Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
PSYCHO FEAR : ชั้นสิบสาม ติดต่อทีมงาน

PSYCHO FEAR : ชั้นสิบสาม (ชายหนุ่ม)

บนชั้นสิบสาม ชั้นที่ไม่ได้มีอยู่ในโลกของประสาทสัมผัสทั้งห้า

ผมนั่งอยู่ในห้องแปลกประหลาดที่ด้านทุกด้านล้วนเป็นกระจกเงา เครื่องเรือน เครื่องประดับทุกชิ้นก็ล้วนทำด้วยกระจกเงา

ห้องที่ชายชราแปลกหน้าบอกว่ามันเกิดจากรอยเชื่อมของมิติ เป็นห้องแห่งความเป็นนิรันดร์

“เซ็นชื่อตรงช่องนี้เลยครับ แล้วคุณจะได้อยู่กับเธอตลอดกาล”

ผมจรดปากกาลงในเอกสารสัญญา หลับตาลง...

.............................................................

“อาหารเสร็จพอดีเลย มากินเลยมั้ย กำลังร้อนๆ”

เสียงใสที่ผมไม่คิดว่าจะได้ยินอีก รอยยิ้มแววตาที่ผมไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นอีก ผมโผเข้ากอดเธอไว้แน่น น้ำตาไหล สะอื้นไห้ราวขาดใจ

“นี่ เป็นอะไรไปเนี่ย อายผีสางเทวดามั่งสิ” เธอตีแขนผมเบาๆ

“ผม...ผมขอโ........”

ยังไม่ทันได้พูดจนจบ แสงจ้าปรากฏขึ้นตรงหน้าทำเอาผมต้องหลับตา รู้สึกได้ถึงความว่างเปล่าในอ้อมกอดเมื่อสักครู่

“ยินดีต้อนรับครับ นี่เป็นโปรโมชั่นของทางคอนโดเราครับ”

เสียงหนึ่งดังขึ้น หลังจากภาพทุกอย่างเลือนหายไปต่อหน้าต่อตาราวฝันไป

.............................................................

...ผมคิดถึงเธอ คิดถึงมากจนคิดว่าไม่อาจอยู่ต่อไปได้อีกแล้ว...

บนชั้นสิบเอ็ด ห้องที่เป็นทุกความทรงจำของเรา ผมจะจบเรื่องทุกอย่างที่นั่น

แต่ประตูลิฟต์กลับไม่ยอมเปิดที่ชั้นสิบเอ็ด มันยังคงเคลื่อนตัวขึ้นด้านบนต่อไป ชั้นสิบสอง ชั้นสิบสาม

และเมื่อประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นสิบสาม

เธอยืนอยู่ที่นั่น...

.............................................................

“ดูสิ ดูสิ ห้องสวยจังเลย วิวข้างนอกก็โปร่งดี ตกลงเอาที่นี่นะ”

เธอเกาะแขนผมเขย่าไปมา หน้าตาดีอกดีใจจนผมเองถึงกับอมยิ้มและยินยอมเออออไปกับเธอ หลังจากนั้นไม่นานเราก็ย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยกัน

“กลับมาแล้วเหรอ มาเร็ว อาหารกำลังร้อนๆ เลย ของที่ชอบทั้งนั้นเลยน้า”

เสียงออดอ้อนทำให้ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าจากการตรากตรำมาตลอดทั้งวันหายไปจนหมดสิ้น ช่างเป็นมื้อเย็นที่มีความสุขจนเหลือล้น

ภาพอันแสนสุขที่เมื่อยิ่งนึกถึงก็ยิ่งจมดิ่งลงสู่ห้วงแห่งความทุกข์ระทม มีเพียงในจินตภาพเท่านั้นที่เรื่องราวเหล่านี้สามารถย้อนกลับมาได้

.............................................................

ฝนเทกระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย เมฆฝนก่อตัวหนาแน่น ความมืดปกคลุมไปทั่วบริเวณ

ไร้เงาผู้คน ผมเดินฝ่าพายุฝนราวไม่รู้ร้อนรู้หนาว โดยมีจุดหมายอยู่ที่คอนโดสูงสิบเอ็ดชั้นแห่งนี้

ที่ๆ ในยามปกติแล้วผู้คนมักจะขวักไขว่ พบปะพูดคุยกันตามสมควร

สายฝนทำให้ผมสงบใจได้ วันนี้ผมตัดสินใจกลับมาที่นี่อีกครั้ง

.............................................................

“อย่าคิดอะไรมากนะ อย่าโทษตัวเอง ถือซะว่าเป็นคราวเคราะห์ของเค้า”

“เค้าไปดีแล้วล่ะ เราเองก็ต้องอยู่สู้ชีวิตกันต่อไป”

“ช่วงนี้ไปนอนห้องเราก่อนดีกว่าว่ะ กลับไปเดี๋ยวก็เครียดอีก”

เสียงปลอบโยนที่เจือไปด้วยความหวังดีของผู้ที่มาร่วมงานคนแล้วคนเล่าวนเวียนอยู่ในโสตประสาท แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ความฟุ้งซ่านลดลงแต่อย่างใด

ผมสับสน ผมจมดิ่ง มันเป็นความมืดมิดที่ไม่อาจบรรยายด้วยคำพูด

.............................................................

วันสุดท้ายวันนั้นมาเร็วเกินกว่าจะทำใจ น้ำสีอำพันที่ผมดื่มอย่างหนักก่อนกลับมาทำให้ขาดสติ เธอหนีออกจากห้องไปหลังเรามีปากเสียงกันอย่างรุนแรง และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้พบเธอ

ร่างกายผิดสภาพอันเนื่องจากแรงชนนั้นนอนแน่นิ่งจมกองเลือด ราวกับร่างกายผมแตกออกไปเป็นเสี่ยงๆ

...

ทุกอย่างเริ่มต้นจากจุดนี้

ถ้าไม่ใช่เพราะผมเหตุการณ์ทั้งหมดคงไม่เกิดขึ้น

...ใช่...ทั้งหมดเป็นเพราะผมเอง...

.............................................................

“ที่นี่เป็นสถานที่พิเศษ กระจกทุกบานถูกสร้างให้สะท้อนไปมาอย่างมีระบบเพื่อกักเก็บพลังงานพิเศษของที่นี่ให้เป็นนิรันดร์ มันสามารถเชื่อมต่อไปยังดินแดนของผู้ล่วงลับได้”

เสียงชายชราแปลกหน้ากำลังอธิบายสิ่งที่เขาเรียกว่าการบริการให้ผมฟัง

“คุณสามารถอยู่กับเธอที่นี่ได้ตลอดกาล แต่นั่นก็ต้องแลกเปลี่ยนด้วยอิสระทางวิญญาณของคุณตลอดกาลเช่นกัน”

ผมนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ทำด้วยกระจกเงา กระดาษแผ่นหนึ่งซึ่งมีข้อความไม่มากนักวางอยู่ตรงหน้า

“คุณและเธอจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของชั้นสิบสามแห่งนี้ และคุณทั้งสองจะได้ช่วยเหลือคู่อื่นๆ ที่ต้องพบกับรักที่พลัดพรากเช่นเดียวกับคุณให้ได้กลับมาพบกันที่นี่อีกครั้ง”

ผมจรดปากกาลงบนกระดาษสัญญา

“มีความสุขตลอดไปนะครับ”

โลกตรงหน้ากลายเป็นสีขาวโพลน ร่างกายเบาหวิว รอยยิ้มและแววตาอันคุ้นเคยปรากฏขึ้นตรงหน้าอีกครั้ง

เธอเอื้อมมือมา น้ำตาไหลด้วยความยินดี ผมยื่นมือไปจับมือนั้นเพื่อโบยบินไปด้วยกัน

และจากนี้เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป

จากคุณ : KTHc
เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 23:13:55




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com