ความคิดเห็นที่ 1 ดีใจด้วยนะครับที่มีโอกาสได้กลับบ้านในวันหยุด ผมไม่ได้กลับบ้านมาสองปีแล้ว (แทบจะลืมทางกันเลยทีเดียว) การแซงคิวของแอคคอร์ดสาวใหญ่นั้น เอิ่ม... อาจมีส่วนตรงกันบ้างกับสุภาษิตไทย "ด้านได้อายอด" หรือ quotation อื่นๆ ที่สนับสนุนการเอาเปรียบคนอื่น ในวันนี้เขาอาจจะได้แซงคิว ได้สิทธิ์การใช้ทาง หรือได้ถึงที่หมายเร็วกว่า แต่ถ้าวันหนึ่งบริบททางสังคมเปลี่ยนไป(ในทางที่ดี) แล้วเจ๊แอคฯ ยังคงใช้ชีวิตด้วยทัศนคติแบบเดิมๆ เช่นนี้ สักวันชีวิตของเจ๊แกอาจจะต้องเสียเวลาอย่างมหาศาล ในการรอรถที่ต่อแถวเคลื่อนไปจนหมด หรือซ้ำร้ายกว่านั้น อาจจะถูกรถสิบล้อที่สวนมาชนย่อยยับเลย ก็เป็นได้... จากคุณ : Maddenknight เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 16:06:39

ความคิดเห็นที่ 2 ต้องใช้เท้าดู กว่าจะกลับไปถึงบ้าน พระอาทิตย์ก็เลิกทำงานไปนานโขแล้ว รอบกายดำมืดปิ๊ดปี๋ เข้าไป ในบ้านก็เจอพ่อกำลังทำกับข้าวอยู่พอดี ถามหาแม่ พ่อบอกแม่ไปวัด พรุ่งนี้เช้าถึงจะได้กลับ พอพูดจบ สองพ่อลูกก็ยกมือสาธุพร้อมกัน ขอแบ่งบุญกันแบบดื้อ ๆ แต่งสำรับกับข้าวเตรียมจะกินกัน พ่อถามว่าจะกินอะไรอีกไหม ผมคิดแป๊บหนึ่งแล้วตอบ ว่า อะไรก็ได้แพง ๆ สักหน่อย พ่อบอกงั้นไปทอดไข่กิน ช่วงนี่น้ำมันราคาแพง กินข้าวอิ่มได้ที่ ผมก็เดินออกมาย่อย วิวทิวทัศน์ก็เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน มืดตึ๊ดตื๋อ เดินวน ไปมาทั้งมืด ๆ นั่นแหล่ะ แล้วในความมืดผมก็เห็น หิ่งห้อยบินไปมาระยิบระยับในความมืด เปลวไฟสีมากตวิบวับไปมา สูงบ้างต่ำบ้าง เปลวไฟ ดวงเล็ก ๆ เเต่กลับดูเจิดจ้างดงามในฉากหลังผ้าดำรัตติกาล พอได้เห็น ผมก็หยิบกล้องมาชักรูป ปล. บางอย่างต้องใช้เท้าดู ถึงจะรู้ว่าภาพที่แท้จริงมันเป็นยังไง แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 17:57:35 จากคุณ : Hotch-Kiss เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 17:03:54

ความคิดเห็นที่ 3 พ่อฮานะคะเนี่ย ไขทอดแพงเพราะน้ำมันแพง มุกใช้เท้าดูไม่เข้าใจ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 22:33:45

ความคิดเห็นที่ 4 ใช้เท้าดู... นี่หมายถึงใช้มุมมองพื้นฐาน? หรือเปล่าครับ จากคุณ : Maddenknight เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 23:55:53

ความคิดเห็นที่ 5 สาวแอคคอร์ดใช้หัวเหยียบคันเร่ง สอดคล้องกับงานวิจัยที่ว่ามีคนเท้าไปดูหิ่งห้อย จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 01:50:23

ความคิดเห็นที่ 6 ดูด้วยเท้า คือ เดินทางไปดูให้เห็นกับตาตัวเองครับ เพราะไม่ว่าผมจะอธิบายยังไง ถ่ายภาพมาให้ดู (ซึ่งมีแต่รูปดำปี๋) ก็ไม่สามารถบอกเล่า ฝูงหิ่งห้อยที่ผมเห็นได้น่ะครับ ส่วนแอคคอร์ดคันนั้น ผมก็แค่ทึ่ง ที่เห็นคนขับเขามีความคิดถึงบ้านมากมายจนเอ่อล้น ออกมาให้เห็นได้น่ะครับ จากคุณ : Hotch-Kiss เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 17:48:40

ความคิดเห็นที่ 7 [b]พยอมยามยาก[/b พอเห็นว่าเป็นวันหยุดแถมได้กลับบ้านด้วย ก็เลยตั้งใจจะตื่นให้สายโด่ง แต่ร่างกาย เจ้ากรรมกับต่อต้าน สงสัยมันคงจะเคยชินกับเวลาตื่น ผมถึงได้ตื่นแต่เช้าตรู่ แถมข่ม ตานอนเท่าไรก็ไม่หลับ ช่วยไม่ได้ ผมเลยต้องแหกขี้หูลุกขึ้นมาฟังเสียง แหกขี้ตาขึ้น มาดูแสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้า สักหน่อยแม่ก็กลับมาจากวัด พอปะหน้าผม แม่รีบตรงมามาคุยด้วย คุยกันพักใหญ่แม่ก็ เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนผมว่าง เลยโต๋เต๋ไปมาอยู่หน้าบ้าน เห็นลานหน้าบ้าน มีดอกไม้ขาว ๆ ร่วงอยู่เกลื่อนกลาด ก็เลยคว้าไม้กวาดกวาดมันซะ " ดอกพยอมหอมไหม " แม่เดินเข้ามาถามหลังจากที่แกเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว "หึ" ผมส่ายหัวดิก ๆ "ตอนหน้าหนาวนะ ดอกหอมฟุ้งไปหมด สงสัยตอนนี้หน้าร้อน มันก็เลยไม่หอม" ผมก้มมองกองดอกพยอมที่ถูกกวาดมารวมกัน ทำจมูกฟุดฟิดดมกลิ่น แต่ดมเท่าไรก็ ไม่ได้กลิ่นหอมเลย สงสัยจะเป็นอย่างที่แม่ว่า พอหน้าร้อนเลยกลายเป็นพยอมยามยากไป จากคุณ : Hotch-Kiss เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 17:50:41