ความคิดเห็นที่ 1 ................................                                     บนหน้าจอของเครื่องมอนิเตอร์เวลานี้ ตัวเลขแสดงพระชีพจรและความดันพระโลหิตเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับเส้นกราฟแสดงคลื่นพระหทัยตีขึ้นลงจนยุ่งเหยิง เสียงร้องเตือนเบาๆจากเครื่องเริ่มดังขึ้น พร้อมกับไฟสีเหลืองกระพริบแจ้งบอกสัญญาณอันตรายระดับที่หนึ่ง                   นี่แม้เป็นสัญญาณที่แค่เตือนว่าผู้ใช้พลังกำลังเดินเฉียดเข้าไปใกล้อันตราย หาได้ถึงแก่บาดเจ็บอย่างใดไม่ แต่ก็ยังทำให้สีหน้าของคนทั้งที่เฝ้าสังเกตการณ์หน้าจอทอแววเคร่งเครียดกังวลอย่างเห็นได้ชัด                   “  เป็นอย่างไรหรือ ? ”                   มากัสชมวดคิ้วส่งเสียงถาม ถึงแม้เขาจะใช้เจ้าเครื่องมือไฮเทคพวกนี้ไม่ใคร่เป็นนัก แต่อย่างน้อยก็พอจะอ่านและเข้าใจสัญญาณเตือนภัยของมันออก รับรู้ได้ว่า ‘ฝ่าบาท’ของตนเวลานี้ทรงอยู่ในอันตรายแล้ว                   “ ถ้าดูแล้วท่าจะไม่ไหว ต้องรีบปิดเครื่องเดินพลังงานนั่น แล้วเชิญเสด็จออกมาทันทีเลยนะ ”                   “ ฉันรู้น่า...แกอยู่เฉยๆเถอะ ”                   นายแพทย์หนุ่มหันไปปรามเพื่อนอย่างรำคาญ ทั้งที่ยามปกติคงไม่แสดงกิริยาเช่นนี้ใส่อีกฝ่าย หากแต่เป็นเพราะเวลานี้ในใจของเขาก็รู้สึกกระวนกระวายจนหงุดหงิดไม่รู้จะระบายไปทางไหน ก็พอดีหมอนั่นแส่เข้ามาอย่างประจวบเหมาะ                   “ คงเผลอทรงว้าวุ่นจนสะเทือนพระทัย พระสมาธิก็เลยแตกระส่ำระสายควบคุมไม่อยู่ การใช้กระแสจิตเข้าควบคุมคอธต้องมีจิตใจที่หนักแน่นและมั่นคง สมาธิจะฟุ้งกระจาย เอาอารมณ์มาใช้แทนกระแสจิตไม่ได้ มิฉะนั้นพลังแห่งคอธที่เปล่งออกไปอาจจะสะท้อนกลับเข้ามากระแทกใส่ร่างกายจนบาดเจ็บสาหัสได้ ”                   จีฮานอธิบายเสียงเนิบนาบ ใบหน้าเคร่งขรึมฉายแววสง่าน่าเลื่อมใส ถึงแม้ผมและคิ้วของนักบวชหนุ่มจะกลับกลายเป็นสีเงินดูแต่ไกลเหมือนอยู่ในวัยชราภาพ  หากแต่เมื่อมองตรงๆในระยะใกล้เช่นนี้ กลับยังคงเค้าความคมคายมีเสน่ห์ของวัยฉกรรจ์ที่ไม่ได้แตกต่างจากนายทหารหนุ่มอีกสามคนแม้แต่น้อย                   เพียงแต่ด้วยบุคลิกภาพที่สุขุมสำรวมสมกับเป็นนักบวชชั้นผู้ใหญ่ผู้รับใช้เทพ  ดังนั้นถึงแม้จะอยู่ในวัยเดียวกัน หากทุกคนในที่นั้นก็ยังคงให้ความเกรงใจและรับฟังเขาอยู่ระดับหนึ่ง                   “ ท่านอาจารย์.. แล้วนี่สมควรทำอย่างไรดี ? ”                   มากัสโน้มใบหน้าเข้ามากระซิบถามเบาๆ เพราะเกรงจะไปรบกวนสมาธิเจ้าเพื่อนอีกสองคนซึ่งกำลังวุ่นอยู่หน้าแผงควบคุม ปรับปุ่มโน่นปุ่มนี่จนมือระวิง                   แต่ครั้นเห็นสีหน้าที่ชะงักนิ่งไปของอีกฝ่าย ก็อดหันมองตามสายตาคู่นั้นไปไม่ได้ แลเห็นร่างของชายหนุ่มในตู้แคปซูลเริ่มเรืองแสงสีเหลืองจางๆออกมา ส่วนในตู้ของเด็กสาวก็เป็นเช่นกัน หากแตกต่างกันตรงที่เป็นแสงสีแดงเท่านั้น                   ปรากฏการณ์นี้ทำให้หัวใจของทุกคนที่ชมดูอยู่ข้างนอกถึงกับเต้นแรง ลมหายใจแทบชะงักค้างไปชั่วขณะอย่างตื่นเต้น                   อา.. พลังคอสมิคคิวปัสตีสีเหลืองและแดง                   พลังสูงสุดที่หายไปจากกาแลกซี่ที่พวกเขาทั้งหมดจากมา แล้วสาบสูญไปท่ามกลางจักรวาลอันกว้างใหญ่ หลังการสิ้นพระชนม์ชีพของเจ้าชายราโอมินและเจ้าหญิงอาเซนธาเรียทั้งสอง                   พวกเขาเดินมาถูกทางแล้ว                   ในที่สุดเจ้าชายก็ทรงค้นหาร่างพลังของทั้งสองพระองค์จนเจอ ! . จากคุณ : ธีตภากร เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 11:37:42

