ความคิดเห็นที่ 1 ผมยกมือเกาหัวแกรกๆ  ปกติไอ้สองมันจะให้ผมช่วยก็มีแค่สองเรื่อง คือถ้าไม่ขอลอกการบ้านมันก็ขอลอกข้อสอบ แต่ครั้งนี้พอผมก้มลงจะเปิดเป้เพื่อหยิบการบ้านมาให้  ไอ้สองกลับยื้อมือผมไว้แล้วส่ายหน้าดิก “ไม่ช่ายเลื่องกางบ้าง  อั๊วทำเสร็จเลี้ยว  ขอลอกของอาบอยมังไปเลี้ยว  อั๊วอยากให้เฮียช่วยเลื่องอื่งน่อ”มันพูดพร้อมกับดึงแขนผมยิกๆ “นะเฮียนะ  ถ้าเฮียช่วยอั๊ว  อั๊วจะยอมทำทุกอย่างที่เฮียต้องกางเลย เฮียอยากกิงอะไร เฮียอยากล่ายอะไร เดี๋ยวอั๊วจะไปหามาให้” ผมแกะมือของสองออกจากแขน แล้วขยับถอยหลังมาสำรวจว่ามีอะไรแปลกประหลาดหรือเปล่า  ลองมันยอมขอร้องขนาดนี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ  และแล้ว เมื่อมันเห็นผมมีสีหน้ารำคาญมากขึ้น ไอ้สองถึงได้ยอมคายทุกอย่างออกมาราวกลัวว่าหากไม่รีบพูดในตอนนี้ก็ไม่มีความกล้ามากพอที่จะพูดอีกแล้ว “อั๊วอยากให้เฮียช่วยเขียงจกหมายรักหน่อยน่อ”สองกระซิบเหมือนเรื่องนี้เป็นความลับทางการเมืองระหว่างประเทศ “อั๊วจะเขียงหาอาไข่มุก  แต่เฮียก็รู้  อั๊วเขียงภาษาไทยไม่ค่อยล่าย  อั๊วเขียงเองปูเลี๋ยวอาไข่มุกอีจะอ่างม่ายเข้าจาย  เฮียช่วยเขียงแทงอั๊วทีซี่” “เมิงจะให้กุเขียนจดหมายรักเนี่ยนะ!!!”ผมตะโกนอย่างลืมตัว สองหน้าแดงสะดุ้งโหยงแล้วรีบกระโดดเอามือมาปิดปากผมไว้  มันจุ๊ปากเบาๆก่อนเหลือบมองรอบตัว เมื่อเห็นว่ายังไม่มีใครเดินเข้ามาจึงหันมาขอร้องผมอีกครั้ง “น่านะ เฮีย  ถ้าเฮียยอมเขียง อั๊วให้ร้อยนึงเลยเอ้า!”สองเริ่มใช้วิธีเอาเงินเข้าแลก “เงินซื้อกุไม่ได้หรอกเว้ย!”ผมสวนกลับทันทีพลางคิดว่าพูดประโยคนี้แล้วมันเท่ห์จริงๆ “งั้นสองร้อย!!”ไอ้ตี๋ลูกร้านทองออกลายเจ้าบุญทุ่มเต็มที่ “เมิงไปรวยที่อื่น  เงินอาจจะสั่งผีโม่แป้งได้  แต่มันสั่งให้กุเขียนจดหมายรักไม่ได้หรอกนะว้อย!!”ผมเสียงแข็งด้วยสุภาษิตจากหนังจีน ยืนลูบคางพลางแกล้งมองออกนอกหน้าต่างอย่างผู้ที่กำลังถือไพ่เหนือกว่า “สามร้อย!!!” “โอเค!!!”ผมรีบรับคำอย่างง่ายดาย ไอ้สองแทบกระโดดตัวลอย  จริงอยู่เงินไม่สามารถซื้อผมได้...ถ้าไม่มากพอ หลังจากนั้นอีกสิบห้านาที  ผมก็นั่งฟังแผนการแอบบอกรักของไอ้สองจนถึงเวลาเข้าแถวเคารพธงชาติซึ่งอาร์-เพื่อนในกลุ่มของเราเป็นนักดนตรีหีบเพลงอยู่ในวง  เป็นที่รู้กันดีมานานแล้วว่า สองแอบชอบเด็กผู้หญิงที่อยู่ร่วมห้องมาก เธอมีชื่อว่าไข่มุก ผมไม่แปลกใจหรอกว่าทำไมสองถึงชอบ  ก็ไข่มุกนั้นเป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาหมวยขาวใสลูกจีนแท้ๆ ไอ้ตี๋อย่างมันเลยตกหลุมรักตั้งแต่ป.