้งรังสีการฆ่านั้น เพื่อปกปิดพิษของละอองสารทำลายประสาทจำนวนหนึ่ง ที่กระเด็นจากถุงมือที่ผมสวม ไปเปื้อนเสื้อของเขา และกว่าพิษจะซึมจากเสื้อไปสัมผัสผิวเขา มันจะเสื่อมสลายไปส่วนหนึ่งเพราะอากาศ มันไม่มากพอที่จะทำให้เขาตาย แต่ในยี่สิบสี่ชั่วโมง เขาจะป่วยหนัก ทั้งอาเจียน ท้องเสีย รากเลือด และอาจต้องนอนซมในไอซียูซักสองสามวัน ซึ่งมันจะทำให้เขาสำนึกได้ว่า เคยพูดจาอะไรกับใครไว้ ผมเปลี่ยนสีหน้าจากแบบ P2 ซึ่งเป็นรูปแบบที่หน้าตาเรียบสนิท สายตาเย็นชาไม่แคร์ชีวิตใดๆ เป็น A01-4 อันประกอบด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนมีเมตตาของนักบวช และแววตาสดใสแบบเด็กวัยสนุกสนาน ก่อนใช้ท่วงท่า A02-3 ผสมไปนิดหน่อย เพื่อให้ดูคล้ายกับศิลปินมาดเซอร์ๆนิดหน่อย สีหน้าท่าทางแววตา และบุคลิคที่เปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน ทำให้นายจ้างผมงุนงงเพิ่มมากขึ้น และเริ่มเกิดความรู้สึกหวาดกลัวในตัวผมขึ้นมา จนต้องยกแขนเสื้อขึ้นปาดเหงื่อที่ซึมออกมาโดยไม่รู้ตัว พร้อมรับสารพิษเข้าไปเต็มๆ หึ หึ ความตื่นเต้นที่เกิดขึ้นในตัวเขา ทำให้หัวใจเต้นแรง เลือดไหลเวียนเร็วขึ้น จะนำพาสารพิษไปสะสมที่ตับ แทนที่จะค่อยๆซึมผ่านผิวหนังไปเกาะที่ประสาท ซึ่งจะทำให้เขาไม่มีทางรู้ตัวได้เลยว่า โดนพิษเข้าไปแล้ว แหม มันน่าเพิ่มปริมาณยาพิษที่ถุงมือเมื่อกี้อีกหน่อย แต่ชั่งมันเถอะ กลับไปสนใจงานดีกว่า ผมหันกลับไปดูเหยื่อที่อยู่ห่างไกลออก ยังไม่มีชีวิตใดที่รับรู้ถึงรังสีอำมะหิตที่ผมปล่อยออกมากดดันนายจ้างเมื่อครู่ และตอนนี้ ก็สายไปเสียแล้ว เพราะลักษณ์นักบวชของรูปแบบ A01-4 จะปกปิดจิตฆ่าฟันของผมจนชีวิตไหนก็ไม่รู้สึก ผมผ่อนคลายร่างกาย เดินเข้าไปยังเป้าหมายเหมือนคนปกติ วางกล่องบรรจุสารเคมีพิษร้ายไว้ข้างๆทุกทางเข้าออก หันด้านที่จะพ่นแกสพิษเข้าไปข้างใน ก่อนเดินเรื่อยๆ สบายๆ ถอยห่างออกมาอย่างใจเย็น จนได้ระยะแล้วจึงถอดถุงมือออกใส่ถุงพิเศษที่รัดปากแน่น หยิบรีโมตขึ้นมา พร้อมกับลังเลนิดหน่อย มันไม่ใช่แค่หนึ่งหรือสองชีวิตที่จะสูญเสียไปนะ ทันทีที่รีโมตถูกกด ไม่ว่าแก่ หนุ่ม ลูกเล็กเด็กแดง หรือแม้ชีวิตแรกเกิด ทุกชีวิตจะถูกพรากจากร่างทันที ไม่มีทางหลบ ไม่มีทางเลี่ยง หมดเวลาหลีกหนี "มีปัญหาอะไรหรือ ลังเลอะไร!!!?????" เสียงนายจ้างดังมาอีกอย่างตื่นเต้น "ไม่กลัวจริงๆหรือ" ผมถาม พร้อมยื่นรีโมตให้ "กดปุ่มนี้ แล้วคุณจะได้เห็นศิลปะแห่งความตายหลากรูปแบบ" ผู้ว่าจ้างผมทำตาโต ด้วยนึกไม่ถึงว่า ผมจะใจดีอย่างนั้น หึ หึ หึ โดนรูปลักษณ์ A01-4 หลอกเข้าเต็มเปา!! ผมแสยะยิ้มในใจและลิงโลดเล็กๆ ที่ผมเอง ไม่ใช่ผู้ที่จะฆ่าโดยตรง ทำลายชีวิตบริสุทธิที่ไม่เกี่ยวข้องอีกมากมายนับไม่ถ้วน มันไม่ใช่เรื่องน่าสนุกหรอก ผมขอยืนยัน กริ๊ก!!!! ผู้ว่าจ้างผม ไม่รีรอ ไม่ลังเล กดปุ่มรีโมต ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 09:12:04