ความคิดเห็นที่ 2 ..............................                                     ตื๊ด..ตื๊ด..ตื๊ด...ไฟสัญญาณสีส้มกะพริบเร่งร้อนจนหัวใจของแต่ละคนแทบจะเต้นถี่ตาม                   “ บอกให้ปิดเครื่อง ”                   มีเพียงคนเดียวที่ไม่เคยเกรงกลัวพระบัญชาหลุดเสียงตวาดออกมาอย่างฉุนขาด พลางถลันไปหน้าแผงควบคุมยื่นมือปราดออกไปหมายดึงคันบังคับลงมาเสียเอง                   “ มากัส.. อย่า ! ”                   นักบวชหนุ่มร้องห้ามเสียงหลง เป็นเวลาเดียวกับที่จาริโอเธอรัสซึ่งอยู่ตรงนั้นรีบตะปบมือฉวยแขนเขาฉุดดึงกลับมาได้ทันท่วงที                   “  ปิดเครื่องเวลานี้ไม่ได้ ”                   “  ทำไมวะจาร์ ? ”                   กระทั่งฟิเกอรัสก็หันขวับมาโพล่งถามอย่างประหลาดใจ                   “ มันสายไปแล้ว...”                   คนตอบเสียงแห้งโหย สีหน้าเหม่อลอย มองไปทางกำแพงกระจกสีฟ้าอย่างเซื่องซึม                   “  หมายความว่ายังไง ? ”                   เสียงโพล่งถามจากเพื่อนอีกสองคนเปล่งออกแทบพร้อมเพรียงเป็นเสียงเดียว ก่อนจะเหลียวหน้ามองตามไปด้วย แลเห็นที่ตู้ซึ่งจัดวางร่างของหนุ่มชาวโลกผู้นั้น บัดนี้พลันเปล่งแสงสีเหลืองขึ้นเข้มข้นจนบดบังแทบมองไม่เห็นร่างคนที่นอนอยู่ภายในนั้น                   “ ร่างพลังของเจ้าชายราโอมินกำลังฟื้นตื่น และได้เชื่อมต่อกับคอธเสียงขลุ่ยแล้ว ”                   จีฮานล้วงหลอดโลหะยาวประมาณคืบเศษๆออกมาจากกระเป๋าที่สะพายอยู่ข้างตัวมากำไว้ในมือ พลางร้องอธิบายต่อทุกคนอย่างรวดเร็ว แม้มิอาจปกปิดความร้อนใจที่พยายามซ่อนไว้ หากแต่ทุกน้ำเสียงยังคงชัดถ้อยชัดคำ                   “  ถ้าหากปิดเครื่องตอนนี้จะทำให้คอธที่เชื่อมต่อกันอยู่สะบั้นออกจากกัน แล้วคอธที่สะท้อนกลับของทั้งสองอาจรุนแรงถึงขั้นกระแทกทุกอย่างในห้องให้ระเบิดได้ สถานการณ์เวลานี้ได้แต่ปล่อยเลยตามเลย ฉันจะใช้บทเพลงที่สี่ในคัมภีร์ประคับประคองพระวรกายไว้ พวกนายทางนี้ให้คนจัดเตรียมทีมแพทย์และเครื่องมือไว้ให้พร้อมก็แล้วกัน...”                   พูดจบพุ่งกายไปที่ประตูทางเข้าสู่ห้องด้านใน  ขณะจะยื่นมือกดปุ่มเปิดประตู มากัสก็พลันส่งเสียงเฮ้ยดังๆเรียกไว้ พลางเหวี่ยงถุงแบนๆใบหนึ่งอย่างส่งไปให้                   “  อย่าลืมใส่ชุดคลุมกันรังสีด้วย ”                   จีฮานขยับมุมปากยิ้มให้แทนคำขอบคุณ นึกไม่ถึงว่าคนที่ดูเหมือนวู่วามใจร้อนที่สุด แท้ที่จริงแล้วกลับมีสติดีที่สุด นักบวชหนุ่มรีบฉีกปากถุงคลี่ชุดเนื้อผ้าบางเบาซึ่งตัดเย็บจากเส้นใยพิเศษสะบัดขึ้นสวมใส่คลุมทั้งศีรษะไปจนถึงปลายมือปลายเท้าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกดปุ่มเปิดประตูพุ่งปราดเข้าไปอย่างไม่ยอมให้เสียเวลาแม้แต่เพียงอึดใจ                                                                       . จากคุณ : ธีตภากร เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 11:38:28