สอง แต่เรื่องนี้รู้กันอย่างลับๆแค่ในกลุ่มของเราเท่านั้น อันความรักนี้ห้ามกันไม่ได้  มันเกิดขึ้นได้กับทุกเพศทุกวัย  เพียงแต่ความรักของพวกเรามันบริสุทธิ์มาก ผมไม่รู้ว่าเด็กสิบสองขวบสมัยนี้จะมีความรักในแบบของพวกผมหรือเปล่า ดูเหมือนเดี๋ยวนี้เด็กรุ่นใหม่จะโตเกินวัยยังไงชอบกล สมัยผม-สิบกว่าปีก่อน-พวกเรารู้ว่าแฟนหมายถึงอะไร  แต่หากจะถามถึงความเข้าใจอย่างถ่องแท้  ผมเชื่อแน่ว่าในพวกเราไม่มีใครสามารถตอบได้สักคน แถมสมัยนั้นการถูกล้อว่าแอบชอบใครอยู่ก็เป็นเรื่องสาหัสมาก โดยเฉพาะเมื่อเรื่องไปรู้เข้าถึงหูของเพื่อน:-)สักคน  ไอ้เพื่อน:-)คนนี้ก็จะเอาไปโพนทะนาหน้าเสาธงก่อนเคารพธงชาติเหมือนดูข่าวซุบซิบคันปากดาวกระจายรวมกันในตอนเช้าว่า  ขณะนี้ ติ๋มห้องหก กำลังพบรักกับดำเกิง ห้องห้า ไอ้ซ่าร์ห้องสอง กำลังตามป้อ จ๋อมห้องหนึ่ง ไอ้อึ่งห้องสี่กำลังแอบชอบกีวี่ห้องสาม  ใครที่ถูกเอ่ยชื่อเป็นต้องหน้าแดงและถูกล้อไปอีกหลายอาทิตย์เพราะฉะนั้น การแอบชอบเพื่อนสักคนต้องปิดบังเป็นความลับแบบสุดคืบหลืบลึก แม้แต่ไอ้สอง มันก็ไม่พ้นข้อยกเว้นนี้  ผมได้รับคำกำชับจากมันขณะเดินมาเข้าแถวเคารพธงชาติว่า ห้ามแพร่งพรายให้เรื่องนี้รู้ถึงหูเพื่อนคนอื่นเด็ดขาด ไม่เว้นแม้กระทั่งเพื่อนอีกสี่คนในกลุ่มของเราเอง ไม่งั้นนอกจากผมจะไม่ได้ตังค์แล้ว มันยังจะเอาเรื่องที่ผมแอบชอบเด็กผู้หญิงชื่อเค้กไปบอกคนอื่นอีกด้วย เรียกว่างานนี้มันแบล็ค เมล์ผมสุดๆ ผมก็ได้แต่พยักหน้าหงึกหงักรับตังค์ เอ๊ย รับชะตากรรมไปพลางทบทวนแผนการของไอ้สองไปพลาง เรื่องทั้งหมดมีอยู่ว่า ในวันนี้  สองจะแอบบอกรักไข่มุกโดยจัดรายการมอบของขวัญวันวาเลนไทน์ให้สองช่วง  ช่วงแรกคือตอนเช้า  มันจะแอบเอาดอกกุหลาบสดสีแดงไปวางไว้ใต้โต๊ะของไข่มุก  ช่วงสองคือตอนกลางวัน มันจะแอบเอากล่องช็อคโกแล็ตพร้อมจดหมายรักไม่ลงชื่อไปวางไว้ใต้โต๊ะของไข่มุกอีกเช่นกัน แล้วคอยแอบดูปฏิกิริยาของสาวเจ้าว่าเธอจะมีสีหน้าเช่นไรบ้าง แค่นั้นแหละคือสิ่งที่ไอ้ตี๋จอมทึ่มต้องการ  สองไม่อยากให้ไข่มุกรู้ว่ามันเป็นคนที่ส่งของพวกนั้นไป  มันเพียงแค่อยากเห็นสีหน้าประหลาดใจของเธอตอนพบเจอสิ่งของใต้โต๊ะเท่านั้น  เมื่อเคารพธงชาติเสร็จ  ไอ้สองก็ได้ปฏิบัติการภารกิจอันดับแรกอย่างรวดเร็ว มันรีบย่องกลับขึ้นห้องก่อนใครเพื่อนเพื่อนำดอกกุหลาบสดสีแดงที่ลงทุนแวบออกนอกโรงเรียนไปซื้อถึงหน้าตลาดมาวางไว้ในช่องว่างสำหรับเก็บของใต้โต๊ะของไข่มุก  เมื่อพวกเราที่เหลือกลับไปถึงห้อง ไอ้สองก็นั่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่ที่โต๊ะของมันเรียบร้อยแล้ว เข็มนาฬิกาเหนือกระดานดำบ่งบอกว่าอีกไม่กี่นาทีจะสองโมงครึ่งซึ่งจะถึงเวลาเริ่มต้นเรียนวิชาภาษาอังกฤษคาบแรก  ผมและพวกเราที่เหลือในกลุ่มอันประกอบไปด้วย บอย เวศ เบิ้ลและอาร์เดินเข้าไปนั่งโต๊ะของคู่ตัวเองที่ตั้งอยู่ใกล้ๆกับโต๊ะของไอ้สองเพราะพวกเราทุกคนล้วนเป็นเด็กหลังห้องและโต๊ะก็ตั้งอยู่ติดๆกันทั้งนั้น ผมนั่งร่วมโต๊ะกับบอย  เวศกับเบิ้ลอยู่ทางซ้ายมือของเรา ส่วนโต๊ะของสองกับอาร์อยู่ทางขวามือติดหน้าต่าง เสียงคุยกันจ้อกแจ้กเริ่มดังทั่วบรรยากาศตามปกติ  ผมกำลังเหลือบมองไอ้สองพอดีเมื่อครูเอ๋เดินผ่านประตูเข้ามาพร้อมๆกับที่เสียงของรัฐภูมิเด็กนักเรียนผู้เป็นหัวหน้าห้องลุกขึ้นยืนพูดด้วยเสียงอันคมชัดว่า “นักเรียน...