ความคิดเห็นที่ 3 กริ๊ก!! กริ๊ก!! กริ๊ก!! กริ๊กๆๆๆๆๆๆ !!!! ผู้ว่าจ้างผม กดรีโมตซ้ำๆ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น "ทำไมไม่เห็นมีอะไร?" เขาหันกลับมาถามผม ผมถอนใจอย่างเบื่อหน่ายกับพวกไม่มีสมอง แต่ดันมีเงิน "คุณลองสังเกตุรอบๆกล่องดูให้ดีๆก่อนถามไม่ได้หรือ" ผมย้อนพร้อมใส่น้ำเสียงแดกดันลงไปนิดๆ เขายกเท้า จะก้าวเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ผมใจหายวาบ! 'เฮ้ย!!! เิงินค่าจ้างยังไม่จ่าย จะเดินเข้าไปตายทำซากอะไรว่ะ' ผมตกใจเล็กๆ พร้อมคว้าแขนเขาทันท่วงที "คุณอยากตายคาทีหรืองัย?" ผมตวาดลั่น ไม่กลัวใครสนใจแล้ว เพราะเมื่อถึงตอนนี้ สารพิษทำลายประสาทมันแพร่กระจายออกจากที่เก็บไปแล้ว สิบห้านาทีถัดจากนี้ ชีวิตไหนก็ตามที่เข้าไปใกล้จุดฆ่านั้น รับรองว่า ไม่ได้กลับมา "แหกตาดูให้ดีๆ!!! "  ผมด่าลั่น รูปแบบ A01-4 มันใช้ไม่ได้ ถ้านายจ้างตายก่อนจ่ายเงิน ผมชี้ไปรอบๆกล่อง "แหกตาดูรอบๆกล่องให้ดีๆ ไม่ใช่เดินเข้าไปใกล้ๆมัน!!!!" สรรพสิ่งที่เคยขยับ และมีสีสันแห่งชีวิต ยามนี้ หยุดนิ่ง ไม่มีเขยื้อน สีสันแห่งชีวิต สาบสูญเป็นวงกว้างออกไป ชีวิตที่กำลังปีนป่าย หยุดนิ่งอยู่ในท่าปีนป่าย เมื่อลมหายใจขาดหาย ชีวิตที่กำลังโอบกอดกันอยู่ หยุดนิ่งกับท่วงท่าโอบกอด ชีวิตที่แรกกำเนิด ดับดิ้นในเสี้ยววินาที ชีวิตจำนวนนับไม่ถ้วน ที่เคยมีสีสัน มีชีวิตชีวา ณ วินาทีที่แล้ว กลายเป็นซากร่างอันว่างเปล่า ประกอบเป็นปฏิมากรรมแห่งซากศพ สภาพภายนอก ที่สายลมพัดพาเจือจางพิษ ยังเป็นเยี่ยงนี้ ไม่ต้องคาดคำนึงถึงภายใน ที่ไอพิษแพร่กระจายไปทั่วทุกตารางนิ้ว ทุกซอกทุกมุมทุกหลืบ ภายใต้ไอพิษทำลายประสาท อันเป็นเครื่องมือสร้างศิลปะชิ้นเอกของผม ทุกชีวิต จะกลับกลายเป็นซากร่าง ประกอบขึ้นเป็นงานศิลปะแห่งความตายขนาดใหญ่ เป็นหนึ่งในอนุสรณ์แห่งความเป็นมาสเตอร์คิลเลอร์ของผม จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 09:24:49