ความคิดเห็นที่ 3 ตอบ scottie 5555 ไม่น่าเชื่อว่าหมอนั่นกลับมีเสน่ห์อยู่ไม่น้อย อย่างน้อยให้น้อง scottie จำได้ดีกว่าคนอื่น แสดงว่าเก่งแล้ว (หมายถึงเขาเก่ง 555) ลองอ่านไปเรื่อยๆดูนะคะ งงตรงไหน มีตรงไหนที่พี่สื่อสารไม่ชัด พี่จะได้หาทางแก้ไข ขอบคุณมากค่ะ ^^ จากคุณ : ธีตภากร เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 11:53:28

ความคิดเห็นที่ 4 ฮา ชอบพระรองที่ไม่มีทางได้เป็นพระเอกค่า ตลก น่ารัก แต่แห้ว มากัสชัดๆ ฮิๆ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 17:10:51

ความคิดเห็นที่ 5 กรี๊ดดดด จำได้ค่ะ จำได้ หนมจีนจำพี่มาซาอิ กับ ราโอมินได้ คิดถึงจังเลยค่ะพี่จูน ไม่ได้เห็นนานมากมายเชียว คิดถึงๆ (หนมจีนขอคิดถึงเสี่ยวม้อด้วยได้มั้ยอ่า... แหะแหะ) จากคุณ : หนมจีน เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 22:48:34 A:61.90.36.179 X: TicketID:063710

ความคิดเห็นที่ 6 มาอ่านต่อค่ะ ปกติไม่ถนัดอ่านเรื่องแนวนี้ แต่ก็ตามอ่านนะคะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 02:12:33

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านตอนต่อไป http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10241869/W10241869.html จากคุณ : ธีตภากร เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 03:53:50