ทำความเคารพ!” เด็กนักเรียนชายและหญิงทั้งสามสิบห้าคนในห้องหกทับสามประสานเสียงสวัสดีคุณครูกันอึงคะนึงจนฟังไม่รู้เรื่อง ส่วนใหญ่มักจะลุกขึ้นยืนตามหัวหน้าห้อง  มีแต่ไอ้เด็กแสบหลังห้อง(ซึ่งก็คือพวกเรา)เท่านั้นที่ทำเนียนนั่งเฉยเพราะครูกวาดตามองมาไม่ถึง  ผมใช้จังหวะนั้นหันไปส่งสายตาถามไอ้สองว่าปฏิบัติการแรกสำเร็จดีไหม  ไอ้สองพยักหน้าหงึกๆแล้วส่งสัญญาณให้ผมรอดูปฏิกิริยาของไข่มุกซึ่งโต๊ะของเธอตั้งอยู่บริเวณกลางห้องเยื้องทางขวามือนิดหน่อย  เมื่อทุกคนทำความเคารพคุณครูเรียบร้อยก็นั่งประจำที่  หลายคนล้วงมือเข้าใต้โต๊ะเพื่อหยิบหนังสือขึ้นมาวาง ไข่มุกก็คือหนึ่งในนั้น และแล้ว- “โอ๊ย! คุณครูขา  ใครไม่รู้เอาหนามมาใส่ไว้ใต้โต๊ะหนูค่ะ!”เสียงของไข่มุกร้องลั่นห้องเมื่อเธอมีท่าทางผงะและชักมือออกจากใต้โต๊ะทันทีเหมือนมีสัตว์ร้ายคอยตะครุบอยู่ด้านใน  ทุกสายตาล้วนจับจ้องไปที่เธอเพียงผู้เดียวอย่างประหลาดใจ   เลือดหยดเล็กๆผุดขึ้นบนปลายนิ้วของไข่มุกเป็นหลักฐานที่หนามของอะไรบางอย่างในช่องเก็บของใต้โต๊ะฝากเอาไว้ จากคุณ : ทะเลเดือดพันธุ์ร็อค เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 22:36:04

ความคิดเห็นที่ 2 ครูเอ๋รีบปรี่เข้ามาดูลูกศิษย์และก้มลงมองใต้โต๊ะอย่างสงสัย แต่เพียงไม่กี่วินาทีครูสาวก็ฉีกยิ้มก่อนดึงสิ่งของต้นเหตุออกมาพร้อมพูดว่า “ไม่ใช่หนามหรอกไข่มุก  ดอกกุหลาบต่างหาก  มีใครบางคนเอาดอกกุหลาบมาให้เธอแน่ะ” บังเกิดเสียงผิวปากกระเซ้าแซวดังเกรียวกราวหลังจบประโยคนั้นของครูเอ๋ แต่ก็ต้องรีบเงียบกริบทันทีเมื่อผู้เป็นครูตีหน้าขรึมแล้วกวาดสายตาดุๆหนึ่งเที่ยวรอบห้อง  ไข่มุกหน้าแดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด  ผมเห็นไอ้สองแอบมองตาไม่กระพริบ จนกระทั่งเพื่อนร่วมโต๊ะของไข่มุกพูดขึ้นว่า “ไอ้เจ้าของกุหลาบดอกนี้มันต้องตั้งใจแกล้งมุกแน่ๆครับครู  ดูสิ นิ้วมุกเลือดออกเลย แบบนี้เราต้องหาคนผิดให้ได้นะครับ”เพื่อนร่วมโต๊ะของไข่มุกเป็นเด็กผู้ชายชื่อว่าบอมบ์ ฟังชื่อแล้วดูมาดแมนดีนะครับ แต่ผิดกับตัวจริงของบอมบ์ลิบลับเลยล่ะ  มันสำอางมาก คบแต่เพื่อนผู้หญิง ไม่มีเพื่อนผู้ชายที่สนิทด้วยในห้องเลยสักคนเพราะบอมบ์ออกแนวตุ้งติ้งอย่างชัดเจน(จนผมจะไม่แปลกใจเลยหากในปัจจุบันนี้บอมบ์จะกลายเป็นกระเทยเต็มตัว) ทันทีที่คำพูดของบอมบ์จบลง ก็บังเกิดเสียงพึมพำคาดเดาเจ้าของกุหลาบกันให้เป็นที่สนุกสนานปากทั่วห้อง