ความคิดเห็นที่ 4 นายจ้างกลับไปแล้ว ผมก้มดูเงินฟ่อนใหญ่ในมือผม สลับกับดูซากร่างไร้ชีวิต ที่ยังค้างคาอยู่กับกิจกรรมสุดท้าย 'ผลงานคราวนี้ พอใช้' ผมให้คะแนนกับศิลปะแห่งงานฆ่าครั้งนี้ของผม 'บางตัวยังขยับเดินไปได้อีก 3-4 ก้าว' ผมตัดคะแนนอย่างยุติธรรม 'มีรอยคราบสกปรก ที่บางตัวถ่ายออกมาก่อนตาย' ต้องตัดคะแนน เพราะรอยสิ่งปฏิกูลเหล่านี้มันทำให้ปฏิมากรรมซากซพมีรอยมลทิน 'การตายบริเวณทางเข้าออก ไม่เป็นระเบียบ ไม่เรียบร้อย แสดงว่า พิษยาไม่ได้พ่นออกมาพร้อมๆกัน หรือสูตรผสมยาแต่ละหลอดที่บรรจุเข้าไป น้ำหนักส่วนผสมไม่คงที่' คะแนนตรงนี้ต้องตัดมากหน่อย เพราะถ้ามาสเตอร์คิลเลอร์รายอื่นๆมาเห็นเข้า คงหัวเราะเยาะฝีมืองานศิลป์ของผมคราวนี้ขี้แตกขี้แตน ผมให้คะแนนไปพลาง หยิบป้ายเตือนมาปักรอบๆคิลลิ่งโซนไปพลาง "รอrบๆจอมปลวกนี้ มีสารพิษอันตรายถึงชีวิต จะหมดฤทธิหลังวันที่ xx เดือน yy" จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 09:32:38

ความคิดเห็นที่ 5 มาสเตอร์คิลเลอร์ไม่น่ามีสิทธิ์ให้คะแนนตัวเอง จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 09:46:53

ความคิดเห็นที่ 6 . จากคุณ : หยกสีน้ำผึ้ง เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 10:06:25

ความคิดเห็นที่ 7 ใจหายหมด นึกว่าจะไปฆ่าใคร ที่แท้.....^^....... ว่าแต่มาดลีลานักฆ่าคนนี้สุดยอดมากครับ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 10:19:35

ความคิดเห็นที่ 8 ได้เห็นลีลาคุณแมวเหมียวฮัดช่าแล้ว =^__^=   ปลื้มๆๆๆ + + + + ปล. คุณหยกคะ เค้าอยากได้แมวยึกยัก ไปไว้ใน PSYCHO GAME ตอนใหม่บ้าง (จะเอาๆ ^___^ ) ^ ^ ตกเย็นแล้ว แวะมาอีกทีนึงก่อนเดินทาง.... คุณหยกก็ยังไม่ไปกลิ้ง ไปยึกยักที่กระทู้ใหม่ นึกขึ้นได้ อ้าว!!! ตอนอัพกระทู้นิยาย ลืมกรอกคำว่า PSYCHO GAME !! -"- คุณหยกคงไม่เห็นคำว่า PSYCHO เลยไม่เข้าไป แงว... -____-" แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 54 16:46:48 จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 11:10:13

ความคิดเห็นที่ 9 จองที่ (เลขสวย) ... ^____^ เดี๋ยวมาอ่านนะคะ อ่านจนตาแฉะเลยช่วงนี้ .... อิอิ -------------+ มาอ่านล่ะ แหมๆ ... นักฆ่า นะ นักฆ่า หลอกให้ลุ้นว่าจะเป็นข่าวใหญ่โตแค่ไหน...เง้อออออ ปล. P2 , A อะไรต่างๆ ไม่รู้จักง่ะ ... รู้จักแต่ A4 ถ่ายเอกสาร....^_____^         . แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 54 13:14:10 จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 11:56:39

ความคิดเห็นที่ 10 มาอ่านครับ จากคุณ : KTH (KTHc) เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 12:23:39

ความคิดเห็นที่ 11 จากคุณ : ป้าเอม เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 14:49:12

ความคิดเห็นที่ 12 มาอ่านและรอโบนัสครับ เห็นอะไร ไซโค แว๊บ แว๊บ แล้วต้องคาดหวังถึงโบนัสอยู่เสมอ คุณ แมวเหมียวพุงป่อง นักฆ่าคนนี้มีฉายาว่า คลิ๊กเดียวหมื่นศพ ใช่ไหมครับ จากคุณ : zoi เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 15:29:37

ความคิดเห็นที่ 13  สวัสดีค่ะคุณป้าเอม .... คุยกันหน่อยสิคะ อย่าเอาแต่อมยิ้มทำตาปริบๆ (เริ่มหาเพื่อนคุยล่ะ รอบบ่ายนี่ ขยันทำงานจนกระทู้เงียบกริบ ^^'  ใช่ค่ะคุณโส่ย....เพราะฉะนั้น คิดโบนัสมาซะดีๆ ....อิอิ  ^_____^ (แล้วคุณโส่ยก็คิดในใจว่า ทำไมไม่มาเขียนเองมั่งนะ? วันๆ เอาแต่ทวงยิกๆ ...คิคิ) . (เพิ่มข้อความค่ะ) แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 54 15:39:53 จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 15:36:40