ในไม่ช้า ผู้ต้องสงสัยที่ถูกหมายหัวก็กลายเป็นบรรดาเด็กตัวแสบภายในห้อง(ซึ่งก็รวมพวกเราอยู่ในนั้นด้วย) “ไอ้สอง ไอ้สอง”บอยผู้นั่งอยู่โต๊ะเดียวกับผมแอบโน้มตัวไปกระซิบถามสอง “ฝีมือเมิงรึเปล่า?” “เค้าเป๊! ม่ายช่ายง่า  อั๊วม่ายล่ายทำน่อ”สองรีบตอบตาลีตาเหลือก  อาการนั้นทำให้บอยหรี่ตามองอย่างสงสัย  ส่วนเวศกับเบิ้ลซึ่งนั่งอยู่ไกลสุดก็หันมองตากันเหมือนจับพิรุธอะไรได้บางอย่าง   การคาดเดาผู้ต้องสงสัยเริ่มมีการระบุชื่อเป็นรายบุคคล  แต่ก่อนที่อะไรๆจะวุ่นวายไปมากกว่านั้น ครูเอ๋ก็ไล่ให้ไข่มุกไปขอพลาสเตอร์ปิดแผลจากห้องพยาบาล แล้วยึดดอกกุหลาบดอกนั้นไว้พร้อมกับสั่งให้ทุกคนลืมเรื่องนี้ซะเพราะสอบถามไปก็คงไม่มีใครยอมรับแน่นอน ขณะที่การเรียนวิชาภาษาอังกฤษดำเนินไปในชั่วโมงต่อมา  ผมเห็นไอ้สองนั่งมองดอกกุหลาบของมันบนโต๊ะครูด้วยสายตาละห้อย  หมดกันแผนการอันหวานฉ่ำที่อุตส่าห์วางไว้ลำดับแรก แทนที่ไข่มุกจะได้รับไว้กลับถูกหนามกุหลาบทิ่มมือจนเลือดออก แถมเจตนาของผู้ส่งยังถูกแปรผันให้ถูกมองในแง่ร้ายอีกต่างหาก ตลอดการเรียนคาบเช้าจนถึงช่วงพักกลางวัน พวกเราไม่ค่อยมีโอกาสได้คุยมากนัก  ในกลุ่มของเรามีบอยกับผมที่เรียนได้คะแนนดีที่สุดเพราะเวลาเรียนก็ตั้งใจเรียนเต็มที่ แต่พอเวลาเล่นก็แสบไม่มีหมด ส่วนอาร์นั้นเรียนได้ระดับกลางๆ  เวศกับเบิ้ลก็ตั้งใจเรียนมั่งตั้งใจคุยมั่งตามประสา อาศัยเป็นเด็กหลังห้องที่ครูกวาดสายตามองมาไม่ค่อยถึงจึงคุยกันได้สบาย แล้วช่วงเวลาที่ผมต้องทำงานก็มาถึง  ในตอนแรกผมเองก็ไม่รู้ว่าไอ้แผนการเขียนจดหมายรักของสองจะล้มเลิกไปหรือยังเพราะเพียงแค่แผนแรกก็คว้าน้ำเหลวไม่เป็นท่า แต่เมื่อเสียงกริ่งพักกลางวันดังขึ้นและนักเรียนในห้องเริ่มทยอยเดินลงไปสู่โรงอาหาร บอย เวศ เบิ้ลและอาร์เดินนำออกไปก่อนและขณะที่ผมเตรียมตัวลุกขึ้นเดินตามนั้น ไอ้สองก็กระโดดมากระซิบว่า “เฮีย  เดี๋ยวพอเฮียเขียงจกหมายเสร็จ  เฮียช่วยเอาจกหมายกับโชโกแล๊กไปวางไว้ที่โต๊ะอาไข่มุกแทงอั๊วทีน่อ”เมื่อสองเห็นผมอ้าปากคล้ายจะพูดอะไรออกมามันก็ชิงบอกเสียก่อนว่า “อั๊วให้เพิ่มอีกร้อยนึง  เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าอั๊วเอาค่าจ้างมาให้เป็งสี่ร้อยเลยน่ะเอ้า” ผมรีบปิดปากลงทันที  มันกงการอะไรของผมด้วยล่ะเนี่ยที่ต้องมานั่งเขียนจดหมายรักถึงคนที่ผมไม่ได้ชอบ แถมยังต้องเป็นคนเอาจดหมายกับช็อคโกแล็ตไปวางไว้ใต้โต๊ะของเป้าหมายเสียอีก  ไอ้สองอาจจะไม่กล้าทำเองเพราะกลัวถูกคนเห็นก็ได้ ผมสรุปง่ายๆอย่างนั้นด้วยว่าจำนวนเงินค่าจ้างสี่ร้อยบาทมันสั่งให้ผมอย่าคิดอะไรให้มากนัก จนเมื่อเด็กนักเรียนคนอื่นๆออกไปหมดห้องจนเหลือแค่สองกับผมเท่านั้น  ไอ้ตี๋ร้านทองก็หยิบช็อคโกแล็ตกล่องโตออกมาจากใต้โต๊ะของมันแล้วนำมาวางไว้บนโต๊ะของผม   “ฝากเฮียด้วยน่อ  เดี๋ยวอั๊วจะไปบอกไอ้พวกที่รอว่าเฮียไปเข้าห้องน้ำอยู่เลี้ยวกัน บ๊ายบาย” จากคุณ : ทะเลเดือดพันธุ์ร็อค เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 22:37:21

ความคิดเห็นที่ 3 ผมเหลือบตาค้อนไอ้สองเล็กน้อยขณะมันเดินปราดๆออกไปจากห้องทิ้งให้ผมนั่งอยู่คนเดียวกลางความเงียบสงัด  ด้วยความที่เริ่มหิวข้าว ผมจึงรีบดึงสมุดออกจากกระเป๋า จัดการฉีกกระดาษมาครึ่งแผ่นแล้วบรรจงเขียนด้วยลายมือที่เหมือนไม่ใช่ลายมือของตัวเอง ตัวอักษรในกระดาษนั้นประกอบเป็นข้อความน้ำเน่าเท่าที่เด็กวัยสิบสองขวบจะรังสสรค์ได้ในอีกสิบนาทีต่อมา เมื่อตรวจดูคร่าวๆว่าจดหมายฉบับนี้จะไม่มีอะไรสาวกลับมาถึงตัวได้  ผมก็ลุกขึ้นพับอย่างประณีตผิดธรรมดาก่อนจะหยิบกล่องช็อกโกแล็ตมาที่โต๊ะของไข่มุกอย่างรวดเร็ว   แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ขณะที่ผมกำลังก้มๆเงยๆเตรียมยัดกล่องช็อคโกแล็ตกับจดหมายรักเข้าสู่ใต้โต๊ะของเป้าหมายนั้นเอง  บอมบ์ก็เดินทะเล่อทะล่าเข้ามาในห้อง รู้สึกว่าจะพึมพัมลืมกระเป๋าตังค์หรืออะไรสักอย่าง  ผมชะงักกึกเหมือนมีใครกดรีโมทปุ่มPAUSE  ในมือถือกล่องช็อคโกแล็ตกับจดหมายรักคาตาผู้พบเห็น บอมบ์อ้าปากหวอแล้วอุทานออกมาอย่างดัดจริต “อุ๊ยต๊าย  คุณพระคุณเจ้าช่วย เธอเองหรอเดือด!” นั่นเองผมจึงได้สติยืดตัวตรง พยายามหาข้อแก้ตัวทั้งๆที่ยืนอยู่ตรงโต๊ะของไข่มุกเหมือนรากงอก แต่ดูเหมือนสถานการณ์ยังไม่เลวร้ายพอ  ไอ้เวศกับไอ้เบิ้ลถึงได้โผล่เข้ามาในห้องด้วยอีกคน มันสองตัวชะงักเท้าทันทีเมื่อเห็นผม กับ บอมบ์ แล้วพวกมันก็กวาดสายตามองผมที มองบอมบ์ที มองโต๊ะของไข่มุกที แล้วก็มองของในมือผมอีกทีสลับไปมาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา “เมิงทำอะไรวะเฮ้ย-แล้วนั่น-อย่าบอกนะว่า...”เวศอ้าปากค้าง เลิกคิ้วขึ้นสูง มองกล่องช็อคโกแล็ตกับจดหมายในมือของผม แล้วเหลือบไปมองดอกกุหลาบที่ยังวางอยู่บนโต๊ะของครู “...ดอกไม้เมื่อเช้า...หรือว่า...” “ไม่ใช่ของกุนะเว้ย!”ผมรีบบอก “ของพวกนี้ก็ไม่ใช่ของกุด้วย!!!”เมื่อพูดจบผมก็วางทั้งกล่องช็อคโกแล็ตและจดหมายไว้บนโต๊ะของไข่มุกดื้อๆ “กล่องใครไม่รู้  เห็นกล่องมันวางอยู่บนโต๊ะกุ แล้วมันก็มีชื่อไข่มุก กุเลยเอามาส่งให้ก็แค่นั้น!” “ถ้าเชื่อก็ควายแล้วล่ะเธอ”บอมบ์ว่าทันทีที่รับฟังคำพูดจากผม “หาคำแก้ตัวแถกให้มันเนียนๆหน่อยได้มั้ยฮิ” ผมถลึงตาใส่บอมบ์  ยักไหล่หนึ่งทีเป็นเชิงบอกว่าไม่สนใจ จะคิดยังไงก็คิดไป ก่อนเดินดุ่มๆออกจากห้องในวินาทีต่อมา เวศกับเบิ้ลรีบวิ่งตามหลังผมออกมาด้วย พวกมันเซ้าซี้ถามตลอดทางระหว่างเดินสู่โรงอาหารว่า ผมเป็นเจ้าของดอกกุหลาบเมื่อเช้าจริงหรือ? “เวร  