ความคิดเห็นที่ 14 ชอบค่ะ ^_^ หักมุมได้ใจจริง ๆ จากคุณ : จันทร์พันฝัน เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 18:03:55

ความคิดเห็นที่ 15 สายตาก็แย่แล้ว ยังพยายามหาอะไรอ่านทุกวัน ความสุขของคนชรา ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกให้อ่านค่ะ จากคุณ : ป้าเอม เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 20:23:19

ความคิดเห็นที่ 16 เคยแต่อ่านคอมเม้นท์ของคุณแมวเหมียวพุงป่องค่ะ วันนี้โชคดีได้อ่านผลงาน เย้! จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 20:42:04

ความคิดเห็นที่ 17 ทายผิด นึกว่าแมลงสาป ว้า จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 21:37:16

ความคิดเห็นที่ 18 Bonus Track By : GTW บทส่งท้าย.... ผมให้คะแนนไปพลาง หยิบป้ายเตือนมาปักรอบๆคิลลิ่งโซนไปพลาง "รอrบๆจอมปลวกนี้ มีสารพิษอันตรายถึงชีวิต จะหมดฤทธิหลังวันที่ xx เดือน yy" ยัง ยัง ยัง ผมหมายถึงว่าเรื่องยังไม่จบแค่นี้ มันจะจบแบบนี้ไม่ได้ มันยังมีอะไรต้องทำต่อ ผมมองซ้ายขวาให้แน่ใจ ก่อนใช้เสียมงัดจอมปลวก กวาดซากบรรดาศพปลวกอิ่มสารพิษลงในจานใบย่อม ยิ้มกระหยิ่ม ผมเทแป้งมันลงในชาม เทน้ำลงไป ใส่พวกปลวกจำนวนมากลงไป น้ำมันเดือดพล่านในกระทะ ผมเทปลวกผสมแป้งมันลงไป ปลวกชุมแป้งทอด หอมเหลือเกิน หอม... หอมน่ากิน เหมือนกลิ่นกุ้งชุบแป้งทอด ที่รัก....อาหารบำรุงความสวยและบำรุงกำลัง..ผมบอกเธอ บำรุงสายตา บำรุงความสวย บำรุงร่างกาย หมายถึงผู้หญิงคนทีเป็นภรรยาอายุการใช้งานมากแล้ว ผมยิ้มในใจเมื่อเห็นเธอยิ้ม..ตาเป็นประกาย แล้วหยิบปลวกชุบแป้งทอดใส่ปาก ตัวแล้วตัวเล่า......................ตัวแล้วตัวเล่า นี่จึงเป็นศักยภาพของ PSYCHO KILLER: Master of Killing Art ที่แท้จริง **********จบ***************** แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 54 22:28:43 แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 54 22:22:20 จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 22:19:09

ความคิดเห็นที่ 19 มีความรักให้ภรรยามากเหลือเกิน จากคุณ : ป้าเอม เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 07:36:07

ความคิดเห็นที่ 20 ......    ...... อรุณสวัสดิ์ค่ะทุกคน  สวัสดีค่ะคุณป้าเอม ... ผู้หญิงเราก็โชคร้ายแบบนี้แหละค่ะ พอหมดรักแล้ว อะไรๆ ก็ขวางหูขวางตา อยากกำจัดทิ้งซะอย่างนั้น เนอะๆ ^______^ สวัสดีวันเสาร์             . จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 08:53:12

ความคิดเห็นที่ 21 เค้านึกว่าฆ่าคนซะอีก อ่านถึงตอนท้าย เป็นปลวกซะงั้น จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 11:19:56

ความคิดเห็นที่ 22             อรุณสวัสดิ์ค่ะทุกคน เจ้าของกระทู้ไม่อยู่ ... ยึดกระทู้เลยดีมั้ยเนี่ย???? .... ^_____^             . จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 07:03:19

ความคิดเห็นที่ 23 เอื้อก .. มิกล้าแต่งตอนต่ออย่างนั้น มันอันตรายต่อชีวิตจริงมากไปหน่อย ปล. คนที่มา "ดูแล" เรื่องปลวกให้บ้านผม จบ B.Sc. (Honor.) ด้านกีฏวิทยาเชียวนะครับ แต่แต่งตัวแบบ "เซอร์" เต็มที่ ผมยาวผูกรวบ ... จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 15:06:56

ความคิดเห็นที่ 24 แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 54 15:52:27 แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 54 15:51:58 จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 15:49:35

ความคิดเห็นที่ 25 PSYCHO KILLER: Master of Killing Art, The Bonus จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 15:54:03