นี่พวกเมิงคิดว่ากุจะทำแบบนั้นจริงๆเรอะ”ผมตอบอย่างรำคาญพลางสาวเท้าเดินเข้าโรงอาหาร นักเรียนชั้นต่างๆเดินพลุ่กพล่านเต็มไปหมดและต่างก็จับจองหาที่นั่งกันแล้ว เช่นเดียวกับแก๊งค์ของผม โต๊ะประจำของพวกเราในตอนนี้มีบอย อาร์และสองกำลังนั่งโซ้ยข้าวผัดกันอยู่อย่างเอร็ดอร่อย  ผมเดินตรงไปที่โต๊ะโดยไม่ต้องเสียเวลาต่อคิวที่เค้าท์เตอร์เพราะเพื่อนร่วมแก๊งค์สั่งข้าวมาให้เรียบร้อยแล้ว “ก็หลักฐานมันคาตาซะขนาดนั้น เมิงจะให้กุคิดเป็นอื่นได้ยังไงหะ”เบิ้ลว่าขณะผมทรุดกายนั่งลงบนเก้าอี้ พวกมันสองตัวกระโดดนั่งขนาบข้าง  บอยกับอาร์หันหน้ามามองด้วยสายตาคำถาม ส่วนตัวต้นเหตุอย่างไอ้สองกลับแกล้งก้มหน้าก้มตากินข้าวตรงหน้าเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรทั้งสิ้น “จะคิดยังไงก็แล้วแต่เมิงล่ะกัน  แต่บอกไว้ก่อนว่า ไอ้ดอกกุหลาบเมื่อเช้าไม่ใช่ฝีมือกุแน่ๆ แล้วไอ้ของที่เมิงเห็นเมื่อกี้ก็ไม่ใช่ของกุด้วย”สองสำลักข้าวขึ้นมาทันทีเมื่อผมพูดจบประโยคต่อมา “ของหมาที่ไหนไม่รู้  มันเอามาวางไว้บนโต๊ะกุ” “อะไรกันวะพวกเมิงสามคน”บอยหันมาถามอย่างอดรนทนไม่ไหวทั้งๆที่กำลังเคี้ยวข้าวอยู่เต็มปาก “เป็นห่านอะไรกันอีก?” “ก็เมื่อกี้อ่ะดิ  ไอ้เดือดมันแอบเอาช็อคโกแล็ตกับจดหมายไปยัดไว้ใต้โต๊ะยัยไข่มุกตอนไม่มีใครอยู่ในห้อง  มันบอกเป็นของใครไม่รู้ แค่เอามาวางให้เฉยๆ  น่าเชื่อมั้ยล่ะ  ดีนะที่พวกกุเข้าไปเห็นพอดี  ก็ว่าแล้วทำไมไม่ยอมกินข้าวกลางวัน  ที่แท้ก็กำลังเขียนจดหมายหาสาวอยู่นี่เอง ฮ่าๆ-เอิ๊ก!!!-” “เมิงหุบปากไปเลยนะไอ้เวศ”ผมโพล่งขึ้นอย่างเหลืออด “ไม่งั้นเมิงจะได้แครกตรีนแทนแดรกข้าว!” “แหม่ๆๆๆ  แค่นี้ทำเป็นเดือด”เบิ้ลผสมโรงต่อ “ทีเมื่อกี้ล่ะพูดไม่ออก เดี๋ยวเหอะเมิง  เรื่องนี้อีบอมบ์มันก็เห็น  รับรองอีกไม่เกินสิบห้านาทีได้รู้กันทั่วโรงอาหารแหงๆ” ทีแรกผมตั้งท่าจะเถียง  แต่เมื่อได้ไตร่ตรองในสิ่งที่ได้ยิน ผมก็เริ่มใจคอไม่ดีเหมือนมีคนเข้าไปตีกลองตึ้งๆอยู่ในอก  จริงอย่างที่ไอ้เบิ้ลว่า  บอมบ์ขึ้นชื่ออยู่แล้วเรื่องเป็นคนปากสว่างประจำห้อง ลองได้รู้ได้เห็นอะไรเข้าแล้วอย่าหวังเลยว่าจะเก็บเป็นความลับ ไม่แน่ขณะที่ผมกำลังกินข้าวอยู่นี้ บอมบ์อาจกำลังบอกเล่าการกระทำของผมที่เพิ่งเห็นกับตาสดๆร้อนๆให้ไข่มุกรับฟังก็ได้ ข้าวกลางวันมื้อนั้นสำหรับผมจึงฝืดคออย่างช่วยไม่ได้ ยิ่งเวลาเพื่อนร่วมห้องคนอื่นๆเดินผ่านพร้อมกับมองมาด้วยสายตาแปลกๆก็ยิ่งทำให้ผมกระวนกระวายมากขึ้น  ตอนนี้ใกล้หมดเวลาพักกลางวันแล้ว  ผมกำลังอธิบายให้ทุกคนในกลุ่ม(ยกเว้นไอ้สอง)ฟังเท่าที่จะหาทางแถกไปได้อยู่พอดีเมื่อรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนมาหยุดยืนอยู่ด้านหลัง ผมสังเกตได้จากกิริยาสำลักน้ำเก๊กฮวยของไอ้สองซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผม  มันได้แต่ทำหน้าเหมือนถูกผีหลอก  ผมจึงรีบเหลียวหน้าหันไปมองพลางคาดคิดไว้แล้วว่าจะเจอกับผู้ใด   ผิดจากที่ผมคิดเสียที่ไหนล่ะ ไข่มุกยืนหน้าบึ้งตึงพร้อมด้วยกลุ่มเพื่อนผู้หญิงของเธออีกห้าหกคน หนึ่งในนั้นก็มีบอมบ์รวมอยู่ด้วย ผมทะลึ่งตัวลุกขึ้นยืนอย่างตกใจเพราะสีหน้าของเด็กผู้หญิงเหล่านั้นบ่งชัดว่าระเบิดลูกใหญ่กำลังจะลงที่ผมแบบไม่มีทางหลบเลี่ยงได้เด็ดขาด “เดือด”ไข่มุกเริ่ม น้ำเสียงกระด้าง“เธอทำแบบนี้ทำไม  เธอตั้งใจแกล้งให้ฉันอายต่อหน้าคนอื่นใช่มั้ย?” “เฮ่ย อะไรกันมุก  เราไปแกล้งเธอตั้งแต่ตอนไหน ไม่เห็นรู้เรื่องนิ”ผมตอบในทันทีขณะหางตาเหลือบเห็นไอ้ตี๋ต้นเหตุกำลังทำเนียนเตรียมแอบเผ่นไปจากโต๊ะพร้อมขวดน้ำเก๊กฮวย “ไอ้สอง เมิงไม่ต้องหลบไปไหนเลย  มา  มาช่วยกุเคลียร์ซะดีๆ เรื่องมาถึงขั้นนี้ ลูกผู้ชายหน่อยสิวะ” ไอ้สองชะงักกึกเหมือนถูกกดปุ่มสต็อป  ก่อนจะค่อยๆแหงะหน้ากลับมาทีละนิด  ทุกสายตาจากคนรอบโต๊ะเปลี่ยนเป้าหมายจากผมไปจับจ้องอยู่ที่มัน  สองอ้ำอึ้งอ้าปากอยู่นานก่อนจะอ้อมแอ้มออกมาว่า “อั๊วม่ายลู้เลื่องน่อ เฮียพูกอาราย  อั๊วม่ายเข้าจาย  อั๊วไม่ได้ทำอารายสักหน่อยน่อ” ผมแทบหน้าหงายเมื่อฟังคำตอบจากไอ้ตัวต้นเรื่อง วินาทีต่อมาก็บังเกิดเสียงคาดคั้นให้ผมยอมรับว่า ผมเป็นเจ้าของดอกกุหลาบเมื่อเช้าดอกนั้น  ผมหันไปมองไอ้สองอีกครั้ง  เมื่อเห็นมันไม่แสดงความรับผิดชอบหรือพยายามช่วยผมเลยนอกจากยืนเกาหัวมองเพดานโรงอาหาร  ผมจึงส่งสัญญาณให้ทุกคนเงียบ จากคุณ : ทะเลเดือดพันธุ์ร็อค เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 22:40:27

ความคิดเห็นที่ 4 “เอาล่ะ ในเมื่ออยากรู้กันนัก  เราจะบอกความจริงให้ก็ได้”ผมพูดกับพวกของไข่มุกโดยมีพวกของตัวเองรับฟังอย่างใจจดใจจ่อ “เรื่องทั้งหมด...เป็นฝีมือของไอ้ตัวนั้น”พูดจบผมก็ยกมือชี้ไปที่ไอ้สองซึ่งยืนนิ่งอยู่กับที่เหมือนถูกตรึงด้วยมนต์สะกด “มันเป็นเจ้าของดอกกุหลาบเมื่อเช้า แล้วมันก็ยังจ้างเราให้เขียนจดหมายหามุกด้วย” “นั่นไง  กุว่าแล้ว”เวศโพล่งทันทีที่จบประโยคของผม “นึกแล้วว่าไอ้เรื่องแบบนี้มันต้องเป็นไอ้สองแน่ๆ ไอ้เดือดมันไม่ได้ชอบยัยมุกนี่หว่า แหม่ แผนสูงจริงๆพ่อเจ้าบุญทุ่ม เอ้า ทีนี้เมิงจะเอาไงหะ  ไอ้สอง  ไอ้เดือดมันว่ามาอย่างนี้ มีอะไรจะแก้ตัวอีกมั้ย?” “หงะ...เฮียเล่นอั๊วซะเลี้ยวง่า”ไอ้สองระล่ำระลักพลางมองผมด้วยสายตาตัดพ้อเหมือนผมเป็นสายลับที่เปิดเผยความลับทั้งหมดของกองทัพให้ข้าศึกได้รับรู้ “ก็ล่าย...อั๊วยอมรับ อั๊วเป็งคงส่งกุหลาบเมื่อเช้าไปเอง เลี้ยวอั๊วก็เป็งคงจ้างอาเฮียเดือกเขียนจกหมายพร้อมส่งช็อคโกแล็กกล่องนั้งล้วย”จบคำก็หน้าแดง แล้วหันมองไข่มุก  ยกมือซ้ายทำท่าบอกรักด้วยนิ้วโป้ง นิ้วชี้และนิ้วก้อย “แต่อั๊วเลิฟยูนะ อาไข่มุก” “ยี้!!”นั่นคือเสียงตอบรับจากไข่มุกสำหรับการบอกรักของไอ้สอง  คงไม่ต้องบอกแล้วล่ะว่าเธอรู้สึกอย่างไรบ้าง  แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ตรงนั้น มันอยู่หลังจากนี้ต่างหากเมื่อไอ้ตี๋ร้านทองแปลงร่างเป็นมารร้ายมฤตยูชั่วคราวเพื่อสาวไส้เพื่อนแก้เขินให้ตัวเอง และเพื่อนผู้เคราะห์ร้ายของมันคนนั้นก็คือผม “ในเมื่อเฮียเล่นอั๊ว  อั๊วก็จะเล่นเฮียมั่งน่อ”มันพูดก่อนเพิ่มเสียงเป็นตะโกน “อาเฮียเดือกอีไม่ด้ายชอบอาไข่มุกเพราะอาเฮียเดือกอีชอบอาเค้กกกกกกกกกกกก!!!” “อุ๊ยต๊าย  สองชอบไข่มุก เดือดชอบเค้กหรอเนี่ย   ข่าวใหม่นะตัว แบบนี้ต้องรีบประกาศ อ๊ายยยยยย!”เสียงแหลมๆอันเต็มไปด้วยความตื่นเต้นของบอมบ์แว่วมาเข้าหูขณะผมกระโจนไล่กระทืบไอ้สองรอบโรงอาหารในนาทีต่อมา มีบอยกับอาร์วิ่งไล่จับช่วยห้าม ส่วนเวศกับเบิ้ลยืนหัวเราะจนตัวงอด้วยความขบขันอยู่ด้านข้าง คงไม่ต้องบอกใช่ไหมครับว่าหน้าเสาธงก่อนเคารพธงชาติวันรุ่งขึ้นจะเกิดอะไร  แน่นอน การประกาศข่าวว่าตอนนี้คนห้องไหนกำลังชอบกับห้องไหนยังดำเนินต่อไปเช่นเดิมว่า ขณะนี้ ติ๋มห้องหก กำลังพบรักกับดำเกิง ห้องห้า ไอ้ซ่าร์ห้องสอง กำลังตามป้อ จ๋อมห้องหนึ่ง ไอ้อึ่งห้องสี่กำลังแอบชอบกีวี่ห้องสาม แต่คราวนี้มีต่อท้ายด้วยว่า :-)มเดือดห้องสามตามรักเค้กร่วมห้อง ส่วนไอ้สองจอมบ๊องตามจ้องไข่มุกแกะกล่องห้องสาม!!! ใครไม่เคยถูกเพื่อนล้อหน้าเสาธงไม่รู้หรอกว่ามันทรมานและน่าอายยิ่งกว่าถูกเจ้านายเรียกเข้าไปด่าต่อหน้าลูกน้องเสียอีก  วันวาเลนไทน์ในครั้งนั้น เป็นวันที่ผมลืมไม่ลงเลยจริงๆ จากคุณ : ทะเลเดือดพันธุ์ร็อค เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 22:42:10

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณอีกครั้งที่เข้ามาอ่านครับ ขอให้ทุกๆคนที่ได้อ่านเรื่องนี้มีความสุขสดใสในวันวาเลนไทน์นะคร้าบบบ ยินดีรับคำติชมและพูดคุยเสมอครับ ^_^ จากคุณ : ทะเลเดือดพันธุ์ร็อค เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 22:44:26

ความคิดเห็นที่ 6 สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 23:05:25

ความคิดเห็นที่ 7 @6 เช่นกันนะคร้าบ ^^ จากคุณ : ทะเลเดือดพันธุ์ร็อค เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 23:52:46

ความคิดเห็นที่ 8 ด้วยคนค้า จากคุณ : Setakan เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 12:22:05

ความคิดเห็นที่ 9 ขำดีค่ะ ฮ่าๆ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 19:31:45

ความคิดเห็นที่ 10 สุขสันต์วันวาเลนไทน์ทุกๆคนเลยคร้าบ ^O^ จากคุณ : ทะเลเดือดพันธุ์ร็อค เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 22:10:09